03-11-2022, 10:57 PM
அத்தியாயம் 3: செக்ரட்டரி திறக்கிறாள் புது உலகம்
இதுவரை கதை சுருக்கம்:
முகவுரை
https://xossipy.com/thread-50018-post-4968357.html#pid4968357
அத்தியாயம் 1: வேலைக்காரி திறக்கிறாள் கண்களை
https://xossipy.com/thread-50018-post-4970293.html#pid4970293
அசோக் ஒரு சாதாரண மனிதன். தான் பிறந்து வளர்ந்த குடும்பத்தை முன்னேற்றுவதில் தன் இளமையை தொலைத்தவன். குடும்ப பொருளாதாரம் முன்னேறின பின்பு, ஒரு படித்த ஆனால் அப்பாவியான கிராமத்து பெண்ணை மணக்கிறான். செக்ஸ் வாழ்க்கையில் ஈடுபாடு இருந்தும், தன் முன்னேற்றத்திற்காக உழைப்பது, மனைவியின் அப்பாவித்தனம் இதற்கு மத்தியில் ஒரு சராசரி செக்ஸ் வாழ்க்கையையே வாழ்ந்து கொண்டிருந்தான். அப்பொழுதுதான் விதி அவர்கள் வேலைக்காரி மூலமாய் விளையாடியது. ஒரு வைபவத்தை காண மனைவியும், மகளும் ஊருக்கு சென்றிருக்கையில், வேலைக்காரி வள்ளியோடே கூடும்படி சந்தர்ப்பம் கிடைக்க அதை அசோக் நன்றாக பயன்படுத்த, செக்ஸ் வாழ்க்கையின் பலதரப்பட்ட கோணங்களை பார்க்கும் படியாக, அனுபவிக்கும் படியாக அசோக்கின் மனக்கண்கள் திறந்தன. ஒரு புதிய காம வாழ்க்கையின் அத்தியாயங்கள் தன் முன் திறக்கப்பட இருப்பதை உள்ளத்தில் உணர்ந்த அசோக் மேற்கொண்டு என்ன செய்கிறான் என்பதுதான் இனிவரப்போகும் சம்பவங்கள், அசோக்கின் கண்பார்வையிலிருந்து.
அத்தியாயம் 2: சுத்தம் செய்கிறவள் திறக்கிறாள் ஜிப்பை
https://xossipy.com/thread-50018-post-5005617.html#pid5005617
மனக்கண்கள் திறக்கப்பட்ட பிறகு அவனுடைய காமபார்வையில் ஒரு வித்தியாசத்தை உணருகிறான் அசோக். பெண்களை பார்க்கும்போதெல்லாம் எந்தவொரு காம உணர்ச்சியில்லாமல் சாதாரணமாய் பார்த்த அசோக், இப்பொழுது பெண்களை நோக்கும் போது, காமத்தை கண்களில் அணிந்தவனாய் பார்ப்பதை உணர்ந்தான். அதுமட்டுமல்ல அந்த பெண்களின் காம உணர்ச்சிகளை உணர்ந்து கொள்ளும் திறனும் இருப்பதை லிப்டில் கூட வந்த பெண்மணியிடம் ஒரு சிறு காம விளையாட்டு விளையாடி தெரிந்து கொண்டான். அதை இன்னும் ஊர்ஜிதப்படுத்த, தன் அலுவலக அறையை சுத்தப்படுத்த வந்த மாலதி என்று பெண்ணிடம் முயன்று, அதிலேயும் வெற்றிக் கொள்கிறான். இந்த புதிய திறனை எப்படி கையாளுகிறான் என்பதை மேற்கொண்டு அடுத்த அத்தியாயத்தில் பார்ப்போம்.
அத்தியாயம் 3: செக்ரட்டரி திறக்கிறாள் புது உலகம்
மாலதியை ஸ்டோர் ரூமில் ஓத்த பிறகு, ஒருவாரம் கடந்து போனது எந்தவொரு ஓழாட்டமும் இல்லாமல்.
ஆனால், இந்த நாட்களில் பலவித பெண்களை நோட்டமிடுவதை என் கண்கள் வழக்கமாகக் கொண்டது. என் காம உணர்வுத்திறன் இன்னும் கூர்மையாகி சிறுசிறு காரியங்களைக்கூட அந்த பெண்களிடம் உணர்ந்து கொள்ள வழிவகுத்தது.
என் மனைவி வழக்கமாக பூ வாங்கும் பூக்காரி, வியாபாரம் செய்து கொண்டே என் இடுப்புக்குக் கீழாய் நோட்டம் விட்டது; புடவை வாங்க கூட்டமாயிருந்த ஒரு கடை கவுண்டரில் மனைவி நின்று கொண்டிருந்த போது, முண்டியடித்த பெண்கள் கூட்டத்தில் என்மேல் தேவையில்லாமல் உராய்ந்த பெண்களின் ஸ்பரிசம்; மனைவியோடு நீண்ட நாள் நட்பு கொண்டிருந்த தோழியான பக்கத்து வீட்டு பெண்ணின் வீட்டில் நானும் மனைவியும் பேசிக்கொண்டிருந்த போது, தேனீர் கப்பை என்னிடம் கொடுத்தவள், என் விரல்களை உரசினது; என சின்ன சின்ன விஷயங்களில் பெண்கள் தரித்திருந்த முக்காடுகள் சிறிது விலகி அவர்களுடைய காம எண்ணங்கள் லேசாக எட்டி பார்ப்பதை நான் உணர்ந்தேன்.
நான் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் மூடப்பட்ட ஆனால் பூட்டப்படாத கதவுகளைத் தட்ட வேண்டும், அவ்வளவுதான், தானாக கதவுகள் திறந்து காம உலகத்தில் சஞ்சரிக்க அனுமதி கிடைக்கும் என்பது என் அறிவுக்கு எட்டியது. ஊம்புவார்களா, அல்லது தன் கூதியை விருந்தாய் படைப்பார்களா, தன்னையே தந்து ஓழாட்டத்திற்கு படைப்பார்களா என்பது நான் தட்டும் விதத்தில்தான் இருக்கிறது என்று கணித்தேன். இதற்கும் மேலாக இன்னும் வேறுவித களியாட்டங்கள் உண்டா என என் மனம் யோசிக்க ஆரம்பித்தது.
அப்படியிருந்தால், எந்த விதமாக தட்ட வேண்டும், எப்படி காம விளையாட்டை நகர்த்த வேண்டும், தெரியவில்லை. ஆனால், சந்தர்ப்பம் எழும்போது, நானாக கற்றுக்கொள்வேன் என்பதில் மட்டும் எனக்கு தெளிவு இருந்தது.
‘Sir, may i come in’
அலுவலகத்தில் மும்முரமாய் வேலை செய்து கொண்டிருந்த நான் கண்ணை உயர்த்தி பார்த்தேன். என் செக்ரட்டரி நின்று கொண்டிருந்தாள். பெயர் வசந்தா. ஒரு வாரம் லீவில் சென்றவள் இன்றைக்குதான் வேலைக்கு வந்திருக்கிறாள்.
வசந்தா பற்றி சொல்ல வேண்டுமானால் நிறைய சொல்லலாம். ஏனான்றால் எல்லாமே அவளிடம் நிறைவாக, பெரிதாக, மொழுக் மொழுக் என்று இருக்கும். நல்ல உயரம், கிட்டத்தட்ட என் உயரத்திற்கு ஆஜானுபாவாக இருப்பாள். கொழுத்த சரீரம். பிராவுக்குள் அடங்காத முலைகள். எப்பொழுதும் புடவை அணிந்தவளாக இருப்பாள். அவளுடைய முலைகளை கட்டுக்குள் கொண்டுவர பிரயத்தனப்பட்டு தோற்கும் பிளவுஸின் மேலாக முலைகளின் பிளவுகள் கொடுக்கும் தரிசனம். அதை மறைப்பதற்கு முந்தானையை அவ்வப்போது அவள் சரிசெய்யும் போது தெரியும் இடுப்பழகு. என்னதான் இறுக்கினாலும் பெரிய சூத்தை மறைக்க முடியாத முந்தானை. தூண்கள் போன்ற கால்களை புடவையின் மடிப்புகள் வெளிக்காட்டும் மர்மம். மொத்தத்தில் நிறைவான சரீரம்.அதற்கு போட்டி போடுவது போல இருக்கும் செழுமையான கன்னக் கதுப்புகள், வழவழவென்று ஜொலிக்கும் பெரிய உதடுகள்.
இவ்வளவு பெரிய உருவமாக இருந்தாலும், அவள் பெரிய கண்களில் தெரியும் ஒருவித பயம், அடக்கம் அவள் சரீரத்தோடு ஒவ்வாமல் இருந்ததுதான் வேடிக்கை. வேறே யாராக இருந்தாலும், அவளுக்கு இருந்த கொழுத்த அமைப்புக்கு ஏற்றாற்போல் ஒரு திமிரோடு, அடங்கா குதிரை போல் மதர்த்து நின்றிருப்பார்கள். ஆனால் வசந்தாவோ, எப்பொழுதுமே சிறிது கூனி குறுகி, அடங்கி போன பசுமாடு போல நடந்து கொள்வாள். அது அவளது அடக்கம் என்று நான் நினைத்திருந்தேன். அது போக போகத்தான் எவ்வளவு தவறு என்று தெரிந்தது.
அவளுக்கு என்று நண்பர்களோ தோழிகளோ அலுவலகத்தில் கிடையாது. மற்றவர்கள் அவளுடைய பெருத்த உருவத்தைப் பார்த்து கேலி செய்வதினால், அவள் மற்றவர்களிடமிருந்து விலகியே இருந்தாள். தானுண்டு, தன் வேலையுண்டு என்று இருப்பவள், எனக்காக மட்டும் எல்லா வேலைகளையும் செய்வாள்.
‘ஏன் லேட், இன்றைக்கு டியூட்டி ஜாயின் பண்ணணும் என்று தெரியாது?’ கோபத்தில் அவளை அதட்டினேன். இந்த வாரம் முழுவதுமாக மெயில்கள் முதற்கொண்டு நானே பார்த்ததில் இருந்த சலிப்பு கோபமாக அவள் மேல் பாய்ந்தது.
‘மன்னிச்சிடுங்க ஸார்! டிரெயின் லேட்டாயிடுச்சு’ என்று பாவமாக பதில் சொன்ன வசந்தா தன் தலையை குனிந்து கொண்டாள். அவள் கண்களில் பயத்தோடு வேறு ஏதோ ஒன்று மின்னல் போல் வந்து போனதை உணர்ந்த நான், இன்னும் கோபம் குறையாமல் ‘சரி, சரி, ஒரு காஃபி போட்டு எடுத்துக்கொண்டு வா’ என்று உத்தரவிட்டேன்.
ஒரு வேலைக்காரியின் பாவத்தோடு அவள் திரும்பி சென்ற விதம், என்னை யோசனைக்குள் ஆழ்த்தியது. ஏன் இவள் இப்படி இருக்கிறாள்? மற்ற நாட்களில் அவள் என்னிடம் நடந்து கொண்ட விதங்களை யோசித்து பார்த்தேன். எப்பொழுதுமே அவள், தனக்காக, தன் உரிமைக்காக, சுயமரியாதைக்காக நின்றதில்லை. மாறாக, எப்பொழுதும் அவள் ஒரு வேலைக்காரி போல் என்ன வேலை சொன்னாலும் செய்து, என்ன திட்டுகள் கிடைத்தாலும் மறுபேச்சு பேசாமல் வாங்கிக் கொண்டு, அடங்கி போய் மக்கு மாதிரி நின்று கொண்டிருப்பாள். ஆனால் அவள் புத்திசாலி என்பது அவள் அவளுடைய செக்ரட்டரி வேலைகளை நன்றாக செய்யும்போது நான் உணர்ந்திருக்கிறேன்.
பின்பு ஏன் இப்படி? மற்றவர்களின் கேலிகளுக்கு மறுபேச்சு பேசாமல், என் மூடுகளுக்கெல்லாம் அடங்கி போனவளாக, ஒரு அடிமை போல அவள் இருந்ததை என் உள்ளுணர்வு திறன் எனக்கு உணர்த்தியது. அடங்கி போவதில் ஒரு சுகம் காண்கிறாளோ! ஒருவேளை masochist -ஆக இருப்பாளோ, என்று திடீரென்று எனக்கு ஒரு பொறி தட்டியது. உடனே அதை சோதிக்க என் மனம் விளைந்தது. சந்தர்ப்பத்தை எதிர் நோக்கி காத்திருந்தேன், என் காம உணர்வு எனக்கு உணர்த்தியதை, சரி பார்க்க காத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
காபியை எடுத்துக்கொண்டு வந்த வசந்தாவை, ஒரு ஃபைலை எடுத்துக் கொண்டு வருமாறு பணித்தேன். வேண்டுமென்றே எந்த ஃபைலை எடுத்துக் கொண்டு வரவேண்டும் என்று தெளிவாக கூறாமல் வாயிற்குள் முணுமுணுத்தேன். என்னிடம் விளக்கம் கேட்க பயந்து வசந்தா போய் ஒரு தவறான ஃபைலை எடுத்து வர, நன்றாக அவளை திட்டினேன். அதைக் கேட்டு அவள் கண்ணீர் மல்க பரிதாபமாக நின்றாள். உள்ளே எனக்கு பாவமாக இருந்தாலும் வெளியே அதைக் காட்டாதபடி கடுகடுப்பாகவே இருந்தேன். அந்த நாள் முழுவதுமாய் இப்படியே அவளை தாளிச்சு கொட்டினேன்.
சாயங்காலமாயிற்று. ஒருவர் ஒருவராக அலுவலகத்தை விட்டு நீங்க, நானும் வசந்தா மட்டும் மிஞ்சியிருந்தோம். மறுபடியும் வேண்டும் என்றே ஒரு தப்பை கண்டுபிடித்து, அவளைக் கத்தினேன். நான் திட்ட திட்ட அழுகையோடு ஒரு பரவசமும் அவள் முகத்தில் ஒரு நொடி வந்து போனது, அடுத்த லெவலுக்கு கொண்டு செல்ல வசந்தா தயார் என்று எனக்கு உணர்த்தியது.
இப்பொழுது ஒன்றை செய்ய நான் விளைந்தேன். அதை செய்வதனால் பிறக்கும் விளைவுகள் எப்படி வேணுமானாலும் திரும்பலாம். எனக்கு பாதகமாக, என் நல்ல பெயருக்கு கெடுதல் உண்டாக்கக் கூடியதாகக் கூட மாறலாம். அல்லது, என் காம உள்ளுணர்வு சரியாக இருக்குமானால் புதுவித காம விளையாட்டுக்கு ஆரம்ப கட்டமாக அது மாறலாம். என்ன வேண்டுமானாலும் நடக்கக் கூடிய ஒரு ஆபத்தான ஒரு காரியத்தை நான் செய்ய முற்பட்டேன், என் உள்ளுணர்வு திறன் மேல் பந்தயம் கட்டி!
திரும்பி இருந்த வசந்தாவின் சூத்து மேல் ஒரு அறை விட்டேன்.
‘ஆஆஆ’ என்று அலறினாள் வசந்தா. தன் கையை பின் செலுத்தி தன் குண்டியை தடவிக் கொண்டாள், நான் அடித்த இடத்தில். வலியின் வேதனை மட்டுமல்லாது, அவள் அலறிய சத்தத்தில், வேறு ஒரு உணர்வும் வெளிப்பட்டது. ஆனால் வசந்தா திரும்பவுமில்லை, என்னை எதிர்த்து எந்த ஒரு செயலும் செய்யவில்லை. மாறாக அவள் குண்டி இன்னும் என்னை பார்த்தவாறே இருந்தது.
‘பளார்’
மறுபடியும் ஒரு அறை அறைந்தேன் இன்னும் சிறிது பலமாக.
‘ம்ம்ம்மா…ஆஆஆ’ வசந்தா குரலில் வலியின் வேதனை மட்டுமல்லாது ஒரு முனகலும் சேர்த்து கேட்டது.
‘பளார், பளார்’
‘ஆஆஆ…ஆங்…யம்மா…ஆஆஆ’
‘பளார்’
‘ஆஆஆ…ஆஆஆ’ வசந்தாவின் முனகலில் காமம் சிறிது எட்டி பார்த்தது.
‘என்னை மன்னிச்சிடுங்க ஸார்! மன்னிச்சிடுங்க ப்ளீஸ்’ வசந்தாவின் கெஞ்சும் குரலில் இருந்த கிளர்ச்சி, அவள் என்னை இன்னும் தூண்டும் விதத்தில் அமைந்தது.
‘பளார்’
‘ஸாருன்னு சொல்லாதே! மாஸ்டருன்னு சொல்லு’
‘பளார்’
‘மன்னிச்சிடுங்க மாஸ்டர்! என்னை மன்னிச்சிடுங்க மாஸ்டர்’
அவள் மாஸ்டர் என்று சொன்னதற்கு பரிசாக, அவள் குண்டியை, அடிபட்ட இடத்தில் தடவிக் கொடுத்தேன். வசந்தா குண்டியை தூக்கிக் காண்பித்தாள்.
குண்டி சதைகளை இறுக பற்றி பிசைந்தேன். வலியில் வசந்தா துடித்தாள். ஆனால் அவள் வாயிலிருந்து ‘ம்ஹூம்…ஆங்…யம்மாஆஆஆ’ என்னும் கிளர்ச்சியின் குரல்தான் எழும்பிற்று.
இன்னும் தொடராமல் நான் நிறுத்திக் கொண்டேன். அவளை முகம் ஏமாற்ற்த்தில் சுருங்கியதை என்னால் உணர முடிந்தது.
‘மாஸ்டர், ப்ளீஸ்…ப்ளீஸ் மாஸ்டர்’ வசந்தா கெஞ்சினாள்.
‘இன்றைக்கு உன் டியூட்டி முடிஞ்சிடுச்சி. நீ போகலாம்’ சொன்னேன் இரண்டு காரணத்தினால். ஒன்று, நேரம் ஆகிவிட்டது. இதற்கும் மேலும் அலுவலகத்தில் இருந்தால், செக்யூரிட்டி யாராவது பார்த்து விட்டால் வீணான புரளி கிளம்பக் கூடும். இரண்டாவது, வசந்தாவை ஒரு எதிர்பார்ப்புக்குள் வைத்து வதைத்து, அவளுடைய அடிமைத்தன மோகத்தை இன்னும் கூட்டலாமே என்ற நினைப்பும் கூட.
‘மாஸ்டர், ப்ளீஸ், மாஸ்டர்’ வசந்தா கெஞ்சினாள். அவள் பிட்டத்தில் சூடாக ஒரு அறை கொடுத்து வழியனுப்பினேன். தன் குண்டியை தடவியபடி, பருத்த கோளங்கள் அசைந்தாட வசந்தா வெளியேறினாள்.
(தொடரும்)
இதுவரை கதை சுருக்கம்:
முகவுரை
https://xossipy.com/thread-50018-post-4968357.html#pid4968357
அத்தியாயம் 1: வேலைக்காரி திறக்கிறாள் கண்களை
https://xossipy.com/thread-50018-post-4970293.html#pid4970293
அசோக் ஒரு சாதாரண மனிதன். தான் பிறந்து வளர்ந்த குடும்பத்தை முன்னேற்றுவதில் தன் இளமையை தொலைத்தவன். குடும்ப பொருளாதாரம் முன்னேறின பின்பு, ஒரு படித்த ஆனால் அப்பாவியான கிராமத்து பெண்ணை மணக்கிறான். செக்ஸ் வாழ்க்கையில் ஈடுபாடு இருந்தும், தன் முன்னேற்றத்திற்காக உழைப்பது, மனைவியின் அப்பாவித்தனம் இதற்கு மத்தியில் ஒரு சராசரி செக்ஸ் வாழ்க்கையையே வாழ்ந்து கொண்டிருந்தான். அப்பொழுதுதான் விதி அவர்கள் வேலைக்காரி மூலமாய் விளையாடியது. ஒரு வைபவத்தை காண மனைவியும், மகளும் ஊருக்கு சென்றிருக்கையில், வேலைக்காரி வள்ளியோடே கூடும்படி சந்தர்ப்பம் கிடைக்க அதை அசோக் நன்றாக பயன்படுத்த, செக்ஸ் வாழ்க்கையின் பலதரப்பட்ட கோணங்களை பார்க்கும் படியாக, அனுபவிக்கும் படியாக அசோக்கின் மனக்கண்கள் திறந்தன. ஒரு புதிய காம வாழ்க்கையின் அத்தியாயங்கள் தன் முன் திறக்கப்பட இருப்பதை உள்ளத்தில் உணர்ந்த அசோக் மேற்கொண்டு என்ன செய்கிறான் என்பதுதான் இனிவரப்போகும் சம்பவங்கள், அசோக்கின் கண்பார்வையிலிருந்து.
அத்தியாயம் 2: சுத்தம் செய்கிறவள் திறக்கிறாள் ஜிப்பை
https://xossipy.com/thread-50018-post-5005617.html#pid5005617
மனக்கண்கள் திறக்கப்பட்ட பிறகு அவனுடைய காமபார்வையில் ஒரு வித்தியாசத்தை உணருகிறான் அசோக். பெண்களை பார்க்கும்போதெல்லாம் எந்தவொரு காம உணர்ச்சியில்லாமல் சாதாரணமாய் பார்த்த அசோக், இப்பொழுது பெண்களை நோக்கும் போது, காமத்தை கண்களில் அணிந்தவனாய் பார்ப்பதை உணர்ந்தான். அதுமட்டுமல்ல அந்த பெண்களின் காம உணர்ச்சிகளை உணர்ந்து கொள்ளும் திறனும் இருப்பதை லிப்டில் கூட வந்த பெண்மணியிடம் ஒரு சிறு காம விளையாட்டு விளையாடி தெரிந்து கொண்டான். அதை இன்னும் ஊர்ஜிதப்படுத்த, தன் அலுவலக அறையை சுத்தப்படுத்த வந்த மாலதி என்று பெண்ணிடம் முயன்று, அதிலேயும் வெற்றிக் கொள்கிறான். இந்த புதிய திறனை எப்படி கையாளுகிறான் என்பதை மேற்கொண்டு அடுத்த அத்தியாயத்தில் பார்ப்போம்.
அத்தியாயம் 3: செக்ரட்டரி திறக்கிறாள் புது உலகம்
மாலதியை ஸ்டோர் ரூமில் ஓத்த பிறகு, ஒருவாரம் கடந்து போனது எந்தவொரு ஓழாட்டமும் இல்லாமல்.
ஆனால், இந்த நாட்களில் பலவித பெண்களை நோட்டமிடுவதை என் கண்கள் வழக்கமாகக் கொண்டது. என் காம உணர்வுத்திறன் இன்னும் கூர்மையாகி சிறுசிறு காரியங்களைக்கூட அந்த பெண்களிடம் உணர்ந்து கொள்ள வழிவகுத்தது.
என் மனைவி வழக்கமாக பூ வாங்கும் பூக்காரி, வியாபாரம் செய்து கொண்டே என் இடுப்புக்குக் கீழாய் நோட்டம் விட்டது; புடவை வாங்க கூட்டமாயிருந்த ஒரு கடை கவுண்டரில் மனைவி நின்று கொண்டிருந்த போது, முண்டியடித்த பெண்கள் கூட்டத்தில் என்மேல் தேவையில்லாமல் உராய்ந்த பெண்களின் ஸ்பரிசம்; மனைவியோடு நீண்ட நாள் நட்பு கொண்டிருந்த தோழியான பக்கத்து வீட்டு பெண்ணின் வீட்டில் நானும் மனைவியும் பேசிக்கொண்டிருந்த போது, தேனீர் கப்பை என்னிடம் கொடுத்தவள், என் விரல்களை உரசினது; என சின்ன சின்ன விஷயங்களில் பெண்கள் தரித்திருந்த முக்காடுகள் சிறிது விலகி அவர்களுடைய காம எண்ணங்கள் லேசாக எட்டி பார்ப்பதை நான் உணர்ந்தேன்.
நான் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் மூடப்பட்ட ஆனால் பூட்டப்படாத கதவுகளைத் தட்ட வேண்டும், அவ்வளவுதான், தானாக கதவுகள் திறந்து காம உலகத்தில் சஞ்சரிக்க அனுமதி கிடைக்கும் என்பது என் அறிவுக்கு எட்டியது. ஊம்புவார்களா, அல்லது தன் கூதியை விருந்தாய் படைப்பார்களா, தன்னையே தந்து ஓழாட்டத்திற்கு படைப்பார்களா என்பது நான் தட்டும் விதத்தில்தான் இருக்கிறது என்று கணித்தேன். இதற்கும் மேலாக இன்னும் வேறுவித களியாட்டங்கள் உண்டா என என் மனம் யோசிக்க ஆரம்பித்தது.
அப்படியிருந்தால், எந்த விதமாக தட்ட வேண்டும், எப்படி காம விளையாட்டை நகர்த்த வேண்டும், தெரியவில்லை. ஆனால், சந்தர்ப்பம் எழும்போது, நானாக கற்றுக்கொள்வேன் என்பதில் மட்டும் எனக்கு தெளிவு இருந்தது.
‘Sir, may i come in’
அலுவலகத்தில் மும்முரமாய் வேலை செய்து கொண்டிருந்த நான் கண்ணை உயர்த்தி பார்த்தேன். என் செக்ரட்டரி நின்று கொண்டிருந்தாள். பெயர் வசந்தா. ஒரு வாரம் லீவில் சென்றவள் இன்றைக்குதான் வேலைக்கு வந்திருக்கிறாள்.
வசந்தா பற்றி சொல்ல வேண்டுமானால் நிறைய சொல்லலாம். ஏனான்றால் எல்லாமே அவளிடம் நிறைவாக, பெரிதாக, மொழுக் மொழுக் என்று இருக்கும். நல்ல உயரம், கிட்டத்தட்ட என் உயரத்திற்கு ஆஜானுபாவாக இருப்பாள். கொழுத்த சரீரம். பிராவுக்குள் அடங்காத முலைகள். எப்பொழுதும் புடவை அணிந்தவளாக இருப்பாள். அவளுடைய முலைகளை கட்டுக்குள் கொண்டுவர பிரயத்தனப்பட்டு தோற்கும் பிளவுஸின் மேலாக முலைகளின் பிளவுகள் கொடுக்கும் தரிசனம். அதை மறைப்பதற்கு முந்தானையை அவ்வப்போது அவள் சரிசெய்யும் போது தெரியும் இடுப்பழகு. என்னதான் இறுக்கினாலும் பெரிய சூத்தை மறைக்க முடியாத முந்தானை. தூண்கள் போன்ற கால்களை புடவையின் மடிப்புகள் வெளிக்காட்டும் மர்மம். மொத்தத்தில் நிறைவான சரீரம்.அதற்கு போட்டி போடுவது போல இருக்கும் செழுமையான கன்னக் கதுப்புகள், வழவழவென்று ஜொலிக்கும் பெரிய உதடுகள்.
இவ்வளவு பெரிய உருவமாக இருந்தாலும், அவள் பெரிய கண்களில் தெரியும் ஒருவித பயம், அடக்கம் அவள் சரீரத்தோடு ஒவ்வாமல் இருந்ததுதான் வேடிக்கை. வேறே யாராக இருந்தாலும், அவளுக்கு இருந்த கொழுத்த அமைப்புக்கு ஏற்றாற்போல் ஒரு திமிரோடு, அடங்கா குதிரை போல் மதர்த்து நின்றிருப்பார்கள். ஆனால் வசந்தாவோ, எப்பொழுதுமே சிறிது கூனி குறுகி, அடங்கி போன பசுமாடு போல நடந்து கொள்வாள். அது அவளது அடக்கம் என்று நான் நினைத்திருந்தேன். அது போக போகத்தான் எவ்வளவு தவறு என்று தெரிந்தது.
அவளுக்கு என்று நண்பர்களோ தோழிகளோ அலுவலகத்தில் கிடையாது. மற்றவர்கள் அவளுடைய பெருத்த உருவத்தைப் பார்த்து கேலி செய்வதினால், அவள் மற்றவர்களிடமிருந்து விலகியே இருந்தாள். தானுண்டு, தன் வேலையுண்டு என்று இருப்பவள், எனக்காக மட்டும் எல்லா வேலைகளையும் செய்வாள்.
‘ஏன் லேட், இன்றைக்கு டியூட்டி ஜாயின் பண்ணணும் என்று தெரியாது?’ கோபத்தில் அவளை அதட்டினேன். இந்த வாரம் முழுவதுமாக மெயில்கள் முதற்கொண்டு நானே பார்த்ததில் இருந்த சலிப்பு கோபமாக அவள் மேல் பாய்ந்தது.
‘மன்னிச்சிடுங்க ஸார்! டிரெயின் லேட்டாயிடுச்சு’ என்று பாவமாக பதில் சொன்ன வசந்தா தன் தலையை குனிந்து கொண்டாள். அவள் கண்களில் பயத்தோடு வேறு ஏதோ ஒன்று மின்னல் போல் வந்து போனதை உணர்ந்த நான், இன்னும் கோபம் குறையாமல் ‘சரி, சரி, ஒரு காஃபி போட்டு எடுத்துக்கொண்டு வா’ என்று உத்தரவிட்டேன்.
ஒரு வேலைக்காரியின் பாவத்தோடு அவள் திரும்பி சென்ற விதம், என்னை யோசனைக்குள் ஆழ்த்தியது. ஏன் இவள் இப்படி இருக்கிறாள்? மற்ற நாட்களில் அவள் என்னிடம் நடந்து கொண்ட விதங்களை யோசித்து பார்த்தேன். எப்பொழுதுமே அவள், தனக்காக, தன் உரிமைக்காக, சுயமரியாதைக்காக நின்றதில்லை. மாறாக, எப்பொழுதும் அவள் ஒரு வேலைக்காரி போல் என்ன வேலை சொன்னாலும் செய்து, என்ன திட்டுகள் கிடைத்தாலும் மறுபேச்சு பேசாமல் வாங்கிக் கொண்டு, அடங்கி போய் மக்கு மாதிரி நின்று கொண்டிருப்பாள். ஆனால் அவள் புத்திசாலி என்பது அவள் அவளுடைய செக்ரட்டரி வேலைகளை நன்றாக செய்யும்போது நான் உணர்ந்திருக்கிறேன்.
பின்பு ஏன் இப்படி? மற்றவர்களின் கேலிகளுக்கு மறுபேச்சு பேசாமல், என் மூடுகளுக்கெல்லாம் அடங்கி போனவளாக, ஒரு அடிமை போல அவள் இருந்ததை என் உள்ளுணர்வு திறன் எனக்கு உணர்த்தியது. அடங்கி போவதில் ஒரு சுகம் காண்கிறாளோ! ஒருவேளை masochist -ஆக இருப்பாளோ, என்று திடீரென்று எனக்கு ஒரு பொறி தட்டியது. உடனே அதை சோதிக்க என் மனம் விளைந்தது. சந்தர்ப்பத்தை எதிர் நோக்கி காத்திருந்தேன், என் காம உணர்வு எனக்கு உணர்த்தியதை, சரி பார்க்க காத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
காபியை எடுத்துக்கொண்டு வந்த வசந்தாவை, ஒரு ஃபைலை எடுத்துக் கொண்டு வருமாறு பணித்தேன். வேண்டுமென்றே எந்த ஃபைலை எடுத்துக் கொண்டு வரவேண்டும் என்று தெளிவாக கூறாமல் வாயிற்குள் முணுமுணுத்தேன். என்னிடம் விளக்கம் கேட்க பயந்து வசந்தா போய் ஒரு தவறான ஃபைலை எடுத்து வர, நன்றாக அவளை திட்டினேன். அதைக் கேட்டு அவள் கண்ணீர் மல்க பரிதாபமாக நின்றாள். உள்ளே எனக்கு பாவமாக இருந்தாலும் வெளியே அதைக் காட்டாதபடி கடுகடுப்பாகவே இருந்தேன். அந்த நாள் முழுவதுமாய் இப்படியே அவளை தாளிச்சு கொட்டினேன்.
சாயங்காலமாயிற்று. ஒருவர் ஒருவராக அலுவலகத்தை விட்டு நீங்க, நானும் வசந்தா மட்டும் மிஞ்சியிருந்தோம். மறுபடியும் வேண்டும் என்றே ஒரு தப்பை கண்டுபிடித்து, அவளைக் கத்தினேன். நான் திட்ட திட்ட அழுகையோடு ஒரு பரவசமும் அவள் முகத்தில் ஒரு நொடி வந்து போனது, அடுத்த லெவலுக்கு கொண்டு செல்ல வசந்தா தயார் என்று எனக்கு உணர்த்தியது.
இப்பொழுது ஒன்றை செய்ய நான் விளைந்தேன். அதை செய்வதனால் பிறக்கும் விளைவுகள் எப்படி வேணுமானாலும் திரும்பலாம். எனக்கு பாதகமாக, என் நல்ல பெயருக்கு கெடுதல் உண்டாக்கக் கூடியதாகக் கூட மாறலாம். அல்லது, என் காம உள்ளுணர்வு சரியாக இருக்குமானால் புதுவித காம விளையாட்டுக்கு ஆரம்ப கட்டமாக அது மாறலாம். என்ன வேண்டுமானாலும் நடக்கக் கூடிய ஒரு ஆபத்தான ஒரு காரியத்தை நான் செய்ய முற்பட்டேன், என் உள்ளுணர்வு திறன் மேல் பந்தயம் கட்டி!
திரும்பி இருந்த வசந்தாவின் சூத்து மேல் ஒரு அறை விட்டேன்.
‘ஆஆஆ’ என்று அலறினாள் வசந்தா. தன் கையை பின் செலுத்தி தன் குண்டியை தடவிக் கொண்டாள், நான் அடித்த இடத்தில். வலியின் வேதனை மட்டுமல்லாது, அவள் அலறிய சத்தத்தில், வேறு ஒரு உணர்வும் வெளிப்பட்டது. ஆனால் வசந்தா திரும்பவுமில்லை, என்னை எதிர்த்து எந்த ஒரு செயலும் செய்யவில்லை. மாறாக அவள் குண்டி இன்னும் என்னை பார்த்தவாறே இருந்தது.
‘பளார்’
மறுபடியும் ஒரு அறை அறைந்தேன் இன்னும் சிறிது பலமாக.
‘ம்ம்ம்மா…ஆஆஆ’ வசந்தா குரலில் வலியின் வேதனை மட்டுமல்லாது ஒரு முனகலும் சேர்த்து கேட்டது.
‘பளார், பளார்’
‘ஆஆஆ…ஆங்…யம்மா…ஆஆஆ’
‘பளார்’
‘ஆஆஆ…ஆஆஆ’ வசந்தாவின் முனகலில் காமம் சிறிது எட்டி பார்த்தது.
‘என்னை மன்னிச்சிடுங்க ஸார்! மன்னிச்சிடுங்க ப்ளீஸ்’ வசந்தாவின் கெஞ்சும் குரலில் இருந்த கிளர்ச்சி, அவள் என்னை இன்னும் தூண்டும் விதத்தில் அமைந்தது.
‘பளார்’
‘ஸாருன்னு சொல்லாதே! மாஸ்டருன்னு சொல்லு’
‘பளார்’
‘மன்னிச்சிடுங்க மாஸ்டர்! என்னை மன்னிச்சிடுங்க மாஸ்டர்’
அவள் மாஸ்டர் என்று சொன்னதற்கு பரிசாக, அவள் குண்டியை, அடிபட்ட இடத்தில் தடவிக் கொடுத்தேன். வசந்தா குண்டியை தூக்கிக் காண்பித்தாள்.
குண்டி சதைகளை இறுக பற்றி பிசைந்தேன். வலியில் வசந்தா துடித்தாள். ஆனால் அவள் வாயிலிருந்து ‘ம்ஹூம்…ஆங்…யம்மாஆஆஆ’ என்னும் கிளர்ச்சியின் குரல்தான் எழும்பிற்று.
இன்னும் தொடராமல் நான் நிறுத்திக் கொண்டேன். அவளை முகம் ஏமாற்ற்த்தில் சுருங்கியதை என்னால் உணர முடிந்தது.
‘மாஸ்டர், ப்ளீஸ்…ப்ளீஸ் மாஸ்டர்’ வசந்தா கெஞ்சினாள்.
‘இன்றைக்கு உன் டியூட்டி முடிஞ்சிடுச்சி. நீ போகலாம்’ சொன்னேன் இரண்டு காரணத்தினால். ஒன்று, நேரம் ஆகிவிட்டது. இதற்கும் மேலும் அலுவலகத்தில் இருந்தால், செக்யூரிட்டி யாராவது பார்த்து விட்டால் வீணான புரளி கிளம்பக் கூடும். இரண்டாவது, வசந்தாவை ஒரு எதிர்பார்ப்புக்குள் வைத்து வதைத்து, அவளுடைய அடிமைத்தன மோகத்தை இன்னும் கூட்டலாமே என்ற நினைப்பும் கூட.
‘மாஸ்டர், ப்ளீஸ், மாஸ்டர்’ வசந்தா கெஞ்சினாள். அவள் பிட்டத்தில் சூடாக ஒரு அறை கொடுத்து வழியனுப்பினேன். தன் குண்டியை தடவியபடி, பருத்த கோளங்கள் அசைந்தாட வசந்தா வெளியேறினாள்.
(தொடரும்)
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)