Adultery அமுதா டீச்சரின் அந்தரங்கம்

[Manmadhan67]

என் கணவர் இந்த வரிகளை கவனமா கேளு என்றார். நானும் பாடல் வரிகளில் கவனம் செலுத்த…
 
கமலஹாசன்:
ரோஜாக்களில் பன்னீர்த் துளி வழிகின்றதேன்? அது என்ன தேன்?
 
ஸ்ரீதேவி:
அதுவல்லவோ பருகாத தேன். அதை இன்னும் நீ பருகாததேன்
 
கமலஹாசன்:
அதற்காகத்தான் அலைபாய்கிறேன்
 
ஸ்ரீதேவி:
வந்தேன் தர வந்தேன்
 
விளக்கமெல்லாம் தேவைப்படாமல் அந்த வரிகளில் புதைத்திருந்த அர்த்தம் எனக்கு புரிய நான் என் கணவரை காதலாக பார்க்க, அவர் என் காதில் அந்த வரிகளை சொன்னார்.
 
அதற்காக தான் அலைபாய்கிறேன்…
 
என் மனம் மெல்ல ரொமான்ஸ் மூடுக்கு செல்ல…
 
எங்கள் வீட்டு வாசலில் கார் ஒன்று வந்து நிற்கும் ஓசை கேட்டது. யாரென்று பார்க்க எழுந்த போது என் போன் ஒலிக்க துவங்கியது. நான் என் கணவரிடம் சுனில்… ரொம்ப தொல்லை பண்றானே? திட்டி விட்டிரவா என்றேன்.
 
என் கணவர் பதில் சொல்வதற்குள் எங்கள் வீட்டு கதவை திறந்துக் கொண்டு வேகமாக உள்ளே நுழைந்தாள் லாவண்யா.
 
போன் பண்ணா எடுக்க மாட்டியாடி என்று கத்திக் கொண்டு..
 
ஹாலுக்குள் வந்தவள் ஷோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த என் கணவரை பார்த்ததும் அதிர்ந்து பின் சுதாரித்து என் கணவரை பார்த்து ஸாரி… நீங்க வெளியூர் போயிருந்தீங்க இல்லே. வந்துட்டீங்களா என்றாள் உளறலாக.
 
எனக்கு இந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையை எப்படி சமாளிப்பது என்று புரியவில்லை. வீட்டுக்கு வந்தவளை உடனடியாக துரத்தவும் மனம் வரவில்லை. இடையில் சுனில் விடாமல் போன் செய்துக் கொண்டே இருந்தான். தலையே வெடித்து விடும் நிலைமைக்கு வந்து விட்டேன்.
 
என் கணவரிடம் ஃபார்மலாக இவங்க என் கூட வொர்க் பண்ற டீச்சர். லாவண்யா என்று அறிமுகப்படுத்த, அவர் குரலில் கேலியுடன் ம்… தெரியுமே என்றார்.
 
நான் அவரை முறைத்து பார்க்க, லாவண்யா என்னை கேள்விக் குறியாக பார்த்தாள். நான் மீண்டும் தர்மசங்கடமாக உணர்ந்தேன்.
 
நான் என் கணவரிடம் கண் ஜாடை காட்ட அவரும் புரிந்துக் கொண்டு எழுந்து படுக்கையறைக்கு போய் விட்டார்.
 
நான் தயக்கத்தோடு லாவண்யாவை ஷோபாவில் உட்கார சொல்லி விட்டு அருகில் அமர்ந்தேன்.
அவள் என்னை தொட முயல நான் தவிர்த்து கொஞ்சம் பேசனும் என்றேன்.
 
அவள் என்னை என்ன என்பது போல பார்க்க, நான் மனம் திறக்க ஆரம்பித்தேன்.
 
எனக்கும் என் கணவருக்குமான ஆரம்ப கால இல்லற வாழ்வு, அவருடைய தாழ்வு மனப்பான்மை, எனக்குள் உறங்கிக் கிடந்த காமத்தை அவர் தட்டி எழுப்பிய விதம், ஃபேண்டஸியாக கற்பனையில் பிற ஆண்களுடன் நான் உறவு வைத்துக் கொள்வது போன்ற ரோல் ப்ளே விளையாட்டில் ஆரம்பித்து என் மாணவர்களுடனே நான் படுக்கும் அளவுக்கு அது வளர்ந்த விதம் வரை சுருக்கமாக சொல்லி விட்டு, இரண்டு நாட்கள் முன் அவர் மனம் குழம்பி அழுததையும் சொல்லி, அவரை நான் எந்த அளவு நேசிக்கிறேன் என்று சொல்லி, இனி நான் இந்த மாதிரியான வாழ்க்கையிலிருந்து வெளியில் வர விரும்புகிறேன் என்று சொல்லி முடித்தேன்.
 
எனக்கு லாவண்யாவின் மேல் நம்பிக்கை இருந்தது. அவள் என்ன தான் பணத்திற்காகவும், வசதியான வாழ்க்கைக்காகவும் பலருடன் படுத்தவளாக இருந்தாலும், என் நிலையை புரிந்துக் கொள்வாள் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது. என் நம்பிக்கை வீண் போகவில்லை. லாவண்யா என்னை ஏமாற்றவில்லை.
 
கொஞ்ச நேர யோசனைக்குப் பின் ஓகே மிஸ். உங்க முடிவு சரியானதுதான்னு தோணுது. என்னாலே இனி உங்களுக்கு எந்த தொல்லையும் வராது. ஈவன் இந்த பிரின்ஸ்பல், கரஸ்பாண்டண்ட் கிட்டே உங்களை அரேஞ்ச் பண்ணி தரேன்னு ப்ராமிஸ் பண்ணிருக்கேன். நீங்க பசங்க கூட வைச்சிருந்த ரிலேசன்ஷிப் அவங்களுக்கு தெரியும்ன்னாலும் அவங்களாலேயும் எந்த ப்ராப்ளமும் வராத மாதிரி நான் பார்த்துக்கிறேன். நீங்க உங்க வாழ்க்கையை நீங்க விரும்புற மாதிரி வாழுங்க என்றாள்.
 
எனக்கு அவளை கட்டி அணைத்து முத்தமிட வேண்டும் போல தோன்றினாலும், அது மீண்டும் ஒரு ஆரம்பமாக போய் விடக் கூடாது என்று என்னை நானே கட்டுப்படுத்திக் கொள்ள முயன்றேன். ஆனால் லாவண்யாவின் விழிகளில் தெரிந்த ஏக்கம் என்னை தடுமாற வைத்துக் கொண்டிருந்தது.
 
இருவரும் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் ஒருவரை ஒருவர் பார்க்க, லாவண்யா வாய் விட்டு கேட்டு விட்டாள்.
 
கடைசியா ஒரு டைம்….
 
என்ற படி அவள் முகத்தை என் முகம் நோக்கி நெருக்கமாக கொண்டு வர…
 
நான் அவளை அனுமதிப்பதா? மறுப்பதா என்று தடுமாற….
 
நல்லவேளையாக நீண்ட நேரமாகியும் நான் வராததால் என் கணவர் மீண்டும் ஹாலுக்குள் நுழைந்தார். அவரை கவனித்து விட்ட லாவண்யா டக்கென்று விலகிக் கொண்டாள்.
 
எங்கள் இருவர் நிலைமையை என் கணவர் கவனித்து விட்டாரா இல்லையா என்று புரியாமல் நான் அவரை பார்க்க, அவரோ எந்த உணர்ச்சியையும் முகத்தில் காட்டாமல் டைமாயிட்டிருக்கேன்னு வந்தேன். ஸாரி என்றார்.
 
நான் லாவண்யாவை சரி நீ கிளம்பு என்பது போல பார்க்க…..
 
என் போன் மீண்டும் ஒலிக்க ஆரம்பித்தது.
 
சுனில்…
 
ஒரு வேகத்தில் அட்டெண்ட் செய்து டேய்… போனை எடுக்கலைன்னா விட வேண்டியதுதானே. மேனர்ஸ் இல்லை என்று கத்தி விட்டேன்.
 
போனை கட் பண்ணி விட்டு நான் என் கணவரையும் லாவண்யாவையும் வேதனையாக பார்க்க, என் கணவர் கொஞ்சம் நிதானமா ஹேண்டில் பண்ணு அமுதா என்றார்.
 
லாவண்யாவும் ஸாரி நான் யோசனை சொல்லலாமான்னு தெரியலை. பட்… பசங்க குணத்தை சரியா கணிக்க முடியாது. சம் டைம்ஸ் ப்ராப்ளம்ஸ் க்ரியேட் பண்ணிடுவாங்க. கொஞ்சம் பொறுமையா பேசி புரிய வைக்கிறது சேஃப்ன்னு தோணுது என்றாள்.
 
நான் உடைந்து அழ துவங்க, லாவண்யா என்னை நெருங்கி தோள் தொட்டு ஆறுதலாக அணைத்துக் கொண்டு, என்ன இப்படி வீக்கா இருக்கீங்க? உங்க கெத்து தான் உங்க அழகே. இவனெல்லாம் சின்ன பையன். நிதானமா ஹேண்டில் பண்ணி கழட்டி விடுங்க. மனசை தளர விடாதீங்க என்றாள்.
 
பதில் சொல்வதற்குள் மீண்டும் போன்.
 
சுனில்…
 
அந்த நாய் தான்…
 
நான் லாவண்யாவையும் என் கணவரையும் குழப்பமாக பார்க்க…
 
இருவரும் கண்களாலேயே அட்டெண்ட் பண்ணி பேசு என்றனர்.
 
நான் அட்டெண்ட் பண்ணி போனை காதில் வைக்க…
 
அந்த பக்கம் சுனில்…
 
மிஸ் நான் உங்க வீட்டுக்கு வந்திட்டிருக்கேன் என்றதும் என் பொறுமை உடைந்து போனது.
டேய்… அறிவில்லை. வந்தா செருப்பாலேயே அடிப்பேன் என்று கத்தி விட்டேன்.
 
என் கணவரும் லாவண்யாவும் அதிர்ச்சியாகி என்னை பார்க்க…
 
நான் உடைந்து போனவளாக இருவரையும் பார்க்க…
 
இருவரும் என்னை பொறுமை பொறுமை என்று கண்களால் எச்சரித்தனர்.
 
அந்த பக்கம் சுனில் அழ துவங்கியிருந்தான். மிஸ்… இப்படி நம்ப வைச்சு ஏமாத்துறீங்களே மிஸ்… என்று அவன் அர்த்தமே இல்லாமல் உளறிக் கொண்டு அழ துவங்க…
 
எனக்கும் என் நிலைமையை நினைத்து அழுகை வரும் போல இருந்தது.