నా ముగ్గురు పెళ్లాలు

[LUKYYRUS]

ఏమి అనుకోకురా, నీకు అనవసరమైన శ్రమ పెడుతున్నా." నాకు కొంచెం బాధ వేసింది.నేను అనుకి ఎలాగైనా నా లవ్ మాటర్ చెబుదామనుకుంటే ఇలా అయ్యిందేంటి? "అను ఎందుకత్తా, నేను నువ్వు వెల్దాం, నేను ఉంటే నీకు కూడా భరోసాగా ఉంటుంది కదా?" "మరేం లేదురా, ఆ హోటెల్ అను పేరుమీదా తీస్కున్నా, తను ఉండాలి అన్ని సంతకాలకి." "ఒహ్, అలాగా, మరి ఎప్పుడు ప్రయాణం?" నీరసంగా అడిగా. "రేపు రాత్రికి." "సరే అత్తా, ఏ విషయం నా దగ్గిర దాచనని ప్రమాణం చెయ్యి?" అంటూ చెయ్యి జాపాను. "పిచ్చోడా, నీ దగ్గర ఎందుకు దాస్తాను రా, అంటూ నా చేతిని తన చేతిలోకి తీకుని, ముద్దు పెట్టింది. నేను తనని నా దగ్గరకు తీస్కోని, తన నుదుటి పైన ముద్దు పెట్టా, హఠాత్తుగా జరిగిన ఈపరిమాణంతో అత్తా కొద్దిగా షాక్ అయ్యినా, కదలకుండా అలాగే నిలబడింది. తనని నేను గట్టిగా వాటేసుకుని, అలాగే నిలబడ్డ.తనూ నన్ను కావలించుకుని,నా గుండెలమీద తన తల పెట్టి ఉండిపోయింది. "అత్తా.." నా గొంతు హస్కీగా వచ్చింది "హూ .." అత్త కూడా ఎదోలోకంలో ఉన్నట్లు అనింది "నన్ను విడిచి మల్లి వెళ్ళిపోవుగా?" చప్పున తల ఎత్తి నా కళ్ళలోకి చూసింది, "పిచ్చి కన్న, నిన్ను ఇంక పోగొట్టుకోనురా, ఎమైనా. నువ్వు నా బంగారానివి. నువ్వంటే నాకెంత ఇష్టమో టైం వచ్చినప్పుడు చెప్తా, ముందు నన్ను ని బిగి కౌగిలిలోంచి బయటకు వదులు" అంటూ నవ్వింది. ఆహా, ఎంత అందమైన మొహం, ఆ అందమైన పలువరుసా, నవ్వినప్పుడు తళుక్కున మెరిసే తన పల వరుస, ఎర్రని పెదాలు, చిన్ని చుబుకం, గుండ్రని బూరెల్లాంటి బుగ్గలు, ఇంత దగ్గరిగా చూస్తుంటె మనసు ఆగలేక, "ఉహు, నేను విడువను నిన్ను,విడిస్తే తుర్రుమని పారిపోతావ్ నన్ను విడిచి." అని చిలిపిగా అన్నా. "నా బుజ్జి బంగారానివి కదూ,నాకు బోల్డన్ని పనులు ఉన్నయిరా, నీకు ఈ కూరంటే బాగ ఇష్టం?" అంటూ గోముగా అనినిది. నేను నా బిగి కౌగిలి ఇంకా బిగించాను, ఇప్పుడు అత్త అందాలన్ని నా పైన పడ్డట్లు అయ్యింది. తన మెత్త మెత్తని గుబ్బలు, అసలే నైటీ మీదుంది, కొంచెం గట్టిగా అదుముకున్న, అంతే, తన గుబ్బలు కువ కువ లాడుతూ,నా గుండెల్లో గుచ్చుకున్నయీ. వాటి మెత్తదనం వద్దనుకున్నా, తెలుస్తున్నది. దూది కంటే కొంచెం గట్టిగా ఉన్నాయి. నేను బాగ పొడవుగా ఉన్నందున కొంచెం చూపు మరల్చితే, తన స్తన ద్వయం తెల్లగ, పాల నురగ లాంటి కలర్లో మెరిసిపోతున్నాయి. పెద్దగా లేవు, చిన్నగా లేవు, కరెక్టుగా అరచేతిలో సరిపోయెటంతగా ఉన్నాయి, బాగ కండ పట్టి, సరైన నొక్కుడు లేక, నిలబడి ఉన్నాయి. వాడకం తక్కువే అనుకోవాలి. "నేను నిన్ను వదల బొమ్మాళి, వదలా.." అంటూ మరింతగా పట్టు బిగించేసా. అసలు ఇంత ధైర్యం ఎలా వచ్చింది ఇవ్వాళ? పొద్దున్నే లేచి ఎవరి మొహం చూసానో, నా పంట పండింది. ఈ వూపులో మరింతగ పట్టు బిగించేసరికి అత్తకి ఇంక కాలేదు, "ఒరేయ్, చిన్నా, కొంచెం మెత్తగా రా, నా నడుము విరిగేటట్టు ఉందిరా, సరే నువ్వు కిందకు రా, నేను ఎదైనా చేసి పెడ్తా.." అంటూ నా పట్టు నుండి తప్పిచ్చుకుని, కాఫి కప్పులు తీస్కుని కిందకు వెళ్ళింది.వెళ్తూ వెళ్తూ నన్ను చూసి నవ్వుకుంటూ వెళ్ళింది. నేను అలాగే మేడ పైనుండి ఆకాశంలో సాయం సంధ్యని చూస్తూ నిలబడి పోయా. నేను అత్తని అంతగా నొక్కి నొక్కి పట్టుకున్నప్పుడు అత్త ఎందుకు అలాగే ఉండిపోయింది? తను కొంచెం కూడా వద్దు అనలేదు, ఇంకా నా గుండెలమీద అలాగే ఉండిపోయింది కాసేపు. అత్తకు తోడెవరూ లేకపోయెటప్పటికి, ఓంటరితనం వల్ల,ఒక తోడు కావాలనిపించి ఉంటుంది.నేను కొంచెం స్వాంతన మాటలు చెప్పటం వల్ల, తను మానసికంగా సేదతీరింది అనుకుంటా. అయినా చివర్లో అలా నన్ను చూసి నవ్వటంలో అర్ధమేమిటి? అత్త అలా ఎందుకు నవ్వింది అని నేను తెగ ఆలోచిస్తూ, కిందకు వెళ్ళా అత్త ఏదో పనిలో ఉందనుకుంటా, "బావ.." వెనకనిండి అను గట్టిగా అంది.