08-12-2022, 09:46 AM
(This post was last modified: 08-12-2022, 09:48 AM by Latharaj. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
அடுத்த நாள் காலை எழுந்திருக்கவே முடியலை.உடம்பெல்லாம் வலி, தொடைகள் வலியில் பின்னியெடுக்க என் வேட்டியை தூக்கி பார்த்தபோது என் சின்ன தம்பி சுருங்கி அடிபட்ட பாம்பு போல் சுருண்டு இருந்தான்.
"ச்சே..... இப்படி முரட்டுத்தனமாக நடந்துக்கிட்டோமே..... எனக்கு புத்தியே கிடையாது.பாவம்.... அவள் எப்படியெல்லாம் வலியில் துடித்துக்கொண்டிருப்பாளோ. இனிமேல் என் மூஞ்சை திரும்பிக்கூட பார்க்கமாட்டா" நினைத்துக்கொண்டே வெளியே வந்து முகம் கழுவி கொண்டிருந்தேன்.கதவை திறந்த மோஹனா என்னை பார்த்து,
"குட்மார்னிங் சார்" என்று புன்முறுவலுடன் கால்களை அகட்டி அகட்டி என்னருகில் வந்தாள்.
"சார்..... நேத்து பிசைஞ்சு எடுத்துட்டீங்க..... உடம்பெல்லாம் ஒரே வலி.நடக்கவே முடியலை.... பாருங்க உங்க பல் தடம்........"என்று சேலையை கொஞ்சம் ஒதுக்கிக்காட்ட, மென்மையான அந்த மார்பு குன்றின் மேல் ஏகப்பட்ட என் பல்தடங்கள் பதிந்த கன்றி போயிருந்தன.
"இன்னும் இடுப்புக்கு கீழ நிறையா இருக்கு"
"சாரிம்மா..... நேத்து கொஞ்சம் முரட்டுத்தனமாகவே நடந்துக்கிட்டேன். மன்னிப்பு கேட்டுக்கிறேன்"
"என்ன சார் சொல்ரிங்க..... நேத்து நீங்க ரொம்ப சூப்பரா எல்லாமே செஞ்சிங்க...... என் வாழ்க்கையில முத தடவை ரொம்ப சந்தோசமா அனுபவிச்சேன்.......என்ன இன்னொரு ரவுண்டு போயிருக்கலாம் ......"என சொல்ல மிரண்டுதான் போனேன்.
"அம்மா சாமி..... இதுக்கே, என் தம்பி படுத்த படுக்கையில இருக்கான். அவனுக்கு ஒத்தடம் கொடுத்துதான் எழுப்பிவிடவேண்டும்" என மனதில் நினைத்துக்கொண்டே, புன்முறுவலுடன் அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தேன்.
கம்பெனிக்கு அவசர அவசரமாக கதவை மூடி செல்லும்போது, வழக்கம்போல் சாந்தி, அவள் வீட்டு வாசலில் நின்று கையசைக்க, பதிலுக்கு நானும் "டாடா" கொடுக்க, "களுக்" என்று வாயை பொத்தியபடி சிரித்துக்கொண்டே வீட்டுக்குள் போய்விட்டாள்.எனக்கு ஒண்ணுமே புரியவில்லை எதற்கு நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்தாள் என்று.
"ச்சே..... இப்படி முரட்டுத்தனமாக நடந்துக்கிட்டோமே..... எனக்கு புத்தியே கிடையாது.பாவம்.... அவள் எப்படியெல்லாம் வலியில் துடித்துக்கொண்டிருப்பாளோ. இனிமேல் என் மூஞ்சை திரும்பிக்கூட பார்க்கமாட்டா" நினைத்துக்கொண்டே வெளியே வந்து முகம் கழுவி கொண்டிருந்தேன்.கதவை திறந்த மோஹனா என்னை பார்த்து,
"குட்மார்னிங் சார்" என்று புன்முறுவலுடன் கால்களை அகட்டி அகட்டி என்னருகில் வந்தாள்.
"சார்..... நேத்து பிசைஞ்சு எடுத்துட்டீங்க..... உடம்பெல்லாம் ஒரே வலி.நடக்கவே முடியலை.... பாருங்க உங்க பல் தடம்........"என்று சேலையை கொஞ்சம் ஒதுக்கிக்காட்ட, மென்மையான அந்த மார்பு குன்றின் மேல் ஏகப்பட்ட என் பல்தடங்கள் பதிந்த கன்றி போயிருந்தன.
"இன்னும் இடுப்புக்கு கீழ நிறையா இருக்கு"
"சாரிம்மா..... நேத்து கொஞ்சம் முரட்டுத்தனமாகவே நடந்துக்கிட்டேன். மன்னிப்பு கேட்டுக்கிறேன்"
"என்ன சார் சொல்ரிங்க..... நேத்து நீங்க ரொம்ப சூப்பரா எல்லாமே செஞ்சிங்க...... என் வாழ்க்கையில முத தடவை ரொம்ப சந்தோசமா அனுபவிச்சேன்.......என்ன இன்னொரு ரவுண்டு போயிருக்கலாம் ......"என சொல்ல மிரண்டுதான் போனேன்.
"அம்மா சாமி..... இதுக்கே, என் தம்பி படுத்த படுக்கையில இருக்கான். அவனுக்கு ஒத்தடம் கொடுத்துதான் எழுப்பிவிடவேண்டும்" என மனதில் நினைத்துக்கொண்டே, புன்முறுவலுடன் அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தேன்.
கம்பெனிக்கு அவசர அவசரமாக கதவை மூடி செல்லும்போது, வழக்கம்போல் சாந்தி, அவள் வீட்டு வாசலில் நின்று கையசைக்க, பதிலுக்கு நானும் "டாடா" கொடுக்க, "களுக்" என்று வாயை பொத்தியபடி சிரித்துக்கொண்டே வீட்டுக்குள் போய்விட்டாள்.எனக்கு ஒண்ணுமே புரியவில்லை எதற்கு நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்தாள் என்று.