Incest தந்தையின் பாசமும் காமமும்

[Vinithan 23]

தொடர்ச்சி...

வீட்டை நெருங்கியதும் என் ஃபோன் எடுத்து என்ன மெசேஜ் என்று பார்த்தேன். ஆரணி எனக்கு " I miss you too" என்று அனுப்பியிருந்தாள். அந்த மெசேஜ் பார்த்ததும் என்னை அறியாமல் இனம் புரியாத ஒரு சந்தோஷம். உடனடியாக ஆரணிக்கு கோல் செய்தேன். அவள் "Hello" என்றதும் புரிந்து கொண்டேன் அவள் இன்னும் தூக்கத்தில் இருந்து எழவில்லை. ஆம் இப்போது இங்கே மணி மாலை 5:30 ஆகி விட்டது ஆனால் இந்தியவில் இப்போது அடுத்த நாள் அதிகாலை  4 மணியாகி இருக்கும். என் மகள் பாவம் உறங்கட்டும் என்று " ஆரணி நீ தூங்கம்மா, நான் பிறகு கதைக்கிறேன்" என்று தொடர்பை துண்டித்தேன். ஆனால் அடுத்த கணமே அவளிடமிருந்து அழைப்பு. "என்ன ஆரணி தூங்கலையா?" என்றேன். "இல்லை எனக்கு உங்க கூட நிறைய கதைக்க வேண்டும்" என்றாள். " இல்லையம்மா நீ பாவம் தானே இந்த நேரத்தில் ஏன் தூக்கத்தை தொலைக்கனும்" என்றதும் "என்னால் நிம்மதியா தூங்க முடியவில்லை, அம்மா இருந்த வரைக்கும் அவங்களோட அரவணைப்பில் தூங்குவேன் ஆனா இப்ப தனிமையில் என்னால் நிம்மதியா தூங்க முடியவில்லை" என்றாள் .

ஆரணி தனிமையில் எவ்வளவு கஷ்டப்படுகிறாள் என்பதை என்னால் உணர முடிந்தது. "ஆரணி உனக்கு எப்படி ஆறுதல் சொல்வது எனக்கு தெரியலமா. இனி உனக்கு எல்லாமா நான் இருக்கன்மா. உன் பக்கத்தில் இப்ப நான் இருக்கனும் போல இருக்குமா" என்றேன். அவளும் " எனக்கும் உங்களோட அன்புக்குள்ள இருக்கனும் போல இருக்கு" என்றாள். எங்கள் இருவருக்குள்ளும் தந்தை மகள் உறவை தாண்டி வேறு ஏதோ ஒரு நெருக்கம் இருப்பது போல இருந்தது.

" ஆரணி வீடியோ கோல் கதைக்க முடியுமா" என்றேன். அவள் மறுகணமே "எனக்கும் உங்களை பார்க்கனும் போல இருக்கு" என்றாள். உடனே வீடியோ ஓன் செய்தேன். அங்கே ஆரணி நீல நிற ரீசேர்ட்டில் கட்டிலில் படுத்திருந்தால். அவளை பார்த்ததும் நான் என்னை மறந்து அவளை ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். அவள் " அம்மா உங்க போட்டோ காட்டினாங்க. நீங்க அப்ப இருந்த மாதிரியே ரொம்ப இளமையா இருக்கிறீங்க" என்றாள். அவள் அப்படி சொன்னதும் என் மனது பட்டாம்பூச்சி போல சிறகடித்து பறக்க ஆரம்பித்தது. " நீயும் நடிகைகள் போல ரொம்ப அழகா இருக்கிறாய். நானே ஒரு நிமிடம் உன் அழகில் மயங்கி விட்டேன்" என்றேன். "ஆ! பொண்ணு கிட்டயே ஜொள்ளு விடுவீர்களா" என்று நக்கலாக கேட்டாள். "ஐயோ! நான் உன்மையை தானே சொன்னேன்." என்றதும் அவளின் முகத்தில் வெட்கம்.

"இதோ பாரு ஆரணி இனி உனக்கு என்ன வேண்டும் என்றாலும் என் கிட்ட உரிமையா கேளுமா. அம்மாவோட நினைவு வராத மாதிரி நான் உன்னை பார்த்துக் கொள்ளுவேன்.உன்னை அமெரிக்கா எடுப்பதற்கான வேலைகளை நான் தொடங்குகிறேன். நீயும் இங்கு வந்து உனக்கு பிடிச்ச மாதிரி வாழலாம்" என்றேன். "வேண்டாம்! உங்களுக்கு என்னால் கஷ்டம் எதுவும் வேண்டாம். என்னால் அம்மா பட்ட கஷ்டங்கள் போதும்" என்றாள். "என்னம்மா நீ! இனி காலம் முழுக்க உன் கூட சேர்ந்து வாழலாம் என்று நான் எவ்வளவு ஆசையா இருக்கிறேன். எனக்கு புரியுது உன்னால அவ்வளவு சீக்கிரம் என் கூட அட்டாச் ஆக முடியாது. என்னை உன்னுடைய பெஸ்ட் பிரண்ட்டா நினைச்சு இப்ப பழகம்மா.  அதுக்கு பிறகு உனக்கு என் கூட இருக்க பிடிக்கும்" என்றேன். அவளும் " எனக்கு அப்பா என்ற உறவே புதுசா தான் இருக்கு, நீங்க சொல்லுற மாதிரி உங்களை என்னுடைய பெஸ்ட் பிரண்ட்டா நினைச்சுக்கிறன்." என்றாள்.

"ஆரணி நான் இதுவரை உன்னை முழுமையாக பார்க்கவில்லை. இப்போது பார்க்கலாமா" என்றேன். "எப்படி " என்றாள் வெகுளியாக, "எழுந்து நின்று போனிலிருந்து தூரமாக சென்று உன்னை முழுமையாக காட்டம்மா" என்றதும் அவள் சற்று தயங்கினாள். "என்ன தயக்கம்" என்றேன். " நான் சின்ன சோர்ட்ஸ் தான் போட்டிருக்கேன் அது தான் தயக்கமா இருக்கு" என்றாள். " என்ன ஆரணி நீ எப்படி இருந்தாலும் உன்னை பார்க்க எனக்கு உரிமை இல்லையா. அது மட்டுமா இப்ப நான் உனக்கு பெஸ்ட் பிரண்ட் தானே அப்படி இருக்க என்ன தயக்கம்" என்றதும் அவள் "சரி" என்று போனை கட்டிலில் வைத்து எழுந்து தூரமாக போய் நின்றாள். அடடா அவள் ஒரு சிறு சோர்ட்ஸ் தான் அணிந்திருந்தால் அது அவளின் பளிங்கு தொடை இரண்டையும் அப்படியே வெளிச்சம் போட்டு காட்டியது. அவளுடைய பிரா போடாத மார்புக் காம்புகள் அந்த நீல நிற ரீசேர்டினை தாண்டி நிமிர்ந்து  நின்றன. நான் அவள் மீது என்னை அறியாமல் காதலில் விழுந்து விட்டேன் என்பதை புரிந்து கொண்டேன். அந்த நிமிடமே அவளை அள்ளி அணைத்து முத்தங்கள் பொழிய ஆசையாக இருந்தது. இத்தனை வருட இடைவெளி அவளை என் மகளாக பார்க்க விடாமல் ஒரு காதலி போல பார்க்க வைத்தே விட்டது.

" பார்த்து ரசிச்சது போதும்" என்று அவள் சொன்னதும் தான் நான் சுய நினைவிற்கு வந்தேன்.  " I love you so much Arani" என்று என்னை அறியாமல் வார்த்தைகள் வெளிவந்தன. அவளும் சிறிது நேரம் கழித்து "I love you too" என்றதும் என் காதலை அவள் ஏற்றுக் கொண்டது போல அப்படி ஒரு பூரிப்பு எனக்கு. "ஆரணி இந்த நிமிடம் முதல் நமக்குள்ள எந்த ஒளிவு மறைவும் இருக்க கூடாது. எதுவாக இருந்தாலும் வெளிப்படையா பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும்" என்றேன். அவளும் " சரி" என்றாள்.

அவளோடு கதைத்துக் கொண்டு இருந்ததில் நேரம் போனதே தெரியவில்லை. அவளின் இத்தனை வருட வாழ்க்கை அனுபவங்களை கேட்டுக் கொண்டே என் இரவு உணவினை தயார் செய்தேன். அவளுடனான சுவாரசியமான உரையாடலில் நான் இரவுக் கடமைகளை முடித்து அப்படியே தூங்கிவிட்டேன். இத்தனை வருடங்கள் தனிமையில் வாழ்ந்த எனக்கு ஒரு துணையாக இப்போது என் மகள் இருக்கிறாள் என்ற உணர்வு எனக்கு நிம்மதியான உறக்கத்தை தந்தது. ஆனால் என் மகளே எனக்கு எல்லாமாக மாறப் போகும் காலம் வெகு தொலைவில் இல்லை என்பதை நான் அப்போது உணர்ந்திருக்கவில்லை.

மீண்டும் அடுத்த பதிவில் சந்திப்போம்...