BREAK {completed}

[Pallaki]

•5•

ఇంటి ముందు చీకటిలో తన ఐదేళ్ల కొడుకుని ఒక సంక నెత్తుకుని ఇంకో చేతిలో అన్నం గిన్నెతో కొడుకుని నవ్విస్తూ వీధి దీపాల కిందకి వెళుతూ అటు ఇటు పరిగెడుతూ వాడికి పట్టలేనంత సంతోషాన్ని వాడి మొహం మీదకి నవ్వుని ఇచ్చి అన్నం తినపెడుతుంది ఆ బిడ్డకి. ఎవరో కాదు మా అమ్మ మధుమతి.

చిన్నా : అమ్మా నా చిన్ని బంగారం అను

మధుమతి : నా చిట్టి బంగారం నాన్నా నువ్వు.. ఐ లవ్ యు

చిన్నా : హి హి లవ్ యు

దానికి అమ్మ కూడా నవ్వుతుంది...
ఆ గొంతు, తన నవ్వు వినపడుతుంటే ఏదో తెలియని సంతోషం తృప్తి.. ఇంతలో కల మాయం అవుతుంది, ఇక్కడితో ఆగిపోతుంది అది నాకు నచ్చలేదు, కలలో కనిపిస్తున్న మా అమ్మ అందాన్ని తన నవ్వుని చూస్తున్నాను ఒక్కసారిగా అమ్మ, పిల్లాడిని అయిన నన్ను ఎత్తుకుని నా వైపు తిరిగి నవ్వడం ఆపెయ్యడంతో మెలుకువ వచ్చింది.. చూస్తే లావణ్య లేపుతుంది.

చుట్టూ పదుల సంఖ్యలో పిల్లలు పడుకుని ఉన్నారు, ఇవ్వాళ ఇక్కడ నుంచి తప్పించుకుందామని నేను లావణ్య గత ఇరవై రోజుల నుంచి ప్లాన్ చేస్తున్నాం. నాకు పదేళ్లు ఉన్నప్పుడు అనుకుంటా అమ్మ ఎలా చనిపోయిందో నాకు తెలీదు.. రోడ్డున పడ్డానని కూడా తెలియని వయసు నాది, నన్ను నమ్మించి కిడ్నప్ చేసి ఇక్కడికి తీసుకొచ్చి పడేసారు. చూస్తే పదుల సంఖ్యలో నా తోటి పిల్లలు, వీళ్ళతో ముష్టి ఎత్తిస్తున్నారు. నాకు భోజనం పెట్టి చేతికి ఒక బొచ్చ ఇచ్చి అడుక్కోమన్నారు.. ఏడుపొచ్చింది కానీ వీళ్ళ మాట వినకపోతే కళ్ళు లేదా కాళ్ళు తీసేస్తారు ప్రత్యక్షంగా ఒకడి కళ్ళు పీకేయడం మాకు చూపించి అందరిని భయపెట్టి పిల్లలందరిని కంట్రోల్లోకి తీసుకున్నారు.

అప్పుడే నాకు లావణ్య పరిచయం అయ్యింది, తనతో స్నేహం కుదిరింది. ఆ తరువాత కొన్నేళ్ళకి అక్షిత అనే అమ్మాయిని తీసుకొచ్చారు. ఎందుకో ఆ అమ్మాయి కళ్ళు చూడగానే పడిపోయాను. నాది చిన్న వయసే అది ప్రేమో దోమో నాకు తెలీదు కానీ ఎప్పుడూ అక్షిత వంక చూడాలనిపించేది, అది ఏమి చేసినా నాకు నచ్చేది.. ఈ విషయం లావణ్యకి తెలియనివ్వలేదు. అక్షితకి కూడా తెలీదు నాకు తనంటే భయం, చాలా రఫ్ గా ఉంటుంది పిల్ల.. అలా ఎనిమిదేళ్లు ఇక్కడే గడిచిపోయాయి.

లావణ్య పెద్దది అయ్యింది ఇక్కడే ఉంటె దాన్ని అమ్మేస్తారు నన్ను కూడా వదలరు పదిహేనేళ్ళు దాటిన పిల్లల్ని అమ్మాయిలైతే అమ్మేయడం అబ్బాయిలు అయితే కాళ్ళో కళ్ళో పీకేయడం ఇక్కడ వీళ్ళ రూల్ అందుకే గత కొన్ని రోజులుగా తప్పించుకోడానికి దారి వెతుకుతుంటే ఒక దారి కనిపించింది. ఇక్కడ నుంచి రెండు కిలోమీటర్ల దూరంలో రైలు పట్టాలు ఉన్నాయి.. రోజు పావుగంట ఆగుతుంది. పిల్లలందరికీ చోటు సరిపోక కొత్త వాళ్ళని లోపల దాచి మమ్మల్ని తడికల రూంలో ఉంచారు. గత పదిహేను రోజుల నుంచి ప్లాన్ చేస్తూనే రోజూ కొంచెం కొంచెం తడికని కోసి.. కోసిన దెగ్గర దారం కడుతూ ఎవ్వరికి అనుమానం రాకుండా అటు ఇటు బండలు పెట్టి బ్యానర్ కప్పి జాగ్రత్త పడుతున్నాను. గత మూడు రోజులుగా ఇక్కడ పడుకునే అవకాశం రాలేదు కానీ ఇవ్వాళ వచ్చింది.

లావణ్య : ఒరేయి, ఎం ఆలోచిస్తున్నావ్

పక్కకి చూస్తే అక్కడ కాపలా కాస్తున్న వాడికి కనిపించకుండా నా పక్కనే పడుకుని నన్ను గిల్లుతుంది లావణ్య. నిద్రలో అటు పక్క వాడు లావణ్య మీద కాలు వెయ్యగానే వాడిని విధిలించి ఒక్క తన్ను తన్నింది.. నవ్వాను. తల వంచి చూస్తే నా కాళ్ళకి అటువైపున ఇవేమి తెలియక అలిసిపోయి పడుకుని ఉంది అక్షిత. లేవకుండా పక్కన లావణ్యని చూసాను.

లావణ్య : ఎలా తప్పించుకుందాం, దొరికితే మాత్రం వీళ్ళు పెట్టె బాధ కంటే చచ్చిపోవడమే మేలు అనేలా చేస్తారు.. చచ్చే అవకాశం కూడా ఇవ్వరేమో.

చిన్నా : టైం ఎంతా

లావణ్య : ఎవరికీ తెలుసు

చిన్నా : పాసెంజర్ బండి వెళ్లిపోయిందా

లావణ్య : ఇంకా లేదు

చిన్నా : అయితే ఇంకా పదిన్నర కాలేదు, అప్పటి వరకు పడుకో.. సరిగ్గా పాసెంజర్ బండి కూత వినిపించినప్పటి నుంచి గంటన్నర మనుసులో లెక్కపెడుతూ ఉండు టైం కాగానే పారిపోదాం.

లావణ్య : కానీ ఎలా.. ఏడుస్తున్నట్టే అడిగింది

చిన్నా : చెప్పింది చెయ్యి

లావణ్య : సరే అని చిన్నగా ఎలా వచ్చిందో అలానే మిలిటరీ సోల్జర్ లా పాక్కుంటూ వెళ్లి అక్షిత పక్కన పడుకుంది.

నవ్వుకున్నాను, అస్సలు అక్షితకి లావణ్యకి పరిచయమే లేదు.. అక్షిత మా కంటే రెండేళ్లు చిన్నది. ఎలా తెలుసంటే తెలుసంతే.. వాళ్లిద్దరూ ఫ్రెండ్స్ అయ్యేలా చేసాను, అలా చెయ్యడానికి నేను పడ్డ తిప్పలు అన్ని ఇన్ని కావు. ఆలోచిస్తూ అక్షితని చూస్తూ ఉన్నాను. పాసెంజర్ బండి కూత వినిపించింది. సమయం లెక్కించడం మొదలు పెట్టాను. సరిగ్గా గంట లెక్కపెట్టాక గూడ్స్ బండి కూత చాలా గట్టిగా వినిపించింది. లావణ్య ఉలిక్కిపడి లేచి కూర్చుంది అంతే కాపలా కాసేవాడు బూతులు తిట్టేసరికి మెలకుండా పడుకుని నన్ను చూసి క్షమించమని మొహం పెట్టింది.

సరిగ్గా పది నిమిషాలు మనుసులో లెక్కపెట్టి ధైర్యం తెచ్చుకుని, ఇప్పుడు కాకపోతే ఇంకెప్పుడు కాదని నాకు నేనే చెప్పుకుని రెండు చేతులతో వేళ్ళు నోట్లో పెట్టుకుని గట్టిగా ఈలేసాను. అంతే కాపలా వాడు బూతులు తిడుతూ నా వైపు వస్తుంటే పడుకున్నట్టు నటించాను. వాడు నా దాకా వచ్చి అందరిని తంతూ గొడవ చేస్తుంటే అదే సమయానికి ఓ కుక్క ఆపకుండా అరుస్తుంది. నేను ఈల వేసింది అందుకే.. ఆ కుక్కని మచ్చిక చేసుకోవడానికే ఇన్ని రోజుల సమయం పట్టింది. ఈల వెయ్యగానే అరవడం దాని పని ఎవరైనా కొట్టడానికి ముందుకు వస్తే వాళ్ళని చూసి అరుస్తూ పక్కకి పక్కకి జరిగేలా ట్రైనింగ్ ఇచ్చాను.. అరుస్తూ అక్కడ నుంచి వెళ్లకుండా ఉంటేనే కదా మరి కొట్టడానికి ఇంకా ముందుకు వెళ్ళేది.

ఆ కాపలా కాసేవాడు కుక్క అరుపులు తట్టుకోలేక నీ అమ్మ అని తిడుతూ బైటికి వెళ్ళాడు అంతే వెంటనే లేచి నిలబడి బ్యానర్ అడ్డు పెట్టిన బండ అన్ని తీసేసి లావణ్యని పిలిచాను, అది వెంటనే లేచివచ్చి బొక్కలో దూరి బైటున్న బండని పడేసి రమ్మని చెయ్యి చూపించింది. వెంటనే అక్షిత కాలు పట్టుకుని ఈడ్చి అది నిద్ర లేవక ముందే బియ్యం బస్తాని కుక్కినట్టు బొక్కలోకి కుక్కాను. లావణ్యకి బైట అక్షితని చూడగానే నా మీద కోపం వచ్చినా చేసేది లేక వెంటనే అక్షిత చెయ్యి పట్టుకుని గట్టిగా లాగి వెంటనే అది అరవకుండా దాని నోరు మూసింది. నేను బైటికి వచ్చేసి ఒక చేత్తో లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని అక్షిత వంక చూసాను.. దానికి ఎం జరుగుతుందో ఈ పాటికి అర్ధమయ్యిందేమో నా చెయ్యి పట్టుకుని వేగంగా పరిగెడుతుంటే నేనే అక్షిత చెయ్యి పట్టుకుని ఆపకుండా రెండు కిలోమీటర్లు పరిగెత్తించాను.

అప్పటికే గూడ్స్ బండి కదిలింది వేగం పెంచి పరిగెడుతూ ముందు లావణ్యని ఎక్కించి అక్షిత ఎక్కలేకపోతుంటే దాని పిర్ర మీద చెయ్యి వేసి ఎత్తి విసిరేసాను.. దాని వెనకే నేను ఎక్కి ముందు కూలబడి ఆ తరువాత నెమ్మదించి గణేశా థాంక్స్. నాకు తెలుసు నువ్వెప్పుడూ నాతోనే ఉంటావని కానీ అప్పుడప్పుడు నీమీద అనుమానం వేస్తుంది.. సరే ఈ సారికి హెల్ప్ చేసావ్ థాంక్స్.. అని లావణ్యని అక్షితనీ చూసాను. ఇద్దరూ నా వంకే చూసి చిన్నగా నవ్వుకున్నారు.

లావణ్య థాంక్స్ గణేశా అంటూ నన్ను వాటేసుకుంది, నేను అక్షితని చూసాను తనూ మా దెగ్గరికి వచ్చి మా పక్కన చేరింది.. లావణ్య అక్షితని గట్టిగా వాటేసుకుంది. నేను అక్షిత చెయ్యి పట్టుకున్నాను. నన్ను చూసి నవ్వి చిన్నగా నా చెయ్యి వదిలి థాంక్స్ అంది అంతే.. బహుశా ఇంకా తనలోని ఆ భయం పోలేదేమో

లావణ్య : ఈ ట్రైన్ ఎక్కడికి వెళుతుంది

చిన్నా : తెలీదు, ఆ నరకం నుంచి బయట పడ్డాం అదే చాలు

లావణ్య : తరవాత ఏం చేద్దాం

చిన్నా : కలిసి ఉందాం, మనకి మనమే తోడు.. అడుక్కోకపోతే అదే చాలు అని అక్షితని చూసాను

అక్షిత నా చెయ్యి లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని మా దెగ్గరికి వచ్చి మమ్మల్ని గట్టిగా వాటేసుకుని అలా ఉండిపోయింది.. తన గుండె వేగం నెమ్మదిస్తుంటే హమ్మయ్యా ఇప్పటికైనా ఆ నరకం నుంచి బైట పడిందని అక్షిత నమ్మింది అనిపించింది. తన మెడకి దెగ్గరగా ఉన్నాను బుగ్గ మీద ముద్దు పెడదామా అని అనుకుంటుండగానే  అక్షిత నా నుంచి విడిపడింది. ఏం లేదు ఏం లేదు అనుకుంటూ వెళ్లి మూలకి కూర్చున్నాను.

ఇందాక అక్షిత పట్టుకున్న నా చెయ్యిని అక్షిత పిర్రని పట్టుకుని ఎత్తిన ఇంకో చెయ్యిని చూసుకోగానే సిగ్గేసింది.. ఎలాగో అనిపించినా నా రెండు బుగ్గల మీదా పెట్టుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను. అర్ధరాత్రి చల్ల గాలి వల్ల ఒళ్ళు ఒణుకుతుంటే నాకు మాత్రం ఆ చేతులు చాలా వెచ్చగా అనిపించాయి. కింద ప్యాంటులో ఏదో అలజడి అవ్వడం ఇదే మొదలు. అంతా తేరుకుని చూస్తే అక్షిత లావణ్య పరిగెత్తడం వల్ల అనుకుంటా అలిసిపోయి సొయ లేకుండా పడుకున్నారు. నేనూ కళ్ళు మూసుకున్నాను.