08-01-2023, 02:56 PM
(This post was last modified: 08-01-2023, 08:50 PM by Nag0705. Edited 4 times in total. Edited 4 times in total.)
పూదానం - లిఫ్ట్ అడగబోతే బస్సంతా అమ్మాయిలే .....7
కాసేపటికి ఇద్దరూ తేరుకొని ఈ లోకంలోకి వచ్చారు... అంతే... టక్కున దూరం జరిగారు. అంతసేపు బింకంగా కనపడిన ఆ పిల్లకి వెంటనే సిగ్గులు ముంచుకొచ్చి వాడి కళ్ళల్లోకి కూడా చూసే ధైర్యం లేక పక్క చూపులు చూస్తోంది. వాడికి కూడా ఏమి మాట్లాడాలో తెలీక పిచ్చి మొహం వేసుకొని "ఏదో తెలీక చేశా... సారీ...." అన్నాడు.
ఆ పిల్ల బిడియంగా "నువ్వెందుకు సారీ చెప్పటం. నేనే కదా మొదట నిన్ను హత్తుకుంది... నేనే సారీ..." అని నెమ్మదిగా తన తీయని గొంతుతో సణిగింది.
మళ్ళీ మాటలు కరువయ్యాయి ఇద్దరికీ..... ఏవేవో మాట్లాడాలని ఉంది కానీ గొంతు పెగలటం లేదు. ఆ మౌనాన్ని తనే మొదట మాయం చేస్తూ చిన్నగా "అమోఘ.." అంది.
"....." అయోమయంగా చూసాడు నిర్మల్.
"నా పేరు అమోఘ... ఇంట్లో అంతా అమ్మూ అంటారు" చిరు దరహాసంతో అంతకు మించిన సిగ్గుతో నిదానంగా చెప్పింది.
అమోఘమైన పేరు అనుకుంటూ "నిర్మల్... నిర్మల్ నా పేరు.." అన్నాడు వాడు.
"ఓ...బాగుంది నీ పేరు నీలాగే..."
ఒక అమ్మాయి... కాదు కాదు ఒక అప్సరస తనని బాగున్నావ్ అని అనటంతో గాల్లో తేలిపోతూ "థ్యాంక్ యూ.." అంటూ మెలికలు తిరిగిపోయాడు వాడు.
"నువ్వు ఉండేది ఎక్కడ.." కుతూహలంగా అడిగింది అమోఘ.
"ఇక్కడే.. ఈ అడివిలోనే... ఏదో అవసరమై నగరానికి వెళ్తున్నాను...." తన గూటం చేసే గోల గురించి చెప్పలేక ఏదో చెప్పాడు వాడు.
వాడు మాట్లాడేటప్పుడు అబ్బురంగా వాడి పెదవుల కదలికల్ని చూస్తూ, వాడి కింది పెదవి దగ్గర చిన్నగా కారుతున్న రక్తాన్ని గమనించి "దెబ్బలు మంటగా ఉన్నాయా..." అని బాధ పడుతూ అడిగింది.
అప్పటికి మళ్ళీ తనకి జరిగిన అవమానం గుర్తొచ్చి మొహం ఎర్రబడగా "లేదు... చాలా సమ్మగా ఉంది" అన్నాడు.
"అయ్యో సారీ.. నేను ఆలా అడగలేదు... నిన్ను అలా చేసినందుకు నాకే చాలా బాధగా ఉంది. ఇంక ఒక్క క్షణం కూడా వాళ్లతో అక్కడ ఉండలేక సు..సు... అని బస్సుని ఆపించి వెంటనే వాళ్ళ కళ్లుగప్పి పారిపోయి వచ్చేసానిక్కడికి..." నొచ్చుకుంటూ అంది అమోఘ.
"ఎందుకొచ్చావు ఇక్కడికి. మళ్ళీ మీ వాళ్ళు వచ్చారంటే నన్ను ఇక్కడే పాతేసే దాకా ఊరుకోరు ఆ పతివ్రతా శిరోమణులు. వెళ్ళు.. వెళ్ళిపో ఇక్కడినుండి..." మనసులో వెళ్ళద్దు వెళ్ళద్దు అనుకుంటూనే లేని కోపం నటించాడు వాడు.
తీక్షణంగా వాడి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ "ఎక్కడికి వెళ్ళేది.. నేనెక్కడికీ పోను.. వెళ్తే గిళ్తే మాత్రం అది నీతోనే..." ఖచ్చితంగా తెగేసి చెప్పింది ఆ అమోఘమైన అందాల అమోఘ.
"సరే ఇక్కడే ఉండు... మీ వాళ్లొచ్చి నా దినం చెయ్యటం కూడా చూసి ఆ తర్వాత వెల్దువులే కానీ..." కఠినంగా మాట్లాడానా అని లోలోపల బాధ పడుతూనే పైకి మాత్రం గట్టిగానే అరిచాడు.
తమ వాళ్ళని ఈ అబ్బాయి అపార్థం చేసుకుంటున్నాడని బాధ పడుతూ "అయ్యో... వాళ్లంతా చాలా అమాయకులు. వాళ్ళల్లో వాళ్లకి ఏమి జరుగుతోందో కూడా తెలీదు...పాపం వాళ్ళు..." వేడుకోలుగా చెప్పింది.
"అవునవును... వాళ్లంతా అమాయకులే... నేనే కామంతో ఊరకుక్కలా కొట్టుకుంటున్నాను.." కచ్చిగా అన్నాడు.
"హే.... చుప్..నోరు మూసుకొని నేను చెప్పేది విను ముందు..." ఆ మాటలలో కోపం లేదు. సొంతం అనుకున్న వాళ్ల మీద చూపించే అధికారం కనిపించింది. అంతే.. వెంటనే వాదించటం ఆపేసి ఆ అమ్మాయి ఏమి చెప్తుందో ఆశక్తిగా వినాలనుకున్నాడు.
"చూడు నిర్మల్... ఇప్పుడు కనిపించే వాళ్ళు వాళ్ళు కాదు. చాలా కాలం క్రితం కరోనా వైరస్ ఈ ప్రపంచాన్ని అతలాకుతలం చేసేసింది . అది నీక్కూడా తెలిసే ఉంటాదిగా... అప్పుడు మొదలయ్యింది ఈ సమస్య. ఏంటో తెలీదు. అంతా ఆనందంగా ఉండటం మానేసి ఒక్కసారిగా పని రాక్షసులు అయిపోయారు. అన్నం తినేది లేదు... నిద్ర పోయేది లేదు... ఆఖరికి వాళ్లకి ఏమి కావాలో కూడా మరచిపోయారు.. ఎప్పుడు చూసినా పనీ... పనీ... అంతే... వేరే ధ్యాసే లేదు...అప్పట్లో నీలాగా మగవాళ్ళు కూడా ఉండేవారంట... మరి వాళ్లేమైపోయారో నాక్కూడా తెలీదు. నేను చూసిన మొదటి అబ్బాయి మాత్రం నువ్వే..." చెప్పటం ఆపి వింటున్నాడా లేదా అని నిర్మల్ వైపు కాసేపు చూసింది.
బడిలో పాపాయి మాదిరి చాలా శ్రద్ధగా వింటున్న వాడి అమాయకమైన మొహం చూసి చాలా చాలా ముద్దొచ్చి, వాడి మొహమంతా ముద్దులు కురిపించాలన్న ఆత్రం అతి కష్టం మీద ఆపుకొని మళ్ళీ చెప్పటం మొదలెట్టింది.
"ఏమైందో తెలీదు. ఎందుకయ్యిందో తెలీదు. ఆడవాళ్ళకి మగవాళ్ళంటే తీవ్రమైన అసహ్యం మొదలయ్యిందంట. వారిని పురుగులకన్నా హీనంగా చూసేవారంట... మగవారికి కూడా వైరస్ వల్లో తెలీదు లేక జీవితం మీద విరక్తో తెలీదు ప్రళయం వచ్చి పోయినట్లు అంతా మూకుమ్మడిగా చచ్చిపోయారంట..." తన అమ్మమ్మ చెప్పిన మాటలు గుర్తు చేసుకుంటూ చెప్పింది.
"మగవారే కాదు... చాలా మంది ఆడవాళ్లు కూడా ఒక్కొక్కరుగా చనిపోతూ వచ్చారు. అప్పుడున్న జనంలో ఇప్పుడు పదోవంతు కూడా లేరంట... ఒక్కప్పుడు అధిక జనాభాతో ప్రపంచం తిండికి గుడ్డకీ కొట్టుకొనేవారు. ఒక్కో ఉద్యోగానికి కొన్ని లక్షల మంది పోటీ పడేవారు. చాలా మందికి సొంత స్థలం కూడా ఉండేది కాదంట. జీవితమంతా పరుగులే... ఎక్కడ చూసినా పోటీ... పోటీ... ఆఖరికి ఇష్టమైన వాళ్లతో ఉండటానికి కూడా పోటీ అంట. ఎంత విడ్డూరం.... ప్రతి ఒక్కరికీ ఒక జంటని ఆ దేవుడు ముందే రాసి పెట్టి ఉంటాడు కదా... మరేమిటిది..."
"ఇప్పుడు జనాభా అసలే లేక అవసరానికి మించి అన్నీ దొరుకుతున్నాయి. రాజు పేద అనే తేడా లేదు. అందరికీ అన్నీ ఉన్నాయి. అనుభవించినోళ్ళకి అనుభవించినంత. కానీ ఇప్పుడు కూడా ఈ జనం జీవించటం మానేసి పరుగులు పెడుతున్నారు. ఏదో కొంపలు మునిగిపోయినట్లు పనిలో పడి మునిగి తేలుతున్నారు. ఒక నవ్వు లేదు, ఒక సరదా లేదు... ఎంతసేపూ వాళ్ళు చేసే పనే....బతకటం కోసం పని కానీ పని కోసం బతకటం కాదు కదా..."
"నాకు మాత్రం అమ్మతో సరదాగా గొడవ పడాలని ఉంటుంది. అమ్మమ్మని ఆట పట్టించాలని ఉంటుంది. అన్నిటికీ మించి నాన్న ఉంటే ఎలా ఉండేదో అని ఆశగా ఉంటుంది. కానీ నాన్నే కాదు మగవాడనేటోడే ఈ భూమ్మీద లేడు.." తన బాధ అర్థమౌతోంది నిర్మల్ కి.
"అందుకే ఇక విసిగిపోయి ఈ వనవిహారం ప్లాన్ చేసా... ముందు అంతా రానన్నారు. రాకపోతే చస్తా అని గొడవ పడి మొత్తం మా చుట్టుపక్కల వాళ్లందరినీ ఒప్పించి ఈ అడవిలోకి తీసుకు వచ్చా... మొత్తం వారం రోజులు ప్లాన్..." ఇంకా ఏదో చెప్పబోయి నిర్మల్ ఏదో అడుగుతున్నాడనిపించి చెప్పమన్నట్లు సైగ చేసింది.
"వాళ్లంతా మీ బంధువులా..." కొంచెం ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు నిర్మల్.
"కాదు... కొంతమంది బంధువులు. ఇంకొంతమంది చుట్టుపక్కనోళ్లు.. ఏమి..." నీ సందేహమేమిటన్నట్లు అడిగింది.
"ఏం లేదు... అంతా తెలిసినోళ్లే అయితే అంత ఇరుగ్గా ఒకే బస్సులో రావటం ఎందుకు... కనీసం ఇంకో బస్సు అయినా ఉండాల్సింది...." వాళ్ళు ఎందుకు ఒకే బస్సులో వస్తున్నారని అడిగాడు నిర్మల్.
దానికి తేలికగా నవ్వేస్తూ "ఓ... అదా... ఏక్షువల్లీ మేమంతా రెండు బస్సులలోనే వస్తున్నాం. అది కాకుండా సామాన్లకి ఒక సెపరేట్ వ్యాన్ కూడా... కానీ ఒక బస్సు మధ్యలోనే రిపేర్ వచ్చి ఆగిపోయింది. మేము వెళ్ళేప్పటికీ అది వచ్చేస్తుంది కాబట్టి, కొద్ది దూరమే కదా అని ఇరుకే అయినా అంతా ఒక బస్సులోనే వస్తున్నాము" అంది.
"నీకో విషయం తెలుసా నిర్మల్... ఇంకొన్నాళ్ళు పొతే ఈ భూమ్మీద ఆడవాళ్లు కూడా మాయమైపోతారు. ఎందుకంటే పిల్లలు అసలు పుట్టట్లేదుగా...మా వాళ్లంతా నీలాగే బాధితులు. లేకుంటే మగవాడనేటోడే లేని ఈ కాలంలో నువ్వు దొరికితే ఎంత అపురూపంగా చూసుకోవాలి. వాళ్ళకివేవీ పట్టట్లేదంటే ఎంత మొద్దు బారిపోయారో ఊహించుకో...." బాధగా చెప్పటం ముగించింది.
అమోఘ చెప్పిందంతా విన్న నిర్మల్ కి జరిగిందంతా యాదృచ్చికం కాదు, ఏదో బలీయమైన శక్తి తనని ఇక్కడికి రప్పించింది అనిపించింది. అదేమిటో కూడా చూచాయగా తనకి అర్థమౌతోంది.
అందుకే ఇక దాచటం అనవసరమని తలచి తన ఒంటరి జీవితం నుండి ఇప్పుడు తన అంగం చేస్తున్న గొడవ దాకా అంతా చెప్పేసి, తను ఇప్పుడు నగరానికి పొయేదే ఆడదాని పొందుకోసమని సిగ్గుగానే అయినా చెప్పేసాడు.
నిర్మల్ చెప్పినదానికి అమోఘ మతిపోయింది. తను ఏదైతే జరగాలని కోరుకొంటోందో నిర్మల్ కూడా అందుకే వస్తున్నాడని అర్థమయ్యాక ఆనందంతో తన మనసు కేరింతలు కొట్టింది. ప్రపంచం ముందులా మారబోతోందని తెలిసి సంబర పడింది.
"నిర్మల్... ఒక్కటి అడిగేనా... ఏమీ అనుకోవుగా...." కొంచెం బెరుగ్గానే అడిగింది ఆ అమ్మాయి.
"ఏంటి... పర్లేదు... అడుగు..."
"ఒక్కసారి దాన్ని చూడచ్చా..." ఏమంటాడో అని భయం భయంగానే అడిగింది.
"దేన్ని..." అర్థం కాక అడిగాడు నిర్మల్.
"అదే.. దాన్ని...." నిర్మల్ కింద ఉబ్బుని చూపించింది.
ఒక అమ్మాయి తన అంగం చూస్తానని నోరు తెరచి అడగలేక అడగటం చాలా చాలా బాగుంది నిర్మల్ కి. వాడి ఒళ్ళంతా పులకించిపోయింది. కానీ ఎలా చూపించాలా అని సిగ్గుగా కూడా ఉంది.
సిగ్గుగా అటు వైపు తిరిగి ప్యాంట్ బట్టన్స్ విప్పి డ్రాయర్ తో సహా కిందకి తోసాడు. అప్పటికే అమోఘ మాటలకి వాడి తెల్లటి అంగం చివర, గులాబీ ఎరుపు రంగులు కలగలిసిన దాని టోపీ నాక్కూడా అమోఘని చూపీ అని పైకి కిందకి ఊగుతూ మారాం చేస్తోంది...
"హే... ఇటు తిరుగు... కనిపీట్లే.." మొదటిసారి మగాడి అంగం చూడబోతున్న ఆనందంలో ఆ కాసేపు తాత్సారం కూడా భరించలేక అడిగేసింది.
సిగ్గుగా తన వైపు తిరిగాడు ...అంతే... నోరింత చేసుకొని ఆ నరాలు ఉబ్బిన మెత్తటి నిగిడిన అంగాన్నే తదేకంగా చూసింది. అప్రయత్నంగా తన సుకుమార చేతులు దాని మీద పెట్టి నెమ్మదిగా మర్దనా చేస్తోంది....ఆ సుఖాన్ని మాటల్లో చెప్పనలివి కాలేదు వాడికి.. అలాగే కళ్ళు మూసుకొని ఆ తీయని స్పర్శని అనుభవిస్తున్నాడు.
ఇవేవీ పట్టించుకోకుండా తన దృష్ఠి అంగం మీదే కేంద్రీకరించి నెమ్మదిగా ఒత్తిడి పెంచింది. ఇంక వాడి వల్ల కాక కళ్ళు తెరిస్తే ఎదురుగా తన చొక్కాపై పొడుచుకోనొచున్న పాల ముంతలు నన్ను పలకరించవా అని పిలిచాయి...
సిగ్గుగా అటు వైపు తిరిగి ప్యాంట్ బట్టన్స్ విప్పి డ్రాయర్ తో సహా కిందకి తోసాడు. అప్పటికే అమోఘ మాటలకి వాడి తెల్లటి అంగం చివర, గులాబీ ఎరుపు రంగులు కలగలిసిన దాని టోపీ నాక్కూడా అమోఘని చూపీ అని పైకి కిందకి ఊగుతూ మారాం చేస్తోంది...
"హే... ఇటు తిరుగు... కనిపీట్లే.." మొదటిసారి మగాడి అంగం చూడబోతున్న ఆనందంలో ఆ కాసేపు తాత్సారం కూడా భరించలేక అడిగేసింది.
సిగ్గుగా తన వైపు తిరిగాడు ...అంతే... నోరింత చేసుకొని ఆ నరాలు ఉబ్బిన మెత్తటి నిగిడిన అంగాన్నే తదేకంగా చూసింది. అప్రయత్నంగా తన సుకుమార చేతులు దాని మీద పెట్టి నెమ్మదిగా మర్దనా చేస్తోంది....ఆ సుఖాన్ని మాటల్లో చెప్పనలివి కాలేదు వాడికి.. అలాగే కళ్ళు మూసుకొని ఆ తీయని స్పర్శని అనుభవిస్తున్నాడు.
ఇవేవీ పట్టించుకోకుండా తన దృష్ఠి అంగం మీదే కేంద్రీకరించి నెమ్మదిగా ఒత్తిడి పెంచింది. ఇంక వాడి వల్ల కాక కళ్ళు తెరిస్తే ఎదురుగా తన చొక్కాపై పొడుచుకోనొచున్న పాల ముంతలు నన్ను పలకరించవా అని పిలిచాయి...
"అమోఘా..." ప్రేమగా పిలిచాడు ఆ అమ్మాయి చేతి స్పర్శలకి తిమ్మిరి పోతూ నిర్మల్.
"ఊ..."
నేనొక్కసారి వాటిని తాకొచ్చా..." ఆ అమ్మాయి లేలేత పిందెల వైపు ఆశగా చూస్తూ అడిగాడు.
వాడి ఆశ అర్థమయ్యి చొరవగా వాడి రెండు చేతులని తీసుకొని తన పిందెలపై వేసుకుంది.
ఆ మెత్తటి స్పర్శకి వాడి తనువు పులకించిపోయింది. నెమ్మదిగా వాటి బిగుతులను మర్దిస్తూ, కింద ఆ అమ్మాయి చేతులు తన అంగం మీద నాట్యం చేస్తుండగా ఆ సుఖాన్ని తనివితీరా ఆస్వాదిస్తున్నాడు.
కాసేపు ఈ ప్రపంచాన్ని మరచిపోయి ఒకరి స్పర్శని మరొకరు తీయగా అస్వాదించారు.
ముందుగా తేరుకున్న అమోఘ నిర్మల్ ని ఆపి "నిర్మల్.. నువ్వేమి చేస్తావో నాకు తెలీదు...ఆ బస్సులో వాళ్ళనే కాదు. మొత్తం మా ఊళ్ళో అందరికీ నీ రసాలు పంచి మళ్ళీ ఈ భుమ్మీద పిల్లల్ని పుట్టించాలి. మన మానవజాతి అంతం కాకుండా కాపాడాలి... అందుకు నేను నీకు ఎలాంటి సాయం చేయాలన్నా చేస్తాను.... నీకు ఇష్టమే కదా..." అని అడిగింది.
"హా అలాగలాగే.... నాకు ఇష్టమే..." అని తన అంగీకారాన్ని తెలిపాడు నిర్మల్. అయినా ఆ పిల్ల పిచ్చి కానీ, పిలిచి పూకులు ఇప్పిస్తానంటే మొడ్డున్న ఏ మగాడైనా వద్దంటాడా...
"హెలో... మాష్టారూ... ఏంటి అంత ఆత్రం.... వాళ్ళని తల్లులు చేసేదాకే వాళ్ళతో నువ్వు సెక్స్ చెయ్యాలి. తర్వత మొత్తంగా నువ్వు నాతోనే ఉండాలి... అర్థమయ్యిందా...." సహజంగా ఆడదానికి ఉండే అసూయతో వాడి ఆత్రానికి లంకె వేసింది అమోఘ.
వంద మంది ప్రపంచ సుందరులు కలగలిపినట్లు ఉండే అంతటి అందాలబాల కోరి నీతో ఉంటానంటే వద్దనటానికి నిర్మల్ ఇప్పుడు ముందులా పిచ్చి పూకు కాదుగా...
"సరే" అని వెంటనే ఒప్పేసుకున్నాడు.
(ఇంకావుంది)