Fantasy విధి

[kamaraju69]

మాధురి : ని వాట్సాప్ నెంబర్ ఏంటి

విహన్ : 99*******9
మాధురి : అబ్బో ఫాన్సీ నెంబర్ వాడుతారా దొరగారు
విహన్ : ఏదో అలా కుదిరింది, మెసేజ్ చెయ్యు ని నెంబర్ నుంచి
మాధురి : నేను నా నెంబర్ ఇస్తా అనలేదే నీకు ( నవ్వుతు )
విహన్ : మరి ని ఫ్రెండ్ ఎవరికైనా, బాయ్ ఫ్రెండ్ కావాలంటే, నెంబర్ తీస్కుని ఇస్తున్నావా ( నవ్వుతు )
మాధురి : చి, ని కంటికి నేను ఎలా కనపడుతున్న
అంటూ మాధురి విహన్ దగ్గరకి వచ్చి, జబ్బమీద గిచ్చు తుంది, విహన్ ఎయ్ నొపస్తోంది, వదిలేయ్ అని చేతిలు అడ్డం పెట్టుకుంటూ, యాద్రీచికంగా తన చేయి మాధురి సొల్లుకి తగులతుంది, ఇద్దరు ఒక సారి తెరుకుని ఎవరు కూర్చున్న చోట వాళ్ళు కూర్చుంటారు, కొద్ది సేపు నిశ్శబ్దం అల్లుకుంటుంది అక్కడ

ఇది ఇలా ఉండగా, కాలింగ్ బెల్ వినిపిస్తుంది, విహన్ వెళ్లి తలుపు తీస్తాడు, సుజాత గుడి నుండి తిరిగి వచ్చేస్తుంది, సుజాతకి అక్కడ వాతావరణం ఏదో తేడాగా అనిపిస్తుంది, గాల్లో ఏదో టెన్షన్ ఉన్నటు అనిపిస్తుంది, ఏమే నువ్వెప్పుడూ వచ్చావ్ అంటుంది మాధురిని చూసి

మాధురి : పిన్ని వచ్చి ఒక గంట అవుతుంది, నువ్వు ఎక్కడ అని అడిగాను గుడికి వెళ్ళావ్ అని చెప్పాడు సో నీకోసం చూస్తూ ఉన్న
సుజాత మనసులో అనుకుంటుంది, అమ్మ దొంగ ముండా ఎప్పుడు వచ్చిన ఏదో పని ఉన్నటు వెళ్ళిపోతుంది నేను లేను అని తెలిసినా ఇక్కడే ఉందంటే ఏదో ఉంది అనుకుంటుంది

సుజాత : సర్లే ఏమి చేసుకున్నారు వంట మీ ఇంట్లో అంటూ అడుగుతు
ఇద్దరు మాట్లాడుకుంటూ వంటింట్లోకి వెళ్ళిపోతారు, విహన్ కూడా చేసేది ఏమి లేక వాట్సాప్ ఓపెన్ చేసి మెసేజ్ ఏమైనా వచ్చిందా అని చూసుకుంటాడు, మెసెజ్ ఏమి రాకపోయేసరికి చిన్నగా నవ్వుకుని,  వాళ్ల అమ్మ జానకి కి కాల్ చేస్తాడు

ఏరా ఇప్పుడు గుర్తొచ్చానా నేను, లేదు డార్లింగ్ నిన్నంత అలా గడిచిపోయింది, ఏమి చేస్తున్నావ్, వంట చేస్తున్నా నువ్వేమి చేస్తున్నావ్, నా డార్లింగ్ మేరా దిల్ కా తుకడా తో మాట్లాడుతున్న, నువ్వు వంట  చేస్తూ ఉంటే వెనకనుంచి వచ్చి మెల్లగా ని పొట్ట నిమురుతూ , ని మెడ వంపులో ముద్దు పెట్టుకుని ఎన్ని రోజులు అయ్యిందో, జానకి అందుకుంటూ అయినా ని మినా ఉంది గా అందుకే మేము గుర్తు వచ్చి ఉండం, ఏరా కొంపతీసి ఏమైనా కెలికవా, లేదు డార్లింగ్ నాకు ఒక్కరే డార్లింగ్, పిచ్చి పిచ్చి వేషాలు వేస్తె తంతాను వెదవ, హ్మ్మ్ ఐ లవ్ యు డార్లింగ్, ఏంటి దొర గారు మంచి మూడ్ లొ ఉన్నటు ఉన్నారు, ఇంట్లో ఎవరు లేరా, ఉన్నారు గా అత్త, ఇంక ఆ అమ్మయి మాధురి, ఏరా వెదవ ఎవరైనా ఉన్నపుడు చెయ్యదని చెప్పనా, ఎవరికైనా తెలిసిందంటే నా పరువు ఏమి కావాలి, వాళ్ళు కిచెన్ లొ ఉన్నారమ్మా వినిపించదు, వద్దు వద్దు గోడలకి చెవులు ఉంటాయి నేను పెట్టేస్తున్న, నువ్వు కాలేజీ కి వెళ్ళాక చెయ్యు, మావయ్య వాళ్ల ఇంట్లో ఉండగా చేయకు, చేసిన ఇలా మాట్లాడకు సరేనా, సరే నా రవ్వలడ్డు , ఉంటా అని జానకి ఫోన్ పెట్టేస్తుంది

ఇలోగా కిచెన్ లోనుంచి వస్తారు సుజాత, మాధురి, మాధురి ఇక తాను బయలుదేరుతాను అని చెప్పి వెళ్తుంది, సుజాత తలుపు వేసి వచ్చి విహన్ కేసి చూసి ఏంటి విషయం అని అడుగుతుంది

సుజాత : ఏరా ఏమి జరుగుతోంది
విహన్ : ఏమైన్ది అత్త
సుజాత : అంత నటించకురా, నేను వచ్చినప్పుడు గమనించా, ఏదో టెన్షన్ పడుతున్నటు కనిపించారు ఇద్దరూ, ఏంటి కథ
విహన్ : అది ఏమి లేదు అత్త, నీకు అలా అనిపించింది ఏమో, మేము బాగానే ఉన్నమే

సుజాత, వీడు ఇంక అడిగిన చెప్పడు తరవాత చూద్దాం ఆ సంగతేంటో అనుకుంటూ, పోన్లే రా నేను వంట చేస్తూ ఉంటా నాకు ఏమైనా హెల్ప్ చెయ్యు ఇక్కడే ఉంటే నీకు మాత్రం ఏమి  తోచుతుంది అని అంటుంది, ఇద్దరు కలిసి కిచెన్ లోకి వెళ్తారు

విహన్ : అత్తా, నిన్ను ఒకటి అడుగుతా, మరి నన్ను ఏమి అనకూడదు, మరి మనము ఇద్దరమూ ఫ్రెండ్స్ కదా
సుజాత : అడుగు
విహన్ : అత్తా, నువ్వు ఇంత అందం గా ఎలా మైంటైన్ చేస్తున్నావ్, ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టిన గాని, యోగ, జిమ్ ఏది చేస్తున్నట్టు కూడా చూడలేదు
సుజాత : ఏంట్రా సోప్ వేస్తున్నావు ఏమి కావాలి ఏంటి
విహన్ : నిజంగానే అడిగాను అత్తా, జోక్ కాదు
సుజాత : ఒరేయ్ ఇంటి పని అంతా, నేనే చేస్తున్న, పొద్దున్న నుంచి రాత్రి పడుకునే వరకు, దానికంటే పెద్ద ఎక్సర్సిసైజు ఏముంటుంది రా
విహన్ : అవునుననుకో అత్తా, కానీ మిగతా వాళ్ళు కూడా పని చేస్తారు కదా బట్ నీలా ఉండరు ఎందుకు

సుజాత  నవ్వుతూ
అది శరీర తత్వం రా, కొందరికి ఎంత తిన్న పొట్ట రాదు, కొందరికి ఏమి తినకపోయినా పొట్ట వస్తుంది

విహన్ : నిజమే అత్తా, కానీ నువ్వు మాత్రం ఇప్పటికి ఇలా హీరోయిన్ లనే ఉన్నావు
సుజాత మనసు చిన్న పిల్లలా అయిపొయింది, ఏదో తెలిహాని హాయి తనని కమ్మేస్తోంది
సుజాత : చాలు  రా ఇక ఆ పొగడ్తలు ఆపు ( నవ్వుతు )
ఆ పైన డబ్బా తీసి పెట్టు, ఆ స్టూల్ వేస్కుని అని కిచెన్ లొ షెల్ఫ్ చూపిస్తుంది
విహన్ పైకి ఎక్కి అత్తా ఇదేనా అని అడుగుతాడు
సుజాత : కాదు
విహన్ : ఇదా
సుజాత : అబ్బా కాదు ఇంకోటి ఉంటుంది చూడు
విహన్ : అవే ఉన్నాయ్ అత్తా
సుజాత : సరే నువ్వు దిగు నేను చూస్కుంటా, స్టూల్ జాగ్రత్తగా పట్టుకో, పడిపోకుండా అని విహన్ దిగిన తరవాత తాను స్టూల్ ఎక్కి డబ్బాలు వెతుకుతూ ఉంటుంది
, చెయ్యి పైకి ఎత్తి వెతకటం మూలాన, తాను  వేకున్న జాకెట్ కొంచుము పైకి లేస్తుంది, కిందనుండి చూస్తున్న విహన్ కి తెల్లని వంపులు తిరిగిన  నడుము, కుడి సొల్లు కింద భాగం కనిపిస్తాయి బ్లౌజ్ కొంచుము పైకి వెళ్లడం మూలానా, విహన్ మతి పోతుంది ఆ సుందర దృశ్యం చూసి, తెల్లగా పాలకోవాలా ఉన్న సొల్లు, ఒక్క చిన్న పుట్టు మచ్చ కూడా లేని నడుము చూసి విహన్ ప్యాంటు లొ ఉన్న బుజ్జిగాడు అమాంతం లేచి నుంచుంటాడు, విహన్ కి తెలియకుండానే చిన్నగా చెమట పట్టడం మొదలవుతుంది,ఈలోగా

సుజాత : ఆ ఇదిగో దొరికింది, నీకు వెతకటం చేత కాలేదు
అని డబ్బా అందజేస్తుంది విహన్ కి
విహన్ అందుకుని స్టావ్వు పక్కన పెడతాడు, కానీ సుజాత విహన్ మొఖం లొ టెన్షన్ గమనిస్తుంది,
సుజాత : ఏమైంది బానే ఉన్నావా
విహన్ : ఆ బానే ఉన్న అత్తా, ఒక్క సారి వాష్రూమ్ కి వెళ్లి వస్తా అని వెళ్తాడు
సుజాత ఏమైన్ది అబ్బా వీడికి ఇప్పటివరకు బాగానే ఉన్నాడు, అని అనుకోని, ఇలోగా ఏదో కావాలి అని ఇంకో ఆల్మరే ఓపెన్ చేస్తూ అక్కడ అలమెరా డోర్ దగ్గర ఉన్న అర్ధం లొ చూస్తుంది, తాను ఇంకొంచం చెయ్యి ఎత్తి చూసుకుంటుంది, అప్పుడు అర్ధం అవుతుంది సుజాతకి తన బ్లౌజ్ కొంచుము టైట్ అయ్యింది అని పొద్దున్న అనుకుంది, అది ఇప్పుడు డబ్బా తీస్తుంటే పైకి వెళ్లి తన చను కనపడుతోంది అని, తన లొ తాను చిన్నగా నవ్వుకుని ఓహో ఇదా సంగతి అని మూసి మూసి నవ్వులు నవ్వుకుంటుంది
ఇటు విహన్ బాత్రూం లోకి వెళ్లి వాళ్ల అత్త ని ఊహుంచుకుని, చేతి పని కానిచ్చుకుని వస్తాడు, అప్పటికే 15-20 నిముషాలు అవుతుంది

సుజాత : ఏంటి వంట్లో బాగానే ఉందా, కడుపులో ఏమైనా తేడా కిట్టిందా ఇంత సేపు ఉన్నావు బాత్రూం లొ ( మనసులో నవ్వుకుంటూ, వీడిని ఏడిపిద్దాం అనుకుని )

విహన్ కి ఏమి చెప్పాలో తెలియలేదు, మనసులో చి దీనమ్మ ఇదే కాలేజీ దగ్గర ఉంటే ఎవర్తినో ఒక దాన్ని పట్టుకుని ఒక షాట్ వేసేవాడిని, ఇక్కడ చేత్తో చి, నా కర్మ అనుకుంటూ
లేదు అత్త ఏంటో చిన్నగా నొప్పి అనిపించింది  అంతే
సుజాత : నొప్పా ఎక్కడ
విహన్ : కడుపులో అత్త ( ఏంటి ఇలా తగులుకుంది, కొంప తీసి తెలిసిపోయిందా, కొట్టుకుంటున్న అని మనసులో అనుకుంటాడు )
సుజాత : మరి మధ్యాన్నం తక్కువ తింటావా
విహన్ : ఏమైనా పర్లేదు నేను బాగానే తింటా, నన్ను వదిలేయ్ అత్తా

అలా ఇద్దరు కాసేపు మాట్లాడుకుంటూ వంట అది పూర్తవుతుంది, విహన్ అమ్మమ్మ కూడా ఆ విధుల్లో ఉండే ముసలాళ్ళతో ముచ్చట్లు అన్ని ముగించుకుని ఇంటికి వస్తుంది, ముగ్గురు అన్నం తిని కాసేపు మాట్లాడుకుని, కాసేపు పడుకోవటానికి ఎవరి రూమ్ లోకి వారు వెళ్తారు
సాయం కాలం మళ్ళీ సుజాత వచ్చి నిద్ర లేపుతుంది విహన్ ని, కాఫీ పెడతాను ఫేస్ వాష్ చేస్కుని రా, సరే అత్తా, ఫేస్ వాష్ చేస్కుని వచ్చి కూర్చుని ఫోన్ చూస్తాడు 20 మెసేజెస్ పైనే ఉన్నాయ్, చిన్నగా నవ్వుకుని ఓపెన్ చేస్తాడు

శ్రావణి : ఏంటి మెసేజ్ చెయ్యలేదు, రెండు రోజులయ్యింది నువ్వు ఊరు వెళ్లి ఒక్క మెసేజ్ కూడా చెయ్యలేదు, నువ్వు చేస్తావేమో అని చూసా, నీకు నేను ని వెంట పడుతున్నాను అని చులకన కదా?, ఏంటి ఏమి మాట్లాడవు, నువ్వు ని పాటికి నా శరీరానికి బాగా రుచి చూపించి వెళ్ళిపోయావు, నా శరీరామంతా కాలిపోతుంది, ఎప్పుడు వస్తావు, ఒక  పోటు వేయించుకోకపోతే నా వొళ్ళు మొత్తం కాలిపోయేలా ఉంది ఎప్పుడొస్తావో ఒక మెసేజ్ పెట్టు ని రూమ్ లొ వెయిట్ చేస్తా, సరేనా, లవ్  యు, అని ఒక ❤️ పెడుతుంది

చిన్నగా నవ్వుకుని పక్కకి తిరిగి చూసేసరికి సుజాత ఉంటుంది, సుజాత మొహం లోకి మొత్తం రక్తం వచ్చి ఎర్రగా తయారైoది, వెంటనే కాఫీ ఇచ్చి విహన్ చేతికి వంటింట్లో కి వెళ్ళిపోతుంది

విహన్ అనుకుంటాడు, అమ్మ దీనమ్మ చూసేసిందా, ఏమనుకుంటుందో నా గురించి, మావయ్యవాళ్ళకి చెప్తే బాగోదు, ఏమి చెయ్యాలి, అమ్మ కి తెలిస్తే తనతో తప్ప ఇంకెవరితో చెయ్యనని చెప్పను, ఇలా బోలెడన్ని ఆలోచనలో ములిగిపోతాడు

అటు పక్క సుజాత, ఆమ్మో వీడు చిన్న పిల్లడు అనుకోవడం నా ముర్కత్వం, వీడు నేను అనుకున్నట్టే నిజంగానే ప్లే బాయ్, వీడు నిన్నటి నుండి నన్ను తెగ ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తున్నాడు మాటలతో, నన్ను పాడగొట్టాలని చూస్తున్నాడా అని అనుకుంటుంది, ఏదేమైనా జాగ్రత్తగా ఉండాలి అనుకుంటుంది