ஒரு கல்லூரியின் காம கதை!

[Ishitha]

வெளியே வந்து பார்த்தபோது நல்ல இரவாகி போயிருந்தது.

மடிஹா : அடுத்து எங்கே வீட்டுக்குத்தானே?

ஜானவி : வீட்டை இன்னைக்கு மறந்துடு. இன்னைக்கு நீ ஹாஸ்டல்ல தான் படுக்க போற...

பார்வதி : என்னது ஹாஸ்டல்ல படுக்க போறாளா? பாய்ஸ் ஹாஸ்டல்ல யா?

ஹேமா : ஏன்டி பாரு... உனக்கு எப்போதும் படுக்குறது பத்திதான் நியாபகம் வருமா? ஜானவி தூங்குவதை பத்தி பேசுறாள். மடிஹா இன்னை நம்ம கேர்ள்ஸ் ஹாஸ்டல்ல நம்ம ரூமலதான் தூங்க போறா..

பார்வதி : ஓஹ்... அப்படியா???

ஜானவி : என்னங்கடி... குட்டி பாவாடை போட்டு ராத்திரி தெருவில் சுத்துற பசங்களை ஜொல்லுவிட வைக்கலாம்னு நினைச்சா ரோடு நாதியத்து கிடக்கு?

ஹேமா : நைட் 12:30 க்கு வந்தால் ரோடு நாதியத்து இல்லாமல் , ரங்கநாதன் தெருவில் இருப்பது போல் கூட்டமாவா இருக்கும்?

பார்வதி : ஐயோ... 12:30 ஆச்சா?

ஜானவி : நீ ஏன்டி பதற்ற?

பார்வதி : இன்னேரம் வீட்டில் என் அப்பனும் ஆத்தாளும் ஓழ் போட்டுக்கிட்டு இருக்கும். அதை மிஸ் பன்றேன்.

ஜானவி : ஹேய் .. அங்க பாருங்கடி டீ கடை... டீ கடைல பசங்க நிறைய பேர் இருப்பார்கள். வாங்க எல்லாரையும் உசுப்பேத்தலாம்.

(4 பேரும் டீக்கடை வந்தடைந்தனர். கடையில் ஒரு 70 வயதை தாண்டிய கிழவன் டீ ஆத்தி கொண்டிருந்தான்.)

பார்வதி : என்னங்கடி கடைல டீ மாஸ்டர் தவிர வேற யாரையும் கானும்?

ஜானவி : யாருமே இல்லாத கடைல யாருக்கு தாத்தா டீ ஆத்துற?

தாத்தா : அதான் நீங்க வந்துட்டீங்களே கண்ணுகளா... உங்களுக்கு தான் டீ ஆத்துறேன்.

ஹேமா : நல்லா ஸ்ட்ராங்கா டீ போடு தாத்தா

தாத்தா : ம்ம்.. பள்ளி கூடம் முடிஞ்சி இன்னும் ஊட்டுக்கு போகலையா? இந்த நேரத்தில் இங்க சுத்துறீங்க?

ஜானவி : தாத்தா... இது ஸ்கூல் யூனிபார்ம் தான். ஆனால் நாங்க காலேஜ் படிக்கிறோம்.

தாத்தா : டீயை சூடா குடிக்கிறீங்களா?

பார்வதி : அடிக்கிற குளிரில் நாங்களே சூடாத்தான் இருக்கோம். சரி கொடுங்க.

மூவரும் டியை வாங்கி பருக , மடிஹா அமைதியாக நடப்பதை வேடிக்கை பார்த்தாள்.


தாத்தா : கண்ணுகளா... டீ எப்படி இருக்கு?


ஜானவி முதலில் ஆட்டத்தை தொடங்கினாள்..

ஜானவி : தாத்தா... டீ செம....
இதே மாதிரி ஒரு டீ இன்னொன்னு கொடுத்தன்னு வச்சிக்கயேன் உனக்கு நான் இதை கிஃப்ட் டா தாரேன் என தன் இரு தொடைகளையும் விரித்தாள்.
(அந்த குட்டை பாவாடையில் தொடை விரிந்து அவழ் அணிந்திருந்த மெல்லிய ஊதா ஜட்டியோடு அவள் மன்மத பீடமும் தெளிவாக தெரிய தாத்தா அதிர்ந்தார்)

தாத்தா : கண்ணுகளா... நல்லா பழுத்துட்டீங்க.... ஆனா இந்த தாத்தாவோட பைப்பு இப்போ மூத்திரம் அடிக்க மட்டும் தான் பயன்படுத்து என்றார் சிரித்து கொண்டே.

பார்வதி : ஐயோ பாவம்! சரி பைப் வேலை செய்யலைன்னா என்ன? என்கிட்ட பன் இருக்கு சாப்பிட்டு பாக்குறியா? என பார்வதி எழுந்து திரும்பி நின்று அந்த கிழவன் முன் குனிந்து நின்றாள்.



அவள் குட்டை பாவாடை மேலே தூக்கி அவள் குண்டியும் அவள் அணிந்திருந்த மெல்லிய சிவப்பு ஜட்டியும் தெரிந்தது.



தாத்தா : உன் பன்னு ரெண்டும் ச்சும்மா கிண்ணுன்னு இருக்கு பாப்பா. பார்த்தாலே கடிச்சு திங்கனும்னு தோனுது. ஆனா இந்த கிழவனுக்கு பல் இல்லையே.... என்றார் சோகமாக.

ஹேமா : என்ன தாத்தா எது கேட்டாலும் முடியலை முடியலைன்னு சொல்லுற? சரி..., ஊருக்கே டீ கொடுக்குற... உனக்கு நான் பால் கொடுக்கலாம்னு இருக்கேன் குடிக்கிறியா? என்று கேட்டப்படி தன் சட்டை பட்டன்களை கழற்றி தன் பாதி வெள்ளை மாங்கனிகளையும். அந்த மாங்கனிகள் காம்பை மறைத்திருந்த கருப்பு ப்ராவையும் காட்டினாள்.

தாத்தா : எம்மாடி ... நீங்கள் எல்லாம் என் இளமை காலத்தில் எங்கடி போனீங்க? அப்போ வந்துருந்தா உங்க 4 பேருக்கும் புள்ளையை கொடுத்து அனுப்பிருப்பேன். இப்போ தள்ளாத வயதில் என் முன்னடி ஒருத்தி கால விரிக்கிறா , இன்னொருத்தி குனிஞ்சு குண்டியை காட்டுறா மற்றொருத்தி அவளோட பால் குடத்தை காட்டுறா.
ஆனா அதை அனுபவிக்க சக்தி இல்லாமல் இருக்கனே ன்னு புலம்பி கொண்டு மடிஹாவை பார்த்தார்.

மடிஹா எதுவும் காட்டவில்லை. தலை முதல் கால்வரை கருப்பு பர்தா. உடலில் கண் மட்டுமே தெரிந்தது.
அவளின் கண்கள் அந்த தாத்தாவை ஏதோ செய்தது.
அவள் கண்களை கண்ட தாத்தாவிற்கு உள்ளுக்குள் காதல் கலந்த காமம் தலைக்கேறியது. தன் எழும்பாது குஞ்சி இப்போது மெல்ல விரைக்க துவங்கியது தாத்தாவிற்கே ஆச்சரியம் அளித்தது.
வைத்த கண் வாங்காமல் மடிஹாவை பார்த்து தனது பழைய காம வெளியை மீட்டெடுத்து கொண்டிருக்கும் போது பார்வதி பேசி அதை தடுத்தாள்.

பார்வதி : என்ன தாத்தா. நாங்கள் எல்லாத்தை காட்டுறோம் நீ அதை பெருசு பன்னாம , எல்லாத்தையும் மூடிக்கிட்டு நிக்கிறவளை பார்த்து மூட் ஆகுற? அவள் எதையும் காட்ட மாட்டாள்.
இந்த ஆம்பளைங்களே இப்படித்தான். ஆசையா வர பொண்ணை கண்டுக்காம வேணாம் னு ஒதுங்கி போறவளை துரத்துவாங்க. (சலித்து கொண்டாள்)

ஜானவி : சரி தாத்தா. டீ அருமை நாங்க கிளம்புகிறோம்.

ஹேமா : எவ்வளவு தாத்தா ஆச்சு?

தாத்தா : வேணாம் கண்ணுகளா. அந்த பர்தா பாப்பாவோட பார்வை ஒன்றே பல கோடி ரூபாய் மோட்சம் பெறும்.

ஜானவி : எங்களுக்கு ஓசில டீ குடிச்சு பழக்கம் இல்லை. அதனால இந்தா விலைமதிக்க முடியாத அறிய வகை பொருள் ஒன்று தரேன் , என சொல்லி தான் அணிந்திருந்த சிவப்பு ஜட்டியை கழற்றி தாத்தாவிடம் கொடுத்தாள்.

அப்போது காற்று பயங்கரமாக வீச.. பார்வதி குட்டைப் பாவாடை காற்றில் பறக்க... ஜட்டி இல்லாத அவள் மன்மத பீடமும், அசத்தும் பின்‌னழகும் தாத்தா விற்கு தரிசனம் அளிக்க...

மூவரும் தங்கள் குண்டியை ஆட்டியபடி நடந்து செல்ல, மடிஹா அவளை பின் தொடர்ந்தாள்.

நான்கு பேரையும் வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்த தாத்தா , பார்வதி கழற்றி கொடுத்த ஜட்டியை முகத்தில் வைத்து முகரந்து பார்த்தார்...

என்ன வாசம்....
இந்த பெண்ணின் வாசம்....
இவள் ஜட்டியின் வாசமே இவ்வளவு தூக்கலாக இருந்தால் அந்த பர்தா பெண்ணின் வாசம் எப்படி இருக்கும்? அந்த பர்தா பெண்ணின் வாசத்தை நுகர வேண்டும். இல்லைன்னா அந்த பர்தா பெண்ணுடைய ஜட்டியையாவது ஒருமுறை நுகர்ந்தால்... நான் பிறப்பு முழுமை அடைந்துவிடும்.
மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டே பார்வதி ஜட்டியை வாயில் வைத்து சுவைக்க துவங்கினார்.

மடிஹாவின் பிறந்த நாளை காரணம் காட்டி கூத்தடித்துவிட்டு ஹாஸ்டல் திரும்பினர் அழகிகள்.

ஹாஸ்டல் வாட்ச்மேன் : என்ன இவ்வளவு லேட்டா வரீங்க? அலோவ் பன்ன முடியாது.

ஹேமா : பர்சை திறந்து 100 ரூபாய் தாளை நீட்டினாள்.

வாட்ச்மேன் : என்னம்மா ... பாய்ஸ் ஹாஸ்டல் வாட்ச்மேனுக்கு நீங்க உங்களையே தறீங்களாம். எனக்கு வெறும் பணம் தானா?

ஜானவி : எங்களுக்கு யாருக்கு எது கொடுக்கணும்னு விருப்பமோ , அவங்களுக்கு அது கொடுப்போம். இந்த நூறுபாய் வைச்சிக்கிட்டு எங்களை உள்ளே விடு.

வாட்ச்மேன் : இது யாரு பர்தாக்குள்ள? பையனா?

பார்வதி : இவளை பார்த்தா பையன் மாதிரியா இருக்கு?

வாட்ச்மேன் மடிஹா கண்ணை பார்த்து கிறங்கினான். அடேங்கப்பா... இந்த இருட்டுலையும் பார்வை பத்திக்கிதே...

பார்வதி : ஹான்... பத்தும் பத்தும்.. கேட்டை திற வார்டன் வருதுக்குள்ள உள்ளே போகனும்.

வாட்ச்மேன் : இந்த பர்தா போட்ட பொண்ணு ஹாஸ்டல்ல பார்த்தது இல்லயே.

ஹேமா : இவள் ஹாஸ்டலே இல்லை. எங்க கெஸ்ட். நைட் தூங்கிட்டு காலைல கிளம்பிடுவா.

வாட்ச்மேன் : கெஸ்ட் அலோவ் பன்னனும்னா நீங்க எதாச்சும் தரனுமே...

ஹேமா இன்னொரு நூறு ரூபாய் தாளை நீட்டினாள்.

வாட்ச்மேன் : பணம் வேணாம். வேற எதாவது ஸ்பெஷலா... பாய்ஸ் ஹாஸ்டல் வாட்ச்மேனுக்கு கொடுக்குறாமாதிரி எதாச்சும் தாங்க...

ஜானவி தன் சட்டைக்குள் கை விட்டு தான் அணிந்திருந்த மெல்லிய ப்ராவை அவிழ்த்து வாட்ச்மேனிடம் கொடுத்தாள்.

ஜானவி : யோ காஜி.. இந்த ப்ராவை வச்சி இப்போ கை அடிச்சிக்க. எங்களை உள்ளே விடு...

வாட்ச்மேன் சிரித்து கொண்டே ஹாஸ்டல் கேட்டை திறந்தான்.

பார்வதி தன் ஜட்டியை கழற்றி தாத்தாவிடம் கொடுத்ததும், ஜானவி தன் ப்ராவை கழட்டி வாட்ச்மேனிடம் கொடுத்ததும் மடிஹாவினால் விளங்க முடியாமல் குழப்பத்துடன் ஹாஸ்டல் உள்ளே சென்றாள்.

ஜானவி கொடுத்த ப்ராவை கையில் வாங்கி முக்ர்ந்து பார்த்தான். ப்பா என்ன வாடை... அதை வாயில் கவ்வினான். ஜானவி இப்போ உன் ப்ரால என் வாயை வைக்கிறேன். கூடிய சீக்கிரம் உன் பால் முலையில் வாய் வைப்பேன் சொல்லிக்கொண்டே ப்ராவை நக்க துவங்கினான் வாட்ச்மேன்.

பொழுது விடிந்தது..
மடிஹா கண்விழித்து பார்த்தாள்.

அறையில் யாரும் இல்லை.
சட்டென எழுந்தவள் அருகில் இருந்த வாஷ் பேஷனில் முகத்தை கழுவினாள்.

அங்கிருந்த டவளில் முகத்தை துடைத்து பர்தா அணிய துவங்கினாள்..

பர்தா போட்டுகிட்டு எங்கே கிளம்புறீங்க? என்று கேட்டுக்கொண்டே கையில் காஃபியுடன் மடிஹாவை நெருங்கினாள் வார்டன் ஜான்சி.

மடிஹா : வீட்டுக்கு... சொல்லியப்படியே காஃபியை வாங்கி பருகினாள்.

ஜான்சி : இங்க எல்லாரும் க்ளாஸ்க்கு போயிருக்காங்க. டிபன் எடுத்து வரவா?

மடிஹா : ஹாஸ்டல்ல காஃபி, டிபன் எல்லாம் ரூமுக்கே வருமா?

ஜான்சி : நீங்க பெரிய கோடிஸ்வரின்னு புள்ளைங்க சொன்னாங்க ... நீங்க பெட்காபி குடிச்சு பழக்கப்பட்டு இருப்பீங்க. அதான் உங்களுக்கு மட்டும் இந்த ஏற்பாடு.

மடிஹா : அது சரி... கைல என்ன பார்சல் ?

ஜான்சி : அதுவா... ஹேமாவுக்கு ஏதோ கொரியர் வந்துருக்கு அதான் எடுத்துட்டு வந்தேன். இந்தாங்க கொரியரில் என்ன இருக்குன்னு பிரிச்சு செக் பன்னுங்க நான் டிபன் எடுத்துட்டு வரேன் ... சொன்னவள் கொரியரை மடிஹா கையில் கொடுத்து விட்டு, காஃபி டம்லரை வாங்கி சென்றாள்.

மடிஹா : ஹேமா பார்சலை நான் எப்படி பிரிப்பது? அது தப்பு.

ஜான்சி : தப்பு இல்லமா... அவள் இல்லாதப்ப அவளுக்கு வந்த கொரியரை பிரிச்சு செக் பன்ன சொல்லி அவளே சொல்லிருக்கா... நீங்க பிரிச்சு பாருங்க ... சொல்லிவிட்டு சென்றாள் ஜான்சி.

மடிஹா கொரியரை பிரிக்க உள்ளே ஒரு அட்டை பெட்டி.
அதை திறந்து பார்த்தாள்.மடிஹா உடல் நடுங்கி போனாள்...
ஆஆஆஆஆ என்று அலறினாள்... பயத்தில் அந்த அட்டை பெட்டியை தூக்கி போட்டாள்.
அட்டை பெட்டியின்
உள்ள இருந்தது ஒரு ஆணின் வெட்டப்பட்ட ஆண் குறி ..!

-தொடரும்