சாராசரியின் முக்காடு திறக்கிறது-புது அத்தியாயம் 3- செக்ரட்டரி திறக்கிறாள் புது உலகம்

[Kanjan]

அத்.2- சுத்தம் செய்கிறவள் திறக்கிறாள் ஜிப்பை (தொடர்கிறது)

…‘ஸார், வரலாமா? ரூம்,சேர், மேஜை எல்லாம் சுத்தம் பண்ணனும் ஸார்’ ஒரு இனிய சத்தத்துடன் நுழைந்தாள், சுத்தம் செய்கிற பணி செய்வதற்காக அமர்த்தப்பட்ட மாலதி.

எங்கள் அலுவலகம் ஒரு எட்டு மாடி கட்டிடத்தில் இருக்கிறது. நான்காவது மாடியையும், ஐந்தாவது மாடியையும் எங்கள் கம்பனி வாடகைக்கு எடுத்து உபயோகப்படுத்திக் கொண்டு இருக்கிறது. மற்ற மாடிகளையும் வேறே வேறே கம்பெனிகள் வாடகைக்கு எடுத்து உபயோகப் படுத்துகிறார்கள். எட்டு மாடிகளையும் சுத்தம் செய்வதற்கென்று ஒரு பெரிய டீம் கட்டிட சொந்தக்காரரால் அமைக்க பட்டு, ஒவ்வொரு மாடிக்கும் சின்ன சின்ன டீமாக பிரித்து அந்த மாடியை சுத்தமாய் வைத்துக் கொள்ளும் உத்தரவாதம் அவர்களுக்கு கொடுக்கப்பட்டிருந்தது.

நாலாவது மாடியான நான் இருக்கும் மாடியில், எங்கள் கம்பெனியின் பெரிய தலைகளுக்கென்று கேபின்களும், முக்கியமான பைல்கள் வைக்கும் ஸ்டோர் ரூம்களும், சிறு சமையல் அறையும் (pantry) உண்டு. ஐந்தாவது மாடியில், சிறிய தலைகள், விற்பனை, computer systems என சிறு டிபார்மெண்ட்கள் எல்லாம் அடக்கம்.

நாலாவது மாடிக்கு சுத்தம் செய்யும் குழு மூன்று பெண்களும் ஒரு ஆணும் கொண்ட குழுவாக இருந்தது. அதில் ஒன்றுதான் மாலதி.

மாலதி பற்றி சொல்ல வேண்டுமானால் பழைய அசோக்காக இருந்திருந்தால், இப்படி சொல்லியிருப்பேன்- சுறுசுறுப்பு, நன்றாக சுத்தம் செய்வாள், நேரத்திற்கு வருவாள், நீட்டாக இருப்பாள் என்று. ஆனால் இப்போதோ- இனிய குரல்-டீனேஜ் போன்ற மெலிந்த உருவம், முலைகள் உருவத்திற்கு ஏற்றாற்போல் இல்லாமல், சிறிது பருத்தும், தொங்காது நிமிர்ந்தும், இருக்கும். இடை சிறுத்தும், குண்டி பெருத்தும் இருக்கும். நடக்கும் போது இரண்டு கோளங்களூம் அசைவது அழகாக இருக்கும்- என்று சொல்வேன்.

…‘ஸார், வரலாமா? சேர் எல்லாம் சுத்தம் பண்ணனும் ஸார்’ ஒரு இனிய சத்தத்துடன் நுழைந்தாள், சுத்தம் செய்கிற பணி செய்வதற்காக அமர்த்தப் பட்ட மாலதி.

அந்த இனிய குரலைக் கேட்டவுடன், ‘ஆஹா! என் உணர்வுத் திறனை சோதித்து பார்க்க கிடைத்த அடுத்த மங்கை’ என என் உள்ளம் ஆர்வம் கொண்டது.

‘வாம்மா! தீபாவளியெல்லாம் எப்படிக் கொண்டாடினே!’ 

‘எங்கே கொண்டாடறது? என் புருஷந்தான் தண்ணிலே மிதந்துக் கிட்டிருந்தானே! ஒரு இழவும் பண்ணல’ வருத்தத்துடன் மாலதி சொன்னது, அவள் எதைக் குறித்து சொல்கிறாள் என்று என்னை யோசிக்க வைத்தது.

‘சரி, இன்னைக்கு என்ன லேட்?’

‘ஊருக்கு போயிட்டு இப்பத்தான் வந்தேன் ஸார். கொஞ்சம் லேட்டாயிடுச்சு. உங்க ரூமை கிளீன் செய்யவா?’ கொஞ்சும் குரலில் கெஞ்சினாள் மாலதி.

‘சரி செய்யுமா!’ என்று எழுந்து நின்று கொண்டேன்.

சுத்தம் செய்பவர்களுக்கு என்று யூனிபார்ம் கொடுத்திருந்தார்கள். கரும் நீலக் கலரில் பேண்டும், சட்டையும் உடுத்தி, அதன் மேல் கருப்பு கலரில், உடுப்பு அழுக்காகமலிருக்க மேல் அங்கி (apron) ஒன்றை அணிந்திருந்தாள். அது அவள் முன்பகுதியை மறைத்திருந்தது. பின்பகுதியையோ அது மறைக்கவில்லை.

மாலதி குனிந்து பெருக்க ஆரம்பித்தாள். நான் அவள் உடலை நோட்டம் விட ஆரம்பித்தேன். அவளுடைய சூத்தை அவள் கால்சட்டை இறுக்கமாக அணைத்திருந்தது. அவள் சூத்தின் கோளங்களை அழகாக அது வெளிப்படுத்தியது. அவள் குனிந்து பெருக்கையில் அந்த கோளங்கள் அழகாக அசைந்து மெருகேற்றியது. அவள் பக்கவாட்டில் திரும்பும்போது, திறந்த அங்கியின் இடைவெளியில் அவள் முலையின் ஒரு பக்கம் தெரிய, அதன் பரிமாணத்தை உணர்ந்து ரசித்தேன். நல்ல கொழுமையான முலை. லேசாக ஆடி தன் மென்மையை கோடிட்டு காட்டியது. கண்கொட்டாமல் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

என்றைக்கும் இல்லாது நான் அவளை உற்று பார்ப்பதை உணர்ந்த மாலதி முகம் சிவக்க, ‘என்ன ஸார், அப்படி பார்க்கிறீங்க?’ என்று கொஞ்சினாள். அவள் குரலில் எட்டிப்பார்த்த மோகத்தை உணர்ந்த நான் ‘ அழகா இருக்கே நீ மாலதி! அதான் என் கண் வைத்த இடத்தை விட்டு நீங்க மாட்டேங்குது’ என்று சொல்லவும் மாலதி வெட்கி, தலை குனிந்தாள். ‘நீங்க பார்க்காத அழகா எங்கிட்டே இருக்கு, ஏன் ஸார் என்னை கலாய்க்கிறீங்க’ என்று அவள் சொன்னது, அங்கலாய்ப்பாக எனக்கு தெரியவில்லை. மாறாக, அது என்னை இன்னும் சீண்டி, மேற்கொண்டு அவளோடு விளையாட கொடி காட்டின மாதிரி உணர்ந்தேன்.

அவள் சுற்றும் முற்றும் பெருக்க, நான் அதற்கு வசதி செய்யும்படியாய் அங்கும் இங்கும் நகர, ஒரு சமயத்தில் நான் அவள் முன் நிற்கும் படியான சந்தர்ப்பம் எழுந்தது. பெருக்கிக்கொண்டே என்முன் வந்த மாலதி என்னை ஏறிட்டு பார்த்தாள், ஏன் ஸார் நகரவில்லை என்று. அப்பொழுது அவள் கண்கள் புடைத்திருந்த என் பாண்டின் முன்பக்கம் விழுந்தது. என் சுண்ணியின் நீளம், கனம் எவ்வளவு என்று கணிக்கும்படியாக அவள் கண்கள் கூர்ந்து கவனித்தது. நொடியளவில் கணித்த மாலதியின் கண்கள் விரிந்தது. பின் என் சுண்ணியை அளந்து பார்த்துக்கொண்டிருப்பதை அவளது அறிவு அவளுக்கு உணர்த்த, ஒருவித வெட்கத்தில் கண்களைத் தாழ்த்தியவாறு என்னை சுற்றி நகர்ந்தாள். நகரும்போது அவள் தோள்பட்டை என் காலில் உரச, மாலதியின் உடல் சிலிர்த்ததை நான் உணர்ந்தேன்.

பெருக்கி முடித்த மாலதி ‘ஸார், நீங்க நாற்காலியில் உட்கார்ந்துக்கோங்க!’ என்று மெலிதாக சொல்ல, நானும் என் நாற்காலியில் சென்று அமர்ந்தேன். அடுத்து என் மேஜையை துடைக்க ஆரம்பித்த மாலதி, வழக்கத்திற்கு மாறாக எனக்கு மிகவும் அருகே நின்று தன் வேலையை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள். அவள் வலதுகரம் ஒரு துணியைக் கொண்டு மேஜையின் மேற்புறத்தில் துடைக்கும்படியாக மேலும் கீழுமாக, இடது புறம் வலது புறமாக அலைந்தது. நான் என் கைகளை மேஜையின் மேல் வைத்து ஒரு பைலை பார்ப்பது போல் நடித்தேன். அவள் வலதுகரம் என் கைகளுக்கு மிக அருகில் நெருங்கி விலகியது. திடீரென்று அவள் உள்ளங்கையின் புறம் என் இடது கரத்தில் உராசி கடந்து சென்றது. ஒருவேளை தெரியாமல் பட்டிருக்குமோ என்று நினைத்து, மறுபடியும் உராசுமோ என்று காத்திருந்தேன். காத்திருந்தது வீணாகவில்லை. இதோ மறுபடியும் மாலதி அவள் உள்ளங்கையினால் என்னை உராசினாள். 

அவள் கரத்தில் ஒரு பச்சை குத்தியிருந்ததை கவனித்த நான் இதற்கு மேலும் நேரத்தை வீணாக்காமல், பச்சை குத்தியிருந்த அவள் கரத்தை பற்றினேன். இடது கரத்தால் அவள் முழங்கையை ஏந்திய படி, வலது கையின் விரல்களினால் அவள் விரல்களை பிடித்துக் கொண்டு ‘ என்னது இது மாலதி? பச்சை குத்திருக்கே’ என்று பச்சை குத்தியிருந்த இடத்தின் மேல் என் விரல்களால் தடவினேன்.

‘ஸார், யாராவது பார்க்க போறாங்க, ஸார்’ என்று மாலதி பதறினாள். ஆனால் வெடுக்கென்று கரத்தை இழுக்க வில்லை. மாறாக பதற்றத்துடன் அங்கேயே நின்று கொண்டிருந்தாள். ஒரு பக்கம் பதற்றம், இன்னொரு பக்கம் என் தடவலின் ருசி. இரண்டுக்கும் நடுவில் மாலதி திண்டாடிக்கொண்டிருந்தாள்.

அவள் முழங்கையை தாங்கியிருந்த என் கையை கீழிறக்கி அவள் தொடைகளின் உள்பகுதியை வருட ஆரம்பித்தேன். ‘ஸ்ஸ்ஸ்…ஸ்ஸ்ஸ்’ என மாலதி முனகியது என்னை இன்னும் முன்னேறச் செய்தது. அவள் குண்டி கோளங்களை வருட ஆரம்பித்தது. லேசாக பிசையவும் ஆரம்பித்தது. ‘ஸார், வேண்டாம் ஸார், யாராவது வந்திருவாங்க ஸார்’ என்று மாலதி மெலிதான குரலில் வேண்ட, அதற்கு பதில் சொல்லும்படியாக, அவள் குண்டி சதைகளை அழுத்தி பிசைந்தேன். ‘ஆஆஆ…ஸார்…ஆஆஆ’ என மாலதி துடிக்க, அவள் பின்புறத்தை இம்சை படுத்தினேன்.

‘டொக், டொக்’ என கதவு பக்கம் சத்தம் கேட்டது. ‘May i come in, Sir!’ யாரோ கூப்பிட்ட சத்தம் கேட்டது. ‘One minute please’ என நான் கதவுக்கு பதிலளிக்க, மாலதி வேக வேகமாக விலகினாள். ‘நான் அப்புறம் வரேன் ஸார்’ என தன்னுடைய சுத்தம் செய்யும் உபகரணங்களோடே கதவண்டையில் சென்று, கதவு திறக்கவும், எந்தவொரு உணர்ச்சியையும் வெளியே காட்டாதபடி, ஒரு பணிப்பெண் தன் வேலையை முடித்து விட்டு அகலுவது போல முகபாவத்தை வைத்துக் கொண்டு வெளியே சென்றாள். 

உள்ளே நுழைந்த நபர் எங்கள் ஆபீசில் வேலைபார்க்கும் ஒருவர். அவரோடு அன்றைய அலுவல்களில் நான் ஈடுபட ஆரம்பித்தேன். லஞ்ச் டைம் வரை சிறிது கூட இடைவெளி இல்லாது அலுவல்களில் ஈடுபட, ஒரே ஒரு எண்ணம் மட்டும் வந்து வந்து போய்க்கொண்டிருந்தது. ‘நான் அப்புறம் வாரேன் ஸார்’, ‘நான் அப்புறம் வாரேன் ஸார்’
எப்பொழுது வரப்போகிறாள் என்று எதிர்பார்க்க தொடங்கினேன்.

லஞ்ச் டைம் வரவும், அலுவல்களை முடித்துவிட்டு, வீட்டிலிருந்து வந்த சாப்பாட்டுக் கூடையை மேஜை மேல் வைத்து, தட்டில் சாப்பாடு போட்டு உண்ண ஆரம்பித்தேன். ‘நான் அப்புறம் வாரேன் ஸார்’, ‘நான் அப்புறம் வாரேன் ஸார்’ என் உள்ளத்தில் ஒலித்துக் கொண்டேயிருக்க, சாப்பிட்டு முடித்தேன்.

கதவு மெதுவாக திறந்தது.’ ஸார், நான் உள்ளே வரட்டா? சாப்பிட்டீங்களா’ என இனிமையான ஒரு குரல் என்னை விளித்தது.

மாலதிதான் திறந்த கதவண்டையில் நின்றிருந்தாள்.

(தொடரும்)