08-03-2023, 07:47 PM
మీవి నా ఇష్టం - లిఫ్ట్ అడగబోతే బస్సంతా అమ్మాయిలే .....9
మామూలుగా మండలేదు అమోఘకి. తన చేతిలోని పిస్తోలుతో వాడిని ఇక్కడే కాల్చి దెంగితే పీడా పోతుంది అనిపించింది తనకి. అమోఘ ఉగ్ర రూపం చూడంగానే విషయం అర్థమయి ఇంకొక్క మాట గానీ మాట్లాడితే అమోఘే ముందు తనని ఏసేస్తాదని తెలిసి గుద్ద మూసుకొని అలా నిలబడిపోయాడు నిర్మల్.
"పోనీలే కాదు... చేసిందానికి వీళ్ళు బదులు తీర్చాల్సిందే... దేన్నైతే పట్టుకున్నావని కొట్టి బస్సులో నుండి తోసేసి దారుణంగా నిన్ను అవమానించారో వాటినే ఇప్పుడు వీళ్ళు నీకు అప్పగించి పిసికించుకోవాలి...." వేరే మాటకిక చోటు లేదన్నట్లు తెగేసి చెప్పింది అమోఘ. ఆ మాట వినంగానే ప్రగతి, పవిత్ర ఆంటీలిద్దరికీ ఫ్యూజులు ఎగిరిపోయాయి. అదే.... నిర్మల్ ని కొట్టి బస్సులో నుండి దించేసిన ఆంటీలిద్దరికీ. నిర్మల్ కేమో వాడి గొట్టం సర్రుమని తొంభై డిగ్రీలు లేచింది.
"అమ్మూ... ఏం మాట్లాడుతున్నావే.... మతుండే మాట్లాడుతున్నావా.. సిగ్గుందే నీకు అసలా..." కోపంగా అడిగింది తన భారీ సన్నుల మీద నుండి జారిపోతున్న పైటని సర్దుకుంటూ నిర్మల్ ని పట్టుకున్న ప్రగతి అంటీ.
"చిన్న పిల్ల మాట్లాడే మాటలేనా ఇవి.. తప్పు కాదటే... హవ్వ... మన ఇంటావంటా ఉందా...." అంతే కోపంగా వంత పాడింది తన తెల్లటి పాల కుండలని నిజంగానే ఈ పోరంబోకు ఎదవ పిసికేస్తాడేమో అన్నట్లుగా మొహం పెట్టి అమోఘ దగ్గరున్న పవిత్ర అంటీ.
"ఏ... నిర్మల్ ని అకారణంగా కొట్టినప్పుడు మన ఇంటావంటా ఏమయ్యింది... తప్పు చేసింది మనము. ఆ తప్పుకి బదులివ్వాల్సింది కూడా మనమే... ఇప్పుడు కానీ మీరు నేను చెప్పింది చెయ్యకపోయారో.... నిజంగానే కాల్చుకుంటా.... తర్వాత మీ ఇష్టం..." తన చేతిలోని పిస్తోలుని మరింత బలంగా తన పిందెల మీదకి అనిచేసి గుండెల్లోకి అదుముకుంది అమోఘ.
"ఒసేయ్..... ఏబ్రాసి ముండల్లారా.. మీవేలే పెద్ద సన్నులు... మీ మొగుళ్ళని ఎర్రి పూకులని చేసి మీకు మీరే ఒకరిది ఒకరు పిసికించుకున్నప్పుడు ఏమయ్యాయే ఆ సన్నులు... అవతల పిల్ల చేతిలో పిస్తోలు ఉంది.... ముందు పోయి మీ సన్నులు వాడికిచ్చి జరిగిందానికి సారీ చెప్పి నలిపించుకోండి.." తన పిల్ల ఏమి చేసుకుంటుందో అన్న భయంతో వాళ్ళని కసురుకుంది అమోఘ అమ్మమ్మ కాంచనమాల. ఆమె పక్కనే ఏమి జరుగుతుందో అని భయం భయంగా చూస్తోంది అమోఘ అమ్మ గీత. టెన్షన్ తో ఆమె ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టి చీరంతా తడిచిపోయి ఆమె టైట్ జాకెట్ కి అతుక్కొనిపోయి ఎత్తులు పొడుచుకొని పైకి కనిపిస్తున్నాయి. మిగిలిన వాళ్ళంతా కూడా ఇంకా అలా రోడ్డు మీదే మోకాళ్ళ మీద నిలబడి నిర్మల్ ని వేడుకొంటున్నట్లు చేతులు మడిచి ఉన్నారు.
అలా ఎర్రి పూకులా నిలబడకపోతే వచ్చిన అవకాశాన్ని వాడుకోమన్నట్లు నిర్మల్ ని గద్దించి చూసింది అమోఘ. ఇక తప్పదు అన్నట్లు తన పూకుల యుద్దానికి తొలి అడుగుగా నోరు తెరిచాడు నిర్మల్.
"చూడండి అంటీలు.... నేను కూడా పోనీలే పాపమని వదిలేద్దామనుకున్నా. కానీ ఇంత అవమానం చేసాక కూడా మీరు ఏ మాత్రం పశ్చాతాపం పడకపోగా ఇంకా అంతే పొగరుగా మాట్లాడుతున్నారు. దీనికి మీరు బదులు తీర్చాల్సిందే....ఇప్పుడు చెప్తున్నా వినండి.... నన్ను బస్సులో మీతో పాటు రానివ్వటం మాత్రమే కాదు.... ఇంకా చాలా చాలా చెయ్యాలి..." కాసేపు మాటలు ఆపి అందరి కళ్ళలోకి తీక్షణంగా చూసి తిరిగి కొనసాగించాడు నిర్మల్.
"మీ ఇద్దరే కాదు... ఇక్కడున్న అందరూ కూడా నేను ఎప్పుడు పిలిస్తే అప్పుడు వచ్చి నాతో నలిపించుకోవాలి. నేనేం చేసినా కాదనకుండా పూకు మూసుకొని చేయించుకోవాలి. మీ అందాలన్నీ ఇప్పుడు నా సొంతం... వాటి మీద సర్వ హక్కులూ నాకే ఇంక.... నేను చెప్పకుండా వాటి మీద చెయ్యేసే హక్కు కనీసం మీకు కూడా లేదు... ఇలా చేస్తేనే నేను మిమ్మల్ని క్షమించటానికి అయినా ఆలోచిస్తాను. లేకుంటే మీ దారి మీది..... నేనేమీ మీ పిల్లని ఆపలేదు... మీ పిల్లని నాతో పాటు కలిపి మీతో తీసుకెళ్తారో లేదా ఇక్కడే చంపేసుకుంటారో మీ ఇష్టం ఇంక..." ఇంక తానూ చెప్పాల్సిందేమీ లేదన్నట్లు చెప్పటం ముగించాడు నిర్మల్.
నిర్మల్ మాటలకి అక్కడున్న అందరికీ చిర్రెత్తుకొచ్చింది. అప్పటి దాకా తమ అతి సుకుమారమైన మోకాళ్ళు నొప్పెడుతున్నా భరించి అలాగే కూర్చున్నోళ్లంతా లేచి నిలబడిపోయి "ఇదెక్కడి తొక్కలో కోరిక, అవసరమేలే.." అన్నట్లు బిగ్గరగా వాళ్లలో వాళ్ళు కోపంగా మాట్లాడుకుంటున్నారు. ప్రగతి, పవిత్ర అంటీలైతే ఒక అడుగు ముందుకేసి చాచి నిర్మల్ చెంపల మీద బలంగా చెరొకటి పీకారు.
దెబ్బ మీద దెబ్బ పడేసరికి నిర్మల్ శాంతం నశించి పోయింది. తిరిగి చాచి ఇద్దరినీ పీకబోయి ఆడదాన్ని కొట్టటం తప్పన్న వాడి ఇంగితం ఎక్కడో ఆపి ఆగిపోయాడు. కానీ అమోఘ మాత్రం ఇది సహించలేకపోయింది. ఈ పూకు ముండలు ఇంక మారరు... వీళ్ళని మార్చాలనుకోటం శుద్ధదండగ అని తీర్మానానికి వచ్చి పిస్తోలు మీద ఉన్న ట్రిగ్గర్ ని బలంగా ఒత్తింది. అది నేరుగా ఆమె గుండెలని చీల్చేసుకోని వెళ్లిపోయేదే. కానీ చివరి క్షణంలో అది గమనించిన నిర్మల్ చిరుతలా కదిలి ఆమె చేతులని ఆమె గుండెల నుండి దూరం జరిపాడు. అంతే... ఆమె గుండెల్లో దిగబడాల్సిన ఆ తూటా పక్కకు తప్పి ఆమె కుడి భుజాన్ని రాసుకుంటూ పోయింది.
జరిగింది చిన్న రాపిడి మాత్రమే అయినా కూడా రక్తం మాత్రం ఆ ఒరుసుకుపోయినంతా కారి చూడటానికి పెద్ద దెబ్బలా కనపడ సాగింది. అంత రక్తం ఆ సుకుమారి చేతుల నుండి కారటం చూసిన నిర్మల్ కి గుండె చెరువైపొయింది. వెంటనే తన తెల్లటి చేతి రుమాలు బయటకు తీసి గట్టిగా ఆమె భుజాలకి బిగించి కట్టాడు.
క్షణ కాలంలో జరిగిన ఈ పరిణామానికి అందరూ తీవ్రంగా కంపించిపోయి "అమ్మూ.." "అమ్మూ.." "అమ్మూ.." "అమ్మూ.."అంటూ అమోఘ దగ్గరికి పరిగెత్తుకుని వచ్చారు. తనకి తగిలింది చిన్న దెబ్బే అయినా నిర్మల్ రాకపోయుంటే మాత్రం ప్రాణం పోయేదని అమోఘకి కూడా తెలుసు. తన దగ్గరికి వచ్చిన అందరినీ కోపంగా చూసి "పొండి అవతలకి.. నా దగ్గరికి రామాకండి... నా కన్నా మీకు మీకు మీ ఈగోలే ఎక్కువైతే నేనెందుకిక.... నేను బ్రతికానని సంబర పడకండి... ఇప్పుడు కాకపోయినా మరెప్పుడయినా నా ప్రాణం నేను తీసుకోగలను... తెలుసుగా.... నేను చెప్పింది చేస్తాను... పొండి ముందు...." అని కసురుకుంది.
"అలా అంటావేంటే... నువ్వంటే మాకెంత ఇష్టమో నీకు తెలీదా చెప్పు... ఎంత పని చేసావే... కొద్దిలో ప్రాణం పోయేది కదే...." కంటి నిండా నీరు జలపాతంలా బయటకి తన్నుకొస్తుండగా బాధపడుతూ చెప్పింది ప్రగతి అంటీ. నిర్మల్ లేకపోయుంటే తమ అమ్మూ తమకి దక్కేది కాదని మొదటి సారి అక్కడున్న అందరికీ నిర్మల్ మీద కృతజ్ఞతా భావం కలిగింది.
"ఇప్పుడేంటే... వీడి చేత మేము పిసికించుకోవాలి... అంతేగా..." అని ఉన్నట్లుండి నిర్మల్ రెండు చేతులని తన భారీ ఎత్తుల మీదకి వేసుకొని, వాడి అరచేతులని తన అరచేతులతో మూసేసి గట్టిగా తన గుండెల్లోకి అదుముకుంది ప్రగతి అంటీ. ఆ సన్నుల బిగుతైన మెత్తదనం నిర్మల్ కి స్వర్గం చూపించింది. బస్సులో తెలీకుండా అదుముకున్నాడే కానీ ఇప్పుడు నేరుగా వాటి బిగుతుల వైనాన్ని తన చేతులతో కొలుస్తుండటం చెప్పనలవి సుఖాన్ని కలిగిస్తోంది వాడికి. తను మాత్రం తక్కువా అన్నట్లు పవిత్ర అంటీ నిర్మల్ వెనుక చేరి వాడి వీపుకి తన ముచికలు బలంగా గుచ్చుకునేలా మొత్తం సన్నులు అదిమేసుకొని, తన రెండు చేతులు వాడి నడుము మీదుగా పొట్టకి గట్టిగా చుట్టేసి, బిగుసుగా వాడికి అతుక్కుపోయింది. నిర్మల్ వొళ్ళు తిమ్మిరెక్కిపౌయింది ఆ సన్నుల ఒత్తిడికి.
అమోఘ అమ్మ గీత, అమ్మమ్మ కాంచనమాలలతో సహా మొత్తం అక్కడున్న ఆడవాళ్ళంతా మోకాళ్ళ మీద కూర్చొని, వాళ్ళ రెండు చేతులు నేల మీద పెట్టి వారి సన్నుల చీలికలు పూర్తిగా బయటకి కనపడేలా ముందుకి వొంగి "ఇవి నీ సొంతం... వీటిని ఏం చేసుకుంటావో నీ ఇష్టం..." అని ఏక కంఠంతో బిగ్గరగా అరిచారు.
(ఇంకాఉంది...)