பாதை மாறிய பவித்ரா

[pavithrame]

என் பெயர் பவித்ரா. இப்போ எனக்கு வயசு 22. இது என் லைப்ல நடந்த சில இன்சிடெண்ட்ஸ் பத்தி தான் சொல்ல போறேன். 

என் குடும்பத்தை பத்தி சொல்லனும்னா நான், அண்ணா வினோத் என்னை விட 4 வயசு பெரியவன். அம்மா - ஹவ்ஸ்ஒயிப். அப்பா - ஒரு சின்ன சிவில் கம்பெனி வச்சி இருக்காரு. 

நான் +2 வரைக்கும் வீட்டுல இருந்து தான் படிச்சேன். படிப்புல ரொம்ப சுமார் தான். பக்கத்தில இருக்க ஆர்ட்ஸ் காலேஜ்ல படிக்குறேன்னு சொல்லியும் கேட்காம என் ரெண்டு புள்ளையும் இன்ஜினீரியிங் தான் படிக்கனும்னு சென்னைல இருக்க ஒரு அட்டோனோமாஸ் காலேஜ்ல IT டிபார்ட்மெண்ட்ல சேர்த்து விட்டுட்டார். 

முதல் வருஷம் சேர்ந்தப்போ எனக்கு கரெக்டா 18 வய்சு. எனக்கு செக்ஸ் பத்தி எல்லாம் அவ்வளவா தெரியாது.கேர்ள்ஸ் ஸ்கூல் அப்டிங்கறதாலே பசங்க சாவகாசமும் கிடையாது. ட்யூஷன்ல மட்டும் தான் பசங்க கூட சான்ஸ் ஆனாலும் அப்பா வந்து ட்ராப் பண்ணிட்டு பிக் பண்ணிட்டு போறதால பசங்க என்கிட்டே அதிகமா பேசவும் மாட்டாங்க. என் ப்ரண்டு ஒருத்தி மட்டும் ட்யூஷன்ல ஒரு பையனை லவ் பண்ணிட்டு இருந்தா. அவ கொஞ்சம் கொஞ்சம் சொல்லி கொடுத்தது தான் என்னோட செக்ஸ் நாலெட்ஜ். என்னதான் பொண்ணுங்க படிக்குற ஸ்கூலா இருந்தாலும் ஒரு சில வாத்தியாரு இருந்தாங்க அதுல சில பேரு படிக்குற பொண்ணுங்கள எல்லாம் விட்டு என்னை தான் ஹோம் ஒர்க் எல்லாம் கலெக்க்ட் பண்ணிட்டு ஸ்டாப் ரூம் எடுத்து வர சொல்லுவாங்க, நீ இன்னும் நல்லா படிக்கணும்னு தொட்டும் தொடாமலும் அட்வைஸ் பண்ணுவாங்க. எனக்கு அப்போ ரீசன் தெரியல. அதெல்லாம் லேட்டா தான் அண்டர்ஸ்டாண்ட் பண்ணிக்கிட்டேன். மிச்ச பொண்ணுங்க எல்லாம் ஒல்லி குச்சி மாதிரி இருக்கப்போ சின்ன வயசுல எனக்கு முலையும் குண்டியும் நல்ல பெருத்து போச்சு. நான் ஸ்கூல் யூனிபார்ம்ல இப்படி தான் இருந்தேன். 



காலேஜ் ஜாயின் பண்ணுற நாள் வந்தப்போ அம்மா அப்பா வாடகை கார்ல வந்து காலேஜ் ஓரியன்டேசன் முடிச்சு ஹாஸ்டல் ரூம்ல விட்டு போனப்போ அழுகையை நிறுத்தவே முடியல. நான் அழுகறத பார்த்து அம்மாவும் அழ ஒரு மினி சீரியல் மாதிரி இருந்திச்சு. கடைசியா வெளியே கூட்டி போய் டின்னர் சாப்பிட வச்சிட்டு திரும்ப போனாங்க. 

நான் திரும்ப ரூமுக்கு வந்து அழுதிட்டு இருந்தேன். ஹாஸ்டல் ரூம் ட்வீன் ஷாரிங் ரூம். இன்னொரு பெட் மேல பேக் எல்லாம் இருந்திச்சு ஆனா யாருமே இல்லை. கொஞ்சம் நேரம் வெயிட் பண்ணி பார்த்துட்டு கதவை லாக் பண்ணிக்கிட்டேன். திரும்ப 9.30 மணிகிட்ட அம்மா போன் பண்ண அழ ஆரமித்தேன். அம்மா அழுகாம போய் தூங்கு என்று போனை வைத்தாலும் அழுகை நிற்கவில்லை. 

அப்போ ரூம் கதவு தட்டப்படட்டது, அழுகையை துடைத்துவிட்டு கதவை திறந்தேன். ஒரு பெண் ஜீன்ஸ் ட்ஷர்ட்டில் நின்று கொண்டு இருந்தாள். 



“ஹாய் ஐ அம் ப்ரீத்தி, இது என் ரூம். அந்த பெட்” என்று லக்கேஜ் இருந்த பெட்டை காட்டினாள். 

“பவித்ரா”

“என்னாச்சு டல்லா இருக்க, சீனியர்ஸ் ஏதாவது ராகிங்”

“இல்ல, பர்ஸ்ட் டைம் வீட்டை விட்டு வரேன்”

“போக போக சரியாகிடும் டோன்ட் ஒற்றி” என்று சமாதான படுத்திவிட்டு நேராக அவள் பேகை திறந்து ஏதோ தேட ஆரம்பித்தாள். 

“இங்கே ராகிங் எல்லாம் இல்லைன்னு ஓரியென்ட்டேஷன்ல் சொன்னாங்க”

“அது அப்படி தான் சொல்லுவாங்க” என்று சொல்லிவிட்டு கூலாக டிஷர்ட்டை கழட்டி போட்டுவிட்டு பேகில் இருந்த நைட்டியை எடுத்து போட்டு விட்டு பேண்டை கழட்டினாள். அடுத்தது பேண்டி மற்றும் ப்ரா எல்லாம் கழட்டி அழுக்கு துணி போட வைத்து இருந்த ஒரு பேகில் போட்டாள்.

“நீ டிரஸ் மாத்தலையா பவித்ரா”

“ஹ்ம்ம்” என்று சொன்னாலும் அவள் முன்பு மாத்த ஒரு மாதிரி இருந்தது. பர்ஸ்ட் இயருக்கு மட்டும் பாத்ரூம் ஷாரிங் என்பதால் அங்கு போகலாமா என்று யோசித்தேன். ப்ரீத்தி பேகில் இருந்த ட்ரெஸ்ஸை எல்லாம் எடுத்து கப் போர்டில் அடுக்க ஆரம்பித்தாள், அந்த சந்தர்ப்பத்தில் சட்டென நைட்டி மாற்றிவிட்டேன். ப்ரா ஜட்டி எல்லாம் கழட்ட கூச்சமாக இருக்க அதை கழட்டவில்லை. பிறகு எந்த டிபார்ட்மென்ட், எந்த ஊர் போன்ற விஷயங்களை எல்லாம் பேசிவிட்டு இருவரும் தூங்கினோம். 

அப்போது “தட் தட் தட்” என கதவை தட்டும் சத்தம். நான் எழுந்த போது தான் ப்ரீத்தியும் எழ ஏதாவது பயர் ஆக்சிடென்ட் ஆகி விட்டதா என்கிற பயத்தில் கதவை திறக்க தப் தப்பென ஒரு பத்தி பதினைந்து ஊஊஊஊ என்ற கூச்சலுடன் ரூம் உள்ளே நுழைந்தனர்.