సాక్ష్యం

[Pallaki]

"అక్షితా అక్షితా.. లే.. నీకోసం వార్డెన్ ఆంటీ వచ్చింది"

అక్షిత : (కళ్ళు నలుపుకుంటూ) ఏంటి ఇంత పొద్దున్నే

"ఏమో నిన్ను కలవాలంటుంది"

అక్షిత : వస్తున్నా, అని లేచి మొహం కడుక్కుని వార్డెన్ ముందుకెళ్ళింది.

వార్డెన్ : అక్షితా నువ్వు అర్జెంటుగా హాస్టల్ కాళీ చేసేయి.

అక్షిత : ఏంటి?  ఎందుకు? ఏమైంది?

వార్డెన్ : అవన్నీ నాకు తెలీదు తొమ్మిదింటి లోపు నువ్వు కానీ నీ సామాను కానీ ఇక్కడుండానికి వీల్లేదు.

అక్షిత : కానీ ఎందుకు?

వార్డెన్ : నొ క్వశ్చన్స్ అంటూ అక్షితకి సమాధానం చెప్పకుండా వెళ్ళిపోయింది.

"ఏంటే ఇది?"

అక్షిత : నాకేం తెలుసు, దీనికే మాయరోగం పుట్టిందో (దొంగముండ, దొంగముండ)

"ఇప్పుడెలా?"

అక్షిత : నాకు మాత్రం ఏం తెలుసు, ముందు అన్ని సర్దుకోనీ.. పొద్దు పొద్దున్నె సచ్చినోడు కల్లోకి వచ్చాడు రోడ్డున పడ్డాను.. అని కోపంగా గోనుక్కుంటూ వెళ్ళిపోయింది.

తొమ్మిదింటి వరకు రెండు పెద్ద బ్యాగుల నిండా సర్దుకుని అక్షిత బైటికి వచ్చింది, అక్కడే గద్దె మీద కూర్చుని వచ్చి పోయే వాళ్ళకి పాంప్లేట్స్ పంచుతున్నాడు ఒక పిల్లాడు.

అక్షిత నడుచుకుంటూ వెళుతుంటే "భూ" అని వెనక నుంచి అరిచేసరికి భయపడి తిరిగి చూసింది.

అక్షిత : ఏయ్ నువ్వా... ఇపుడు అస్సలు మూడ్ బాలేదు, చికాకు దెంగుతుంది దొబ్బెయ్ ఇక్కడనుంచి.

చిన్నా : నేనేమన్నా ఇప్పుడు, ఏటో వెళ్తున్నట్టున్నావ్ స్టేషన్ దాకా డ్రాప్ చెయ్యమంటావా?

అక్షిత : చెయ్యి రా చెయ్యి ఒక సమాధి తవ్వి అందులో నన్ను పాతేయ్యి..

చిన్నా : ఎందుకే అంత కోపం.

అక్షిత తొ మాట్లాడుతూ నడుస్తూ ఆ పిల్లాడు దెగ్గరికి రాగానే పాంప్లెట్ తీసుకుని చదివాడు..

చిన్నా : ఏంటిది, ******** ఏరియాలో ******* వీధి చివరన కాళీగా ఉన్న మా ఇంటిని కాపలా మరియు మెయింటైన్ చెయ్యడానికి ముప్పై ఏళ్ల లోపు వయసుగల వారు కావలెను, జీతం పదివేలు చుట్టు పక్క పరిసరాలు ఇల్లు శుభ్రంగా ఉంచితే చాలు. కాంటాక్ట్ : 98..48..0..32...9..19

అక్షిత : ఏంటది ఇటు చూపి

చిన్నా : ఇది నాది, నాకు కావాలి జాబ్.. అయినా నీకు కమ్యూనికేషన్ స్కిల్స్ ఏమాత్రం లేవు నీకు ఈ జాబ్ రాదు, వదిలేయి.

అక్షిత : నాకు కమ్యూనికేషన్స్ లేవా,  నేనెవరో తెలుసా జర్నలిస్ట్ ని

చిన్నా : ఈ ఒక్క ముక్కే వచ్చు నీకు.. ఇంకా నువ్వు జర్నలిస్ట్ అవ్వలేదు అది గుర్తేట్టుకో.

అక్షిత : మూసుకుని ఈ లగ్గేజ్ పట్టుకుని ఆ పేపర్ నాకివ్వు.. అని నా చేతుల్లో నుంచి లాక్కుంది.

చిన్నా : నీ వల్ల కాదులె కానీ ఇటివ్వు నేను వెళ్ళాలి.

అక్షిత : నేనూ వస్తా

చిన్నా : అవసరం లేదు ఆల్రెడీ అక్కడ ఎంత కాంపిటీషన్ ఉందో ఏంటో

అక్షిత : అస్సలు నీ వల్లే నేను రోడ్డున పడ్డా తెలుసా

చిన్నా : ఏంటి నా వల్ల?

అక్షిత : అవును పొద్దున్నే ఎదవ మొహమేసుకుని కలలోకి వచ్చావ్, లేవగానే ఆ ముండ దొబ్బెయ్యమంది.

చిన్నా : నా గురించి కలలు కూడా కంటున్నావన్న మాట.. గుడ్.

అక్షిత : అదే అడిగాను.. రోజు పొద్దున్నే రాక్షసుడు కలలోకి వస్తున్నాడంటే  నా ఫ్రెండ్ అరిష్టం అని చెప్పింది.. ఇదిగొ ఇప్పుడు జరిగింది.. ఆ పూకుముండకి ఏం పుట్టిందో..

చిన్నా : ఎక్కడ నేర్చుకున్నావే ఇన్ని బూతులు

అక్షిత : ఆ ఇంటర్మీడియట్ లో సెకండ్ లాంగ్వేజ్ తీసుకున్నాలె పదా.. బండి తీ.. నీ వల్లే పోయింది నీ వల్లే నాకు ఈ జాబ్ కూడా రావాలి.

చిన్నా : (ఆమ్మో కనిపెట్టేసిందేమో అనుకున్నా, ఇది ఎర్రిపూకే)

అక్షిత : ఏంటి?

చిన్నా : ఆ వెరీ ప్రౌడ్ ఆఫ్ యూ అంటున్నా.. దా ఎక్కు అని బండి తీసాను..

అక్షిత : బాగులు..?

చిన్నా : నెత్తిన పెట్టుకో

అక్షిత : వ్వేవెవ్వే..  పట్టు అని ముందోకటి పెట్టి వెనక ఇంకోటి పట్టుకుని కూర్చుంది.

చిన్నా : లొకేషన్ ఎక్కడా?

అక్షిత : మూడు గల్లీల అవతల.. పోనీ పోనీ..

ఐదు నిమిషాల్లో పోనిచ్చాను.

అక్షిత : ఏంటిక్కడ ఎవ్వరు లేరు, నేనింకా చాలా మంది ఉంటారనుకున్నానే..

చిన్నా : లొకేషన్ కరెక్టేనా

అక్షిత : ఇదే.. అడుగుదాం పదా

చిన్నా : పదా..

అక్షిత డోర్ కొట్టింన రెండు నిమిషాలకి ఒక పెద్దాయన తలుపు తీసుకుని బైటికి వచ్చాడు.

అక్షిత : ఇక్కడ విశ్వనాధ్ అంటే..

విశ్వనాధ్ : నేనే

అక్షిత : సర్ జాబ్ కోసం ఆడ్ ఇచ్చారు కదా

విశ్వనాధ్ : అవును మీరేనా

అక్షిత : అవునండి..

విశ్వనాధ్ : ఇద్దరు భార్య భర్తలా

అక్షిత : లేదండి అమాలి పని చేసుకునేవాడు, కూలికి పెట్టుకున్నాను.

విశ్వనాధ్ : హహ.. అలాగా, ఇదే ఇల్లు. నేను నా కొడుకుల దెగ్గరికి ఈ దేశం వదిలి వెళ్ళిపోతున్నాను ఇది నాకు చాలా ఇష్టమైన ఇల్లు.. నాకు డబ్బు అస్సలు లెక్కే కాదు.. ఈ ఇంటినీ చుట్టు ఉన్న మొక్కలని జాగ్రత్తగా చూసుకుంటే అదే చాలు, అప్పుడప్పుడు నేను కొన్ని పనులు చెపుతుంటాను బ్యాంకుకి వెళ్లి రావాలి.. అంతే మీకు ఓకే అయితే ఒక ఆధార్ కార్డ్ జిరాక్స్, పాన్ కార్డ్ జిరాక్స్ ఇచ్చి వెళ్ళండి.

అక్షిత : అలాగే సర్, ఒప్పుకుంటున్నాను.. జీతం గురించి ఏం చెప్పలేదు.

విశ్వనాధ్ : ఎనిమిది వేలు ఇస్తాను.

అక్షిత : కానీ సర్ పాంప్లేట్ లో పది వేలు అని ఉంది.

విశ్వనాధ్ : అది ప్రింటింగ్ మిస్టేక్ పడింది, మీరే చెప్పండి ఇంట్లో ఉండమంటున్నాను కొంచెం జాగ్రత్తగా చూసుకోమంటున్నాను రెంటుకిస్తే నాకే ఎనిమిది వేలు మిగులుతాయి కానీ నేనే ఎదురు ఇస్తున్నాను.. నెలలో ఒక రెండు మూడు సార్లు బ్యాంకుకి వెళ్లి రావాలి అంతే.. మీకు ఇష్టమైతేనే చెయ్యండి బలవంతం లేదు.

అక్షిత : అలాగే సర్.. కానీ నేను జాబ్ చేసుకోవచ్చు కదా

విశ్వనాధ్ : మరి అలా నాకు చెపితే వద్దు అంటాను కదా, ఇంత తింగరి అమ్మాయివి నిన్ను నమ్మొచ్చా?

అక్షిత : బేషుగ్గా.. చూస్తావేంటి చెప్పు..

చిన్నా : అవును సర్ నమ్మొచ్చు. ఒక నెల చూడండి వీడియో కాల్ చేసి చూపించమనండి నచ్చకపోతే తీసేద్దాము ఈ జాబ్ లో నేను జాయిన్ అయిపోతా.

విశ్వనాధ్ : అమాలి అన్నావ్

అక్షిత : హహ.. నా ఫ్రెండ్ సర్.. నాకు మాత్రమే అమాలి, పనోడు.

విశ్వనాధ్ : సరే నేను అలా బైటికి వెళ్ళొస్తా, మీరు లగ్గేజ్ తెచ్చుకున్నట్టు ఉన్నారు చాలా కాన్ఫిడెంట్ గా ఉన్నారు.. ఈరోజే సర్దుకునే పని అయితే ఆ స్టోర్ రూం పక్కన ఉన్న బెడ్ రూం కాళిగా ఉంది అందులో సర్దుకో.. అని బైటికి నడిచాడు.

అక్షిత బ్యాగ్ వదిలేసి లోపలికి వెళ్లి ఇల్లు చూస్తుంది.. ఫోన్ తీసి మెసేజ్ పెట్టాను.

చిన్నా : గురువుగారికి ధన్యవాదాలు

విశ్వనాధ్ : సుఖపడు

నవ్వుకుని బ్యాగ్స్ తీసుకుని లోపలికి వెళ్లాను చుట్టు చూస్తుంది.. వెంటనే ఎత్తుకుని రూంలోకి తీసుకెళ్లి మంచం మీద పండేసి మీదకి ఎక్కాను.

అక్షిత : మీద లేవరా కూలోడా

చిన్నా : కులోడంటే అంత చులకనా

అక్షిత : నువ్వంటే చులకన.. లెగు.. దున్నా

చిన్నా : అమాలి అన్నావ్ అందుకే ఎత్తుకొచ్చా..

అక్షిత : అయితే మిగతా బ్యాగులు కూడా తీసుకు రాపో.. లే.. అని గిచ్చింది.

చిన్నా :  అబ్బా.. వెనక్కి తిప్పి మీద కూర్చొని పిర్ర మీద ఒక్కటి చరిచి రెండు చేతులు వెనక్కి లాగి పట్టుకుని... పూకు ముండా ఎందుకే అంత పొగరు.. ఇంకోసారి కసిరావంటే రేప్ చేసి పడేస్తా.

అక్షిత : దొంగ నా కొడకా.. లే.. అబ్బా.. నా నడుము..

చిన్నా : మూవ్ రాయనా బంగారం..

అక్షిత : లేవరా..

చిన్నా : అమాలి మోసుకొచ్చినందుకు డబ్బులు ఇవ్వలేదు మేడం.

అక్షిత : లెగు ఇస్తా

చిన్నా : ఆహా.. మీ లాంటి హై క్లాస్ వాళ్ళు మాకు డబ్బులు ఎగ్గొడతారు, నాకు రావాల్సిన డబ్బు నేనే తీసుకుంటా ఎక్కడున్నాయి.. అని మొత్తం అక్షిత మీద పడుకుని టీ షర్ట్ లో చెయ్యి పెట్టాను..

అక్షిత : నాకు తెలుసు.. నీ వెధవ వేషాలు..

చిన్నా : ఏదో దొరికింది మేడం కానీ ఇది మెత్తగా ఉంది, పక్కన ఇంకోటి కూడా డబ్బులు లేవు కానీ ఏదో దొరికింది.. ఏంటి మేడం బటాని గింజలు దాచుకున్నారా.. ఒక్కటివ్వరూ చాలా ఆకలిగా ఉంది.. అంటూనే జీన్స్ పాకెట్స్ లో చేతులు పోనించి లోపల చించేసి చెయ్యి మొత్తం లోపలికి దూర్చి తొడని పామాను.

అక్షిత : నా జీన్స్.. నిన్నేరా కొన్నది.. పంది.

చిన్నా : నాసిరకం జీన్స్ కొనడం ఎందుకు, మంచివి కొనచ్చుగా..

అక్షిత : తీసుకెళ్లి కోనీ..

చిన్నా : ఏం చెడ్డీ వేసుకున్నావే.. మెత్తగా తగులుతుంది.. పూల చెడ్డీనా

అక్షిత : ఆయన వస్తాడు లెగు..

చిన్నా : రోడ్డు మీదకి వెళ్ళాడులే.. ఇప్పుడప్పుడే రాడు.. నువ్వు చెప్పు. అని చెయ్యి పైకని డ్రాయర్ లోకి తోసాను.. అప్పటి వరకు వాగుతున్న అక్షిత సైలెంట్ గా ఉండిపోయింది.. నా కాలర్ పట్టుకున్న తన చెయ్యి లూస్ అవ్వడం గమనిస్తూనే ఉన్నాను.

అక్షిత : వదులు..

చిన్నా : వినిపించట్లా, ములుగుతున్నావ్..

అక్షిత : వది..లేయి..

చిన్నా : ఇంత నున్నగా ఉంచావ్, నా కోసమేనా?

అక్షిత : ప్లీస్..

చిన్నా : ఒక ముద్దు పెట్టు వదిలేస్తా అనగానే మూతబడుతున్న కళ్ళు తెరిచి చిన్నగా నా కళ్ళలోకి చూస్తూ నా కాలర్ పట్టుకు లాగింది.. కోర పెదాలు ఒక్క సారి ముద్దు పెట్టుకుని నాలిక తొ రెండు పెదాల మధ్యలో ఆ చివరి నుంచి ఈ చివరిదాకా రాసాను.. అక్షితే నా కింద పెదాన్ని అందుకుని చీకుతూ మధ్య మధ్యలో తన పెదాలని నాకు అందిస్తూ ఇద్దరం చుప్పు చుప్పుమని ముద్దులు పెట్టుకుంటూ పక్కకి దొల్లి అక్షితని  నా మీద పడుకోబెట్టుకున్నాను.. మా ముద్దలాట చివరికి వచ్చి చిన్నగా తన పెదాలని నా నుంచి దూరం చేస్తూ నన్ను చూసి కళ్ళతోనే నవ్వుతూ ఇంకో ముద్దు పెట్టి నన్ను వాటేసుకుని పడుకుంది.

చిన్నా : తల మీద చెయ్యి వేసి అందిన చోటే జుట్టు మీదే ముద్దు పెట్టుకున్నాను.. అక్కీ..

అక్షిత  : హ్మ్..

చిన్నా : నీకు చలిపుట్టి నట్టు, ఏదో బాధగా ఇంకేదో ప్రేమగా ఏడుపు వచ్చినట్టు కానీ అది బాధ కాదు ఇలాంటివి ఏమైనా అనిపించిందా..

అక్షిత : మళ్ళీ మొదలెట్టావా.. ఛీ.. లే అమాలోడా.. నువ్వు వచ్చిన పని అయ్యిందిగా ఇక దెంగేయి.

చిన్నా : ఎక్కడే.. పట్టుకుంటేనే కార్చేసావ్.. అని తన ముందే వేలు నోట్లో పెట్టుకుని నాకాను.

అక్షిత : (నవ్వితూ) సిగ్గు లేనోడా.. పో.. నేను సర్దుకోవాలి..

చిన్నా : మళ్ళీ పని ఉంటే పిలవండి మేడం.. ఈ సారి కూలి పని బాగా చేస్తాను.. మధ్యలో ఆపను.

అక్షిత : ఎహె.. దెంగేయి..

చిన్నా : ఇవ్వాళ డ్యూటీకి వేళ్ళకు, నీకు మా అమ్మని పరిచయం చేస్తా

అక్షిత : నాకు నువ్వే ఎవడివో తెలీదు.. నీ పేరెంట్రా అస్సలు?

చిన్నా : చెప్పనా?

అక్షిత : వద్దులే.. మీ అమ్మనడిగి తెలుసుకుంటా.. కానీ చాలా ఎక్సయిటింగా ఉందిరా.. ఇలా.. నీతో.. ఇక పో..

చిన్నా : ఇంకొక చిన్న ముద్దు, చిన్నది ప్లీజ్.. ఇక అస్సలు విసిగించను, వెళ్ళిపోతా.

అక్షిత : కళ్ళు మూసుకో..

చిన్నా : హా...

అక్షిత నవ్వుతూ వచ్చి వాటేసుకుని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి లోపలికి వెళ్ళిపోయింది..

చిన్నా : ఏమైంది ఇంకెంత సేపు..

అక్షిత : బుగ్గ మీద పెట్టాను.. నీకిదే ఎక్కువా ఇక పో..

చిన్నా : అబ్బా..

అక్షిత : వెళతావా, అంకుల్ కి ఫోన్ చెయ్యనా

చిన్నా : బై..

అక్షిత : పో పో..

చిన్నా నవ్వుకుంటూ వెళ్లిపోయాక.. అక్షిత మంచం మీద అడ్డం పడి జరిగింది తలుచుకుని సిగ్గుతొ నవ్వుకుంది.. చిన్నా పేరు ఏమైయ్యుంటుందా అని ఆలోచిస్తుంటే థ్రిల్లింగ్గా అనిపించింది.. ఇందాక చిన్నా చెప్పినట్టు గానే తన కళ్ళు కొంచెం తడి అవ్వడం గమనించి.. ఆ ప్రేమ అనుభూతి చెందుతూనే ఆశ్చర్యపోయింది.