Incest விதவையை மணந்தேன் ( completed)

[Vinothvk]

அடுத்த டைரி எடுத்து படிக்கலாம் என்று பார்க்கும் பொது வெளிய கார் சத்தம்..

அந்த ஒரு டைரி என் பாக் இன் உள்ளே அடியில் வைத்தேன். பின் மற்ற அனைத்தும் உள்ளே இருந்த இடத்தில் வைத்து விட்டு வெளிய வந்தேன்..

சிகப்பு கலர் மாருதி சிப்ட் கார் வாசல் பக்கம் வந்தது நிற்க முன் பக்கம் இடது கதவை திறந்து இறங்கினால் ரீனா அத்தை. இறங்கியவர் பின் பக்க சீட் இன் கதவை திறந்தாள்.

லைட் புளூ கலர் சேலையில் டார்க் புளூ பூ போட்ட பூனம் சேலை அணைந்து கொண்டு இறங்கினால் முன் பக்க வயிறு வீங்கி இருக்க. கார் விட்டு வாசல் பக்கம் வந்தாள் வைஷாலி.

அவள் அருகில் செல்லலாம் என்று எத்தனிக்க டிரைவர் சீட் கதவு திறந்தது. மஞ்சள் நிற டீ ஷர்ட் ஜீன்ஸ் அணிந்து கொண்டு வெளிய வந்தான் கார்த்திக்.

இவன் இங்க எப்படி??? எனது மனதில் கேள்வி எழும்ப ஆரம்பித்தது...

நான் வாசல் அருகில் வர என்ன பார்த்த நின்ற வைஷாலி சற்று நேரம் மவுனமாக இருக்க வாம்மா போகலாம் என்று அழைத்து சென்றாள் ரீனா அவர்கள் தொடர்ந்து ஆண்ட்டி இந்தாங்க மெடிசின் என்று நீட்ட நீயும் உள்ள வாப்பா என்றாள். நான் குத்து கல்லு மாதிரி நிற்கிறேன் என்ன ஒரு வார்த்தை கூட கேட்காமல் சென்றார்கள் கார்த்திக் என்னை நக்கலாக பார்த்து உள்ளே புகுந்தான்.

வெளிய என் மாமனார் யாரோ ஒருவருடன் பேசி கொண்டு வந்தார்...

சரிப்பா நாளைக்கு அந்த கலத்து மேட்டு ல என்ன எதுன்னு பேசி முடித்திடலாம் என்று அவர் கூற.

அந்த ஆள் சரி ஐய்யா நானும் வீட்டுக்கு கிளம்பறேன் னு சொல்லி அவன் கிளம்ப வாசல் பக்கம் வந்தவர் அங்கே நான் நிற்பதை பார்த்தார். இவரும் என்னை காரணம இல்லமால் உதாசீனம் செய்வார் போல என்று நினைக்கையில்...

வாங்க தம்பி எப்போ வந்தீங்க?? நல்லா இருக்கீங்களா?? ...

ஆச்சரியம் தான்.... இங்கே நான் வந்து இவ்வளவு நேரத்துல பார்த்த குடும்ப உறுப்பினர்களில் இவர் மட்டும் பேசியது மனதை ரிலாக்ஸ் ஆக்க இப்போ தான் மாமா காலைல வந்த நீங்க எப்படி இருக்கீங்க...

ம்ம்ம் நல்ல இருக்கேன் எதுக்கு வெளிய நின்னுட்டு வாங்க உள்ள போகலாம் னு கூட்டி சென்றார். உள்ளே ஹாலில் கார்த்திக் அமர்ந்து இருக்க அதை பார்த்தவர் முகம் மாறுவதை கவனித்தேன். முறைத்து கொண்டு டைனிங் டேபிள் அருகில் சென்று என்னை அமர வைத்து அவரும் அமர்ந்து கொண்டு.... புஷ்பா சீக்கிரம் ரெண்டு காப்பி எடுத்துட்டு வாம்மா என்றார் அவரது மனைவியிடம்...

உள்ளே இருந்து இதோ வந்துட்டேன் மாமா என்று அவளது குரல்...

( என்னதான் தங்கராஜு மாமா - வைஷாலி அப்பா ( வளர்ப்பு), மற்றும் புஷ்பா அத்தைக்கு திருமணம் ஆகியும் குழந்தை பாக்கியம் இல்லமால் போனாலும் இன்றும் அவர்களுக்குள் இருக்கும் அன்பு, காதல், அந்யோனியம் எல்லாம் அப்படியே இருந்ததது)...

ஒரு முறை எங்கள் திருமணம் ஆன புதிதில் சென்னையில் விருந்து ஏற்பாடு செய்து இருந்தனர் எல்லா உணவையும் என் மாமியார் அவர் கையிலே சமைத்து இருந்தார். இரா தொக்கு, நண்டு ரசம், நாட்டு கோழி குழம்பு, மட்டன் பிரியாணி, ஃபிஷ் பிரியாணி என அசைவத்தில் செய்து இருக்க சைவத்தில் முள்ளங்கி சாம்பார், வாழை பொறியல், முருங்கை கூட்டு, அவியல் எல்லாம் ரக ரகமாக செய்து இருந்தார். எதை சாப்பிடுவது எதை ஒதுக்கி வைப்பது என்று புரியாமல் அனைத்திலும் கை வைத்தேன். அப்போ தங்கராஜு மாமா அதாவது என் மாமனார் அவர் மனைவி செய்த சமையல் எண்ணி பூரித்து ம்ம்ம் இன்னு உனக்கு அந்த பக்குவம் இருக்கு டி நல்ல இருக்கு நாளைக்கு கடைக்கு போய் ஒரு தங்க வளையல் வாங்கி தரேன் என்று நிறைந்த சபையில் அனைவர் முன்னிலும் அவர் மனைவி கையில் முத்தம் இட்டார் அவரும் வெட்கத்தில் சும்மா இருங்க மாமா என்று உள்ளே சென்று விட்டார்....

இப்படி பட்ட தம்பதி க்கு கடவுள் ஏன் தான் குழந்தை வரன் குடுக்காமல் விட்டு இருக்கிறான் என்று வருத்தமாக இருக்கு...

உள்ளே இருந்து இரண்டு கப் காப்பி எடுத்து வந்தாள் அருகில் வந்து வைத்து விட்டு சற்றும் தாமதிக்காமல் உள்ளே செல்ல...

என்னடி மாப்ள வந்து இருகார் என்ன ஏது னு விசாரிக்காம போற என்று அவர் கேட்ட உள்ளே கிச்சன் வாசல் பக்கம் சென்றவள் பின் திரும்பி எங்கள் இருவரை பார்த்து என்ன கேட்க சொல்றீங்க எவ்ளோ ஃபோன் பன்னி இருப்போம் எடுத்து இருந்தா இந்த தரித்திரம் ஏன் இங்க இருக்க போகுது என்றாள்.

ஐயோ என்னயா தரித்திரம் என்றாள் என்று அவளை பார்க்க அவள் முகம் வெடித்து சிதறும் எரிமலை போல இருக்க கண்கள் அனலாய் வேறு திசை நோக்கி பார்க்க எங்க பாக்குறாங்க னு மாமனார் பின் பக்கம் எட்டி பார்த்தேன் ஹாலின் ஒரு செவுறு பக்கம் சோபா மேல் அமர்ந்து இருந்தான் கார்த்திக்... எங்கள் பேச்சு சத்தம் கேட்டு இருக்க வேண்டும் ஆனால் அதை பெரிதாக எடுத்து கொள்ளாம அமர்ந்து இருந்தான்.


இல்ல மாமா ஒன் வீக் லீவு போட்டு யாருக்கும் சொல்லாம இங்க வந்து சர்ப்ரைஸ் குடுக்கலாம் னு பார்தேன் அதான் ஃபோன் பன்னி எடுக்கல அண்ட் அங்க அப்பா அம்மா நடுல சண்டை அத சரி கட்ட நேரம் சரியா போச்சி... சாரி மாமா ச ச சாரி அத்தை என்றேன்... பெரு மூச்சு ஏறி இறங்க விட்டு விட்டு...

சரி சரி ஆனா இப்போ என்ன செய்ய தெரு ல போன நாய வீட்டுல விட்ட கணக்கா இங்க சில ஜென்மம் குட்டி போட்ட பூனை மாதிரி சுத்தி கிட்டு இருக்கே என்று அவள் கூறும் நேரம்..

போதும் க்கா நீ என்னோட கெஸ்ட் அஹ ரொம்ப அவமானம் படுத்துற என்று கூறி கொண்டு வந்தால் ரீனா...

அவளுக்கு இன்றும் தெரியாது கார்த்திக் லீலைகள் அவன் மூலம் உயிர் இழந்த பெண்கள் பற்றி எல்லாம் ஆனால் வைஷாலி எப்படி விட்டா என்று குழப்பம் ஒரு பக்கம் ஒரு வேல பழைய லவ்வர் அதனால உள்ளே விட்டால என்ற கேள்விக்கு நானே மனதில் பதில் கூறி கொண்டேன்.

ஏய் சும்மா இரு அவன் நல்லவன் லா இல்ல சொன்னா புரிஞ்சுக்க என்று புஷ்பா அத்தை கூற...

என்னோட ஃபிரண்ட் ஓட பையன் அவன் நல்லவனா தான் இருப்பான் நீ சும்மா இரு என்று இருவரும் வாக்குவாதம் ஈடு பட...

ஆண்ட்டி போதும் என்னால யாரும் சண்டை போட வேண்டாம் நான் கிளம்புறேன்  என்று அப்பாவியை முகம் வைத்து கொண்டு கூற...

பாஹ என்ன நடிப்புடா சாமி என்று மனதில் நினைத்து கொண்டேன்.

தம்பி நீ சும்மா இருப்பா இவங்க இப்படி தான் நீ நீ என்ன பண்ற ம்ம்ம் வா என்று அவனை அழைத்து கொண்டு வைஷாலி ரூம் பக்கதுல இருந்த ரூம் கிட்ட போய் இங்கேயே தங்கிக்க டிஃபன் ரெடி ஆனதும் சாப்பிட்டு பொறுமை யா கிளம்பு என்றாள்.

அதற்க்கு அவன் இல்ல ஆண்ட்டி அர்ஜென்டா ஃப்ளைட் புடிக்கனும் இப்போ கிளம்பினாதா சரிய இருக்கும் நானும் அப்பாவும் சும்மா ஒரு டூர் மாதிரி ஜமைக்கா வரை போய்ட்டு என்று அவன் கூறுவதற்கு முன் ரீனா ஃபோன் எடுத்து யாரிடமோ பேசி விட்டு ம்ம்ம் சுரேஷ் கிட்ட பேசிட்டேன் ஒரு வாரம் இங்கேயே தங்கி இருந்து தான் போகனும் என்று கூறி அவனை உள்ளே அழைத்து சென்று விட்டு விட்டு அவள் ரூம் பக்கம் சென்றாள்.

இங்கே டைனிங் டேபிள் இல் இருந்த எங்கள் மூவருக்கும் என்ன நடக்கிறது என்று புரியாமல் இருக்கும் சிறிது நேரத்துக்குள் எல்லாம் முடிந்தது...

கொஞ்ச  நேரம் கூட அவன் அலும்பு தாங்காது இதுல ஒன் வீக் இங்கேயே வா என்று தலையில் அடித்து கொண்டேன்.

காப்பி குடித்து விட்டு மாமனார் எழுந்து கொண்டு சரி மாப்ள நான் போய் குளிச்சிட்டு வரேன்... புஷ்பா டிஃபன் எடுத்து வை மா என்றார்...

உள்ளே இருந்து.... கொஞ்ச நேரத்துல எல்லாம் ரெடி ஆகிடும் மாமா என்றாள்.

நானும் அங்கே இருந்து எழுந்து எங்கள் அரை நோக்கி சென்றேன். கதவை தள்ள உள் பக்கம் தால் இட பட்டு இருக்க தட்டினேன்..
யாரு உள்ளே இருந்து வைஷாலி குரல்...

நான் தான் என்றேன்...

சிறிது நேர அமைதி.

கதவை திறந்தாள்..

அவளை பார்த்தேன் ஹாஸ்பிடல் இல் இருந்து வந்தவள் சேலை கலட்டி விட்டு நைட்டி அணிந்து இருந்தாள். நான் உள்ளே செல்ல எத்தனிக்க நில்லு என்று ஒரு குரல் என்னை கால்களை தடுத்தது....

இருவரும் குரல் வந்த திசை பார்க்க அங்கே ரீனா நின்று கொண்டு இருந்தாள்.

அவளும் நைட்டி அணிந்து இருந்தாள்.

எங்க போற என்று இடுப்பில் கை வைத்து கொண்டு கேட்க..

எங்க போவேன் எங்க ரூம் உள்ள தான்.. ஏன் என்றேன்.

அதெல்லாம் தெரியுது இனி வேற ரூம் ல இரு...

ஏய் என்னடி உன் பிரச்சனை என்று ஒரு குரல் வர..

மூவரும் திரும்பி பார்க்க புஷ்பா அத்தை எங்கள் இடம் நோக்கி வர..

அக்கா நீ தலை இடாத... தம்பி நீங்க ம்ம்ம்ம் ( வீட்டை ஒரு முறை பார்த்து விட்டு) ஹா அந்த ரூம் ல இருங்க என்றாள்...

வைஷாலி உள்ளே சென்று விட.. இங்க என்ன நடக்குது போன டைம் கூட இவங்க இப்படி இல்லையே ஏன் இப்போ மட்டும் இப்படி... அதை விட முக்கியமாக வைஷு அமைதியாக இருப்பது தான்.

புஷ்பா அத்தை எதுவும் பேச முடியாமல் இருந்தாள். வைஷாலி தான் பெற்ற மகளாக இருந்து இருக்க வேண்டாமா முதல் முறையாக ஏங்கி இருக்க வேண்டும் அது அவன் கண்கள் சற்று கலங்குவது தெரிந்தது...

ம்ம்ம் நீ போ அந்த ரூம் ல போய் தங்கிக்க என்று ஒரே வார்த்தையாக கூற பக்கத்து அரை கதவை மெல்ல திறக்க வெளிய வந்தான் கார்த்திக் எங்கள் பேச்சு கேட்டு கொண்டு இருந்து இருக்க வேண்டும் என் முகம் எப்படி இருக்கு நு பார்க்க வந்து இருக்கிறான் போல....

அவனை முறைத்து கொண்டு இருக்க..

இன்னும் என்ன... ரீனா கேள்வி கேட்ட.

என்னோட பேக் எடுக்கணும் என்று உள்ளே சென்றேன். பெட் இல் எதுவும் தெரியாத மாதிரி அமர்ந்து இருந்தாள் என் மனைவி.

தாங்க்ஸ் இவ்ளோ நாள் என்ன நல்லா பார்த்துக்கிட்டதுக்கு, லவ் பன்னதுக்கும்... ஏன் இப்படி ஆனா னு தெரில நான் பேசி கொண்டு இருக்க எந்த ஒரு பாவனை இல்லமால் அமைதியாக இருந்தாள் என் மனைவி...

ஹம் எல்லா அவ்ளோ தான்??? அதான அவளது முகத்தின் முன் நின்று கேட்டேன் பதில் இல்லை.

இவ்ளோ நேரம் ஆகும் வெளிய இருந்து ரீனா குரல்.

அங்கே பார்க்க ரீனா நிற்க அருகில் கார்த்திக். என்னை நக்கலாக பார்த்தான். வெறுப்பும் கோபமும் ஒரு சேர வந்தது ஆனால் அடக்கி கொண்டேன்...

இனி இங்கே இருந்தாள் மரியாதையா இருகாது வீட்டுக்கு சென்று விடலாம் அப்பா அம்மாவை சென்னை கு அனுப்பி விடலாம் அவர்களாவது சந்தோஷமா இருக்கட்டும் என்ற முடிவுடன் எனது லக்கேஜ் எடுத்து கொண்டேன்...

சரி இனி நீயா என்ன கூப்பிடும் வர உன் முகத்துல முழிக்க மாட்டேன் பை என்று ஒரே மூச்சாக கூறி விட்டு பெட் ரூம் விட்டு வெளிய வந்தேன்.

யார் முகத்தையும் பார்க்கல...

ரீனா உள்ளே சென்றாள்.

ஹம் ஹம் ஹம் என்ற நக்கலான சிரிப்பு... எனக்கு தெரியும் அவன் தான் என்று.

வாசல் பக்கம் சென்று கொண்டு இருந்த என்னை இரண்டு வார்த்தைகள் தடுத்தது...

மாப்ள எங்க போறீங்க. திரும்பி பார்த்தேன் எனது மாமனார் குளித்து தலை துவட்டி கொண்டு வந்தார்.

அருகில் வந்தவர் என்ன ஆச்சு மாப்ள ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்கீங்க என்றார்.

கவலையுடன் இருந்த நான் அவரிடம் நடந்தது கூறினேன் பின் இனி இங்கே இருந்தாள் இருக்கும் மானம், மரியாதை எல்லாம் போய் விடும் போல என்றேன்.

என்னபா நீ... நீங்க வந்தா இவன் ஆட்டம் கம்மி ஆகும் னு பார்த்தா நீயே இப்படி மனசு ஒடன்சு போன மாதிரி பேசுற வாங்க என்று என் தோல் மேல் கை போட்டு நண்பன் போல அழைத்து கொண்டு ஹாலில் அமர வைத்தார்.

புஷ்பா டிஃபன் ரெடி ஆஹ...

ம்ம்ம் எல்லாம் ரெடி வந்து டேபிள் ல உட்காருங்க சட்னி மட்டும் தாலிச்சிடுறேன், அப்படியே அவரை உட்கார வைங்க ஜஸ்ட் ரெண்டு நிமிஷம் தான் என்றாள்.

என்னதான் அத்தை என் மீது காலை கோபம் கொண்டிருந்தாலும் அது எங்கள் வாழ்கை நன்றாக செல்ல வேண்டும் என்ற உள்நோக்கத்துடன் தான் இருந்ததது இப்போ என்னை மரியாதை உடன் சேர்த்து சாப்பிட அழைப்பது மனதில் இருந்த பாரத்தில் சிறு பஞ்சு மெத்தை போல ஆக்கியது...

நாங்கள் இருவரும் டைனிங் டேபிள் இல் அமர்ந்தோம்.

அத்தை கூறியது போல 2 நிமிடத்தில் எல்லாம் தயார்.

இருவருக்கும் வாழை இலை விரிக்க பட்டது ( இது அவங்க வீட்டில் எப்பவும் நடப்பது வாழை இலை உணவு கிராமம் அல்லவா).

இலையில் இரண்டு இட்லி வைக்க... என்னடி ரெண்டு வைக்கிற இன்னும் ரெண்டு வை னு மாமா கூற அவள் வைத்து விட்டு அது தோசை வைத்தால் பிறகு பொங்கல் வடை... எனக்கு அதை எல்லாம் பார்க்கும் பொது எதோ கல்யாண மண்டபத்தில் இருப்பது போல இருந்ததது.

இவங்க உபசரிப்புக்கு ஒரு அளவே இல்ல மனதில் நினைத்து கொண்டேன்.

நாங்கள் இருவரும் சாப்பிட...

என்ன தம்பி நீயும் போய் சாப்பிடு.

குரல் வந்த திசை பார்த்தேன் ரீனா கார்த்தி அஹ அழைத்து வந்து கொண்டு இருந்தாள் சொல்ல போனால் இழுத்து கொண்டு. அவன் வென வென என்று கூற இவ்ளோ வா வா என்று இழுத்து வந்து அமர வைத்தாள்.

அக்கா அந்த இட்லி குடு என்று கேட்க்க தெரு ல போற நாய் க்கு நான் சமைக்கல என்றாள்.

அக்கா என்று அதட்டினாள் ரீனா...

என்ன நான் கஷ்டபட்டு சமப்ப நீ கண்ட கண்ட நாய் கு குடுப்பியா என்று சீறினார் பதிலுக்கு...

கார்த்திக் அமைதியாக இருந்தான்.. எனக்கு அது ஆச்சரியமாக இருந்ததது எந்த ஒரு மனிதனும் தன்னை இவ்ளோ கேவலமா பேசினால் சத்தியமா எழுந்து துண்ட காணோம் துணிய காணோம் னு போய் இருப்பான் ஆனா இவன் என்னடா நா இப்படி இருக்கான் என்று.

ஹூ அப்படியா சரி சரி என்று...

தம்பி இரு நானே உனக்கு தோசை ஊற்றி எடுத்து வரேன் என்று கிச்சன் உள்ளே சென்றாள்.

அதே நேரம் நாங்கள் இருவரும் சாப்பிட்டு முடிக்க எனக்கு இன்னொரு தோசை வைக்க வர போதும் போதும் என்று கூறினாலும் விடாமல் வைத்தாள் எனக்கு யாரடி நீ மோகினி படம் நியாபகம் வந்தது அதில் தனுஷ் தனக்கு யாரும் இல்லை னு ஒரு வார்த்தை கூறுவான் அவ்ளோ தான் தட்டு ரொம்பி வழியும் அதே நிலை தான் எனக்கு இங்கே.

வயிறு புடைக்க சாப்பிட்டு எழுந்து சென்றேன். மாமனார் என்னிடம்...

மாப்ள கொஞ்சம் பொறுமையா இருங்க விட்டு பிடிக்கலாம் னு கூறினார். நானும் சரி இவங்க ரெண்டு பேர் இருக்காங்க அது போது னு கெஸ்ட் ரூம் உள்ளே சென்றேன். நேரம் கடத்த அந்த கடைசி டைரி எடுத்து படிக்க ஆரம்பித்தேன்.