Incest காம கிறுக்கல்கள் [ப்ரியா டீச்சர்] - Discontinued

[pavipurusan]

இந்துஜா ஒரு இல்லத்தரசி கதையை மாமனார் ராமச்சந்திரன் பார்வையில் சொல்லி இருந்தேன். இந்த கதையை ஆரம்பத்தில் ப்ரியா டீச்சர் சொல்லுவது போல தொடங்கினேன் ஆனால் எல்லா கதையும் ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புடையவை என்பதால் அது சரிப்பட்டு வராது. இனி வரும் கதைகள் எல்லாம் தேர்ட் பெர்சன் பார்வையில் மாற்றி இருக்கிறேன். பாதி கதை ப்ரியா டீச்சரின் பார்வையில் எழுதிய பிறகு தான் எனக்கு மூன்றாவது மனிதரின் பார்வையில் எழுதுவது தான் பெட்டர் என்று தோன்ற எழுதிய பாகங்களை எல்லாம் மாற்றி விட்டேன். இருந்தாலும் முதல் சில பதிவுகள் சில இடங்களில் ப்ரியா டீச்சர் சொல்லுவது போல தவறாக இருந்தால் அட்ஜர்ஸ்ட் செய்து கொள்ளுங்கள் ப்ளீஸ். சரி வாங்க கதைக்குள்ளே போகலாம். 

ஹலோ ப்ரண்ட்ஸ், இந்த காம கிறுக்கல்களில் நீங்கள் அடுத்து மீட் பண்ண போவது ப்ரியா டீச்சர். கணவரிடமும் மாமனாரிடமும் செக்ஸ் சுகத்தில் மூழ்கி செக்ஸில் கரை புரண்ட இந்துஜா ஒரு ரகம் என்றால் செக்சில் அதிகம் சுகம் காணாத ப்ரியா டீச்சர் ஒரு ரகம். இந்த கதையில் வரும் செக்ஸும் ஆல்கஹாலை போல தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தான் போதை ஏற்றும். எடுத்த எடுப்பிலே காமம் வேண்டியவர்களுக்கு இந்த கதை கொஞ்சம் போர் அடிக்கலாம். காமம் நான்கைந்து பதிவுகளுக்கு பிறகே வரும்.



காந்த கண்களும் கவர்ச்சி புன்னகையும் கன கச்சிதமாக கட்டிய புடவையும் கிட்ட தட்ட ஆறடி உயரமும் கொண்டவள் தான் ப்ரியா டீச்சர், முழு பெயர் ப்ரியா ஜெகதீசன். நீங்கள் நினைத்தது போல ஜகதீசன் சாத் சாத் அவளை தொட்டு தாலி கட்டிய கணவரே தான். அவளுக்கு வயது 29. புடவை கட்டினாலும் கைக்கு அடங்காத அவளது 36” முலையும், பெருத்த 38” குண்டியும் அவளது கிட்ட தட்ட ஆறடி உயரமும் தான் அவளது ஹைலைட். காலேஜ் காரிடோரில் அவள் ஒரு கையில் பாட புத்தகத்தை வைத்து கொண்டு ஒய்யாரமாக அவள் பெருத்த குண்டியை ஆட்டி நடக்கும் நடைக்கே மாணவர்களின் பல கோடி விந்தணுக்களை வீணடிக்க வைத்தவள். அவள் நடைக்கே சொக்கி போன மாணவர்கள் வைத்த பெயர் தான் குதிரை, வருடங்கள் ஓடினாலும் குதிரை என்ற பெயர் மட்டும் நிலைத்து இருந்தது காலேஜ் முழுக்க. அவள் அதை எல்லாம் அதிகம் அலட்டி கொள்ளவில்லை தான் உண்டு தன் வேலை உண்டு என்று இருப்பவள். வேறு வேலை எதுவும் கிடைக்காமல் லெக்ச்சரர் வேலைக்கு போகும் மற்றவர்களை போல் இல்லாமல் டீச்சிங் மீது இருந்த ஆர்வத்தில் காம்பஸ் இன்டர்வ்யூவில் கிடைத்த MNC வேலையை துறந்து அவள் கோவையில் உள்ள பிரபல இன்ஜினியரிங் காலேஜில் சீனியர் லெக்ச்சரராக வேலை பார்த்து கொண்டு இருக்கிறாள். 

தன்னுடைய அபார்ட்மெண்ட் பார்க்கிங்கில் இருந்த ஸ்கூட்டரின் சீட்டை திறந்து ஹெல்மட்டை எடுத்து மாட்டி கொண்டு இருந்த போது “குட் மார்னிங், ப்ரியா மேம்” என்று சத்தம் வர அந்த திசையை நோக்கி திரும்பினாள். 

சத்தம் வந்த திசையில் நின்று கொண்டு இருந்தவள் அமிர்தா, பிரியா இருக்கும் அதே அபார்ட்மெண்டில் வசிப்பவள். ப்ரியா வேலை பார்க்கும் அதே காலேஜில் போன வருடம் ஜூனியர் லெக்ச்சரராக வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தவள், பிறகு அவள் அம்மாவுக்கு உடல் நிலை சரி இல்லாததால் வேலையை விட்டு விட்டாள். கொஞ்ச நாளில் அவள் அம்மா மறைந்த பிறகு ப்ரியா திரும்ப வேலைக்கு வர சொன்னாலும் அவள் ஏனோ மறுத்துவிட்டாள். 

அவளது அப்பாவியான பேச்சும், குழந்தைத்தனமான செய்கையும், ஒளிவு மறைவு இல்லாத பழகும் இயல்பும் ப்ரியாவுக்கு பிடித்து இருந்தது. ஒன்றாக வேலை செய்யாவிட்டாலும் சான்ஸ் கிடைக்கும் போதெல்லாம் இருவரும் அடிக்கடி வாழ்க்கையில் நடப்பதையும் காலேஜில் அமிர்தாவுக்கு தெரிந்தவர்களுக்கு பற்றியும் அடிக்கடி பேசி கொள்வார்கள்.

“அமிர்தா, சண்டே பொண்ணு பார்க்க வராங்கன்னு சொன்னியே. என்ன ஆச்சு” என்று ப்ரியா பேச்சை ஆரம்பித்தாள். 

“அவங்க கேக்குறதுக்கு எல்லாம் நானும் எங்க அப்பா இன்னும் 10 வருஷம் சம்பாதிக்கணும்” என்று அமிர்தா சலித்து கொண்டாள். 

“உன் நல்ல மனசுக்கு நல்ல வரனாக அமையும் அமிர்தா கவலை படாதே” என்று ஆறுதல் சொன்னாள் ப்ரியா.

“எனக்கு எந்த கவலையும் இல்லக்கா. அப்பா தான் அடுத்த மாசம் 23 ஆக போகுதுன்னு ரொம்ப பீல் பண்ணிட்டு இருந்தார்” என்றாள் அமிர்தா. 

“23 தானே. எனக்கெல்லாம் 24ல் தான் வரன் பார்க்கவே ஸ்டார்ட் பண்ணினாங்க” என்று ப்ரியா ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு “சரி காலேஜுக்கு டைம் ஆகுது” என்று சொல்லிவிட்டு ஸ்கூட்டரை ஸ்டார்ட் செய்து விட்டு கிளம்பினாள் பிரியா டீச்சர்.

ப்ரியா தன்னுடைய ஸ்கூட்டரை காலேஜில் பார்க் செய்துவிட்டு ஸ்டாப் ரூம் நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள். க்ளாஸ் ரூமை தாண்டி தான் ஸ்டாப் ரூமுக்கு போக வேண்டி இருந்ததால் வழி நெடுக்க வந்த “குட் மார்னிங் மேடம்..” என்று எனக்கு வணக்கம் தெரிவித்த மாணவ மாணவிகளுக்கு பதில் கூறியபடியே ஸ்டாப் ரூமை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள்.

“ப்ரியா மேடம், ஒன் மினிட்” என்று பெரிய ட்ராவல் பேக்கை தூக்க முடியாமல் தூக்கி கொண்டே ஓடி வந்தாள் கோபிகா, மூன்றாவது வருடம் இன்ஜினீயரிங் படிக்கும் மாணவி. அவளை பார்த்து புன்முறுவல் செய்துவிட்டு அங்கேயே நின்றாள் ப்ரியா.

கோபிகா பெரிய பணக்கார வீட்டு பெண், அவள் இந்த காலேஜ் சேர்ந்த உடனே, ஹாஸ்டல் வேண்டாம் என நாங்கள் இருக்கும் அதே அபார்ட்மெண்டில் அவளது அப்பா ஒரு வீடு வாங்கி இருந்தார். அதனால் அவள் ப்ரியா வீட்டுக்கு வந்து போவது இயல்பான ஒன்று தான். 

“என்ன கோபிகா பஸ் லேட்டா. பேகை தூக்கிட்டு நேரா இங்கேயே வந்துட்டே” என்று கேட்டாள் ப்ரியா.

“இல்லை மேம். பிளாட் கீ சென்னைல விட்டு வந்துட்டேன். உங்க கிட்ட இருக்க டூப்ளிகேட் சாவி கொடுங்க” என்று கேட்டாள் கோபிகா. ஏற்கனவே ஒரு தடவை ஊருக்கு போய்விட்டு வந்தப்போ பிளாட் கீயை சென்னையில விட்டு வந்துவிட ஒரு ஸ்பேர் கீயை அதே அபார்ட்மெண்டில் இருக்கும் ப்ரியா டீச்சரிடம் கொடுத்து வைத்து இருந்தாள். 

“ஹ்ம்ம் எப்போவுமே என்னோட பேக்ல தான் இருக்கும்” என்று சிரித்து கொண்டே தன்னிடம் இருந்த சாவியை கொடுத்தாள் ப்ரியா.  

“தேங்க்ஸ் மேம். நான் ஊருக்கு போனதாலே தர்ஸ்ட் ப்ரைடே கிளாஸ் மிஸ் பண்ணிட்டேன். எனக்கு அதை சொல்ல முடியுமா” என்று கேட்டாள் 

“சரி நாளைக்கு ஈவினிங், வீட்டுக்கு வா” என்று சொன்னாள் ப்ரியா. 

“மேம், நானும் வரேன். எனக்கு சில டவுட்ஸ் இருக்கு” என்று இன்னொரு குரல், அது அபிநயா. கோபிகாவும் அபிநயாவும் தான் டாப் ஆப் தி கிளாஸ் அவர்கள் கேட்கும் டவுட்டுகெல்லாம் டவுட் கேட்பதற்கு பயந்த அவர்கள் க்ளாஸ் போக நிறைய லெக்ச்சரர்கள் பயந்தார்கள். ப்ரியா அப்படி இல்லாமல் அவர்களின் சந்தேகத்தை எல்லாம் சொல்லி கொடுத்ததால் என்னவோ அவர்களுக்கு பேவரிட் டீச்சராக இருந்தாள். அவர்களுக்கு மட்டும் இல்லை அந்த காலேஜில் நிறைய பேருக்கு பேவரிட் டீச்சர் அவள் தான். கொஞ்ச பேருக்கு அவளின் டீச்சீங்கால் இன்னும் கொஞ்சம் பேருக்கு அவளின் அழகினால்.

“சரி சரி, ரெண்டு பேருமே வாங்க” என்று சொல்லிவிட்டு சிரித்துவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பி நடக்க தொடங்கிய போது நான்காவது ஆண்டு க்ளாசில் இருந்து சர்ரென்று ஒரு ராக்கெட் வந்து அவள் இடுப்பில் குத்தி கீழே விழுந்தது.

அதை அவள் குனிந்து எடுப்பதற்குள் “சாரி சாரி மேடம்” என்று க்ளாஸ் ரூமில் இருந்து வெளியே வந்தான் சிவா. 

“என்ன இது” என்று கோவமாக கேட்டாள் ப்ரியா.

“பார்த்தா தெரியல ராக்கெட்” என்று கூலாக சொன்னான். 

சிவா கோவையில் பெரிய அரசியல் செல்வாக்கு உடைய பணக்கார வீட்டு பையன் என்பதால் அவனுக்கு பயம் என்பதே கிடையாது. அவன் மீது ஏற்கனவே க்ளாஸ் நடத்த விடாமல் சேட்டை செய்வதாக சில புகார் கொடுத்து இருந்தாலும் பிரின்சிபல் அதை கண்டுகொள்ளவே இல்லை.

“பைனல் இயர் வந்திட்டு இப்படி ராக்கெட் விட்டு விளையாடிட்டு இருக்கியே” என்று கேட்டாள். 

“நான் விடல வேற யாரோ விட்டது. எனக்கு ராக்கெட் விடுறது எல்லாம் பிடிக்காது மேடம். நல்ல குதிரை சவாரி பண்ணுற விளையாட்டு தான் பிடிக்கும். ஒரு சூப்பர் குதிரை இருக்கு இந்த வருசத்துக்குள்ளே சவாரி பண்ணிடனும்” என்று அவன் சொல்ல பிரியா அவனை தான் சொல்லுகிறான் என்று நினைத்தவளாய் மனதிற்குள் அவனை திட்டி கொண்டே நான் நடக்க ஆரம்பித்தாள். ப்ரியா நடக்க ஆரம்பித்ததும் க்ளாசில் இருந்த சில மாணவர்கள் கொல்லென சிரிக்க ஆரம்பிக்க கோவமாக ஸ்டாப் ரூம் நோக்கி போனாள். 

சிவாவை பற்றி சொல்ல வேண்டும் என்றால் படிப்பில் சுமார் ரகம் என்றாலும் ஆறடிக்கு மேல் உயரம் நல்ல பிட்டான உடம்பு இரண்டு நாள் தாடி என்று அவன் நிறைய பெண் ஸ்டுடென்ட்டுக்கும் சில காலேஜ் லெக்ச்சரர்களுக்கும் கனவு கண்ணனாகவே இருந்தான். 

முதல் பீரியட் முதல் வருட மாணவர்களுக்கு அடுத்தது மூன்றாவது வருட மாணவர்களுக்கு. இரண்டும் ஓரளவுக்கு சுமாராகவே போனது. அடுத்து ப்ரீ பீரியட் என்பதால் அடுத்த வாரத்தில் வர போகும் இன்டெர்னல் டெஸ்டிற்கு கேள்வி தாள் ரெடி செய்ய தொடங்கினாள். 

பின்னர் கேன்டீன் போக மனமில்லாமல் ஸ்டாப் ரூமில் உக்கார்ந்து லன்ச் முடித்தாள். 

அடுத்ததாக நான்காவது வருடத்திற்கு போக வேண்டும். சும்மாவே விழுங்கிவிடுவது போல அந்த சிவா பார்ப்பான் என்பதால் பாத்ரூம் சென்று எல்லாவற்றையும் அடஜஸ்ட் செய்து கொண்டு கிளாஸ் போக போகும் போது தான் ப்ரியா தூரத்தில் அதை கவனித்தாள். 

சிவாவின் காரில் கோபிகா ஏறி உக்கார இருவரும் மதிய காலேஜை கட் செய்துவிட்டு எங்கேயோ போய் கொண்டு இருந்தார்கள். ப்ரியாவை பொறுத்தவரை சிவாவின் மேல் நல்ல அபிப்ராயம் கிடையாது. அதுவும் காலையிலே குதிரை சவாரி செய்ய வேண்டும் என்று தன்னை மறைமுகமாக சொன்னவுடன் பொருக்கி என்றே தீர்மானித்து இருந்தாள். 

சிவா கோபிகாவை ஏதாவது செய்து விடுவானோ என்கிற பதட்டத்தில் வேகமாக அவள் செல்போனுக்கு டயல் செய்ய கோபிகாவின் போன் ஸ்விட்ச் ஆப் என்று வந்தது. சிவாவின் காரில் கோபிகா ஏறி போவதை ப்ரியா உதவியற்றவளாக பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.

கோபிகா போன்ற நல்ல பெண் இவன் கூட எப்படி என்று ப்ரியாவுக்கு ஒரே குழப்பமாகவும் அதே நேரத்தில் வருத்தமாகவும் இருந்தது. ஒரு மணி நேரம் கிளாஸ் முடித்தவுடன் நேராக மூன்றாவது வருட கிளாஸ் ரூம் சென்று கோபிகாவின் பெஸ்ட் ப்ரண்ட் அபிநயாவை வெளியே வர சொன்னாள். 

“அபிநயா, கோபிகா எங்க போயிட்டா” என்று கேட்டாள். 

“நைட் சென்னையில ட்ராவல் பண்ணிட்டு வந்தது டயர்டா இருக்குனு லன்ச் பீரியட்ல அரை நாள் லீவு சொல்லிட்டு போயிட்டா மேடம்” என்று சொன்னாள்.

“கேக்குறேன்னு தப்பா கூடாது.. அவளுக்கு பாய் ப்ரண்ட்னு .. யாராச்சும்” லேசான தயக்கத்துடன் கேட்டாள். 

“நோ மேம் அதெல்லாம் கிடையாது.. ஏன் கேக்கறீங்க” 

“சும்மா தான் கேட்டேன்” என்று சொல்லிவிட்டு மீண்டும் ஸ்டாப் ரூமுக்கு கிளம்பியவளை “மேம் ஒரு நிமிஷம்” என்று நிறுத்தினாள்.

“என்ன அபிநயா”

“மேம் இன்னைக்கு ஈவினிங் உங்க வீட்டுக்கு வரோம்னு சொன்னோம்ல, இன்னைக்கு முடியாது. கோபிகா டயர்டா இருக்குனு போயிட்டா இன்னொரு நாள் பார்த்துக்கலாம் மேம்”

“சரி உங்க இஷ்டம்” என்று சொல்லிவிட்டு ஸ்டாப் ரூம் போனாள் ப்ரியா. 

அதன் பிறகு மிச்ச வேளைகளில் கவனம் செலுத்தினாலும் கோபிகாவின் ஞாபகம் வந்து வந்து போனது. காலேஜ் முடித்துவிட்டு வீட்டிற்கு வந்தவள் நேராக கோபிகாவின் அபார்ட்மெண்ட் கதவை தான் தட்டி பார்த்தாள். அவள் இன்னும் வந்து இருக்கவில்லை. 

வீட்டிற்கு சென்று ப்ரெஸ்ஸாகி விட்டு டின்னர் ரெடி செய்து விட்டு பெட்ரூம் பால்கனி வழியாக ரோட்டையே பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். அப்போது சிவாவின் கார் கேட்டில் நின்றதும் அதில் இருந்து கோபிகா அழுது கொண்டே இறங்கி வந்தாள்.