సాక్ష్యం : ఆమె (అమ్మ) తో అందరు

[mahindra]

రెండు నిమిష్యాలు మోనం...చిన్న యుద్ధం తరువాత...ప్రశాంతత...
పని చేసిన తరువాత ...విశ్రాంత్రి.....

కాసేపటికి
అమ్మ వెంట్రుకలు విడదీసి ..కాళ్ళు చాచి సోఫా దగ్గర కూర్చుంది.
నేను అమ్మ కాళ్ళ మధ్యలో కూర్చున్న ..
అమ్మ : అమ్మ నన్ను దగ్గర తీసుకుంటూ ... ఎరా మహి ...నొప్పి తగ్గిందా అంది.
నేను : నొప్పి తగ్గింది ..కానీ ఇంకా ఎదో వెలతి అన్న...అమ్మ వైపు చూస్తూ....
అమ్మ : కింద చేత్తో ఒత్తుతూ ... ""ఒక బొక్క లో కార్చావ్.....అన్ని బొక్కల్లో కారిస్తే""" ...తృప్తి గా ఉంటది అంది.

నేను : అమ్మ వడిలో పడుకుంటూ......నాన్న ఉన్నప్పుడు నొప్పి వస్తే ఎలా అన్నాను.
అమ్మ: నాకు చెప్పు ...కానీ మీ నాన్నకు తెలియనివ్వద్దు....

నేను : ఎలా చెప్పేది అమ్మ అన్నాను.
అమ్మ: ఏదయినా సైగ చేయి అంది....
నేను : ఎలా...దీని రుద్దు కోవాలన్న ....చేత్తో అన్నాను..
అమ్మ : సైగలు తెలియవు...కానీ లేపి పెట్టుకుంటావ్...దేన్నీ అంది.

నేను : నువ్వు చూపించు ...ఎలా అమ్మ అన్నాను...
అమ్మ : ఎడమ చేయి బొటన వేలు చూపుడు వేలు సున్నాలా చుట్టి ... కుడి చేయి చూపుడు వేలు లోనికి పెట్టు ...అంది.

నేను : పగలు సరే కానీ ...రాత్రి కనపడదు కదా ఎలా అన్న...
అమ్మ : ఏదయినా శబ్దం చేయి....మెల్లగా...అంది.
నేను ; అమ్మ నాకు పూర్తి గా అనుకూలిస్తుంది..అనుకుంటూ....ఏమి శబ్దం అన్న..
అమ్మ : పూజ గదిలో గంట తీసుకుని ....గ్యాప్ ఇస్తూ మూడు సార్లు కొట్టు...
నేను వస్తా .....
నేను : మరి నువ్వు రాకపోతే ....అన్నాను.
అమ్మ : నేను సిగ్నల్ ఇస్తా ...నువ్వే లోనికి రా అనీ అంది.
నేను : థాంక్ యూ అమ్మ అని..పెదాలు పై ముద్దు పెట్ట...