திருமணம் ஆன சகோதிரி

[srivigneshtn]

இந்த கதை ஒரு சகோதரியைப் பற்றியது.

கதை மிக நிலமாக இருக்கும். தயவுசெய்து பொறுமையாக படிக்கவும். எந்த வரிகள் விடாமல் படிக்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
என் பெயர் ராஜேஷ் 23. நான் பெங்களூரைச் சேர்ந்தவன். அடிப்படையில் நாங்கள்(நானும் என்னோட சகோதிரியும்)தமிழ்நாட்டின் கோவை மாவட்டம் அருகே உள்ள ஒரு கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். நான் இப்போது பெங்களூரில் ஐடி நிறுவனத்தில் பணிபுரிகிறேன்.
கதைக்குள் நுழைவதற்கு முன். எனது முழு வாழ்க்கையையும் சுருக்கமாக சொல்ல விரும்புகிறேன். சிறு வயதிலேயே பெற்றோரை இழந்தோம். நான் பிறப்பதற்கு முன்பே (நான் என் அம்மா வயித்தில் இருக்கும்போது)என் அப்பா தொழிற்சாலை விபத்தில் இறந்துவிட்டார். நான் பிறக்கும்போதே என் அம்மா இறந்துவிட்டார். அதனால் நான் என் பெற்றோரை பார்த்ததில்லை.
எங்கள் தாய்வழி பாட்டி எங்களை கவனித்துக்கொண்டார். மற்ற குழந்தைகளைப் போலல்லாமல் நானும் என் சகோதரியும் எங்கள் பாட்டியின் வளர்ப்பில் வளர்ந்தோம்.
என் சகோதிரி. பாட்டி இருவரும் என்னை நன்றாக கவனித்துக் கொண்டனர். என் சகோதரியும் பாட்டியும் என் மீது காட்டிய அன்பு மற்றும் பாசத்தால் நான் என் பெற்றோரோ இல்லாத குறை எனக்கு ஏற்படவில்லை. என் சகோதிரி என் படிப்பிற்கு உதவினாள்.
அவள் 12 ஆம் வகுப்பு வரை படித்துவிட்டு. எனது படிப்பிற்கு உதவுவதற்காகவும். பொருளாதார நிலை (பணம் சேமிப்பதற்காகவும் )காரணமாகவும் வீட்டில் இருந்துவிட்டாள். இதற்கிடையில் நான் எனது படிப்பை முடித்து பெங்களூரில் உள்ள MNC-ல் வேளைக்கு சேர்ந்தேன். நான் வார நாட்களில் வேலை செய்வதும். வார இறுதி நாட்களில் என் சகோதிரி பாட்டியையும் பார்க்க சொந்த ஊருக்குச் செல்வேன்.
அவள் பெயர் அபிநயா என்று வீட்டில் சுருக்கமாக கூப்பிடுவோம். அவள் வயது 27. அவள் பார்ப்பதற்கு மிகவும் அழகா இருப்பாள். (கருப்பு. வெள்ளை. சிகப்பு. குண்டு. ஒல்லி. மாநிறம். 18 வயதிற்கு மேல் உள்ள அனைவரும் என்கண்களுக்கு அழகா தெரிவார்கள்)(பெண்கள் என்றாலே அழகுதான்)
அவள் உடல் அளவு 34b/26/34. அவள் புடவையை தொப்புளுக்கு கீழே தன கட்டுவாள். பள்ளி நாட்களில். எங்கள் பள்ளியிலும் உள்ளூரிலும் அவளைப் பார்க்க ஏங்குவார்கள். ஆனால் அவள் யாருக்கும் பதில் சொல்லவில்லை. (லவ் எதுக்கவில்லை). ஏனென்றால் அவளுடைய முழு வாழ்க்கையும் நானும் பாட்டியும் மட்டுமே.
சிறு வயதில் எங்கள் வீட்டில் ஒன்றாக தான் உறங்குவோம். நான் தூங்கும் வரை அவள் என் மீது கை போடு தான் தூங்குவாள்சில நேரங்களில் நான் என் கால்களை அவள் மேல் போட்டுக்கொண்டும் அவளை கட்டிப்பிடித்து தூங்குவேன். சிறுவயதில் அவள் தான் என்னை குளிப்பாட்டுவாள். அந்த நாட்களில். எனக்கு எதுவும் தெரியாது(செக்ஸ் பற்றிய அறிவு)
குளிக்கும் போது அவள் என் உறுப்புக்கு கூட சோப்பு போட்டுக் குளிப்படுவாள். அவள் என்னை ஒரு குழந்தையாக நடத்தியதால் அவளுக்கு எந்த சங்கடமும் ஏற்படவில்லை. வார இறுதி மற்றும் விடுமுறை நாட்களில். குளிக்கும் போது அவளும் என்னுடன் சேர்ந்து ஒன்றாக குளிப்போம். அவள் உடம்பில் பாவாடை கட்டிக் கொண்டு குளிப்பாள். சில வருடங்கள் கழித்து நான் வளர்ந்துவிட்டேன். இப்போது நானே குளிக்கிறேன் தனியாக.
நான் பெங்களூரில் வேலை செய்து கொண்டிருந்த போது. திடீரென்று ஒரு நாள் எங்கள் பாட்டி படுத்த படுக்கையாக இருந்து உடல் நலக்குறைவால் இறந்து போனார். எங்களுக்குநெருங்கிய உறவினர்கள் யாரும் இல்லை. எங்கள் தூரத்து உறவினர்களையும் எங்களுக்குத் தெரியாது. அதனால் அவர்களுக்குத் தெரிவிக்க முடியவில்லை. அக்கம் பக்கத்தினரின் உதவியோடு அனைத்து சம்பிரதாயங்களையும் செய்து முடித்தோம். கிராமத்தில் இருந்த வீட்டையும்.
விவசாய நிலத்தையும் விற்றுவிட்டு பெங்களூர் சென்றோம். கொஞ்சம் பணம் சம்பாதித்த பிறகு. வங்கியில் கடன் பெற்று அபியின் திருமணத்திற்கும் ஏற்பாடு செய்தேன். சென்னையில் இருந்து என் சகோதரிக்கு ஒரு நல்ல வரன் அமைந்தது. அவர் சொந்தமாக வியாபாரம் செய்கிறார். அவர்கள் கூட்டுக் குடும்பம். கூட்டுக்குடும்பத்தில் இவ்வளவுஅன்பையும் நாங்கள் அனுபவித்ததில்லை என்பதால். என் சகோதரி அந்த திருமணத்தை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொண்டாள்.
திருமணம் முடிந்து என் சகோதிரி மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தால். சில மாதங்கள் பிறகு என் சகோதரி கருவுற்று ஒரு ஆண் குழந்தையைப் பெற்றெடுத்தாள். குழந்தை பிறந்த பிறகு அவர்கள் குடும்பத்தில் அனைவரும் மகிழ்ச்சியடைந்தனர். திடீரென்று ஒரு நாள் எனதுசகோதிரி கணவர் கார் விபத்தில் இறந்து போனார். என் சகோதரி சந்தோசம் அனைத்தும் தகுடு பொடியானது.
என் மாமா இறந்த பிறகு அவர்கள் குடும்பம் நாளுக்கு நாள் அக்கா மீது வெறுப்பு ஏற்பட்டு. அவளை எதிர்மறையாக எண்ணி. அவளை சபித்தனர். ஒரு கட்டத்தில் அவர்கள் என் சகோதிரிய அவர்களது வீட்டை விட்டு வெளியே தள்ளினார்கள்.
இதில் சோகமான விஷயம் என்னவென்றால். அவர்கள் குழந்தையைத் தங்களிடம் எடுத்துக்கொண்டு. என் சகோதரியை மட்டும் வீட்டை விட்டு வெளியேற்றினர். ஏனென்றால் அவர்கள் தங்கள் சொத்துகளுக்கு அடுத்த வாரிசாக க ஆண் குழந்தையைக் கருதினர். அதனால் குழந்தையை கொடுக்க மறுத்தனர். என்னோட சகோதிரிய அழைத்துச் செல்லுமாறு சொன்னார்கள்.
நான் அவர்களுடன் சண்டையிட்டேன். ஆனால் எதுவும் பலனும் கொடுக்கவில்லை. குழந்தைக்காக நாங்க இருவரும் கனத்த மனதுடன் அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறினோம். என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் பெங்களூர் வந்துவிட்டோம். நாம் எதையும் மறக்க முடியாது. அவள் வாழ்க்கையில் மிகவும் நம்பிக்கையற்றவளாக இருந்தாள்.
நான் அவளுக்கு ஆறுதல் அளித்து. சிறந்த எதிர்காலத்திற்காக வலுவாக இருக்க வேண்டும் என்று சமாதானப்படுத்தினேன். மேலும் சட்டப்படி அவர்களை பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று உறுதியளித்தேன். ஆனால் அவள் என் வார்த்தைகளை அலட்சியப்படுத்தினாள். மெல்ல மெல்ல யாரும் இல்லாமல் வாழ்வது என்று மனதை தேற்றிக்கொண்டாள்.
பெங்களூர் வந்ததிலிருந்து இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு. இரவு உணவுக்குப் பிறகு இரவு 11 மணி ஆகிவிட்டது. நான் எனது பெட் ரூமில் வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருந்தேன். திடீரென்று என் சகோதரியின் படுக்கையறையிலிருந்து அழும் சத்தம் கேட்டது. நான் வேகமாக என் வேலையை அப்படியா விட்டுவிட்டி என் சகோதரியின் படுக்கையறையை நோக்கி விரைந்தேன்.
நான்: “ என்னாச்சி ?? யென் அழுகுரா??”
அவள் மிகவும் சோர்வாக வியர்வையாக இருந்தால்.
நான்: “என்னச்சி கா?? என்னனு சொல்லு. ”
அபி: “இல்ல ஒண்ணும் இல்ல. இதெல்லாம் சொன்னா உனக்கு புரியாது டா. ”
நான்: “முதலில் நீ என்ன பிரச்சனை நு சொல்லு கா. என்னாச்சினு சொல்லு”
அபி: “டேய் ராஜி(செல்லப் பெயர்)… கொழந்த இல்லடா நாள என் நெஞ்சுல பால் கட்டிடுச்சி. இப்ப வலி தாங்க முடில. என்ன பண்றதுனே தெர்ல. பொதுவா யாருக்காச்சும் இப்படி ஆச்சுனா சூடு தண்ணி வச்சி ஒத்தடம் குடுப்பாங்க. ”
நான்: “சாரி கொஞ்சம் பொருதுக்கோ. நா போயி சூடு தண்ணி கொண்டு வாறேன். ஒத்தடம் குடுத்து பாக்கலாம்.
என்று சொல்லிக் கொண்டே வாட்டர் ஹீட்டர் மூலம் வெந்நீரை எடுத்துக்கொண்டு குளியலறைக்கு சென்றேன். நான் ஒரு பாத்திரத்தில் தண்ணீர் எடுத்து. அதை ஒரு கை துண்டுடன் என் சகோதரிக்கு எடுத்துச் சென்றேன்