కవితతో కలకాలం - పార్ట్ 1-3

[stranger]

Part 1,2 vere threads lo vunnai gamaninchagalaru

Update 21:
 నాకు ఒక్కసారిగా ఏడుపు వచ్చింది. రూంలోకి వెళ్లి తలుపు వేసుకున్నా. మగాడికి బైట ఏడిచే స్వాతంత్రం లేదుగా. మగాడికి ఎంత బాధ అయినా ఏడవకూడదు. ఏడిస్తే మగాడే కాదు అని ముద్ర వేసే సమాజం. రూమ్ లోకి వెళ్లి చాలా సేపు ఏడిచి అంతే పడుకున్నా.
 కవిత ఇలా అర్థాంతరంగా వదిలేయడం తట్టుకోలేకపోతున్నా హాస్టల్‌లో ఏ పనిలో ఉన్నా కూడా తన ఆలోచనలే. రిసెప్షన్ లో తనతో చేసిన సరసాలు, క్యాబిన్ లో నా మంచం పై గడిపిన రాత్రులు, బాత్రూంలో తనతో చేసిన స్నానాలు, ఇంకా బయటకి వెళితే తనతో
 కలిసి తిరిగిన గుర్తులు, ఇలా ఏం చేసినా తన ఆలోచనలే. అలా రోజులు భారంగా గడుపుతూ ఒక రోజు మధ్యాహ్నం రిసెప్షన్ లో కూర్చొని తనని కలిసిన మొదటి క్షణాలని నెమరు వేసుకుంటున్నా.

ఆ రోజు బయట వాటర్‌కాన్ వాళ్ళతో గొడవ పడుతున్న తనని చూసాక నాకు రాత్రి నిద్ర పట్టలేదు. ఎలాగైనా తనని మళ్ళీ చూడాలి అని పొద్దున్నే లేచి హాస్టల్ వైపు వెళ్ళా. కాని తను బయట లేదు. సరే కొద్దిసేపు ఉందాం అని అక్కడ హాస్టల్ ఎదురుగా ఒక షాప్ మెట్లపై
 కూర్చుని చూస్తున్నా. తను కొంత సేపటికి లోపల నుండి బయటకి వచ్చింది, నైటీ నీ బొడ్లోకి దోపుకుని చేతిలో చీపురుతో "ఈ ఊడ్చే వాళ్ళు పొద్దున్నే రాక, పని మొత్తం నేనే చేయాలి. తర్వాత వస్తారుగా చెప్తా వాళ్ళ సంగతి" అని కోపంగానే బయట ఊడుస్తుంది. ప్రతి
రోజు పొద్దున్నే కోపంగానే ఉంటుందేమో ఈమె అనుకుంటు, తన బిగుతైన పిరుదులని, కనపడి కనపడకుండా ఊరిస్తున్న తన ఎద భాగాన్ని చూస్తుంటే, తను ఎప్పుడు గమనించిందో, ఊడవటం ఆపి "ఎవరు నువ్వు, ఏం పని, నిన్న కూడా కనపడ్డావు" అని 
అనుమానంగా అడిగింది. "వామ్మో, ఆ చీపురు తిరిగేసి కొడుతుందేమో " అనే భయంతో "ఏం లేదండీ, ఇక్కడే మా ఫ్రెండ్ రూమ్ లో ఉంటాను, వూరికే అలా తిరుగుతూ ఇక్కడ వచ్చి కూర్చున్నా" అని చెప్పా. "ఆహా, సరేలే కూర్చో" అని చెప్పి తను లోపలికి
 వెళ్ళిపోయింది. "హమ్మయ్య, ఏం అనలేదు. కొద్దిసేపు కూర్చోవచ్చు ఐతే" అనుకుని రిలాక్స్ అయిన.

Update 22:
 కొంత సేపటికి ఒకతను బయటకి వచ్చి నన్ను చూసి "ఇతను ఇక్కడే ఉన్నాడే ,రమ్మనాలా" అంటూ లోపలికి కేక వేసాడు. అతనే ఆమె భర్త. ఏం జరుగుతుందా అని చూస్తున్నా. తను బైటకి వచ్చి నన్ను చూసి లోపలికి రమ్మంది. నాకు ఏం అర్థం కాక లోపలికి వెళ్లగా
 తను రిసెప్షన్ రూమ్ కి రమ్మంది. వెళ్లి కూర్చున్నాక "ఏం చేస్తుంటావు" అని అడిగింది. "ఇంకా ఏం లేదు, ఏదయినా పని చూసుకుందాం అనే వచ్చిన హైదరాబాద్ కి" అని చెప్పా. తను "మరి పని చూసుకోకుండా నన్ను చూస్తున్నావా" అని నవ్వి "సరేలే, హాస్టల్ లో 
పని చెయ్యడానికి మనిషి కావాలి, నువ్వు కానీ మీ ఫ్రెండ్స్ కానీ ఎవరైనా చేయాలి అనుకుంటే చెప్పండి" అని హాస్టల్ ది ఒక విసిటింగ్ కార్డ్ ఇచ్చింది. నేను "సరే ఇంతకీ పని ఏంటి" అని అడిగా. "ఒక్క పని అని కాదు. ఫోన్లు ఆన్సర్ చెయ్యడం, స్టూడెంట్స్ ఫీజు కడితే
 రసీదు రాసివ్వడం, అప్పుడప్పుడు గదులు చెక్ చేయడం లాంటివి. నేను మా ఆయన ఇన్ని రోజుల నుంచి చేస్తున్నాం కానీ, స్టూడెంట్స్ ఎక్కువయ్యే సరికి ఇబ్బంది అవుతుంది. అందుకే ఇంకో మనిషి కావాలి అని చూస్తున్నాం" అంది. నేను కాసేపు ఆలోచించి
 "సరే అండి, నేను చేస్తాను" అన్నా. తను ఆశ్చర్యపోయి "ఇప్పుడేగా తెలిసింది, అప్పుడే చేస్తా అంటున్నావ్, ఆలోచించుకొని చెప్పు" అంది నవ్వుతూ. నేను "ఆలోచించడానికి ఏం లేదండి. నేను ఇప్పుడు ఖాళీగానే ఉంటున్నా కదా. అది కాక రోజు అక్కడ ఇక్కడ
 నిలబడి మిమ్మల్ని చూడాల్సిన పని ఉండదు” అని తను ఏమంటుందా అని చూసా.

తను కొంచెం సిగ్గుపడి మళ్ళీ చిరు కోపంతో "అంటే ఏంటబ్బాయి, ఇక్కడ వుంటే రోజు నన్ను దగ్గర నుండి చూడొచ్చని అనుకుంటున్నావా, అవేం కుదరవు" అంది. నేను వెంటనే "నా ఉద్దేశం అది కాదండి. పనిలో పడితే అలా బయట నిలబడి దిక్కులు
 చూడాల్సిన అవసరం లేదుగా" అని కవర్ చేసాను. "సరే నీ ఉద్దేశం ఏదైతే నాకేంటి కానీ, ఇంతకీ నీ పేరేంటి" అని అడిగింది. "నా పేరు రాజు, మరి మీ పేరు" అని అడగ్గా, నా కళ్ళలోకి చూసి "కవిత, అదిగో ఆయన నా భర్త, నీకు ఉండటానికి గది చూపిస్తాడు. రేపటి 
నుండి పనిలోకి వచ్చేయ్" అంది. నేను "సరే కవిత గారూ, మీరు చెప్పినట్లే రేపటి నుండి వస్తాను" అని చెప్పగా, తను "అంతే వచ్చేటపుడు ఏదైన ఐడి జిరాక్స్ కాపీ తీసుకురా" అంది. నేను "సరే మేడం" అనడంతో తను నవ్వి "మేడం అనాల్సిన అవసరం లేదు లే"
 అని చెప్పి భర్తతో గది చూపించమని వెళ్ళిపోయింది. అదిగో అలా హాస్టల్ లో పనికి కుదిరిన నేను రోజు వాళ్ళు చెప్పిన పనులు చేస్తు, ఇంకా వేరే పనులు కూడా చూసుకోవడంతో కొన్ని రోజులకే వాళ్ళలో ఒకడిలా కలిసిపోయాను. తనతో కూడా కవిత గారు నుండి కవిత
 అని పిలిచే వరకు వచ్చాను.

Update 23:
 ఒకరోజు సాయంత్రం అప్పుడే నేను బయట నుండి నా క్యాబిన్ లో కి వచ్చాను. పక్కన చూస్తే అన్న లేడు, బాత్రూమ్ లో ఏదో స్నానం చేస్తున్న చప్పుడు వస్తుంది. ఐతే ఖచ్చితంగా అన్ననే స్నానం చేస్తూ వుండి వుంటాడు. ఎందుకంటే కవిత స్నానం చేస్తే అన్న
 గదిలోనే కాపలాగా ఉండేవాడు. తను స్నానం చేసి రెడీ అయ్యేంత వరకు నేను వాళ్ళ వైపు వెళ్లకుండా ఉండేవాడిని. అన్న రూమ్ లో లేడు కాబట్టి బాత్రూమ్ లో వుండి ఉంటాడు అనుకున్నా. కొంత సేపటి తరువాత "బావ బావ" అంటూ కవిత గొంతు బాత్రూమ్ లో 
నుండి వినపడింది. "అరే, కవిత బాత్రూమ్ లో వుంది. మరి అన్న లేడేంటి, ఎటు వెళ్ళాడు. తనేమో ఏదో కంగారుతో పిలుస్తుంది. వెళ్ళనా వద్దా" అని ఆలోచిస్తూనే బాత్రూమ్ దగ్గరికి వెళ్లి "కవిత, అన్న రూమ్ లో లేడు. నేను రాజుని, ఏమైంది, ఏదైన సమస్యా" అని 
అడిగా. కాసేపు లోపల నుండి మాట రాలేదు కాని ఏదో నీళ్లు చిమ్ముతున్నట్లు సౌండ్ వస్తుంది. నేను "కవితా, ఏం మాట్లాడవేంటి. అంత ఓకేనా, నేను వెళ్ళనా" అని అడుగుతుంటే తలుపు కొద్దిగా తెరుచుకుంది.

నేను లోపలికి చూస్తే ట్యాప్ ఊడిపోయి నీళ్ళు మొత్తం పైకి ఎగిరి పడుతున్నాయి. నేను వెంటనే లోపలికి వెళ్లా కాని కవిత కనపడలేదు, వెనక్కి తిరిగి చూస్తే తలుపు చాటుకి నిలబడి వుంది. తల స్నానం వల్లనో లేక ఈ నీళ్ళు లీక్ అవడం వల్లనో కాని తల మొత్తం
 తడిసిపోయి వుంది. స్నానం మధ్యలో వుందేమో, అందుకే తన ఒంటిని లంగాలో దాచేసింది. రొమ్ముల నుండి తొడల వరకు కప్పినా కూడా లంగా తడిచి వుండటం వల్ల తన అందాలు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. తన పచ్చటి తొడలు, నున్నటి జబ్బలు, చెక్కిళ్లపై
 నుండి జారుతున్న నీటి బొట్లు, మొత్తంగా కొరుక్కు తినాలనిపించే జున్ను ముక్కలా వుంది కవిత. అక్కడి పరిస్థితి మర్చిపోయి తననే చూస్తుంటే కొంత సిగ్గుతో "ఓ బాబు, నన్ను చూసింది చాలు, ముందు ఆ నల్లా సంగతి చూడు" అనడంతో ఈ లోకంలోకి వచ్చా. 
నేను ఊడిపోయిన నల్లా హేండిల్ తీసుకుని కొద్దిసేపు ప్రయత్నించి ఫిక్స్ చేసేసా. కాని ఇలా చేస్తుండగానే నేను కూడా తడిచిపోయా. తను నవ్వుతూ నా వైపు చూసి "మొత్తం తడిచిపోయావ్, సబ్బు లేకుండా స్నానం అయిపోయింది నీకు" అంది.

Update 24:
కాని నేను నవ్వే పరిస్థితిలో లేను. తననే చూస్తూ బాత్రూం తలుపు దగ్గరకి వేసేసా. తను ఆందోళనతో "రాజు ఏం చేస్తున్నావ్, నల్లా బాగైందిగా. నేను స్నానం చెయ్యాలి, నువు వెళ్ళు" అంది. "నల్ల బాగు చేసినందుకు నాకు ఏం ఇవ్వవా" అంటూ తన చేయి
 పట్టుకున్నా. "ఏంటి ఏం ఇవ్వాలి ఇపుడు" అంటూ కిందకి చూస్తుంది. "ఒక ముద్దు" అంటూ తనని దగ్గరికి లాక్కున్నా. తను చిన్న గొంతుతో "ముద్దిస్తే వెళ్లిపోతావా మరి" అంటూ ఓరగా చూసింది. "ఇచ్చి చూడు" అని ఇంకా గట్టిగ పట్టుకున్నా. తను నా భుజాలపై 
చేతులు వేసి కొద్దిగా పాదాలు పైకి లేపుతుంటే, నేను తల వంచి తన పెదవులు అందుకున్నాను. ఆహా తియ్యటి రసగుల్లా లాంటి తన పెదవులు, తన నుండి వస్తున్న శ్వాస, సబ్బు వాసనతో కలిసి నా ముక్కుకి తగిలి ప్రపంచాన్నే మర్చిపోయేలా చేస్తుంది. ఈ 
అవకాశాన్ని వదులుకోవద్దు అనుకున్నా. తనని అంతే వెనక్కి నడిపించి గోడకి ఆనించా. పెదవులు వదిలి ముఖమంతా ముద్దులు పెట్టా, తర్వాత తన మెడ వంపులో ముద్దులు పెడుతుంటే చిన్నగా "రాజు, ఇపుడొద్దు ప్లీజ్. ఆయన వచ్చేస్తాడు. వదిలేయ్" అంటూ
 గొనుగుతు నా తలని ఇంకా తన శరీరానికి హత్తుకుంటుంది. నేను తన గొనుగుడు ఆపేల పెదవులు మూసి, ఒక చేతిని కింద తన తొడల మధ్య పెట్టేసి రాపిడి చెయ్యడం ప్రారంభించా. తను కూడా కాళ్ళు ఎడం చేసి నా చేతి పనిని ఆస్వాదిస్తూ, పైన "మ్మ్మ్మ్ మ్మ్మ్మ్" 
అంటూ నా ఎంగిలి జుర్రుకుంటుంది.

నేను తన పెదవులు వదిలి "కొద్దిసేపు ఆగు, ఇంకొక్క పని చేసి వెళ్లిపోతా" అని చెప్పి, మోకాళ్ళపై కూర్చొని తన లంగా తొడలపై నుండి పైకి జరిపాను. తను "ఇపుడు వద్దురా, తర్వాత చేద్దువు, వదిలేయ్" అంటున్నా వినకుండా, తన తొడలు విడదీసి, అమాంతం నా
 నోటితో తన పువ్వుని నోట్లోకి తీసుకున్నా. తను "హ్మ్మ్ ఆఆ" అంటూ గోడకి ఆనుకొని నా తలపై చేతులు వేసి తన తొడల మధ్యలోకి వత్తుకుంది. నేను ఏ మాత్రం ఆగకుండ రెండు చేతులని తన పిరుదులపై వేసి, తన పువ్వుని మొత్తం నా నోట్లోకి తీస్కోని నాలుకని 
లోపలికి జొనిపి చప్పరిస్తూ ఉన్నా. తను ఒక కాలిని లేపి నా భుజంపై వేసుకొని నా నోటి పనితో సుఖ పడుతూ ఒక్కసారిగా "ఆఆఆఆ హ్మ్మ్మ్" అని తన రసాలు వదిలింది. ఆ జిగటని కూడా మొత్తం నాలుకతో శుభ్రం చేసి లేచి నిలుచున్నా. కవిత కళ్ళలో కైపు,
 ముఖమంతా ఎర్రబడి వుంది. "ఇక వెళ్తా, నువ్వు స్నానం చెయ్యి" అనడంతో చెంప మీద సుతారంగా ఒక దెబ్బ వేసి "వేడి లేపి ఎక్కడికి పోతావ్ రా" అని గట్టిగ నన్ను హత్తుకుంది. "మరి అన్న వస్తాడేమో" అంటూ నేను తన చేతిని ప్యాంటుపై నుండే అంగం మీద
 వేసుకున్నా.

Update 25:
తను తల ఎత్తి "అన్న వస్తే, ఈ నల్లా బాగు చేసావని చెప్తాలే, నువ్వైతే నీ అంగాన్ని సరిచేసుకో" అంటూ పైకి కిందకి చేతితో రుద్దుతుంది. నేను నా ప్యాంట్ డ్రాయర్ తో సహా కిందకి లాగేసా, తను నా అంగాన్ని చూసి సిగ్గుపడింది. తనని అంతే గోడకి ఆనించి సరి 
చూసుకొని అంగాన్ని తన పువ్వులో దోపేసా. తన రెండు తొడల కింద చేతులు వేసి పైకి లాక్కున్నా. తను నా మెడలపై చేతులు వేసి సపోర్ట్ తీసుకుంది. ఇక అలాగే గోడకి తనని అదిమి పెట్టి నా అంగంతో చిలకడం స్టార్ట్ చేసా. కొంత సేపటికి నేను "కవితా, నా
 కాళ్ళు నొప్పి లేస్తున్నాయి. నువ్వు దిగి గోడని సపోర్ట్ పట్టుకో" అని చెప్పగా తను నవ్వుతూ "ముసలోడివా, కాళ్ళ నొప్పులు అంటున్నావ్" అని వెనక్కి తిరిగి గోడ మీద సపోర్ట్ గా చేతులు వేసుకుంది. నేను తన లంగని మొత్తము పైకి లేపి తన నడుముని పట్టి
 వెనకనుండి తన యోనిలో అంగప్రవేశం చేసా. తన రొమ్ములు పట్టుకొని గట్టిగ పిసికి వదిలి "ఎవరే ముసలోడు, నీ బరువు వల్లే నాకు నొప్పులు" అంటూ గట్టి గట్టిగ దెబ్బలు వేస్తూ ఉన్నా. తను "హ హ, అవునా. ఇంకేంది మరి నా బరువు తగ్గించే పని ఇప్పటి నుండి
 నీదేరా, కానివ్వు" అంటూ ఒగరుస్తూ చేపించుకుంటుంది. 

కొంత సేపటికి తను ఆపమని చెప్తూ సిగ్గుతో "ఇందాకటి లాగ ఎత్తుకొని చెయ్యిరా" అంది. నేను తన కళ్ళలోకి చూస్తూ "ఏందే, ఇప్పుడు నీకు కాళ్ళ నొప్పులా" అన్నా. తనకి అహం అడ్డొచ్చి "ఏం కాదు, సరే ఇలానే చెయ్" అని గోడ వైపు తిరిగింది. నేను తనని నా వైపు 
తిప్పుకొని పెదవులని ముద్దాడి నా బట్టలు విప్పి కింద గోడకి ఆనుకొని కూర్చున్నా. తను "ఛీ, కింద బాగుండదేమో రా వద్దు" అంది. నేను ఏం కాదు వచ్చేయ్ అన్నా. తను వచ్చి నా ఎదురుగా అటో కాలు ఇటో కాలు వేసి మెల్లగా నా వొళ్ళో కూర్చుంది. అలా 
కూర్చుంటూ నా అంగాన్ని తనలోకి జాగ్రత్తగా దింపుకుంది. నేను తన లంగాని ఒంటిపై నుండి తీసేసి పక్కకి పడేసా. ఇపుడు ఇద్దరం పూర్తి నగ్నంగా అల్లుకుపోయి వున్నాం. నేను గోడకి ఆనుకొని కూర్చుంటే తను నాకు ఎదురుగా నా మెడ చుట్టూ చేతులు వేసి 
కూర్చుంది. ఇక తనే మెల్లగా పైకి కిందకి ఊగుతుంటే నేను తన చన్నులని నోటితో మార్చి మార్చి చప్పరిస్తూ ఉన్నా. కొద్దిసేపటికి తను ఊగడం ఆపి నా పెదవులు అందుకుంది. నేను కూడా తన పెదవులు అందుకొని తనని గట్టిగ పట్టుకుని కింద నుండి చిన్నగా
 ఊపడం ప్రారంభించా. తను కూడా కొంత సేపటికి వేగం పెంచడంతో నేను తన మెడ వంపులో తల దాచుకొని తన ఒంటి వాసన పీలుస్తూ నా రసాన్ని వదిలేసా. తనకి కూడా అవ్వడంతో నన్ను బలంగా పట్టుకుంది. తరవాత రిలాక్స్ అయినాక ఇద్దరం కాసేపు 
ముద్దులు పెట్టుకున్నాం. కవిత "ఇక వెళ్ళు రా, మీ అన్నయ్య వచ్చేస్తాడేమో" అంది. ఆ మాటతో ఇద్దరం నవ్వుకున్నాం. అన్నయ వస్తాడేమో అని భయపడుతూనే మొత్తం పని కానిచ్చేసాం మరి. "సరే వెళతా" అని చెప్పి బట్టలు వేసుకొని తనకి గట్టిగ ఒక ముద్దు
 ఇచ్చి, గబ గబా నా క్యాబిన్ లోకి వచ్చేసా.

Update 26:
 అలా బాత్రూమ్ లో స్టార్ట్ ఐన మా అనుభవం, బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చి, తర్వాత అన్నకి తెలవడంతో పూర్తి స్వేఛ్చను పొంది విస్తృత రూపం దాల్చుకుంది. అలాంటి మా బంధం ఒక్కసారిగా తెగిపోవడం తట్టుకోలేక అక్కడే రిసెప్షన్ టేబుల్ పై తల పెట్టి ఏడుస్తున్నా.
 ఇంతలో ఎవరో టేబుల్ పై కొట్టిన చప్పుడు విని తల ఎత్తి చూసి ఆశ్చర్యపోయా. ఎదురుగా కవిత భర్త. వెంటనే కన్నీళ్లు తుడుచుకుంటూ "అన్న బాగున్నారా, ఎప్పుడు వచ్చారూ. ఒక్కరే వచ్చారా" అంటూ కవిత వచ్చిందేమో అని ఆశతో బయటకి చూస్తున్నా. అన్నకి
 అర్థమైందేమో "కవిత రాలేదు. నేను ఒక్కడినే వచ్చా. రూంలో మా లగేజీ వుందిగా తీసుకెళ్ళాలి. కీ నీ దగ్గర వుందా" అని అడిగాడు. ఒక్కడిని వుండటం వల్ల రూమ్ కీ నా దగ్గరే ఉంటుంది. నేను నిరాశతో కీ ఇచ్చా. తను వెళుతూ నా వైపు కొంత జాలితో పైకి కిందకి
 చూసి రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు. తిండి సరిగ్గ తినక పీక్కుపోయిన మొఖం, పెరిగిన జుట్టు, గడ్డం వుండటంతో అద్దంలో చూసుకుంటే నా మీద నాకే జాలి వేస్తుంది. ఈ అవతరానికి తోడు అన్న వచ్చే సరికి ఏడుస్తూ కనిపించా కదా, అందుకే అన్నకి కూడా జాలి
 వేసిందేమో అనిపించింది. కొంత సేపటికి సామాను అంతా తీసుకొని బయటకి వచ్చి కీ ఇస్తూ "ఏంటి రాజు, అంత బాగేనా. బాగా బక్కగా అయిపోయావ్" అని పరామర్శగా అడిగాడు.

నేను ఎక్కువ మాట్లాడకుండా "నీకు తెలవంది ఏముందిలే అన్నా" అని నిట్టూర్పు విడిచి "సామాను తీసుకున్నారా మొత్తం" అని అడిగా. "ఆ తీసుకున్నా రాజు. సరే వెళ్ళొస్తా" అని చెప్పి వెళ్తుంటే నేను కూడా తనకి సహాయంగా ఒక బ్యాగ్ తీసుకొని ఆటో వరకు
 వెళ్ళాను. ఆటో ఎక్కి నన్ను చూసి ఏదో ఆలోచిస్తూ "ఆరోగ్యం జాగ్రత్త రాజు, ఎక్కువ ఆలోచించకు" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. ఒక 4 రోజుల తర్వాత ఫోన్. హలో అని అవతలి నుండి ఆడ గొంతు, నేను వెంటనే "హలో కవిత, నువ్వేనా" అంటూ ఏడ్చేశా. తను "రేయ్,
 ఎందుకు రా ఏడవటం, ఆపు. నువ్వు ఏడిస్తే నాకు ఏడుపొస్తుంది ఆగు" అంటూ తను కూడా ఏడుస్తుంది. కొంత సేపు నిశ్శబ్దం. ఇక నేనే గొంతు సరిచేసుకొని "ఏంటి కవితా, ఇప్పటికి గుర్తొచ్చానా, అయినా మర్చిపో అన్నావ్ గా, మళ్ళీ ఎందుకు చేసావ్" అన్నా. తను
 చిన్నగా నవ్వి “అమ్మో, అబ్బాయి గారికి కోపం వచ్చినట్లుందే మర్చిపో అన్నందుకు" అంది. నేను "అవును చాలా కోపం వుంది, నా ముందు వుంటే నీకే తెలిసేది ఎంత కోపం గా వున్నానో" అన్నా. "సరే అయితే ఇక్కడకి వచ్చి చూపించు నీ కోపం" అంది. "ఏంటి 
కవిత, అక్కడకి రమ్మంటున్నావా. నిజమా లేక జోక్ చేస్తున్నావా" అని అడగ్గా "నిజమేరా ఇపుడు ఊర్లోనే వేరే ఇల్లు తీసుకొని వున్నాం. మీ అన్నకి పని వుండి వేరే ఊరికి వెళుతున్నాడు, బాబుని కూడా రెసిడెన్షియల్ లో వేసాం. ఇపుడు ఇంటి దగ్గర ఒక్కదాన్నే
 వుండాలి. అందుకే తోడు కోసం వస్తావని అడుగుతున్నా" అంది. నేను "వద్దులే కవిత, అన్నకి తెలిస్తే బాధ పడతాడు. ఆపేద్దాం అనుకున్నాంగా, అలాగే వుందాం" అన్నా. ఇంతలో ఫోన్ లో అన్న గొంతు.

అన్న ఫోన్ లో "రాజు, నేనే చెప్తున్నా. వచ్చేయ్, నేనేం బాధపడను" అన్నాడు. నేను "అన్నా మీరేనా మాట్లాడేది" అని షాక్ అయ్యా. “అవును రాజు, తను ఇక్కడ సుఖపడక, నువ్వు అక్కడ పిచ్చోడిలా కావటం చూసి నాకే అనిపించింది. నా గురించి మిమ్మల్ని బాధ 
పెట్టడం నచ్చలేదు. అందుకే అప్పుడప్పుడు వచ్చి తనని కలిసి వెళ్తుండు" అని అన్న అంటుంటే నాకు ఎక్కడ లేని సంతోషం వేసింది. "సరే అన్న, ఎప్పుడు రమ్మంటారు" అని అడగ్గా "ఈ రోజు ఊరికి వెళ్తున్న రాజు, ఒక రెండు రోజుల వరకు రావడం కుదరదు. 
అందుకే రాత్రి వరకు వచ్చేయ్" అని చెప్పాడు. నేను పట్టరాని సంతోషంతో "థాంక్స్ అన్న, థాంక్స్ యు. నువ్వు ఇలా ఒప్పుకుంటావని అస్సలు ఊహించలేదు" అని అంటుంటే "ఆ ఆ రాజు, అలాగని రోజు కలుస్తాం అంటే కుదరదు. అప్పుడప్పుడు మాత్రమే, అది
 కూడా నా అనుమతి తప్పనిసరి. ఎంతైనా అది నా భార్య" అని చిన్న కండిషన్ పెట్టాడు. "అసలు కలుస్తానో లేదో అనుకుంటుంటే, ఇపుడు నువ్వే మనస్పూర్తిగా కలవడానికి అనుమతిచ్చావు. ఆ మాత్రం చాలు అన్న” అంటుంటే "ఇదిగో రాజు నేను వుంటా, కవిత
 మాట్లాడుతది అంట, చూడు" అంటూ కవితకి ఫోన్ ఇచ్చాడు. తను "అయిపోయిందా మీ అన్నదమ్ముల అనుబంధం" అని నిష్టురంగా అని నాతో "ఇక ఫోన్ మాట్లాడింది చాలు, రాత్రి ఇంటికొచ్చెయ్, ఎదురు చూస్తుంటా" అంది. నేను "వస్తా కవిత, చాలా రోజులైంది
 మనం మాట్లాడుకొని" అని చెప్పి ఫోన్ లోనే ఒక ముద్దు పెట్టా, తను కూడా ముద్దు పెట్టి ఫోన్ పెట్టేసింది.

ఇక రెడీ అవుతూ ఆ ఊరి గురించి ఆలోచిస్తుంటే అక్కడ మధ్యలో వదిలేసి వచ్చిన ఆంటీ గుర్తొచ్చింది. "అరే, ఇన్ని రోజులు కవిత ఆలోచనలో పడి తను గుర్తు రాలేదు. అంటే ఇపుడు కవిత ఒక్కతే కాదు, ఊరిలో ఇంకో ఆంటీని కూడా కలవాల్సి ఉంది" అనే విషయం 
గుర్తొచ్చి అంగం గట్టి పడగ పట్టరాని సంతోషంతో బైక్ స్టార్ట్ చేసా.

(సమాప్తం)