Incest ரக்ஸா பந்தன்

[monor]

வீட்டில் அப்பா, அம்மா தூங்கிவிட்டதால் எங்கள் கையில் இருந்த சாவியை கொண்டு வீட்டை மெயின் டோரைத் திறந்து உள்ளே சென்றோம்.

கதவை சாத்திவிட்டு நாங்கள் உள்ளே நுழைந்தோம். ஹால் லைட்டைப் போட நான் ஸ்விட்ச் அருகில் கை வைக்க, அண்ணன் என் பின்னால் வந்து, என் குண்டிகளோடு அவன் சுன்னி உரசும்படி என்னை ஒட்டி நின்று, என் கழுத்து வாசனை முகர்ந்து என் தோளில் முகம் வைத்து அணைத்து கொள்ள, நானும் ஆசையோடு திரும்பி அவன் கழுத்தில் என் கைகளை மாலையாகப் போட்டு அணைத்த கொண்டேன்.

ஹாலில் இருவரும் அணைத்து கொண்டு இன்ப வெறியில் தாறுமாறாக கிஸ் அடித்து எங்கள் இன்செஸ்ட் அண்ணா தங்கை காம வெறியை கட்டவிழ்த்துவிட்டு ஆவேசத்தோடு கிஸ் அடிக்க ஆரம்பித்தோம்.

அப்போது அண்ணன் ரொமான்டில் மூடில் என்னை அள்ளி கைகளைல் ஏந்தி அவன் நெஞ்சோடு சேர்த்து அணைத்து கொண்டு என் ரூமுக்குள் தூக்கி சென்று என்னை பெட்டில் படுக்கப் போட்டு, என் ரூம் கதவை சத்தம் போடாமல் சாத்தினான்.

மறக்கமுடியாத அந்த ரக்சா பந்தன் இரவில் அண்ணன் தங்கை இருவரும் இன்செஸ்ட் லவ்வர்ஸாக மாறி விடிய விடிய காம விருந்தை மாறி மாறி பரிமாறி எங்கள் பாசத்தைக் காதலாக மாற்றி அண்ணன் தங்கை காமகாதலர்களாக மாறினோம்.

அன்றைக்கு தான் நானும் ஆசையோடு என்னை என் அண்ணனுக்கு இன்செஸ்ட் காதலின் பரிசாகத் தந்து முதல்முறையாக கன்னி கழிந்தேன்.

ரக்சா பந்தன் அண்ணன் தங்கை பாசத்திற்கு மட்டும் இல்லை இன்செஸ்ட் காதல் கலந்த காமத்துக்கு திருவிழா தான்.
எங்களைப்போல பல அண்ணன் தங்கை காமக் காதலர்களுக்கு இனி ஒவ்வொரு ரக்சா பந்தனும் மறக்கமுடியாத பெரு விழா தான்.

- நிறைவு-

என் சுன்னியை கையால் உறுவியபடி கையடித்து குலுக்கிக் கொண்டே கதையை படித்து முடித்த போது, போன் ரிங்க் டோன் அடித்தது.
எடுத்துப் பார்த்தேன்.

ஏதோ புது நம்பராக இருந்தது. கால் வந்ததைக் கட் செய்து விட்டு, மீண்டும் என் பணிகளைத் தொடர்ந்தேன். மீண்டும் செல் போன் அடிக்கவே, “யார் இது ?விடாம?!!!,…” என்று கொஞ்சம் எரிச்சலுடன் முனகிக்கொண்டே, கால் ஆன் செய்து, “ஹலோ,….” என்றேன்.

“ஹலோ கிருஷ்ணன்தானே பேசுறது?” மறு முனையில் அழகான பெண் குரல்.

“ஆமாம். கிருஷ்ணன்தான். நீங்க யாரு.?”

“அண்ணா,… நான்தாண்ணா ரக்ஸிதா.”

பேசுவது யார் என்று தெரிந்து கொண்ட நான், “ஹலோ, ரக்ஸிதாவா,…. எப்படிம்மா இருக்கே? நான் வீட்டை விட்டு ஓடிப்போய் கல்யாணம் பண்ணதிலேர்ந்து இந்த அண்ணனை அம்மாவும் நீயும் மறந்து ஒதுக்கி வச்சிட்டிங்க. இல்ல? சரி,….அம்மா எப்படி இருக்காங்க?”

“பல பிரச்சினகள்ண்ணா,… அந்த பிரச்சினைகள் மண்டையை குடைஞ்சுகிட்டு இருந்ததினாலே, அதுவுமில்லாம உன் மேலே அம்மாவுக்கும் எனக்கும் கோவம். அதனாலதான் உன் கிட்டே பேசவே நினைப்பு வரல. அது சரி,…. நீங்க கோயமுத்தூர்ல புதுசா வீடு கட்டிட்டு இருக்கிற தகவலைக் கூட எங்களுக்கு சொல்லலை. அந்த செய்தியைக் கூட சொல்லாத அளவுக்கு நாங்க வேண்டாதவங்களா போய்ட்டமோண்ணா? எங்களை அண்ணியும் நீங்களும் மறந்துட்டீங்க.”

“அப்படி எல்லாம் இல்லேம்மா. உங்களை நான் நினைக்காத நாள் இல்லை. நீ நல்லா இருக்கியா? அம்மா நல்லா இருக்காங்களா? சரி,….மத்ததை எல்லாம் அப்புறம் நேர்ல பேசிக்கலாம். நீ போன் பண்ண விஷயத்தைச் சொல்லு.”

“நீங்க கோயமுத்தூர்ல இருந்து ட்ரான்ஸ்பர்ல போன மாசம் ஹைதராபாத் வந்துட்டதா கேள்விப்பட்டேன். இப்ப, என்னையும் காலேஜ் சம்பந்தமா ட்ரெயினிங்க்காக ஹைதராபாத் போகச் சொல்லி இருக்காங்க. இந்த ஊரு எனக்கு புதுசு. என்ன பண்றதுன்னு யோசிச்சுகிட்டு இருந்தப்பதான் அம்மா கிட்டே இந்த விஷயத்தை சொன்னேன். சரி,…. அண்ணன் அங்கே இருக்கிறதா சொல்றே. அப்படியே அண்ணனையும் அப்படியே பாத்துட்டு, அவனை காலேஜ் கூட்டிட்டு போகச் சொல்லுன்னு சொன்னாங்க. உங்களைப் பாத்து வேற ரொம்ப நாளாச்சு. அதான் ஹைதராபாத் வரலாம்ன்னு,…...”

“தாராளமா வாம்மா. இங்க கவர்மெண்ட் குவார்டர்ஸ்லேதான் தங்கி இருக்கேன். வீட்டு வேலை செய்ய, சமையல் செய்ய, துணி துவைக்கன்னு ஒரு ஆளை சம்பளத்துக்கு வச்சிருக்கேன். அண்ணி அவ அண்ணனோட கனடா போய் இருக்கா. அது சரி,…. நான் இங்கே ட்ரான்ஸ்பர் ஆகிட்ட விஷயத்தை யார் சொன்னா.?”

“கோயமுத்தூர்ல நீ வேலை செய்யிற ஆபீஸ்லதான் என் ஃப்ரண்டியட அப்பாவும் வேலை பாக்கிறார். அவ மூலமாதான் தெரிஞ்சிகிட்டேன். அது சரி,….அண்ணி கனடா போய் இருக்காங்களா? அவங்க அண்ணன் அங்கதான் வேலை பாக்குறாரா? அவங்க அண்ணன் கூட ஐடி ஃபீல்ட்லதானே இருக்காங்க?”

“ம்,….உங்க அண்ணியும் ஐடி தானே முடிச்சிருக்கா. ஒரு இன்டர்னேஷனல் கம்பெனியிலே நல்ல போஸ்டுக்கு ஜாப் ஆபர்ச்சூனிட்டி இருக்கிறதா, அவ அண்ணன் சொல்லி அவளை ரெண்டு மாசத்துக்கு முன்னாலதான் கூட்டிகிட்டு போய் இருக்கான்.”

“கனடால நல்ல சம்பளம்தான் கொடுக்கறாங்க. வேலை செஞ்சு சம்பாதிக்கிற வயசுல எந்த நாடுன்னா என்ன? போய் சம்பாதிக்க வேண்டியதுதான் அப்புறமா நம்ம நாட்டுக்கு வந்து செட்டில் ஆகிட வேண்டியதுதான். திரை கடல் ஓடியும் திரவியம் தேடுன்னு சும்மாவா சொன்னாங்க?”

“அது சரிதான். இப்பதான் குழந்தை பிறந்து 5 மாசம் ஆகுது. கொஞ்ச நாள் இருந்து குழந்தை வளந்ததுக்கப்புறமா போகலாம்னு சொன்னேன். அதுக்கு அவளும் அவ அண்ணனும் இந்த மாதிரி ஒரு வாய்ப்பு இனிமே கிடைக்காதுன்னு சொல்லி என்னை கன்வைன்ஸ் பண்ணி போய் இருக்காங்க. 2 வருஷம் கான்ட்ராக்டாம்.” என்று சொல்லி என் மனைவி அவள் அண்ணனுடன் கனடாவில் ஒன்றாக வாழ்வதை சொல்லாமல் மறைத்தேன்.

“பாவம். நீதான் இப்ப சாப்பாட்டுக்கு கஷ்டப்படுறேன்னு நினைக்கிறேன்.”

“ஆமாம் என்ன பண்றது? வீட்ல இப்ப நான் தனியாதான் இருக்கேன். வீட்ல தனியா இருந்தா போரடிக்குது. அதனால, கிளப், சினிமா,…அது இதுன்னு சுத்திட்டு, ராத்திரி 10 மணிக்கு வீட்டுக்கு வருவேன். வந்ததும் படுத்து தூங்கிடுவேன். இப்ப நீ வந்தா எனக்கு ஒரு பேச்சுத் துணைக்கு ஆள் கிடைச்ச மாதிரி இருக்கும். எப்ப வர்றே? எத்தனை நாள் ட்ரெயினிங்? எதுல வர்றே? ட்ரெயினா,… பஸ்ஸா?”

“ஒரு வாரம் ட்ரெயினிங்ணா. லேடீஸ் ஹாஸ்டல்ல தங்கணும். எனக்கென்னவோ லேடீஸ் ஹாஸ்டல்ல தங்கப் பிடிக்கல. நீ வந்து பிரின்ஸ்பல் கிட்டே பேசினா, வெளியிலே தங்க அலோ பண்ணுவாங்கன்னு நினைக்கிறேன். அப்புறம், ட்ரெயின்லதாண்ணா வர்றேன். சார்மினார் எக்ஸ்பிரஸ். சென்னையிலே சாயந்திரம் 5 மணிக்கு கிளம்பி, நாளைக்கு காலைலே 7:30 மணிக்கு செகந்தராபாத் ஸ்டேஷனுக்கு ட்ரெயின் வந்துடும்.”

“சரிமா,… நான் அங்கே நாளைக்கு 7 மணிக்கெல்லாம் வந்திட்றேன். கோச் நம்பர் அனுப்பு. அம்மாவ கேட்டதா சொல்லு. அப்புறம்,…. உன்னை நான் எப்படி அடையாளம் தெரிஞ்சுக்கிறது?”

கல கலவென சிரித்தவள், “ என் அண்ணனைப் பாத்தா எனக்கு அடையாளம் தெரியாதா,… பாத்ததும் ஓடி வந்துட மாட்டேனா?’

“பாத்து எவ்ளோ நாள் ஆச்சு. கொஞ்சம் அடையாளம் தெரிஞ்சுக்கிரது கஷ்டம்தான். அதுவுமில்லாம அவ்வளவு கூட்டத்துல நீ என்னை கண்டு பிடிக்கறதும் கஷ்டம். நீ உன் கோச்சிலிருந்து இறங்கினதும், அதுக்கு முன்னாலேயே இருக்கிற பெஞ்ச்ல உட்கார்ந்திரு. நான் வந்து உன்னை பிக்கப் பண்ணிக்கறேன்.”

“சரிண்ணா,…பை!!!. அடையாளம் கண்டு பிடிக்கறதுக்கு வசதியா, எல்லோ கலர் ட்ரெஸ்ல வர்றேன்.”

“ஏத்தனையோ பேர் எல்லோ கலர் ட்ரெஸ்ல வருவாங்க. இதெல்லாம் ஒரு அடையாளமா? வேற ஏதாவது சொல்லு”
கொஞ்ச நேரம் கழித்து, “ சரி,…. தலைக்கு எல்லோ கலர் ரோஜா பூ வச்சுகிட்டு வர்றேன்.”

“றோஜா பூ கூட்ட்த்துல விழுந்துடுச்சுன்னா, நான் எப்படி கண்டு பிடிக்கறது. அதனால, நீ எல்லோ கலர் கர்சீப்பை தலைக்கு கட்டிகிட்டு இரு,”

“ம்,….இதுவும் நல்ல ஐடியாதாண்ணா. சரி,…வச்சிட்றேன்.”

என் தங்கை ஹைதராபாத் வருவதாக எனக்கு போனில் சொன்னதும், எனக்கு சந்தோஷம் தாங்கவில்லை. எனக்குப் பிடித்தவள் என் தங்கை. என்னிடம் ரொம்ப பாசமாக இருப்பாள். என்னதான் பெத்தவங்களை, கூடப் பிறந்த தங்கச்சியைப் பத்தி மனசுல நினைச்சுப் பாக்காம வீட்டை விட்டு ஓடிப்போய் நான் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டாலும், கூடப் பிறந்த தங்கச்சின்ற பாசம் விட்டுப் போய்டுமா? சிறு வயதில் நடந்தவைகளை அசை போட்டபடியே அலுவலகப் பணிகளை முடித்து விட்டு, செல்லில் மெஸேஜ் பார்த்தேன். ரக்ஸிதா அனுப்பி இருந்த மெஸேஜில், ‘சார்மினார் எக்ஸ்பிரஸ், கோச் நம்பர் C4,’ என்றிருந்ததைப் பார்த்து விட்டு, வீட்டுக்கு வந்தேன்.

வீட்டில், அங்கங்கே கிடந்த பொருள்களை ஒழுங்கு படுத்தி விட்டு, என் தங்கை தங்குவதற்காக ஒதுக்கப் போகும் அறையில் ஏசி வேலை செய்கிறதா என்று பார்த்து விட்டு, அங்கே இருந்த பெட்டுக்கு புது உறைகள் போட்டு, ஜன்னல் திரைகளை புதிதாக மாற்றி, கூட்டிப் பெருக்கி, தேவை இல்லாததை அப்புறப்படுத்தி, ரூம் ஸ்பிரேயர் அடித்து சுத்தப்படுத்தினேன்.

சமையல்கார ஆயா செய்து வைத்திருந்த டிபனைச் சாப்பிட்டு விட்டு, தூங்கி விட்டேன்.

அடுத்த நாள் காலை 6 மணிக்கே எழுந்து, கதவுக்கு வெளியே கிடந்த பால் பாக்கெட்டை எடுத்து வந்து, பால் காய்ச்சி காபி போட்டு குடித்து விட்டு, கேஷுவலாக ட்ரெஸ் செய்து கொண்டு காரை ஸ்டார்ட் செய்து செகந்தராபாத் கிளம்பினேன்.

நான் ஸ்டேஷனை அடைந்த போது மணி 7:20.

காரை பார்க்கிங் செய்யும் இடத்தில் நிறுத்தி விட்டு, ஸ்டேஷனுக்குள் நுழைந்து, எதிரில் வந்தவரிடம் சார்மினார் ட்ரெயின் வந்துடுச்சா சார்”

“ம்,…வந்துடுச்சு சார். 2- ஆவது பிளாட்ஃபார்ம்.”

“தேங்க்யூ,…” சொல்லி விட்டு, என் எதிரில் நடந்து கடந்து கொண்டிருந்த மக்கள் கூட்டத்தை, கிடைக்கும் இடைவெளியில் எதிர் திசையில் கடந்து, ஓட்டமும் நடையுமாக 2- ஆவது பிளாட்பாரத்தில் நடந்து கொண்டே சி4 கோச்சைத் தேடினேன்.

சி1, சி2, சி3,…ஒரு அழகான இளம் பெண். மஞ்சள் நிற ஷிபான் சில்க் புடவையில் அதே கலர் ஜாக்கெட்டில், முகத்தில் மஞ்சள் கர்சீப்பை மடித்துக் கட்டியபடி கையில் ஒரு பாட்டிலை வைத்துக் கொண்டு வேறெங்கோ பார்த்தபடி ஸ்டைலாக என்னைக் கடந்து போனாள்.

அவள் ஸ்டைலாக கடந்து போன சில நொடிகளிலேயே அவள் நிறமும், ஸ்டைலும், உடல் அழகு என்னை ஈர்த்து திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது. ஒரு செகன்ட் திரும்பிப் பார்த்தேன். புடவையை அவள் இடுப்பு தெரியாதபடி ஏற்றி விட்டிருந்தாள். அவள் அன்ன நடைக்கு ஏற்றவாறு அவள் புட்டங்கள் ஏறி இறங்கிக் குலுங்க, அதற்கு ஏற்றபடி அவள் அடர்த்தியாக பின்னலிட்ட ஒற்றை ஜடை அவள் புட்டங்களை உரசி தாளம் போட்டுக்கொண்டிருந்தது.

‘யப்பா!!!,…. எவ்ளோ அழகா இருக்கா,….என்னா கலர்,….என்னமா சைஸ்ல வச்சிருக்கா? இவளை பொண்டாட்டியா அடைஞ்சவன் கொடுத்து வச்சிருக்கணும்’ என்று பொறாமைப் பட்டபடியே அவள் முக அழகையும், முலை அழகையும் பின் அழகையும் சில வினாடிகள் பார்த்ததிலேயே மயங்கினேன்.

‘இது ரக்ஸிதாவாக இருக்குமோ?,… இல்லையே எல்லோ கலர் கர்சீப்பை அடையாளத்துக்காக தலையில் தானே கட்டச் சொல்லி இருந்தேன். இவள் முகத்தை மறைத்து கட்டி இருக்கிறாள். அழகாக வேறு இருக்கிறாள். இது ரக்ஸிதாவாக இருக்காது’ என்று நான் யோசனை செய்தபடியே நடக்க,….
சி4 கோச் கண்ணில் பட்டு என் கற்பனையைக் கலைத்தது.

அப்பாடா,…சி4,… கோச்சில் யாரும் இல்லை. எதிரில் இருந்த பெஞ்சைப் பார்த்தேன். மஞ்சள் சுடிதாரில் ஒரு பெண் உட்கார்ந்திருந்தாள். பார்க்க, படித்த பெண்ணாகத் தெரிந்தாள்.

‘இவள் ரக்ஸிதாவாக இருக்குமோ? அப்போது இருந்ததுக்கும், இப்போது இருப்பதற்கும் அடையாளம் கொஞ்சம் கூட சரியாக இல்லையே? ரொம்ப நாள் பார்க்காமல் இருந்த்தால் அடையாளம் தெரியவில்லையா? நீ என் தங்கையா என்று கேட்டுவிடலாமா?’ என்று என்னை நானே பல கேள்விகள் கேட்டுக்கொண்டு, கடைசியில் கேட்டுத்தான் பார்த்து விடுவோம் என்று எண்ணித், தயங்கித் தயங்கி “எக்ஸ்கியூஸ் மி மேடம். ஆர் யூ ஃப்ரம் சென்னை.?”

“எஸ்,… வாட் யூ வான்ட்?”

“ஐ எம் எக்ஸ்பெக்டிங் மை சிஸ்டர் அரைவல் ஃப்ரம் சென்னை.?”

“யுவர் சிஸ்டர்?,… ஐ டோன்ட் நோ யுவர் சிஸ்டர்.”

“ மை சிஸ்டர். எல்லோ ட்ரெஸ். ரக்ஸிதா,….” அந்தப் பெண்ணிடம் எப்படிப் புரிய வைப்பது என்று நான் குழம்பி புலம்பி நிற்க,…. என்னைப் பார்த்தபடியே பிளாட்பாரத்தில் கையில் வாட்டர் பாட்டிலோடு, நான் எதிர் திசையில் பார்த்த பெண் எங்களை நோக்கி ஓடோடி வந்தாள்.

அருகே வந்தவள் மூச்சிரைக்க,”அண்ணா,… என்னைத் தெரியலையா?!!! நான் தான் ரக்ஸிதா!!!.”

‘இவள்தான் ரக்ஸிதாவா?!!!. என் கூடப் பிறந்த தங்கையா?!! கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன் தான் பார்த்து, அவள் அழகில் மெய் மறந்து லயித்திருந்தேனே? இவள்
என் தங்கையா?!!!’ என்று என் எண்ண ஓட்டம் ஓட, ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியிலிருந்து சுதாரித்து,….

“இந்தப் பெஞ்சில்தானே உன்னை உட்காரச் சொல்லி இருந்தேன். அதனால இங்க உட்கார்ந்திருந்த இந்த பொண்ணுதான் நீன்னு நினைச்சு இவங்க கிட்டே பேசிகிட்டு இருந்தேன். இவங்களுக்கு தமிழ் தெரியல போல,…. நல்ல வேளை அதுக்குள்ள நீ வந்துட்டே,..ஆமாம் அதுக்குள்ள எங்கே போனே?!!”

“வாட்டர் ப்யூரிஃபயர் பக்கத்துலதான் இருக்குன்னு சொன்னாங்க. நீ வர்றதுக்குள்ள தண்ணி பிடிச்சுகிட்டு வந்துடலாம்ன்னு, போய் இருந்தேன். இவங்க இதே ஊர் தானாம். ஒரு விஷேசத்துக்கு சென்னை வந்துட்டு இந்த ட்ரெயின்ல வந்திருக்காங்க.”

சுடிதார் பெண் என் தங்கையை சினேகமாகப் பார்த்து, “யுவர் பிரதர். ஓஹ்,….ஸாரி சார்” என்று சொல்லி வேறு பக்கம் திரும்பினாள். நான் ரக்ஸிதா கொண்டு வந்திருந்த ட்ராலி பேக்கை வாங்கி இழுத்துக்கொண்டு முன்னால் நடக்க, ரக்ஸிதா என் பின்னால் அன்னம் போல நடந்து வந்தாள்.
‘அடச் சே!!!,…. தங்கச்சியையே சைட் அடிச்சிருக்கோமே?!!,…’. என்று எண்ணி என்னை நானே நொந்து கொண்டு, “ எல்லோ கலர் கர்சீப்பை தலைக்குதானே கட்ட சொல்லி இருந்தேன். நீ என்னடான்னா மூஞ்சியை மரைச்சு கட்டி இருக்கே?”

“பல மக்கள் வந்து போகிற இடம். ஒரு பாதுகாப்புக்காக மூக்கை மூடி கட்டி இருந்தேன். ஸாரிண்ணா!!!”

“சரி,….என் பின்னாலேயே வா.”

ஸ்டேஷனுக்கு வெளியே வந்து காரில் ஏறி வீட்டுக்கு வந்தோம்.

வீட்டுக்கு வந்த போது மணி 8:30 ஆகி இருந்தது.