15-09-2022, 02:11 AM
নমিতাৰ জীৱনত কোনো বস্তুৰ অভাৱ নাছিল । এটাই সন্তান যদিও বা বাহিৰত থাকে কিন্তু লৰা সন্তানৰ কাৰণে ইমান চিন্তা নাছিল আৰু পঢ়া শুনা ভাল আছিল পুতেকৰ। গিৰিয়েক সন্মান দিছিল মৰম দিছিল । কিন্তু তথাপিও তাই কেতিয়াবা অকলসৰীয়া অনুভৱ কৰিছিল । গিৰিয়েকে তাইক মৰম স্নেহ দিছিল ঠিকেই কিন্তু যেতিয়াৰে পৰা শাৰিৰীক সম্পৰ্ক টো নাইকীয়া হল তেতিয়াৰ পৰা তাইক কিবা খালি খালি যেন লাগিব ধৰিলে । জীৱন টো যেন অথলে গৈছে । সেই একেই দৈন্দিন কাম কাজ ৰাতিপুৱা উঠা ভাত পানী বনোৱা ঘৰৰ কাম কাজ কৰা । ৰাতি শুৱাৰ সময়ত গিৰিয়েকৰ লগত শুয়ে ঠিকেই কিন্ত কিবা কে গীৰেকৰ গাত তাইৰ হাত চুলেই মনহৰে জাঙুৰ খাই উঠে । নমিতাই বিচাৰে তাইৰ গিৰিয়েক তাইক সাৱটি লৈ শুৱাই দিয়ে ।
মনোৰঞ্জনৰ সাধন তাই টিভি ছিৰিয়েল আৰু Instagram, Facebook এই বিলাকত জৰিত থাকিছিল ।
এদিন তাই বহু দিনৰ মূৰত পৰ্ণ মুভি চাইছিল । চোৱাৰ পিছত এনে লাগিছিল যেন তাই নিজৰ যোনী খন ঘঁহি ঘঁহি চিঙি দিবৰ মন । সহ্য নহই তাইৰ আৰু তাই সিদিনা প্ৰথম বাৰ নিজৰ যোনিত গাজৰ সুমুৱাই মৈঠুন কৰিছিল ।
শৰীৰৰ পৰা যেন এটা ভূমিকম্প হ্ৰাস পাইছিল । তাই বুজিছিল যে তাইৰ শৰীৰত এতিয়াও বহু কাম ক্ৰিৰা বাকী আছে ।
সন্ধিয়া গিৰিয়েক দিউটিৰ পৰা উভতি আহিল । তাই গিৰিয়েকক সাৱটি ধৰিলে । দিউতিৰ পৰা ভাগৰি আহিছিল মনোহৰ।
" কি কৰা তুমি। যোৱা চাহ কাপ বনাই দে ।"
নমিতাক মনোহৰে আঁতৰাই দিছিল । নমিতা বৰকৈ অপমানিত হৈছিল । বৰ দুখ লাগিছিল তাইৰ । তাই ভাবিছিল যে আগত কেতিয়াও এনে ব্যবহাৰ কৰা নাছিল তাইৰ গিৰিয়েকে । সাৱটি ধৰাতে নো কি ডাঙৰ কথা হল। দুচকুৰে পানী ওলাব খুজিছিল কিন্তু তাই চকুপানী বান্ধি ৰাখিলে।
ৰাতি খোৱা বোৱাৰ পিছত তাই শুৱাৰ আগতে আইনা খনৰ সন্মুখত থিও হৈ চুলি মেলি ফণিৰে আচুৰি আছিল । গৰমৰ কাৰণে আৰু ঘৰত গিৰিয়েক ঘনীয়েকৰ বাহিৰে কোনো নথকা কাৰণে পোছাকৰ প্ৰতি ইমান গুৰুত্ব নিদিছিল । বুকুত মেখেলা খন পিন্ধি তাই শুইছিল।
মনোহৰ মুখ তামূলী মুখ তামূলী ৰুমত সোমাই আহিছিল আৰু নমিতাক পিছপিনেৰে সাৱটি ধৰিছিল । নমিতা উচাপ খাই উঠিছিল ।
" ও জান বেয়া পাইছা নেকি ও" বৰ মৰমৰে কৈছিল মনহৰে।
ভিতৰে ভিতৰে নমিতা বৰ আনন্দ পাইছিল গিৰিয়েকৰ ইমান মৰম দেখি । কিন্তু বহিৰেৰে নেদেখালে ।
" নামাতিব মোক আপুনি । একো নহয় মই আপোনাৰ "
মনোহৰে তাইৰ স্তন দুটি দু হাতৰ মুঠিত খামুচি ধৰিছিল আৰু তিপিছিল " জান কিও খং কৰা । অলপ খঙত কিবা কৈ দিলোঁয়ে জেনিবা তাতে ইমান কিও খং কৰা ।"
" ইছ্ছচঁচঁচ সাহহহঃ কি কৰিছে আপুনি মোৰ কৰিব মন যাব । "
" বহু দিন হল নো তুক অলপো মৰম কৰা নাই ন জান । আজি তুক বৰ মৰম দিম নমি।"
নমিতাই গিৰিয়েকক সাৱটি ধৰিলে " উমম সঁচা কে মোক মৰম নকৰাই হল । আজি নো কি মন গল । খেলতো টো নেখেলিলেও এনেই মৰম টো কৰিব পাৰে হমমম "
" জান কি নো কৰিম বেমাৰে সব খাই দিলে । কিন্তু তুমি চিন্তা নকৰিবা আজি ভাল কৈ টোৰ বিলটো চুপি দিম । "
নমিতাই গিৰিয়েকৰ চকুলৈ চালে লাজ কৰি হাঁহি দিলে " ঠিক আছে ভালকৈ পানী ওলাই দিব তেনেহলে "
মনোহৰে তাইক বিচনাত বগৰাই দিলে আৰু নমিতাই মেখেলা খন ককাললৈ উঠাই দিলে আৰু ভৰি দুখনো মেলি দিলে । বালেৰে ভৰা তাইৰ মৃসন পাওৰুতিৰ নিচিনা ফুলি উঠা যোনী খন বৰ সুন্দৰ আছিল মিঠা বৰণৰ দুপাহী চেপা খাই লুকাই থাকিছিল ।
মনোহৰে বিচনাৰ কাষতে থিও হৈ আগ পিনে হালি নমিতাৰ ৰসাল যোনী খনত জিভাৰে সেলেকি দিলে মাত্ৰ নমিতা শিৰ্শিৰাই উঠিল " উহঁহহহ জান কী যে লাগিছে মোৰ । চুপা জান বৰ ভাল লাগিছে "
মনোৰঞ্জনৰ সাধন তাই টিভি ছিৰিয়েল আৰু Instagram, Facebook এই বিলাকত জৰিত থাকিছিল ।
এদিন তাই বহু দিনৰ মূৰত পৰ্ণ মুভি চাইছিল । চোৱাৰ পিছত এনে লাগিছিল যেন তাই নিজৰ যোনী খন ঘঁহি ঘঁহি চিঙি দিবৰ মন । সহ্য নহই তাইৰ আৰু তাই সিদিনা প্ৰথম বাৰ নিজৰ যোনিত গাজৰ সুমুৱাই মৈঠুন কৰিছিল ।
শৰীৰৰ পৰা যেন এটা ভূমিকম্প হ্ৰাস পাইছিল । তাই বুজিছিল যে তাইৰ শৰীৰত এতিয়াও বহু কাম ক্ৰিৰা বাকী আছে ।
সন্ধিয়া গিৰিয়েক দিউটিৰ পৰা উভতি আহিল । তাই গিৰিয়েকক সাৱটি ধৰিলে । দিউতিৰ পৰা ভাগৰি আহিছিল মনোহৰ।
" কি কৰা তুমি। যোৱা চাহ কাপ বনাই দে ।"
নমিতাক মনোহৰে আঁতৰাই দিছিল । নমিতা বৰকৈ অপমানিত হৈছিল । বৰ দুখ লাগিছিল তাইৰ । তাই ভাবিছিল যে আগত কেতিয়াও এনে ব্যবহাৰ কৰা নাছিল তাইৰ গিৰিয়েকে । সাৱটি ধৰাতে নো কি ডাঙৰ কথা হল। দুচকুৰে পানী ওলাব খুজিছিল কিন্তু তাই চকুপানী বান্ধি ৰাখিলে।
ৰাতি খোৱা বোৱাৰ পিছত তাই শুৱাৰ আগতে আইনা খনৰ সন্মুখত থিও হৈ চুলি মেলি ফণিৰে আচুৰি আছিল । গৰমৰ কাৰণে আৰু ঘৰত গিৰিয়েক ঘনীয়েকৰ বাহিৰে কোনো নথকা কাৰণে পোছাকৰ প্ৰতি ইমান গুৰুত্ব নিদিছিল । বুকুত মেখেলা খন পিন্ধি তাই শুইছিল।
মনোহৰ মুখ তামূলী মুখ তামূলী ৰুমত সোমাই আহিছিল আৰু নমিতাক পিছপিনেৰে সাৱটি ধৰিছিল । নমিতা উচাপ খাই উঠিছিল ।
" ও জান বেয়া পাইছা নেকি ও" বৰ মৰমৰে কৈছিল মনহৰে।
ভিতৰে ভিতৰে নমিতা বৰ আনন্দ পাইছিল গিৰিয়েকৰ ইমান মৰম দেখি । কিন্তু বহিৰেৰে নেদেখালে ।
" নামাতিব মোক আপুনি । একো নহয় মই আপোনাৰ "
মনোহৰে তাইৰ স্তন দুটি দু হাতৰ মুঠিত খামুচি ধৰিছিল আৰু তিপিছিল " জান কিও খং কৰা । অলপ খঙত কিবা কৈ দিলোঁয়ে জেনিবা তাতে ইমান কিও খং কৰা ।"
" ইছ্ছচঁচঁচ সাহহহঃ কি কৰিছে আপুনি মোৰ কৰিব মন যাব । "
" বহু দিন হল নো তুক অলপো মৰম কৰা নাই ন জান । আজি তুক বৰ মৰম দিম নমি।"
নমিতাই গিৰিয়েকক সাৱটি ধৰিলে " উমম সঁচা কে মোক মৰম নকৰাই হল । আজি নো কি মন গল । খেলতো টো নেখেলিলেও এনেই মৰম টো কৰিব পাৰে হমমম "
" জান কি নো কৰিম বেমাৰে সব খাই দিলে । কিন্তু তুমি চিন্তা নকৰিবা আজি ভাল কৈ টোৰ বিলটো চুপি দিম । "
নমিতাই গিৰিয়েকৰ চকুলৈ চালে লাজ কৰি হাঁহি দিলে " ঠিক আছে ভালকৈ পানী ওলাই দিব তেনেহলে "
মনোহৰে তাইক বিচনাত বগৰাই দিলে আৰু নমিতাই মেখেলা খন ককাললৈ উঠাই দিলে আৰু ভৰি দুখনো মেলি দিলে । বালেৰে ভৰা তাইৰ মৃসন পাওৰুতিৰ নিচিনা ফুলি উঠা যোনী খন বৰ সুন্দৰ আছিল মিঠা বৰণৰ দুপাহী চেপা খাই লুকাই থাকিছিল ।
মনোহৰে বিচনাৰ কাষতে থিও হৈ আগ পিনে হালি নমিতাৰ ৰসাল যোনী খনত জিভাৰে সেলেকি দিলে মাত্ৰ নমিতা শিৰ্শিৰাই উঠিল " উহঁহহহ জান কী যে লাগিছে মোৰ । চুপা জান বৰ ভাল লাগিছে "