28-10-2022, 02:33 AM
(This post was last modified: 02-11-2022, 12:55 AM by funpart. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
పాఠకులు ఈ రచయితను మన:పూర్వంగా మన్నించాలి కొన్ని అనుకోని పరిస్థితుల వల్ల నేను ఇంటికి దూరంగా ఉండవలసి రావడం... వచ్చాక కూడా నా మనస్థితి బాగోక పోవడంతో నేను కథకు భారీ విరామమే ఇవ్వాల్సి వచ్చింది. మీ కామెంట్స్ నన్ను మళ్ళీ కధవైపుకు ప్రోత్సహించాయి... ఇంతకు ముందులా వారానికి రెండు మూడు అప్డేట్ లు ఇవ్వలేకపోవచ్చుకానీ కథను ఆపకుండా కంటెన్యూ చేస్తానని మాటిస్తూన్నాను. మరోమారు ఈ రచయితను క్షమించాలని కోరుకుంటూ...
ప్రిన్స్... (రచయితగా నా మొదటి ప్రయత్నం)
ఈ కథ కేవలం కల్పితం మరియు నా మొదటి ప్రయత్నం.
ఇక్కడి రచనలు చదివి వాటినుండి ఇన్సిపిరేషన్ పొంది ఈ కథ రాయడానికి సిద్ధపడ్డాను.
తప్పులు ఉంటే క్షమిస్తారని ఆశిస్తూ...
అభిమానిస్తున్న పాఠకమహాశయులకు నా కృతజ్ఞతలు...
ఫార్ట్‌- 17
అర్ధరాత్రి ఉమాదేవి తలుపు చప్పుడు కావడంతో లేచి తలుపు తీసింది... ఎదురుగా ఉన్న వ్యక్తిని చూసి కరెంటు షాక్ కొట్టినట్టు ఉండిపోయింది. ఎదురుగా వెంకటరావ్ ‘‘ఏంటి ఇంతసేపు, లేపల ఏం చేస్తున్నావ్?’’ అడుగుతూనే ఉమాదేవి పర్మిషన్ కోసం కూడా చూడకుండా లోపలకి వచ్చేశాడు. ‘‘ఏంటన్నయ్య ఈ టైంలో? ఏమైనా ఇబ్బందా?’’ అడిగింది ఉమాదేవి. ‘‘ఏం లేదు... నీతో పర్సనల్ గా మాట్లాడాలి... నేను కొంచెం ఇబ్బందిలో ఉన్నాను’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘చెప్పండి’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఇక్కడ కాదు బెడ్రూమ్ లోకి పద గోడలకు కూడా చెవులుంటాయ్’’ అంటూ ఉమాదేవిని చేయి పట్టుకుని ఉమాదేవి బెడ్రూమ్ లోకి తీసుకుని వెళ్ళాడు. ఉమాదేవి అయిష్టంగానే తన వెంట వెళ్ళింది... వెంకట్రావ్ లోపలకి వెళ్ళాక తను మంచం మీద కూర్చుని ఏదో ఆలోచిస్తున్నాడు. ఉమాదేవి జరుగుతున్న పరిణాలమాలని అంచనా వేయలేక తలుపు పక్కనే గోడకానుకుని నుంచుంది, ఎంత సేపటికీ వెంకట్రావ్ మాట్లాడక పోయేసరికి... ‘‘చెప్పండన్నయ్యా... నాకేదో ఖంగారుగా ఉంది, ఏంజరిగింది?’’ కొంత ఖంగారు పడుతూనే అడిగింది ఉమాదేవి. ‘‘ఛ... ఎప్పుడు చూసినా, అన్నా... అన్నా... అంటావ్... నువ్వలా పిలవకు... నాకు ఇబ్బందిగా ఉంది, ఇంతకు ముందెన్నడూ నాకలా అనిపించలేదు... కానీ ఈ మద్య నువ్వలా పిలుస్తుంటే నాకు నచ్చడం లేదు’’ ఓఇంత చికాగుగానే చెప్పాడు వెంకట్రావ్. ఉమాదేవి మనస్సులో ఏదో అలజడి వెంకట్రావ్ మాటల్లో అంతరార్ధం తెలుసుకోలేనంత అమాయకురాలేం కాదు. ‘‘చూడమ్మా... నేను డొంకతిరుగుడుగా మాట్లాడను... నిన్ను మొన్న అలా చూసినప్పటి నుండి నాకు నిద్ర రావడం లేదు, నీ స్పర్శ, నీ వాసన నాకు పిచ్చెక్కెలా చేస్తున్నాయ్’’ అంటూ వెంకట్రావ్ చెబుతుండగానే ఉమాదేవి వేగంగా డోరు తీసుకుని వెళ్ళిపోదామని తలుపు తీస్తుండగా వెంకట్రావ్ మెరుపు వేగంతో తనను అడ్డగిస్తూ ఉమాదేవిని అదే డోర్ కు ఆనించి తనకు మరింత దగ్గరకు జరిగి తలుపు గడియపెట్టాడు. వాళ్ళిద్దరి శరీరాల మద్య పెద్ద గ్యాప్ లేదు అంత దగ్గరగా ఉండే సరికి ఉమాదేవికి వెంకట్రావ్ తాగున్నాడని వాసన తెలిసింది. ‘‘ఏంటండీ ఇది... తాగి వచ్చారా? అర్ధరాత్రి పూట ఓ ఒంటరి ఆడదాని ఇంటికి తాగి రావచ్చా? మంచి మర్యాద మర్చిపోయారా?’’ అంటూ దబాయించి తప్పించుకోవాలనుకుంది ఉమాదేవి. వెంకట్రావ్ మాత్రం మరింత దగ్గరకి జరుగుతూ వాళ్ళ మద్య గ్యాప్ ను కవర్ చేస్తూ ఉమాదేవిని అతుక్కుపోబోయాడు... వెంకట్రావ్ అలా ఉమాదేవికి దగ్గరవ్వడంతో ఉమాదేవి స్థనద్వయానికి వెంకట్రావ్ ఛాతీ తగలడంతో తన చేతులు అడ్డంపెట్టి మీద పడుతున్న వెంకట్రావును తోయడానికి ప్రయత్నించింది. వెంకట్రావ్ తన చేతుల అడ్డంకి తప్పిస్తూ ఉమాదేవి చేతులను తన చేతుల్లోకి తీసుకుని తన వేళ్ళలో తన వేళ్ళను పెనవేస్తూ గోడకానించి పట్టుకున్నాడు కదలకుండా చేస్తూ.... ‘‘అవును తాగే వచ్చాను... నిన్ను డైరెక్ట్ గా నాకు కావాల్సింది అడగటానికి ధ్యైర్యం కోసం తాగి వచ్చాను, నేను ఏం కోరుకుంటున్నానో నీకు తెలుసు... నీ ఎదలంత పెద్దమనస్సు చేసుకుని నా కోరిక మన్నించు... ప్లీజ్’’ అంటూ తన ఎదల వంక చూస్తూ మరోమారు తన శరీరంతో హత్తుకున్నాడు. ‘‘ప్లీజ్... అన్నయ్యా తప్పు... మీరు నా మంచి కోరుకున్నారనుకున్నాను కానీ ఏదో ఆపేక్షించి చేశారని తెలుసుకోలేక పోయాను, నన్ను వదలండి... ’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘నేను నీమంచే కోరుకుంటోంది... నువ్వు మాత్రం ఎన్నాళ్ళు శరీర సుఖం లేకుండా ఒంటరి బ్రతుకు బతుకుతావ్?, కొద్దిసేపు ఇద్దరి వాంఛ తీర్చుకుందాం ఎలాగో నువ్వు నాకు రుణపడ్డానన్నావ్... ఈ రకంగా నీ రుణం తీర్చుకో... ప్లీజ్ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘ఉమాదేవి... వద్దండీ నేనీతప్పు చేయలేను... మీకు వేరే ఏ విధంగానైనా సాయం చేస్తా కానీ ఈ తప్పు నేను చేయలేను’’ అంది ఉమాదేవి బ్రతిమాలుతున్నట్టు. ‘‘ఎందుకలా మాట్లాడతావ్? నేను సమయానికి రాకపోతే ఆ రంగారావుగాడు నిన్ను వదిలేవాడా...? తప్పక నువ్వే వాడి పక్కలో పడేదానికి వాడు నిన్నే కాకుండా నీ కూతురిని కూడా వదిలేవాడు కాదు, నువ్వు వాడితో చేయబోయిన తప్పును నాతో చెయ్యమంటున్నానే గానీ... గొంతెమ్మ కోర్కెలేమీ కోరడంలేదుగా!?’’ అంటూ ఉమాదేవి మెడమీద ముద్దు పెట్టాడు. తనలో ఆ స్పర్శ క్రియేట్ చేసిన తాపాన్ని కంట్రోల్ చేసుకుంటూ బలంగా తన చేతులు విడిపించుకుని వెంకట్రావ్ ను తోసేసి వెనక్కుతిరిగి తలుపు తీయబోయింది. వెనక్కు మంచం మీదకు పడబోయిన వెంకట్రావ్ ఉమాదేవి పైట గట్టిగా పట్టుకోవడంతో చీర కుచ్చీళ్ళ వరకూ ఊడి గిర్రున తిరిగి వచ్చి వెంకట్రావ్ పై పడింది ఉమాదేవి. అలా పడగానే ఉమాదేవిని తన బాహుబందాల్లో గట్టిగా బందించిన వెంకట్రావ్ ‘‘ఇంత దూరం వచ్చి వెనక్కు తిరిగే ప్రశక్తే లేదు... నా మాట విను... లేదంటే నేటితో నీకు నాకు ఏ సంబంధం ఉండదు... తరువాత జరిగే పరిణామాలకు నువ్వే బాధ్యురాలివి అవుతావు’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్.
‘‘ఇప్పుడు మీరు చేస్తున్నదానికి... మొన్నటి దాకా ఆ రంగారావు చేస్తున్న దానికి తేడా ఏంటి? మా మంచి కోరే మీరే ఇలా ఇబ్బంది పెట్టోచ్చా? మీకు ఇది న్యాయమేనా?’’ అంది ఇంకా బ్రతిమాలుతూ ఉమాదేవి. ‘‘న్యాయాన్యాలు మాట్లాడితే... నా కోరిక తీర్చడం నీ బాధ్యత, నేను నీకు చేసిన సాయానికి నేను ఏమి అడిగినా ఇవ్వచ్చు, నేను ఓ విధంగా పాతలంలో పడబోతున్న నీ జీవితాన్ని కొత్త ద్వారాలు తెరిచాను’’ అంటూ మరింత గట్టిగా పట్టుకుని ఈసారి ఉమాదేవి పెదాలందుకున్నాడు. అప్పటిదాకా తప్పించుకునేందుకు గింజుకున్న ఉమాదేవి వెంకట్రావ్ మాటలకు ఏదో ఆలోచనలో పడో? తనలో పుడుతున్న కోరికతోనో? తన ప్రయత్నం ఫలించడం లేదనే నిస్ప్రుహతోనో ఒక నిమిషం పాటు తనలోని ప్రతిఘటన ఆపేసింది. అదే అదనుగా వెంకట్రావ్ ఉమాదేవిని కింద బోర్లించి తన మీద పడిపోయాడు తన చేతులతో తన చేతులు కదలకుండా పట్టుకున్నాడు. ఓ ఐదు నిమిషాల లిప్ లాక్ తరువాత ఉమాదేవి గట్టిగా గాలిపీల్చుకుంటూ ఆయాపడుతూ... ‘‘ప్లీజ్ అన్నయ్యా... ఇది చాలా తప్పు... ఈ తప్పు చేయమని నన్ను బలవంతం చేయకు’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘నేను బలవంతం చేయాలను కుంటే నీకు మాట్లాడే అవకాశం కూడా ఇవ్వను... నువ్వే అర్ధం చేసుకో... నేను నిన్ను అడిగేది పడక సుఖాన్ని ఇవ్వమనేగా... దీని వల్ల నీకు వచ్చే నష్టమేమీ లేదు కానీ నాకు మాత్రం కోల్పోయిన మనశ్శాంతి దొరుకుతుంది’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘ఇలా కదలకుండా పట్టుకుని మీదపడి చేసేది బలవంతం కాక మరేంటి?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘వదిలితే పారిపోతావ్ అని’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘సరే పారిపోను... కానీ నాకు ఇబ్బందిగా ఉంది... వదలండి, కొంచెం ఊపిరి పీల్చుకుని ఆలోచించుకోనివ్వండి’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘సరే వదులుతా కానీ నువ్వు మంచం కూడా దిగకూడదు... ఇక్కడే నా పక్కనే ఉండి ఆలోచించుకో అలా అని మాటిస్తేనే వదులుతా’’ అన్నాడు. ఇంతసేపు బెట్టుచేస్తోందే కానీ తన మనస్సులో కూడా ఏదో మూల కోరిక రగిలి ఆలోచించేలా చేసింది అదీకాక వెంకట్రావ్ ముద్దుతో శరీరం కూడా అదుపుతప్పి శరీరంలో ఓ తీపి నొప్పి పుట్టి సళ్ళు గట్టిపడ్డాయి, కింద తడి మొదలైంది, ఇకతప్పదని ‘‘సరే మాటిస్తున్నాను వదలండి ప్లీజ్’’ అంది. వెంకట్రావ్ కొంచెం వదల గానే ఉమాదేవి లేవబోతోంటే మళ్ళీ వెంకట్రావ్ చెయ్యిపట్టుకుని గట్టిగా లాగి ‘‘అదుగో మాట తప్పుతున్నావ్?’’ అన్నాడు. ‘‘లేదు... బాత్రూమ్ కి వెళ్తున్నా బయటకు వెళ్ళను’’ అంది. ఎందుకో గురికుదిరిన వెంకట్రావ్ ఉమాదేవిని వదిలేశాడు. బాత్రూమ్లో దూరిన ఉమాదేవి తనలో పెల్ళుబిగుతున్న అగ్నిపర్వతాన్ని కొంచెం కంట్రోల్ చేసుకుని డోర్ తీయగానే ఎదురుగా వెంకట్రావ్ తను ఎక్కడ తలుపు దగ్గరకు వెళ్తుందోనని కాపాలా ఉండడం చూసి ఓ చిరునవ్వు నవ్వి... ‘‘మాటిచ్చానుగా... నమ్మరా?’’ అంటూ వెళ్ళి మంచం పైకెక్కి గోడకానుకుని కూర్చుంది. ‘‘సరే ఇప్పడు చెప్పు నీకు ఉన్న అభ్యంతరం ఏంటి?’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్ ఇప్పటిదాకా తను ఆలోచించుకోనే వచ్చిందని నిర్ధారించుకుని. ‘‘అది కాదండీ... భర్త పోయి ఇన్నేళ్ళయినా ఆయనకు అన్యాయం చేయాలనే ఆలోచనే నాకు రాలేదు, మీరు ఇప్పడు నన్ను ఇబ్బంది పెట్టి నా వ్రతభంగం చేస్తున్నారు, అదీగాక ఒకసారి ఆ గీత దాటితే మన మద్య ఉన్న ఈ బంధం తిరిగి తీసురాలేని పర్వావసానాలు శృష్టిస్తుంది, ఈ అక్రమ సంబంధం ఎక్కడైనా బయటపడితే... హవ్వ ఇంకేమైనా ఉందా?... ఇది నా ఒక్కదాని జీవితమే కాదు నా కూతురి జీవితం కూడా ముడివడి ఉంది’’ అంటూ తన అనుమనాలన్నీ చెబుతూ వెంకట్రావును కూడా ఆలోచనలో పడేయాలనుకుంది. తనలో కోరిక ఆ మాటలకు లొంగే పరిస్థితి ఏప్పుడో దాటేశాడు వెంకట్రావ్. ‘‘నీ భర్తకు అన్యాయం చేస్తున్నావని ఎందుకు ఆలోచిస్తున్నావ్? వాడు మన మధ్య లేడు ఒకవేళ ఉండుంటే వాడు నీకు ఈ ఒంటిరి తనం ఇచ్చేవాడు కాదు, వాడు ఎప్పుడూ నీ మంచే కోరుకున్నాడు... నువ్వు ఇన్నాళ్ళు ఒంటరి జీవితం గడపడం నీ భర్తకు మాత్రం ఇష్టముంటుందను కున్నావా? వాడు నీతో మాట్లాడగలిగితే వాడు పోయిన కొన్నాళ్ళకే నిన్ను మరో పెళ్ళి చేసుకోమని బలవంతం చేసేవాడు. అయినా నేను ఉంచుకుంటాననో, మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకోమనో అనడం లేదుగా... కేవలం ఈ రాత్రికి ఇద్దరం తృప్తి పడదాం, తరువాత ఎవరి దారి వాల్ళదే నీకు కావాలి అనిపించినప్పడు మాత్రమే మళ్ళీ కలుద్దాం. ఇది ఎవరికీ తెలియాల్సింది కాదు, తెలిసేదీ కాదు... కాబట్టి నీ జీవితంలో ఎలాంటి పెనుమార్పులు జరగవు’’ అంటూ తన అనుమానాలన్నీ నివృత్తి చేసే ప్రయత్నం చేశాడు. ‘‘ఒక సారి గీటు దాటాక మన ప్రవర్తనలోనే మార్పు వచ్చేస్తుంది అది మిగిలిన వాళ్ళు తెలుసుకోడానికి పెద్ద సమయం పట్టదు ముఖ్యంగా నా కూతురికి... నేను సమాధానం చెప్పుకునే రోజుస్తే? అమ్మో!’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘నేను నీకు మాటిస్తున్నాను... నా వల్ల అలాంటి సమస్య రాదు... కావాలంటే ఈ గది దాటాక నువ్వు నన్ను అన్నయ్యా అనే పిలు... కేవలం ఈ గదిలో... అదీ ఈ పడక మీద ఉన్నప్పుడు మాత్రం పిలవకు’’ అన్నాడు. ఓ చిరునవ్వు నవ్విన ఉమాదేవి ‘‘పిలిస్తే ఏమౌతుంది?’’ అంది. ‘‘అప్పుడది ఇన్సెస్ట్ అవుతుంది అది నచ్చేవాళ్ళకు బాగుంటుంది కానీ నచ్చని నాలాంటి వాళ్ళకు మూడ్ పాడవ్వుద్ది’’ అన్నాడు. ఉమాదేవి ఏమీ మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గా ఉండేసరికి మౌనం అర్ధాంగీకం అనుకున్నాడో ఏమో... ఉమాదేవి కాళ్ళు పట్టుకుని కిందకు లాగి మళ్ళీ తన మీద పడ్డాడు.
ఈసారి ఉమాదేవిలో పెద్దగా ప్రతిఘటన లేదు ఓ చిరునవ్వు తప్ప దాంతో వెంకట్రావ్ ఈసారి డైరెక్ట్ గా జాకెట్టుపైనే ఉమాదేవి స్థనద్వయాన్ని చేజిక్కింకు కున్నాడు. ఏంతైనా ఉమాదేవి మనస్సులో కూడా కోరిక ఉండడంతో తనలో కూడా తప్పేంటనిపించిందో...! లేక వెంకట్రావ్ మాటలకు కన్విన్స్ అయ్యిందో...! సహకరిస్తున్నట్టు వెంకట్రావును గట్టిగా హత్తుకుంది. ఆ స్పందనకోసమే ఎదురు చూస్తున్న వెంకట్రావ్ ఉమాదేవి మొహమంతా ముద్దులుపెడుతూ తన మెడ వంపుల నుండి తన స్థనద్వయం మీదుగా ముద్దుల వర్షం కురిపిస్తూ తన బొడ్డును చేరి గట్టిగా నోటితో పీల్చి వదిలాడు... ఒక్కసారి తనలోని తాపం కట్టతెంచుకోవడం... చాలా ఏళ్ళ తరువాత అలాంటి అనుభూతి ఎదురవ్వడంతో... ఉమాదేవి ఒక్కసారిగా ముడుచుకు పోయింది, తనలోని కోరికను పంటి చాటునే నొక్కిపెడుతూ. ఏమైందో అర్ధం కాని వెంకట్రవ్ ‘‘మళ్ళీ ఇప్పడేంటీ?’’ అన్నాడు. తనలో పుడుతున్న కోరికను బయటకు చెప్పలేని ఉమాదేవి ‘‘ఎందుకో వద్దనిపిస్తోంది’’ అంది. ‘‘నువ్వు నోటితో అబద్దం చెప్పగలవు గానీ, నీ శరీరం నిజం చెబుతోంది... నాకు నీ పూరసాల గుభాళింపు నీ పోట్టదాకా వస్తుంటే... నా స్పర్శ నీ శరీరంలో తీసుకొస్తున్న వణుకు... నీ కోరిక ఎక్కడ బయటపడుతుందోనని నువ్వు పంటి చాటున చాలా నెమ్మదిగా వదులుతున్న నీ ఊపిరి ఇవేమీ అబద్దం చెప్పడంలేదు’’ అంటూ ఉమాదేవి వీపుమీదకు తన చేతులు పోనిచ్చి జాకెట్టు హుక్కలు విప్పుతూ దీర్ఘాలు తీస్తూ ఉమాదేవి శరీరంలోంచి చెమటలతో కలిసి వస్తున్న సువాసనలు పీలుస్తూ చాలా ఆత్రంగా చెప్పాడు. వెంకట్రావ్ మాటల్లో అతని కోరికను పసిగట్టిన ఉమాదేవి వెంకట్రావ్ జుట్టులోకి తన చేతులు పోనిచ్చి దగ్గరకు తీసుకుంటూ ‘‘మీకెందుకు నా మీద అంత కోరిక పుట్టింది’’ అంటూ అడిగింది. ‘‘నీ లాంటి అప్సరస అందాలను అంత దగ్గరగా చూసిన ఏ మగాడికైనా పట్టుకోవాలని పించకుండా ఉంటుందా... అలాంటిది నువ్వు నాకు అంత దగ్గరగా ఉన్నా ఎంత కష్టపడి కంట్రోల్ చేసుకున్నానో తెలుసా? ఆ కోరికంతా ఇప్పడు కట్టలు తెంచుకుంది’’ అంటూ ఉమాదేవి జాకెట్, బ్రాలను పూర్తిగా తొలగించి తన స్థనాలను ఒకదాన్ని చేతిలో పట్టుకుని, మరోదాని తన నోటిలో దూర్చుకుంటూ తన కోరికను మరింత తెలియజేశాడు వెంకట్రావ్. మొదటిసారి పురుషుడి స్పర్శతాకిన కన్నెపిల్ల శరీరంలా ఉమాదేవి శరీరం అతని స్పర్శకు ఒక్కసారి జలదరించి ఉమాదేవి ‘‘ఊ... ఆ...’’ అంటూ తనలోని కోరికను కూడా తెలియజేసింది. వారి మద్య మాటల యుద్ధం సద్దుమనిగి శరీరాల యుద్ధం మొదలైపోయింది. రెండు రోజుల నుండి తను మానసికంగా ఊహించుకున్న వన్సీ ఉమాదేవిపై ప్రయోగించడం మొదలు పెట్టిన వెంకట్రావ్ ఉమాదేవిని అంగాగం నలిపేస్తూ... ముద్దుల వర్షం కురిపిస్తూ... తన ఒంటిమీద, ఉమాదేవి ఒంటిమీదా నూలుపోగు లేకుండా చేసి ఉమాదేవి కాళ్ళు విడదీసి తన కోరికను బలంగా మార్చి మదనమందిరంలోకి దూసుకుపోయాడు. ఉమాదేవి పరిస్థితులు మర్చిపోయి వెంకట్రావ్ దాడికి ఎదురొత్తులు ఒత్తుతూ గట్టి.. గట్టిగా మూలుగుతోంది... ‘‘అమ్మా... అమ్మా...! అంటూ శ్రీదేవి తలుపులు బాదుతున్న శబ్ధం వినబడడంతో ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడిని ఉమాదేవి లేచి చుట్టూ చూసుకుని మరోమారు ఉలిక్కిపడింది. వెంకట్రావ్ మాయమైయ్యాడు షాకైన ఉమాదేవి తలుపు వంక చూసింది... తలుపులు గడియపెట్టే ఉన్నాయి... ఏంజరిగిందో అర్ధం కావడానికి ఉమాదేవకి ఒక నిమిషం టైం పట్టింది... ఇదంతా కలా....!?. శ్రీదేవి కేకలు, తలుపు బాదడం మరింత ఎక్కవయ్యే సరికి లేచి తలుపుతీసింది. ఎదురుగా ఉన్న శ్రీదేవి ఖంగారుగా ‘‘ఏమైందమ్మా...? అందుకలా మూలుగుతున్నావ్...?, ఒంట్లో బాలేదా...?’’ అంటూ లోపలకి తోంగి ఎవరైనా ఉన్నారేమో అని గదంతా చూసింది. ఉమాదేవి కల షాక్ నుండి పూర్తిగా తేరుకోలేదు... తన గుండె ఇంకా వేగంగా కొట్టుకోంటోంది... ఒకింత తేరుకున్న ఉమాదేవి... ‘‘ఏంలేదే... ఏదో పీడకల... ఆ రంగారావుగాడు మనింట్లో చొరబడి మనల్సి ఛంపబోయినట్టు కలొచ్చింది’’ అంటూ తనకు పట్టిన చెమటలు చీర చెంగుతో తుడుచుకుండా... వెళ్ళి మంచంపై కూర్చుంది. శ్రీదేవి ఉమాదేవి మాటలు వింటూనే... మరోమారు గదంతా మూలమూలలా తన కళ్ళతోనే వెతికేస్తోంది... ‘‘ఏంటే అలా చూస్తున్నావ్?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఆ... ఏంలేదు... నిజంగానే ఎవరైనా వచ్చారేమో అని’’ అంటూ భయం, అనుమానం కలగలసిన గొంతుతో అడిగింది. ‘‘చెప్పాను కదే కల అని... నువ్వు గట్టి, గట్టిగా తలుపు కొట్టేసరికి ఈ లోకంలోకి వచ్చా... ఏంటో కల నిజంగానే జరుగుతున్నట్టు అనిపించింది... ఇప్పటికీ ఇంకా నాకు కంగారు తగ్గలేదు... చూడు నా గుండె ఎంత వేగంగా కొట్టుకుంటోందో...? చెమటలు కూడా పట్టేశాయి’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అవునా? మరి నువ్వు వాళ్ళ గొడవ తీరిపోయింది!? వాళ్ళు మళ్ళీ మనజోలికి రారు అన్నావ్?’’ అనుమానం, భయం వ్యక్త పరుస్తూ అడిగింది శ్రీదేవి. ‘‘నిజమేనే... వాళ్ళ గొడవ తీరిపోయింది... మావయ్య ఉన్నారుగా ఆయన వాళ్ళను ఛావగొట్టించి నా కాళ్ళు పట్టుకునేలా చేశారు... వాళ్ళతో మనకు ఎలాంటి ఇబ్బంది రాదు’’ అని చాలా కాన్షిడెంటానే చెప్పింది ఉమాదేవి. ‘‘నిజంగానేనా అమ్మా... మళ్ళీ పగతో మన మీదకు రారుగా...!’’ భయం... భయంగా అడిగింది శ్రీదేవి. కూతురి భయాన్ని అర్ధం చేసుకున్న ఉమాదేవి... ‘‘కచ్చితంగా రారు... అందుకే కదా మనం పైన గది అద్దెకస్తోంది భవష్యత్తులో అలాంటి పరిస్థితులు మళ్ళీ మనకు రాకూడదని’’ అంతే నిర్ధయంగా హామీ ఇచ్చంది ఉమాదేవి. ‘‘అవునా...? అందుకే మావయ్యకు అద్దెకిచ్చామా? అయితే మావయ్య ఇక్కడే మనతోనే ఉంటాడా...? మావయ్య వాళ్ళ ఫ్యామిలీ కూడా వస్తారా?’’ విషయాలు తెలీని శ్రీదేవి అడిగింది. ‘‘ఓ చిరునవ్వు నవ్వి ఉమాదేవి... లేదు మావయ్యకు తెలిసిన వాళ్ళకు అద్దెకిస్తున్నాం... ఆ అబ్బాయి చాలా పలుకుబడి ఉన్న వ్యక్తి... ఆయన వళ్ళే మన ప్రాబ్లంమ్ సాల్వ్ అయ్యింది, ఆయన కోన్నాళ్ళు మనింటిపైన అద్దెకుండడంతో మన ఇంటివైపు తలెత్తి కూడా ఎవరు చూడరు’’ అంటూ కూతురికి ధైర్యం చెప్పింది ఉమాదేవి. ‘‘అవునా...! ఇంతకీ ఎవరా అబ్బాయ్? అబ్బాయ్ అంటున్నావంటే నీకన్నా చిన్నవాడా...? పెళ్ళైందా? ఫ్యామిలీ కూడా వస్తారా? వాళ్ళకి పిల్లలున్నారా?’’ ప్రశ్నల వర్షం కురిపించింది శ్రీదేవి. ‘‘పైన పనులు కూడా పూర్తికావచ్చాయ్ రేపో మాపో వస్తాడు... చూస్తావుగా అర్ధరాత్రి నన్ను ప్రశ్నలతో ఛంపకు... వెళ్ళి పడుకో... నేను ఒక కాఫీ పెట్టుకుని తాగి పడుకుంటా’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘పద నాకు కూడా ఓ కాఫీ ఇవ్వు ఇద్దరం తాగి పడుకుందా’’ అంటూ తల్లి వెనకాలే చికెన్లోకి చేరింది.
తన ప్రశ్నల పరంపర కోనసాగిస్తూ... ‘‘అవున్నమ్మా? ఇంతకీ ఆ అబ్బాయి ఫ్యామిలీ గురించ చెప్పలేదు? పెళ్ళైందా...? ఎంత మంది ఉంటారు?’’ అంటూ శ్రీదేవి. ‘‘ఏంటో నీగోల... ఆ అబ్బాయి కి పెళ్ళవ్వలేదు, ఒక్కడే ఉంటాడు... అదికూడా కొన్ని నెలలే ఉంటాడు... తరువాత వెళ్ళిపోతాడు... అయినా ఆ అబ్బాయికి పెళ్ళైతే నీకేందుకు? కాకపోతే నీకెందుకు?’’ నీ హద్దుల్లో నువ్వుండూ అంటూ ఒకింత గదుముతునే చెప్పింది ఉమాదేవి. ‘‘అది కాదమ్మా, ఆ అబ్బాయ్ ఎవరైతే నాకెందుకు! ఎవరైనా ఫ్యామిలీ వస్తే నాకు ఆడుకోడానికి ఫ్రెండ్స్ దొరకుతారు కదా అని’’ అంటూ కాళ్ళూపుకుంటూ కిచెన్ గట్టుపై కూర్చుంది. ‘‘ఏమ్మా... ఉన్న ప్రెండ్స్ సరిపోరా... ఇప్పటికే ఇంటి పట్టున ఉండడంలేదు... మళ్ళీ కొత్త ఫ్రెండ్స్ అవసరమైయ్యారా?’’ అంటూ కొంటెగా ఓ చిన్న మొట్టికాయ మొట్టింది ఉమాదేవి. ‘‘నువ్వేగా ఇంటి పట్టున ఉండడంలేదంటున్నావ్? అందుకే ఇంట్లోనే ప్రెండ్స్ దొరికితే... ఇంట్లోనే ఉంటాగా.?’’ అంది చిరునవ్వు నవ్వి శ్రీదేవి. ‘‘ఏడిచావ్... నువ్వు తిరిగినట్టు నీ ప్రెండ్స్ ఎవరైనా తిరుగుతారే...? నేను గారాబం చేసి చెడగొడుతున్నాను నిన్ను, మళ్లీ నీకు నీ సుమతక్క సపోర్ట్! ‘పోనీలేండమ్మగారు మనమెలాగూ స్వేచ్ఛగా ఉండలేకపోయామంటూ’ అసలు వయసొచ్చిన ఆడపిల్లలు అలా పరాయి వాళ్ళ ఇళ్ళకు వెళ్ళి గంటలు... గంటలు ఉండొచ్చా...? అంటూ కాఫీ కప్పందించి మందలిచింది ఉమాదేవి. ‘‘సరేలే రేపటి నుండి వెళ్ళను, ఎలాగో పైకి ఎవరో వస్తున్నారన్నావ్ గా వాళ్ళతోనే ఫ్రెండ్స్ చేస్తా...’’ అంది శ్రీదేవి కొంటెగా. ‘‘ఓసినీ... కాళ్ళు విరగ్గొడతా... ముదర మాటలు మాట్లాడావంటే... నువ్వసలు పైకి వెళ్ళడానికి, ఆ అబ్బాయితో మాట్లాడానికి వీళ్ళేదు... ముందే చెబుతున్నా’’ ఈ సారి కొంత కోపం ప్రదర్శిస్తూనే చెప్పంది. ‘‘ఏ ఎందుకు? ఆ అబ్బాయి మంచివాడు కాదా?’’ అనుమానంగా అడిగింది శ్రీదేవి. ‘‘ఛ... ముక్కు మొహం తెలీని మనకి అంత సాయం చేసినోడు మంచోడు కాకుండా ఎందుకుటాడు...? కాకపోతే నీ అల్లరితో ఆ అబ్బాయి విసిగించావనుకో వెళ్ళిపోతాడు... తరువాత మావయ్యకు కోపం వస్తుంది... ఇన్నాళ్ళు మనకు నా అనేవాళ్ళు లేకుండా గడిపేశాం ఇన్నాళ్ళకు మనల్ని పలకరించే మావయ్య వచ్చాడు.... అది కోల్పోడం నాకు ఇష్టం లేదు.’’ అంటూ సర్ధి చెప్పే ప్రయత్నం చేసింది ఉమాదేవి. ‘‘సరే అమ్మా నేను చాలా మర్యాదగా ఉంటా... సరేనా, నన్ను నమ్ము’’ అంటూ తల్లికి మాటిచ్చి తిరిగి వెళ్తూ మరోసారి తల్లి గదిలో ఎవరైనా ఉన్నరేమో అని వెతికి మరీ తన గదిలోకి దూరి తలుపుసుకుంది. ఓరకంట శ్రీదేవి చర్యలను చూసిన ఉమాదేవి ‘‘ఏమైంది దీనికి అన్ని సార్లు గదిలో వెతుకుతోంది?’’ అనుకుంటుండగానే వచ్చిన ఆలోచనకు ఒళ్ళంతా జలదరించింది ఉమాదేవికి. ‘‘అంటే నేను కలలో జరిగిని దానికి గట్టి, గట్టిగా మూలిగే సరికి గదిలో ఎవరితోనో ఉన్నాననుకుందా? ఆ ఆలోచనకే మళ్ళీ చెమటలు పట్టేశాయి ఉమాదేవికి మళ్ళీ తనలో తనే సర్ధి చెప్పుకుంటూ.... ‘‘ఛ... అదింకా చిన్నపిల్ల... కామంతో వచ్చే మూలుగులకూ... మామూలు మూలుగులకు దానికి తేడా తెలిసే అవకాశం లేదు అనుకుంది కానీ అన్ని సార్లు శ్రీదేవి గదంతా తడిమి చూడడం గుర్తొచ్చి... ఇది కల కాబట్టి సరిపోయింది... ఒక వేళ ఇదే నిజమై తన కూతురు తనను రెడ్ హ్యాండెడ్ గా పట్టేసుకుంటే ఇంకేమైనా ఉందా... తన కూతురికి మోహం చూపించలేక సూసైడ్ చేసుకోవడం తప్ప మరోదారి ఉండేది కాదు.’’ ఇలా తనలో తనే ఆలోచించుకుంటూ వెనక్కు పడుకున్న తన తలకు ఏదో గట్టిగా తగలడంతో ఏంటా అని తీసి చూసుకుని ‘‘ఓ నవ్వు నవ్వి... ఎంత పనిచేశావే దొంగముండ... నీ వల్లే ఈ గందరగోళం’’ అంటూ తన చేతిలోని డిల్డోని ముద్దాడి దానిని తీసి మళ్ళీ బీరువాలో తన సీక్రెట్ ప్లేస్ లోనే దాచేసింది ఉమాదేవి. అమ్మో ఏమైనా జాగ్రత్తగా ఉండాలి... నా కూతురు నేనకున్న దానికి కన్నా ముదురే, నా ఆలోచనలు కంట్రోల్ లో పెట్టుకోవాలి, వెంకట్రావ్ కు కూడా దూరంగా ఉండాలి దానిక కంట్లో పడితే లేని ఛాలా ఛండాలంగా ఉంటుంది అనుకుని గట్టి నిశ్ఛయించుకుని మరీ పడుకుంది. పక్కన గదిలో శ్రీదేవి ఆలోచనలు వేరేలా ఉన్నాయి... ఉమాదేవి ఊహించినట్టు కాకుండా... శ్రీదేవి ఆలోచనలు పైన దినబోయే అబ్బాయి గురించి ఊహల్లో పడ్డాయి... అనుకోకుండా ఉమాదేవి గర్జించింది కానీ ఆ గర్జన శ్రీదేవిలో అనవసరమైన క్యూరియాసిటీ క్రియేట్ చేసింది. తనకు వచ్చిన సినిమా హీరోలను ఊహించుకుంటూ పైన దిగినట్టు వాళ్ళతో తను ప్రేమలో పడినట్టు ఊహించుకుంటూ పొంగిపోతూ తలగడను కౌగిలిలో నలిపేస్తూ తనకూడా నిద్రలోకి జారుకుంది.
ముందు కథ తరువాతి భాగంలో...
నోట్: నెక్ట్ ఎపిసోడ్ మంగళవారంలోపూ పెడతాను.
ప్రిన్స్... (రచయితగా నా మొదటి ప్రయత్నం)
ఈ కథ కేవలం కల్పితం మరియు నా మొదటి ప్రయత్నం.
ఇక్కడి రచనలు చదివి వాటినుండి ఇన్సిపిరేషన్ పొంది ఈ కథ రాయడానికి సిద్ధపడ్డాను.
తప్పులు ఉంటే క్షమిస్తారని ఆశిస్తూ...
అభిమానిస్తున్న పాఠకమహాశయులకు నా కృతజ్ఞతలు...
ఫార్ట్‌- 17
అర్ధరాత్రి ఉమాదేవి తలుపు చప్పుడు కావడంతో లేచి తలుపు తీసింది... ఎదురుగా ఉన్న వ్యక్తిని చూసి కరెంటు షాక్ కొట్టినట్టు ఉండిపోయింది. ఎదురుగా వెంకటరావ్ ‘‘ఏంటి ఇంతసేపు, లేపల ఏం చేస్తున్నావ్?’’ అడుగుతూనే ఉమాదేవి పర్మిషన్ కోసం కూడా చూడకుండా లోపలకి వచ్చేశాడు. ‘‘ఏంటన్నయ్య ఈ టైంలో? ఏమైనా ఇబ్బందా?’’ అడిగింది ఉమాదేవి. ‘‘ఏం లేదు... నీతో పర్సనల్ గా మాట్లాడాలి... నేను కొంచెం ఇబ్బందిలో ఉన్నాను’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘చెప్పండి’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఇక్కడ కాదు బెడ్రూమ్ లోకి పద గోడలకు కూడా చెవులుంటాయ్’’ అంటూ ఉమాదేవిని చేయి పట్టుకుని ఉమాదేవి బెడ్రూమ్ లోకి తీసుకుని వెళ్ళాడు. ఉమాదేవి అయిష్టంగానే తన వెంట వెళ్ళింది... వెంకట్రావ్ లోపలకి వెళ్ళాక తను మంచం మీద కూర్చుని ఏదో ఆలోచిస్తున్నాడు. ఉమాదేవి జరుగుతున్న పరిణాలమాలని అంచనా వేయలేక తలుపు పక్కనే గోడకానుకుని నుంచుంది, ఎంత సేపటికీ వెంకట్రావ్ మాట్లాడక పోయేసరికి... ‘‘చెప్పండన్నయ్యా... నాకేదో ఖంగారుగా ఉంది, ఏంజరిగింది?’’ కొంత ఖంగారు పడుతూనే అడిగింది ఉమాదేవి. ‘‘ఛ... ఎప్పుడు చూసినా, అన్నా... అన్నా... అంటావ్... నువ్వలా పిలవకు... నాకు ఇబ్బందిగా ఉంది, ఇంతకు ముందెన్నడూ నాకలా అనిపించలేదు... కానీ ఈ మద్య నువ్వలా పిలుస్తుంటే నాకు నచ్చడం లేదు’’ ఓఇంత చికాగుగానే చెప్పాడు వెంకట్రావ్. ఉమాదేవి మనస్సులో ఏదో అలజడి వెంకట్రావ్ మాటల్లో అంతరార్ధం తెలుసుకోలేనంత అమాయకురాలేం కాదు. ‘‘చూడమ్మా... నేను డొంకతిరుగుడుగా మాట్లాడను... నిన్ను మొన్న అలా చూసినప్పటి నుండి నాకు నిద్ర రావడం లేదు, నీ స్పర్శ, నీ వాసన నాకు పిచ్చెక్కెలా చేస్తున్నాయ్’’ అంటూ వెంకట్రావ్ చెబుతుండగానే ఉమాదేవి వేగంగా డోరు తీసుకుని వెళ్ళిపోదామని తలుపు తీస్తుండగా వెంకట్రావ్ మెరుపు వేగంతో తనను అడ్డగిస్తూ ఉమాదేవిని అదే డోర్ కు ఆనించి తనకు మరింత దగ్గరకు జరిగి తలుపు గడియపెట్టాడు. వాళ్ళిద్దరి శరీరాల మద్య పెద్ద గ్యాప్ లేదు అంత దగ్గరగా ఉండే సరికి ఉమాదేవికి వెంకట్రావ్ తాగున్నాడని వాసన తెలిసింది. ‘‘ఏంటండీ ఇది... తాగి వచ్చారా? అర్ధరాత్రి పూట ఓ ఒంటరి ఆడదాని ఇంటికి తాగి రావచ్చా? మంచి మర్యాద మర్చిపోయారా?’’ అంటూ దబాయించి తప్పించుకోవాలనుకుంది ఉమాదేవి. వెంకట్రావ్ మాత్రం మరింత దగ్గరకి జరుగుతూ వాళ్ళ మద్య గ్యాప్ ను కవర్ చేస్తూ ఉమాదేవిని అతుక్కుపోబోయాడు... వెంకట్రావ్ అలా ఉమాదేవికి దగ్గరవ్వడంతో ఉమాదేవి స్థనద్వయానికి వెంకట్రావ్ ఛాతీ తగలడంతో తన చేతులు అడ్డంపెట్టి మీద పడుతున్న వెంకట్రావును తోయడానికి ప్రయత్నించింది. వెంకట్రావ్ తన చేతుల అడ్డంకి తప్పిస్తూ ఉమాదేవి చేతులను తన చేతుల్లోకి తీసుకుని తన వేళ్ళలో తన వేళ్ళను పెనవేస్తూ గోడకానించి పట్టుకున్నాడు కదలకుండా చేస్తూ.... ‘‘అవును తాగే వచ్చాను... నిన్ను డైరెక్ట్ గా నాకు కావాల్సింది అడగటానికి ధ్యైర్యం కోసం తాగి వచ్చాను, నేను ఏం కోరుకుంటున్నానో నీకు తెలుసు... నీ ఎదలంత పెద్దమనస్సు చేసుకుని నా కోరిక మన్నించు... ప్లీజ్’’ అంటూ తన ఎదల వంక చూస్తూ మరోమారు తన శరీరంతో హత్తుకున్నాడు. ‘‘ప్లీజ్... అన్నయ్యా తప్పు... మీరు నా మంచి కోరుకున్నారనుకున్నాను కానీ ఏదో ఆపేక్షించి చేశారని తెలుసుకోలేక పోయాను, నన్ను వదలండి... ’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘నేను నీమంచే కోరుకుంటోంది... నువ్వు మాత్రం ఎన్నాళ్ళు శరీర సుఖం లేకుండా ఒంటరి బ్రతుకు బతుకుతావ్?, కొద్దిసేపు ఇద్దరి వాంఛ తీర్చుకుందాం ఎలాగో నువ్వు నాకు రుణపడ్డానన్నావ్... ఈ రకంగా నీ రుణం తీర్చుకో... ప్లీజ్ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘ఉమాదేవి... వద్దండీ నేనీతప్పు చేయలేను... మీకు వేరే ఏ విధంగానైనా సాయం చేస్తా కానీ ఈ తప్పు నేను చేయలేను’’ అంది ఉమాదేవి బ్రతిమాలుతున్నట్టు. ‘‘ఎందుకలా మాట్లాడతావ్? నేను సమయానికి రాకపోతే ఆ రంగారావుగాడు నిన్ను వదిలేవాడా...? తప్పక నువ్వే వాడి పక్కలో పడేదానికి వాడు నిన్నే కాకుండా నీ కూతురిని కూడా వదిలేవాడు కాదు, నువ్వు వాడితో చేయబోయిన తప్పును నాతో చెయ్యమంటున్నానే గానీ... గొంతెమ్మ కోర్కెలేమీ కోరడంలేదుగా!?’’ అంటూ ఉమాదేవి మెడమీద ముద్దు పెట్టాడు. తనలో ఆ స్పర్శ క్రియేట్ చేసిన తాపాన్ని కంట్రోల్ చేసుకుంటూ బలంగా తన చేతులు విడిపించుకుని వెంకట్రావ్ ను తోసేసి వెనక్కుతిరిగి తలుపు తీయబోయింది. వెనక్కు మంచం మీదకు పడబోయిన వెంకట్రావ్ ఉమాదేవి పైట గట్టిగా పట్టుకోవడంతో చీర కుచ్చీళ్ళ వరకూ ఊడి గిర్రున తిరిగి వచ్చి వెంకట్రావ్ పై పడింది ఉమాదేవి. అలా పడగానే ఉమాదేవిని తన బాహుబందాల్లో గట్టిగా బందించిన వెంకట్రావ్ ‘‘ఇంత దూరం వచ్చి వెనక్కు తిరిగే ప్రశక్తే లేదు... నా మాట విను... లేదంటే నేటితో నీకు నాకు ఏ సంబంధం ఉండదు... తరువాత జరిగే పరిణామాలకు నువ్వే బాధ్యురాలివి అవుతావు’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్.
‘‘ఇప్పుడు మీరు చేస్తున్నదానికి... మొన్నటి దాకా ఆ రంగారావు చేస్తున్న దానికి తేడా ఏంటి? మా మంచి కోరే మీరే ఇలా ఇబ్బంది పెట్టోచ్చా? మీకు ఇది న్యాయమేనా?’’ అంది ఇంకా బ్రతిమాలుతూ ఉమాదేవి. ‘‘న్యాయాన్యాలు మాట్లాడితే... నా కోరిక తీర్చడం నీ బాధ్యత, నేను నీకు చేసిన సాయానికి నేను ఏమి అడిగినా ఇవ్వచ్చు, నేను ఓ విధంగా పాతలంలో పడబోతున్న నీ జీవితాన్ని కొత్త ద్వారాలు తెరిచాను’’ అంటూ మరింత గట్టిగా పట్టుకుని ఈసారి ఉమాదేవి పెదాలందుకున్నాడు. అప్పటిదాకా తప్పించుకునేందుకు గింజుకున్న ఉమాదేవి వెంకట్రావ్ మాటలకు ఏదో ఆలోచనలో పడో? తనలో పుడుతున్న కోరికతోనో? తన ప్రయత్నం ఫలించడం లేదనే నిస్ప్రుహతోనో ఒక నిమిషం పాటు తనలోని ప్రతిఘటన ఆపేసింది. అదే అదనుగా వెంకట్రావ్ ఉమాదేవిని కింద బోర్లించి తన మీద పడిపోయాడు తన చేతులతో తన చేతులు కదలకుండా పట్టుకున్నాడు. ఓ ఐదు నిమిషాల లిప్ లాక్ తరువాత ఉమాదేవి గట్టిగా గాలిపీల్చుకుంటూ ఆయాపడుతూ... ‘‘ప్లీజ్ అన్నయ్యా... ఇది చాలా తప్పు... ఈ తప్పు చేయమని నన్ను బలవంతం చేయకు’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘నేను బలవంతం చేయాలను కుంటే నీకు మాట్లాడే అవకాశం కూడా ఇవ్వను... నువ్వే అర్ధం చేసుకో... నేను నిన్ను అడిగేది పడక సుఖాన్ని ఇవ్వమనేగా... దీని వల్ల నీకు వచ్చే నష్టమేమీ లేదు కానీ నాకు మాత్రం కోల్పోయిన మనశ్శాంతి దొరుకుతుంది’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘ఇలా కదలకుండా పట్టుకుని మీదపడి చేసేది బలవంతం కాక మరేంటి?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘వదిలితే పారిపోతావ్ అని’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘సరే పారిపోను... కానీ నాకు ఇబ్బందిగా ఉంది... వదలండి, కొంచెం ఊపిరి పీల్చుకుని ఆలోచించుకోనివ్వండి’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘సరే వదులుతా కానీ నువ్వు మంచం కూడా దిగకూడదు... ఇక్కడే నా పక్కనే ఉండి ఆలోచించుకో అలా అని మాటిస్తేనే వదులుతా’’ అన్నాడు. ఇంతసేపు బెట్టుచేస్తోందే కానీ తన మనస్సులో కూడా ఏదో మూల కోరిక రగిలి ఆలోచించేలా చేసింది అదీకాక వెంకట్రావ్ ముద్దుతో శరీరం కూడా అదుపుతప్పి శరీరంలో ఓ తీపి నొప్పి పుట్టి సళ్ళు గట్టిపడ్డాయి, కింద తడి మొదలైంది, ఇకతప్పదని ‘‘సరే మాటిస్తున్నాను వదలండి ప్లీజ్’’ అంది. వెంకట్రావ్ కొంచెం వదల గానే ఉమాదేవి లేవబోతోంటే మళ్ళీ వెంకట్రావ్ చెయ్యిపట్టుకుని గట్టిగా లాగి ‘‘అదుగో మాట తప్పుతున్నావ్?’’ అన్నాడు. ‘‘లేదు... బాత్రూమ్ కి వెళ్తున్నా బయటకు వెళ్ళను’’ అంది. ఎందుకో గురికుదిరిన వెంకట్రావ్ ఉమాదేవిని వదిలేశాడు. బాత్రూమ్లో దూరిన ఉమాదేవి తనలో పెల్ళుబిగుతున్న అగ్నిపర్వతాన్ని కొంచెం కంట్రోల్ చేసుకుని డోర్ తీయగానే ఎదురుగా వెంకట్రావ్ తను ఎక్కడ తలుపు దగ్గరకు వెళ్తుందోనని కాపాలా ఉండడం చూసి ఓ చిరునవ్వు నవ్వి... ‘‘మాటిచ్చానుగా... నమ్మరా?’’ అంటూ వెళ్ళి మంచం పైకెక్కి గోడకానుకుని కూర్చుంది. ‘‘సరే ఇప్పడు చెప్పు నీకు ఉన్న అభ్యంతరం ఏంటి?’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్ ఇప్పటిదాకా తను ఆలోచించుకోనే వచ్చిందని నిర్ధారించుకుని. ‘‘అది కాదండీ... భర్త పోయి ఇన్నేళ్ళయినా ఆయనకు అన్యాయం చేయాలనే ఆలోచనే నాకు రాలేదు, మీరు ఇప్పడు నన్ను ఇబ్బంది పెట్టి నా వ్రతభంగం చేస్తున్నారు, అదీగాక ఒకసారి ఆ గీత దాటితే మన మద్య ఉన్న ఈ బంధం తిరిగి తీసురాలేని పర్వావసానాలు శృష్టిస్తుంది, ఈ అక్రమ సంబంధం ఎక్కడైనా బయటపడితే... హవ్వ ఇంకేమైనా ఉందా?... ఇది నా ఒక్కదాని జీవితమే కాదు నా కూతురి జీవితం కూడా ముడివడి ఉంది’’ అంటూ తన అనుమనాలన్నీ చెబుతూ వెంకట్రావును కూడా ఆలోచనలో పడేయాలనుకుంది. తనలో కోరిక ఆ మాటలకు లొంగే పరిస్థితి ఏప్పుడో దాటేశాడు వెంకట్రావ్. ‘‘నీ భర్తకు అన్యాయం చేస్తున్నావని ఎందుకు ఆలోచిస్తున్నావ్? వాడు మన మధ్య లేడు ఒకవేళ ఉండుంటే వాడు నీకు ఈ ఒంటిరి తనం ఇచ్చేవాడు కాదు, వాడు ఎప్పుడూ నీ మంచే కోరుకున్నాడు... నువ్వు ఇన్నాళ్ళు ఒంటరి జీవితం గడపడం నీ భర్తకు మాత్రం ఇష్టముంటుందను కున్నావా? వాడు నీతో మాట్లాడగలిగితే వాడు పోయిన కొన్నాళ్ళకే నిన్ను మరో పెళ్ళి చేసుకోమని బలవంతం చేసేవాడు. అయినా నేను ఉంచుకుంటాననో, మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకోమనో అనడం లేదుగా... కేవలం ఈ రాత్రికి ఇద్దరం తృప్తి పడదాం, తరువాత ఎవరి దారి వాల్ళదే నీకు కావాలి అనిపించినప్పడు మాత్రమే మళ్ళీ కలుద్దాం. ఇది ఎవరికీ తెలియాల్సింది కాదు, తెలిసేదీ కాదు... కాబట్టి నీ జీవితంలో ఎలాంటి పెనుమార్పులు జరగవు’’ అంటూ తన అనుమానాలన్నీ నివృత్తి చేసే ప్రయత్నం చేశాడు. ‘‘ఒక సారి గీటు దాటాక మన ప్రవర్తనలోనే మార్పు వచ్చేస్తుంది అది మిగిలిన వాళ్ళు తెలుసుకోడానికి పెద్ద సమయం పట్టదు ముఖ్యంగా నా కూతురికి... నేను సమాధానం చెప్పుకునే రోజుస్తే? అమ్మో!’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘నేను నీకు మాటిస్తున్నాను... నా వల్ల అలాంటి సమస్య రాదు... కావాలంటే ఈ గది దాటాక నువ్వు నన్ను అన్నయ్యా అనే పిలు... కేవలం ఈ గదిలో... అదీ ఈ పడక మీద ఉన్నప్పుడు మాత్రం పిలవకు’’ అన్నాడు. ఓ చిరునవ్వు నవ్విన ఉమాదేవి ‘‘పిలిస్తే ఏమౌతుంది?’’ అంది. ‘‘అప్పుడది ఇన్సెస్ట్ అవుతుంది అది నచ్చేవాళ్ళకు బాగుంటుంది కానీ నచ్చని నాలాంటి వాళ్ళకు మూడ్ పాడవ్వుద్ది’’ అన్నాడు. ఉమాదేవి ఏమీ మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గా ఉండేసరికి మౌనం అర్ధాంగీకం అనుకున్నాడో ఏమో... ఉమాదేవి కాళ్ళు పట్టుకుని కిందకు లాగి మళ్ళీ తన మీద పడ్డాడు.
ఈసారి ఉమాదేవిలో పెద్దగా ప్రతిఘటన లేదు ఓ చిరునవ్వు తప్ప దాంతో వెంకట్రావ్ ఈసారి డైరెక్ట్ గా జాకెట్టుపైనే ఉమాదేవి స్థనద్వయాన్ని చేజిక్కింకు కున్నాడు. ఏంతైనా ఉమాదేవి మనస్సులో కూడా కోరిక ఉండడంతో తనలో కూడా తప్పేంటనిపించిందో...! లేక వెంకట్రావ్ మాటలకు కన్విన్స్ అయ్యిందో...! సహకరిస్తున్నట్టు వెంకట్రావును గట్టిగా హత్తుకుంది. ఆ స్పందనకోసమే ఎదురు చూస్తున్న వెంకట్రావ్ ఉమాదేవి మొహమంతా ముద్దులుపెడుతూ తన మెడ వంపుల నుండి తన స్థనద్వయం మీదుగా ముద్దుల వర్షం కురిపిస్తూ తన బొడ్డును చేరి గట్టిగా నోటితో పీల్చి వదిలాడు... ఒక్కసారి తనలోని తాపం కట్టతెంచుకోవడం... చాలా ఏళ్ళ తరువాత అలాంటి అనుభూతి ఎదురవ్వడంతో... ఉమాదేవి ఒక్కసారిగా ముడుచుకు పోయింది, తనలోని కోరికను పంటి చాటునే నొక్కిపెడుతూ. ఏమైందో అర్ధం కాని వెంకట్రవ్ ‘‘మళ్ళీ ఇప్పడేంటీ?’’ అన్నాడు. తనలో పుడుతున్న కోరికను బయటకు చెప్పలేని ఉమాదేవి ‘‘ఎందుకో వద్దనిపిస్తోంది’’ అంది. ‘‘నువ్వు నోటితో అబద్దం చెప్పగలవు గానీ, నీ శరీరం నిజం చెబుతోంది... నాకు నీ పూరసాల గుభాళింపు నీ పోట్టదాకా వస్తుంటే... నా స్పర్శ నీ శరీరంలో తీసుకొస్తున్న వణుకు... నీ కోరిక ఎక్కడ బయటపడుతుందోనని నువ్వు పంటి చాటున చాలా నెమ్మదిగా వదులుతున్న నీ ఊపిరి ఇవేమీ అబద్దం చెప్పడంలేదు’’ అంటూ ఉమాదేవి వీపుమీదకు తన చేతులు పోనిచ్చి జాకెట్టు హుక్కలు విప్పుతూ దీర్ఘాలు తీస్తూ ఉమాదేవి శరీరంలోంచి చెమటలతో కలిసి వస్తున్న సువాసనలు పీలుస్తూ చాలా ఆత్రంగా చెప్పాడు. వెంకట్రావ్ మాటల్లో అతని కోరికను పసిగట్టిన ఉమాదేవి వెంకట్రావ్ జుట్టులోకి తన చేతులు పోనిచ్చి దగ్గరకు తీసుకుంటూ ‘‘మీకెందుకు నా మీద అంత కోరిక పుట్టింది’’ అంటూ అడిగింది. ‘‘నీ లాంటి అప్సరస అందాలను అంత దగ్గరగా చూసిన ఏ మగాడికైనా పట్టుకోవాలని పించకుండా ఉంటుందా... అలాంటిది నువ్వు నాకు అంత దగ్గరగా ఉన్నా ఎంత కష్టపడి కంట్రోల్ చేసుకున్నానో తెలుసా? ఆ కోరికంతా ఇప్పడు కట్టలు తెంచుకుంది’’ అంటూ ఉమాదేవి జాకెట్, బ్రాలను పూర్తిగా తొలగించి తన స్థనాలను ఒకదాన్ని చేతిలో పట్టుకుని, మరోదాని తన నోటిలో దూర్చుకుంటూ తన కోరికను మరింత తెలియజేశాడు వెంకట్రావ్. మొదటిసారి పురుషుడి స్పర్శతాకిన కన్నెపిల్ల శరీరంలా ఉమాదేవి శరీరం అతని స్పర్శకు ఒక్కసారి జలదరించి ఉమాదేవి ‘‘ఊ... ఆ...’’ అంటూ తనలోని కోరికను కూడా తెలియజేసింది. వారి మద్య మాటల యుద్ధం సద్దుమనిగి శరీరాల యుద్ధం మొదలైపోయింది. రెండు రోజుల నుండి తను మానసికంగా ఊహించుకున్న వన్సీ ఉమాదేవిపై ప్రయోగించడం మొదలు పెట్టిన వెంకట్రావ్ ఉమాదేవిని అంగాగం నలిపేస్తూ... ముద్దుల వర్షం కురిపిస్తూ... తన ఒంటిమీద, ఉమాదేవి ఒంటిమీదా నూలుపోగు లేకుండా చేసి ఉమాదేవి కాళ్ళు విడదీసి తన కోరికను బలంగా మార్చి మదనమందిరంలోకి దూసుకుపోయాడు. ఉమాదేవి పరిస్థితులు మర్చిపోయి వెంకట్రావ్ దాడికి ఎదురొత్తులు ఒత్తుతూ గట్టి.. గట్టిగా మూలుగుతోంది... ‘‘అమ్మా... అమ్మా...! అంటూ శ్రీదేవి తలుపులు బాదుతున్న శబ్ధం వినబడడంతో ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడిని ఉమాదేవి లేచి చుట్టూ చూసుకుని మరోమారు ఉలిక్కిపడింది. వెంకట్రావ్ మాయమైయ్యాడు షాకైన ఉమాదేవి తలుపు వంక చూసింది... తలుపులు గడియపెట్టే ఉన్నాయి... ఏంజరిగిందో అర్ధం కావడానికి ఉమాదేవకి ఒక నిమిషం టైం పట్టింది... ఇదంతా కలా....!?. శ్రీదేవి కేకలు, తలుపు బాదడం మరింత ఎక్కవయ్యే సరికి లేచి తలుపుతీసింది. ఎదురుగా ఉన్న శ్రీదేవి ఖంగారుగా ‘‘ఏమైందమ్మా...? అందుకలా మూలుగుతున్నావ్...?, ఒంట్లో బాలేదా...?’’ అంటూ లోపలకి తోంగి ఎవరైనా ఉన్నారేమో అని గదంతా చూసింది. ఉమాదేవి కల షాక్ నుండి పూర్తిగా తేరుకోలేదు... తన గుండె ఇంకా వేగంగా కొట్టుకోంటోంది... ఒకింత తేరుకున్న ఉమాదేవి... ‘‘ఏంలేదే... ఏదో పీడకల... ఆ రంగారావుగాడు మనింట్లో చొరబడి మనల్సి ఛంపబోయినట్టు కలొచ్చింది’’ అంటూ తనకు పట్టిన చెమటలు చీర చెంగుతో తుడుచుకుండా... వెళ్ళి మంచంపై కూర్చుంది. శ్రీదేవి ఉమాదేవి మాటలు వింటూనే... మరోమారు గదంతా మూలమూలలా తన కళ్ళతోనే వెతికేస్తోంది... ‘‘ఏంటే అలా చూస్తున్నావ్?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఆ... ఏంలేదు... నిజంగానే ఎవరైనా వచ్చారేమో అని’’ అంటూ భయం, అనుమానం కలగలసిన గొంతుతో అడిగింది. ‘‘చెప్పాను కదే కల అని... నువ్వు గట్టి, గట్టిగా తలుపు కొట్టేసరికి ఈ లోకంలోకి వచ్చా... ఏంటో కల నిజంగానే జరుగుతున్నట్టు అనిపించింది... ఇప్పటికీ ఇంకా నాకు కంగారు తగ్గలేదు... చూడు నా గుండె ఎంత వేగంగా కొట్టుకుంటోందో...? చెమటలు కూడా పట్టేశాయి’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అవునా? మరి నువ్వు వాళ్ళ గొడవ తీరిపోయింది!? వాళ్ళు మళ్ళీ మనజోలికి రారు అన్నావ్?’’ అనుమానం, భయం వ్యక్త పరుస్తూ అడిగింది శ్రీదేవి. ‘‘నిజమేనే... వాళ్ళ గొడవ తీరిపోయింది... మావయ్య ఉన్నారుగా ఆయన వాళ్ళను ఛావగొట్టించి నా కాళ్ళు పట్టుకునేలా చేశారు... వాళ్ళతో మనకు ఎలాంటి ఇబ్బంది రాదు’’ అని చాలా కాన్షిడెంటానే చెప్పింది ఉమాదేవి. ‘‘నిజంగానేనా అమ్మా... మళ్ళీ పగతో మన మీదకు రారుగా...!’’ భయం... భయంగా అడిగింది శ్రీదేవి. కూతురి భయాన్ని అర్ధం చేసుకున్న ఉమాదేవి... ‘‘కచ్చితంగా రారు... అందుకే కదా మనం పైన గది అద్దెకస్తోంది భవష్యత్తులో అలాంటి పరిస్థితులు మళ్ళీ మనకు రాకూడదని’’ అంతే నిర్ధయంగా హామీ ఇచ్చంది ఉమాదేవి. ‘‘అవునా...? అందుకే మావయ్యకు అద్దెకిచ్చామా? అయితే మావయ్య ఇక్కడే మనతోనే ఉంటాడా...? మావయ్య వాళ్ళ ఫ్యామిలీ కూడా వస్తారా?’’ విషయాలు తెలీని శ్రీదేవి అడిగింది. ‘‘ఓ చిరునవ్వు నవ్వి ఉమాదేవి... లేదు మావయ్యకు తెలిసిన వాళ్ళకు అద్దెకిస్తున్నాం... ఆ అబ్బాయి చాలా పలుకుబడి ఉన్న వ్యక్తి... ఆయన వళ్ళే మన ప్రాబ్లంమ్ సాల్వ్ అయ్యింది, ఆయన కోన్నాళ్ళు మనింటిపైన అద్దెకుండడంతో మన ఇంటివైపు తలెత్తి కూడా ఎవరు చూడరు’’ అంటూ కూతురికి ధైర్యం చెప్పింది ఉమాదేవి. ‘‘అవునా...! ఇంతకీ ఎవరా అబ్బాయ్? అబ్బాయ్ అంటున్నావంటే నీకన్నా చిన్నవాడా...? పెళ్ళైందా? ఫ్యామిలీ కూడా వస్తారా? వాళ్ళకి పిల్లలున్నారా?’’ ప్రశ్నల వర్షం కురిపించింది శ్రీదేవి. ‘‘పైన పనులు కూడా పూర్తికావచ్చాయ్ రేపో మాపో వస్తాడు... చూస్తావుగా అర్ధరాత్రి నన్ను ప్రశ్నలతో ఛంపకు... వెళ్ళి పడుకో... నేను ఒక కాఫీ పెట్టుకుని తాగి పడుకుంటా’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘పద నాకు కూడా ఓ కాఫీ ఇవ్వు ఇద్దరం తాగి పడుకుందా’’ అంటూ తల్లి వెనకాలే చికెన్లోకి చేరింది.
తన ప్రశ్నల పరంపర కోనసాగిస్తూ... ‘‘అవున్నమ్మా? ఇంతకీ ఆ అబ్బాయి ఫ్యామిలీ గురించ చెప్పలేదు? పెళ్ళైందా...? ఎంత మంది ఉంటారు?’’ అంటూ శ్రీదేవి. ‘‘ఏంటో నీగోల... ఆ అబ్బాయి కి పెళ్ళవ్వలేదు, ఒక్కడే ఉంటాడు... అదికూడా కొన్ని నెలలే ఉంటాడు... తరువాత వెళ్ళిపోతాడు... అయినా ఆ అబ్బాయికి పెళ్ళైతే నీకేందుకు? కాకపోతే నీకెందుకు?’’ నీ హద్దుల్లో నువ్వుండూ అంటూ ఒకింత గదుముతునే చెప్పింది ఉమాదేవి. ‘‘అది కాదమ్మా, ఆ అబ్బాయ్ ఎవరైతే నాకెందుకు! ఎవరైనా ఫ్యామిలీ వస్తే నాకు ఆడుకోడానికి ఫ్రెండ్స్ దొరకుతారు కదా అని’’ అంటూ కాళ్ళూపుకుంటూ కిచెన్ గట్టుపై కూర్చుంది. ‘‘ఏమ్మా... ఉన్న ప్రెండ్స్ సరిపోరా... ఇప్పటికే ఇంటి పట్టున ఉండడంలేదు... మళ్ళీ కొత్త ఫ్రెండ్స్ అవసరమైయ్యారా?’’ అంటూ కొంటెగా ఓ చిన్న మొట్టికాయ మొట్టింది ఉమాదేవి. ‘‘నువ్వేగా ఇంటి పట్టున ఉండడంలేదంటున్నావ్? అందుకే ఇంట్లోనే ప్రెండ్స్ దొరికితే... ఇంట్లోనే ఉంటాగా.?’’ అంది చిరునవ్వు నవ్వి శ్రీదేవి. ‘‘ఏడిచావ్... నువ్వు తిరిగినట్టు నీ ప్రెండ్స్ ఎవరైనా తిరుగుతారే...? నేను గారాబం చేసి చెడగొడుతున్నాను నిన్ను, మళ్లీ నీకు నీ సుమతక్క సపోర్ట్! ‘పోనీలేండమ్మగారు మనమెలాగూ స్వేచ్ఛగా ఉండలేకపోయామంటూ’ అసలు వయసొచ్చిన ఆడపిల్లలు అలా పరాయి వాళ్ళ ఇళ్ళకు వెళ్ళి గంటలు... గంటలు ఉండొచ్చా...? అంటూ కాఫీ కప్పందించి మందలిచింది ఉమాదేవి. ‘‘సరేలే రేపటి నుండి వెళ్ళను, ఎలాగో పైకి ఎవరో వస్తున్నారన్నావ్ గా వాళ్ళతోనే ఫ్రెండ్స్ చేస్తా...’’ అంది శ్రీదేవి కొంటెగా. ‘‘ఓసినీ... కాళ్ళు విరగ్గొడతా... ముదర మాటలు మాట్లాడావంటే... నువ్వసలు పైకి వెళ్ళడానికి, ఆ అబ్బాయితో మాట్లాడానికి వీళ్ళేదు... ముందే చెబుతున్నా’’ ఈ సారి కొంత కోపం ప్రదర్శిస్తూనే చెప్పంది. ‘‘ఏ ఎందుకు? ఆ అబ్బాయి మంచివాడు కాదా?’’ అనుమానంగా అడిగింది శ్రీదేవి. ‘‘ఛ... ముక్కు మొహం తెలీని మనకి అంత సాయం చేసినోడు మంచోడు కాకుండా ఎందుకుటాడు...? కాకపోతే నీ అల్లరితో ఆ అబ్బాయి విసిగించావనుకో వెళ్ళిపోతాడు... తరువాత మావయ్యకు కోపం వస్తుంది... ఇన్నాళ్ళు మనకు నా అనేవాళ్ళు లేకుండా గడిపేశాం ఇన్నాళ్ళకు మనల్ని పలకరించే మావయ్య వచ్చాడు.... అది కోల్పోడం నాకు ఇష్టం లేదు.’’ అంటూ సర్ధి చెప్పే ప్రయత్నం చేసింది ఉమాదేవి. ‘‘సరే అమ్మా నేను చాలా మర్యాదగా ఉంటా... సరేనా, నన్ను నమ్ము’’ అంటూ తల్లికి మాటిచ్చి తిరిగి వెళ్తూ మరోసారి తల్లి గదిలో ఎవరైనా ఉన్నరేమో అని వెతికి మరీ తన గదిలోకి దూరి తలుపుసుకుంది. ఓరకంట శ్రీదేవి చర్యలను చూసిన ఉమాదేవి ‘‘ఏమైంది దీనికి అన్ని సార్లు గదిలో వెతుకుతోంది?’’ అనుకుంటుండగానే వచ్చిన ఆలోచనకు ఒళ్ళంతా జలదరించింది ఉమాదేవికి. ‘‘అంటే నేను కలలో జరిగిని దానికి గట్టి, గట్టిగా మూలిగే సరికి గదిలో ఎవరితోనో ఉన్నాననుకుందా? ఆ ఆలోచనకే మళ్ళీ చెమటలు పట్టేశాయి ఉమాదేవికి మళ్ళీ తనలో తనే సర్ధి చెప్పుకుంటూ.... ‘‘ఛ... అదింకా చిన్నపిల్ల... కామంతో వచ్చే మూలుగులకూ... మామూలు మూలుగులకు దానికి తేడా తెలిసే అవకాశం లేదు అనుకుంది కానీ అన్ని సార్లు శ్రీదేవి గదంతా తడిమి చూడడం గుర్తొచ్చి... ఇది కల కాబట్టి సరిపోయింది... ఒక వేళ ఇదే నిజమై తన కూతురు తనను రెడ్ హ్యాండెడ్ గా పట్టేసుకుంటే ఇంకేమైనా ఉందా... తన కూతురికి మోహం చూపించలేక సూసైడ్ చేసుకోవడం తప్ప మరోదారి ఉండేది కాదు.’’ ఇలా తనలో తనే ఆలోచించుకుంటూ వెనక్కు పడుకున్న తన తలకు ఏదో గట్టిగా తగలడంతో ఏంటా అని తీసి చూసుకుని ‘‘ఓ నవ్వు నవ్వి... ఎంత పనిచేశావే దొంగముండ... నీ వల్లే ఈ గందరగోళం’’ అంటూ తన చేతిలోని డిల్డోని ముద్దాడి దానిని తీసి మళ్ళీ బీరువాలో తన సీక్రెట్ ప్లేస్ లోనే దాచేసింది ఉమాదేవి. అమ్మో ఏమైనా జాగ్రత్తగా ఉండాలి... నా కూతురు నేనకున్న దానికి కన్నా ముదురే, నా ఆలోచనలు కంట్రోల్ లో పెట్టుకోవాలి, వెంకట్రావ్ కు కూడా దూరంగా ఉండాలి దానిక కంట్లో పడితే లేని ఛాలా ఛండాలంగా ఉంటుంది అనుకుని గట్టి నిశ్ఛయించుకుని మరీ పడుకుంది. పక్కన గదిలో శ్రీదేవి ఆలోచనలు వేరేలా ఉన్నాయి... ఉమాదేవి ఊహించినట్టు కాకుండా... శ్రీదేవి ఆలోచనలు పైన దినబోయే అబ్బాయి గురించి ఊహల్లో పడ్డాయి... అనుకోకుండా ఉమాదేవి గర్జించింది కానీ ఆ గర్జన శ్రీదేవిలో అనవసరమైన క్యూరియాసిటీ క్రియేట్ చేసింది. తనకు వచ్చిన సినిమా హీరోలను ఊహించుకుంటూ పైన దిగినట్టు వాళ్ళతో తను ప్రేమలో పడినట్టు ఊహించుకుంటూ పొంగిపోతూ తలగడను కౌగిలిలో నలిపేస్తూ తనకూడా నిద్రలోకి జారుకుంది.
ముందు కథ తరువాతి భాగంలో...
నోట్: నెక్ట్ ఎపిసోడ్ మంగళవారంలోపూ పెడతాను.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)