Adultery அமுதா டீச்சரின் அந்தரங்கம்

[Manmadhan67]

அந்த பக்கம் சுனில்…
 
மிஸ் நான் உங்க வீட்டுக்கு வந்திட்டிருக்கேன் என்றதும் என் பொறுமை உடைந்து போனது.
 
டேய்… அறிவில்லை. வந்தா செருப்பாலேயே அடிப்பேன் என்று கத்தி விட்டேன்.
 
என் கணவரும் லாவண்யாவும் அதிர்ச்சியாகி என்னை பார்க்க…
 
நான் உடைந்து போனவளாக இருவரையும் பார்க்க…
 
இருவரும் என்னை பொறுமை பொறுமை என்று கண்களால் எச்சரித்தனர்.
 
அந்த பக்கம் சுனில் அழ துவங்கியிருந்தான். மிஸ்… இப்படி நம்ப வைச்சு ஏமாத்துறீங்களே மிஸ்… என்று அவன் அர்த்தமே இல்லாமல் உளறிக் கொண்டு அழ துவங்க…
 
எனக்கும் என் நிலைமையை நினைத்து அழுகை வரும் போல இருந்தது.
 
டேய்… வீட்டிலே அவர் இருக்காருடா. இப்ப பேச முடியாது. நான் நேர்லே உனக்கு விவரம் சொல்றேன் என்றேன்.
 
அவன் என்ன விவரம்…என்று கேட்க…
 
ஐயோ… புரிஞ்சுக்கடா. நான் தான் உன் மனசை கெடுத்தேன். அதுக்காக ஸாரி கேட்டுக்கிறேன். இப்போ இதுக்கு மேலே என்னாலே எதுவும் சொல்ல முடியாது. அவர் இருக்கார் என்றேன்.
 
ஏன்… உங்க ஹஸ்பண்ட் இருக்கும் போது தான் ராகவ் உங்களை உங்க வீட்டிலே வைச்சே செஞ்சானாம். இப்ப மட்டும் என்ன?
 
டேய்… எதாவது அசிங்கமா சொல்லிர போறேன். போனை வைடா என்றேன்.
 
என் கணவர் அருகில் வந்து என் தோளில் கை வைத்து என்னை பொறுமையாக பேச சொல்ல, நான் யோசித்து, கண்களால் இருவரிடமும் ஜாடை காட்டி விட்டு போனுடன் வெளியில் வந்து வாசல் சிட்டவுட்டில் நின்று சுனிலிடம் பேச துவங்கினேன்.
 
சுனில்… புரிஞ்சுக்க… இப்ப என்னாலே ரொம்ப விளக்கமா சொல்ல முடியாது. நான் நேர்லே சொல்றேன். ஆனா நீ என்னை மறந்துடு. இனி நான் அந்த மாதிரி தப்பெல்லாம் பண்ண விரும்பலை. உன்னை நான் தான் தூண்டி விட்டேன். அதை நான் ஒத்துக்கிறேன். அதுக்காக உன் கால்லே கூட விழறேன். ப்ளீஸ் இப்ப போனை வை..
 
நான் அங்கே தான் வந்துட்டு இருக்கேன். நேர்லே சொல்றேன்னு சொன்னதை இன்னைக்கே சொல்லுங்க.
 
டேய்… என் பொறுமையை சோதிக்காதே. இப்ப நீ இங்கே வரவே கூடாது. ப்ளீஸ்டா…. என்னை நிம்மதியா வாழ விடுடா.
என்ன மிஸ் என்னென்னமோ சொல்றீங்க. எனக்கு ஒண்ணும் புரியலை.
 
டேய்… அவருக்கு சந்தேகம் வந்திடுச்சு. என் வாழ்க்கையை நான் கெடுத்துக்க விரும்பலை. ப்ளீஸ் புரிஞ்சுக்கடா.
 
அதெல்லாம் பயப்படாதீங்க மேடம். சந்தேகம் தானே. இனி ஜாக்கிரதையா செய்வோம்…
 
ஐயோ… ப்ளீஸ்டா… என்னை விட்டுடுடா…
 
முகத்திலடித்தது போல பேசி விடலாமா என்ற எண்ணத்தை என் கணவர் மற்றும் லாவண்யாவின் எச்சரிக்கை தடுக்க, அவன் போனை வைப்பதாக தெரியவில்லை.
 
சிட்டவுட்டில் நின்றுக் கொண்டே என்ன செய்யலாம் என்று என் கணவரிடமோ லாவண்யாவிடமோ யோசனை கேட்கலாம் என்று ஹாலுக்குள் பார்வையை செலுத்தினேன். கதவு திரைசீலை மறைத்திருந்தது.
 
இந்தப் பக்கம் சுனில் தொடர்ந்து கெஞ்சுவதும், அழுவதுமாக இருந்தான். அதே சமயம் அவன் குரலில் மறைமுகமாக என்னை மிரட்டும் தொனியும் தெரிந்தது.
 
செய்வதறியாது அவனை சமாளிக்க முடியாமல் தடுமாற்றத்தோடு நானும் அவனுக்கு என்னென்னமோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். மீண்டும் ஹாலுக்குள் பார்க்க முயல, திரை சீலை காற்றில் விலகி, உள்ளே ஷோபாவில் என் கணவரும் லாவண்யாவும் அமர்ந்துக் கொண்டு சீரியஸாக பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.
 
சுனில் விடாமல் பேசிக் கொண்டே இருக்க, உள்ளே போய் என் கணவரிடமே போனை கொடுத்து பேச சொல்லி விடலாமா என்று யோசனை தோன்ற…
 
மீண்டும் காற்றில் விலகிய போது தெரிந்த காட்சி குழப்பமாக இருந்தது.
 
லாவண்யாவும் என் கணவரும் கொஞ்சம் நெருக்கமாக உட்கார்ந்திருப்பது போல தோன்ற, தலையை உதறிக் கொண்டேன்.
 
ஆனால் மீண்டும் திரைசீலை விலகிய போது, என் கணவரின் தொடையுடன் தொடை உரச லாவண்யா அமர்ந்திருப்பது தெளிவாகவே தெரிந்தது.
 
நான் சுனிலுக்கு பதில் சொல்வதை நிறுத்தி விட்டு உள்ளே கவனம் செலுத்த, லாவண்யாவின் கை என் கணவரின் தொடை மீது வந்து அமர்வதை கண்டேன்.
 
என்னால் நம்ப முடியவில்லை. லாவண்யா செய்ததை இல்லை. என் கணவர் அதை அனுமதித்துக் கொண்டிருப்பதை.
சுனில் தொடர்ந்து போனில் பேசிக் கொண்டே இருக்க, என் கவனம் ஹாலில் நடந்துக் கொண்டிருப்பதில் இருந்தது.
 
லாவண்யா என் கணவரின் தொடையை தடவ ஆரம்பித்திருந்தாள். அதற்கும் மேல் அவளுடைய கை என் கணவரின் இடுப்பில் லுங்கிக்கு மேலே அவருடைய ஆண் குறி இருக்கும் இடத்தை தொட்டு வருடி தடவ துவங்க…
 
உள்ளே போய் லாவண்யாவின் கன்னத்தில் பளார் என்று ஒரு அரை விட்டு அவளை இழுத்து வீட்டுக்கு வெளியில் தள்ள நினைத்த போது…
 
என் கணவரின் கை லாவண்யாவின் தொடை மீது அமர்வதை கண்டு என் நெஞ்சு வெடித்து விடும் நிலைமைக்கு வந்தது.
 
நடப்பதை நம்ப முடியாமல் நான் சிலையாக நிற்க..
 
மிஸ்….
 
மேடம்…
 
இருக்கீங்களா?
 
பேசுங்க…
 
என்னாச்சு….?
 
லைன்லே தானே இருக்கீங்க. ஏன் பதில் சொல்ல மாட்டேங்குறீங்க…
 
ஹலோ…
 
இப்ப பேச முடியுமா முடியாதா?
 
சுனிலின் பேச்சு போன் வழியாக காதுக்குள் பாய…
 
உள்ளே லாவண்யாவும் என் கணவரும் மிக நெருக்கமாக உட்கார்ந்துக் கொண்டு ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டிருக்க…
 
எனக்கு தலை சுற்ற துவங்கியது. நிற்க முடியாமல் தடுமாறினேன். சிட் அவுட் அலுமினிய கைப்பிடியை பிடித்து பிருஷ்டத்தை அதில் சாய்த்து என்னை நிதானித்துக் கொள்ள முயன்றேன்.
 
கண்களை மூடி நின்றேன். சுனில் உளறிக் கொண்டிருந்தது காதில் விழுந்தாலும் மூளையில் ஏறவில்லை. என் கணவரிடம் ஒரு நொடியில் ஏற்பட்ட மாற்றம் என்னை கொன்றுக் கொண்டிருந்தது. ஏமாற்றமும், வேதனையும் மனதை பிசைந்தது. நான் செய்தது அவருடைய தூண்டுதலில். ஆனால் அவர் செய்துக் கொண்டிருப்பதோ சுயநலத்திற்காக. துரோகம். நம்பிக்கை துரோகம். அவரை அப்படியே கொன்று விடலாம் போல கோபம் தலைக்கேறியது.
 
விழிகளை திறந்த போது, திரை சீலையும் காற்றில் விலக, ஹால் ஷோபா என் மனதை போலவே வெறுமையாக இருந்தது. எனக்கு அது அதிர்ச்சியாக இல்லை இப்போது. இருவரும் படுக்கையறைக்கே சென்று விட்டார்களா என்று விரக்தியாக மனதுக்குள் புன்னகைத்துக் கொண்டேன். கடந்த சில மாதங்களாக நான் செய்த காரியங்களுக்கான பலன் இதுவோ என்று யோசித்தேன்.