Incest காதலர் தினம்

[monor]

கிரண் மட்டுமல்ல, இந்த காலேஜில் இருக்கற ஆண்கள் அனைவரையும் தன் அழகால் திரும்பி பார்க்க வைத்த அந்த அழகி, காலேஜ் பையன்களின் கனவில் வந்து இம்சை படுத்தும் கட்டழகி என் ஊர்காரிதான். எனக்கு முன்பே தெரிந்தவள்தான். அவளால் இந்தக் காலேஜில் இனி என்னென்ன நடக்கப் போகுதோ என்று நினைத்தபடியே நான் காலேஜ் புறப்பட்டேன்.

அப்படி இப்படி என்று முதல் செமஸ்டர் முடிந்தது. இரண்டாம் செமஸ்டர் ஆரம்பித்தது.

ஃபர்ஸ்ட் இயர் ஸ்டூடண்ட்ஸ் எங்களுக்கு நன்றாக பழக்கமான நிலையில், எல்லோரும் நண்பர்களைப் போல பழகிக் கொண்டிருந்தோம்.

அப்படி இருக்கும் போது ஒரு நாள்,……

வழக்கம் போல, வழியில் கண்ணுக்குப்பட்ட பிகர்களை ஜாலியாக கலாய்த்தபடி. நானும் என் நண்பர்களும் காலேஜ் விட்டு, விடுதிக்கு சென்று கொண்டிருந்தோம்.

அப்போது கிரண், “ரவி உன் ஆளு வருதுடா” என்றான். பார்த்தால், எதிரே இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கும் திவ்யா வந்து கொண்டிருந்தாள்.

“டேய்,…அப்படி சொல்லாதேன்னு பலமுறை சொல்லிட்டேன். நீ கேக்க மாட்டேங்கிறே.”

“கிரண் திவ்யா அவங்க ஊரு பொண்ணு . இவனையும், அவளையும் இணைச்சு வச்சு அப்படி பேசாதே, வம்பாய்டும்னு சொல்றான். கேக்க மாட்டியா?” என்றான் அரவிந்த்.

“என்ன வம்பாய்டும்? அவனவன் பொண்ணு கிடைக்கலைன்னு அலையறான். இதுவா வலிய வருது. அதுவும் லட்டாட்டம் பொண்ணு. பாக்குறதுக்கு என்னடா?”

இப்படி நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே, எங்கள் அருகில் வந்த திவ்யா என்னை மட்டும் தனியாக அழைத்துப் போய், “வீட்ல பணம் கொடுத்தாங்களா?”என்றாள்

“ம்,….ஹாஸ்டல்ல இருக்கு. ஈவினிங்க் தர்றேன்.”

“சரி,…5 மணிக்கு பாக்கிறேன்.” என்று சொல்லி விட்டு அங்கே இருந்து கிளம்பினாள்.


“எங்க ஊர்ல இருந்து இப்படி ஒரு பிகர் நம்ம காலேஜ் சேர்ந்து இருந்தா 2 மாசத்துல நான் கவர் பண்ணி, செட் பண்ணி போட்டு இருப்பேன்.” என்றான் அரவிந்த்.

இப்படி அரவிந்த் பேசியதைக் கேட்ட நான் அவனை முறைத்தேன்.

“சும்மா முறைக்காதடா, பொண்ணுன்னா பாக்கத்தான் செய்வாங்க,…. வயசுக்கு வந்ததுக்கப்புறம் ஒக்கத்தான் செய்வாங்க. இவள மட்டும் எவனும் பாக்காம, ஓக்காமலா இருக்கப் போறானுங்க? அதுவும் இவ கோ எஜுகேஷன்ல படிச்சிட்டு வேற வந்து சேந்து இருக்கா.” என்றான் கிரண்.

“டேய் கிரண் இதான் லிமிட் வேணாம்” என கத்தி விட்டு நான் முன்னால் போக அரவிந்த் அவனை திட்டிக்கொண்டு வந்தான்.

மாலை மணி 5.

காலேஜ் முடிந்து ஹாஸ்டல் செல்லும் வழியில் ஒரு மரத்தடியில் நான் நிற்க, திவ்யா என் அருகில் வந்தாள். அவளோடு அவளின் கிளாஸ் மேட் நித்யாவும் வந்தாள். எனக்கு கோவமாக வந்தது. 2000 ரூபாய் பணத்தை அவளிடம் நீட்டி, பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு, “தனியா வர மாட்டியா” என கிசு கிசுக்க, இதைக் கேட்ட நித்யா, “ஏய், நீ தனியா ரகசியம் பேசணும்னா பேசுடி. நான் போறேன்.” என்று திவ்யாவிடம் சொல்லி விட்டு கிளம்பப் பார்க்க,….

“ஏய் இருடி,…அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல” என்று நித்யாவைப் பார்த்து சொல்லி விட்டு, என்னைப் பர்த்து, “ஏன் என்ன ஆச்சு?” என்றாள்.

“ஒன்னும் இல்ல போ அப்புறம் பேசறேன். நைட் போன் பண்றேன்.” என்றேன்.

“நைட் படிக்கணும். எல்லோரும் இருப்பாங்க. மெஸேஜ் பண்ணு” என்றாள்.

நான் சரி என்று சொல்லு முன் நடக்கத் தொடங்கி விட்டாள். அவள் போன மறு நொடி, சொல்லி வைத்தது போல கிரணும்,அரவிந்தும் அங்கே வர, நாங்கள்
மூன்று பேரும் சேர்ந்து எங்க ஹாஸ்டலுக்கு நடந்தோம்.

“ராகவ் சாரிடா.!!”

“ஏதுக்கு?”

“அந்த திவ்யாவை உன் ஆளுன்னு சொன்னதுக்கு.”

“அப்படி சொல்றது தப்புன்னு தெரியுதுல்ல. சரி,… அப்ப இனிமே சொல்லாதே!!.”

“ஆனா, மச்சான் நல்ல பிகர்டா.”

“ராகவ் இப்ப நான் கிரண் பக்கம். அவள உன் கூட சேத்து வச்சு பேசினாதான் தப்பு. எல்லா பொண்ணுங்களைப் போல பேசினா உனக்கு ஏண்டா கோவம் வருது? உங்க ஊர் பொண்ணு ஓகே. அதுக்காக பேசக் கூட கூடாதா?’

“அது,….”

“அவ பட்டக்ஸ் பாத்தியா . அவ நடக்கும் போது ரெண்டு பட்டக்ஸும் ஏறி இறங்குற அழகு அள்ளுதுடா.” என்றான் கிரண் தூரத்தில் போய்க் கொண்டிருக்கும் திவ்யாவைப் பார்த்து.


“அவ பட்டக்ஸ் மட்டுமாடா, பட்டக்ஸ தொட்டுகிட்டு அலை அலையா தொங்குதே அவளோட கருங்கூந்தல். அப்படியே அசத்துதுடா. இந்தக் காலத்துல எவளுக்கு இப்படி முடி நீளமா இருக்கு?” என்றான் அரவிந்த்

“முன்னால மட்டும் என்னடா குறைச்சல், அவ முலை ரெண்டும் தர்பூசனி பழத்தை கட்டி வச்ச மாதிரி சூப்பரா இருக்குடா. அவ இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி ஸ்டைலா நடக்கிற அழகே அழகுடா” என்று கிரண் இன்னும் வர்ணிக்க

“ஆது மட்டும் இல்லடா, அவ கலர் பாரு வெளுப்பும் இல்லாம, கருப்பும் இல்லாம, அட்டகாசமான எழுமிச்சம் பழ கலர்ல இருக்காடா. அவுத்துப் போட்டு அவளை அம்மனமா பாத்தாவே போதும்டா. என் கட்டை வெந்துடும்.”- இது அர்ஜூன்

“என்னை விட்டா நாள் பூரா அவளை நக்கிகிட்டே இருப்பேன்டா.” என்றான் கிரண்

“ஆனா, இப்படிப்பட்ட ஒரு சூப்பர் ஃபிகர ராகவ் பாக்கவோ, அவ கிட்டே பேசவோ, அவளை சைட் அடிக்கவோ மாட்டேன்றாண்டா. அதுவா வலிய வருதுடா. அதிர்ஷ்டம் தானா வர்றப்போ அதை வேண்டாம்ன்னு ஒரு சாமியார் மாதிரி இருக்கிற இவனை என்ன சொல்றதுன்னே தெரியலைடா”
கிரணும், அர்ஜூனும் பேசுவதை சகித்துக் கொள்ள முடியாமல், கொஞ்சம் கோவப்பட்டு, “ப்ளீஸ்டா இதுக்கு மேலே பேசாதீங்க. நான் போறேன்.” என்றேன்.

“ஏன்டா இவன் இப்படி இருக்கான்? சப்ப பொண்ணுங்கள பாக்குறான், சைட் அடிக்கிறான். ஆனா, வானுலக தேவதை ரம்பை மாதிரி இருக்கிறத திவ்யா பக்கம் தலையை கூட திருப்ப மாட்டேங்குறான். ஏறெடுத்தும் பாக்க மாட்டேங்கிறான். வீட்ல போட்டுக் கொடுத்துடுவாங்கன்ற பயமோ என்னவோ? இவனைப் புரிஞ்சுக்கவே முடியல.”

அவர்கள் பேசியதை நினைக்கும் போது திவ்யாவின் உடல் அவர்கள் வர்ணிச்ச மாதிரி என் கண் முன்னால் வருவதை தவிர்க்க முடியவில்லை.
மணி 9. மொபைலை எடுத்து திவ்யாவுக்கு மெஸேஜ் அனுப்[பினேன்

“திவ்யா?”

“வெயிட்.”

சில நிமிடத்தில் கழித்து,….

“என்ன”

“பேசணும்.”

“ஏதாவது முக்கியமா?!!”

“எஸ்!!.”

ரிப்ளை செய்த சில நிமிடத்தில் ‘கால் மீ’ என மெஸேஜ் வர, ரிங்க் பண்ணினேன். எடுத்ததும், “திவ்யா நீ எங்கே இருக்கே?”

“மொட்ட மாடியிலே,…ஏன்?”

“ஏய் உண்மையை சொல்லிடலாம்ப்பா. ரொம்ப சங்கடமா இருக்கு.”

“என்ன ஆச்சு?”

“என் கிட்டேயே உன்னைப் பத்தி தப்பா கமெண்ட் பண்றாங்கப்பா.”

இன்னும் ஒரு செமஸ்டர்தான் உனக்கு. அதுவரைக்கும் நம்ம ரிலேஷன்ஷிப்ப யார்கிட்டேயும் சொல்லக் கூடாது. அப்புறம் ஒரு ஃப்ரீனஸ் இருக்காது. நான்
இந்த காலஜ் வரும் போதே சொன்னேன் இல்ல. நாம நம்ம ரிலேஷன்ஷிப் பத்தி சொல்லக் கூடாதுன்னு…”

“உன்னைப் பத்தி பேசுறப்போ எப்படி பொறுத்துக்கறது?”

“ஏன் நான் பொறுத்துக்கலையா?”

“என்ன சொல்றே?”

“என்னடி நீங்க ஒரே ஊரு,…அப்படி,…. இப்படின்னு,….என் கிட்டே என் ஃப்ரண்ட்ஸ் கூட கேப்பாளுக.”

“அதுக்கு நீ திட்ட மாட்டியா?”

“என்னன்னுனு சொல்லி திட்டறது? அதுவும் நித்யா இருக்கா பாரு,…அவ உன்னையும் என்னையும் சேத்து, நீங்க ரெண்டு பேரும் லவ்வர்ஸ்தானேன்னு கேட்டு தொல்லை பண்ணினா. இல்லேன்னு சொன்னா, எதையாவது பேசி வம்புக்கு இழுப்பா. அப்புறம் நாம ப்ளான் பண்ண மாதிரி நடக்காது. அவ கற்பனைக்கு ஒரு முற்றுப் புள்ளி வைக்கணும்னு முடிவு பண்ணி ‘அப்படிதான் வச்சுக்கோ’ன்னு சொல்லிட்டேன். இப்ப அவ தொல்லை பண்றதே இல்லை. நீ ஏன் இப்படி ஃபீல் பண்றே? எவனாவது கேட்டா, ஆமாடான்னு சொல்லு.”

“ஏய்,…திவ்யா என்ன சொல்றே?!!”

“இல்லன்னா நம்ம பிரண்ட்ஸ் நம்ம கிட்டே பேச தயங்குவாங்க. காலேஜ் லைஃப் போர் ஆய்டும். போய் நிம்மதியா தூங்குங்க” என்று சொல்லி போனை வைக்க நான் ஆடிப்போனேன்.

“எவ்ளோ சுலபமா பேசுறா இவ’ ன்னு நினைச்சு அதிர்ச்சி ஆயிட்டேன். அப்போ அருகில் வந்த கிரண், “ஐயா, யார் கூட கடலை “ என்றான்.

“திவ்யா” என்றேன்.

“அதானே பாத்தேன்,….ராகவ்,…. நான் சொல்றதை கேளு. அவ உன்னை லவ் பண்றா. ப்ரொபோஸ் பண்ணத் தயங்கறா. அப்படி அவ ப்ரொபோஸ் பண்ணா, தயங்காம ஓகே பண்ணு. இப்படிப் பட்ட அமைதியான அழகான பொண்ணு லவ் பண்றதுக்கு கிடைக்கறது கஷ்டம். இவ மட்டும் உனக்கு லவ்வரா கிடைச்சு கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டியானா, உன்னை மாதிரி அதிர்ஷ்டக் காரன் யாரும் இல்லை. வாழ்க்கை ரொம்ப ஜாலியா போகும்டா. ஊர்ல எவன் இங்க பாக்குறான்? ஜாலியா அனுபவி. ஊருக்கு போகும் போது பேசிக்கலாம். என்ன?”

கிரண் சொல்ல, திவ்யா சொன்னது போல, எனக்கும், அவளுக்கும் இருக்கிற உறவு முறையைப் பத்தி வெளியே சொன்னா, ரெண்டு பேர் கிட்டேயும் கொஞ்சம் தயங்கி தயங்கிதான் பேசுவாங்க. சோ,…. திவ்யாவே தைரியமா இருக்கும் போது நான் ஏன் பயப்படணும். சும்மா சொல்லிதான் பாக்கலாமே. என்னதான் பண்றாங்க,…என்னதான் ஓட்டுறாங்க,…இன்னும் இவனுங்க மனசுல என்னதான் இருக்குன்னு பாக்கலாமேன்னு நானும். “சரிடா ஓகே பண்ணிடலாம்.” என்றேன்.