Incest காம கிறுக்கல்கள் [ப்ரியா டீச்சர்] - Discontinued

[pavipurusan]

கொஞ்ச நேரத்தில் வீட்டிற்கு கிளம்பி வந்தோம். அடுத்த நாள் காலையிலே என் மகன் ஊருக்கு போக வேண்டும் என்பதால் அவர்கள் இருவரும் அன்று உறவு அவர்கள் இருவரும் வைத்து கொண்டதாக தெரியவில்லை. எந்த பேச்சோ முனகல் சத்தமோ இல்லை. ஒரு வேளை நான் செய்த அசிங்கத்தை சத்தமில்லாமல் சொல்லி கொண்டு இருக்கிறாளோ என்னமோ என்கிற பயம் வேறு தொத்தி கொண்டு தூக்கத்தை கெடுத்தது. 

ஏதோ சத்தம் கேட்டு கண் விழித்த போது என் மகன் பாத்ரூம் சென்று குளித்துவிட்டு வந்தான். எனக்கும் விழிப்பு வந்தது. அவன் குளித்துவிட்டு ரெடி ஆவதற்குள் நானும் ரெடி ஆகி இருந்தேன். 

“என்னப்பா தூக்கம் வரலையா” என்றான். 

“இல்லப்பா. ஸ்டேஷன் எத்தனை மணிக்கு போகணும்” என்று கேட்டேன். 

“இன்னும் 10 நிமிசத்துல டாக்ஸி வந்திடும்ப்பா” என்று சொன்னான். 

“தனியா தான் ஸ்டேஷன் வரைக்கும் போறியா”

“ஆமாப்பா இந்து தூங்கிட்டு இருக்கா” என்றான். 

“சரி நானும் வரேன்பா”

“உங்களுக்கு ஏன் பா சிரமம்”

“அதெல்லாம் இல்லைப்பா. நீ ட்ரெயின் ஏறினதும் நான் அப்படியே கொஞ்சம் சுத்தி பார்த்திட்டு சாயங்காலமா வீட்டுக்கு போறேன்”

“ஐயோ நேத்து வெளியே சாப்பிடத்துக்கே மாமா எப்போ பார்த்தாலும் வெளியே தான சாப்பிட்டு இருக்கார். இங்கே இருக்க வரைக்குமாச்சும் வீட்டு சாப்பாடு போடணும். இன்னைக்கு மதியம் வட பாயசத்தோட விரிந்து போடணும்னு சொல்லிட்டு இருந்தா. அதனாலே சுத்தி பார்த்திட்டு மதியம் சாப்பிட வீட்டுக்கு போயிடுங்க” என்றான்

டாக்ஸியில் அவன் கூட சென்று அவனை ஏற்றிவிட்டு அங்கேயே சாப்பிட்டு விட்டு பிளாட்போர்மிலே ரொம்ப நேரம் உக்கார்ந்து இருந்தேன். அதற்கு காரணம் நேற்று நான் செய்து காரியம் தான். என்னதான் பெரிய மனது கொண்டு மருமகள் இந்துஜா அந்த அசிங்கத்தை என் மகனிடம் சொல்லாவிட்டாலும் அவளை இப்போது பார்க்க வேண்டும் அதுவும் தனிமையில் வேறு. எனக்கு ஒரு வித பயம் தொற்றிக்கொண்டது. அந்த பயத்தில் ரொம்ப நேரம் வரை பிளாட்பார்மில் தான் உக்கார்ந்து இருந்தேன். 

மணி பதினொன்றை தாண்ட இதற்கு மேல் இருந்தால் சரிப்பட்டு வராது மதிய உணவுக்கு வீட்டுக்கு போக தான் வேண்டும். போன உடனே அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்துவிட்டு பஸ்ஸில் ஏறி உக்கார்ந்தேன். 

நான் வீட்டிற்கு போகும் போது இந்துஜா “வாங்க” என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டு கிச்சன் வேலையில் மூழ்கி இருந்தாள். அவள் கிச்சனில் வேலை புரிய என்னையும் அறியாமல் என் மருமகளை எனது கண்கள் ரசிக்க தொடங்கியது. மூளை இதெல்லாம் தப்பு தப்பு என்று எச்சரித்தாலும் இதயம் கேட்பதாக தெரியவைல்லை. 

இந்துஜாவின் சேலை விலகி, அவளது முலைவீக்கத்தை வெளிச்சம் போட்டு காட்டியது. ஜாக்கெட்டில் அக்குளுக்கு அருகே தெரிந்த வியர்வை ஈரம், என்னை பெருமூச்சு விட செய்தது. ஜாக்கெட்டும், புடவையும் மறைக்காத அவளது இடுப்பு, வழு வழுவென்று பளிச்சென்று தெரிந்தது. வேலை பார்த்த அசதியில் அந்த இடுப்பு முழுவதும் இப்போது முத்து முத்தாய் வியர்வை துளிகள் வைரம் போல மின்னி கொண்டு இருந்தது.

அவள் வேலைகளை எல்லாம் செய்து முடித்துவிட்டு என்னருகே வந்து "கிச்சன்ல வேலை பார்த்தது உடம்பெல்லாம் ஒரே கச கசன்னு இருக்கு.. குளிச்சிட்டு வந்து சாப்பாடு தரேன் மாமா. நீங்க செத்த பக்கத்துக்கு தெரு முனையிலே இருக்க காய்கறி கடையிலே ரெண்டு வாழை இலை மட்டும் வாங்கிட்டு வந்துடுங்க” என்றாள். 

இந்துஜா குளிக்க பாத்ரூம் செல்ல நான் கடைக்கு போய் இலையை வாங்கி வந்தேன். நான் வருவதற்குள் பாத்ரூமில் குளித்திவிட்டு ரூமில் ட்ரெஸ் மாத்தி கொண்டு இருந்தாள்.

ரூமில் இருந்து வெளியே வந்தவளை பார்த்து சொக்கி தான் போய்விட்டேன். 



ஸ்லீவ் இல்லாத ஜாக்கெட் பார்க்க வெறும் ப்ரா போல தான் இருந்தது. இறுக்கமான ஜாக்கெட் என்பதால் அவளின் முலையின் ஷேப்பை அப்படியே எடுத்து காட்டியது. போதா குறைக்கு புடவை விலகி ஒரு பக்க முலை முட்டி கொண்டு நின்றது. மெல்லிய புடவையை லோ ஹிப்பாக கட்டி இருக்க கொஞ்சம் மேடிட்டிருந்த அவளது வயிற்று சதைகள், லேசாக பிதுங்கிக் கொண்டு காட்சியளித்தன. வயிற்றுக்கு மையமாக, பெரிதாய் இருந்த அவளது தொப்புள் குழி, பளிச்சென்று தெரிந்தது. இதெல்லாம் போதாதென்று முகத்துக்கு லேசான மேக்கப்பும், கொண்டை போட்ட தலை முடியும், மிதமான வாசனை கொடுக்கும் செண்டும் என்னை நிலைகுலைய செய்து கொண்டு இருந்தது. 

நான் அவளை பலமுறை ஓரக்கண்ணால் வெறித்து பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். நான் பார்ப்பதை ஒரு முறை அவள் பார்த்து விட்டு "என்ன மாமா, அப்படி பாக்குறீங்க?" என்று கேட்டாள். 

"ஒ...ஒன்னும் இல்லைமா சும்மாதான்." நான் திக்கித் திணறி சொன்னேன்.

“சரி சாப்பிடலாம்” என்று இலையை விரிக்க ஆரம்பித்தாள். 

நான் மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்து கொண்டு “என்ன மன்னிச்சுரும்மா. நேத்து அப்படி நடந்திடிச்சு” என்றேன். 

“ப்ச்.. நீங்க என்ன தப்பு பண்ணீங்க?. மன்னிப்பெல்லாம் கேட்ட்குகிட்டு. விடுங்க மாமா” என்றாள் இந்துஜா

"ரவி கிட்ட இந்த விஷயத்தை சொல்லலையா இந்துஜா?"

"இல்லை மாமா. அத்தை வேற உயிரோட இல்லை பாவம் நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க. இதை போய் அவருகிட்ட சொல்லி உங்களை அசிங்க படுத்துற எண்ணம் எனக்கு இல்லை” என்றாள். 

“ரொம்ப தேங்க்ஸ் மா” என்று சொன்ன போது என் கண்களில் கண்ணீர்.

“ஐயோ இதுக்கு எல்லாம் எதுக்கு அழறீங்க மாமா. அன்னைக்கு காலையில எழுந்தப்பவே பார்த்தேன், நீங்க தூங்கிட்டு இருந்தீங்க/ உங்களோடது விரைப்பா தூக்கிட்டு நின்னுச்சு. அத்தை இல்லாம கஷ்ட படுறீங்களா மாமா” என்று கேட்டாள்.

“ஆமா அவ இருந்த வரைக்கும், எனக்கு எந்த குறையும் வச்சது இல்லம்மா” என்றேன். 

“எனக்கு புரியுது மாமா. அதனாலே நீங்க இங்க இருந்து போற வரைக்கும் உங்களுக்கு எந்த குறையும் வைக்காம நான் பார்த்துக்கறேன்” என்று சொல்லவிட்டு சாப்பாட்டை பரிமாற தொடங்கினாள். 

புளி குழம்பு, வடை, சாம்பார், ரசம் என பல அயிட்டங்களை செய்து அசத்தி இருந்தாள். எல்லாவற்றையும் ஒரு கட்டு கட்டி விட்டு எழுந்து சோபாவில் உக்கார்ந்தேன். 

“எப்படி இருந்திச்சி மாமா”

“ஒவ்வொன்னும் ஒவ்வொரு ரகம். எல்லாமே செம்ம டேஸ்ட்”

“இதுக்கே இப்படின்னா இன்னொன்னும் இருக்கு”

“இன்னும் வேற இருக்கா”

“மாமாவுக்கு பாயசம் வேணாமா” என்று கிச்சனில் இருந்து ஒரு சிறிய டம்ளரில் பால் பாயசத்தை கொடுத்தாள். 

“பால் பாயசம் ரொம்ப டேஸ்டும்மா” என்று ஒரு சொட்டு விடாமல் குடித்துவிட்டு அவளிடம் டம்ளரை கொடுத்த போது தான் அவள் குடிக்காமல் இருப்பதை கவனித்தேன். 

“நீ குடிக்கலையம்மா” என்று கேட்டேன். 

உடனே அவள் எனக்கு அருகே மிக நெருக்கமாக உட்கார்ந்து கொண்டு “இனிமேல் தான் மாமா, நீங்க தான் சூடா கொடுக்கணும்” என்று ஒரு மோகன பார்வை பார்த்தாள்.