Adultery அமுதா டீச்சரின் அந்தரங்கம்

[Manmadhan67]

நான் பதில் சொல்லாமல் புன்னகைத்தேன். அவர் என்னை பரிதாபமாக பார்த்தார். அவர் நான் அடித்த கூத்துகளை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளாமல் அவர் செய்த்தை மட்டும் நினைத்து வருந்துவது கொஞ்சம் ஆறுதலாயிருந்தது.
 
நான் பதிலேதும் சொல்லாததை கண்டு, நான் கோபத்தில் இருப்பதாக நினைத்துக் கொண்டு, என்னை சமாதானப்படுத்த, அந்த லாவண்யா என்னை என்னென்னமோ பண்ண வைச்சிட்டா என்றார்.
 
நான் அவரிடம் கொஞ்சம் விளையாட நினைத்தேன்.
 
ஓ… இல்லைன்னா நீங்க ஒண்ணும் பண்ணிருக்க மாட்டீங்க என்று அவரை உற்று பார்த்தேன்.
 
அவ தான் முதல்லே என் மேலே கை வைச்சா என்று பரிதாபமாக சொன்னார் என் கணவர். அவரை பார்க்க பாவமாயிருந்தது.
 
ஓ அப்ப உங்களுக்கு அவளை பிடிக்கவே இல்லை.. அப்படிதானே என்றேன்.
 
பதில் வரவில்லை.
 
பதில் சொல்லுங்க…
 
மெளனம்….
 
பிடிக்கலையா?
 
மெளனம்…
 
பிடிச்சிருக்கா.
 
என்னை பரிதாபமாக பார்த்தார்.
 
சொல்லுங்க சும்மா…
 
பிடிச்சிருக்கு என்று முனகினார்.
 
ம்ம்ம்… நினைச்சேன். அவ கூப்பிட்டா அவ கூட போயிடுவீங்களா என்றேன் மனதுக்குள் என் கணவரின் அப்பாவித் தனத்தை நினைத்து சிரித்துக் கொண்டு.
 
அவர் நிமிர்ந்து என்னை பார்த்து பதில் சொல்ல தெரியாமல் நான் என்ன விதமான மனநிலையில் இருக்கிறேன் என்று அளவெடுக்க முயன்றார்.
 
சொல்லுங்க… என்ன ஆட்டம் போட்டீங்க அவ கூட நைட்டு…
 
மெளனம்…
 
என்னை எல்லாம் பார்த்தா அப்படி செய்ய தோணலையா…
 
நீ என் மஹாராணி…
 
அய்யே…
 
நிஜமா அம்மு…
 
அப்ப அவ யாரு… குட்டி ராணியா?
 
சும்மா டைம் பாஸ்… ஒரு நாள் தானே அம்மு…
 
இதை அவ கிட்டே சொல்லட்டுமா?
 
ஐயோ வேண்டாம்…
 
ஏன்… அப்ப அவளை பிடிச்சிருக்கு. அதானே…
 
நீ சும்மா என்னை டீஸ் பண்றே தானே… என் மேலே கோபம் இல்லை தானே…
 
ம்… தெரியலை… ஆனா…
 
என்னையே ஏக்கமாக பார்த்தார். நான் என்ன சொல்ல போகிறேன் என்று அச்சத்தோடு…
 
லாவண்யாவுடன் அவர் இரவு அடித்த கூத்து மனதுக்குள் ஒரு வித பொறாமையையும் ஏமாற்றத்தையும் உண்டாக்கியிருந்தது உண்மை தான். ஆனால் இப்போது என் முகத்தை ஒரு குழந்தையை போல ஏக்கத்தோடு பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் அவர் மேல் பரிதாபம் வந்தது.
 
நீங்க என்னை நம்பினீங்கல்லே. அதே மாதிரி நானும் உங்களை நம்புறேன் என்றேன்.
 
அவர் முகம் நிம்மதியை பிரதிபலிக்க இனி நான் உன்னை எதுக்கும் கட்டாயப்படுத்தவும் மாட்டேன். கட்டுப்படுத்தவும் மாட்டேன். நானும் இனி எதையும் எதிர்பார்க்கவும் போறதில்லை. நேத்து கிடைச்சதே என் வாழ்க்கை முழுவதுக்கும் போதும். இனி எதுவும் வேண்டாம். நீ உன் வாழ்க்கையை உனக்கு எப்படி விருப்பமோ அப்படி வாழு. நான் உன்னை எதுவும் கேட்க மாட்டேன் அம்மு என்றார்.
 
பின் தயங்கி என் கூட இரு அம்மு… கடைசி வரை… அது போதும் என்றார்.
 
அவர் மனதில் நேற்றிரவு லாவண்யாவுடன் வெறியுடன் அனுபவித்த இன்பம் குறித்து ஒரு வித குற்ற உணர்வு இருப்பதை கண்டு கொண்டேன். அது தேவையில்லாதது என்று சொல்ல நினைத்தாலும் அவரை என் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க அவர் இது போன்ற மனநிலையில் இருப்பதே நல்லது என்றும் தோன்றியது.
 
ஓகே நானும் இதை பத்தி ஓபனாவே சொல்லிடுறேன். நானும் நீங்களும் இப்ப போயிட்டிருக்க பாதை சரியா தவறான்னு யாராலையும் சொல்ல முடியாது. சரியோ தப்போ அதுக்கு நானோ நீங்களோ மட்டும் காரணமில்லை. எல்லாத்துக்கும் நாம ரெண்டு பேருமே தான் காரணம். ரெண்டு பேர் விருப்பத்தோடவும் தான் நாம எல்லாத்தையும் செஞ்சோம். சோ வீணா மனசை போட்டு குழப்பிக்காம ப்ரீயா இருங்க. அடுத்தடுத்த கட்டங்களை நிதானமா யோசிச்சு முடிவெடுக்கலாம். அவசரம் எதுவுமில்லை, அப்புறம் அந்த லாவண்யா, என் பர்மிசன் இல்லாம அவ கூட எந்த காண்டாக்ட்டும் வைச்சுக்க கூடாது, என்றேன்.
 
அவ கிட்டே மயங்கி அவ பின்னாலே சுத்த போறேன்னு நினைச்சியா?
 
நீங்க பின்னாடி சுத்திட்டா அவ உடனே ஓடி வந்திர போறா உங்க கூட. சும்மா மனசிலே எதையாவது ஆசையை வளர்த்திக்காதீங்க. அவ ஒரு ப்ரொபஷனல். போனா போகுதுன்னு உங்களுக்கு நேத்து ப்ரீ சர்வீஸ் பண்ணிருக்கா. அதை நம்பிட்டு மனசிலே கற்பனை பண்ணி பின்னாடி பைத்தியம் பிடிச்சு அலையாதீங்க…
 
 
 
 
 
அவர் சிரிக்க நானும் சிரித்து விட்டு இருவரும் மனம் தெளிவாகி சமைத்து வைத்திருந்த உணவை சாப்பிட்டு முடிக்க, அவர் களைப்பாக இருப்பதாக மீண்டும் படுத்து உறங்கி விட, நான் படுக்கையறை கதவை தாழிட்டு விட்டு ஹால் ஷோபாவில் உட்கார்ந்து போனை கையில் எடுத்து லாவண்யாவுக்கு அழைத்தேன்.
 
சொல்லுங்க மேடம் என்றாள்.
 
என்னடி நக்கலா என்றேன்.
 
அதான் நேத்தே முடிஞ்ச வரை நக்கல் பண்ணியாச்சே. இருந்தாலும் உங்களை மேடம்ன்னு கூப்பிடுறதுதான் சரின்னு தோணுது.
 
ஏண்டி அப்படி?
 
யப்பா…. என்னா ப்ளான். என்னா நடிப்புடா சாமி. உலக நடிப்புடா குருவே…
 
தேங்க்ஸ்டி…
 
எதுக்கு?
 
எல்லாத்துக்கும் தான்.
 
எப்படிடி இவ்ளோ கிரிமினலா யோசிக்கிறே?
 
சிரித்தேன்.
 
யம்மா தாயே.. நான் உன்னை இந்த கதையோட கதாநாயகின்னு நினைச்சேன். ஆனா வில்லியே நீதான்னு நேத்து தான் புரிஞ்சுக்கிட்டேன்.
 
மீண்டும் சிரித்தேன் சத்தமாக…. வாய் விட்டு….