Adultery அமுதா டீச்சரின் அந்தரங்கம்

[Manmadhan67]

இருக்கேன். நீ இருக்கியா? உன் மாணவன் எவன் கூடவாவது ஓடி போயிட்டியா என்றார் என் கணவர். அவர் குரலில் தெரிந்த கோபத்தை உணர்ந்த எனக்கு அவர் மேல் பரிதாபம் தான் ஏற்பட்டது. ஆனால் அதை காட்டிக் கொள்ளாமல் என்ன இப்படி அசிங்கமா பேசுறீங்க. உங்க ஆசைக்கு என்னை பலி ஆக்கிட்டு இப்ப என்னை தேவுடியா மாதிரி கேவலமா பேசுறீங்க என்றேன்.

 

அவரும் பதிலுக்கு கோபமாக எதாவது சொல்வார் என்று எதிர்பார்த்தற்கு மாறாக உடனே குரல் குழைய, இல்லை அம்மு, நைட் எத்தனை வாட்டி கால் பண்ணேன் தெரியுமா? இப்படி அலட்சியம் பண்ணாதடி. என்னாலே தாங்க முடியாது. நைட் பசங்க வீட்டுக்கு வந்தாங்களா? மேட்டர் எதாவது பண்ணிங்களா? அதான் போன் எடுக்கலையா? என் கிட்டே சொல்லி இருக்கலாமில்லே செல்லம். நான் தான் எல்லாத்துக்கும் ஓகே சொல்லிட்டேனே என்று அவர் பேச பேச என் மனம் நெகிழ்ந்து போனது.

 

ஐயோ, இப்படியெல்லாம் பேசாதீங்க, நான் அழுதுருவேன். உங்களை அலட்சியம் பண்ணலைங்க. ஆனா உங்களை கேட்காம சில விசயங்கள் நடந்திருச்சு இங்கே என்றேன்.

 

என் கணவர் உடனே என்னடி செல்லம் நடந்துச்சு. பசங்க மூணு பேரும் ஒரே டைம்லே உன்னை தொன்னை போட்டுட்டாங்களா? என்று கேட்க அவர் குரலில் அவருடைய வழக்கமான உற்சாகம் தொற்றிக் கொண்டதை என்னால் உணர முடிந்தது.

 

ச்சீய்… எப்ப பாத்தாலும் அதே நினைப்பு. அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை…

 

வழக்கம் போல சஸ்பென்ஸ் வைச்சு என்னை கொல்லாதே டியர். சீக்கிரம் என்ன விசயம்ன்னு சொல்லிடு என்று கெஞ்சினார் என் கணவர்.

 

நான் ஒவ்வொன்றாக சொல்ல சொல்ல அவர் நம்ப முடியாமல் ம்… ம்… என்று சொல்லிக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

 

கடைசியில் ரொம்ப முன்னேறிட்டே அம்மு. நான் இந்த அளவுக்கு போவேன்னு எதிர்பார்க்கலை என்றார்.

 

ஆனால் அவர் குரலில் எப்போதும் இருக்கும் அந்த ஆர்வமும், சந்தோஷமும் குறைந்திருப்பதை நான் கண்டு பிடித்து விட்டேன்.

 

என்னங்க குரல் ரொம்ப டல்லா இருக்கு? உடம்பு எதாவது சரியில்லையா? என்று அக்கறையாக விசாரித்தேன்.

 

இல்லைடி… நல்லாதான் இருக்கேன்.

 

இல்லை… எதோ வித்தியாசம் தெரியுது.

 

அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை. சரி எனக்கு டயர்டா இருக்கு. கிளம்ப போறேன். இப்ப ஹோட்டல் ரூம்லே இருக்கேன். ஒரு தூக்கம் போட்டுட்டு பஸ் பிடிச்சு ஈவனிங் வீட்டுக்கு வந்திருவேன் என்றார்.

 

ம்… சரி என்று போனை கட் பண்ணினேன்.

 

ஆனால் மனதில் ஒரு உறுத்தல் இருந்துக் கொண்டே இருந்தது.

 

மாலை மயங்கி இரவு கவிழும் நேரம் என் கணவர் வீட்டுக்குள் நுழைந்தார். வழக்கமாக என்னை பார்த்ததும் கட்டியணைத்துக் கொண்டுதான் எதுவானாலும் பேசுவார். ஆனால் இன்று சோர்ந்த முகத்தோடு வீட்டுக்குள் நுழைந்தவர் உடைகளை களைந்து விட்டு குளித்து லுங்கியுடன் படுக்கையில் சாய்ந்து விட்டார்.

 

இத்தனை நாள் இல்லாமல் என் மனம் மிகவும் சோர்ந்து போனது. ஒருவேளை நான் வரம்பு கடந்து செல்வதாக நினைக்கிறாரோ? அப்படியானால் இதெல்லாம் இனி நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டியதுதானா? என்னால் முடிவெடுக்க முடியவில்லை.

 

என் மனம் ஆரம்பத்தில் இருந்து நடந்ததை எல்லாம் நினைத்துப் பார்க்க ஆரம்பித்தது. மற்ற பெண்களை போல கணவன் எப்படி இருந்தாலும் அதுவே போதும் என்றுதானே நானும் வாழ்க்கையை ஆரம்பித்தேன். எனக்குள் காமத்தை, அதுவும் இன்னொருவனுடன் உடலுறவு கொள்ளும் விபரீதமான ஆசையை உருவாக்கியவர் என் கணவர் தான். அன்று இருந்த அமுதாவுக்கும் இன்று இருக்கும் அமுதாவுக்கும் எத்தனை வித்தியாசம்?

 

உடலில் ஆண்களின் ஆசையை தூண்டக் கூடிய எந்த பகுதியும் வெளியில் தெரியாமல் புடவையை நேர்த்தியாக கட்டி, குனிந்த தலை நிமிராமல் ஒரு ஆசிரியையாக வாழ்ந்துக் கொண்டிருந்தவள், இன்று என் மாணவர்களுடனே படுத்து உடலுறவு கொண்டு முடித்தாயிற்று. அதுவும் ஒருவனுடன் மட்டுமல்ல. இரண்டு மாணவர்கள் என்னை அனுபவித்து விட்டார்கள். இன்னொருவன் லைனில் காத்திருக்கிறான். நடுவில் லாவண்யாவுடன் ஓரின உறவு. லெஸ்பியன் சுகம். அதோடு பிரின்ஸ்பல், கரஸ்பாண்ட்ன்ட் ஏன் வாட்ச் மேன் கூட காத்திருக்கிறார்கள். இன்னும் யாரெல்லாம் என் காம வாழ்க்கைக்குள் நுழைய போகிறார்களோ? நான் ருசி கண்ட பூனையாக மாறி இருந்தேன். ஒரு சராசரி பெண்ணின் கூச்சம் தயக்கம் பயம் எதுவும் எனக்குள் இல்லை. அனுபவித்த காம சுகம் கொடுத்த மயக்கத்தில் இன்னும் என்னெல்லாம் இருக்கிறதோ அதையெல்லாம் அனுபவித்து பார்த்து விட வெண்டும் என்ற வேட்கை எனக்குள் நன்றாகவே வேரூன்றி விட்டது. கூடவே பதவி, பணம் என்ற ஆசைகளும் சேர்ந்துக் கொண்டிருந்தன.

 

இந்த சமயத்தில் இவர் இப்படி நடந்துக் கொள்வது கொஞ்சம் ஏமாற்றத்தையும், கொஞ்சம் குழப்பத்தையும், ஏன் கொஞ்சம் எரிச்சலையும் மனதில் ஏற்படுத்தினாலும் அதையெல்லாம் தாண்டி நான் இந்த குறுகிய காலத்தில் அனுபவித்த அத்தனை இன்பங்களுக்கும் அடிப்படை காரணமே அவர் தானே என்ற நினைப்பு தான் அதிகமாக இருந்தது.

 

அப்பாவி மனைவியாக இருந்த நான் இன்று கண்டவனுடன் எல்லாம் படுக்க தயாராக இருக்கும் வேசியை போன்ற நிலைக்கு மாறுவதற்கான ஆரம்ப புள்ளியை வைத்தவர் அவர்தான். ஒரு ஆசிரியையாக இருந்துக் கொண்டு ஒரு வேசி கூட பேச யோசிக்கும் வார்த்தைகளை சர்வ சாதாரணமாக பேசும் அளவுக்கு காமுகியாக மாற்றியது அவருடைய விபரீத ஆசைகள் தான்.

 

அவரால் என்னை திருப்தி படுத்த முடியவில்லை என்பது உண்மையாக இருந்தாலும் நான் அதை பெரிய விசயமாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. அவர் தான் ஏதேதோ யோசித்து தாழ்வு மனப்பான்மையை வளர்ந்துக் கொண்டு, தன் இயலாமையை மறைக்க, என்னை இப்படி ஒரு நிலைக்கு கொண்டு வந்து விட்டார்.

 

இப்போது நான் வாழ்க்கையில் மற்ற எதையும் விட காமம் ஒன்றே பிரதானம் என்ற நிலையில் நிற்க, இவரோ எதையோ மனதில் வைத்துக் கொண்டு இப்படி சோர்ந்து போய் என்னையும் சோர்ந்து போக வைக்கிறார்.

 

அதே சமயம் எந்த கணவனும் நிஜத்தில் செய்ய யோசிக்கும் தியாகங்களை எல்லாம் எனக்காக செய்திருக்கிறார். ஒரு நொடி கூட என்னை வெறுத்ததில்லை. என்னை வெட்டி விட நினைத்ததில்லை. அவருடைய சந்தோஷத்திற்காக ஆரம்பித்து இன்று என்னை சந்தோஷத்தில் மூழ்க வைத்திருக்கும் இந்த விளையாட்டு, இப்போது அவர் மனதில் சஞ்சலத்தை உண்டாக்கி இருக்குமென்றால் அதற்கும் அவருடைய விருப்பம் அறிந்து நான் நடந்துக் கொள்வதே சரி என்று தோன்றியது.

 

படுக்கையறையில் நுழைந்து அவர் அருகில் படுத்தேன். அவர் முதுகுடன் என் மார்பை அழுத்தி அவர் உடலை வளைத்து கையை போட்டு கன்னத்தை வருடி தூங்கிட்டீங்களா என்றேன்.

 

திரும்பாமல் இல்லை என்றார். குரலே உடைந்து போயிருந்தது.

 

திரும்புங்க என்றேன்.

 

அவர் திரும்பவில்லை. நான் தோளை பிடித்து திருப்ப முயன்றேன். திரும்ப மறுத்தார்.

 

இப்ப என்ன ப்ரசனை உங்களுக்கு? எதுவும் சொல்லாம இப்படி கிடந்தா என்ன அர்த்தம்? இப்ப திரும்ப போறீங்களா இல்லையா?

 

மனதுக்குள் குமுறிக் கொண்டிருந்த ஏமாற்றம், எரிச்சல், குழப்பம் என்று பல்வேறு உணர்ச்சிகள் வார்த்தைகளாய் வெடிக்க, அடக்க முடியாமல் கொட்டி விட்டேன்.

 

மெல்ல திரும்பியவரின் முகம் பார்த்ததும் என் மனம் உடைந்து போனது. கன்னங்களில் கண்ணீரை துடைத்ததற்கான அடையாளத்தை அவரால் மறைக்க முடியவில்லை.

 

அழறீங்களா?

 

என் குரலிலும் மெலிதான விசும்பல் வெளிப்பட, அவர் கன்னத்தை ஒரு கையால் தாங்கி கேட்க…

 

இல்லையே என்றவர் கண்களில் மளுக் என்று ஒரு துளி நீர் பிதுங்கி வெளியில் வர துடிக்க, துடித்துப் போனவளாக அவர் மீது படர்ந்து அவர் உதடுகளை கவ்விக் கொண்டு காதலாக சுவைத்து என் விழி நீரால் அவர் கன்னம் நனைத்து மெல்ல விலகி…

 

என்னன்னு சொல்லுங்க. இது வரை இல்லாத புது பழக்கமா என் கிட்டே எதையோ மறைக்கிறீங்க என்றேன்.

 

அவர் ஒண்ணும் இல்லை அம்மு. பிஸினெஸ்லே கொஞ்சம் லாஸ் என்று சொல்ல…

 

அவ்ளோதானா?

 

அவருடைய கண்களுக்குள் உற்று பார்த்தேன். அவர் என் விழிகளை சந்திக்க மறுத்தார். அவர் பொய் சொல்கிறார் என்று புரிந்தது.

 

அப்ப என் மேலே வைச்சிருந்த நம்பிக்கை எல்லாம் போயிடுச்சு… அதானே…

 

குரலில் விரக்தியும், வேதனையும் வெளிப்பட கொஞ்சம் கோபமாக நான் கேட்க…

 

அவர் என்னை இழுத்து தழுவ முயன்றார். நான் உடன்பட மறுத்து, விடுங்க, நடிக்க வேண்டாம். என் மேலே தான் எதோ வருத்தம்ன்னு தெரியுது. அதை என் கூட மனசு விட்டு பேசக் கூட முடியாத அளவு நான் நம்பிக்கைக்கு தகுதியில்லாதவளா போயிட்டேன் உங்களுக்கு, வந்தவுடனே அம்முன்னு ஆசையா என்னை கட்டி பிடிக்கிற நீங்க, இன்னைக்கு என்னை அலட்சியப்படுத்திட்டு வீட்டுக்குள்ளே போனப்பவே இனி நமக்குள்ளே இருந்த அன்பும் காதலும் முடிவுக்கு வந்திருச்சுன்னு புரிஞ்சு போச்சு. தேவுடியாளா மாறிட்டேன்னில்லே நான். கசந்து போயிருக்கும். சீஃப்பான பொண்ணாயிட்டேன். என் கூட பேசுறது கூட கேவலமான விசயமா தெரியுது உங்களுக்கு. இல்லையா என்று நான் அவர் முகம் அதிர்ச்சிகளால் மாறுவதை பற்றி கவலையே படாமல் படபடக்க…

 

அவர் தாவி என்னை தழுவி, என் உதடுகளை கவ்வ முயல, நான் அவரை முரட்டுத் தனமாக தள்ள முயல, அவர் என்னை அழுத்தி படுக்கையில் தள்ளி மேலே பரவ, நான் அவருக்கு ஒத்துழைக்காமல் என் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டேன்.

 

ஸாரி என்றார்.

 

….

 

திரும்பு அம்மு…

 

…

 

திரும்ப போறியா இல்லையாடி…

 

….

 

அப்ப நான் நினைச்சது சரிதான்…

 

என்ன நினைச்சீங்க? கோபமாக திரும்பி அவரை பார்க்க…

 

அவர் என் மீதிருந்து சரிந்து அருகில் படுத்தார். நான் அவர் நெஞ்சில் தலை வைத்து எதுவாயிருந்தாலும் மனசு விட்டு பேசுங்க என்று அவர் மார்பை வருடினேன்.

 

ம்ம்ம்…

 

சொல்லுங்க…

 

இல்லை அம்மு திடீர்ன்னு நீ என்னை விட்டுட்டு போயிடுவியோ… நாம பிரிஞ்சிடுவமோ… நான் தனியாளா அனாதையாகிடுவனோன்னு தோணுச்சு… தப்பு பண்ணிட்ட மாதிரி மனசு உறுத்துச்சு….

 

நான் என் கையால் அவர் வாயை மூடினேன்.

 

நான் நினைச்சது தான்…

 

அவர் என்னை கேள்விக் குறியாக பார்க்க…

 

நான் நொடியில் முடிவெடுத்தேன்.

 

இனி ஒத்து வராது என்றேன்.

 

அவர் என்னை இமைக்காமல் பார்த்தபடி அப்படியே படுத்திருக்க…