27-12-2018, 10:56 AM
(This post was last modified: 25-03-2019, 07:01 PM by johnypowas. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
என் அம்மா மெல்ல சாய்ந்தார்.
“கலா. ஆல் யூ ஆல்ரைட்.
அவர் பார்வை மாதவி குட்டிக்கு சென்றது.
“எஸ்பெஷலி ஃபார் யூ. பொருந்தாத கல்யாணம். குழந்தை இருக்கா"
“இல்லே டாக்டர்" என்றாள் மாதவி.
“ஐ பிட்டு யூ. அப்புறம் இந்த விஷயம் அவருக்கு தெரியக்கூடாது கொஞ்ச நாளைக்கு" என்றேன் முதல் முறையாக.
“எவ்வளவு நாளைக்கு"
“குறைந்த பட்சம் மூணு மாசம்"
“டிஸ்சார்ஜ்"
“நாளைக்கே பண்ணலாம்"
சற்று நேரத்தில் டாகடர் கிளம்பினார். நாங்கள் மூவரும் ஆஸ்பிட்டல் வெளியே உள்ள ரெஸ்டாரெண்ட் வந்தோம். நாங்கள் வந்த நேரம் ரெஸ்டாரண்டில் யாரும் இல்லை. ஆர்டர் செய்ய பேரர் ஓசைப்படாமல் வந்து டேபுளை நிரப்பினான். அம்மா சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.
“சித்தி"
“மாதவின்னு கூப்பிடு ராஜ்" என்றாள்.
“ஓக்கே மாதவி"
நான் அம்மாவை பார்த்தேன். அவள் எதுவும் சொல்லவில்லை.
“ஏய். இன்னும் ஒரு தடவை"
“ஏன்"
“நீ உச்சரித்தது நல்லா இருக்கு"
“மாதவி. மாது. குட்டி" என்று பலதடவை கூப்பிட்டேன். மாதவி கன்னத்தில் சிவப்பு ரத்தம் பாய்ந்தது.
“பச். இப்படி ஆச்சே” என்று சொன்னாள் அமைதியாக.
நாங்கள் மீண்டும் பழைய நிலமைக்கு வந்தோம்.
“ம்ம்ம். பிஸினஸ் எல்லாம்"
“அதை விட்டு தள்ளு"
நான் ஒருவேளை டாக்டர் சொன்னதை நினைத்து அம்மா எதாவது சொல்கிறாளா?
“அப்பாவுக்கு இப்படி ஆகும்னு நினைக்கல" என்றேன் வருத்தத்துடன்.
“அதை பத்தி என்ன நினைக்கறே" என்றாள் மாதவி அம்மாவை நோக்கி.
“என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல. ஆனா உன்னை பத்தி கவலைப்படறேன்" என்று அம்மா மாதவியை பார்த்து சொன்னாள்.
“ஏன்"
“ஏன்னா. நீ சின்ன பொண்ணு. உனக்கு ஏதாவது துணை வேணும். வீட்டில் இருந்த ஆணுக்கு இப்படி ஆனா"
“வீட்டில் ஆம்பள இல்லைன்னு யாரு சொன்னா" என்று என்னை பார்த்தாள். இப்போது வெட்கப்படுவது என் முறை. அம்மா எதுவும் சொல்லவில்லை.
“எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல"
“ஆம்பளைங்க பிரச்சனையே அதுதான்" என்று மாதவி சிரித்தாள்.
“எனக்கு புரியல" என்றேன்.
உண்மையிலேயே ஒன்றும் எனக்கு புரியவில்லை. என்ன சொல்ல வருகிறாள்.
“கலா. ஆல் யூ ஆல்ரைட்.
அவர் பார்வை மாதவி குட்டிக்கு சென்றது.
“எஸ்பெஷலி ஃபார் யூ. பொருந்தாத கல்யாணம். குழந்தை இருக்கா"
“இல்லே டாக்டர்" என்றாள் மாதவி.
“ஐ பிட்டு யூ. அப்புறம் இந்த விஷயம் அவருக்கு தெரியக்கூடாது கொஞ்ச நாளைக்கு" என்றேன் முதல் முறையாக.
“எவ்வளவு நாளைக்கு"
“குறைந்த பட்சம் மூணு மாசம்"
“டிஸ்சார்ஜ்"
“நாளைக்கே பண்ணலாம்"
சற்று நேரத்தில் டாகடர் கிளம்பினார். நாங்கள் மூவரும் ஆஸ்பிட்டல் வெளியே உள்ள ரெஸ்டாரெண்ட் வந்தோம். நாங்கள் வந்த நேரம் ரெஸ்டாரண்டில் யாரும் இல்லை. ஆர்டர் செய்ய பேரர் ஓசைப்படாமல் வந்து டேபுளை நிரப்பினான். அம்மா சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.
“சித்தி"
“மாதவின்னு கூப்பிடு ராஜ்" என்றாள்.
“ஓக்கே மாதவி"
நான் அம்மாவை பார்த்தேன். அவள் எதுவும் சொல்லவில்லை.
“ஏய். இன்னும் ஒரு தடவை"
“ஏன்"
“நீ உச்சரித்தது நல்லா இருக்கு"
“மாதவி. மாது. குட்டி" என்று பலதடவை கூப்பிட்டேன். மாதவி கன்னத்தில் சிவப்பு ரத்தம் பாய்ந்தது.
“பச். இப்படி ஆச்சே” என்று சொன்னாள் அமைதியாக.
நாங்கள் மீண்டும் பழைய நிலமைக்கு வந்தோம்.
“ம்ம்ம். பிஸினஸ் எல்லாம்"
“அதை விட்டு தள்ளு"
நான் ஒருவேளை டாக்டர் சொன்னதை நினைத்து அம்மா எதாவது சொல்கிறாளா?
“அப்பாவுக்கு இப்படி ஆகும்னு நினைக்கல" என்றேன் வருத்தத்துடன்.
“அதை பத்தி என்ன நினைக்கறே" என்றாள் மாதவி அம்மாவை நோக்கி.
“என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல. ஆனா உன்னை பத்தி கவலைப்படறேன்" என்று அம்மா மாதவியை பார்த்து சொன்னாள்.
“ஏன்"
“ஏன்னா. நீ சின்ன பொண்ணு. உனக்கு ஏதாவது துணை வேணும். வீட்டில் இருந்த ஆணுக்கு இப்படி ஆனா"
“வீட்டில் ஆம்பள இல்லைன்னு யாரு சொன்னா" என்று என்னை பார்த்தாள். இப்போது வெட்கப்படுவது என் முறை. அம்மா எதுவும் சொல்லவில்லை.
“எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல"
“ஆம்பளைங்க பிரச்சனையே அதுதான்" என்று மாதவி சிரித்தாள்.
“எனக்கு புரியல" என்றேன்.
உண்மையிலேயே ஒன்றும் எனக்கு புரியவில்லை. என்ன சொல்ல வருகிறாள்.