Romance மனநிம்மதிக்கு மருந்து

[sagotharan]

"மியாவ்.." என பூனையைப் போல கத்திக்கொண்டு பூனையாகவே அந்த இளம்பெண் நடந்து சென்றாள். அப்போது அவளுடைய குண்டிகள் நளினமாக ஆடியன. நான் அவளை "ஏய்.. யாருமா நீ.." எனக்கேட்டேன். திரும்பி என்னை பார்த்துவிட்டு.. புறங்கையை பூனை போல நக்கிக் கொண்டு சென்றாள்.

நான் அவள் அறையின் வாசலில் நின்றேன். உள்ளே தரையிலிருந்த மெத்தையில் அவள் சுருண்டு படுத்திருந்தாள்.‌ நான் அருகே சென்றதும் கைகளை பூனை போல வைத்து "ஸ்ஸ்.. ஸ.." என சீறினாள். என் வரவை அவள் விரும்பவில்லை என புரிந்து. அவள் கூரிய நகங்கள் என்னை பயமுறுத்தின. காயங்களை உடலில் ஏற்படுத்தும் நகங்களை விட அங்கு நடக்கும் விந்தையான விசயம் என்னை தள்ளிபோக செய்தன.

"ஓகே.. ஓகே... நான் வெளியே போறேன்." என்று நான் தயங்கியபடி அங்கிருந்து வெளியேறினேன். எனக்கான அறையில் அமர்ந்திருந்தேன். இருந்தாலும் கதவினை சாத்தாமல் அவ்வப்போது எழும் மியாவ் ஒலிகளை கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். இன்று மாலையிருந்து புதுமையான அனுபவங்களை நான் பெற்றுக் கொண்டிருக்கிறேன். அதில் பூனைப்பெண்ணும் ஒருத்தி.

அப்போது வீரபாண்டியன் டிரையில் இரண்டு காபியை வைத்து கொண்டு வந்தார்.

"சார் கதவை சாத்தி வைக்கலையா? ஜில் காத்து வெளியே போகுமே.." என்று கதவை சாத்தினார்.
"இந்தக்காத்தே போதும் பாண்டியன். நல்லாதான் இருக்கு.. அப்புறம்.."
"சொல்லுங்க சார்.." என காபி டிரேவை நீட்டினார். ஒன்றை நான் வாங்கிக்கொள்ள.. மற்றொன்றை எடுத்துக் கொண்டு பெட்டிற்கு அருகே இருந்த நாற்காலியில் உட்காந்தார்.

"நீங்க போனதுக்கு அப்புறம் மியாவ்னு சத்தம் கேட்டுச்சு பாண்டியன். நான் என்னானு பார்த்தேன். மியாவ் மியாவ் சொல்லிக்கிட்டே ஒரு பொண்ணு பக்கத்து அறைக்கு போனா.. "
"ஹா..ஹா.. அதுவா சார்.. அவ பேரு மீனா. என் அண்ணனோட பொண்ணு. கொஞ்சம் புத்தி சுவாதினம் இல்லை. திடீருனு பூனை போல நடந்துக்குவா.. அப்ப உண்மையான பூனை என்ன என்ன செய்யுமோ அதைதான் செய்வா. கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு அவளாவே சுயநினைவு வந்து நல்லபடியா பேசுவா. நீங்க தப்பா எடுத்துக்காதிங்க" என்றார் வீரபாண்டியன்.

நாங்கள் காபி குடித்து முடித்திருந்தோம். இந்த பங்களாவின் கதைகளை பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போது.. "ம்கூம்.. என்னாங்க" என்றொரு தேன்குரல் கதவருகே கேட்டது.
"வாம்மா.. என் பிரண்டு தான்." என வீரபாண்டியன் சொன்ன பிறகு அவள் வந்தாள்.

கீழே வீரபாண்டியன் காண்பித்த பாவை விளக்கு போல இருந்தாள். கைகளில் ஒரு தட்டை ஏந்தி அதில் இரண்டு சமைத்த உணவுகளை கொண்டுவந்திருந்தாள். கைகளை ஏந்திய நிலையில் வந்ததால் எனக்கு பாவை விளக்கு போல தெரிந்தாள். மலையாள பெண் போல வேட்டியை இடுப்பில் கட்டு ரவுக்கையை மறைக்க துண்டொன்றை போட்டிருந்தாள். அவள் அத்தனை நேர்த்தி.

"இவ என் மனைவி வில்ணுபிரியா சார்" என என்னிடமும்..
"இவரு சிவபாதசேகரன். பெரிய டெக்ஸ் வைச்சிருக்காரு. என்னோட ஸ்கூல் பிரண்ட். சொன்னேன்ல" என அவளிடம் என்னை அறிமுகம் செய்தார். அவள் தலையை ஆட்டியபடி வணக்கம் தெரிவிக்க.. நானும் பதில் வணக்கம் தெரிவித்தேன்.

அவளுடைய உடல் வரிசை குலையாமல் இருந்தது. வயது முப்பத்தி ஐந்திற்கு மேல் இருக்கலாம். ஆனால் நாற்பதை தாண்டும் அளவுக்கில்லை. தொய்வடையாத முலைகளும், மடிப்பு விழாத இடுப்பும் வசீகரித்தது. கொழுத்த குதிரைபோல் கச்சிதமாக இருந்தாள்.

தட்டுகளில் சாதமிட்டு மீன் குழம்பை ஊற்றினாள். இரண்டு பொறித்த மீன்களை மற்றொரு தட்டில் வைத்தாள். வறுவல் மீன் வாசனையே மூக்கை துளைத்தது. நான் குழம்பை பிசைந்து ஒரு வாய் வைத்தேன். "வாவ்.. சச் எ பென்டாஸ்டிக்.." என பாராட்டினேன்.

"வீரபாண்டியன் உங்க மனைவி வைச்சிருக்க குழம்பு சான்சே இல்லை.‌அவ்வளவு அருமையாக இருக்கு. " என்று அவள் முகத்தை பார்த்தேன். பெருமிதத்துடன் இருந்தாள். அடுத்து வறுவல் மீனை ருசி பார்த்தேன். அதுவும் அட்டகாசம்.
"இதுக்குதான் சார். உங்களை வீட்டிற்கு கூட்டி வந்தேன். என் மனைவி கை பக்குவம்.. அப்படி."

"உண்மைதான் பாண்டியன். எதிர்பாராம உங்களை சந்திச்சாலும்.. இன்றைய‌நாள் மறக்க முடியாத நாளாகிடுச்சு."
"இதைவிட ஸ்பெசல் ஒன்னு இருக்கு சார். வாழையிலையில பொறிச்ச மீன். ஆனா அதை சோறு சாப்பிடும் போது சாப்பிடக் கூடாது. சரக்கோட சேர்த்து கடிச்சுக்கனும். அப்பதான் அதோட உண்மையான ருசி தெரியும்.. ஏன்டி பிரியா.. அப்படிதானே" என வீரபாண்டியன் மனைவியை பார்த்து கேட்க..

"எடுத்துட்டு வரட்டுமா? " என‌கேட்டாள்.
"சார் பெரிய இடம். கண்டிப்பா டிரிங்ஸ் அடிப்பாரு.. சார் சொல்லுங்க.. என்ன ரகம். ரம்மா? ஓட்காவா?" என என்னிடம் கேள்வி கேட்டார்.
"அதெல்லாம் வேணாம் பாண்டியன். டிரிங்க்ஸ் சாப்பிட்டு வண்டிஓட்ட முடியாது.‌" என்றேன்.
"சார்.. எதுக்கு நீங்க வண்டியெல்லாம் ஓட்டறிங்க.‌ டிரிங்க்சோட பொரிச்ச மீனை ஒரு கை பாருங்கள். நல்லா தூங்குங்க. நாளை காலையில கிளம்பிக்கலாம்" என வீரபாண்டியன் சொல்ல.. அதுவும் சரிதான் என தலையை ஆட்டினேன்.

நானும் வீரபாண்டியனும் சாப்பிட்டுக்கொண்டே பேசிக் கொண்டாலும்.. அவள் அருகே நிற்பது கிரக்கத்தை கொடுத்தது.
"சாருக்கு தண்ணீர் கொண்டு வா" என வீரபாண்டியன் கட்டளை இட.. அந்த தங்க தேர் நகர்ந்து பின்னழகை காட்டியபடி பார் பிரிட்ஜ் இருந்து குளுகுளு தண்ணீரை எடுத்து வந்தாள்.

அவளது பின்பக்கத்தில் துண்டு இல்லாததால் ஜாக்கெடும், பாவாடையும் நடுவே சிவந்த இடுப்பும் சிக்கென இருந்தது. மலையாள பெண்களுக்கே உரிதான நீளமான அடர்த்தியான கரு கரு கூந்தல் அந்த அழகை மறைத்தாலும்... மறைக்க கூடிய அழகா அது.

ஒத்தசடை பின்னிப்போட்டு நடந்தால் அவள் சூத்தில் மாற்றி மாற்றி தட்டிக்கொண்டு வரும்.. அந்தளவு நீளக்கூந்தல் அவளுக்கு. செக்சியாக இருந்தாலும் குடும்ப குத்துவிளக்காகவே தெரிந்தாள். அதனால் அவளை பார்க்கவில்லை. கட்டுனவனை பக்கத்தில் வைத்துக்கொண்டு எப்படி.. அவள் அழகை ரசிப்பது.

"பிரியா.. மீனை பொறிக்கிற வேலையை பாரு.." என அவளை வீரபாண்டியன் அனுப்பிவைத்தார். சிறிது நேரத்தில் நானும் திருப்தியாக சாப்பிட்டு முடித்தேன். வீரபாண்டியனும் சாப்பிட்டுவிட்டு தட்டுக்களையும் பாத்திரங்களையும் எடுத்து சென்றார். நான் பாத்ரூம் போய்விட்டு இரவு தங்குவதற்கு ஏதுவாக உடைகளை களைந்தேன். சட்டையை கழற்றி விட்டு பனியனும் பேண்டுமாக படுக்கையில் சாய்ந்தேன்.

சிறிது நேரம் இணையத்தில் டிவிட்டர், டிரேடிங் நிலவரம் பார்க்கலாம் என யோசனை வந்தவனாக கைப்பேசியை எடுத்து பார்த்தபோது நெட்வொர்க் கொஞ்சம் கூட இல்லை. அதனை வைத்துவிட்டு லேசாக கண் அசந்தேன்.