S/o சைலஜா

[Black Mask VILLIAN]

     Semester exam தொடங்கியது, பசங்க ரெண்டு பேரும் காமத்தை ஓரமா ஒதுக்கிட்டு பரீட்ச்சையில கவனம் செலுத்தி ராத்திரியும் பகலுமா நல்லா படிச்சி exams எழுதினாங்க. பசங்க தான் இப்படினா அம்மாக்கள் மூவரும் இதவிடயும் பிசியா இருந்தாங்க, அவங்க மூனுபேருமே exam duty-ல பயங்கர பிசி. இதுல ரொம்ப happy-யா இருந்ததென்னவோ பாக்கியா-வும் பார்த்திபன்-ம் தான், இப்படியே நாள் போயிட்டிருக்கப்போ தான் அந்த துயர சம்பவம் நடந்தது.

     ஆமா, பாக்கியா-வோட அம்மா இறந்து போனாங்க. அந்த துயரத்துலயே பாக்கியா தனிமையில வீழ்ந்தாள். அவங்க உடம்பு சரியில்லாம கட்டில்ல விழுந்தப்பவே கொஞ்சம் கொஞ்சமா உதவி செஞ்சிட்டு வந்த பார்த்திபன், பாக்கியா-வோட அன்யோனியம் ஆனதுகப்றம் அவங்கள அதுவரைக்கும் பார்த்திபன் அவங்களோட treatment-க்கு செலவு செஞ்சிட்டு இருந்தாரு. எப்போ உணர்ச்கி வேகத்துல அந்த பொண்ண் தொட்டாரோ அப்போல இருந்து அவ அம்மாவ hospital-ல்ல செர்த்து proper-ரான treatment கொடுக்க ஆரம்பிச்சாரு. அவரு எவ்ளோ செலவு செஞ்சோ கடைசியில அவங்கள காப்பாத்த முடியாம போக, கடைசில அவங்க இறந்து போனாங்க.

     பாக்கியா-வுக்குனு இருந்த ஒரே உறவு அவ அம்மா தான், இப்போ அவங்களும் இறந்ததால அவ அனாதையான. தனிமை அவள் சூழ, அவள தன்னோட வீட்டுக்கு அழைச்சி வந்து தங்க வசதி பண்ணி  கொடுத்தாள் சாரு. அதுக்கப்றம் அவ பாக்கியா-வ கவனிச்சிக்குரதுலயே கவனம் செலுத்தினாள். தன்னோட தாலி கட்டுன புருஷனயும் தான் பெத்த மகனையும் கூட அவ கவனிக்கல. பார்த்திபன் கூட அவ நிலைமைய நெனைச்சி வருத்தப்பட்டார், அதே சமயம் தனக்கு சக்காளத்தியான பொண்ண கவனிச்சிக்குரத சாரு-வ பாத்து பெருமைபட்டார். இப்படிபட்ட பொண்டாட்டிக்கு துரோகம் பண்ணிட்டமேனு கூட நொந்து போனார், அவரது மனவலியை போக்கி கொள்ள கல்லூரி வேலைகளில் மூழ்கிபோனார். ஆனால் இந்த பேதை பெண் தான் பாவம், தன்னை ஒண்டியாய் பெற்று வளர்த்து ஆளாக்கிய அம்மா-வின் மறைவை ஏற்று கொள்ள முடியாமல் போனாள். இப்படியே நான்கு சுவர்களுக்குள் முடங்கிய பாக்கியா-வை பழையபடி சகஜநிலைக்கு கொண்டு வர சாரு-க்கு வழி திரியவில்லை. அப்போது தான் தனது பலநாள் சிந்தனையை கடைசி ஆயுதமாய் கையில் எடுத்தாள். தன் மகன் மற்றும் கணவரை அழைத்தாள்.

‘சொல்லு சாரு, ஏதோ பேச கூப்டு அமைதியா இருக்க?’ என்க
‘ஹ்ம்… நான் எவ்வளவோ முயற்சி பண்ணிட்டேப்க ஆனா அவ அந்த ரூம விட்டு கூட வெளில வரமாட்டுரா…’
‘………..‘
‘அம்மா, அதுக்குனு அவங்கள அப்படியே விட்டுட முடியாதுல்லம்மா….’
‘அதுக்கு தான் நான் ஒரு முடிவுக்கு வந்திருக்கேன்…’ என்றாள்
‘சொல்லுங்கம்மா…??’ என்றான் பார்த்தா
‘அதுக்கு முன்ன நீ சொல்லு, உனக்கு பாக்கியா சின்னம்மாவா வந்தா ஓகே-வா??’ என்றாள், சாரு-வின் இந்த கேள்வி பார்த்திபனை உளுக்கியது
‘என்னம்மா..?’
‘இல்ல, நான் பாக்கியா-வுக்கும் உன் அப்பா-க்கும் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாம்னு முடிவெடுத்திருக்கேன். இதுல உனக்கெதுவும் ஆட்ச்சயபனை இருக்கா??’ என்றாள்
‘சாரு, என்ன சொல்லுர???’ என பார்த்திபன் பதற
‘நான் பார்த்தா கிட்ட தான் பதில் கேட்டேண், உங்க கிட்ட இல்ல… பார்த்தா நீ சொல்லு…’
‘எனக்கு ஓகே தான்ம்மா, பாக்கியா ரொம்ப நல்லவங்க தான். நம்ம எல்லாருக்கும் அவங்க மேல நல்ல relationship இருக்கு so எனக்கு ஓகே தான்ம்மா….’
‘சாரு இது சரியில்ல…’
‘அப்பா உங்களுக்கு அவங்கள பிடிக்கலையா???,’
‘நீ சும்மா இரு பார்த்தா,…’
‘நீங்க சும்மா இருங்க, அந்த பொண்ணு அவ வாழ்க்கைய வாழ இன்னும் வருஷம் இருக்கு. அவள இப்ப இப்டியே விட்ட அவ வாழ்க்கை இந்த நாலு செவருக்குள்ளயே முடிச்சிப்பா…’
‘…………’
‘அவ எங்கள விடயும் உங்க மேல தான் பிரியமா இருப்பா, உங்களால மட்டும் தான் அவள பழைய நெலைமைக்கு கொண்டுவர முடியும்…’ என்றாள்
‘ஆமாப்பா…’
‘…………….’ அவர் சிந்தனையில் ஆழ்ந்தார்
‘உங்க யோசனை என்னனு எனக்கு தெரியுதுங்க, நீங்க அவளோட இருக்குரப்போ நான் இங்க என் பையனோட சந்தோசமா தான் இருப்பேன். காதல் ஒவ்வொரு காலகட்டத்துலயும் மாற கூடியது, என் மேல எருந்த காதல் இப்போ உங்களுக்கு அந்த பொண்ணு மேல மாறிருக்கு. எனக்கும் அதேபோல என் பையன் மேல மாறிருக்கு. இது சகஜம் தான்க…’
‘இருந்தாலும் இந்த ஊரு உலகம் தப்பா பேசாதா…’
‘அதெல்லாம் பாத்தா நாம வாழ முடியுமாங்க… நாம வேணும்னா காதும் காதும் வச்சது போல silent-டா முடிச்சிடலாம்…’
‘இருந்தாலும் அதுக்கு சாட்சி-க்கு கொஞ்ச பேரு வேணும்ல, அவங்களுக்கு இந்த விஷயம் தெரிஞ்சா கூட அசிங்கம் தானே…’ என்க
‘அதுக்கு நான் வழி செய்யிரேன், நீங்க கவலைப்படாதீங்க…’
‘……..’
‘அந்த பொண்ணுக்கு நாளை கழிச்சி பொறந்தநாள் வருது, அன்னைக்கே அவளுக்கு ஒரு புது வாழ்க்கை அமையட்டும்…’என சாரு சொல்ல
‘ஹ்ம்…’ என தன் பதிலை பெமூச்சோடு தந்தார்
‘சூப்பர்-ப்பா…’ என கை கொடுத்தான் பார்த்தா
‘அதே போல நீங்க ரெண்டு பேரும் கூடி எனக்காக கல்யாணம் பண்ணிக்கனும். முறைப்படி இல்லாட்டியும் பேருக்காக அப்போதான் எனக்கு guilty இருக்காது..’ என்க
‘Double OK-ப்பா,…’ என சிரித்தபடி தன் தந்தையை கட்டி கொள்ள, சாரு வெட்க்கத்தில் தலை குனிந்து கொண்டாள்

     இந்த செய்தியை தன் தோழிகளுக்கு தெரியபடுத்த, அவர்களும் சாரு-க்காக ஒப்பு கொண்டனர். அவர்கள் திருமணம் செய்ய போகும் நாளும் வர அனைவரும் ஏற்கனவே வருகை தந்திருந்தனர். பார்த்திபன் கடந்த இரு நாட்க்களாக பாக்கியா-வின் அறையை விட்டு வெளி வரவே இல்லை, காரணம் உங்களுக்கே தெரியும். நல்லநேரம் வர ஒருவாராக அவளை குளிக்க வைத்து புது உடை அணிவித்து அவரே கூட்டி வர, “Happy Birthday to you பாக்கியா” என ஒவ்வொருவரும் வாழ்த்து கூறினர். அவர்கள் முன் ஒப்புக்கு சிரித்து வைத்தாள். அவளுக்காக வைக்கப்பட்டிருந்த cake முன்னால் நிறுத்தி அவள் கை பிடித்து வெட்டவும் வைத்தார் பார்த்திபன். எப்போது சிடுமூஞ்சியாய் கண்ட தங்கள் principal-ஐ இப்போது இப்படி காண மதீனா மற்றும் சைலஜா-விற்கு புதிதாய் தான் இருந்தது.

     Cake cut பண்ணி முடித்ததும், பார்த்தா இரு மாலைகளையும் சாரு கையில் புது தாலியும் எடுத்து வர அதை கண்ட பாக்கியா-விற்கு அதிர்ச்சியாய் இருந்தது. அவள் பார்த்திபன் காலை பற்றி கொண்டு கதறி அழுதபடி தரையில்  அமர்ந்தாள். அவள் அழுது முடியும் வரை அனைவரும் காத்திருந்தனர், அவள் அழுகுரல் கேட்டு மொய்தீன் மற்றும் ஜோசப் கண்களில் கூட கண்ணீர் முட்டியது. அங்கிருந்த அனைவருமே உணர்ச்சி வசப்பட்டனர். கடைசியில் தன் கண்களை துடைத்துவிட்டு எழுந்தவள், சாரு-வின் கால்களை தொட்டு வணங்கினாள். அவளை தொட்டு தூக்கிய சாரு  உச்சியில் முத்தமிட்டு அணைத்து கொண்டாள் பின் அவள் கழுத்தில் மாலையை மாட்ட பார்த்தா அவன் அப்பா-விடம் மாலையை நீட்டினான். சாரு தான் வாங்கியிருந்த புதுதாலியை அவரிடம் கொடுக்க, அனைவரும் பூ தூவ பாக்கியா-வின் கழுத்தில் தாலி கட்டினார்.

     அதே போல சாரு மீண்டும் இரு மாலைகளை எடுத்து வர, இப்போது ஜோசப்-சைலஜா, மொய்தீன்-மதீனா குழப்பத்துடன் பார்த்திருந்தனர். அப்போது தான் சைலஜா ஒன்றை கவனித்தாள், சாரு-வின் கழுத்தினில் தாலி இல்லை. இதை மதீனா-வின் காதில் கூற அவள் “ஊ…ஊ…” “come on… come on…” என ஆரவாரம் செய்தாள். அவள் உற்ச்சாகத்திற்கி பின் தான் அதன் அர்த்தம் மொய்தீன் ஜோசப்-பிற்கு புரிய, அவர்கள் இருவர்கள் கூடவும் அவளுடன் ஆரவாரம் செய்தனர். அவர்களது ஆரவாரம் பாக்கியா-வின் முகத்திலும் சற்று சிரிப்பை விதைக்க தாயும் மகனுமான சாரு-வும் பார்த்தா-வும் ஒருவருக்கொருவர் எதிரே நின்றபடி மாலைகளை மாற்றி கொண்டனர்.

     அவள் தன் இடுப்பில் செருகியிருந்த தன் கணவன் பார்த்திபன் கட்டிய அதே தாலியை எடுத்து நீட்ட, அதனை பார்த்தா-வும் வாங்கி கட்டினான். இதனை மதீனா-வின் இடுப்பில் கைபோட்டு அணைத்தபடி மொய்தீனும் சைலஜா-வை தன்னோடு அணைத்தபடி ஜோசப்-பும் ரசித்தனர். இப்போது தான் அவர்களது ரகசியங்கள் பார்த்திபனுக்கு விளங்கியது.

‘சைலஜா, நீயுமா..??’ என்க
‘ஹ்ம்…’ என்றபடி தன் மகன் தோள்களில் சாய்ந்தாள்
‘ஏன் சார் என்னல்லாம் கேக்கமாட்டீங்களா??‘ என்றாள் மதீனா
‘கேப்பேன் தான், ஆனா காலேஜ்ல இருக்க இடம் தெரியாம வந்து போற சைலஜா பாத்து தான் எனக்கு ஆச்சர்யமே…’ என்றார்
‘எங்களுக்கும் அதே தான்…’
‘என்ன??’ என்க
‘எப்பயும் சிடுசிடு’னு நிக்குர நீங்க இப்படி ஒரு சின்ன பொண்ணு கூட…’ என நிறுத்தினாள் சைலஜா
‘ஆனா சார்… ஜோடி பொறுத்தம் அள்ளுது…’ என சிக்னல் தந்தாள் மதீனா
‘ஹ்ம்… உங்க ரெண்டு பேர் ஜோடி கூட…’ என வழிந்தார்
‘அப்ரம் இதுகப்றம் எங்க மேல எறிஞ்சி விழுரதோ, இல்ல work pressure கொடுக்குரதோ கூடாது…’ என மிரட்டினாள் சைலஜா
‘ஐயோ.. அதெல்லாம் மாட்டேன், நாம தான் இப்போ ஒன்னுக்குள்ள ஒன்னாயிட்டமே…’ என்க
‘என்னடி ஆளாளுக்கு என் புருஷன மெரட்டுரீங்க…’ என்றாள் சாரு
‘madam, நீங்க shutup பண்ணுங்க.. இப்போ அவரு இவங்க புருஷன்..’ என பாக்கியா-வை கட்டி கொண்டாள் மதீனா
‘நீ ரொம்ப கொடுத்து வச்சவ பாக்கியா, இனியும் நீ உனக்கு யாரும் இல்லனு வருத்தபடகூடாது. உனக்குனு நாங்க மூனு அக்காங்க அப்றம் மூனு பசங்க இருக்கோம்…’என்க
‘ஹ்ம்…’ என ஆனந்தகண்ணீர் கொண்டாள்

     கல்யாண சாப்பாட்டிற்கு பின் அனைவரும் அமர்ந்து பொதுவான விஷயங்களை பற்றி பேசியபடி இருந்தனர். மொய்தீன், ஜோசப் மற்றும் பார்த்தா, பாக்கியா இவர்கள் அனைவரும் கிட்டதட்ட ஒரே வயது ஆதலால்  அவர்கள் ஒருபுறம் பேசியபடி இருந்தனர். அவர்களுடன் பேச பேச அவள் தன் சோகம் மறந்தாள், அவர்களது தனிப்பட்ட வாழ்க்கையை பற்றிய எந்தவொரு விஷயமும் மற்றவர்களுக்கு தவராய் தெரியவில்லை மாறாக அவர்களை ஒன்றினைத்ததே அது தான். இப்படி சிறுசுங்க ஒருபக்கம் பேசியபடி இருக்க, இன்னொரு பக்கம் பெரியவங்கள்ளாம் பேசி கொண்டிருந்தனர்.

‘ஆமா, உன் பையன் இப்போ என்ன பண்ணுரான்?’ என்றார் பார்த்திபன்
‘இப்போ production company ஒன்னுல QC-ல இருக்கான்…’ என்றாள் மதீனா
‘என்ன படிச்சிருக்கா?’
‘B.E தான்..’
‘அப்போ நம்ம காலேஜ்லயே M.E இல்ல M.B.A பண்ண சொல்லுரது தானே…’
‘அவனுக்கு அதுல interest இல்லயாம்…’
‘எங்க கூப்டு, நான் பேசுரேன்…’
‘நீங்களே கூப்டுக்கோங்க…‘
‘ஹ்ம்… மொய்தீன்… ’
‘ஹான்.. சொல்லுங்க uncle…’ என்றான் அவர் முன் வந்து
‘நாளைக்கு நீ நம்ம காலேஜ் வர்ர, உனக்கு admission போடனும்…’
‘………..’
‘என்னப்பா யோசிக்குர…’
‘Ok uncle, வரேன்,…’ என்றான்
‘ப்பா… அதிசயம் தான்… நான் எத்தன தடவ சொல்லி இருப்பேன் அப்போலாம் வேணாம்னு சொல்லிட்டு இப்போ அவரு கேட்டதும் OK சொல்லுர…‘ என்றாள்
‘அது அப்டி தான்ம்மா…’ என அவள் பக்கம் போயமர்ந்தான்’
‘ம்ம், சரி போலாமா டா…’
‘அதுக்குள்ளயா, இருங்க சாப்டு போலாம்…’ என்றார் பார்த்திபன்
‘வேணாம் சார், நீங்க ரொம்ப பசியா இருப்பீங்க நீங்க சாப்டுங்க..’ என சூசகமாய் கிண்டல் செய்தாள்
‘ஹ்ம்…’ என வழிந்தார்
‘சரி கெளம்பலாம் ஜோசப்..’ என சைலஜா சொல்ல
‘சரிம்மா,,…’ என தலையாட்டினான்

     அனைவரும் இரு ஜோடிகளுக்கும் “All the Best” சொல்ல, “ஹ்ம்..” என அதனை ஏற்று இரு பெண்களுமே வெட்க்கத்தில் தலை குனிந்தனர். மதியவேளையானதால் போகும் வழியில் Lunch முடித்து சென்றனர். அப்போது கூட ஒருவர் மற்றவர் ஜோடியை ரசித்து கொண்டும், வெக்கத்தை உதிர்த்து கொண்டும் சாப்பிட்டு முடித்தனர். பிரியும் தருவாயில் ஜோசப் மதீனா-வின் செல்போன் நம்பரையும் சைலஜா மொய்தீனின் நம்பரையும் வாங்கி கொண்டாள். அதன் காரணம் அனைவருக்கும் தெரிந்திருந்துமே, யாரும் தடை சொல்லவில்லை.

தொடரும்….