అరణ్య {completed}

[Pallaki]

44      

హలో అన్నా

సుశాంత్ : చెప్పరా

ఎవరో ఇక్కడ ఆశ్రమం దెగ్గరికి ఒక అమ్మాయి వచ్చింది, తన వెనక పడుతూ ఒక పది మంది కత్తులతో వచ్చారు. అందరూ శివ మీదకి వెళుతున్నారు.. ఏం చెయ్యమంటావ్

సుశాంత్ : నీకు వెళ్లి వాడిని కాపాడేంత సీన్ ఉందా

ఆమ్మో లేదన్నా

సుశాంత్ : మూసుకుని చెప్పింది మాత్రమే చెయ్యి.. వాడిని వేసేస్తే హ్యాపీ.. మన చెయ్యి పడకుండానే పోతాడు.. నాకు ఆ రౌడీల ఫోటోలు పంపించు మనకేమైనా ఫ్యూచర్లో ఉపయోగ పడతారేమో

అలాగే అన్నా అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.

సుశాంత్ : శివని కత్తులతో వెంటపడి చంపేంత పగ పెట్టుకున్నది ఎవరు.. ఒకవేళ వాళ్ళతో కలిసి ప్లాన్ చేస్తే.. క్రైమ్ వాళ్ళ మీదకి వెళుతుంది, నా పగా తీరుతుంది.. ఎస్.. ఇదే కరెక్ట్.. ముందు వాళ్లెవరో.. ఎందుకు వీడి వెనక పడుతున్నారో తెలుసుకోవాలి.

ఇక్కడ శివ కొబ్బరి మట్టతో ఒకడు ముందుకు రాగానే వాడి తల మీద గట్టిగా కొట్టాడు.. మళ్ళీ ముగ్గురు ముందుకు రాబోతే దాన్ని తిప్పి కొబ్బరి ఆకులతో వాళ్ళ మొహం మీద కొట్టాడు.. అవి కోసుకుని మంట పుట్టి ఆగిపోయారు, ఇంతలో ఆ గుంపు వెనకాల ఉన్నవాడి తల పగిలి అరిచాడు గట్టిగా.. అందరూ అటు వైపు చూసారు.

శివ : రేయి ఎప్పుడు ఫోన్ చేసాను.. ఎప్పుడు వస్తున్నావ్

సందీప్ : నువ్వు మూడు రింగులకి కట్ చెయ్యగానే అమర్ జాన్సీ అని అర్ధమయ్యింది.. ఇదిగో ఈ రాడ్లు తెచ్చే వరకు లేట్ అయ్యింది అని ఒక రాడ్ శివ వైపు విసరగానే శివ అందుకుని ఎదురుగా ఉన్న వాడి మెడ మీద ఎగిరి కొట్టాడు.

శివ : అది అమర్.. జాన్సీ.. కాదురా... ఎమర్జెన్సీ..

సందీప్ : తెలుసు లేరా బాబు.. ఏదో జోక్ వేసాను.. నీకు కొంచెం హ్యూమర్ సెన్స్ ఉన్నా ఈ పాటికి నవ్వేవాడివి అంటూనే ఒకడి గుండె మీద తన్ని రాడ్ తో ఇంకొకడి తల పగలగొట్టాడు.

శివ : ఏంట్రా మావా.. తెగ ఇరగ్గొడుతున్నావ్ ఫైట్ సీన్..

సందీప్ : నీ మీద ఎటాక్ జరిగాక చాలా జాగ్రత్తలు తీసుకున్నానులే.. చాలా నేర్చుకున్నాను..

శివ : నేనంటే ఎంత ప్రేమరా నీకు.. లవ్ యు

సందీప్ : అంత లేదు నాన్నా.. నీ మీద ఎటాక్ జరిగితే అందరికంటే ముందు పారిపోడానికి.. అని కొడుతూనే మాట్లాడుతున్నాడు

శివ : ఒకడి చెయ్యి విరిచి ఇంకొకడిని తన్ని.. మిత్ర ద్రోహి

సందీప్ : సర్లేరా బాబు.. నిన్ను కాపాడుకోడానికే.. ఇలా కండలు పెంచాను సరేనా.. హ్యాపీయే గా

శివ : హహ.. అని చివరిగా ఉన్న వాడిని ఇద్దరం కలిసి వాడి గుండె మీద తన్నాము.. వెంటనే వాడి కాలర్ పట్టుకున్నాను.. ఎవడు పంపించాడు..

తెలీదు.. సుపారీ ఫోన్ లో వచ్చింది అని మాట్లాడుతుండగానే సందీప్ రాడ్ తో వాడి సెంటర్లో ఒకటి పీకాడు

శివ : ఎందుకురా

సందీప్ : వాడికేం తెలీదు వదిలేయి.. ఆమ్మో మర్చిపోయా.. మామా.. ఒక హెల్ప్

శివ : మామా అని ఇంత సాగిందంటే.. లవ్వే.. ఎవరు ?

సందీప్ : శ్రావణి

శివ : భరత్ చెల్లెలా.. ఎప్పుడు.. ఎలా రా

సందీప్ : నువ్వు కోమాలోకి పొయ్యి ఎవడికైనా మంచి జరిగిందంటే అది నా ఒక్కడికే.. నీ వెనక తిరిగి తిరిగి ఒక్కసారి నువ్వు లేకపోయేసరికి కొంత ఆడ గాలి సోకింది.. (నవ్వుతూ) హాస్పిటల్ కి ఇంటికి తిరుగుతుంటే.. పిల్ల కొంచెం చనువు ఇచ్చింది.. అల్లుకుపోయా.. అని నవ్వుతుంటే

శివ : ఓయబ్బో.. ఇదంతా సిగ్గే..

మీనాక్షి : శివా.. ఈ అమ్మాయి స్పృహ కోల్పోయింది..

వెంటనే హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్లి అడ్మిట్ చేసాము, గంట తరవాత డాక్టర్ బైటికి వచ్చింది.

డాక్టర్ : ఏడు నెలలు దాటిపొయ్యాయి.. ఇలాంటి టైంలో ఇంత వీక్ గా ఉంటే ఎలా.. తను సరిగ్గా తినక నాలుగు రోజులు అయినట్టుంది.. సెలైన్ ఎక్కించాము.. స్పృహ రావచ్చు.. జాగ్రత్తగా చూసుకోండి.. మీనాక్షి నువ్వు కూడా ఇంత వరకు చెకప్ కి రాలేదు.. వేరే డాక్టర్ చూస్తున్నారా

మీనాక్షి : ఫ్యామిలీ డాక్టర్ ఉన్నారు.. అయినా ప్రాబ్లెమ్ వస్తే మీ దెగ్గరికే కదా మేడం పరిగెత్తేది..

డాక్టర్ : (నవ్వుతూ) వెళ్లి చూడండి.. అని లేచింది..

బైటికి వచ్చాము.. సందీప్ బైట ఉంటే నేను మీనాక్షి ఆ అమ్మాయిని చూడడానికి లోపలికి వెళ్ళాము

మీనాక్షి : శివా.. తన చేతిలో ఈ చిట్టీ ఉంది అని పేపర్ అందించింది.

తీసుకుని తెరిచాను.. ఒక ఫోటో ఎవరో ఒక ఆవిడ చిన్న పిల్లాడిని ఎత్తుకుని దిగిన ఫోటో.. చాలా పరిశీలించి చూస్తే అప్పుడు అర్ధమయ్యింది అది నేనే అని.. స్పృహలో లేని ఆ అమ్మాయి వైపు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూనే వెంటనే అమ్మకి ఫోన్ చేసాను హాస్పిటల్ కి రమ్మని. ఆ చీటీ తెరిచి చూసాను..

శివా.. నీకు నా మీద ఏ మూలనో చాలా కోపంగా ఉంటుందని నాకు తెలుసు, సారీ నన్ను నేను పరిచయం చేసుకోలేదు కదా.. నా పేరు అవంతి.. అవంతి IPS.. నిను కన్న అమ్మని.

నీ పూర్తి పేరు శివ కేశవ్, అప్పుడున్న పరిస్థితుల్లో నువ్వు నా దెగ్గర ఉండటం కంటే బతికుంటే చాలని అనుకున్నాను అందుకే నిన్ను ఆ మహాతల్లి కావేరి గారి దెగ్గర విడిచిపెట్టాను. ఆవిడ నిన్ను ప్రేమించినంతగా నేను కూడా ప్రేమించలేనేమో అనిపించింది.. ఏమి తెలియక పోయినా నీ పేరు నీకే పెట్టింది..

నా సమస్యలు తీరాక నిన్ను నాతో తీసుకెళదామని మళ్ళీ నీకోసం వచ్చాను కాని నిన్ను కావేరి గారిని చూసాక మిమ్మల్ని విడతీయడానికి నా మనసు ఒప్పుకోలేదు.. చాలా ఏడ్చాను కాని ఇన్నేళ్ల నా కడుపు కోతని మళ్ళీ తనకి ఆ బాధ మిగల్చకూడదని అనుకున్నాను అందుకే నిన్ను తన దెగ్గరే ఉండనిచ్చాను.

నీకు గుర్తుందా ఒకసారి నువ్వు కావేరి గారు గుడి మెట్ల మీద అడుక్కునే వాళ్ళకి బట్టలు పంచారు, అందులో నేను కూడా కూర్చున్నాను నీ చేతుల మీద తీసుకున్న చీర ఇప్పటికి నా దెగ్గర పదిలంగా ఉంది. నువ్వంటే నాకు అంత ప్రేమ కాని అప్పుడున్న పరిస్థితుల వల్ల మళ్ళీ నీ దెగ్గరికి రాలేకపోయాను.

ఇప్పుడు నీ దెగ్గరికి పంపించానే అది నీ చెల్లి.. పేరు కస్తూరి.. నిన్ను నేను కావేరి గారి చేతుల్లో పెట్టినప్పుడు అది నా కడుపులోనే ఉంది.. అది నీ రక్తం పంచుకుపుట్టిన నీ చెల్లి..

మీ నాన్న జయ కేశవ్.. ఒక పెద్ద బిజినెస్ కంపెనీలో పార్టనర్ గా ఉండేవాళ్ళు. దానికి సంబంధించిన చిన్న తప్పు ఒకటి మీ నాన్నకి దొరికింది దాన్ని నేను బైటికి లాగాను.. దాని వల్ల వాళ్ళ అస్సలు బాగోతం బైట పడింది.. ఇండియా లోనే బిగ్గెస్ట్ స్కాం బైటికి ఎక్సపోజ్ అయ్యింది.. వాడు తప్పించుకోలేక జైల్లోనే గుండె ఆగి చచ్చాడు దానితో వాడి కొడుకులు మా మీద పగ పెంచుకుని నాన్నని చంపేసి నన్ను ట్రాప్ చేసి శత్రుశేషం లేకుండా చెయ్యాలని నిన్ను నన్ను చంపాలని ప్లాన్ చేసారు.. అప్పుడే తప్పక నిన్ను కావేరి గారి చేతుల్లో పెట్టి వెళ్లిపోయాను.

అక్కడ నుంచి తప్పించుకుని కేరళ చేరాను, నా ఒంటి మీద గాయాలు కస్తూరి పుట్టిన సంవత్సరానికి గాను నయం అవ్వలేదు.. నిన్ను చూడాలని ఎంత తపించానో నాకే తెలుసు.. నీకోసం ఏడవని రోజంటూ లేదు.. కాని ఈలోపే నీ చెల్లెలు కస్తూరి పుట్టింది.. ఆ తరువాత గవర్నమెంట్ కి ఎక్సపోజ్ కాకుండా దాన్ని పెంచాల్సి వచ్చి చిన్న కాలేజ్లో టీచర్ గా జాయిన్ అయ్యాను.. నువ్వు నా పక్కన ఉండుంటే నా జీవితం ఇంకోలా ఉండేదేమో కాని లేవు కదా చాలా సంవత్సరాలికి చుట్టు ఉన్న అందరూ బలవంతంతో కస్తూరికి నాన్న అవసరం మీద మళ్ళీ పెళ్లి చేసుకున్నాను.

ఇన్ని రోజులు బాగానే సాగాయి.. చెల్లికి నీ గురించి నేను ఏమి చెప్పలేదు తనని సంతోషంగానే ఉంచాలనుకున్నాను, నీ గురించి తెలిస్తే నిన్ను వెతుక్కుంటూ నీ జీవితంలోకి వచ్చి నన్ను కూడా నీ జీవితంలోకి లాగి నిన్ను డిస్టర్బ్ చేస్తుందని భయపడ్డాను.. అందుకే చెప్పలేదు వేరే ఉద్దేశం లేదు.. తన పెళ్లి నా ఫ్రెండ్ కొడుకుతో చేసాను..కాని పెళ్ళై తను వెళ్ళిపోయాక ఒక రోజు నీ ఫోటో చూస్తూ నాలో నేనే మాట్లాడుకుంటుంటే ఎప్పుడు వచ్చిందో చూసి నన్ను నిలదీసేసరికి చెప్పాల్సి వచ్చింది.. మొట్ట మొదట ప్రశ్న ఏమని అడిగిందో తెలుసా నా అన్నయ్య ఎక్కడా అని.. చెపుదామనుకున్నాను కాని ఎప్పుడు ఆ రాక్షసుల కంట బడ్డామొ తెలీదు చూడగానే వాడికి నా మీద పగే గుర్తు కొచ్చినట్టుంది మళ్ళీ మా పరుగులు మొదలయ్యాయి.

కడుపుతో ఉన్న నీ చెల్లిని నేను కాపాడగలనన్న నమ్మకం నాకు లేదు, అందుకే నీ దెగ్గరికి పంపిస్తున్నాను. నా శివ నేను అనుకున్నట్టే ఉంటాడని నమ్మి నీ దెగ్గరికి పంపిస్తున్నాను.. మీ నాన్నలోని మంచితనం నాలోని దూకుడుతనం రెండు నీలో ఉన్నాయని అనుకుంటున్నాను అందులోనూ నువ్వు పెరిగింది చాలా మంచి మనిషి చేతుల్లో పెద్దగా సందేహం పెట్టుకోలేదు.

ఒకవేళ నేను అనుకున్న నా శివ కేశవుడు అలానే ఉంటే నీ చెల్లిని కాపాడుకో.. ఒకవేళ అలా లేకపోతే తనని దాయి.. ఆ ధైర్యం కూడా లేకపోతే ఎక్కడికైనా దూరంగా పంపించేయి తన బతుకు తను బతుకుతుంది.. ఇక ఈ ఉత్తరం, నీ చెల్లెలు నీ దెగ్గరికి చేరేటప్పటికి నేను ఉంటానో లేదో నాకు తెలీదు ఎక్కడ దాక్కున్నా కనిపెట్టేస్తున్నారు. చివరి వరకు నా మొహం నీకు చూపించనేలేదు అందుకు నన్ను క్షమించు.

నువ్వు నన్ను అమ్మా అని పిలవకపోయినా, నా దురుదృష్టవశాత్తు నువ్వు నన్ను అసహ్యించుకున్నా నాకు బాధ లేదు.. నా పరిస్థితులు అలాంటివి మిమ్మల్ని బతికించుకోవాలన్న ఒకే ఒక్క ధ్యాసలో ఏదీ తోస్తే అది చేసుకుంటూ పోయాను.. కాని ఒక్కటి నువ్వు ఒక నిజాయితీ మరియు మంచితనం కలిగిన ఒక గొప్ప కుటుంబంలో పుట్టావని చాలా గర్వంగా చెప్పగలను.. వీలైతే నన్ను క్షమించు.. ఇంకో జన్మ ఎత్తితే ఒక తల్లిగా నీకు చెయ్యని సేవలు చేసుకోవాలని ఆశగా ఉంది. చెల్లెలి సంగతి.. మర్చిపోకు.. జాగ్రత్త..

కావేరి గారికి నా హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు తెలియజేయ్యి...

లెటర్ మూసి జేబులో పెట్టుకున్నాను.. వెళ్లి కస్తూరి పక్కన కూర్చున్నాను..

అరణ్య : అమ్మా తన దెగ్గరికి వెళ్ళు

శివ : నాకు అరణ్య మాటలు వినిపిస్తున్నాయి కాని మీనాక్షికి తెలియకూడదని నటిస్తూనే లేచి నిలబడ్డాను.

మీనాక్షి కస్తూరి దెగ్గరికి వెళ్లి తన పక్కన కూర్చుంది.

అరణ్య : తన పొట్ట మీద చెయ్యి పెట్టు

మీనాక్షి కస్తూరి హాస్పిటల్ డ్రెస్ పైకి అని తన పొట్ట మీద చెయ్యి వేసింది.

అరణ్య :

ఆడపిల్ల
అందమైన ఆడపిల్ల
కృష్ణ భగవానుడి భక్తురాలు
సంగీతం అంటే చాలా మక్కువ
ఏమి చదవనవసరం లేదు, చదువుల తల్లి.. అన్ని నేర్చుకునే అడుగు పెడుతుంది
అన్ని ఉన్నా ఏమి ఉండవు
మంచి చతురత కలది
గుణవంతురాలు
అరచేతిలో దిక్సూచితో పుడుతుంది


లేపుతున్నాను.. అని కస్తూరిని లేపాడు అరణ్య

శివ వెళ్లి తన చెల్లి పక్కన కూర్చుని చూసాడు.

కస్తూరి : అన్నయ్యా.. అని ఏడ్చేసింది..

శివ : కస్తూరి..  అమ్మ...?

కస్తూరి : ఎవ్వరు లేరు.. అందరినీ చంపేశారు.. అని వాటేసుకుని ఏడ్చేసింది.

శివ కళ్ళు మూసుకున్నాడు, కన్నీళ్లు జలజలా రాలాయి..

శివ : వాళ్ళ కార్యక్రమాలు ?

కస్తూరి : లేదు.. ఇంకా అక్కడే ఉన్నారు..

శివ : నువ్వు ఓకే నా.. ముందు ఏమైనా తిను

కస్తూరి : లేదు అన్నయ్యా.. నాకిప్పుడు బానే ఉంది.. ఇంతక ముందు కంటే ఇప్పుడే ఇంకా ఆరోగ్యంగా ఉన్నానని అనిపిస్తుంది.

శివ : నాకు తెలుసు, అని లేచి మీనాక్షి ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని అరణ్యకి ముద్దు పెట్టి లేచి కస్తూరి వైపు తిరిగి.. వదిన అన్నాడు..

కస్తూరి చెయ్యి చాపగా మీనాక్షి ఆ చెయ్యి అందుకుని నిలబడింది.. ఇంతలో సందీప్ లోపలికి వచ్చాడు.

సందీప్ : శివా.. అమ్మ వచ్చింది.

శివ తన చేతిలో ఉన్న లెటర్ ఫోటో తీసుకుని బైటికి వెళ్లి కావేరికి చూపించాడు.

కావేరి : శివుడు.. అమ్మరా.. తనేరా నీ అమ్మ.. ఈ ఫోటో ఎక్కడిది..

శివ తన చేతిలో ఉన్న లెటర్ కావేరికి ఇచ్చాడు.. అంతా చదివి శివ వైపు చూసింది బాధగా..

కావేరి : ఇప్పుడు ఏం చెయ్యాలనుకుంటున్నావ్

శివ : ముందు కేరళ వెళతాను

కావేరి శివ చెయ్యి పట్టుకుంది గట్టిగా

కావేరి : ప్రమాదం అని తెలిసి..

శివ : ఏం చెయ్యాలో నువ్వే చెప్పు అనగానే కావేరి పట్టుకున్న చెయ్యి వదిలేసింది.. నా చెల్లెలు లోపల ఉంది అనగానే కావేరికి అర్ధమయ్యింది శివ ఈ విషయంలో ఎంత దూరం వెళ్ళడానికైనా సిద్ధంగా ఉన్నాడని.. కస్తూరిని చూడటానికి లోపలికి వెళ్ళింది.

డాక్టర్ వచ్చి చెక్ చేసి ఇంకెప్పుడు ఆహారం విషయంలో నెగ్లెక్ట్ చెయ్యొద్దని హెచ్చరించి డిశ్చార్జ్ చేసింది. అందరూ వెళ్లిపోతుంటే సందీప్ అయోమయంగా శివ వంక చూసేసరికి.. శివ మొత్తం వివరించాడు.

శివ : బైటికి నడుస్తూనే కళ్ళు తుడుచుకుంటూ నన్ను కన్న అమ్మలా ధైర్యంగా ఉండాలని నవ్వుతూ ఆలోచించాను.  సందీప్.. సంపాదించింది చాలు.. వాటికవే పెరుగుతాయిలే.. కేరళ వెళ్ళాలి ఏర్పాట్లు చెయ్యి

సందీప్ : ఓకే

శివ : విత్ గన్స్

సందీప్ : డబల్ ఓకే

ఇంతలో కస్తూరి బైటికి వచ్చి శివ చెయ్యి పట్టుకుంది.

శివ తన వంక చూసాడు..

కస్తూరి : అన్నయ్యా.. నేను నీకు బరువవుతున్నానా.. వాళ్ళు చాలా గోరంగా..

శివ : ష్.. నన్ను నమ్ముతున్నావా

కస్తూరి : నాకు నువ్వు తప్ప ఇంకెవరు ఉన్నారు అన్నయ్యా

శివ : ఇప్పటి వరకు అమ్మతో ఎలా ఉన్నావో అంతే చనువుగా నాతోనూ ఉండు.. నిన్ను అమ్మలా చూసుకుంటాను..

కస్తూరి : నాకు తెలుసు

శివ : ఏం తెలుసు

కస్తూరి : అమ్మ చెప్పింది.. నువ్వు ఎలాంటి వాడివో ఎలా ఉంటావో

శివ : అంటే..

కస్తూరి : మాకు ఎవ్వరికి చెప్పకుండా దొంగతనంగా వచ్చి నిన్ను చూసుకుని వెళ్ళేదట.. అప్పుడే అమ్మని వాళ్ళ మనుషులు ఎవరో చూసి ఉంటారని అనుమాన పడింది కాని ఇప్పుడు అమ్మే లేదు

శివ : నువ్విలా బాధ పడితే పుట్టబోయే బిడ్డకి మంచిది కాదు.. మన చేతుల మీదగా వాళ్ళకి కర్మకాండలు జరిపిద్దాం. అని నా చెల్లెలి భుజం మీద చెయ్యి వేసి ముందుకు నడిపించాను.. వెనకాలే కావేరి చేతిలో ఉన్న ఉత్తరం చదువుతూ కన్నీళ్లతో కావేరి చెయ్యి పట్టుకుని ముందు వెళుతున్న అన్నా చెల్లెళ్ళని చూస్తూ ఉంది మీనాక్షి.

ఇంటికి వెళ్లి బట్టలు మార్చుకుని అందరం ఎయిర్పోర్ట్ కి వెళ్లి ఫ్లైట్ ఎక్కి కూర్చున్నాం. కస్తూరి నాకు ఒక పక్కన, మీనాక్షి ఇంకో పక్కన కూర్చున్నారు.

శివ : అమ్మ గురించి చెప్పు.. తను నాకోసం వచ్చేదా

కస్తూరి : అవును.. అప్పుడప్పుడు నిన్ను దూరం నుంచి చూసుకునేదట

శివ : నన్ను ఒక్కసారి కలిసి ఉండొచ్చు కదా

కస్తూరి : అమ్మకి ఎప్పుడు ఒక అనుమానం ఉండేది, వాళ్ళు అమ్మ కోసం వెతుకుతూనే ఉంటారని.. ఎందుకంటే అమ్మ వల్ల వాళ్ల ఆస్తిని పేరుని వాళ్ల నాన్నని కోల్పోయారట.. మళ్ళీ నిన్ను కలిస్తే నీకు ప్రమాదమని నీకు దూరంగానే ఉండాలని నిర్ణయించుకుంది..

శివ : కాని చివరికి నిన్ను నానా దెగ్గరికే చేర్చింది కదా.. అదేదో మనం ముందే కలిసుంటే.. అని కళ్ళు తుడుచుకున్నాను.

కస్తూరి : నాకొక సారి చెప్పింది.. నీకు తన గురించి తెలిస్తే వదలవని ఎంత దూరం అయినా వచ్చేస్తావని చాలా మొండివాడివని చెప్పింది.

మీనాక్షి : అవును మీ అన్నయ్య చాలా మొండోడు

కస్తూరి : భయంగా ఉంది అన్నయ్యా

శివ : నిన్ను సురక్షితంగా ఉంచే బాధ్యత నాది

కస్తూరి : అది కాదు అన్నయ్య.. నేను నీ దెగ్గరికి వచ్చింది వాళ్ళకి భయపడొ లేక ఇంకేదో అవుతుందనొ కాదు.. ఈ బిడ్డని బతికించుకోవాలనుకున్నాను..  అంతకంటే ఎక్కువగా నిన్ను చూడాలని చాలా గట్టిగా అనుకున్నాను.. కాని ఇప్పుడు నీకేమైనా జరిగితే..

మీనాక్షి : ఏమి జరుగుతుందో చూద్దాం.. నీకు తోడుగా మీ అన్న మాత్రమే కాదు.. నేను నా తో పాటు నా కొడుకు ఉన్నాడు అంతలోనే కవర్ చెయ్యడానికి ఉంటాడు అని ఆపేసింది.. మళ్ళీ ఏమి తెలియనట్టే ఏరా బుజ్జి అంది

అరణ్య ఏమి మాట్లాడలేదు..

వీడొకడు అప్పుడప్పుడు మాట్లాడతాడు అప్పుడప్పుడు అస్సలు లెక్కే చెయ్యడు.. అని మనుసులో అనుకుంటూనే బైటికి నవ్వుతుంటే అరణ్య కూడా నవ్వాడు.. మీనాక్షి కడుపు వెచ్చగా అవ్వగానే.. దొంగ అని అనుకుని నవ్వుకుంది..

ఫ్లైట్ కేరళలో ల్యాండ్ అయ్యింది.