08-03-2023, 09:51 PM
“கொஞ்சம் தெளிவா சொன்னா,…. என்னோட ஆணுறுப்பு, உன்னோட பெண்ணுறுப்பு மேலே உரசினது இல்லையா?”
“,…..”
“திவ்யா,….”
“ம்,…சொல்லுங்க,….”
“ நான் சொல்றது உனக்கு புரியுதா?”
“ம்,…. புரியுதுங்க.”
“அப்போ என்னால எனக்குள்ள ஏற்பட்ட உணர்ச்சியை கட்டுப்படுத்த முடியல. இப்ப கூட உன் கிட்டே நான் பேசப் பேச,….என்னவோ ரொம்ப பீல் ஆகுது. தங்கச்சிய அப்படி நினைக்கக் கூடாதுன்னு நினைச்சாலும் முடியலை. சாரிடி.!!!”
“எதுக்கு அண்ணா சாரி. அப்படிப் பாத்தா, நானும் சாரி சொல்லணும். ஏன் சொல்லுங்க?!!!”
“ஏன்,…?!!”
“எனக்கும் அதே பீல்தான். நீங்க தொடுறது, கிஸ் பண்றது, எனக்கு யாரோ ஒரு ஆம்பிளையை தொடுற ஃபீல். ஹோட்டல்ல என்னை இன்னும் இறுக்கமா கட்டிப் பிடிச்சு இருக்க கூடாதாண்ணா?”
“திவ்யா,….!!!”
“ நானும் வயசுக்கு வந்த பொண்ணுதாண்ணா. எனக்கும் பீலிங்க்ஸ் இருக்கு. ரூமுக்கு வர்ற வரைக்கும் உடம்பெல்லாம் தீயை வச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. ரூமுக்கு வந்து பச்சைத் தண்ணியிலே குளிச்சேன். இப்ப கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆயிட்டேன்.
“,……….”
“அண்ணா,…”
“சொல்லு திவ்யா.”
“இனிமேல் நாம கொஞ்சம் கேர்ஃபுல்லா இருந்துக்கலாம். இப்படி தனியே போய் மாட்டக் கூடாது.”
“ஆமாம். நானும் நினைச்சேன். பிரச்சினை வராம ஒதுங்கிக்கலாம். அப்புறம் நான் நாளைக்கு புராஜெக்ட் வேலையா நேரத்துல வெளியே போக வேண்டி இருக்கு. நைட் வந்ததும் கூப்பிட்றேன். என்ன?”
“ஓகே அண்ணா,…. குட் நைட்.” என்று சொல்லி என் தங்கை முடிக்க, வேதாளம் மீண்டும் முறுங்கை மரத்தில் ஏறியது மாதிரி, ‘அவ்வளவுதானா” என்றேன்.
“அவ்வளவுதானான்னா?”
புரியாதது போல கேட்டாள்.
“வேற,….”
“வேற என்ன?!!”
“புரியலையா உனக்கு,…?!!”
“ம்,….அதுவா,…. ஏன்,…. நான்தான் தரணுமா. ஆசை தங்கச்சிக்கு நீ தரக் கூடாதா?!!”
“ம்,….அப்படியா,…. நான் தரவா?!!!”
மனதுக்குள் சந்தோஷத்தில் சந்தோஷப் பூக்கள் பூத்து, உடல் சிலிர்த்தது.
“ம்,…..”
“நான் தந்தா ஒன்னு இல்ல”
“பின்னே,…”
“என் ஆசைத் தங்கச்சிக்கு. இன்னைக்கு என் மேல் பட்ட எல்லா இடத்துக்கும், ‘மொச்,…மொச்,…மொச்,…”
“ச்சீய்,…. போண்ணா” என சிணுங்கி திவ்யா போனை வைக்க, நாளைய பொழுது பெரும் அதிர்ச்சியோடு விடியப் போகிறது என அறியாமல், நான் திவ்யாவின் நினைவுகளோடு படுக்கப் போனேன்.
மறு நாள் புராஜக்ட் வேலையாக கேத்திட்ரல் சாலையில் உள்ள கம்பெனிக்கு சென்று விட்டு, நான் ஹாஸ்டலுக்கு திரும்பும் போது மணி இரவு 8.
என் அறைக்கு சென்று, பின் திவ்யாவுடன் பேசலாம் என நான் ஹாஸ்டல் வாராண்டாவில் நடந்து போய்க்கொண்டிருக்க, எதிர்பட்ட கிரண் என்னை கன்னா பின்னா வென திட்டினான்.
“என்னடா?” என்றேன்.
அப்போதுதான் சொன்னான்.
“போனை ஏன்டா ஆப் செஞ்சே”
“ நைட் சார்ஜ் போடலடா. பேட்டரி டவுன். அதுவா ஆஃப் ஆகி இருக்கும்.”
“உன் ஆளோட மாமாவுக்கு ஆக்ஸிடென்டாம். சீரியஸ்ன்னு தகவல். உன் கிட்டே பேச முடியலேன்னு, நித்யாகிட்டே சொல்லிட்டு கிளம்பிட்டா.”
நான் அதிர்ந்தேன்.
“எங்களுக்கு இருக்கும் ஒரே தாய் மாமா. எங்கள் குடும்ப நலனில் அக்கறை கொண்டவர். அப்பா இல்லாத எங்கள் குடும்பத்தை ஒரு குறையும் இல்லாமல் கவனித்துக் கொண்டவர். ஐயோ நல்ல மனுஷனாச்சே!!” என்று கவலைப்பட்டு, வருந்தி, உடனே தனியே சென்று என் அம்மாவுக்கு பேசினேன்.
அம்மா மாமா இறந்ததை உறுதி செய்ய, நான் உடனே அவசர அவசரமாக ஊருக்கு புறப்பட்டேன்.
“உடனே போகணுமா” என்று கேட்ட கிரண், உடனே “….ம்,….. போ,… போ உன் ஆளுக்காக நீ போய்தானே ஆகணும்” என அப்போதும் கிண்டலடிக்க, நான் அதை கண்டு கொள்ளாமல் கனத்த இதயத்தோடு பஸ் ஏறினேன்.
நான் ஆரணியில் இறங்கி எங்கள் ஊருக்கு பஸ்பிடித்து வந்து சேர்ந்த போது அதிகாலை 3 மணி.
விபத்து மரணம். என்பதால், இரவே அடக்கம் செய்து விட்டனர்.
என் மாமா வீடு சோகத்தில் அமைதியாக இருக்க, நானும் உறவினர்களோடு கலந்து கொண்டு அவர்கள் துக்கத்தில் பங்கேற்று,…..ஆக வேண்டிய வேலைகளைப் பார்த்தேன்.
துக்கத்தில் தூக்கம் வராமல் அனைவரும் விழித்திருந்து, மாமாவின் வாழ்க்கையை, வாழ்க்கையில் அவர் சாதித்ததைப் பற்றி பேசிக்கொண்டிருந்தோம்.
மறு நாள் விடிந்தது.
விடிந்ததும், பால் தெளிப்பு, அது, இதுன்னு குடும்ப பெரியவர்களுடன் ஈமச் சடங்கு சம்பிரதாயம் நடக்க, ஏனோ என் கண்கள் திவ்யாவைத் தேட வில்லை.
காலை 10 மணி வாக்கில் அங்கே பெரியவர்களுடன் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்த பெரியப்பா என்னைக் கூப்பிட, நான் அருகில் சென்று,…
“என்ன பெரியப்பா?”
“எப்போ காலேஜ் போகணும்?”
“நீங்க சொல்லுங்க பெரியப்பா. ஏதாவது வேலை இருந்தா, இருந்து பாத்துட்டு போய்டறேன்.”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல. நான் பாத்துக்கறேன். படிக்கற புள்ளைகளுக்கு என்ன வேலை. உன் தங்கச்சிக்கு நாளைக்கு காலேஜ்ல டெஸ்ட் இருக்காம்.”
“ம்,…”
“அதனால உங்கம்மா கிட்டே சாவி வாங்கிகிட்டு வீட்டுக்கு போங்க. கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு, சாவியை பக்கத்து வீட்ல கொடுத்துட்டு ரெண்டு பேரும் கிளம்புங்க” என்று பெரியப்பா சொல்லவும், திவ்யா அவள் பேக்கோடு அங்கே வரவும் சரியாக இருந்தது.
“அண்ணா, அம்மாகிட்டே நான் சாவி வாங்கிட்டேன்” என என்னிடம் நீட்ட, நான் பெரியப்பாவைப் பார்த்து, அம்மாவ நான் பாத்து சொல்லிட்டு வரவா…” என்று கேட்டேன்.
“அதெல்லாம் வேணாம். பாத்தா துக்கத்துல அழுவா. புறப்படு.” என்றார் பெரியப்பா.
“சரி,…..போலாம் அண்ணா. வீட்டுக்கு போய்ட்டு காலேஜ் போறதுக்குள்ள லேட்டாய்டும்.”என்றாள் திவ்யா.
ஒரு கிலோ மீட்டர் தள்ளி இருக்கும் எங்கள் வீடு வரும் வரை எங்களின் மாமா பற்றியும், அம்மா பற்றியும் பேசியபடி வந்தோம்.
இப்போது எங்கள் குடும்பத்தை பற்றி சொல்லி விடுகிறேன்.
எங்கள் வீட்டில் இப்போது இருப்பது, நான், திவ்யா,…அப்புறம் எங்கள் அம்மா. எங்கள் வீட்டில் நாங்கள் மூன்று பேர் மட்டுமே.
எங்கள் அப்பா மூன்று வருடத்திற்கு முன் இறந்து விட்டார். எங்களுக்கு தாமரை குப்பத்தில் 10 ஏக்கர் பாசன வசதி உள்ள நிலம் இருக்கிறது. வாய்க்கால் பாசனம் என்பதால், நெல் இரு போகத்துக்கு விளையும். வருமானத்துக்கு ஒன்றும் குறையில்லை. எங்கள் பக்கத்தில் இருக்கிற 10 ஏக்கர் நிலம் எங்கள் பெரியப்பாவுக்கு சொந்தமானது.
எங்கள் பெரியப்பாவுக்கு ஒரே பையன். துபாயில் இஞ்சினியராக வேலை செய்கிறார். அவருக்கு கல்யாணமாகி இரண்டு வருடம்தான் ஆகிறது. தன் காலேஜில் அவரோடு படித்துக் கொண்டிருந்த மலையாளப் பெண் ஒருத்தியை காதலித்து கல்யாணம் செய்து கொண்டார்.
பெரியப்பா குடும்பத்துக்கும், எங்களுக்கும் ரொம்ப நாளாக பேச்சு வார்த்தை இல்லாமல் இருந்த்து. மாமா இறந்த பின் தான் அவர்கள்தான் முதலில் பேசினார்கள்.
மாமா இறந்ததை நினைத்த படியே நடந்து வந்த போது, மனது கனத்து இருந்தது. வீட்டினுள் நுழைந்ததும், “அண்ணா குளிக்கறியா?” என்றாள் திவ்யா.
“ம்,….”
“ சரி,…. ஒரு பத்து நிமிஷம் பொறு. வென்னீர் வச்சித் தர்றேன்.”
ஒரு பத்து நிமிடம் கடந்ததும்.
“வென்னீர் விளாவி வச்சிருக்கேன். போய் குளிச்சிட்டு வாங்க. அப்புறமா நான் குளிக்கறேன்.”
“சரி,….” என்று சொல்லி நான் குளித்து விட்டு வந்து ,தலையை துவட்டியபடி சோபாவில் உட்கார, தங்கையும் மாற்றுத் துணிகளையும், துண்டையும் எடுத்துக் கொண்டு, “நான் குளிச்சிட்டு வர்றேன் அண்ணா” என சொல்லி பாத் ரூம் போனாள்.
நான் டிவியை ஆன் செய்தேன். இரவு கண் விழித்த களைப்பு அசத்த, டீவி ஓடிக்கொன்டிருக்கும் போதே என்னை அறியாமல் தூங்கிப் போனேன்.
“அண்ணா,…அண்ணா” என என் தங்கை என் புஜத்தில் தட்டி உலுக்கிய போதுதான் தூக்கம் கலைந்து திடுக்கிட்டு விழித்தேன்.
எதிரே என் தங்கை தலைக்கு குளித்து தேவதை போல ஜொலித்தாள். தலை முடியை அதன் ஈரம் போக, டர்கி டவலால் சுருட்டி ஒப்புக்கு கொண்டை போட்டிருந்தாள். அவள் அணிந்திருந்த சந்தனக் கலர் நைட்டி அவள் கலரோடு போட்டி போட்டது. நைட்டிக்குள் கும்மென்று பரந்து விரிந்து, முன்னால் நீளமாக வளர்ந்து,…. அவள் நடக்கும் போது லேசாக அதிர்ந்து குலுங்கிய முலைகளின் அழகை கண்களால் பார்த்து அள்ளிப் பருக, நைட்டியையும் மீறி அவள் முலைக் காம்புகள் பட்டானி சைஸில் முட்டிக்கொண்டு தெரிவது போலத் தோன்றியது.
“,…..”
“திவ்யா,….”
“ம்,…சொல்லுங்க,….”
“ நான் சொல்றது உனக்கு புரியுதா?”
“ம்,…. புரியுதுங்க.”
“அப்போ என்னால எனக்குள்ள ஏற்பட்ட உணர்ச்சியை கட்டுப்படுத்த முடியல. இப்ப கூட உன் கிட்டே நான் பேசப் பேச,….என்னவோ ரொம்ப பீல் ஆகுது. தங்கச்சிய அப்படி நினைக்கக் கூடாதுன்னு நினைச்சாலும் முடியலை. சாரிடி.!!!”
“எதுக்கு அண்ணா சாரி. அப்படிப் பாத்தா, நானும் சாரி சொல்லணும். ஏன் சொல்லுங்க?!!!”
“ஏன்,…?!!”
“எனக்கும் அதே பீல்தான். நீங்க தொடுறது, கிஸ் பண்றது, எனக்கு யாரோ ஒரு ஆம்பிளையை தொடுற ஃபீல். ஹோட்டல்ல என்னை இன்னும் இறுக்கமா கட்டிப் பிடிச்சு இருக்க கூடாதாண்ணா?”
“திவ்யா,….!!!”
“ நானும் வயசுக்கு வந்த பொண்ணுதாண்ணா. எனக்கும் பீலிங்க்ஸ் இருக்கு. ரூமுக்கு வர்ற வரைக்கும் உடம்பெல்லாம் தீயை வச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. ரூமுக்கு வந்து பச்சைத் தண்ணியிலே குளிச்சேன். இப்ப கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆயிட்டேன்.
“,……….”
“அண்ணா,…”
“சொல்லு திவ்யா.”
“இனிமேல் நாம கொஞ்சம் கேர்ஃபுல்லா இருந்துக்கலாம். இப்படி தனியே போய் மாட்டக் கூடாது.”
“ஆமாம். நானும் நினைச்சேன். பிரச்சினை வராம ஒதுங்கிக்கலாம். அப்புறம் நான் நாளைக்கு புராஜெக்ட் வேலையா நேரத்துல வெளியே போக வேண்டி இருக்கு. நைட் வந்ததும் கூப்பிட்றேன். என்ன?”
“ஓகே அண்ணா,…. குட் நைட்.” என்று சொல்லி என் தங்கை முடிக்க, வேதாளம் மீண்டும் முறுங்கை மரத்தில் ஏறியது மாதிரி, ‘அவ்வளவுதானா” என்றேன்.
“அவ்வளவுதானான்னா?”
புரியாதது போல கேட்டாள்.
“வேற,….”
“வேற என்ன?!!”
“புரியலையா உனக்கு,…?!!”
“ம்,….அதுவா,…. ஏன்,…. நான்தான் தரணுமா. ஆசை தங்கச்சிக்கு நீ தரக் கூடாதா?!!”
“ம்,….அப்படியா,…. நான் தரவா?!!!”
மனதுக்குள் சந்தோஷத்தில் சந்தோஷப் பூக்கள் பூத்து, உடல் சிலிர்த்தது.
“ம்,…..”
“நான் தந்தா ஒன்னு இல்ல”
“பின்னே,…”
“என் ஆசைத் தங்கச்சிக்கு. இன்னைக்கு என் மேல் பட்ட எல்லா இடத்துக்கும், ‘மொச்,…மொச்,…மொச்,…”
“ச்சீய்,…. போண்ணா” என சிணுங்கி திவ்யா போனை வைக்க, நாளைய பொழுது பெரும் அதிர்ச்சியோடு விடியப் போகிறது என அறியாமல், நான் திவ்யாவின் நினைவுகளோடு படுக்கப் போனேன்.
மறு நாள் புராஜக்ட் வேலையாக கேத்திட்ரல் சாலையில் உள்ள கம்பெனிக்கு சென்று விட்டு, நான் ஹாஸ்டலுக்கு திரும்பும் போது மணி இரவு 8.
என் அறைக்கு சென்று, பின் திவ்யாவுடன் பேசலாம் என நான் ஹாஸ்டல் வாராண்டாவில் நடந்து போய்க்கொண்டிருக்க, எதிர்பட்ட கிரண் என்னை கன்னா பின்னா வென திட்டினான்.
“என்னடா?” என்றேன்.
அப்போதுதான் சொன்னான்.
“போனை ஏன்டா ஆப் செஞ்சே”
“ நைட் சார்ஜ் போடலடா. பேட்டரி டவுன். அதுவா ஆஃப் ஆகி இருக்கும்.”
“உன் ஆளோட மாமாவுக்கு ஆக்ஸிடென்டாம். சீரியஸ்ன்னு தகவல். உன் கிட்டே பேச முடியலேன்னு, நித்யாகிட்டே சொல்லிட்டு கிளம்பிட்டா.”
நான் அதிர்ந்தேன்.
“எங்களுக்கு இருக்கும் ஒரே தாய் மாமா. எங்கள் குடும்ப நலனில் அக்கறை கொண்டவர். அப்பா இல்லாத எங்கள் குடும்பத்தை ஒரு குறையும் இல்லாமல் கவனித்துக் கொண்டவர். ஐயோ நல்ல மனுஷனாச்சே!!” என்று கவலைப்பட்டு, வருந்தி, உடனே தனியே சென்று என் அம்மாவுக்கு பேசினேன்.
அம்மா மாமா இறந்ததை உறுதி செய்ய, நான் உடனே அவசர அவசரமாக ஊருக்கு புறப்பட்டேன்.
“உடனே போகணுமா” என்று கேட்ட கிரண், உடனே “….ம்,….. போ,… போ உன் ஆளுக்காக நீ போய்தானே ஆகணும்” என அப்போதும் கிண்டலடிக்க, நான் அதை கண்டு கொள்ளாமல் கனத்த இதயத்தோடு பஸ் ஏறினேன்.
நான் ஆரணியில் இறங்கி எங்கள் ஊருக்கு பஸ்பிடித்து வந்து சேர்ந்த போது அதிகாலை 3 மணி.
விபத்து மரணம். என்பதால், இரவே அடக்கம் செய்து விட்டனர்.
என் மாமா வீடு சோகத்தில் அமைதியாக இருக்க, நானும் உறவினர்களோடு கலந்து கொண்டு அவர்கள் துக்கத்தில் பங்கேற்று,…..ஆக வேண்டிய வேலைகளைப் பார்த்தேன்.
துக்கத்தில் தூக்கம் வராமல் அனைவரும் விழித்திருந்து, மாமாவின் வாழ்க்கையை, வாழ்க்கையில் அவர் சாதித்ததைப் பற்றி பேசிக்கொண்டிருந்தோம்.
மறு நாள் விடிந்தது.
விடிந்ததும், பால் தெளிப்பு, அது, இதுன்னு குடும்ப பெரியவர்களுடன் ஈமச் சடங்கு சம்பிரதாயம் நடக்க, ஏனோ என் கண்கள் திவ்யாவைத் தேட வில்லை.
காலை 10 மணி வாக்கில் அங்கே பெரியவர்களுடன் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்த பெரியப்பா என்னைக் கூப்பிட, நான் அருகில் சென்று,…
“என்ன பெரியப்பா?”
“எப்போ காலேஜ் போகணும்?”
“நீங்க சொல்லுங்க பெரியப்பா. ஏதாவது வேலை இருந்தா, இருந்து பாத்துட்டு போய்டறேன்.”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல. நான் பாத்துக்கறேன். படிக்கற புள்ளைகளுக்கு என்ன வேலை. உன் தங்கச்சிக்கு நாளைக்கு காலேஜ்ல டெஸ்ட் இருக்காம்.”
“ம்,…”
“அதனால உங்கம்மா கிட்டே சாவி வாங்கிகிட்டு வீட்டுக்கு போங்க. கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு, சாவியை பக்கத்து வீட்ல கொடுத்துட்டு ரெண்டு பேரும் கிளம்புங்க” என்று பெரியப்பா சொல்லவும், திவ்யா அவள் பேக்கோடு அங்கே வரவும் சரியாக இருந்தது.
“அண்ணா, அம்மாகிட்டே நான் சாவி வாங்கிட்டேன்” என என்னிடம் நீட்ட, நான் பெரியப்பாவைப் பார்த்து, அம்மாவ நான் பாத்து சொல்லிட்டு வரவா…” என்று கேட்டேன்.
“அதெல்லாம் வேணாம். பாத்தா துக்கத்துல அழுவா. புறப்படு.” என்றார் பெரியப்பா.
“சரி,…..போலாம் அண்ணா. வீட்டுக்கு போய்ட்டு காலேஜ் போறதுக்குள்ள லேட்டாய்டும்.”என்றாள் திவ்யா.
ஒரு கிலோ மீட்டர் தள்ளி இருக்கும் எங்கள் வீடு வரும் வரை எங்களின் மாமா பற்றியும், அம்மா பற்றியும் பேசியபடி வந்தோம்.
இப்போது எங்கள் குடும்பத்தை பற்றி சொல்லி விடுகிறேன்.
எங்கள் வீட்டில் இப்போது இருப்பது, நான், திவ்யா,…அப்புறம் எங்கள் அம்மா. எங்கள் வீட்டில் நாங்கள் மூன்று பேர் மட்டுமே.
எங்கள் அப்பா மூன்று வருடத்திற்கு முன் இறந்து விட்டார். எங்களுக்கு தாமரை குப்பத்தில் 10 ஏக்கர் பாசன வசதி உள்ள நிலம் இருக்கிறது. வாய்க்கால் பாசனம் என்பதால், நெல் இரு போகத்துக்கு விளையும். வருமானத்துக்கு ஒன்றும் குறையில்லை. எங்கள் பக்கத்தில் இருக்கிற 10 ஏக்கர் நிலம் எங்கள் பெரியப்பாவுக்கு சொந்தமானது.
எங்கள் பெரியப்பாவுக்கு ஒரே பையன். துபாயில் இஞ்சினியராக வேலை செய்கிறார். அவருக்கு கல்யாணமாகி இரண்டு வருடம்தான் ஆகிறது. தன் காலேஜில் அவரோடு படித்துக் கொண்டிருந்த மலையாளப் பெண் ஒருத்தியை காதலித்து கல்யாணம் செய்து கொண்டார்.
பெரியப்பா குடும்பத்துக்கும், எங்களுக்கும் ரொம்ப நாளாக பேச்சு வார்த்தை இல்லாமல் இருந்த்து. மாமா இறந்த பின் தான் அவர்கள்தான் முதலில் பேசினார்கள்.
மாமா இறந்ததை நினைத்த படியே நடந்து வந்த போது, மனது கனத்து இருந்தது. வீட்டினுள் நுழைந்ததும், “அண்ணா குளிக்கறியா?” என்றாள் திவ்யா.
“ம்,….”
“ சரி,…. ஒரு பத்து நிமிஷம் பொறு. வென்னீர் வச்சித் தர்றேன்.”
ஒரு பத்து நிமிடம் கடந்ததும்.
“வென்னீர் விளாவி வச்சிருக்கேன். போய் குளிச்சிட்டு வாங்க. அப்புறமா நான் குளிக்கறேன்.”
“சரி,….” என்று சொல்லி நான் குளித்து விட்டு வந்து ,தலையை துவட்டியபடி சோபாவில் உட்கார, தங்கையும் மாற்றுத் துணிகளையும், துண்டையும் எடுத்துக் கொண்டு, “நான் குளிச்சிட்டு வர்றேன் அண்ணா” என சொல்லி பாத் ரூம் போனாள்.
நான் டிவியை ஆன் செய்தேன். இரவு கண் விழித்த களைப்பு அசத்த, டீவி ஓடிக்கொன்டிருக்கும் போதே என்னை அறியாமல் தூங்கிப் போனேன்.
“அண்ணா,…அண்ணா” என என் தங்கை என் புஜத்தில் தட்டி உலுக்கிய போதுதான் தூக்கம் கலைந்து திடுக்கிட்டு விழித்தேன்.
எதிரே என் தங்கை தலைக்கு குளித்து தேவதை போல ஜொலித்தாள். தலை முடியை அதன் ஈரம் போக, டர்கி டவலால் சுருட்டி ஒப்புக்கு கொண்டை போட்டிருந்தாள். அவள் அணிந்திருந்த சந்தனக் கலர் நைட்டி அவள் கலரோடு போட்டி போட்டது. நைட்டிக்குள் கும்மென்று பரந்து விரிந்து, முன்னால் நீளமாக வளர்ந்து,…. அவள் நடக்கும் போது லேசாக அதிர்ந்து குலுங்கிய முலைகளின் அழகை கண்களால் பார்த்து அள்ளிப் பருக, நைட்டியையும் மீறி அவள் முலைக் காம்புகள் பட்டானி சைஸில் முட்டிக்கொண்டு தெரிவது போலத் தோன்றியது.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)