Adultery ప్రిన్స్... (రచయితగా నా మొదటి ప్రయత్నం)

[funpart]

ప్రిన్స్... (రచయితగా నా మొదటి ప్రయత్నం)


ఈ కథ కేవలం కల్పితం మరియు నా మొదటి ప్రయత్నం.

ఇక్కడి రచనలు చదివి వాటినుండి ఇన్సిపిరేషన్ పొంది ఈ కథ రాయడానికి సిద్ధపడ్డాను.
తప్పులు ఉంటే క్షమిస్తారని ఆశిస్తూ... 

అభిమానిస్తున్న పాఠకమహాశయులకు నా కృతజ్ఞతలు...


ఫార్ట్‌- 18

తెల్లవారే సరికి వెంకట్రావ్ పెద్ద లారీ పదిమంది మనుషులతో ఇంటి ముందు ప్రత్యక్షమైయ్యాడు... ఈ హడావుడికి సుమతి కూడా పొద్దున్నే ఉమాదేవి ఇంట్లో ప్రత్యక్షమైంది. ఉమాదేవి కూడా ఉదయాన్నే లేచి టీ‌-కాఫీల పనుల్లో మునిగిపోయింది. వెంకట్రావ్ హడావుడిగా పనులు చేయిస్తున్నా ఉమాదేవిని ఓరకంట చూసుకుంటూ సైట్ కొడుతూనే ఉన్నాడు. వెంకట్రావ్ కి కూడా సమయం ఎక్కువ లేదు మరో రెండు రోజుల్లో ప్రిన్స్ వచ్చేస్తాడు ఈ లోగానే ఉమాదేవి సాన్నిహిత్యం సంపాదించాలి... ప్రిన్స్ వచ్చేలోపు అయితే ఒకవేళ విషయం బెడిసికొడితే తన దారి తాను చూసుకుంటాడు... అదే ప్రిన్స్ వచ్చాక అయితే ఉమాదేవి అతనితో చెబితే రిస్క్ లో పడిపోతాడు. ఉదయం నుండి ఉమాదేవితో మాటకలుపుదాం... ఏదైనా చిలిపి పనిచేసి ఉమాదేవి రియాక్షన్ బట్టి ప్రొసీడ్ అవుదామనుకున్నాడు కానీ సుమతి అంటిపెట్టుకుని తిరుగుతోంది... ఉమాదేవిని ఎలాగైనా బయటకు తీసుకువెళ్ళాలి అని నిశ్చయించుకుని మధ్యాహ్నం భోజనం చేస్తున్నప్పుడు మాటలు కలుపుతూ... ‘‘అన్ని పనులు సమయానికి అయిపోయాయి... రెండు మూడు చిన్న చిన్న పనులు మిగిలిపోయాయి... రేపటితో అవికూడా అయిపోతాయని’’ చెప్పాడు. ‘‘ఏం పనులన్నయ్యా?’’ అంది ఉమాదేవి. మొక్కలు పెట్టాలి, శుభ్రం చేయించాలి, వాళ్ళు బిగించిన వస్తువులు సరిగ్గా పనిచేస్తున్నాయో లేదో చూడాలి, మళ్ళీ అతను వచ్చిన తరువాత ఏదైనా ఇబ్బందైతే కోప్పడతాడు’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘నేనేమైనా సాయం చెయ్యనా..? ఎలాగో సుమతి కూడా ఉంది, కొద్దిసేపటిలో నా కూతురు కూడా వచ్చేస్తుంది శుభ్రం చేసే పనులు మేము చేసేస్తాం, చెకింగ్ అదీ నువ్వు చేసేయ్’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘లోపల పనులు అన్నీ కొద్దిసేపటిలో అయిపోతాయి గానీ, బయట ఉయ్యాల అవీ బిగించడానికి వెల్డింగ్ వాళ్ళు, కొన్ని కరెంట్ పనులు చేసే వాళ్ళు రేపు వస్తారు... మళ్ళీ రేపు కూడా క్లీనింగ్ చేయాలి కదా... రేపు ఎవరినైనా మాట్లాడు నీకెందుకు కష్టం, అదీకాక నాకు మొక్కలు, పూల గురించి ఏంతెలుసు, సాయంత్రం మనిద్దరం కలిసి హైవేమీద నర్సరీలో మొక్కలు కొనుకొద్దాం అటునుండి అటే చిన్న చిన్న వస్తువులు షాపింగ్ కూడా చేయాలి ఎవరైనా తోడుంటే సులువుగా ఉంటుంది’’ అంటూ ఓ గాలం వేశాడు... ఉమాదేవితో కొద్దిసేపు ఒంటరిగా గడపోచ్చని. రాత్రి జరిగిన సంఘటనల తరువాత ఉమాదేవి ఏదేమైనా వెంకట్రావ్ కి సాధ్యమైనంతా దురంగా ఉండాలని నిశ్చయించుకోవడంతో ఎలాగైనా తప్పించుకోవాలని... ‘‘మొక్కలు, పూలు గురించి నాకు మాత్రం ఏంతెలుసు? ఇదిగో ఈ సుమతిని తీసుకెళ్ళండి... మనింట్లో పూలమొక్కలన్నీ అదే పెట్టింది... నా కూతురికోసం నాకు పూలు పెట్టుకునే భాగ్యం ఏనాడో కొరవైంది అంటూ నిట్టూర్చింది’’ ఉమాదేవి. అబ్బా మిస్ అయ్యింది అనుకున్నాడు వెంకట్రావ్. ఇంతలోనే సుమతి ‘‘మళ్ళీ బయట వాళ్ళెందుకు అన్నయ్య తిన్నాక నాకెలాగో పనులేమీ లేవు... లోపల చేయించాల్సిన పనులు అయిపోయాయంటున్నారు కదా... వెళ్ళి లోపల ఈ రోజు శుభ్రం చేసేద్దాం. రేపు భయట ఎక్కువ సేపు టైం కూడా పట్టదు’’ అంది ఉమాదేవి. పోనీలే బయటకు రానంది, కానీ కొద్దిసేపటిలో పనివాళ్ళందురూ వెళ్ళిపోతారు ఉమాదేవికి సాయం చేస్తున్నట్టు నటిస్తూ ఒంటరిగా ఉన్నప్పుడు గట్టిగా ఓ ట్రైలేద్దాం అనుకుని ‘‘సరే అమ్మా నేను కూడా కొంచెం సేపు మీకు సాయం చేస్తాను, పైగా పనులు అయిన తరువాత నువ్వు వచ్చి చూడలేదు కదా...! నువ్వు ఒకసారి చూద్దువుగాని’’ అంటూ ఉమాదేవి తెలియక చేసిన మాటనే అనుకువగా మార్చుకుందాం అనుకున్నాడు. మాటలో మాట అందుకుంటూ సుమతి కూడా ‘‘అవున్నమ్మగోరు... మీరు చూడలేదు కానీ పైనంతా మారిపోయింది... మీరు చూస్తే... ఇదసలు మనిళ్ళేనా అంటారు... పదండి’’ అంది అతుత్సాహంతో. ‘‘ఓసినీ ఏంటాతొందర ముందు చకచకా ఇంట్లో పనులకు సాయం చేయ్యి తరువాత వెళ్దాం ఈ లోగా అన్నయ్య కూడా పనులు చూసుకుంటాడు’’ అంది ఉమాదేవి.

ఈ అవకాశం మిస్ కాకూడదని వెంకట్రావ్ కూడా పక్కాగా ప్లాన్ చేసుకుంటూ... ఎలాగైనా సుమతిని ఎక్కువసేపు ఉమాదేవికి దూరంగా ఉంచితేనే తాను చేయాలనుకున్న చిలిపి చేష్టలు చెయ్యోచ్చు, బెడిసి కొడితే బ్రతిమాలి తప్పించుకోవచ్చు, అదీకాక సుమతి పక్కనే ఉంటే ఉమాదేవి నెగిటివ్ రియాక్టయ్యే ఛాన్స్ లే ఎక్కువ అందుకని ప్రతీ గదిలో మూల మూలలా ఏదోక చెత్త విసిరాడు... సుమతిని ఆ గది శుభ్రం చేయమని చెప్పి అదే సమయంలో ఉమాదేవికి దగ్గరవ్వాలని. పనివాళ్ళను కూడా హాడావుడి చేసి పనులు చేయించి తరిమేశాడు. ఇంతలో ఉమాదేవి, సుమతి ఇద్దరూ పైకి వచ్చారు. ఉమాదేవికి బయటేమీ పెద్దగా మారినట్టు కనబడలేదు... ‘‘ఏంటే అంతా మారిపోయిందన్నావ్? అలాగే ఉందిగా?!’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘బయటేమీ మారలేదమ్మా... లోపలంతా మారిపోయింది’’ అంది సుమతి. ఈలోగా వెంకట్రావ్ బయటకు వచ్చి ‘‘సుమతి నువ్వు బయట ఉన్న చెత్తంతా ఓ మూలకు చేర్చు... నేను ఉమాకి అన్నీ చూపిస్తూ చెకింగ్ కూడా చేస్తేస్తా’’ అన్నాడు వెంటనే ప్లాన్ అమలు చేయాలని. ‘‘నేను కూడా చూస్తా... అన్నీ విచిత్ర విచిత్రంగా ఉన్నాయ్ అవెలా పనిచేస్తాయో నేనూ చూస్తా... తరువాత అమ్మగారు నేను కలిసి పనిచేస్తాం’’ అంది సుమతి. ఇది ముందురి కాళ్ళకి బందంవేసేలా ఉందని ‘‘అందరం చూస్తూ ఉంటే... పనులెలా అవుతాయి?, రేపటి నుండి నువ్వు ఇక్కడే ఉంటావుగా... అప్పడు అన్నీ నీకే తెలుస్తాయి’’ అంటూ సుమతిని తప్పించే ప్రయత్నం చేశాడు. ఉమాదేవికి అక్కడ చేసిన మార్పులు మోడ్రన్ టెక్నాలజీ వస్తువులు చూపిస్తూ డోర్ బెల్ చూపించాడు. ‘‘ఇది కెమెరా డొర్ బెల్ ఈ కెమెరా ముందు ఎవ్వరు కదిలినా అబ్బాయిగారికి మెసెజ్ వెళ్ళిపోతుంది... ఆయన ఎక్కడున్నా మనం ఆయనతో మాట్లాడొచ్చు, ఆయన మనతో మాట్లాడొచ్చు’’ అన్నాడు. ‘‘అంటే ఫోన్ అవసరం లేదన్నమాట... హయ్య బలే ఉంది’’ అంటూ సుమతి చేసేపని పక్కన పడేసి పరిగెట్టుకొచ్చింది. అది ఎలా పనిచేస్తుందో చూపించడానికి వెంకట్రావ్ బెల్ నొక్కాడు. తన ఫోన్లో మెసెజ్ రావడం దాన్ని ఆన్ చేసి కెమెరా చూపించాడు. ‘‘బలె ఉందయ్యగారు అయితే నేను ఇప్పడు మాట్లాడితే మీకు ఫోన్లో వినబడుద్దా అంటూ డోర్ బెల్ ముందు వంగి అయ్యగారు బాగున్నారా?’’ అంది గట్టిగా అరుస్తూ సుమతి. ‘‘నువ్వలా పక్కనే ఉండి అరిస్తే దానితో పనేముందు, ఉండు మేము లోపలకి వెళ్ళి తలుపేస్తాం అప్పడు మేము లోపల, నువ్వు బయట ఉండి మాట్లాడదాం చెకింగ్ కూడా చేసినట్టవ్వుద్ది’’ అంటూ పద అంటూ ఉమాదేవిని హాల్లోకి తీసుకెళ్ళాడు, హాల్ అంతా మారిపోయింది పైన లైటింగ్ తో ఫాల్స్ సీలింగ్ గోడలన్నీ డెకరేషన్ లతో నిండిపోయింది గదంతా ఆశ్చర్యంగా గదంతా చూస్తున్న ఉమాదేవికి వెంకట్రావ్ తలుపు వేస్తున్న శబ్ధం వినబడి తేరుకుంది. ఇప్పటిదాకా ఆ ఆలోచన రాలేదు కానీ... ఇప్పడు గదిలో వాళ్ళిద్దరే ఉన్నారు... వెంకట్రావ్ తలుపేసి ఉమాదేవిని చూస్తూ విదిల్చిన ఓ చిరుమందహాసం, కళ్ళతోనే ఉమాదేవిని కింద నుండి పైదాకా తడిమి తడిమి చూసిన చూపులో కామం రెండూ ఉమాదేవికి సందేహం కలగజేశాయ్... ఇప్పడు వెంకట్రావ్ ఏమైనా అడ్వాన్స్ అయితే ఎలా రియాక్ట్ అవ్వాలి అని షడన్ గా ఆలోచనలో పడింది. ‘‘ఇదిగో నువ్వే తనతో మాట్లాడు...’’ అంటూ ఫోన్ ఉమాదేవిచేతిలో పెట్టేశాడు ఉమాదేవికి ఆలోచించుకునే సమయం ఇవ్వకుండా... బయటనుండి సుమతి ‘‘అయ్యగారు....! అయ్యగారు’’ అంటూ అరుస్తుండటంతో ఉమాదేవి నవ్వుతూ ‘‘ఎందుకే అలా అరుస్తావ్’’ అంది. వెంకట్రావ్ నవ్వుతూ... ఈ గదులన్నీ సౌండ్ ప్రూప్ బయట శబ్ధాలేవీ లోపలికి రావు, లోపలవి బయటకు వినబడవు... సుమతి అరుపులు నీకు ఫోన్లో నుండి వినబడుతున్నాయి... నువ్వు మాట్లాడాలంటే ఈ బటన్ నొక్కి మాట్లాడు అంటూ తనుకు చూపిస్తున్నట్టుగా మెల్లగా ఉమాదేవి వెనక చేరాడు వెంకట్రావ్. రిప్లై అనే బటన్ ప్రెస్ చేసి ఉమాదేవి ‘‘అబ్బా అరవకే... నువ్వు మెల్లగా మాట్లాడినా వినబడుతుంది’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘బలే బలే... నేను మీకు కనబడుతున్నానా అమ్మగారు?’’ అంది సుమతి. ‘‘కనబడుతున్నావే...’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘మరి మీరు నాకు కనబడటం లేదు? మిమల్ని నేనెక్కడ చూడాలి?’’ అంది సుమతి. ఓ పక్క వాళ్ళ సంభాషణ జరుగుతుండగానే ఉమాదేవి వెనకాల చేరిన వెంకట్రావ్ ఉమాదేవి అందాలను ఆశ్వాదిస్తూ... ఏం పట్టుకోవాలి...? నడిచినప్పుడల్లా లయబద్దంగా ఒకదానినోకటి రాసుకుంటూ వయ్యారానికే అర్ధం చెప్పే తన పిరుదులు పట్టుకోని పిసికేయనా? స్వేధబిందువులతో లైటింగ్ వెలుగుల్లో తళుక్కున మెరుస్తూ రమ్మని పిలుస్తున్నట్టు కనబడుతున్న తన నడుం పట్టుకుని నలిపేయనా? లేదా ఏకంగా ఏపుగా ఎదిగి గురుత్వాకర్ష శక్తి కన్నా బలంగా తనను ఆకర్షించే తన ఎదలను పిసికేయనా? అని తమకంతో తడిసిపోయి తన ముందున్న ఆఫ్షన్ లని అన్నీంటిని మార్చి, మార్చి చూసుకుంటూ తన చేతులను ప్రిపేర్ చేసుకుంటూ గుండెల్లో ధైర్యం నింపుకుని పట్టుకోవడానికి తటపటాయిస్తున్నాడు. ‘‘నేను నీకు కనబడనే కానీ, నువ్వు నాకు కనబడతావ్’’ అంటూ ఉమాదేవి మాట్లాడుతుండగానే వెంకట్రావ్ చేయ్యి నడుమడతలపై పడి మరోచేయి మరోవైపు నుండి మొదలై తన పొట్టను బొడ్డును తాకుతూ బలంగా పట్టుకుని ఉమాదేవిని తనదగ్గరకు లాక్కుని వెనకనుండే కౌగలించుకోబోయాడు వెంకట్రావ్. ఈ చర్యతో గొంతులో మాట గొంతులోనే ఆగిపోయిన ఉమాదేవి ఉలిక్కి పడి అనాలోచితంగానే పక్కనే ఉన్న ఓపెన్ బటన్ నొక్కడం, తలుపు తెరుచుకోవడం ఎదురుగా సుమతి ఉండడంతో వెంకట్రావ్ కూడా టక్కున ఒకడుగు వెనక్కు వేయడం మరో క్షణంలోనే జరిగిపోయాయి.

వెంకట్రావ్ కు ఎలా రియాక్ట్ కావాలో తెలీలేదు... ప్రయత్నం బెడిసి కొట్టింది, కావాల్సిన సమాధానం కూడా దొరకలేదు... పట్టుకున్నప్పుడు ఉమాదేవి నుండి వచ్చిన ఆ చిన్నపాటి మూలుగు ‘‘ఓకే’’ అని సంకేతం ఇస్తుంటే, పట్టుకోగానే ఉమాదేవి తలుపు తెరవడం ‘‘నో’’ అనే సంకేతం ఇస్తోంది. ఉమాదేవిది కూడా ఎంచుమించు అదే పరిస్థితి షడన్ గా అలపట్టుకునే సరికి తనకు తెలీకుండా తన నోటి నుండి తాపంతో కూడాన ఓ మూలుగు ఆ... అంటూ బయటకు వచ్చేసింది. ఇప్పడు ఏమైనా అంటే సుమతి ముందు అవమానించినట్టవుతుంది... అని ఆలోచిస్తూనే... ఏమీ జరగనట్టు సైలెంట్ గా ఉండి సుమతిని పలకరించింది. వెంకట్రావ్ సెట్యవేషన్ ని కంట్రోల్ లోకి తేవాలన్నట్టు... డోర్ వెనుక ఉన్న ఓ పింగర్ స్కానర్ పై సుమతిని వేళ్ళు ఉండమని ఫోన్లో బైయోమెట్రిక్ సెట్టింగ్స్ చేసి ‘‘ఇప్పడు నువ్వు లోపలనుండి డోర్ తెరవాలంటే నీ వేలు ఇక్కడ పెడితే డోర్ తెరుచుకుంటుంది’’ అని వెంకట్రావ్ చెబుతుండగానే. ‘‘మరి బయట నుండి తెరవాలంటే?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘నీకు కుదరదు... కానీ నువ్వు డోర్ ముందు నిలబడితే చాలు ఆయనకు మెసేజ్ వెళ్తుంది కాబట్టి వెంటనే తెరుస్తారు’’ అంటూ డోర్ సీక్రెట్స్ అన్నీ చెప్పి చికెన్ లో ఉన్న ఇండక్షన్, ఓవెన్, డిష్ వాషర్ ఇలా అక్కడ ఉన్న అన్నీ ఎలా వాడాలో సుమతికి, ఉమాదేవి ఇద్దరికీ చెబుతూ సుమతి అనుమానాలన్నీ తీరుస్తూ... కొంత సేపు గడిపారు. సుమతి చిలిపి ప్రశ్నలకు ఆలోమేటిక్గా వాతావరణం చల్ల బడి ఉమాదేవి పకపకా నవ్వుతుండడంతో మరో ప్రయత్నం చేయాలని నిర్ణయించుకున్న వెంకట్రావ్, బెడ్ రూమ్ కి తీసుకువెళ్ళాడు. ‘‘ఈ బెడ్ స్పేషాలిటీ ఏంటంటే ఇది నానో జెల్ బెడ్... మనం దీని మీద పడుకుంటే మన శరీరాకృతికి తగ్గట్టు ఈ బెడ్ షేప్ మారుతుంది... మన శరీరంలో ఉండే ఉష్టోగ్రతను బట్టి ఆటోమేటిక్ గా బెడ్ కూలింగ్, హీటింగ్ అవుతుంది’’ అని వివరించాడు వెంకట్రావ్. ‘‘ఉమా నువ్వు పడకో’’ అన్నాడు. ఆ మాటకు ఉలిక్కిపడిన ఉమాదేవి ‘‘ఏంటీ?’’ అంది. ఇదేమీ పట్టని సుమతి ఎగిరి బెడ్ మీదకు దూకింది తన దూకుడుకి బెడ్లో జెల్ మొత్తం ఒక్కసారిగా కదిలి అలలు, అలలుగా కదలడంతో తన శరీరాన్ని ఊయల లూపుతూ మెల్లగా తన శరీరాకృతికి తగ్గట్టుగా పరుపు షేప్ మారి తన శరీరంలో ఒక్క అంగుళం కూడా వదలకుండా అతుక్కుపోయి... పరుపు తనను మింగేసిందేమో అనేలా ఇమిడిపోయింది. ఆటోమేటిక్ గా బెడ్ కూల్ అవడం మొదలైంది... సుమతికి ఇదంతా విచిత్రంగా, కొత్తగా ఉండడంతో పాటూ తన శరీరంలో ఏదో తెలీని తేలికతనం వచ్చి... ‘‘అబ్బా అయ్యగారు దీనిమీద పడుకుంటే మబ్బుల్లో పడుకున్నట్టుంది అయ్యగారు... అసలు ఒళ్ళు నెప్పులు రావు’’ అంది సుమతి. ఆ మాట విని నవ్విన వెంకట్రావ్ బెడ్ ని మసాజ్ మోడ్లో పెట్టాడు. బెడ్ మెల్లగా కదులుతూ...  వేళ్ళతో ఎవరో మసాజ్ చేస్తున్నట్టు వైబ్రేషన్ అవ్వడం మొదలైంది. ‘‘చాల్లే దొర్లింది... లేగు వదిలేస్తే ఇక్కడే పడుకునేలా ఉన్నావ్, ఆ బెడ్ కి కంరెంట్ కనెక్షన్ ఉంది షాక్ కొడుతుంది’’ అంది ఉమాదేవి.  దెబ్బకి ఎంత వేగంగా బెడ్ మీద దూకిందో అంతే వేగంగా లేచి నుంచుంది సుమతి. వెంకట్రావ్ పక పకా నవ్వుతూ... ఈ బెడ్ కి కరెంట్ కనెక్షన్ ఉంది కానీ షాక్ కొట్టదు... అన్నాడు. ‘‘ఏంటమ్మగారు మీరు భయపెట్టేశారు’’ అంది సుమతి బుంగమూతి పెట్టుకుని. ‘‘లేకపోతే ఆ బెడ్ మీద పడి దొర్లుతున్నావ్... ఆ బెడ్ రేటు రేటెంతో తెలుసా?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఎంత?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘4లక్షలు’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్.  ‘‘పరుపే 4 లక్షలైతే దానిమీదేసే దుప్పటి?’’ అంది సుమతి. ‘‘దీనికి దుప్పటి వేయకూడదు... పరుపులో సెన్సార్స్ ఉంటాయ్ వాటి వల్లనే పరుపు పనిచేస్తుంది కేవలం గుడ్డతో క్లీన్ చేయడమే’’ అన్నాడు. ‘‘మరి చలేస్తే? కప్పుకోడానికి?’’ అంది సుమతి. ‘‘ఆటోమెటిక్ గా బెడ్ హీట్ అవుతుంది... దీనికి దిండు, దుప్పటి లాంటివేమీవుండవు. నువ్వు పడుకున్నావ్ గా నీ తలకు తగ్గట్టు పరుపు షేప్ మారలేదా? అందుకే దిండు కూడా అవసరం లేదు’’ అన్నాడు. ‘‘అవును నిజమే... బడ్ మాత్రం బలే ఉందయ్యగారు... అని ఉమాదేవి చెవిలో ఏదో చెప్పింది దానికి ఉమాదేవి సిగ్గు, నవ్వు కలిపి సుమతి పిర్ర మీద లాగి ఒకటి పీకి తన్నులు తింటావ్ పిచ్చి, పిచ్చిగా వాగితే అంది ఉమాదేవి. సుమతి ఏం చెప్పుంటుందో ఊహించలేనంత అమాయకుడేం కాదు వెంకట్రావ్ తనలో తానే నవ్వుకుని... ‘‘ఏంటంట?’’ అన్నాడు కవ్విస్తున్నట్టు. ‘‘ఏంలేదు... నన్ను కూడా ఒకటి కొనమంటోంది అంతే’’ అంటూ కవర్ చేసింది ఉమాదేవి. ఇంక ఇదే సరైన టైమని వెంకట్రావ్ సుమతి నువ్వు వెళ్ళి చికెన్ సర్దు మేము ఈ రూమ్ బాత్రూమ్ సర్దుతాం అని పని చేస్తున్నట్టు నటిస్తూ అవీ, ఇవీ అటుఇటూ సర్ధుతున్నాడు. సుమతికి కూడా సరేనని వెళ్ళి చికెన్ లోకి వెళ్ళింది. ఉమాదేవి ఇదంతా గమనిస్తోంది కానీ ఏమీ లేనదన్నట్లు తనుకూడా అక్కడ ఉన్న బాక్సులు అవీ సర్ధుతోంది.

ఇదంతా ఓరకంట గమనిస్తున్న వెంకట్రావ్... మెల్లగా ‘‘ఉమా..! పడుకుంటావా..?’’ అంటూ గొనిగాడు. ఇంకలాభం లేదన్నట్టు ఉమాదేవి వెంకట్రావుని సీరియస్ గా చూసింది. ఆ చూపుకి షాకైన వెంకట్రావ్ కవర్ చేయాలన్నట్టు ‘అదే... నువ్వు ఒకసారి బెడ్ మీద పడుకుని ట్రై చేస్తావా...? అని...’’ అన్నాడు అంతే గొనినినట్లు. వెంకట్రావ్ కవర్ చేయడానికి పడిన ఇబ్బందికి ఉమాదేవికి ఆపుకోవాలన్నా అగక నవ్వోచ్చేసి నవ్వేసింది. దాంతో వెంకట్రావ్ మరింత కన్ఫూజన్ లో పడ్డాడు. అంత సీరియస్ గా చూసింది, వెంటనే నవ్వింది... అంటే ఏంటి అర్ధం? సుమతి వింటుదని సీరియస్ అయ్యింది? నేనన్న మాటకు సీరియస్ అయ్యిందా? లాభంలేదు... ఒక తెగించాల్సిందే అనుకుని ఉమాదేవిని ‘‘ఉమా బాత్రమ్ లో చీపురుంది తే’’ అన్నాడు. సరేనన్నట్టు ఉమాదేవి బాత్రూమ్ డోర్ తీసి ఆశ్చర్యపోయింది. అగ్గిపెట్టంత ఉండే బాత్రూమ్... బెడ్ రూమంత పెద్దదిగా మారింది. తన వెనకాలే వచ్చిన వెంకట్రావ్... ‘‘ఓ నువ్వు చూడలేదు కదా... ఆయనకు జకూజీ అదీ కావాలి అందుకని ఈ బాత్రూమ్ సరిపోదని పక్కన ఉన్న స్టోరేజ్ రూమ్ ని దీనిలో కలిపేశాం... బాగుందా?’’ అన్నాడు. ‘‘ఇదిగో ఇది చూడు అంటూ జకూజీ ఆన్ చేసి దీనిలో బబూల్స్, ఫోమ్, హీట్, గైజర్ ఇలా చాలా మోడ్స్ ఉంటాయి... అంటూ తను జకూజీ దగ్గరకు వచ్చాక వెనక్కు తిరిగి వెళ్ళేప్పుడు  వెంకట్రావ్ ముందు డోర్ క్లోజ్ చేసి డోర్ కు అడ్డంగా నలబడ్డాడు... వెంకట్రావ్ అలా నిలబడేసరికి రాత్రి తనకు వచ్చిన కల, తరువాత జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ మళ్ళీ ఉమాదేవికి ఒక్కసారిగా రీకాప్ లా వచ్చివెళ్ళాయి... వెంకట్రావ్ మాట్లాడేలోపే... ఉమాదేవి... వెంకట్రావ్ కాళ్ళమీదపడి... ‘‘అన్నయ్యా... నన్ను క్షమించు నేను తెలిసో... తెలీకో... నీ ముందు ప్రవర్తించిన దానికి నీలో... నా మీద ఏవైనా ఆశలు పెట్టిఉంటే... నన్ను మనస్ఫూర్తిగా క్షమించు. నీ లాంటి మంచి వ్యక్తి ముందు నేనలా ప్రవర్తించి నీలో ఆ కోరిక కలిగేలా చేసుండకూడదు... చిన్న పిల్ల తెలియక చేసిందనుకుని జరిగింది మర్చిపో... మా జీవితంలో ఉన్న కష్టాలన్నీ ఒక్కసారిగా తీసేసి పూల బాట చేసిన దేవుడివి నువ్వు, నేను చేసిన తప్పు వల్ల నేనో, మరొకరు నిన్ను తప్పుగా అనుకోకూడదు...’’ అంది ఉమాదేవి. ఆ సంఘటనతో వెంకట్రావ్ కు క్లారిటీ, తన చేసిన తప్పు రెండు తెలిసివచ్చాయి... నోటి నుండి మాట కూడా రాలేదు. తిరిగి ఉమాదేవికి దన్నం పెట్టి... నన్ను కూడా నువ్వు క్షమించు అని చకచకా బయటకు వెళ్ళి... ఉమాదేవి ముఖం కూడా చూడటానికి సిగ్గనిపించింది వెంకట్రావ్ కి...  ఉమాదేవని, సుమతిని బయటకు పిలిచి ‘‘చెల్లెమ్మా... నేను వెళ్తాను... చీకటి పడుతోంది... నాకు అర్జెంట్ గా ఓ పనిపడింది... సుమతి... నువ్వు అమ్మగారు వెళ్ళి... ఇదిలో ఇక్కడ గట్టులు కట్టారు కదా... దానిలోకి మంచివి అందంగా ఉండే పూలమొక్కలు ఏమైనా తెచ్చి పెట్టండి... అంటూ ఓ రెండు వేలు సుమతి చేతికిచ్చి... మరోసారి ఉంటానని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. వెంకట్రావ్ లో షడన్ గా వచ్చిన మార్పలు సుమతికి కూడా ఇట్టే అర్ధమైంది... ఉమాదేవిని దగ్గర కెళ్ళి ‘‘అమ్మగారు...!? ఏమైంది..?’’ అని అడిగింది. ‘‘ఏమీలేదే ఏది జరగకూడదనుకున్నానో అదే జరిగింది...’’ అంటూ కన్నీళ్ళు పెట్టుకుని జరిగినదంతా చెప్పింది. ఉమాదేవి మూడ్ మార్చాలని... ‘‘ఒప్పేసుకోవాల్సింది అమ్మగారు... చెప్పాగా లోపల మంచం మీద దెంగేవాడుండాలిగానీ... రాత్రి, పగలు తేడా లేకుండా దెంగించుకోవచ్చు...‘‘ అంది. ఆ మాటకు ఉమాదేవి ‘‘కావాలంటే ఫోన్ చేసి వెనక్కు పిలుస్తా... ఇద్దరూ రాత్రంతా దెంగించుకోండి నాకేమీ అభ్యంతరం లేదు’’ అంది ఉమాదేవి కోపం, బాధ రెండింటినీ కలగలిపి. ‘‘మేమిద్దరం దెంగించుకుంటే మీరు మాత్రం చూస్తూ ఏం కూర్చుంటారు? మీరు కూడా జాయిన్ అయితే... ఆశపడింది మీ మీద కాబట్టి... నేను ఫ్రీ... కొట్టలో ఒకటి కొంటే ఒకటి ఫ్రీ అన్నట్టు’’ అంది సుమతి. ‘‘లంజ... నిన్ను అంటూ కర్రతీసుకుని సుమతిని తరమడం మొదలు పెట్టింది ఉమాదేవి. రెండు నిమిషాలు అటూ, ఇటూ తప్పించుకున్నాక ఉమాదేవి అలిసి పోయి ఒక చోట కూర్చుంది... సుమతి మెల్లగా తన పక్కకు వచ్చి ‘‘ఏమైందమ్మగారు... ఆయన ఆశపడ్డాడు... మీరు కుదరదన్నారు... వాడు కుదురుద్దనే ఇంకోదాన్ని వెతుక్కుంటాడు కానీ మీరు బాధపడినట్టేమీ బాధపడడు... మీరు బాధపడేంత ఏమీ జరగలేదు’’ అంది సుమతి. ‘‘నేను కాదన్నాక ఆయన కనీసం నా మొహం కూడా చూడలేదు... ఎంత బాధపడ్డాడో పాపం... నా కోసం ఇంత చేసిన ఆయన్ని ఇబ్బంది పెట్టాను... ఇన్నాళ్ళు నా అన్న వాళ్ళు లేకుండా బ్రతికేశాం... ఇన్నాళ్ళకు మాకంటూ ఓ బంధువు దొరికాడునుకుంటే ఇలా అయిపోయింది... అందుకే బాధపడుతున్నాను’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘మీరు బాధపడకండి రేపు నేను ఆయనతో మాట్లాడతాను...’’ అంది సుమతి. ‘‘ఏం మాట్లాడతావ్? నువ్వు మళ్ళీ ఏదైనా పిచ్చి, పిచ్చిగా వాగావంటే గొడవలౌతాయ్’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అమ్మగారు ఈ విషయంలో మగాళ్ళతో ఎలా మాట్లాడాలో ఏమీ మాట్లాడాలో బాగా తెలుసు... ఆయనతో నేను మీ మీద ఎంత ఆశపడ్డారో... మీరు కాదన్నందుకు ఏం చేయాలనుకుంటున్నారో అన్నీ తెలుసుకుంటా...! ఒట్టు ఏ గొడవ అవ్వనివ్వను’’ అంది సుమతి. ఈ లోగా శ్రీదేవి రావడంతో సుమతి శ్రీదేవిని పైకి రమ్మంది బెడ్ చూపించడానికి... దాంతో ఉమాదేవి ఉలిక్కిపడి... వద్దు దానికి పిలవకు... అదసలే చిచ్చర పిడుగు ఇక్కడున్న వన్నీ దానికి చూపిస్తే... రేపు అదేచేసే అల్లరి మనం కంట్రోల్ చేయలేం... అని సర్ధి చెప్పి ఇద్దరూ తలుపులు వేసేసి శ్రీదేవి పైకొచ్చే లోపే కిందకి వెళ్ళిపోయారు. శ్రీదేవి పైకి వెళ్థామని గొడవ చేసినా డోర్ ఓపెనవ్వదని సర్ధిచెప్పారు.

తరువాతి రోజు వెంకట్రావ్ వచ్చాడు కానీ ఉమాదేవిని కనీసం పలకరించకుండా పైకి వెళ్ళి పనులు చేయించడం మొదలు పెట్టాడు. అది గమనించిన ఉమాదేవి ‘‘నిన్నేదో... చేస్తానన్నావ్?, వెళ్ళు’’ అని సుమతిని వెంకట్రావ్ దగ్గరకు పంపిచేసింది ఉమాదేవి. సుమతి పైకి వెళ్ళి ‘‘అయ్యగారు మొక్కలు కొనడానికి వెళ్దాం రండి అమ్మగారికి కుదరదు’’ అంది. ‘‘ఏ... ఏమైంది? మీరు వెళ్ళండి ఇక్కడ ఇంకా పనుంది రేపు మళ్ళీ ఆయన వచ్చేస్తారు...’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘కాదయ్యగారు రండి మనం వెళ్దాం, అమ్మగారు రాకూడదు... అమ్మగారు బైటున్నారు అందుకే మొక్కలు కొనకూడదు... అర్ధం చేసుకోండి’’ అని మొత్తానికి ఒప్పించి వెంకట్రావును ఒప్పించింది. ఇద్దరూ బయటకు వెళ్ళాక వెంకట్రావ్ తో మాటల్లో మాటలు కలుపుతూ... ‘‘అయ్యగారూ... మీకు నా గురించి తెలుసా?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘అంటే?’’ అడిగాడు వెంకట్రావ్. ‘‘అంటే... నేనెలాంటి దానినో... నాకు అమ్మగారి ఎంత స్నేహమో మీకు తెలుసా...?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘నాకు నువ్వునుకుంటున్న దానికి కన్నా ఎక్కువే తెలుసు, ఈ మద్యే తెలిసింది నీ రాచకార్యాలు, నీ అక్రమసంబంధాలు... నిన్ను ఆ సుధాకర్ కిడ్నాప్ చేసిన విషయంతో సహా నాకు తెలుసు, కాబట్టి నువ్వు ఏమి అడగాలనుకున్నా సూటిగా అడుగు, తిప్పి తిప్పి అడగొద్దు’’ అని సూటిగా సుమతిని విషయం మాట్లాడేలా ప్రేరేపించాడు. ‘‘సరే అయితే నాకో విషయం చెప్పండి నేను మంచిదానినా? లేక చెడ్డదానినా?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘చెప్పాగా సుమతి నీ గురించి నాకు తెలుసని... నువ్వు ప్రిన్స్ దగ్గర పని చేస్తావంటే ఒప్పుకున్నదే నువ్వు మంచిదానివని... లేకపోతే నేను ఎందుకు ఒప్పుకుంటాను!?, ఇంతకీ నీకేంకావాలి? సూటిగా అడగమన్నాగా!? చెప్పు ఏంకావాలో?’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘నాకు కాదు... మీకు కావాలి... అది నేను మాత్రమే చేయగలను’’ అంది సుమతి. షడన్ గా బండాపి... ‘‘ఏంటీ..?! ఏంమాట్లాడుతున్నావ్?’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘అదే అమ్మగారితో సంసారం... అమ్మగారిని ఎవరైనా ఒప్పించగలిగితే... నేనొక్కదానినే ఒప్పించగలను... అందుకే మీరు అమ్మగారిని ఇప్పుడు చూసుకున్నట్టే బంగారంలా చూసుకుంటానంటే నేను ఏదోటి చేసి అమ్మగారిని ఒప్పిస్తా’’ అంది గర్వంగా సుమతి. వెంకట్రావ్ కి నవ్వాగలేదు... పకపకా నవ్వుతూ ‘‘పిచ్చి పిల్ల... నువ్వసలు ఏమి మాట్లాడుతున్నావో నీకు తెలుస్తుందా... బ్రోకర్ లా మాట్లాడుతున్నావ్, నోరు మూసుకుని పద... నువ్వనుకుంటున్నట్లు ఏమీ లేదు’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్.

‘‘మీరు అబద్ధం చెబుతున్నారు... నేను మీ చూపులు, మీ మాటలు అన్నీ అర్ధం చేసుకోగలను... మీరు ఏ ఆశలేకుండానే అమ్మగారి కోసం ఇంత చేశారా?, మీరు నిన్న తొందర పడ్డారు... నిన్న మీరలా చేయకుండా ఉంటే అమ్మగారే కొన్ని రోజులకు మీ ఒళ్ళో వచ్చిపడేది... అమ్మగారికి కేవలం కూతురు విషయంలో భయం అంతే కానీ... అమ్మగారికి మాత్రం కోరిక ఉండదనుకుంటున్నారా? నాకు అమ్మగారి గురించి బాగా తెలుసు... మీరు అమ్మాయిగారి పెళ్ళైయ్యేదాకా వెయిట్ చేస్తే... అమ్మగారే సిగ్గు విడిచి మిమ్మల్ని అడిగేవారు... నాకు అమ్మగారికి మనస్సు బాగా తెలుసు... ఇన్నాళ్ళకు మాకు నా అనేవారు దొరకారని అమ్మగారు మిమ్మల్ని చూసి ఎంత మురిసిపోయారో మీకు తెలీదు నాకు తెలుసు’’ అంది సుమతి. ఇంక లాభంలేదని వెంకట్రావ్ ‘‘సరే నేను చెప్పేది పూర్తిగా, జాగ్రత్తగా విను తరువాత ఏం చెద్దామో ఆలోచిద్దాం సరేనా’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘సరే చెప్పండి’’ అంది సుమతి. ఇక్కడ కాదు ముందు ఒక పార్క్ వస్తుంది అక్కడ మాట్లాడుకుందా సరేనా? అని ఇద్దరు బండెక్కి కొన్ని నిమిషాలలోనే అక్కడకు చేరుకున్నారు.  సరే నువ్వొక పనిచెయ్యి ‘‘నువ్వు అమ్మగారికి ఫోన్ చేసి మనిద్దరం మాట్లాడుకుంటున్నామని, ఆవడని సీక్రెట్ గా వినమని చెప్పు ఫోన్ కట్ చేయకుండా ఫోన్ మనిద్దరి మద్యలో పెట్టు అప్పడు నేను చెప్పాలనుకున్నది చెబుతాను.’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. సరేనని సుమతి చెప్పినట్టుగానే చేసి ఓకే అన్నట్టు సైగ చేసింది. ‘‘సుమతీ... సుమతీ... నీకు అర్ధకాని విషయం ఏంటంటే... నేను ఏదో ఆశించి ఉమాకి సాయం చేయలేదు... నేను అబ్బాయిగారికి ప్లాట్ వెతకటానికి వచ్చాను... ఇక్కడ ఎక్కడా అపార్ట్మెంట్లు లేకపోయే సరికి ఏదైనా ఇండిపెండెంట్ ఇళ్ళు దొరుకుతుందేమో అని వెతుకుతూ... ఉమాదేవి నా స్నేహితుడి భార్యని ఇంటి కోసం ఏమైనా సాయం చేస్తుందేమోనని వాళ్ళింటికి వచ్చాను. తను ఇబ్బందుల్లో ఉందని తెలిసి సాయం చేయాలనుకున్నాను... ఎలా చేయాలో తెలీక అదే అబ్బాయిగారికి పరిస్థితి చెప్పా... ఆయనే అన్నీ విషయాలు తెలుసుకుని ఆ రౌడీగాళ్ళ నందరినీ డీల్ చేసింది ఆయనే. ఉమాదేవి నేనేదో చేశాననుకొని నన్ను దేవుడనుకుంది, కానీ వాస్తవానికి నేను కేవలం చేసింది మాట సాయం మాత్రమే... ఉమాదేవి ఆనందం, కృతజ్ఞతా చూసి అబ్బాయి గారిని అడిగా కొన్నాళ్ళు వీళ్ళింట్లో ఉండమని, అలా ఆయన ఉంటే భవిష్యత్తులో కూడా ఎవరూ వాళ్ళను ఇబ్బంది పెట్టరని... ఆయన ఒప్పుకోవడం ఆయన గొప్పతనం, నాది కాదు. కేవలం ప్రిన్స్ గారికి ఉమాదేవి ఒంటరిగా భర్తలేకపోయినా ఇన్నేళ్ళుగా గౌరవంగా బ్రతకడం బాగా నచ్చి అలాంటి ధైర్యం, వ్యక్తత్వం ఉన్న వాళ్ళకు సాయం చేయాలని, ఆయనే ఆ ఇళ్ళు సరిపోదని తెలిసినా, ఆయనకు కావాల్సినట్టు బోలెడు డబ్బులు ఖర్చుపెట్టి మరీ ఇళ్ళు చేయించారు. దానిలో కూడా ఆయన గొప్పతనమే కానీ నేను చేసిందేమీ లేదు. ఇక్కడ కూడా నేను కేవలం మాట సాయమే చేశాను. కాకపోతే నువ్వు చెప్పింది నిజమే... నేను ఉమాదేవి మీద ఆశ పడ్డాను... కానీ దానికి కారణం ఉమాదేవి అందం, ఎప్పుడూ ఉమాదేవిని అంత స్వేచ్ఛగా ఇన్నేళ్ళలో నేను చూడలేదు, ఎప్పడు తలుపు చాటన దాక్కుని కనీకడబడకుండా మాట్లాడే ఉమాదేవే నాకు తెలుసు... ఉమాదేవి అలా రెక్కలు విప్పిన సీతాకోక చిలుకలా కళ్ళముందు ఊరిస్తే ఏ మగాడికి మాత్రం ఆశపుట్టదు? అలాగే నాకూ పుట్టింది... కానీ నిన్న ఉమాదేవితో మాట్లాడాక నేను ఎంత తప్పుచేస్తున్నానో నాకు అర్ధమైంది... ప్రిన్స్ గారు చెప్పినట్టు ఇన్ని సంవత్సరాలు ఏ తోడు లేకుండా... కేవలం తన దగ్గరున్న నాలుగు రూపాయలతో, ఎవరి దగ్గర చేయిచాచకుండా, జీవితంలో దేనికీ ఆశపడకుండా బ్రతకడం అంత సులువైన విషయమేమీ కాదు. అలాంటి వ్యక్తిని ఇబ్బంది పెట్టానని బాధపడ్డాను తప్ప నాకు ఉమాదేవి మీద మోహం ఏమీ లేదు...’’ అని చెప్పి నువ్వు అమ్మగారికి ఇప్పుడే ఫోన్ చెయ్యి నేను మాట్లాడతానను’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘అమ్మగారు అన్నీ వింటున్నారు... మీరు మాట్లాడండి అని ఫోన్ ఇచ్చింది’’ సుమతి. ఫోన్ తీసుకున్న వెంకట్రావ్... ‘‘ఉమా... నువ్వేమీ మాట్లాడొద్దు నేను చెప్పింది విను... జరిగిన దానిలో ఇద్దరిదీ తప్పుందీ అందుకే అది ఒక యాక్సిడెంట్ అని మర్చిపోదాం... నేను ఈ రోజు సాయంత్రంమే ఊరు వెళ్ళిపోవాలి... నేను వెళ్ళే ముందు నిన్ను కలిసి ఇవన్నీ మాట్లాడదామనుకున్నాను, కానీ సందర్భం వచ్చింది కాబట్టి చెబుతున్నాను... ఏమీ జరగలేదని నువ్వు అనుకో నేనూ అనుకుంటాను... నీకు ఏ అవసరమైనా ఈ అన్నయ్య ఉన్నాడని మర్చిపోకు... ప్రిన్స్ చాలా మంచివారు ఆయనతో నీకెలాంటి ఇబ్బంది ఉండదు... రేపు ఆయన ఇంటికి వస్తారు...’’ అని చెప్పాడు. ‘‘చాలా థ్యాంక్స్ అన్నయ్య... నేను చేసింది కూడా తప్పే... నా హద్దుల్లో నేనుండాల్సింది... సారీ’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘నువ్వేమీ అనుకోనంటే నీకో విషయం చెప్పనా... నువ్వు గిరి గీసుకుని బ్రతుకుతావని నాకూ తెలుసు కానీ నువ్వు నీ చట్టుపక్కల వాళ్ళు ఏదో అంటారు... అనుకుంటారు అని ఆలోచించి నీ స్వేచ్ఛని కోల్పోకు నీ అంత గొప్పవాళ్ళేవరూ లేరు నీ చుట్టూరు... నువ్వు మడిగట్టుకుని అప్పుడప్పుడూ స్వేచ్ఛగా కనబడితే నీలో మార్పువచ్చిందునుకుంటా నాలాగా... నిత్యం స్వేచ్ఛగా ఉంటే ఆ పొరపాటు కూడా జరగదు. నీ మనస్సుకి కరెక్టనిపిస్తే... ఎవరు తప్పన్నా స్వేచ్ఛగా చేసేయ్... నీ మీద నాకు అంత నమ్మకం ఉంది. నేను మొక్కలు కొనిచ్చి సుమతిని ఆటోలో పంపిచేస్తాను... నువ్వు పనివాళ్ళు వెళ్ళిపోయాక శుభ్రం చేయించెయ్ ఉంటాను’’ అన్నాడు. ‘‘సరే అన్నయ్య... నువ్వు చెప్పిన విషయం గుర్తుపెట్టుంటాను, థ్యాంక్స్ అన్నయ్య గుర్తుపెట్టుకో ఈ సంవత్సరం రాఖీ కట్టించుకోడానికి ఈ చెల్లికోసం కచ్చితంగా రావాలి’’ ఉమాదేవి. ‘‘తప్పకుండా వస్తాను’’ అని ఫోన్ పెట్టేశాడు.

మన కథానాయకుడు ప్రిన్స్ ఎంట్రీతో తరువాతి ఎపిసోడ్ లో కలుద్దాం...
నోట్: నెక్ట్ ఎపిసోడ్ మరో రెండు రోజుల్లో పెడతాను.