Adultery தீபாவின் முலைப்பால்

[New man]

அந்த மனிதன் கட்ட குரலில் அமைதியாக, "மேடம், நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள்? அது என்னால் செய்ய முடியாது."
தயவு செய்து இந்த ஈரமான ஆடைகளை கழற்றிவிடுங்கள் என்று நான் சொல்கிறேன்.

“எனது பெற்றோர் சமூக சேவகர்கள். ஏழைகளை எப்படி நேசிக்க வேண்டும் என்பது எங்களுக்குத் தெரியும்" என்று ஆதிகாரமான  தொனியில் தீபா கூறினார்.

தீபா அந்த மனிதனிடம் சமீர் என்ற பயன்படுத்தப்படாத லுங்கியை கொடுத்தார். "எடுங்க! அங்கே ஒரு பாத்ரூம் இருக்கிறது. அங்கே போய் மாற்றுங்கள்."
இம்முறை தீபாவின் கட்டளையை அந்த மனிதனால் மீற முடியவில்லை. தீபா ஒரு டவலையும் லுங்கியையும் கொடுத்தாள். அந்த ஆள் பாத்ரூம் போன பிறகு ஷவர் சத்தம் கேட்டது. சிறிது நேரம் கழித்து, அந்த நபர் வெளியே வந்தார்.

அம் மனிதனின் மேல் உடல் தோல் மிகவும் செதில்களாகவும் சுருக்கமாகவும் இருந்தது. உடல் முழுவதும் முடி, தலையில் சில முடிகள் மற்றும் பெரிய தாடி வெள்ளையாகிவிட்டது. ஈர உடைகளை கையோடு கொண்டு வந்தான். அறையின் ஒரு மூலையில் அவர்களை விட்டுச் சென்றான்.
"நீங்க கவலைப்படாதீங்க.. புது டிரஸ் தருகிறேன்" என்றாள் தீபா.
அந்த நபர் ஆச்சரியத்துடன் தீபாவின் கண்களைப் பார்த்தார். அதே போல் குளிரில் நடுங்குகிறது. அவனது நிலைமையை பார்த்த தீபா, "ஐயோ.. குளிரில் நீ ரொம்ப கஷ்டப்படுகிறாய் என்று பார்க்கிறேன். இரு! நான் உனக்கு காபி போடுகிறேன். நீ இங்கயே உட்காரு" என்று அனுதாபமான குரலில் சொன்னாள் தீபா. 

தீபா அவனுக்கு ஒரு பிளாஸ்டிக் நாற்காலியைக் கொடுத்தாள்.
அப்போது தீபா காபி போட சமையல் அறைக்கு சென்றாள்.
சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு தீபா ஒரு தட்டில் காபி மற்றும் சிற்றுண்டிகளுடன் அறைக்குள் நுழைந்தாள்.
அந்த மனிதர் கட்டிலில் படுத்திருந்த துக்குனைக் காட்டி, "ஆஹா.. உங்கள் மகன் மிகவும் அழகாக இருக்கிறான்" என்றார்.
தீபா சிரித்துக்கொண்டே, "நன்றி.. நீ இவற்றை சாப்பிடு" என்றாள்.
அதற்கு அவர், "இதற்குத் தேவை இல்லை, நீங்கள் ஏற்கனவே நிறைய நல்லது செய்திருக்கிறீர்கள்."
"இதனால் எந்தப் பயனும் இல்லை. இது என் கடமை. எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். தொடங்குங்கள்."
காபியும் ஸ்நாக்ஸும் முடிந்ததும் தீபாவிடம் அந்த ஆள், "மேடம் நீங்க செய்ததற்கு நன்றி. உலகத்தில் இன்னும் நல்லவர்கள் இருக்கிறார்கள் என்பதை என்னால் பார்க்க முடிகிறது" என்றான்.
பேசும்போது தீபாவின் ஆழமான மார்பு பிளவையே பார்த்துக்கொண்டே இருந்தான் அந்த மனிதன். தீபா இந்த முறை கவனித்தாள். சற்று வெட்கத்துடன் பார்த்தாள். உண்மையில், அத்தகைய கவர்ச்சியான நைட்டியை வெளியாட்கள் முன் அணியக்கூடாது. ஆனால் அந்த மனிதனை உள்ளே அழைக்கும் முன் அவள் அவ்வளவாக கவனிக்கவில்லை. அவள் கைகளால் மார்பகங்களை மறைக்க முயன்றாள்.
மறுபுறம், வெளியில் புயலும் மழையும் நிற்கும் அறிகுறியே இல்லை. அந்த மனிதர், "ஆ! என்ன ஒரு பேரழிவு!"
"ஆம். வானிலை ஆய்வாளர்கள், நிச்சயமாக, முன்னரே கணித்திருந்தனர்."
சிறிது நேரத்தில் அந்த மனிதன் சற்று அமைதியற்றான். "நான் இந்த முறை போறேன். உன்னை ரொம்ப கஷ்டப்படுத்திட்டேன்."
"என்ன! இந்தப் பேரழிவில் எங்கே போவீர்கள்? புயல் நிற்கும் வரை காத்திருங்கள்."
அந்த மனிதர் அமைதியைக் கலைத்து, "உங்கள் வீட்டில் வேறு யார் இருக்கிறார்கள்?"
"நான், என் கணவர் மற்றும் என் மகன். நாங்கள் மூவர்."
"சும்மா? வேறு யாரும் இல்லையா?"
"இல்லை. உண்மையில் இந்த வீட்டை நாங்கள் புதிதாக வாங்கினோம். என் கணவரின் பணியிடம் இந்த நகரத்தில் உள்ளது. அதனால்தான் அவர் இந்த வீட்டை 
இங்கே வாங்கினார். எப்படியிருந்தாலும், உங்களிடம் யார் இருக்கிறார்கள்?" தீபா அவனிடம் கேட்டாள்.


மனிதன் சிரித்தான். "நானா? இந்த உலகில் எனக்கு யாரும் இல்லை, நான் தனியாக இருக்கிறேன், இப்போது இறக்க காத்திருக்கிறேன்."
"ஏன் அப்படிச் சொல்கிறாய்? எப்பொழுதும் தனியாகத்தானே இருந்தாய்?"
"இல்லை. நான் வேறு மாநிலத்தில் குடியிருந்தேன். நான் எனது கடன்களை எல்லாம் விற்று வேலைக்காக இந்த மாநிலத்திற்கு வந்தேன். எனக்கு ஒரு மனைவியும் இன்னொரு மகனும் இருந்தனர். அப்படித்தான் எங்கள் நாள் சென்றது. பிறகு ஒரு நாள் என் மகன் சாலை விபத்தில் இறந்தார். . ரெண்டு பேரும் தங்கியிருந்தோம்.அப்புறம் என் மனைவி ஒரு பத்தாண்டுக்கு முன்னாடி டைபாய்டுல இறந்துட்டாங்க.. இப்போ தனியா இருக்கேன்.. இந்த ஊருக்கு ஒரு பக்கத்துல ஒரு குடிசையில இருக்கேன்.. "நிஜமாவே அதைக்
கேட்டு ரொம்ப வருத்தமா இருக்கு.."
தீபா பார்த்தாள் . அவன் கண்களில் கண்ணீர்.அவள் மிகவும் வருந்தினாள்.அந்த மனிதன் பிளாஸ்டிக் நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தான்.அப்போது தீபா சோபாவில் அமர்ந்திருந்தாள்.

இருவருக்கும் ஒரு அடி தூரம்.அவனை ஆறுதல்படுத்த தீபா அவன் முழங்காலில் கையை வைத்தாள்.அவன் பார்த்தான். தீபாவின் கண்களுக்குள்.பின் அழுதுகொண்டிருந்த குரலில், "இன்று என் மனதின் வலியைப் பகிர்ந்துகொள்வதை முதலில் பார்த்தேன். நீங்கள் எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறீர்களோ, அவ்வளவு அழகாக உங்கள் மனம் இருக்கிறது."
தீபா இந்த முறை வெட்கப்பட்டாள். "நான் அழகாக இருக்கிறேன் என்று யார் சொன்னது? நீங்கள் பொய் சொல்கிறீர்கள்."
"இல்லை, சத்தியமாக, மேடம். 

நீங்கள் மிகவும் அழகாக இருக்கிறீர்கள். உங்களைப் போன்ற ஒரு மனைவியைப் பெற்ற உங்கள் கணவர் மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி."
"அப்படியா? என் கணவர் நான் அழகாக இருப்பதாகச் சொன்னதில்லை!"
"நிச்சயமாக நீங்கள் அழகாக இருக்கிறீர்கள், நான் சொல்ல வேண்டும்!" அந்த மனிதன் தீபாவின் மார்பகங்களையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்