Adultery சகுந்தலா தேவி

[Dharma n]

அன்றைய தினம், முதலாம் ஆண்டு மாணவர்களுக்கு முதல் நாள் காலேஜ்.  சகுந்தலா தேவி தன் மகன் சூர்யாவை எழுப்பி குளிக்க சொல்லி விட்டு, அவளும் ஒரு சிகப்பு நிற சில்க் புடவையை கட்டி கொண்டு எப்போதும் போல முதுகு தெரியாத படி புல் ஹேண்ட் ப்ளவுஸ் அணிந்தால். சூர்யா குளித்து முடித்து விட்டு, சாப்பிட உட்கார்ந்தான்.

சகுந்தலா: கண்ணா அம்மாக்குனு காலேஜ்ல ஒரு மரியாதை  இருக்கு. ஒழுங்கா இருக்கனும் சரியா?

சூர்யா: அம்மா இதுக்கு தான் என்ன உன் காலேஜ்ல சேர்க்காதனு சொன்னேன் கேட்டியா?

சகுந்தலா தேவி: இப்போ என்ன டா ஆகிருச்சு?

சூர்யா: இன்னும் என்னமா ஆகணும்? நான் நல்லா படிச்சு நீட்ல பாஸ் ஆகியும் இந்த டப்பா காலேஜ்ல தான் படிக்கனும்.

சூர்யா நீட் தேர்வில் பாஸ் ஆகி இருந்தான். ஆனால் அவனுக்கு பக்கத்தில் உள்ள எந்த கவர்மென்ட் மெடிக்கல் காலேஜிலும் சீட் கிடைக்கவில்லை. டெல்லி போன்ற துரத்து நகரத்தில் தான் கிடைத்தது. சகுந்தலாவிற்கு தன் மகனை விட்டு பிரிய மனம் வரவில்லை. அதனால் தான் கடைசியில் அவள் வேலை பார்க்கும் காலேஜில் சேர்த்து விட்டால்.

இது சூர்யாவுக்கு பிடிக்கவில்லை என்றாலும் தாய் வாக்கு தான் அவனுக்கு தெய்வ வாக்கு.

சகுந்தலாவும் சூர்யாவும் சாப்பிட்டு விட்டு கதவை பூட்டி கொண்டு வெளியே வந்தனர். சகுந்தலா தனது ஹோண்டா ஆக்டிவாவை ஸ்டார்ட் செய்ய,

சூர்யா: அம்மா கார்ல போவோம் மா பிளீஸ்!

சகுந்தலா: கண்ணா கஷ்டபட்ட பசங்களும் வருவாங்க, நீ பணக்காரன்னு எல்லாருக்கும் காட்டிக்கனுமா?

 சூர்யாவுக்கு எப்போதுமே டிப்டாப்பாக தான் உடை அணிவான். தான் உபயேகிப்பது அனைத்தும் ப்ரண்ட் ஆக இருக்க வேண்டும் என்று நினைப்பவன். அவன் அணியும் ஷர்ட் 2000 க்கும் மேல். பேன்ட் 4000 மேல். சூர்யாவைப் பார்த்தாலே தெரியும் அவன் பணக்கார வீட்டுப் பிள்ளை என்று.

சூர்யா: சரி நீ முடிவு பண்ணிட்ட. யாரு மாத்த முடியும்?

சகுந்தலா அவள் கையில் இருந்த பிங்க் நிற ஹெல்மெட்டை மாட்டி கொண்டு சூர்யா கையில் இன்னொரு ஹெல்மெட்டை கொடுத்தாள். இரண்டு பேரும் கல்லூரிக்கு சென்றனர். அவர்கள் வீடு இருக்கும் பகுதி பெரிய பணக்காரர்கள் வசிக்கும் பாதுகாப்பான ஏரியா. அதற்கு ஒட்டிய ஏரியா கொஞ்சம் மோசமான ஏரியா கஞ்சா, விபச்சாரம் எல்லாம் ரொம்ப அசால்டாக நடக்கும்.

அந்த இடத்தை தாண்டி தான் சகுந்தலா தேவி காலேஜ்க்கு செல்ல வேண்டும். சகுந்தலா எப்போதும் காரில் தான் போவாள். இன்று மகனை காரில் கூப்பிட்டு சென்றால், இவனுக்கு திமிர் ஏறி விடும் என்று கருதி தான் இரு சக்கர வாகனத்தில் கூட்டி சென்றாள்.

கல்லூரியில் முதலாம் வருட  மாணவர்களுக்கு மூன்றாம் வருட மாணவர்கள் வரவேற்பு செய்தனர்.

அனைவரும் அவரவர் வகுப்புக்கு சென்றனர். அந்த கல்லூரி ஆண்கள் கல்லூரி. அதனால் அங்கு படிக்கும் மாணவர்கள் அனைவருக்கும் மாணவிகள் இல்லை என்று வருத்தம். நல்ல வேலையாக அந்த கல்லூரியில் பெண் ஆசிரியைகள் கோட் அணிய வேண்டும் என்ற கட்டுப்பாடு வரவில்லை.

ஆனால் சகுந்தலா தேவி போன்ற ஆசிரியைகள் இருந்தாள் என்ன செய்வது? நல்ல வேலை சகுந்தலா தேவி மட்டும் தான் அப்படி உடை அணிந்து கொண்டு வருவாள். இதைப் பார்த்து அவளது சக கல்லூரி ஆசிரியைகள் நக்கல் அடித்தாலும் அவள் கண்டு கொள்ள மாட்டாள்.

அன்று சகுந்தலா தேவி வகுப்பு முதலாம் ஆண்டு மாணவர்களுக்கு வர, அதே வகுப்பில் தான் சூர்யாவும் இருந்தான். இவள் முதல் நாள் பாடம் எடுக்க வேண்டாம் என்று ஒருவர் பெயர் மற்றும் எங்கு இருந்து வருகிறார்கள் என்று கேட்டு அறிந்து கொண்டாள்.

ஓவ்வொரு மாணவர்களாக அவர்கள் பெயர் மற்றும் எங்கு இருந்து வருகிறார்கள் என்று சொல்ல ஆரம்பித்தனர்.

கடைசி பெஞ்ச்ல் உட்கார்ந்து இருந்த ஐந்து பேரும் சகுந்தலா ஏரியாக்கு பக்கத்தில் இருக்கும் மோசமான இடத்தில் இருந்து வருகிறார்கள். அவளும் அவர்களை பார்த்த உடனேயே கண்டுபிடித்து விட்டாள். ஏனெனில் அவர்கள் முகமே அவர்களை காட்டி கொடுத்து.

அன்று முதல் நாள் அப்படியே பாடம் எதுவும் இல்லாமல் மதியத்தோடு வகுப்புகள் முடிவடைந்தன. சகுந்தலா தன் மகனை அழைத்துக் கொண்டு வீட்டுக்கு புறபட்டாள்.

முதல் நாள் முடிவடைந்தது.

இரண்டாம் நாள் காலை.

சூர்யா சகுந்தலா தேவிக்கு முன்பாகவே ரெடியாகி வெளியே வரண்டாவில் உள்ள படியில் உட்கார்ந்து இருந்தான்.

சகுந்தலா தேவி பரபர வென்று அவள் வேலைகளில் ஈடுபட்டு கொண்டு இருந்தாள். அனைத்து வேலைகளையும் முடித்து விட்டு அவள் ஹேன்ட் பேக்கை எடுத்து கொண்டு வெளியே வந்தாள்.

சகுந்தலா: சாரி கண்ணா... லேட் ஆகிருச்சு.

சூர்யா: அம்மா நீ Professor. நான் லேட்டா போனா அவ்வளவு தான். நான் வண்டியில் போக போறேன் நாளையில் இருந்து.

சகுந்தலா: ஹல்லோ சாரே! நான் விட்டா தானே?

சூர்யா: நான் அப்பா கிட்ட கேட்டுக்கறேன்.

சகுந்தலா : நான் பர்மிஷன் கொடுத்தா தானே உங்க அப்பா ஒகே சொல்லுவாரு.

என்று சகுந்தலா தேவி சிரித்தாள்.

சூர்யா: எனக்கு பிடிச்ச காலேஜ்லயும் சேர்க்கல
இப்போ வண்டியிலும் போக விடல...

என்று சோகமாக சொல்ல, சகுந்தலா தேவி இரக்கப்பட்டு,

சகுந்தலா: சரி நீ வண்டிலயே போ. ஆனால் என் ஆக்டிவால தான் போகனும் ஒகே வா?

சூர்யாவோ அம்மா வண்டியில் விடுவதே பெரிய விஷயம் என்று கருதி

சூர்யா: ஒகே மா

 இரண்டு பேரும் காலேஜ்க்கு சென்றனர். கரெக்டாக முதலாம் வகுப்பு ஆரம்பித்தது. சூர்யா வேகமாக சகுந்தலா தேவிக்கு டாட்டா சொல்லி விட்டு வேகமாக அவன் வகுப்பறைக்கு நுழையவும், முதல் வகுப்பு நடத்தும் ஆசிரியர் சூர்யாவை அடுத்து உள்ளே நுழைந்தார்.

Professor Attendance எடுத்து முடித்து விட்டு பாடம் எடுக்க ஆரம்பித்தார். சூர்யா வகுப்பை கூர்ந்து கவனித்தான். முதலாம் வகுப்பு முடிவடைய Professor வெளியே சென்றார்.

சகுந்தலா தேவி இரண்டாம் வகுப்பு ஆரம்பித்து ஒரு ஐந்து நிமிடம் கழித்து உள்ளே வந்தாள்.

வந்தவள் அவள் வழக்கத்தை செய்தால். அவள் வழக்கம் என்னவென்றால் எப்பொழுதும் அவள் வகுப்பில் Attendance எடுப்பது தான் அவள் வழக்கம். இன்றும் அதைப் போல் எடுக்க ஆரம்பித்தாள்.

முதல் இருக்கையில் இருந்து கடைசி இருக்கைக்கு முந்தைய இருக்கை வரை எடுத்து முடித்தாள்.

கரிகாலன் என்று கூப்பிட சவுண்ட் இல்லை. அடுத்து செந்தில் என்று கூப்பிட அப்போதும் சத்தம் வரவில்லை. விஷ்ணு என்று கூப்பிட சவுண்ட் இல்லை. மயில்வாகனன் என்று அழைக்க அப்போதும் சத்தம் இல்லை. சமுத்திரம் என்று கூப்பிட அப்போதும் சத்தம் வர வில்லை.

சகுந்தலா தேவி: போன வகுப்புல இவுங்க எல்லோரும் இருந்து இருக்காங்க இந்த வகுப்புல இல்லை?

என்று கேட்க மற்ற மாணவர்கள் அமைதியாக இருந்தனர்.

சகுந்தலா தேவி அவள் பாடத்தை எடுக்க ஆரம்பித்தாள். அப்போது அந்த பாட சம்பந்தமாக கேள்வி கேட்டு 'யாராவது பதில் கூறுங்கள்' என்று கூற சூர்யா அந்த கேள்விக்கான பதிலை கூற சகுந்தலா தேவி பெருமிதம் கொண்டாள்.

அன்றைய தினம் முடிவடைந்தது.

அடுத்த நாள் காலை வழக்கம் போலவே பர பர வென்று வேலை முடிந்து சகுந்தலா தேவி கிளம்பினாள் அன்றும் லேட் ஆக சூர்யா அவளுக்கு முன்பாகவே ஆக்டிவாவில் காலேஜ் சென்றைடைந்தான்.

சகுந்தலா தேவி வேகமாக வண்டியை ஓட்டி கொண்டு நேராக ஆபிஸ் ரூம் சென்று அவள் பெரு விரலை Attendance டிவைஸ்ல் பதிவிட்டு விட்டு ஸ்டாப் ரூமில் அவள் பேக்கை வைத்து விட்டு அவள் வகுப்புக்கு சென்றாள். அன்று சகுந்தலா தேவிக்கு முதல் வருட வகுப்பு. சகுந்தலா தேவி Attendance எடுக்க அப்போது கரிகாலன், மயில்வாகனன், விஷ்ணு, சமுத்திரம், செந்தில் பெயர்களை கூப்பிட அவர்கள் வருகையை உறுதிப்படுத்தியவள்.

சகுந்தலா தேவி: இந்த அஞ்சு பேரும் எழுந்து வெளியே வா.  

ஐந்து பேரும் எழுந்து வெளியே வந்தனர்.

சகுந்தலா தேவி: நேத்து என் பீரியட்ல எங்க போனீங்க 5 பேரும்?

அமைதியாக நின்றார்கள்.

சகுந்தலா தேவி: நாளைக்கு 5 பேர் அப்பா இல்ல அம்மா யாராவது ஒருவர் என்ன வந்து பார்க்கனும். இல்லைன்னா என் வகுப்புல வெளியே தான் நிக்கனும். வெளியே போங்க இப்போ.

என்று கத்த 5 பேரும் வெளியே சென்றனர்.

சகுந்தலா தேவி: மூஞ்ச பாரு மூஞ்ச... முடி வெட்ட காசு இல்லாதவன் மாதிரி மூடிய வளர்த்து வச்சிட்டு. காலேஜ்க்கு வர மாதிரியா இருக்கீங்க? பொருக்கி மாதிரி இருக்கிங்க. அங்கேயே நில்லுங்க.

இப்படி மற்ற மாணவர்கள் முன் கூறியதும் 5 பேருக்கும் செம கடுப்பானது.

சகுந்தலா தேவி பாடம் நடத்த ஆரம்பித்தாள் வெளியே 5 பேரும் பேசி கொண்டு இருக்க சகுந்தலா தேவிக்கு கோபம் தலைக்கு ஏறியது. 

சகுந்தலா தேவி: அறிவு இல்லையா உங்களுக்கு? சோறு தானடா திண்றிங்க? பணிஷ்மென்ட்ல வெளியே நிக்கறோம்னு உறுத்தல் கூட இல்லாம என்ன பேச்சு? எல்லாம் அந்த சேரி ஏரியாவ சேர்ந்தவங்க தான, அப்போ இப்படி தான் ஒழுக்கம் இல்லாம இருப்பிங்க. இதுக்கு மேல எவனாவது பேசுனா அவ்வளவு தான்!

என்று கத்திவிட்டு சகுந்தலா பாடத்தை நடத்த ஆரம்பித்தாள்.

வெளியே நின்று கொண்டு இருந்த கரிகாலன், மயில்வாகனன், விஷ்ணு, சமுத்திரம், செந்தில் 5 பேரிடமும் சகுந்தலா தேவி இப்படி நடந்து கொண்டது மானப் பிரச்சினை ஆனது.

அந்த வகுப்பு முடிவடைய சகுந்தலா தேவி வெளியே வந்தாள். வெளியே நின்று கொண்டு இருந்த 5 பேரையும் பார்த்து.

சகுந்தலா தேவி: அப்பா அம்மாவ கூட்டிட்டு வந்தா தான் உள்ள. அதுவரைக்கும் என் வகுப்புல வெளியே தான்.

என்று கூறி விட்டு பட பட வென்று போனாள்.

மயில்வாகனன்: இவள எதாவது பண்ணனும் டா. நம்மல மட்டும் இல்லாம நம்ம ஏரியாவையே அசிங்கமா பேசிட்டா.

அப்போது இடைவேளை வர 5 பேரும் கேண்டீன் பின்னால் சென்றனர். அது முழுக்க காடு.

சமுத்திரம்: சிகரெட் பாக்கெட் எடு மச்சான்.

விஷ்ணு அவன் பாக்கெட்டில் இருந்த பாக்கை வெளியே எடுத்தான்.

செந்தில் அவன் பாக்கெட்டில் இருந்த சிகரெட் டப்பாவை சமுத்திரத்திடம் கொடுத்தான்.

கரிகாலன்: மச்சான் இப்படி இவளை இன்னிக்கு விட்டோம், அடுத்த நாலு வருஷம் நம்மல எவனும் மதிக்க மாட்டான். மரியாதையும் இருக்காது. எவனும் பயப்படவும் மாட்டாங்க.

செந்தில் அவன் பேன்ட் பாக்கெட்டில் இருந்து ஃபோன் எடுத்து யாருக்கோ போன் போட்டு சகுந்தலா தேவியை பற்றி விசாரித்தான்.

செந்தில்: மச்சான் அவ புருஷன் வெளிநாடு. சரியான பணக்காரி ஒரே பையன் அவனும் நம்ம காலேஜ் தான்.

விஷ்ணு: என்னடா சொல்ற?

செந்தில்: ஆமாம் டா. இத விட இன்னும் ஒரு ஷாக் நியூஸ். அவ நம்ம ஏரியா பக்கத்துல தான் இருக்கா.

விஷ்ணு: பேசாம பையன தூக்கி அடிச்சு வெளுத்து தள்ளிருவோமா?

சமுத்திரம்: அது எல்லாம் பத்தாது டா. அவனை அடிச்சு வேஸ்ட். வேறு எதாவது யோசிங்க டா.

மயில்வாகனன்: அவன் சேலை உடுத்திறதை எவனாவது பார்த்தீங்களா டா?

கரிகாலன்: ஆமாம் மச்சான் நல்லா மூடி எதுவும் தெரியம கட்டிட்டு வரா.

மயில்வாகனன்: அவா மனசுலே அவா பெரிய பத்தினிங்கற நினைப்பு இருக்கு. அதை உடைக்கனும்.

செந்தில்: என்ன மச்சான் சொல்லவர?

மயில்வாகனன்: அவளை ஐட்டம் ஆக்கனும் டா.

விஷ்ணு: மச்சான் உனக்கே தெரியும், நாம பொம்பளை விஷயம் மட்டும் தான் பண்ணாம இருக்கோம். அது மட்டும் மிச்சம் இருக்கட்டுமே.

மயில்வாகனன்: அவ உன்னை அத்தனை பேர் முன்னாடி திட்டும் போது உனக்கு கோவம் வரலயா? போடா டேய்... அவளை ஐட்டம் ஆக்கி நம்ம சொல்றதை செய்ய வைக்கும் டா.

கரிகாலன்: அதுக்கு என்ன பண்ண போற?

மயில்வாகனன்: அவ பையன் எப்படி வரான்னு விசாரிங்க. அவ பையனை நம்ம தெரு பசங்க வச்சு தூக்குவோம். அதுக்கப்புறம் எல்லாம் தானா நடக்கும். அவளா வழிக்கு வருவா.

செந்தில் மீண்டும் யாருக்கோ ஃபோன் போட்டான். 5 பேரும் அவர்கள் வகுப்புக்கு சென்றனர். 

செந்தில்க்கு சூர்யாவின் ஃபோட்டோ ஒன்று ஒரு வாட்ஸ் அப் நம்பரில் இருந்து வர,

செந்தில்: மச்சான் இவன் நம்ம கிளாஸ் தான் டா.

மயில்வாகனன்: இப்போ அதுக்கு எல்லாம் நேரம் இல்லை டா. நம்ம குணாவுக்கு ஃபோட்டோவ அனுப்பு.

உடனே செந்தில் சூர்யாவின் ஃபோட்டோவை குணாவுக்கு அனுப்பினான்.  அன்றும் மதியத்தோடு காலேஜ் முடிவடைய, சூர்யா வேகமாக வெளியே சென்று வண்டியை எடுத்து வேகமாக வீட்டை நோக்கி சென்றான். அவன் வீட்டுக்கு செல்ல அந்த மோசமான ஏரியாவை கடக்க, ஏழு பேர் கொண்ட கும்பல் சூர்யாவை வழி மறித்தது.

(தொடரும்).