30-09-2022, 11:03 AM
அத்தியாயம் 1: வேலைக்காரி திறக்கிறாள் கண்களை.
“பத்திரமாய் போய்விட்டு வாம்மா!” என்று மனைவிக்கும் மகளுக்கும் விடை கொடுத்தேன். மகளை அணைத்து, முத்தம் கொடுத்து, நல்ல பிள்ளையாக இருக்கணும் என்று செல்லமாக அறிவுரை சொன்னேன்.
அவர்களை, மூன்று நாள் லீவில், மனைவியின் பெற்றோர் ஊருக்கு அனுப்புவதற்காக, அவர்கள் போகவேண்டிய பஸ்ஸின் பக்கமாக நின்றிருந்தோம். பஸ் கிளம்ப பத்து நிமிடம் இன்னும் இருந்தது. அதற்குள் மனைவிக்கும், மகளுக்கும் பிரியாவிடை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர்களோடு நானும் கூட செல்ல முடியாதபடி, எனக்கு அலுவலகத்தில் வருடாந்திர கணக்கு வழக்கு முடிக்க வேண்டிருந்தது. அதுமட்டுமல்லாமல், அலுவலகம் ஆண்டுவிழா காண இருப்பதால், பல நிகழ்ச்சிகள் நடத்துகிறார்கள். சில விளையாட்டுகளில் என்னையும், என்னிடம் கேட்காமல், சேர்த்து விட்டதால் அதிலும் பங்கொடுத்துக் கொள்ளும்படியாக நான் தங்க வேண்டியிருந்தது. ஆகவே மனைவியையும், மகளையும் மட்டும் ஊருக்கு அனுப்பி வைப்பதாக முடிவெடுத்தோம்.
மனைவிக்கு என்னை பிரிய மனமேயில்லை. இதை பார்த்துகொள்ளுங்கள், அதை பார்த்துக் கொள்ளுங்கள் என்று ஒரே அறிவுரை. “ ஏங்க, கண்ட இடத்தில் சாப்பிட்டு உடலை கெடுத்து கொள்ளாதீங்க. வள்ளியை தினமும் காலையிலும் மாலையிலும் வரச்சொல்லியிருக்கிறேன். வீட்டை பெருக்கி சுத்தம் செய்ய மட்டுமல்லங்க! உங்களுக்கு ஆக்கிப்போடவும்தான். காலை டிபனும், இராத்திரி சாப்பாடும் அவள் செய்து வைத்து விடுவாள். அதை மட்டும் சாப்பிடுங்க. வெளியே எதுவும் ஆர்டர் செய்து சாப்பிடாதிங்க” -மனைவி அன்பு கட்டளையிட்டாள்.
“சரிம்மா, தாயே! கவலைப்படாமல் போயிட்டு வா. இருக்கிற மூன்று நாட்களும் அப்பா, அம்மாவோடு சந்தோஷமா இருந்துட்டு வா.” மகள் அதைக் கேட்டு சிரித்தாள். மனைவி சிணுங்கிக் கொண்டே விடைகொடுத்தாள். பஸ் கிளம்பும் நேரமானதல் இருவரும் ஏறிக்கொண்டார்கள். பஸ் கிளம்பவும், ஜன்னல் ஓரத்திலிருந்து மனைவி தலையை எட்டி, கண்களில் நீர் மல்க கையாட்டி விடைகொடுத்தாள் என் மனைவி. பஸ் கண்பார்வை விட்டு அகலுமட்டும் நான் பார்த்து கொண்டிருந்து விட்டு வீட்டிற்கு திரும்பினேன். மனது வலித்தது!
அலுவலகத்திற்கு வந்து வேலைகளில் கடுமையாக என்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டேன். மத்தியானம் முதல் ஆண்டுவிழா விளையாட்டு நிகழ்ச்சிகளிலும் கலந்து கொண்டேன். அது பெரிய தப்பு என்று விளையாட்டுகள் முடிந்தவுடந்தான் உணர்ந்தேன். கை, கால் உடம்பு எல்லாம் கடுமையாக வலித்தது. முக்கியமாக என் கால்கள். அந்த வலியோடே வீட்டிற்கு வந்தேன்.
வள்ளி கேட்டைத் திறந்தாள். வள்ளியைப் பற்றி சொல்லாமல் விட்டேனே!. அவள் எங்கள் வீட்டு வேலைக்காரி. எட்டு வருடங்கள் முன் எங்கள் வீட்டிற்கு வேலைக்கு வந்தாள். மனைவி குழந்தையோடே வீட்டிற்கு வந்த பிறகு, வீட்டு வேலைக்கு ஆள் தேவைப்பட்டது. தெரிந்தவர் அறிமுகம் மூலமாக வள்ளியை கண்டுபிடித்து வேலைக்கு அமர்த்திக் கொண்டோம். எட்டு வருடங்களில் அவள். உண்மையாக உழைத்தாள் அன்பு பாராட்டினாள். சமையலில் மனைவிக்கு உதவினாள். குழந்தையை பார்த்துக் கொண்டாள். எங்கள் குடும்பத்தில் ஒன்றாக மாறிவிட்டாள்.
வள்ளி வேலைக்கு சேர்ந்தபோது, அவளுக்கு 25 வயது. குடிகார கணவன். வள்ளி பார்ப்பதற்கு நல்ல உயரம். ஐந்தரை அடிக்கு மேலாக இரண்டு இன்ச் கூட்டி பொதுவாக பார்க்கும்போது உயரமாக தெரிவாள். உடம்பு சும்மா தளதளவென்று இருக்கும். மானிறமானாலும், அவளுடைய தோல் பளபளவென்று இருக்கும். அவளுடைய பிட்டங்கள் உருண்டு திரண்டு பெரிதாக இருக்கும். அவளுடைய முலைகளோ அவளது பிட்டத்திற்கும், உயரத்திற்கும் ஒவ்வாது சிறிதாக இருக்கும். அவளுடைய முகம் சிறிது நீள வட்டமாக, எந்த ஒரு பருக்களோ, கருவளையங்களோ இல்லாது வழுவழுப்பாக இருக்கும். ஒரே ஒரு அங்கம் மட்டும் அவளுடைய அழகை குறைத்துக் காண்பிக்கும். அது அவளது வாய். அவளுடைய முன்பல்வரிசை சிறிதாக, மிகச்சிறிதளவே துருத்திக் கொண்டு வெளியே தெரியும். அவளுடைய கீழுதடு பருத்து காணப்பட்டாலும், மேலுதடு அதற்கு சம்பந்தமில்லாமல் மிகவும் மெலிதாக இருக்கும். தன் துருத்துகிற பல்வரிசையைக் குறித்து உணர்வுகொண்டவளாய், மேல் உதடு வைத்து வள்ளி தன் முன்பல்வரிசை வெளியே தெரியாதபடி மறைக்க முனையும் போது, அது அவளது முகத்திற்கு ஒரு வினோத தோற்றத்தை தரும்.
வள்ளியை பார்க்கும்போதெல்லாம் எனக்கு ஒரு நாளும் காம உணர்வு வந்ததில்லை. குடும்பத்தில் ஒருவள் என்கிற உணர்வைத் தவிர வேறு எதுவும் என் பார்வையிலோ, எண்ணத்திலோ வந்ததில்லை. ஆனால் அதெல்லாம் இன்று மாறிற்று!
வள்ளி கேட்டைத் திறந்தாள்!
(அத்தியாயம் 1- To be contd.)
“பத்திரமாய் போய்விட்டு வாம்மா!” என்று மனைவிக்கும் மகளுக்கும் விடை கொடுத்தேன். மகளை அணைத்து, முத்தம் கொடுத்து, நல்ல பிள்ளையாக இருக்கணும் என்று செல்லமாக அறிவுரை சொன்னேன்.
அவர்களை, மூன்று நாள் லீவில், மனைவியின் பெற்றோர் ஊருக்கு அனுப்புவதற்காக, அவர்கள் போகவேண்டிய பஸ்ஸின் பக்கமாக நின்றிருந்தோம். பஸ் கிளம்ப பத்து நிமிடம் இன்னும் இருந்தது. அதற்குள் மனைவிக்கும், மகளுக்கும் பிரியாவிடை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர்களோடு நானும் கூட செல்ல முடியாதபடி, எனக்கு அலுவலகத்தில் வருடாந்திர கணக்கு வழக்கு முடிக்க வேண்டிருந்தது. அதுமட்டுமல்லாமல், அலுவலகம் ஆண்டுவிழா காண இருப்பதால், பல நிகழ்ச்சிகள் நடத்துகிறார்கள். சில விளையாட்டுகளில் என்னையும், என்னிடம் கேட்காமல், சேர்த்து விட்டதால் அதிலும் பங்கொடுத்துக் கொள்ளும்படியாக நான் தங்க வேண்டியிருந்தது. ஆகவே மனைவியையும், மகளையும் மட்டும் ஊருக்கு அனுப்பி வைப்பதாக முடிவெடுத்தோம்.
மனைவிக்கு என்னை பிரிய மனமேயில்லை. இதை பார்த்துகொள்ளுங்கள், அதை பார்த்துக் கொள்ளுங்கள் என்று ஒரே அறிவுரை. “ ஏங்க, கண்ட இடத்தில் சாப்பிட்டு உடலை கெடுத்து கொள்ளாதீங்க. வள்ளியை தினமும் காலையிலும் மாலையிலும் வரச்சொல்லியிருக்கிறேன். வீட்டை பெருக்கி சுத்தம் செய்ய மட்டுமல்லங்க! உங்களுக்கு ஆக்கிப்போடவும்தான். காலை டிபனும், இராத்திரி சாப்பாடும் அவள் செய்து வைத்து விடுவாள். அதை மட்டும் சாப்பிடுங்க. வெளியே எதுவும் ஆர்டர் செய்து சாப்பிடாதிங்க” -மனைவி அன்பு கட்டளையிட்டாள்.
“சரிம்மா, தாயே! கவலைப்படாமல் போயிட்டு வா. இருக்கிற மூன்று நாட்களும் அப்பா, அம்மாவோடு சந்தோஷமா இருந்துட்டு வா.” மகள் அதைக் கேட்டு சிரித்தாள். மனைவி சிணுங்கிக் கொண்டே விடைகொடுத்தாள். பஸ் கிளம்பும் நேரமானதல் இருவரும் ஏறிக்கொண்டார்கள். பஸ் கிளம்பவும், ஜன்னல் ஓரத்திலிருந்து மனைவி தலையை எட்டி, கண்களில் நீர் மல்க கையாட்டி விடைகொடுத்தாள் என் மனைவி. பஸ் கண்பார்வை விட்டு அகலுமட்டும் நான் பார்த்து கொண்டிருந்து விட்டு வீட்டிற்கு திரும்பினேன். மனது வலித்தது!
அலுவலகத்திற்கு வந்து வேலைகளில் கடுமையாக என்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டேன். மத்தியானம் முதல் ஆண்டுவிழா விளையாட்டு நிகழ்ச்சிகளிலும் கலந்து கொண்டேன். அது பெரிய தப்பு என்று விளையாட்டுகள் முடிந்தவுடந்தான் உணர்ந்தேன். கை, கால் உடம்பு எல்லாம் கடுமையாக வலித்தது. முக்கியமாக என் கால்கள். அந்த வலியோடே வீட்டிற்கு வந்தேன்.
வள்ளி கேட்டைத் திறந்தாள். வள்ளியைப் பற்றி சொல்லாமல் விட்டேனே!. அவள் எங்கள் வீட்டு வேலைக்காரி. எட்டு வருடங்கள் முன் எங்கள் வீட்டிற்கு வேலைக்கு வந்தாள். மனைவி குழந்தையோடே வீட்டிற்கு வந்த பிறகு, வீட்டு வேலைக்கு ஆள் தேவைப்பட்டது. தெரிந்தவர் அறிமுகம் மூலமாக வள்ளியை கண்டுபிடித்து வேலைக்கு அமர்த்திக் கொண்டோம். எட்டு வருடங்களில் அவள். உண்மையாக உழைத்தாள் அன்பு பாராட்டினாள். சமையலில் மனைவிக்கு உதவினாள். குழந்தையை பார்த்துக் கொண்டாள். எங்கள் குடும்பத்தில் ஒன்றாக மாறிவிட்டாள்.
வள்ளி வேலைக்கு சேர்ந்தபோது, அவளுக்கு 25 வயது. குடிகார கணவன். வள்ளி பார்ப்பதற்கு நல்ல உயரம். ஐந்தரை அடிக்கு மேலாக இரண்டு இன்ச் கூட்டி பொதுவாக பார்க்கும்போது உயரமாக தெரிவாள். உடம்பு சும்மா தளதளவென்று இருக்கும். மானிறமானாலும், அவளுடைய தோல் பளபளவென்று இருக்கும். அவளுடைய பிட்டங்கள் உருண்டு திரண்டு பெரிதாக இருக்கும். அவளுடைய முலைகளோ அவளது பிட்டத்திற்கும், உயரத்திற்கும் ஒவ்வாது சிறிதாக இருக்கும். அவளுடைய முகம் சிறிது நீள வட்டமாக, எந்த ஒரு பருக்களோ, கருவளையங்களோ இல்லாது வழுவழுப்பாக இருக்கும். ஒரே ஒரு அங்கம் மட்டும் அவளுடைய அழகை குறைத்துக் காண்பிக்கும். அது அவளது வாய். அவளுடைய முன்பல்வரிசை சிறிதாக, மிகச்சிறிதளவே துருத்திக் கொண்டு வெளியே தெரியும். அவளுடைய கீழுதடு பருத்து காணப்பட்டாலும், மேலுதடு அதற்கு சம்பந்தமில்லாமல் மிகவும் மெலிதாக இருக்கும். தன் துருத்துகிற பல்வரிசையைக் குறித்து உணர்வுகொண்டவளாய், மேல் உதடு வைத்து வள்ளி தன் முன்பல்வரிசை வெளியே தெரியாதபடி மறைக்க முனையும் போது, அது அவளது முகத்திற்கு ஒரு வினோத தோற்றத்தை தரும்.
வள்ளியை பார்க்கும்போதெல்லாம் எனக்கு ஒரு நாளும் காம உணர்வு வந்ததில்லை. குடும்பத்தில் ஒருவள் என்கிற உணர்வைத் தவிர வேறு எதுவும் என் பார்வையிலோ, எண்ணத்திலோ வந்ததில்லை. ஆனால் அதெல்லாம் இன்று மாறிற்று!
வள்ளி கேட்டைத் திறந்தாள்!
(அத்தியாயம் 1- To be contd.)
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)