23-02-2023, 06:32 PM
“என்ன இப்ப எல்லாம் வாங்க போங்கன்னு மரியாதை பலமா இருக்கு.”
“ நம்ம இஷ்டத்துக்கு பேசிக்க எங்கே விடறாளுக? உன் ஆளு உனக்கு 2 வருஷம் சீனியர்டி. அதனால வாங்க போங்கன்னு மரியாதையாவே பேசு. நீ உன் ஆள நீ ,வா, போன்னு ஒத்தையிலே மரியாதை இல்லாம பேசறேன்னு கிரண் என் கிட்டே சொல்லி வருத்தப்ட்டான்னு நித்யா என் கிட்டே சொன்னா. அதனாலதான். வாங்க,… போங்க.”
“எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு.”
“ஏன்?”
‘என் பிரண்ட்ஸ் உன்னை என் ஆளுன்னு சொன்னதுக்கு, ஆமான்னு சொல்லிட்டேன்லே,…அதான் என் மனசுக்கு கஷ்டமா இருக்கு.”
“அதுக்கு ஏன் பீல் பண்றீங்க?”
“அது வந்து,….”
“என்ன சொல்லுங்க,…”
“அது,….”
“என் கிட்டே என்ன தயக்கம். தயங்காம சொல்லுங்க.”
‘திவ்யா,…. சொல்லலைன்னா என் தலையே வெடிச்சிடும் போல இருக்கு. என்னை தப்பா நினைக்காதே.”
“என்னங்க இப்படிப் பேசறீங்க? தயக்கமில்லாம சொல்லுங்க நான் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன். “
“திவ்யா,…”
“ம்,….’
“அவனுங்க உன்னைப் பத்தி வர்ணிக்கும் போது என்னால உன்னை அந்த கண்ணோட்டத்துல பாக்காம இருக்க முடியல. நானும் அப்படி உன்னை ரசிச்சு பாத்துட்டேன். அது மனசுக்குள்ள என்னவோ பண்ணுது..”
“புரியல,…. நீங்க என்ன சொல்ல வர்றீங்கன்னு,…”
“உன் உடம்ப பத்தி பச்சையா அவனுங்க வர்ணிச்சு சொல்லும் போது,…”
“என்ன சொன்னாங்க சொல்லுங்க.”
“அது,….’
“சொல்லுங்க,…”
““ஆயிரம் சொல்லு, உன் ஆள் அமைப்பு, அந்த ஸ்ட்ரக்சர், உருண்டையா தூக்கிகிட்டு நிக்கிற அந்த பிரஸ்ட், தளும்பி குலுங்கும் அந்த பட்ஸ் யாருக்கும் வராதுடா. இன்னும் யாரும் கை வைக்காத ரோஜான்னு நினைக்கிறேன்” ன்னு சொன்னானுங்க. அப்போ அவனுங்க சொல்ற மாதிரிதான் இருக்கியான்னு பாத்தேன். அப்படி பாத்தது தப்புதான்!!”
“நீங்க என்ன லூசா?”
‘என்ன திவ்யா?”
“அவங்க சொல்ற மாதிரி நீங்க அப்படிப் பாத்திருந்தாலும், நான் என்ன இப்ப கெட்டா போயிட்டேன்? அவங்க கண்ணுக்கு நான் அப்படி தெரிஞ்சிருக்கேன். என்னை தெருவிலே போறப்பவும், வர்றப்பவும், காலேஜுக்கு வெளியேயும், உள்ளேயும் தினமும் ஆயிரம் பேர் என் உடம்பை உரிச்சு வச்சுதான் பாக்கிறான். அதுக்காக நான் கெட்டுப் போய்ட்டேன்னு அர்த்தமா? இல்லையே.
அழகா இருந்தா ஆயிரம் பேர் பாத்து பொறாமைப் படத்தான் செய்வாங்க. ஏக்கப் படத்தான் செய்வாங்க. உன் ஃப்ரண்ஸ்சோட கண்ணுக்கு நான் அப்படி தெரிஞ்சிருக்கேன். நீங்களும் தான் பாத்தீங்களே?!! உங்க கண்ணுக்கு நான் எப்படி இருக்கேன்? அவங்க என்னை அழகுன்னுதானே சொல்றாங்க? அதுவும் கை படாத ரோஜான்னு சொல்றப்போ, எனக்கு பெருமையாதான் இருக்கு.”
“அவங்க பார்வை அப்படி இருக்கலாம் சரி. ஆனா, என்னோட பார்வை அப்படி இருக்கக் கூடாதுல்ல.”
“ நீங்க அப்படி பாக்கலைன்னாலும், பாத்தாலும் நான் அழகா இல்லையா? அதை சொல்லுங்க முதல்லே”
“நீ அழகு இல்லைன்னு யார் சொன்னது? தேவலோக ரம்பை மாதிரி, அவ்ளோ லட்சனமா அழகா இருக்கே.”
“அப்புறம் ஏன் பீல் பண்றீங்க?”
“என்னவோ தெரியலே,….”
“இன்னும் என்ன குழப்பமா?”
“ம்,…”
“இப்போ நான் போன் எடுத்து வரும் போது நித்யா என்ன சொல்லி அனுப்பிச்சா தெரியுமா?”
“என்ன?’
“போய் உன் ஆளுக்கு கிஸ் கொடுத்து தூங்க வைன்னு சொன்னா?,…. இதுக்கு என்ன சொல்றீங்க!!!?”
“…………..!!!”
“எல்லாத்தையும் ஜாலியா எடுத்துக்கோங்க. என்ன?”என திவ்யா சொல்ல, நான் பதில் சொல்லாமல் மௌனமாக இருக்க,….”லைன்ல இருக்கீங்களா?”
“ம்,….சொல்லு திவ்யா.”
“என்ன அமைதி ஆயிட்டீங்க. நித்யா சொன்னது வேணுமா?” என்று கேட்டு திவ்யா சிரிக்க,…
“ஏய்,…” என்று நான் மிரட்டுவது போல சொல்ல, “உம்ம்ம்மாஆஆஆ” என்று போனில் முத்தம் கொடுத்து கட் செய்து விட்டாள்.
திவ்யாவிடமிருந்து எதிர்பார்க்காமல் கிடைத்த அதிர்ச்சியிலிருந்து நான் மீள வில்லை. எத்தனையோ முறை முத்தம் தந்தவள்தான்.ஆனால், இதை எப்படி எடுத்துக் கொள்வது என்று எனக்கு புரியவில்லை. நடிப்பா, நாடகமா,…. நண்பர்களை ஏமாற்றவா?,….. இப்படி நினைக்கும் போது என் உச்சி முதல் பாதம் முதல் சிலிர்ப்பாக இருந்த்து. இது நிஜமா இல்லை கனவா? மொபைலை எடுத்து மீண்டும் அழைத்தேன்.
எடுக்கவில்லை.
ஆனால், திவ்யாவிடம் பேசாமல் தூங்க முடியாது என்று தோன்றியது.
மீண்டும் அழைத்தேன்.
எடுத்தாள்.
“என்ன சொல்லுங்க,…”
“ஏன் திவ்யா அப்படி செஞ்சே?!!”
“ஏன்ன செஞ்சேன்?!!”
“அதான், அந்த உம்மாஆஆ,….”
“ஏன்,…. பிடிக்கலையா,… தப்பா?”
“இல்ல,…. இன்னும் வேணும் போல இருக்கு,….” தட்டுத் தடுமாறி, உடல் வேர்த்துக் கொட்ட என் மனம் என்னை மீறி குரங்குத் தனமாய் கேட்ட்து.
“ச்சீய்ய்,….உங்க ஃப்ரண்டுஸுங்க உங்களை நல்லா ஏத்தி விட்டுட்டாங்க போல. தூங்குங்க நாளைக்கு பாப்போம்.”
“இல்ல வேணும்.”
“நிச்சயமா வேணுமா?!!,…..அப்புறம் வாங்கிட்டு என்னை குறை சொல்லக் கூடாது.”
“ம்,….!!!.” வழிந்தேன்.
“அடம்,,…!!” என்றவள் மீண்டும் “உம்ம்ம்ம்மாஆஆ” என்றாள். இந்த முறை அந்த ‘உம்மா’ கொஞ்சம் சத்தமாகவே வந்தது.
முத்தம் கிடைத்த மகிழ்ச்சியில் நான் என்னை மறந்து பறக்கத் தொடங்கினேன்.
ரூமுக்கு வந்து அந்த சந்தோஷத்தில் அப்படியே தூங்கியும் போனேன்.
“டேய் ராகவ் என்ன காலேஜ் வரலையா?” என்னை அரவிந்த் உலுக்கிய போதுதான் கண் விழித்தேன்.
“ரொம்ப நேரம் கண் விழித்து அதையும் இதையும் நினைத்து குழம்பியதால் விடியற்காலையில் என்னை அறியாமல் தூங்கி விட்டேன்டா,….சாரிடா. மணி என்னடா?”
“9 ஆச்சு. டைம் ஆய்டுச்சு. கிளாஸுக்கு டைம் ஆச்சு. நாங்க போறோம். நீ இந்த காலேஜ் ஹீரோ. நீ லேட்டா வந்தா ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாங்க. ஆனா, நாங்க லேட்டா போனா, காது புளிக்கிற வரைக்கும் பேசி சாவடிப்பாங்க. அதனால, நீ மெதுவா கிளம்பி வா.” என அவன் ஓட, நான் அவசர அவசரமாக குளித்து, மெஸ்ஸுக்கு ஓடி சாப்பிட்டுவிட்டு, ரெண்டாவது பீரியடின் பாதியில்தான் வகுப்பிற்கு போனேன்.
அதன் பின் மதியம் வரை வகுப்புகளை ஏனோ தானோ என்று கவனித்தேன். திவ்யா அவ்வப்போது என் நினைப்புக்கு வந்து, ‘வெவ்வே’ என பழிப்பு காட்டி சிரித்து விட்டு போனாள்.
மதியம் லஞ்ச் சமயத்தில் நானும் அரவிந்தும் கேண்டீனுக்கு போய் கொண்டிருந்தோம்.
அப்போது அரவிந்த் சொன்னான்.
“டேய்,…. காலையிலே உன் ஆளு எங்கள பாத்துகிட்டே போனா. உன்னை காணோம்னு பாத்திருப்பா போல. பேசினியாடா?!!!”
“இல்லடா,…. பேசணும்,…”
“ஓன்னு பண்ணுடா,…”அவன் சொல்ல எனக்கு திவ்யாவுடன் பேசணும் போல இருந்த்தால், மொபைலை தட்ட, அது ஆஃப் மோடில் இருந்தது.
“என்னடா?”
“ஸ்விட்ச் ஆஃப்டா. கிளாஸுக்கு போய்ட்டா போல கிரண் எங்கடா?!!”
“அவன் புராஜக்ட் வேலையா ஹச் ஓ டி ரூமுக்கு போய் இருக்கான்டா.”
மதியம் வேலை முடிய கொஞ்சம் லேட்டாக ரூமுக்கு நானும் அரவிந்தும் 8 மணிக்குதான் வந்தோம். அப்போது என் மொபைலுக்கு மெஸேஜ் வர, எடுத்துப் பார்த்தேன்.
திவ்யாதான்.
என் உடலில் ஏதோ சிலிர்ப்பு.
“என்ன ஆச்சு? காலேஜுக்கு வரலையா? 10 மணிக்கு கால் பண்ணு.”
“யாருடா?!!!”
“…………………..!!!”
“உன் ஆளுதானா?!!!”
“ம்,….!!!”
நான்தான் சொன்னேன் இல்ல. காலைலேயே எதையோ தொலைச்சிட்ட மாதிரி, சோகமா பாத்துட்டு போனான்னு,…”
“சரி விடு. சாப்பிட போகலாம்”
“அவள பத்தி பேசுனா உடனே பேச்சை மாத்துறே. அவ இன்னைக்கு கலக்கலா வந்து இருந்தா. உன் ஆளு சைஸ் என்னடா?” என்று அரவிந்த் சாதாரணமாகக் கேட்க, கொஞ்சம் எரிச்சலும், கோவமும் கலந்த உணர்ச்சியில், “என்ன?!!” என்றேன்.
“அதான்டா அவ ப்ரெஸ்ட்.”
இதைக் கேட்டதும் எனக்கு சுர்ர்ரென்றது.
“அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது. என்னை கேக்குறியே,…. உன் ஆளு சைஸ் என்ன?” என்றேன் வேகமாக.
“இது கூட தெரியாம எப்படிடா மாப்ளே?” என எகத்தாளம்காக கேட்டுவிட்டு, “என் ஆளுக்கு 34” டா.” என்றான்.
நான் அமைதியாகி விட்டேன். மனதுக்குள் சின்ன போராட்டம். ‘இது கூட தெரியாம எப்படிடா மாப்ளே’ என்று அவன் கேட்டதால் திவ்யாவின் சைஸ் என்னவாக இருக்கும்? இவனிடம் கேட்கலாமா? என நினைத்து வேண்டாம் என முடிவு செய்தேன்.
நான் சாதாரணமாக எந்தப் பொண்ணையும் ஏறெடுத்தும் பார்க்க மாட்டேன். ஆனா திவ்யாகிட்டே பேசணும் அவ கூட பழகணும்னு எனக்குக்குள்ளே ஒரே தவிப்பு. அவகிட்டே பேசணும்னு மனசுக்குள்ளே இப்பல்லாம் ஆசை அதிகமா இருக்கு. அதான் ஏன்னு எனக்கும் புரியல.
எனக்கு எப்போ மணி 10 ஆகும்னு இருந்தது.
“ நம்ம இஷ்டத்துக்கு பேசிக்க எங்கே விடறாளுக? உன் ஆளு உனக்கு 2 வருஷம் சீனியர்டி. அதனால வாங்க போங்கன்னு மரியாதையாவே பேசு. நீ உன் ஆள நீ ,வா, போன்னு ஒத்தையிலே மரியாதை இல்லாம பேசறேன்னு கிரண் என் கிட்டே சொல்லி வருத்தப்ட்டான்னு நித்யா என் கிட்டே சொன்னா. அதனாலதான். வாங்க,… போங்க.”
“எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு.”
“ஏன்?”
‘என் பிரண்ட்ஸ் உன்னை என் ஆளுன்னு சொன்னதுக்கு, ஆமான்னு சொல்லிட்டேன்லே,…அதான் என் மனசுக்கு கஷ்டமா இருக்கு.”
“அதுக்கு ஏன் பீல் பண்றீங்க?”
“அது வந்து,….”
“என்ன சொல்லுங்க,…”
“அது,….”
“என் கிட்டே என்ன தயக்கம். தயங்காம சொல்லுங்க.”
‘திவ்யா,…. சொல்லலைன்னா என் தலையே வெடிச்சிடும் போல இருக்கு. என்னை தப்பா நினைக்காதே.”
“என்னங்க இப்படிப் பேசறீங்க? தயக்கமில்லாம சொல்லுங்க நான் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன். “
“திவ்யா,…”
“ம்,….’
“அவனுங்க உன்னைப் பத்தி வர்ணிக்கும் போது என்னால உன்னை அந்த கண்ணோட்டத்துல பாக்காம இருக்க முடியல. நானும் அப்படி உன்னை ரசிச்சு பாத்துட்டேன். அது மனசுக்குள்ள என்னவோ பண்ணுது..”
“புரியல,…. நீங்க என்ன சொல்ல வர்றீங்கன்னு,…”
“உன் உடம்ப பத்தி பச்சையா அவனுங்க வர்ணிச்சு சொல்லும் போது,…”
“என்ன சொன்னாங்க சொல்லுங்க.”
“அது,….’
“சொல்லுங்க,…”
““ஆயிரம் சொல்லு, உன் ஆள் அமைப்பு, அந்த ஸ்ட்ரக்சர், உருண்டையா தூக்கிகிட்டு நிக்கிற அந்த பிரஸ்ட், தளும்பி குலுங்கும் அந்த பட்ஸ் யாருக்கும் வராதுடா. இன்னும் யாரும் கை வைக்காத ரோஜான்னு நினைக்கிறேன்” ன்னு சொன்னானுங்க. அப்போ அவனுங்க சொல்ற மாதிரிதான் இருக்கியான்னு பாத்தேன். அப்படி பாத்தது தப்புதான்!!”
“நீங்க என்ன லூசா?”
‘என்ன திவ்யா?”
“அவங்க சொல்ற மாதிரி நீங்க அப்படிப் பாத்திருந்தாலும், நான் என்ன இப்ப கெட்டா போயிட்டேன்? அவங்க கண்ணுக்கு நான் அப்படி தெரிஞ்சிருக்கேன். என்னை தெருவிலே போறப்பவும், வர்றப்பவும், காலேஜுக்கு வெளியேயும், உள்ளேயும் தினமும் ஆயிரம் பேர் என் உடம்பை உரிச்சு வச்சுதான் பாக்கிறான். அதுக்காக நான் கெட்டுப் போய்ட்டேன்னு அர்த்தமா? இல்லையே.
அழகா இருந்தா ஆயிரம் பேர் பாத்து பொறாமைப் படத்தான் செய்வாங்க. ஏக்கப் படத்தான் செய்வாங்க. உன் ஃப்ரண்ஸ்சோட கண்ணுக்கு நான் அப்படி தெரிஞ்சிருக்கேன். நீங்களும் தான் பாத்தீங்களே?!! உங்க கண்ணுக்கு நான் எப்படி இருக்கேன்? அவங்க என்னை அழகுன்னுதானே சொல்றாங்க? அதுவும் கை படாத ரோஜான்னு சொல்றப்போ, எனக்கு பெருமையாதான் இருக்கு.”
“அவங்க பார்வை அப்படி இருக்கலாம் சரி. ஆனா, என்னோட பார்வை அப்படி இருக்கக் கூடாதுல்ல.”
“ நீங்க அப்படி பாக்கலைன்னாலும், பாத்தாலும் நான் அழகா இல்லையா? அதை சொல்லுங்க முதல்லே”
“நீ அழகு இல்லைன்னு யார் சொன்னது? தேவலோக ரம்பை மாதிரி, அவ்ளோ லட்சனமா அழகா இருக்கே.”
“அப்புறம் ஏன் பீல் பண்றீங்க?”
“என்னவோ தெரியலே,….”
“இன்னும் என்ன குழப்பமா?”
“ம்,…”
“இப்போ நான் போன் எடுத்து வரும் போது நித்யா என்ன சொல்லி அனுப்பிச்சா தெரியுமா?”
“என்ன?’
“போய் உன் ஆளுக்கு கிஸ் கொடுத்து தூங்க வைன்னு சொன்னா?,…. இதுக்கு என்ன சொல்றீங்க!!!?”
“…………..!!!”
“எல்லாத்தையும் ஜாலியா எடுத்துக்கோங்க. என்ன?”என திவ்யா சொல்ல, நான் பதில் சொல்லாமல் மௌனமாக இருக்க,….”லைன்ல இருக்கீங்களா?”
“ம்,….சொல்லு திவ்யா.”
“என்ன அமைதி ஆயிட்டீங்க. நித்யா சொன்னது வேணுமா?” என்று கேட்டு திவ்யா சிரிக்க,…
“ஏய்,…” என்று நான் மிரட்டுவது போல சொல்ல, “உம்ம்ம்மாஆஆஆ” என்று போனில் முத்தம் கொடுத்து கட் செய்து விட்டாள்.
திவ்யாவிடமிருந்து எதிர்பார்க்காமல் கிடைத்த அதிர்ச்சியிலிருந்து நான் மீள வில்லை. எத்தனையோ முறை முத்தம் தந்தவள்தான்.ஆனால், இதை எப்படி எடுத்துக் கொள்வது என்று எனக்கு புரியவில்லை. நடிப்பா, நாடகமா,…. நண்பர்களை ஏமாற்றவா?,….. இப்படி நினைக்கும் போது என் உச்சி முதல் பாதம் முதல் சிலிர்ப்பாக இருந்த்து. இது நிஜமா இல்லை கனவா? மொபைலை எடுத்து மீண்டும் அழைத்தேன்.
எடுக்கவில்லை.
ஆனால், திவ்யாவிடம் பேசாமல் தூங்க முடியாது என்று தோன்றியது.
மீண்டும் அழைத்தேன்.
எடுத்தாள்.
“என்ன சொல்லுங்க,…”
“ஏன் திவ்யா அப்படி செஞ்சே?!!”
“ஏன்ன செஞ்சேன்?!!”
“அதான், அந்த உம்மாஆஆ,….”
“ஏன்,…. பிடிக்கலையா,… தப்பா?”
“இல்ல,…. இன்னும் வேணும் போல இருக்கு,….” தட்டுத் தடுமாறி, உடல் வேர்த்துக் கொட்ட என் மனம் என்னை மீறி குரங்குத் தனமாய் கேட்ட்து.
“ச்சீய்ய்,….உங்க ஃப்ரண்டுஸுங்க உங்களை நல்லா ஏத்தி விட்டுட்டாங்க போல. தூங்குங்க நாளைக்கு பாப்போம்.”
“இல்ல வேணும்.”
“நிச்சயமா வேணுமா?!!,…..அப்புறம் வாங்கிட்டு என்னை குறை சொல்லக் கூடாது.”
“ம்,….!!!.” வழிந்தேன்.
“அடம்,,…!!” என்றவள் மீண்டும் “உம்ம்ம்ம்மாஆஆ” என்றாள். இந்த முறை அந்த ‘உம்மா’ கொஞ்சம் சத்தமாகவே வந்தது.
முத்தம் கிடைத்த மகிழ்ச்சியில் நான் என்னை மறந்து பறக்கத் தொடங்கினேன்.
ரூமுக்கு வந்து அந்த சந்தோஷத்தில் அப்படியே தூங்கியும் போனேன்.
“டேய் ராகவ் என்ன காலேஜ் வரலையா?” என்னை அரவிந்த் உலுக்கிய போதுதான் கண் விழித்தேன்.
“ரொம்ப நேரம் கண் விழித்து அதையும் இதையும் நினைத்து குழம்பியதால் விடியற்காலையில் என்னை அறியாமல் தூங்கி விட்டேன்டா,….சாரிடா. மணி என்னடா?”
“9 ஆச்சு. டைம் ஆய்டுச்சு. கிளாஸுக்கு டைம் ஆச்சு. நாங்க போறோம். நீ இந்த காலேஜ் ஹீரோ. நீ லேட்டா வந்தா ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாங்க. ஆனா, நாங்க லேட்டா போனா, காது புளிக்கிற வரைக்கும் பேசி சாவடிப்பாங்க. அதனால, நீ மெதுவா கிளம்பி வா.” என அவன் ஓட, நான் அவசர அவசரமாக குளித்து, மெஸ்ஸுக்கு ஓடி சாப்பிட்டுவிட்டு, ரெண்டாவது பீரியடின் பாதியில்தான் வகுப்பிற்கு போனேன்.
அதன் பின் மதியம் வரை வகுப்புகளை ஏனோ தானோ என்று கவனித்தேன். திவ்யா அவ்வப்போது என் நினைப்புக்கு வந்து, ‘வெவ்வே’ என பழிப்பு காட்டி சிரித்து விட்டு போனாள்.
மதியம் லஞ்ச் சமயத்தில் நானும் அரவிந்தும் கேண்டீனுக்கு போய் கொண்டிருந்தோம்.
அப்போது அரவிந்த் சொன்னான்.
“டேய்,…. காலையிலே உன் ஆளு எங்கள பாத்துகிட்டே போனா. உன்னை காணோம்னு பாத்திருப்பா போல. பேசினியாடா?!!!”
“இல்லடா,…. பேசணும்,…”
“ஓன்னு பண்ணுடா,…”அவன் சொல்ல எனக்கு திவ்யாவுடன் பேசணும் போல இருந்த்தால், மொபைலை தட்ட, அது ஆஃப் மோடில் இருந்தது.
“என்னடா?”
“ஸ்விட்ச் ஆஃப்டா. கிளாஸுக்கு போய்ட்டா போல கிரண் எங்கடா?!!”
“அவன் புராஜக்ட் வேலையா ஹச் ஓ டி ரூமுக்கு போய் இருக்கான்டா.”
மதியம் வேலை முடிய கொஞ்சம் லேட்டாக ரூமுக்கு நானும் அரவிந்தும் 8 மணிக்குதான் வந்தோம். அப்போது என் மொபைலுக்கு மெஸேஜ் வர, எடுத்துப் பார்த்தேன்.
திவ்யாதான்.
என் உடலில் ஏதோ சிலிர்ப்பு.
“என்ன ஆச்சு? காலேஜுக்கு வரலையா? 10 மணிக்கு கால் பண்ணு.”
“யாருடா?!!!”
“…………………..!!!”
“உன் ஆளுதானா?!!!”
“ம்,….!!!”
நான்தான் சொன்னேன் இல்ல. காலைலேயே எதையோ தொலைச்சிட்ட மாதிரி, சோகமா பாத்துட்டு போனான்னு,…”
“சரி விடு. சாப்பிட போகலாம்”
“அவள பத்தி பேசுனா உடனே பேச்சை மாத்துறே. அவ இன்னைக்கு கலக்கலா வந்து இருந்தா. உன் ஆளு சைஸ் என்னடா?” என்று அரவிந்த் சாதாரணமாகக் கேட்க, கொஞ்சம் எரிச்சலும், கோவமும் கலந்த உணர்ச்சியில், “என்ன?!!” என்றேன்.
“அதான்டா அவ ப்ரெஸ்ட்.”
இதைக் கேட்டதும் எனக்கு சுர்ர்ரென்றது.
“அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது. என்னை கேக்குறியே,…. உன் ஆளு சைஸ் என்ன?” என்றேன் வேகமாக.
“இது கூட தெரியாம எப்படிடா மாப்ளே?” என எகத்தாளம்காக கேட்டுவிட்டு, “என் ஆளுக்கு 34” டா.” என்றான்.
நான் அமைதியாகி விட்டேன். மனதுக்குள் சின்ன போராட்டம். ‘இது கூட தெரியாம எப்படிடா மாப்ளே’ என்று அவன் கேட்டதால் திவ்யாவின் சைஸ் என்னவாக இருக்கும்? இவனிடம் கேட்கலாமா? என நினைத்து வேண்டாம் என முடிவு செய்தேன்.
நான் சாதாரணமாக எந்தப் பொண்ணையும் ஏறெடுத்தும் பார்க்க மாட்டேன். ஆனா திவ்யாகிட்டே பேசணும் அவ கூட பழகணும்னு எனக்குக்குள்ளே ஒரே தவிப்பு. அவகிட்டே பேசணும்னு மனசுக்குள்ளே இப்பல்லாம் ஆசை அதிகமா இருக்கு. அதான் ஏன்னு எனக்கும் புரியல.
எனக்கு எப்போ மணி 10 ஆகும்னு இருந்தது.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)