Misc. Erotica లిఫ్ట్ అడగబోతే బస్సంతా అమ్మాయిలే .....(updated: 09.09.2023)

[Nag0705]

అంగభంగం - లిఫ్ట్ అడగబోతే బస్సంతా అమ్మాయిలే .....6

బస్సులో ఉన్న వాళ్ళంతా ఒక ఎత్తు, ఈ లేలేత అందాల పడుచు పూబంతి ఒక ఎత్తు.... ఆ అమాయకమైన మొహం చూస్తే కామం కన్నా ప్రేమే ఎక్కువ కలుగుతోంది నిర్మల్ కి. బహుశా తన వయసుకి ఆ పిల్ల వయసుకి మధ్య పెద్దగా తేడా లేకపోవటం కూడా ఒక కారణం అయిఉండచ్చు. కానీ ఎప్పుడూ ప్రేమ మాధుర్యం అనుభూతి చెందకపోటంతో అది కూడా కామమే అనుకుంటున్నాడు వాడు. 

పొడుచుకోనొచ్చిన ఆ పిందెల మెత్తదనాన్ని కసిగా అనుభవించాడని వాడనుకుంటున్నాడు, కానీ జీవితంలో మొదటి సారి అమిత ఇష్టంగా ఒక ఆడ పిల్లని తనివి తీరా హత్తుకున్నాడన్న నిజం గ్రహించలేని పిచ్చి సన్నాసి తను అని తెలుసుకోలేని పిచ్చి సన్నాసే వాడు. 

అంగం నిగిడేది కేవలం కామం వల్ల మాత్రమే కాదు, ఉచ్చ ఎక్కువైనా నిగుడుద్ది. ప్రేమ ఎక్కువయినా నిగుడుద్ది. తన భావాలు తెలపటానికి అంగానికి మనలా మొహం లేదు కదా...  కేవలం నిగడటం పడుకోటం ద్వారా మాత్రమే దాని మనసు(మొడ్డ)లోని భావాలను వ్యక్తీకరించగలదు. కానీ మొడ్డ లేస్తేనే చాలు... కామిస్టిగాడు అని ముద్ర వేసే  పాపిష్టి ఈ లోకంలో నిగిడిన  అంగం యొక్క గుణానికి ఏ అగ్ని పరీక్ష పెట్టి మాత్రం నిరూపించగలం.

నిజానికి నిర్మల్ కి ప్రథమ చికిత్సలో కొంచెం అనుభవం అయితే  ఉంది. ఆ పడుచు అందాల పూబోణీ అలా అచేతనంగా పడిపోవడానికి తీవ్రమైన కారణాలేవీ కనపడట్లేదు వాడికి. నాడి ఇంకా ఆ పిల్ల గుండె లయ అంతా కూడా సాధారణం కంటే వేగంగా ఉన్నాయే కానీ అసాధారణంగా అయితే లేవు. 

వాడి చర్యలు కామ పూర్వకంగా వున్నా వాడైతే నిజాయితీగానే ఆ పిల్లకి స్పృహ తెప్పీటానికి  ప్రయత్నిస్తున్నాడు. బహుశా గాలి ఆడట్లేదేమో అని తలచి, ఆ తేనెలూరే ఎంగిలి కమ్మిన మృదువైన  పెదవులపై తన పెదవులు ఉంచి గాలి ఊదటంతో పాటు  పెదవులు పెదవులు కలిస్తే ఆ భావన ఎలా ఉంటుందో కూడా తెలుసుకోవాలనుకున్నాడు. ఆ ఊహా మాత్రానికే తన శరీరమంతా తీయగా కంపిస్తుండగా ఆ లేత పెదవుల వైపు తన పెదవులని కదిలించాడు.

ఇన్నాళ్లూ ఆడ వాసన తప్ప మగ వాసనంటూ తెలియని ఆ పడుచు పిల్ల శరీరానికి, శోయ లేకున్నా కానీ మగవాడి స్పర్శ కలిగించే తీపి మాత్రం తెలుస్తోంది. అందుకు అనుగుణంగా వీణ తీగని మీటినట్లు తనలోని నరాలన్నీ ఝంకారంలా కంపించసాగాయి. హఠాత్తుగా తన మొహం పై వీస్తున్న ఆ నూనూగు మీసాల పురుషుడి వెచ్చటి ఊపిరికి అవి తీవ్రతరమై అసంకల్పితంగా ఈ లోకంలోకి వచ్చింది. నెమ్మదిగా తన కళ్ళు తెరచి, ఆ వెంటనే తన ఎంగిలి పెదవుల చేరుతున్న ఆ పురుషుడి పెదవులని గమనించి బెదురుగా వెనక్కి జరిగింది.

అనుకోని ఈ పరిణామానికి నిర్మల్ గుండె ఝల్లుమనగా అదాటున వెనక్కి తూలి పడబోయి, తనకి ఇరువైపులా అంత వరకూ వారి భారీ బిగుతులు అంటించేసి వేడుక చూస్తున్న అంటీల సన్నులని తన పిడికిట బిగించేసి, వాటి ఆసరాగా నిలదొక్కుకున్నాడు.

అంతే... అప్పటి వరకు వారి సన్నులే కాదు.... పూకు ఉబ్బుల నుండి మొత్తం వాళ్ళ శరీరాలనే వాడికి అతికించేశారన్న సంగతి కూడా మర్చిపోయి, వాళ్ళ పతివ్రతా శీలాలు దోచేసాడేమో అన్నట్లుగా రగిలిపోయి, ఆ అమాయకపు పిల్లాడి మీదకి విరుచుకు పడిపోయారా  పూకు బలిసిన అంటీలు ఇద్దరూ.

"ఎంత ధైర్యంరా నీకు పిల్ల నా బట్టా.... మా మీదే చేయ్యేస్తావా... నువ్వెంత... నీ వయసెంత....పోరంబోకు నాయాలా... మగబుద్ధి చుపించావ్ కదరా విడిచిపెట్టిన ముండాకొడకా.....థూ..." అంటూ వాడి చొక్కా పట్టుకొని గుంజి ఆ చెంపా ఈ చెంపా వాయించేసారు.

ఆ ఇద్దరు అంటీలతో పాటు మరో పది మంది అమ్మాయిలు, అంటీలు కూడా శృతి కలిపి అమ్మ నా బూతులు తిడతా వాడి ఏ పార్టు కా పార్టు కుళ్ళబొడిచేసారు. ఆ బూతులు వాడి జన్మలో ఇంతవరకూ  విని  కూడా ఉండడు. లిప్తపాటులో జరిగిన ఈ సంఘటనతో నిర్ఘాంతపోయి అలా నిరాకారంగా తన శరీరాన్ని వాళ్ళకి అప్పగించేసాడు నిర్మల్.

తప్పు ఒప్పులెంచే ధర్మాధర్మ విచక్షణని వాళ్లెప్పుడో కోల్పోయారు. ఒక మగ పురుగు తమ సామ్రాజ్యంలోకి వచ్చి పడింది. అదే ఛండాలమనుకుంటే తమ బరువులు, బిగుతులు, ఇంకా లోయల ఒంపుల మీదే వాడి చెయ్యే కాదు, ఇంకా ఏవేవో పడ్డాయి... వాళ్లలో అసహ్యం, జుగుప్స తీవ్రస్థాయికి చేరుకున్నాయి. వాడి అమాయకమైన మొహం చూసి కూడా వాళ్ళకి ఏ మాత్రం జాలి కలగలేదు.  ఆ చివరి నుండి ఈ చివరి దాకా వాడి చేత నలిగిపోయిన అందరూ కూడా ఒకరకమైన ఉన్మాదావస్థలోకి చేరి అలానే తలా ఒక దెబ్బ వేసుకుంటా వాడిని డోర్ దాకా లాక్కొచ్చి, అక్కడి నుండి బయటకి తోసేశారు. ఆ వెంటనే వాడి బ్యాగ్ ని కూడా బయటకి విసిరి కొట్టారు.(బ్యాగ్ ఎక్కడి నుండి వచ్చిందో అని రసికులు అయోమయ పడక్కర్లేదు. కథలో అప్పుడు అవసరం లేదని తెలుపలేదంతే..) అందులో నుండి వాడి బట్టలు, ఇతరత్రా సామగ్రి చెల్లా చెదురుగా రోడ్డంతా పడ్డాయి. ఏమి జరుగుతోందో డ్రైవరక్కకి కానీ, ఆ పడుచు పిల్లకి కానీ, నిర్మల్ కి కానీ అర్థమయ్యేలోపే ఇదంతా జరిగిపోయింది. దెంగోనా మరికాసేపట్లో వాళ్లందరికీ దూలెక్కించేసి, ఎవడినైతే తాము నిర్దాక్షిణ్యంగా బయటకి తోసేసారో వాడి నిగుడు గూటం కోసమే తామంతా  దూలెక్కిపోతామని ఆ క్షణంలో తెలియదు పాపం  ఆ పూకువ్రతలకి .

అలా వాడిని బస్సు లోంచి బయటకి తోసేయంగానే, బస్సుని స్టార్ట్ చేయమని డ్రైవరక్కని ఆవేశంగా అరిచారంతా. వారి కోపానికి భయపడిపోయి డ్రైవరక్క వెంటనే స్టార్ట్ చేసి బస్సుని  ముందుకి ఉరికించింది. లోలోపల తన కొడుకు పోయాడన్నంతగా కుమిలిపోయినా కానీ ఆ ఆడోళ్ళ ఉధృతికి ఎదురు చెప్పలేకపోయింది.

క్షణంలో ఆ బస్సు ఆ ప్రదేశాన్ని దాటి కనుమరుగైపోయింది. నిర్మల్ కి జరిగిన ఈ ఘోర అవమానానికి ప్రకృతి సైతం మౌనంగా రోధిస్తోందన్నట్లుగా కటిక నిశ్శబ్దం అంతటా ఆవరించింది. అప్పటికే సూర్యుడు నడినెత్తికి చేరినా, ఆ దారుణాన్ని తాను చూడబోలేనన్నట్లు మేఘాల మాటున దాక్కున్నాడు.

నెమ్మదిగా తేరుకొని ఈలోకంలోకి వచ్చాడు నిర్మల్. దెబ్బలు మరీ ఎక్కువగా తగలకపోయినా, వాడి మనసుకి మాత్రం తీవ్ర గాయాలు చేసింది. వాడికి చనిపోయిన తన నాన్న గుర్తొచ్చాడు.మగ పురుగు అలుసైపోయి ఈ ఆడంగుల రాజ్యం వచ్చాక బలైపోయిన అర్భక మానవులలో తన నాన్న కూడా ఒక్కడు. ఆ దాస్టీకాలని  భరించలేక నిర్మల్ తో పాటుగా నగరం విడిచి ఈ అడివిలో చేరి శాశ్వత నివాసం ఏర్పరుచుకున్నాడు.

నిర్మల్ దాదాపుగా ఈ అడివిలోనే జీవించినా, అడివి మనిషిగా కాకుండా ఒక  నాగరీకుడిగా కనిపిస్తున్నాడంటే దానికి కారణం వాడి నాన్న. చదువు, సంస్కారం అన్నీ నేర్పించాడు తనకి. అయన చెప్పిన వాటిలో అతి ముఖ్యమైనది, తాను తూ.చా. తప్పకుండా పాటించేది ఒకటి ఉంది. "నాన్నా... మనసు వెళ్లిన చోటికంతా మనిషి వెళ్ళకూడదు. ఈ భూమి ఒక అందాలఘని. సమస్తం ఇక్కడే ఉంది. వాటిని చూసి ఆనందించాలే కానీ అనుభవించాలని మాత్రం ఆశ పడకు. పువ్వులు చెట్లకి ఉంటేనే అందం. వాటిని తెంపి నలిపేయటం చాలా తేలికే కానీ నలిపినంత సేపు పట్టదు ఆ ఆనందం ఆవిరి కావటానికి. జాగ్రత్తగా మసలుకో..." అని ఆయన చెప్పిన మాటలు పచ్చబొట్టులా నిర్మల్ మదిలో శాశ్వతంగా ముద్రించుకుపోయాయి..

కానీ ఇప్పుడు జరిగిందేమిటి. ఆ ఆడోళ్ళందరినీ తాను కామించిన మాట నిజమే అయినా తనకు తానుగా ఏలాంటి చర్యకీ పాల్పడలేదు. జరిగింది తను కావాలని చేసింది కాదు. అదొక యాధృచ్చిక పరిణామము. ఆ మాత్రం దానికే వాళ్ళ పూకులు పచ్చడి చేసినట్లు తనని అంతలా అవమానించటం తట్టుకోలేకపోయాడు. వాడి మనసు ఇప్పుడు ప్రతీకారం కోసం రగిలిపోతోంది. ఒక్కరిని కూడా వదిలిపెట్టేది లేదు. అందరి పూకులు పగల దెంగాల్సిందే అని తీవ్రంగా అనుకున్నాడు. మళ్ళీ వాడిలో ఏ మూలో దాగున్న వాడి నాన్న నేర్పించిన సంస్కారం "ఆత్ర పడకు... ఆ పరిస్థితిలో ఎవరున్నా అలాగే ప్రవర్తిస్తారు... ఆవేశంలో శపథాలు చేసి నీ జీవితాన్ని కుక్కలపాలు చేసుకోకు" అని సర్ది చెప్పింది. క్షమించటమా  లేక ప్రతీకారం తీర్చుకోవటమా తెలీక అక్కడే నడి రోడ్డు మీద కూలబడ్డాడు.

ఇంతలో చిరు మువ్వల సవ్వడుల అలికిడిలు వాడి చెవిల చేరి అటు వైపు చూసాడు. తన వైపే పరిగెత్తుకొస్తున్న బస్సులో స్పృహ కోల్పోయిన ఆ లేలేత పడుచు పిందెని చూసి ఆశర్యపోయాడు. ఒక్క క్షణం ఏమీ అర్థం కాలేదు వాడికి. పరిగెత్తీ పరిగెత్తీ అలిసిపోయి గస పోస్తూ వాడి ఎదురుగా వచ్చి నిలబడింది. ఆ పిల్ల ఊపిరి వేగానికి తన చిట్టి ఎదలు ఎగిరెగిరి పడుతున్నాయి. ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టి ఆ పిల్ల వేసుకున్న చొక్కా తడిచిపోయుండగా, ఒక క్షణం రొప్పుతూ అలసట తీర్చుకుంటోంది. అది వేసుకున్న పొట్టి లంగా తన తెగ బలిసిన పాల మీగడ లాంటి తొడలనుఏ మాత్రం దాచలేక సిగ్గుతో రెపరెపలాడిపోతోంది. దాని పిక్కలు దృఢంగా మెరిసిపోతున్నాయి. అవ్వటానికి చిన్న పిల్లే అయినా మాములు అందాలు కావు తనవి.

ఒక్క క్షణం ఆ పిల్ల అందాలను తినేసేలా చూసి, అంతలోనే జరిగిన అవమానం గుర్తొచ్చి కోపంగా మొహం తిప్పుకున్నాడు.

"నీకు ఇలా జరిగుండకూడదు. అంతలా అవమానిస్తారని నేననుకోలేదు. వాళ్ళని ఆపకపోవటం నా తప్పే...నన్ను క్షమించు..." ఉపోధ్ఘాతం లేకుండా నేరుగా ఆ పూకు బలిసిన అంటీల తరపున క్షమాపణ వేడుకుంది.

"నీ వల్లే నేను మళ్ళీ స్పృహ లోకి వచ్చా... అయినా నిన్నెందుకు కొట్టారో ఇప్పటికీ అర్థం కావట్లే నాకు..."

ఏమీ విననన్నట్లు కోపంగా మొహం తిప్పుకున్నాడు నిర్మల్. వాడి తలని తన సుకుమారమైన చేతులతో తన వైపు తిప్పుకొని వాడి అమాయకమైన మొహాన్ని అద్భుతంగా చూస్తూ "దెబ్బలు బాగా తగిలాయా..." అని రక్తం కారుతున్న వాడి పెదవులను సున్నితంగా తుడిచింది.

ఆ పిల్ల సున్నితంగానే వాడి పెదవులని పట్టుకున్నా గాయం కారణంగా మంటెక్కి "ఇస్ స్ స్ స్..." అని బాధగా మూలిగాడు నిర్మల్.

మొదటిసారి ఒక అమ్మాయి మాట్లాడుతుండటంతో తెలీని అలజడి కలిగి వాడి శరీరం తెగ కంపిస్తుంటే, ఆ పిల్లేమో చలికి వణుకుతున్నాడనుకుని వెంటనే గట్టిగా హత్తుకుంది. ఆ కౌగిలి వాడికి ఎంత హాయిగా ఉందంటే వాడి గాయాలన్నీక్షణంలో మాయమైపోయాయి. ఆ పిల్లకి కూడా మొదటిసారి మగవాడి బిగి కౌగిలిలోని హాయి తెలియటంతో గాలి కూడా చొరబడనంతగా ఇంకా ఇంకా అల్లుకుపోయింది వాడిని.

(ఇంకా వుంది.)