మార్పు

[ppandu]

38

  నేను అత్తను కలసి కాకినాడ వెళ్ళిపోయాను. వదిన కి హాస్టల్ లో నా పని  చెయ్యడం కుదరడం లేదు ఇప్పుడు నెలకు ఒక్కసారి హాస్టల్ నుంచి బయటకు పంపుతున్నారు.చాచి కూడా రావడం లేదు.  నాకు కుట్టుపని చాల ఎక్కువ అయిపోయింది. వకుళ గారు జాకెట్ హుక్స్ వెయ్యడం, ఫాల్ కుట్టడం చేస్తున్నారు. ఇప్పుడు మొత్తం ద్రుష్టి కాలేజీ, కుట్టు పని మీద పెడుతున్నాను.


మొడ్డ ఒకటి ఉంది దానిని ఉచ్చపోయడానికి కాకుండా వేరే పనులకు వాడాలి అన్న ఆలోచన కూడా లేకుండా బ్రతుకు తున్నాను. కామ జీవితానికి కామ పడింది.కనీసం మొడ్డకోట్టుకొని ఒక నెల అవ్వింది.

ఒక రోజు పెద్దమనిషి అవ్విన అమ్మాయికి లంగా జాకెట్ వోణి కుట్టాలి అని అడిగారు. కొలతలు తీయడానికి ఎవ్వరు లేరు.

నేను:- వకుళ గారు మీకు కొలతలు తీయడం నేర్పుతాను కొంచం కొలతలు తీయడం నేర్చుకోండి. రేపు మధ్యాహ్నం వెళ్లి  కొలతలు కొలిసి వద్దాం.

వకుళ గారు:- సరే..

నేను:- వకుళ గారికి కొలతలు గురుంచి అన్ని చెప్పను పేపర్ మీద రాసి ఇచ్చి జాకెట్ తీసుకొని కొలతలు అర్ధం అవ్వే లాగా చెప్పను.ఇప్పుడు కొలతలు తీసుకోవడం నేర్చుకోవడానికి ఎవ్వరు లేరు కాబట్టి మీరు నా మీద నేర్చుకోండి అని నుంచున్నాను.

వకుళ గారు:- సిగ్గు పడుతున్నారు.

నేను:- సిగ్గు పడకండి నేను మీకు తమ్ముడు లాంటివాడిని కాబట్టి ధర్యం గా నేర్చుకోండి.

వకుళ గారు:- ఇంకా సిగ్గు పడుతున్నారు.

నేను:- కుట్టు పనిలో కొలతలు తీసుకోవడం మొదటి మెట్టు. ఇప్పుడు కాకపోయినా రేపైనా నేర్చుకోవాలి. ఇప్పుడు అవకాశం వచ్చింది కాబట్టి నేర్చుకో.. ఆలోచించి చెప్పు నీవు కొలతలు నేర్చుకొను అంటే వదినను తీసుకొని వెళతాను.

వకుళ గారు:- వద్దు నేను నీ మీద నేర్చుకోలేను..

నేను:- సాయంత్రం వదిన దగ్గరకు వెళ్ళాను రాత్రి తీసుకొని వచ్చాను, నేను, వకుళ గారు, వదిన అక్కడికి వెళ్ళాను. వకుళ గారు ఈ కాగితం మీద కొలతలు రాసుకోండి అని ఇచ్చాను.

వకుళ గారు:- కొలతలు రాసి ఉన్నాయి.

నేను:- అవి నేను ఆ అమ్మాయిని చూసి రాసినవి పక్కనే వదిన చెప్పిన కొలతలు రాయండి.

వకుళ గారు:- వెటకారం గా చూసింది. వదిన కొలతలు చెపుతుంటే వకుళ గారు రాస్తున్నారు.

నేను:- వకుళ గారు రాత మీద కాదు కొలతలు ఎలా తీస్తుందుదో   అది చుడండి. టేప్ ఎలా తిప్పుతుందో. ఎలా కొలుస్తుందో అది చూడాలి. రాయడానికి నేను మీ పిల్లని తీసుకొని వచ్చిన సరిపోతుంది. మొత్తం కొలతలు అయిపోయిన తరవాత వకుళ గారిని ఇంటిలో దేబెట్టి వదినను హాస్టల్ లో వదినను వదిలి వచ్చాను.

ఇంటికి వెళ్లిన వెంటనే PET సర్ ఇంటికి వెళ్లి అన్న వదిన కొలతలు తీసుకోవడం నేర్చుకోవాలి కొంచం సహాయం చెయ్యి.

వకుళ గారు:- అడిగి అడిగి అలసిపోయాను మీ అన్నయ్య మాటలే తప్ప నా విష్యం లో చేతలు ఉండవు. అదే నీవు  సహాయం చెయ్యమని అడుగు ఒంటిమీద గుడ్డులు ఉన్నాయో లేవో కూడా చూసుకోరు.

నేను:- ఊరుకో వదిన ఎదో అన్నను ఏడిపించడానికి కాకపోతే గాని వచ్చిన రోజు నుంచి చూస్తునాను అన్న వేలు కదపాలి అన్న నీ అంగీకారం లేకుండా కదపలేడు.

వకుళ గారు:- అన్న తమ్ములు దొందు ఒకే రకం

పక్క రోజు

వకుళ గారు:- పండు ఆ అమ్మాయిని చూసి కొలతలు ఎలా రాసావు.

నేను:- జాకెట్లు కుట్టు కుట్టి అలవాటైపోయింది. మనిషిని చూడగానే నా బుర్ర కొలతలు కొలిసేస్తుంది.ఇప్పుడు వరకు నీ జాకెట్ నేను కొట్టలేదు కదా నిన్ను చూసి నీకు జాకెట్ కుట్టుస్తాను.ఒట్టి సంకల దగ్గర ఒక ఇంచు తేడా ఉంటుంది.

వకుళ గారు:- నిన్న రాత్రి నవ్వినట్లు ఎటకారం గా ఒక నవ్వు నవ్వింది.

నేను:- సరే వెటకారం గా నవ్వు ఏమి చెయ్యలేను అని నా పనిలో నేను ఉన్నాను.ఒక గంట తరవాత వదిన అక్క ఇదిగో వెళ్లి ఈ జాకెట్ వేసుకొని చెప్పు నా పని తనం గురుంచి.

వకుళ గారు:- వదిన అక్క ఏమిటి రా కొత్త పిలుపు.

నేను:- ముందు వెళ్లి వేసుకొని చెప్పు అన్నను.

వకుళ గారు:- ఐదు నిమిషాలలో ఆ జాకెట్ వేసుకొని వచ్చింది. నమ్మలేకపోతున్నాను ఇంత కరెక్ట్ గా ఎలా కుట్టవు.

నేను:- మా నాన్న ఒక విష్యం ఎప్పుడు చెప్పేవాడు. నీవు పెద్ద పెద్ద పనులు చేయనక్కరలేదు ఒక్క అగ్గిపుల్ల చెయ్యడం వచ్చిన చాలు. కానీ అగ్గిపుల్ల గురుంచి మాట్లాడేటప్పుడు నీకు లాగా ఎవ్వరు చెయ్యలేరు అనంత గా చెయ్యడం నేర్చుకోవాలి అని చెప్పేవారు అదే నేర్చుకున్నాను.

వకుళ గారు:- తమ్ముడు మార్డిగారికి ఇంకా ఏమి వచ్చు.

నేను:- పలు పిడకడం వచ్చు రోజుకు ఒక 15 గేదెలకు పలు పిసికేవాడిని.

వకుళ గారు:- ఇంకా

నేను:- ఏమి లేదు వదిన మత్ ట్యూషన్ మీద ద్రుష్టి పెట్టాను పాత ఓనర్ గారు కాళీ చేసిన తర్వాత  ఆ గదిలో ట్యూషన్ చెపుతాను.వదిన ఉంకోటి వచ్చు గెంజి కాసుకోవడం వచ్చు.

వకుళ గారు:- గెంజి కాసుకోవడం ఏమిటి.

నేను:- నాకు వంట చెయ్యడం రాదు గెంజి కాయడం ఒక్కటే వచ్చు అందుకనే రోజు అదే కాసుకుంటాను

వకుళ గారు:- సరే నాకు కుట్టు పని నేర్పుతున్నావు కాబట్టి రోజు ఉదయం సాయంత్రం కూర ఇస్తాను.
నేను:- వద్దు వదిన మీకు రుణపడి ఉండడం నాకు ఇష్టం లేదు. కుట్టు పని అంటావా నేను నేర్పుతాను అని చెప్పిన తరవాత ఎట్టి పరిస్థిలో వచ్చే వరకు వదలను. మీరు అన్న మీద కొలతలు తీసుకోవడం నేర్చుకుంటారో లేక నా సహాయం కావాలో అది మీ ఇష్టం కానీ మీకు ఒక వారం లో కొలతలు తీసుకోవడం నేర్చుకోండి.

వకుళ గారు:- మరి మీ వదినకు నేర్పినప్పుడు ఎలా నేర్పావు.

నేను:- మీకు లగే అవకాశం ఇచ్చాను వదిన ముందు రెండు రోజులు నా మీద నేర్చుకుంది తర్వాత వాళ్ళ స్నాహితురాలిమీద నేర్చుకుంది.

వకుళ గారు:- ముందు రెండు రోజులు నీ మీద ఎందుకు నేర్చుకుంది?

నేను:- మరి కొలతలు సరిగ్గా తెస్తుందో లేదు నేను తప్ప ఎవ్వరు చెపుతారు.

వకుళ గారు:- సరే నేను కూడా రెండు రోజులు నీ మీద నేర్చుకుంటాను తరవాత నా పాట్లు నేను పడతాను.

నేను:- మీ పాట్లు మీరు పడాలి నేను ఏమి చెయ్య లేను కొలతలు తీసుకోవడం మొదలు పెడితే మీకే అర్ధం అవుతుంది.

వకుళ గారు:- సరే నేను నా టేప్ పేపర్ తెచ్చుకుంటాను.

నేను:- పది నిముషాలు టైం ఇవ్వండి స్నానం చేసి వస్తాను. వొళ్ళు చమట పట్టి చిరాకుగా ఉంది.

వకుళ గారు:- సరే...

నేను:- వెళ్లి స్నానం చేసి ఫాంట్ షర్ట్ వేసుకొని వచ్చాను.

వకుళ గారు:- మొదలు పెట్టనా

నేను:- కొలతలు తీసుకోవడం మొదలు పెట్టింది. ఎంత వద్దు అన్న ఆడదాని చెయ్యి తగిలి నప్పుడు వచ్చే పరిణామాలు మొకం లో కనాడకుండా చూసుకున్నాను కానీ కింద వాడిని లో వచ్చే మార్పు నియంతించలేకపోయాను. డ్రాయేర్ వేసుకోకపోవడం ఫాంట్ టైట్ గా ఉండడం వాళ్ళ వాడి కదలికలు  స్ఫష్టం గా కనబడుతున్నాయి. నేను వదిన స్పర్శ మీద మనసు పెడితే కష్టం అని వదిన కొలవడం మీద మనసు పెట్టాను. సుమారు ఒక గంట తీసుకుంది. ఈ ప్రక్రియ రెండు రోజులు జరిగింది.

వకుళ గారు:- రెపుడునుంచి నా స్నాహితులరాలి మీద కొలతలు తీసుకుంటాను.

నేను:- మీ స్నాహితురాలికి కొలతలు తీసుకొనేటప్పుడు ముందు రెండు వాటి చుట్టు కొలత తీసుకోవాలి. తరవాత పొడవు తీసుకోవాలి. వాళ్ళ అభిప్రాయం బట్టి వాటిని పైకి లేపి కిందకు ఎంత కిందకు ఉన్నాయో కొలత తీసుకోవాలి.

వకుళ గారు:- సరే అని చెప్పి వెళ్లిపోయారు.
నేను అనుకున్న దాని కన్నా తొందరగా కొలతలు తీయడం నేర్చుకున్నారు. ఇప్పుడు జాకెట్లు కొలతలు అన్ని వకుళ గరే తీస్తున్నారు.
నేను అనుకున్న దాని కన్నా తొందరగా కొలతలు తీయడం నేర్చుకున్నారు. ఇప్పుడు జాకెట్లు కొలతలు అన్ని వకుళ గరే తీస్తున్నారు నెమ్మదిగా జాకెట్ కటింగ్ నేర్పించాను.పాత ఓనర్స్ ఇల్లు అప్పగించారు

విజయ్ బాబు ని ట్రైనింగ్ కోసం మూడు నెలలు హైదరాబాద్ పంపారు సాగరిక ఐదో నెలలో రావలసింది తోమిదొవ నెలకు వెళ్ళిపోయింది.

వకుళ గారు ఇప్పుడు జాకెట్ కటింగ్ మొత్తం చూసుకుంటున్నారు. ఇప్పుడు వరకు నేను వకుళ గారికి డబ్బులు ఇవ్వలేదు. కుట్టింగ్ మొదలు పెట్టినదగ్గర నుంచి డబ్బులు ఇవ్వడం మొదలు పెట్టాను.సాయంత్రం మధ్య పోర్షన్ లో ట్యూషన్స్ మొదలు పెట్టాను. చూస్తుండగా ఒక 25 పిల్లలు వచారు.ట్యూషన్ వల్ల ఒక ఐదు వందలు పైగా వస్తుంది.

ఒక రోజు షావుకారుగారు జాకెట్లు తీసుకొని వచ్చారు. చాచా కు వంటిలో బాగోలేదు అని హాస్పిటల్ లో చెరిపించారు అందుకు బట్టలు  షావుకారు గారు తీసుకొని వచ్చారు. రోజు విడచి రోజు నేను బట్టలు తీసుకొని వచ్చి పెద్దాపురం లో ఇస్తాను అని చెప్పి షావుకావుగారిని పంపెను. గివెర్నెమెంట్ హాస్పిటల్ కి వెళ్లి చాచి ని కలిసాను. ఒక కిడ్నీ సరిగ్గా పని చెయ్యడం లేదు అని హాస్పిటల్ జో చేర్చుకున్నారు.

నేను:- చాచి ఇక్కడికి వచ్చి రెండు రోజులు అవ్వింది నేను ఇక్కడ ఉన్నాను ఐన నాకు చెప్పాలి అని పించలేదు. వూరు దాటినా వెంటనే మీరు మారిపోవచ్చు నేను మారిపోలేదు.

చాచా:- లేదు బెట నాకు వొంటిలో బాగోకపోవడం వల్ల చాచి నీకు షహాయం చెయ్యడానికి రాలేదు. ఇప్పుడు నీ దగ్గరకు రావడానికి మొకం చెల్లక రాలేదు.

నేను:- రహీమ్ భాయ్ తో అన్న హాస్పిటల్ లో రెండు రోజులు ఉంచి పంపుతారు అన్నారు కాబట్టి మీరు వూరు వెళ్ళింది. రాత్రి చాచి కి నేను తోడుగా ఉంటాను

ఆ రాత్రి

నేను:- నిజం చెప్పు నీవు ఒంటరిగా వస్తే నేను నిన్ను ఏమైనా చేశారు అని భయం తో రాలేదు కదా.

చాచి:- ఎదవా నీవు నన్ను ఏమి చేస్తావు నేను నిన్ను ఏమి చేస్తానో అని భయం తో నేను రాలేదు.

నేను:- నీ తో ఏమైనా చేయించుకోవాలి అని ఎన్ని రోజులు ఎదురు చూడాలి.

చాచి:- నీకు యిరవై నాలుగు గంటలు అవ్వే ఆలోచనలతో ఉంటావా.

నేను:- నీ దగ్గర ఉన్న పీచుమిఠాయిని ఇస్తాను అని ఊరిస్తున్నావు మరి ఎప్పుడు ఆ పీచుమిఠాయిని ఇస్తావో అని యిరవై నాలుగు గంటలు ఆవే ఆలోచనలు.

రెండు రోజులు తరవాత ఇంటికి వెళ్లిపోయారు 

నేను కూడా వెళ్లి అక్కడ నుంచి మా వూరు వెళ్లి వార్డెన్ గారిని జాన్సీ గారిని తీసుకొని మా ఇంటికి వచ్చాను.

వార్డెన్ గారు:- PET మాస్టరుగారితో ఇల్లు ఇప్పుడు మాకు అప్పజెప్పారు. మధ్య పోర్షన్ లో వీడు ట్యూషన్ నడుపు తున్నాడు  వాడి ఇంటిలో వాడు కుట్టు పని చేసుకుంటున్నాడు. మేము మీకు ఆర్డీ పెంచాం మీరు ఉండాలి అనుకుంటే ఉండండి. వెళ్లి పోవాలి అనుకుంటే మీ ఇష్టం.

PET  మాస్టారు:- ముందు వెళ్లిపోదాము అనుకున్నాము కానీ అలవాటు పడ్డ ఇల్లు అని మల్లి ఉండాలి అనుకుంటున్నాము. ముందు ఓనర్ గారు మేము ఇచ్చిన అడ్వాన్స్ తెరిగి ఇచ్చేసారు. మీరు అడ్వాన్స్ ఎంతో చెపితే నేను ఇస్తాను.

వార్డెన్ గారు:- మాకు డబ్బులు ముఖ్యం కాదు అడ్వాన్స్ వద్దు కానీ ఇల్లు పడు చెయ్యొద్దు. వేడిని ఒక కంట కని పెట్టండి. చిన్నపుడు నుంచి మా కంటి ముందే పెరిగేడు వీడు వాళ్ళ ఏమి ఇబ్బంది ఉండదు. 

కాలేజీ లో నాకు చదువులో పోటీగా పద్మిని అని ఒక అమ్మాయి ఉంది. ఆ అమ్మయిని చుస్తే చాలు నాకు ఒళ్ళు మండిపోతుంది
పద్మిని మా క్లాస్ లో చాల చురుకు అమ్మాయి  చదువులో ఫస్ట్, ఆటలో ఫస్ట్, చూడడానికి చమణచాయిగా ఉంటుంది. నవ్వు మొకం. క్లాస్ లో దానికి పోటీ ఇవ్వడానికి నేను చాల కస్టపడి చదివే వాడిని. వాళ్ళ నాన్నగారు CA. కాబట్టి ఈ అమ్మాయి కూడా CA. కోసం చదువుతుంది. క్లాస్ లో నేను గింజుకొని గింజుకొని లెక్కలు చేస్తే ఆ అమ్మాయి చాల సులువుగా చేసేది. ఆ అమ్మాయి నన్ను చదువులో ఓడించడం తట్టుకోలేకపోయేవాడిని. నాకు లగే మా క్లాస్ ఓకే ఉంకో ఇద్దరు ప్రాణులు ఉంది  అమ్మయి పేరు రామ లీల అబ్బాయి పేరు గోవింద్ రావు. ఇద్దరు కవల పిల్లలు. వీళ్ళ ఇద్దరిలో ఎవ్వరికి శబాష్ వచ్చిన నాకు సంతోషం కానీ పద్మిని ని ఎవ్వరైనా శబాష్ అంటే మాత్రం ముగ్గురం తట్టుకోలేకపోయావాళ్ళం. రామ లీల తెల్లగా సంప్రదాయం గా ఉంటుంది తెల్ల తొక్క బెపనోళ్ళు  కాబట్టి జెనాలు సైట్ కొట్టిన కొంచం దూరం గా ఉండే వాళ్ళు.

ఒక రోజు కాలేజీ నుంచి కాన్సర్ హాస్పిటల్ దగ్గర ఒక ఫ్రెండ్ ని కలవడానికి వెళ్తుంటే కైకేయి గారు కనిపించారు.  బలవంతం చేసి వాళ్ళ ఇంటికి తీసుకొని వెళ్లారు.
వాళ్ళ ఇంటిలో వల్ల కోడలు విజయ్ లక్ష్మి ఉంది. విజయ్ లక్ష్మి అచ్చం ధన లక్ష్మి గారి లాగా ఉంటారు. కొంచం సేపు ఉంది వెళ్లిపోతుంటే కైకేయి గారు. వచ్చే వారం నేను పెద్దాపురం లో ఉంటాను మా ఆయన ఆ వారం ఇక్కడికి వస్తారు. వచ్చే వారం నేను ఇక్కడికి వస్తే మా ఆయన అక్కడికి వెళ్లారు.

మేము షాప్ కూడా వేరేవాళ్లకు ఇచ్చేసాము ఒట్టి డిస్ట్రిబ్యూషన్ మాత్రమే మేము చూసుకుంటున్నాము. నీవు వెళ్లన తరవాత నీవు ఉండే పోర్షన్ కి మా మకాం మార్చేసాము. 

నేను:- కైకేయి గారు ధనలక్ష్మి గారు పిల్లోడికి మందులు ఏవో వేయించాలి అన్నారు ఆ మందులు వేయించి మీ ఇంటిలో దేబెట్ట మన్నారు.

కైకేయి గారు:- అవును వచ్చే వారం రాజముండ్రి లో పూజ ఉంది అక్కడికి అందరు వెళ్తారు.
అనుకున్నట్లు నేను లక్ష్మి గారిని నా గది కి తీసుకొని వచ్చాను . స్నానం చెయ్యడానికి బయటకు వెళ్లారు అక్కడ వకుళ గారు కనిపించరు ఇద్దరు మాటలాడుకుంటున్నారు. నేను ఒక చెవి వేసాను.

లక్ష్మి గారు:- వకుళ గారు అంటే మీరేనా. మీ గురుంచి అన్నయ్య గారి గురుంచి చాల చెప్పాడు. పండు వాళ్ళ నాన్నగారు మా మామగారు మంచి స్నేహితులు. వాడు మాకు ఇంటిలో మనిషి మనిషిలాగ చాల అమాయకుడు, మొహమాటస్తుడు.

వకుళ గారు:- నేను చూసాను ఎప్పుడు చదువు, ట్యూషన్స్,కుట్టుపని తప్ప ఇంకా ఏమి ఉండదు.

లక్ష్మి గారు:- చిన్న వయసులో అమ్మ నాణాలను పోగొట్టుకున్నాడు. ఎవ్వరి దగ్గర చెయ్యి చాపకూడదు అని  పట్టుదలతో బ్రతుకుతాడు.

వకుళ గారు:-  కనీసం కూర ఇస్తాను అన్న తీసుకోడు.

లక్ష్మి గారు:- వాడు చిన్నప్పుడు నుంచి మాకు తెలుసు మా ఇంటిలో ఒక్క సారి భోజనం చేసాడు అంతే. తనకు కావలసినవాళ్లు అనుకుంటే వాళ్ళ కోసం ఎంతైయినా  చేస్తాడు.

వకుళ గారు:- మొన్న పెద్దాపురం లో ఎవరికో వాటిలో బాగోలేదు ఆంటే రెండు రోజులు హాస్పిటల్ లో ఉన్నాడు.

లక్ష్మి గారు:- వాడి మీద ఒక కన్ను వేసి ఉంచండి. నేను స్నానము చేసి బాబుకి పాలు పట్టించాలి టీకాలు వేయించడానికి వెళ్ళాలి మల్లి వచ్చినప్పుడు కలుస్తాను.

వకుళ గారు:- వెళ్ళండి నేను కూడా స్నానం చేసి మార్కెట్ కి వెళ్లి కూరగాయలు తీసుకొని వచ్చి వంట చెయ్యాలి