Adultery அம்மாவை பங்கு போட்டுக்கொண்ட அப்பாவின் குடும்பம்

[pallavianandhan]

என் புருஷனோட கடைசி ஆசை 

ரெண்டு நாள் கழித்து ஒரு பெண் வீட்டுக்கு புருஷன் கை குழந்தையுடன் வந்தால். ஐயாவை பார்க்கணும் என்று சொன்னால். நான் உள்ளே அவர்கிட்ட சொல்ல அவர் வெளியே வந்தால். வந்தவர் ஒரு தயக்கமும் பிறகு திமிருடன் வந்து நின்றார். 

அவர் வெளிய வந்ததும் அந்த கணவர் "ஐயா எனக்கு குழந்தை பிறந்து இருக்கு இந்த ஊர்ல நீங்க தான் பெரிய மனுஷன் அதான் ஆசீர்வாதம் வாங்கிட்டு போகலாம் அப்படின்னு வந்தோம்"என்று சொல்ல  அவர் நல்லா இருங்க என்று சொல்லி ஆசிர்வாதம் பண்ண குழந்தைக்கு என்ன பேர் வச்சி இருக்கீங்க அப்படின்னு அவங்க கிட்ட கேட்டார்.

நீங்க தான் பேர் வைக்கணும் என்று அந்த பெண் சொல்ல அவர் உடனே குழந்தையை வாங்கி ஆம்பளை புள்ளையா " அரவிந்தன்"என்ற பெயரை உச்சரித்தார். அவர்கள் சந்தோஷமாக குழந்தையை வாங்கி ஆசி பெற்று போகும் போது தான் வேல்பாண்டி வீட்டுக்குள்ளே நுழைய என்ன டீச்சர் பையனா என்று சொல்ல அப்போ தான் எனக்கு தெரிந்தது இவள் தான் பாண்டியம்மா சொன்ன டீச்சர் என்று.

அப்போ தான் எனக்கு இவள் தான் பாண்டியம்மா சொன்ன வசந்தி என்று புரிந்தது. நான் எதுவும் பேசாமல் அங்கே இருந்து வந்துட்டேன். அப்போ என் பொண்ணு வந்து என்கிட்டே யார் மா என்றால் நான் உடனே அது யாருமில்லை நீ உள்ள போ என்று சொல்லி அவளை உள்ளே அனுப்பினேன். வீட்டில் இருந்த ஆம்பளைங்க எல்லாம் வெளிய வேலைக்கு போனதும் என் பொண்ணு கிட்ட உன் மாமா கிட்ட கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா இரு என்று சொன்னேன்.

அவள் "ஏன் மா அப்படி சொல்ற அவர் என்ன பண்ணார்"

"இல்லடி ஊருக்குள்ள உன் மாமா பத்தி எல்லாம் ஓர் மாதிரி பேசிக்கிறாங்க பெரிய ஆம்பளையா இருப்பார் போல".

"இதெல்லாம் என் புருஷனே என்கிட்ட சொல்லி இருக்கார் மா ,ஆனா இதெல்லாம் ஏன் பண்ற எதுக்கு பண்ற அப்படின்னு கேட்டகிற எடத்துலயா நாம இருக்கோம்?"

"நான் உன்னை அவர்கிட்ட இருந்து தள்ளி நிக்க சொன்னேன் நீ என்னடி என்ன என்னமோ பேசுற?"

"ஆமாம் மா நீயும் அவர்கிட்ட கொஞ்சம் தள்ளி இருக்கிறது நல்லது நானும் கவனிச்சிட்டு இருக்கேன் நீ என்னமோ அவர் பொண்டாட்டி மாதிரி அப்படி பார்த்துக்கிற?"

"ச்சீ சிறுக்கி... என்னடி பேசுற நான் உனக்கு அம்மா டி"

"அதனால தான் மா சொல்றேன்...  அந்த ஆள் கிட்ட நீ தடுமாறிக்கிட்டு இருக்க மா அதை தான் உனக்கு சொல்றேன். பொண்டாட்டி மாதிரி அவருக்கு என்ன வேணும்ன்னு அதை அவர் கேட்க்கிறதுக்கு முன்னாடியே கொண்டு போறது அவர் சாப்பிடற வரைக்கும் கூட இருக்கிறது அப்படின்னு எல்லாமே பண்ற".

நான் சற்று பதில் சொல்ல முடியாமல் இருந்தேன்.

அவள் " எனக்கு புரியது மா ... உனக்கு சரின்னு பட்டா நீ தாராளமா..."

"ச்சீ என்ன டி பைத்தியம் மாதிரி பேசிகிட்டு இருக்க... உன் அப்பன் செத்து இத்தனை வருஷத்துல எத்தனையோ ஆம்பளையை கடந்து வந்துட்டேன் அவங்க கூட எல்லாம் நான் இப்படியா இருக்கேன் ஒருத்தன் கை  கூட என் மேல பட்டது இல்லை."

"உன் வைராக்கியம் எனக்கு தெரியும் மா ... ஆனா அவரை பத்தியும் எனக்கு தெரியும் மா அதனால தான் சொன்னேன் கொஞ்சம் ஜாக்கிரயதா இரு மா".

ராதா 

(அம்மாவோட தடுமாற்றம் எனக்கு நல்லா புரியுது எனா எனக்கும் அதே தடுமாற்றம் வர ஆரம்பித்து விட்டது.
என் புருஷனை நான் காதலிச்சு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன் இவளோ சீக்கிரம் தாலிய இழந்துட்டு நிப்பேன் என்று நான் நினைக்கவே இல்லை. நான் என் புருஷனோட குடும்பத்தை என் குடும்பமா பார்க்கிறேன் ஆனா இவங்க யாரும் எங்களை மருமகளை பார்க்கிற மாதிரியோ அண்ணியை பார்க்கிற மாதிரி பார்க்கல என்னையும் என் அம்மாவையும் பொம்பளையா தான் பார்க்கிறாங்க.

என் கணவருக்கு அவர் கடைசி தம்பி மேல தான் பாசம் அதிகம் அதனால தான் அவனை நான் அம்மா போல பார்த்துக்கிறேன் எனா என் கணவருக்கும் அவர் முதல் தம்பிக்கும் தாய் பாசம் கிடைத்தது ஆனால் இந்த பையன் பிறந்த 2 வருஷத்தில் அவங்க அம்மா போய்  சேர்ந்துட்டாங்க அதனால தான் தாய் போல அவனை பார்த்துக்கிறேன். என்னை அவர் அப்பாவும் சரி அவர் முதல் தம்பியும் காமத்துடன் பார்ப்பதை நான் உணர்ந்து இருக்கிறேன்.)

இப்போ மீண்டும் ராதா வள்ளி உரையாடல் 

வள்ளி "எனக்கு உன் மாமனாரை பார்த்தா நல்லவரா தான் தெரியுது ஊருக்குள்ள 1000 சொல்லுவாங்க அதை எல்லாம் நம்பிகிட்டு இருக்கலாமா? நாம இங்க அவங்க தயவுல வாழ்ந்துட்டு இருக்கோம் ராதா அவங்களை விட்டா நமக்கு வேற கெதி இல்லை காலம் பூரா அந்த விசுவாசத்தோட இருக்கிறது தான் சரி ".

"காலைல வந்துட்டு ஆசீர்வாதம் வாங்கிட்டு போனாலே என் சக்காளத்தியா வர வேண்டியவை மா அவளை தன் என் புருஷன் எனக்கு முன்னாடி காதலிச்சார் ஆனா மாமாவால அவ கர்பம் ஆயிட்டா மா"

"என்னடி சொல்ற" என்று தெரியாத மாதிரி கேட்டேன்.

" ஆமாம் மா மாமா இவளை கட்டாய படுத்தி அடைஞ்சு இருக்கார். அதை கேட்டு என் புருஷன் நொந்து போய்ட்டாராம் ஆனா அந்த ஒரு தடவைக்கு அப்பறம் இவளே பல முறை மாமாவை தேடி வந்து முந்தானையை விரிச்சி இருக்கா. இதோ காலைல வந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கிட்டு போனாலே அது தன் அவளுக்கும் அவ புருஷனுக்கும் பொறந்த குழந்தை முதல் குழந்தை என் மாமனாருக்கு பொறந்தது பாவம் அவ புருஷன் கிட்ட என்ன என்னத்தையோ சொல்லி ஏமாத்தி அவனை நம்ப வச்சிட்டாங்க".

"இதெல்லாம் உனக்கு எப்படி டி தெரியும்?"

"என் புருஷனும் அவர் உடம்பு சரி இல்லாம இருந்த அப்போ வைத்தியம் பார்க்க வந்த கிழவியும் தான் இவளோ விஷயம் சொன்னாங்க. பொம்பளைங்களால அழிஞ்ச குடும்பம் மா இது அந்த கிழவி 2 தலை முறையா இங்க நடக்கும் நல்லது கேட்டது பார்த்துட்டு வருது. மாமனார் அவர் அப்பா மாமா கூட பொறந்தவங்க அப்படின்னு பொம்பளை சுகத்துக்கு என்ன வேணா செய்வாங்க அப்படி ஒரு குடும்பம் இது. பார்த்து இருந்துக்கோங்க ஆனா அதையும் மீறி எது நடக்கணுமோ அந்த தான் நடக்கும் அப்படின்னு அந்த பாட்டி சொல்லிட்டு போச்சு".

என் புருஷன் இறந்து 16ம் நாள் அந்த கிழவி சொன்னது எனக்கு இன்னும் ஞாபகம் இருக்கு மா என்று சொல்லி சுத்தி முத்தி பார்த்துவிட்டு என் காது அருகில் வந்து சொன்னது 

"மத்த குடும்பத்து பொம்பளைங்க கழுத்துல தொங்கிட்டு இருந்த தாலி இந்த ஆம்பளைங்களை என்னைக்குமே அவங்களை அடைய தடையா இருந்தது இல்லை.... ஆனால் உன் விஷயத்துல அப்படி இல்லை. உங்க கழுத்தில் இருந்த தாலி தான் உங்களுக்கு வேலி  ஆனால் அதை நீங்க இழந்துடீங்க. உன் கணவன் உன்னை தனியா தவிக்க விட்டு போகல மா உன்னை உந்த குடும்பத்து ஆம்பளைக்கு தாரவாத்து கொடுத்துட்டு போய் இருக்கான் ஜாக்கிரதையா இரு"அப்படின்னு சொல்லுச்சு மா.

"என்னடி இது இதெல்லாம் கேட்க்கும் போதே பதறுதே நீ எப்படி இவ்வளவும் தெரிஞ்சி இந்த வீட்டில இருக்க?"

"அப்படியே விட்டு எங்க மா போவ போனா மட்டும் நமக்கு யார் இருக்க... சரியோ தப்போ இந்த குடும்பத்துல நம்மளும் ஒரு ஆள் ஆகிட்டோம் மா "

என் மகள் கண்கலங்கி " வெளிய போய் குழந்தையோட நீ பட்ட கஷ்டம் நானும் போடணுமா அதுக்கு இந்த வீட்டிலேயே என் குடும்பமா நெனச்சி இருக்குறது சரியா அப்படின்னு யோசிச்சி தான் நான் இங்கயே இருக்கேன் மா. என் புருஷன் கடைசியா சொன்னது நியாபகம் இருக்க மா இந்த இடம் தான் நமக்கு பாதுகாப்பு".

"இவளோ தெரிஞ்சும் துணிஞ்சி நீ இந்த முடிவு எடுத்து இருக்கியே எப்படி டி".

"நான் எப்போ இந்த வீட்டில கால வச்சேனோ அப்போவே இது என் வீடு அப்படின்னு முடிவு பண்ணிட்டேன் மா . இப்போ இவங்களை விட பாதுகாப்பு நமக்கு யாரும் குடுத்துட முடியாது மா"

"இவங்களை பத்தி எல்லாம் தெரிஞ்சும் இவங்க உனக்கு பாதுகாப்பது அப்படின்னு நீ நம்புறது தான் என்னால நம்ப முடியல ராதா, வெளிய போய் கவுரவமா கஞ்சி குடிச்சாலும் மரியாதையா குடிக்கலாம் அதை விட்டுட்டு இங்க சொந்த மாமனார் கொழுந்தன் கிட்ட.... என்னடி பேசுற. உன்னை நான் ஆம்பளை துணை இல்லாம தானே டி வளர்த்தேன் நீ மட்டும் ஏண்டி முடியாது அப்படின்னு நினைக்கிற?"

"உன் மனச தொட்டு சொல்லு மா நானும் வெளிய போய் உன்னை மாதிரி கஷ்ட படணும்ன்னு"என்று கண் கலங்கி அவள் கேட்கும் போது என்கிட்டே பதில் இல்லை.

"நான் இந்த முடிவை என்னை மட்டும் மனசுல வச்சி எடுக்கல மா உன்னையும் என் பையனையும் மனசுல வச்சி தான் எடுத்தேன். என் புருஷனோட கடைசி ஆசையா நான் இங்க இருக்கனும்ன்னு சொல்லுறார் அப்படின்னா அவர் என்கிட்டே சொல்ல வந்து சொல்லாத விஷயம் எனக்கு புரிஞ்சது. நானும் இன்னும் மனசார அந்த முடிவுக்கு வரல மா ஆனா என் புருஷனுக்காக நான் இங்க இருக்கணும் மா"

"சரி கவலை படாத ஒன்னும் ஆகாது நாளைக்கு மலைக்கு மேல இருக்க சித்தரை பார்த்து குறி கேட்போம் ,நம்ம குழப்பத்துக்கு ஒரு வழி பொறக்கும்"என்று சொல்லி அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்லி சாப்பாடு எடுத்து வைத்து அவள் மாமனாருக்கு சாப்பாடு கொண்டு போக கிளம்பினேன்.