Incest காதலர் தினம்

[monor]

“அண்ணா,…”

நான் சுய நினைவுக்கு வந்தேன்.

“டீ குடிக்கிறியாண்ணா?”

“ம்,…. “

சமையல் கட்டுக்குச் சென்றவள், கொஞ்ச நேரத்தில், டீ போட்டுக் கொண்டு வந்து எனக்கு ஒரு கப்பை நீட்ட அதை வாங்கிக் குடித்தேன்.

நான் டீ குடித்து முடித்ததும், நான் குடித்த கப்பை வாங்கிக்கொண்டு, என் தங்கை அன்ன நடை போட்டு திரும்பிச் செல்ல, அவள் நடைக்கு ஏற்ற படி ஏறி, இறங்கும் அவளின் பின்புற அழகைப் பார்த்து என் வாயில் ஜொள் ஒழுக நான் நெளிந்த படி உட்கார்ந்திருக்க, அந்த இன்ப உணர்ச்சியில் என் சுன்னி ஜெர்க் அடித்து முறுக்கிக் கொண்டு நிமிர்ந்து நின்று என்னை சங்கடப்படுத்தியது.

ஈரத்தோடு நைட்டி போட்டு இருப்பாள் போல இருக்கிறது. அது அவளின் மேனியோடு ஒட்டி, அவளின் பின் புற குண்டி மேடுகளையும், அதன் நடுவே தெரிந்த ஆழமான நீண்ட பிளவையும் என் கண்களுக்கு நைட்டிக்கு மேலாக காட்சியாக்கி விருந்தாக்க. திவ்யாவின் குண்டி அசைவும், இடுப்பு அசைவும் என்னை என்னவோ செய்தது.

‘டேய் அவ உன் தங்கச்சிடா. இப்படி எல்லாம் ரசிச்சு பாக்கிறது தப்பு.‘என்று என் மனசாட்சி சொன்னாலும், எனக்குள் அவள் அழகான ஸ்ட்ரக்சரைப் பார்த்து, எனக்குள் காம உணர்ச்சி உண்டாவதைத் தடுக்க முடியவில்லை.

என் தங்கையின் அழகான கொழுத்த குண்டி அழகை ரசித்தேன். அப்படியே போய் அவள் பின்னால் மண்டி இட்டு அவள் இடுப்பைப் பிடித்துக் கொண்டு, அவள் குண்டிக் கோளத்தை கடித்து நக்கலாமா என்று வெறி வந்தது. அவள் நடக்கும் போது அவள் குண்டிகள் தாராளமாக தழும்பிக் குலுங்க, அவள் உள்ளே பேண்டீஸ் ஏதும் போட வில்லை என தெரிந்தது.


ஏதேதோ காம எண்ணத்தில் மயங்கி நான் இருக்க, சமையல் அறைக்கு உள்ளே போய் திரும்பி வந்த என் தங்கை கையில் சாம்பிராணி தூபக்கால் இருந்தது. மயில் தோகை விரித்து ஆடியதைப் போல அவள் கூந்தலை விரித்து தன் முதுகுக்கு பின்னால் புட்டங்களுக்கும் கீழே படர விட்டிருந்தாள்.

“அண்ணா, என் முடி ஈரமா இருக்கு. அதுக்கு கொஞ்சம் தூபம் காட்டிறியா?”

“சரி,…. வா. நீ சோஃபால உட்காரு. உக்காந்து தலையை பின்னல சாச்சு கூந்தலை பின்னால விரிச்சுப் போடு. நான் பின்னால போய் சாம்பிராணி பிடிக்கிறேன்” என்று சொல்லி அவள் கையிலிருந்த தூபக் காலை கையில் வாங்கிக் கொண்டு, நான் வைத்திருந்த என் செல் போனை அவளிடம் கொடுத்து, எழுந்து சோஃபாவின் பின் பக்கம் தரையில் சப்பனக்கால் போட்டு உட்கார்ந்தேன்.

அலை அலையான கருங் கூந்தலை சோஃபாவின் பின் பக்கமாக தலையை சாய்த்து சோஃபாவுக்கு பின் பக்கமாக படர விட்டாள். அது பின் பக்கம் தரையை தொட்டு நீண்டு கிடந்தது.

சீயக்காய் போட்டு குளித்திருப்பாள் போல இருக்கிறது. அவள் கூந்தல், சீயக்காய் வாசனையில் மணக்க, அவள் மேனி, லக்ஸ் சோப்பு வாசனையுடன் மணந்தது. நான் அவள் கூந்தல் முடிகளை கையால் பிரித்து பிரித்து விட்டு, சாம்பிராணி புகை காட்டிக்கொண்டிருந்தேன்.

அந்த நேரம் பார்த்து, என் தங்கை கையில் இருந்த என் செல் போன் ஒலிக்க, “யாரு திய்வா?” என்றேன்.

“தெரியலேண்ணா,…. இரு பாக்கிறேன்.”

செல் போனைப் பார்த்தவள்,…, “உன் ப்ரண்ட் கிரண் பேசறாண்ணா.”

“சரி,…. ஸ்பீக்கர்ல போடு”

போட்டாள்.

“டேய்,…. ராகவ் நான் கிரண்டா.”

“சொல்லுடா.”

“என்னடா உன் மாமாவுக்கு என்ன?”

“அவருக்கு கொஞ்ச நாளா உடம்பு சரி இல்லேடா. அங்கே இங்கே பாத்துட்டு, பெரிய ஹாஸ்பிடல்ல வச்சு ட்ரீட்மென்டும் பாத்தோம். ஒன்னும் பிரயோஜனம் இல்லே. இப்பதான் அடக்கம் பண்ணிட்டு வீட்டுக்கு வந்தேன்டா.”


“ சரி,….உன் ஆளப் பாத்தியா?”

திவ்யா உடனே என்னைப் பார்த்து சிரிக்க, நான் ஸ்பீக்கரை ஆப் பண்ண போனேன்.

அப்படியே பேசு என திவ்யா எனக்கு சைகை காட்ட,

“பாத்தேன்டா. அவளை கூட்டிகிட்டு போய் அவ வீட்ல விட்டுட்டுதான் வந்தேன்.”

“அவங்க அப்பா அம்மா?”

“அவ அவங்க மாமா வீட்ல இருக்கா. இவ டெஸ்ட் இருக்குன்னு சொன்னதால கூட்டிகிட்டு போகச் சொன்னாங்க. மதியம் புறப்பட்டு கூட்டிகிட்டு வருவேண்டா.”

“டேய்,…. நீ என்ன லூசா,….?”

“என்னடா?”

“இப்படி ஒரு சான்ஸ் யாருக்குடா கிடைக்கும்?. நீயும் அவ கூட, அவ வீட்டுக்கே போக வேண்டியதுதானே?”

நான் திவ்யாவை பார்த்து, அவளின் நமட்டு சிரிப்பை ரசித்தபடி, “அது இல்லடா,….அவ கூப்பிடல.”

“நீ ஒத்து வர மாட்டே. நீ போன வை. நானும் நித்யாவும் இப்ப கேண்டீன்லதான் இருக்கோம். நான் அவள பேசச் சொல்றேன்.” என்று சொல்லி கிரண் போனை வைத்தான்.

“இவங்க தொல்லை தாங்கலேண்ணா” என்று திவ்யா புன்னகைத்தபடியே வெக்கத்தில் சொன்ன போது, அவளின் ரூமில் போன் ஒலித்தது.

நித்யாதான் கால் செய்திருப்பாள் என்று எனக்குத் தோன்ற, திவ்யா சோஃபாவிலிருந்து எழுந்து சென்று அவள் ரூமில் இருந்த போனை எடுத்துப் பார்த்து,
“நித்யாதாண்ணா” என்று சத்தமாகச் சொன்னாள்.

“சரி,…. பேசு,…” என்று நான் சோஃபாவில் உட்கார்ந்து கொண்டு சொல்ல, திவ்யா அவளிடம் பேசினாள்.

“சொல்லுடி,….”என என் காதுக்கு கேட்கும் படி சத்தமாக கேட்டு, அடுத்து அவள் பேசிய வார்த்தைகள் என் காதில் விழ வில்லை.
என் மனது தப்பு தப்பாக யோசித்தது.

நான் கிரணிடம் பேசுவதை கேட்டுக்கொண்டிருந்த திவ்யா, அவள் தோழி நித்யாவிடம் மட்டும் எனக்கு கேட்காமல் காதும் காதும் வைத்தது போல பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.

நான் மெதுவாக எழுந்து திவ்யா ரூம் நோக்கி நடந்து, கதவருகே நின்று அவர்கள் என்ன பேசிக்கொள்கிறார்கள் என்று கவனித்தேன்.

“ஏய்,…. நித்யா. சும்மா இரு. நீ நினைக்கிற மாதிரி நான் இல்ல. அதுமில்லாம உங்க வீட்டுக்கு வரட்டுமான்னு அவர் கேட்டிருந்தா,,…. நான் வாங்கன்னு சொல்லி இருப்பேன். அவரும் வரட்டுமான்னு கேக்கல. நானும் வாங்கன்னு சொல்லல.”


“,………………”

“ச்சீய்!!!,…. போனை வை.” என்று சொல்லி திவ்யா போனை கட் செய்வது தெரிய, நான் சோஃபாவிற்கு திரும்பினேன்.

நான் சோஃபாவில் உட்கார்ந்து திவ்யா நித்யாவிடம் என்ன பேசி இருப்பாள் என்று யோசித்து, அவளை கூப்பிட்டு கேக்கலாமா என்று நினைத்த போது, என் போனில் கிரண் லைனுக்கு வந்தான்.

“சொல்லுடா, என்ன?!!”

“இதோ பாரு ராகவ். நீ என்ன பண்ணுவியோ, ஏது பண்ணுவியோ எனக்குத் தெரியாது. உடனே உன் ஆளு வீட்டுக்குப் போ. நான் அரை மணி நேரத்துல திரும்பவும் உன்னை கூப்பிட்றேன்.”

“எதுக்குடா?”

“டேய்,…. போடா” என்று சொல்லி போனை கட் செய்தான்.

நான் குழம்பினேன். நானும் என் தங்கை திவ்யாவும் ஆடி வரும் நாடகம் என் கண் முன்னே வந்து போனது. போனில் தந்த முத்தங்களும், என் நோட்டில் அவள் எழுதி வச்சிருந்த வாசகமும், பாடல் மூலமாக அவள் ஏதோ சொல்ல வந்த்தும், ஹோட்டலில் பரிமாறிக்கொண்ட முத்தங்களும் என் மனக் கண் முன்னே வந்து என்னை இம்சை செய்தது.

இன்று என் முன்னால் நடமாடிய திவ்யாவின் முலை சைஸும், அதன் முலைப் பிளவும், முலைக் காம்பு நைட்டியையும் மீறி பட்டாணி சைஸில் துருத்திக் கொண்டு இருந்ததும், திரண்டு குலுங்கும் குண்டிகளும் என்னை என்னவோ செய்ய, ரூமுக்குள் போன திவ்யா வெளியே வரவே இல்லை.

‘ஏன்,….இன்னும் வரவில்லை?’ எனக்குள்ளே கேள்வி எழ, நான் பொறுமை இழந்து என் மொபைலை எடுத்து திவ்யாவுக்கு , “திவ்யா என்ன பண்றே?” என கேட்டு பக்கத்து ரூமில் இருந்தவளுக்கு மெஸேஜ் அனுப்பினேன்.

‘தலை பிண்றேண்ணா’ என ரிப்ளை வர, நான் மீண்டு மீண்டும் வேண்டுமென்றே, ‘அம்மா, அப்பா எப்போ வருவாங்க?’ அது,….இது,…என்று மெஸேஜ் அனுப்பினேன்.

‘ நைட்தான் வருவாங்கன்னு நினைக்கிறேண்ணா” என்று அவள் எனக்கு மெஸேஜ் அனுப்ப, எனக்கு அதற்கு மேல் பதில் மெஸேஜ் அனுப்ப கை நடுங்கியது.
“போர் அடிக்குதா?”

“ஆமாண்ணா.”

“நான் அங்கே வரட்டுமா?” மெஸேஜ் அனுப்பி விட்டு என் இதயம் பட படக்க, கொஞ்ச நேரம் காத்திருந்தேன்.

ரிப்ளை வரவில்லை.

நிமிடங்கள் கரைய, திவ்யாவிடம் இருந்து ரிப்ளை வராமல் தவித்தேன். எனக்கு நெருப்பில் நிற்பது போல தவிப்பாய் இருக்க துணிந்து, ‘?’ என்று மெஸேஜ் அனுப்ப, இரு நொடிகள் கழித்து திவ்யாவிடம் இருந்து ரிப்ளை வந்தது.

வந்த ரிப்ளையை ஓப்பன் செய்து பார்த்தேன். அது பிளாங்க் மெசேஜ். எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

நான் மெல்ல எழுந்து திவ்யா அறையை நோக்கி நடந்து, மெதுவாக கதவை திறந்து பார்க்க, அடர்த்தியான கூந்தலை ரப்பர் பேன்ட் போட்டு குதிரை வால் போல தொங்க விட்டிருந்தாள். அவல் கூந்தல் அவள் முதுகு முழுவதும் பரவிக் கிடந்தது. திவ்யா கட்டிலில் உட்கார்ந்து எதையோ யோசித்தபடி போனை கையில் வைத்திருந்தாள்.

நான் குரலை செறுமியபடி உள்ளே நுழைந்ததும் பட் என்று எழுந்து நின்றாள். நான் அவள் அருகே, மிக அருகே என் மூச்சுக் காத்து அவள் முகத்தில் பட நெருங்கி நின்று, “திவ்யா,..” என்றேன்.

“சொல்லுண்ணா” என்றவள் தலை கவிழ, நான் அவள் தாவங்கட்டை தொட்டு நிமிர்த்திப் பார்க்க, கண்களை மூடி இருந்தாள்.

“திவ்யா,….”

“ம்,….”

கிரண் என்ன எங்கிட்டே பேசினான்ங்கிறது நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் தெரியும். ஆனா, நித்யா உங்கிட்டே என்ன பேசினா?”

“அவ,….. வந்து,….”

“வந்து,…..”

“அவ,….”

“சொல்லு திவ்யா. இங்க நாம ரெண்டு பேரு மட்டும்தான் இருக்கோம். “

“அது என்னன்னா,…?”

‘ம்,….”

“உங்க வீட்ல இப்ப யாரும் இல்லேன்றே. உன் அம்மா, அப்பா வீட்டுக்கு வர ரொம்ப நேரம் ஆகும்னு வேற சொல்றே,….இதுதான் நல்ல சந்தர்ப்பம். உன் லவ்வரை உன் வீட்டுக்கு கூப்பிட்டு, அவர் கிட்டே பேசு. அவர் உன் மேலே எத்தனை ஆசையாய் இருக்கார் தெரியுமா? இந்த மாதிரி ஒரு நல்ல ஆள் லவ்வரா கிடைக்கறது ரொம்ப கஷ்டம்டி. பேசிப்பழகுங்க. முத்தம் கொடுத்து கொஞ்சிக்கங்க. உன் உடம்பு மேலே உன் லவ்வர் ரொம்ப ஏக்கமா இருக்கார்ன்னு நினைக்கிறேன். அவரை உன் வீட்டுக்கு கூட்டிகிட்டு வந்து அவர் ஏக்கத்தை தீக்கிற மாதிரி விருந்து வைடீ.