ఆదిత్య ~ లవ్ పార్ట్

[Takulsajal]

9

నేను అను ఇద్దరం ఎగ్జామ్ రాసి ఇంటికి వచ్చాము, సౌండ్ వస్తుందని చూస్తే ఇంట్లో ఏదో కార్పెంటర్ వర్క్ జరుగుతుంది. వెళ్లి చూసేసరికి అందరూ హాల్లోనే కూర్చున్నారు.

మేము మామూలుగానే వెళ్లి పక్కన కూర్చుని పలకరించాము.

మంజుల : రేపటి నుంచి హాలిడేస్ కదా ఇక మమ్మల్ని ఫుల్లుగా టార్చర్ చెయ్యడానికి ఏమేమి ప్లాన్స్ వేసుకున్నారు.

అను : అలా ఏం లేదే.. ఏ బావా

ఆదిత్య : ఏం మాట్లాడుతున్నవే పిచ్చి లేసిందా, దా నాకు కధలు చెప్పుదూ నిద్ర వస్తుంది పడుకుందాం.

రాజు : రేయి ఆది మా వల్ల కాదురా ఇంక, మీ రూంలో మీరు ఉండండి మా రూంలో మేముంటాం.

ఆదిత్య : ఏంటమ్మా అంతేనా, నాకు ఇష్టం లేదే

మంజుల : ఓవరాక్షన్ చెయ్యకింక, అయినా ఈ నాలుగు రోజులే తరువాత మీ ఇద్దరిలో ఒకరు హాస్టల్లో ఉండాలి, ఎవరు ఉంటారో ఎవరు హాస్టల్ కి వెళతారో మీరే నిర్ణయించుకొండి.

అను కోపంగా లేచి నిల్చుది.. అందరూ అను వైపు చూసారు.

అను : నేనే పోతాను హాస్టల్కి ఇప్పుడే పంపించేయ్యండి.. అని లేచింది ఏడుపు మొహం పెట్టుకుని.

రాజు : రేయి అందరూ కలిసి నా తల్లిని ఏడిపిస్తున్నారా, ఊరికే అన్నాంరా నువ్వు నీ బావతోనే ఉండు సరేనా, నా బంగారం కదూ ఇలా ఏడిస్తే అస్సలు బాలేదు, వారం రోజుల నుంచి నీ నవ్వు మొహం కనిపించకపోయేసరికి నాకు ఒక్క పని కూడా సరిగ్గా అవ్వట్లేదు అన్ని చికాకు చికాకుగా ఉంటున్నాయి, అందరికీ చెప్తున్నా వినండి నా తల్లిని ఏడిపిస్తే ఊరుకోను చెప్తున్నా. ఇక పో నీ బట్టలు పుస్తకాలని తీసుకుని నీ రూంలోనే ఉండుపో.

మంజుల : వీడ్ని చూడండి, ముసి ముసిగా నవ్వుకుంటున్నాడు సంబరంగా ఉంది అయ్యగారికి, దున్నపోతా మొత్తానికి వీళ్ళ పంతం నెగ్గించుకున్నారు.

సరిత : నేను ముందే చెప్పా, వద్దు వదినా అని నువ్వు నా మాట వింటే కదా

ఆదిత్య : మా మంచి అత్తయ్య.. అని వాటేసుకున్నాను.. అను ఆనందంగా లోపలికి వెళ్ళింది బట్టలు పుస్తకాలు ఆదిత్య రూంలో పెట్టుకోడానికి. మావయ్య నాన్నలు బైటికి వెళ్లిపోయారు నవ్వుకుంటూ.

సరిత : రేయి అల్లుడు, జాగ్రత్త ఇద్దరు కొంపలు మునిగే పని చేసి మాకు చెడ్డ పేరు తేవద్దు, తల దించుకునేలా అస్సలు చేయొద్దు.

ఆదిత్య : అలాగేలే..

మంజుల : ఈ ఆంబోతుకి కాదు చెప్పాల్సింది, దానికి చెప్పు జాగ్రత్తలు.. ముందు ఆ టీ షర్ట్లు, జీన్స్ మానిపించి సుబ్బరంగా చుడిధార్ కుట్టించు.

ఆదిత్య : టీ షర్ట్లు జీన్స్ ఏ బాగుంటాయె.. చుడిధార్లు అయితే...

సరిత : అయితే..

ఆదిత్య : అయితే.. అమ్మా రాత్రికి ఏం కూరా..

మంజుల : వీడ్ని పట్టుకొని నువ్వు చిన్న పిల్లాడన్నావు..

సరిత : రేయి నాకు భయంగా ఉందిరా, నాకెందుకొ హాస్టల్ ఆప్షన్ బెటర్ అనిపిస్తుంది.

వెంటనే అమ్మని అత్తయ్యని వాటేసుకున్నాను.

మంజుల : చూడు ఇక కాకా పడతాడు..

ఆదిత్య : అమ్మా, అత్తయ్య నిజంగా అను ఈవారం నా పక్కన లేకపోతే నాకస్సలు పిచ్చి లేచిందే,  మీరు ముందే మమ్మల్ని కొంచెం దూరంగా ఉంచాల్సింది, అను నా పక్కన లేకుండా నేనస్సలు ఉండలేను..

సరిత ఆదిత్య మొహం పైకి ఎత్తి "రేయి ఏడుస్తున్నావా, లేదు నాన్నా మీరిద్దరు కలిసి ఉంటే అంతకన్నా మాకు కావాల్సింది ఏముంది చెప్పు, చూడు వదినా అందరం కలిసి ఏడిపించేసాము, చిన్నప్పుడు పాలకి కూడా ఎప్పుడు ఏడవలేదు నా అల్లుడు.. అలాంటిది వాడి కంట్లో నీళ్లు తెప్పించాము.." అని చీర కొంగుతో ఆదిత్య కళ్ళు తుడిచింది.. మంజుల కూడా ఆదిత్య తల నిమిరింది, అనురాధని ఎంతగా ప్రేమిస్తున్నాడో తెలిసి.

ఇంతలో అను కోపంగా ఆదిత్య ముందుకు వచ్చి "బావా వీళ్ళు మన రూం డోర్ తీయించేస్తున్నారు, అందుకే మనం ఒకే రూంలో ఉండడానికి ఒప్పుకున్నారు" అని అంది.

నేను అత్త వైపు చూసాను, సరిత నవ్వుతూ "సారీ.. మీ అమ్మని అడుగు నాకేం సంబంధం లేదు" అంది. అమ్మని చూస్తే కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది లేచి అమ్మ వెనకాల వెళ్ళాను. అను అత్తయ్యతొ పొట్లాడుతుంది. లోపలికి వెళ్లి అమ్మ పక్కన నిల్చుని కోపంగా చూసాను..

ఆదిత్య : మా మీద అస్సలు నమ్మకం లేనట్టుంది.

మంజుల : చూడు నాన్నా, ఈ ఇంట్లో అందరికంటే నా మనస్సాక్షి కంటే ఎక్కువగా నిన్నే నమ్ముతాను, కానీ ఇది కరెక్ట్ కాదు. అను నువ్వు ఏకమవుతే నాకంటే సంతోషించే వాళ్లు ఈ భూమ్మీద మరొకరు ఉండరు కానీ ఇలా ఉంటే అత్తయ్య ఏమనుకుంటుంది.. నీ మీద ఎంత ప్రేమున్నా అనురాధ తన కన్న కూతురు కదా..

ఆదిత్య : కానీ అత్తయ్యకి ఇష్టమే కదా.

మంజుల : అవును అత్తయ్యంటే మన మనిషి ఏమనుకోదు, మరి నీ రవి మావయ్య, తను కూడా అలా అనుకుంటాడని నేను అనుకోవట్లేదు.. ఏ తండ్రి పెళ్లి కాక ముందే ఇలాంటి నిర్ణయం తీసుకోడు, మనల్ని చూసి మౌనంగా ఉంటున్నాడంతే.. ఇవన్నీ నీకు చెప్పకూడదనే అనుకున్నాను కానీ నువ్వు నీ ప్రేమలో పడి ఇవన్నీ అర్ధం చేసుకోవట్లేదు.. నీకు కావాల్సిందే కాకుండా అన్ని ఆలోచించు నేను చేసేది తప్పా ఒప్పా అని నీకే అర్ధమవుతుంది.

ఆదిత్య : కొంత నిట్టూర్చినా అమ్మ చెప్పిన దాంట్లో వంద శాతం నిజం ఇంది..  అవును, నువ్వు చెప్పింది కూడా నిజమే. నేను ఇవేమి ఆలోచించలేదు అందరినీ బాధ పెట్టాను, సరే నువ్వు అనుకున్నట్టే చెయ్యి ఇద్దరం కొంచెం దూరంగానే ఉంటాంలే మా పెళ్ళైయ్యే వరకు.

మంజుల : అందరూ ఒప్పుకున్నారుగా, ఒకే రూంలో ఉండండి పరవాలేదు కానీ అందరి ముందు మాత్రం జాగ్రత్త... ప్రేమగానే ఉండండి కానీ కొంచెం డిస్టెన్స్ మైంటైన్ చెయ్యండి. ఇక డోర్ సంగతికి వస్తే నీకొక సీక్రెట్ చెప్పనా... అని నా చెవి దెగ్గరికి వచ్చి.. రాత్రి రెండున్నర నుంచి పొద్దున్న నాలుగున్నర వరకు ఏ మనిషి నిద్ర లేవడు, ప్రశాంతంగా పడుకునే టైం అది.. నేనేం చెప్తున్నానో అర్ధం అవుతుందా.


నేను నవ్వాను.. అమ్మని కౌగిలించుకుని సిగ్గు పడుతూ..

మంజుల : జాగ్రత్త తొందర పడకు.. ముఖ్యంగా ఈ వయసులో ఉన్న అమ్మాయిలకి కోరికలు ఎక్కువగా ఉంటాయి.. మీకు ఇంకా చాలా టైం ఉంది ఏ వయసులో జరిగేది ఆ వయసులో జరిగితేనే ఒక అందం చందం.. జీవితానికి ఆనందం.. ఇది జ్ఞాపకం పెట్టుకో.

ఆదిత్య : అమ్మా.. రియల్లీ లవ్ యు మా.. నువ్వు చాలా గ్రేట్.

మంజుల : ఇక పో.. ఈ పొగడ్తలు, ఈ ముచ్చట్లు నీ పెళ్ళాంతొ పెట్టుకో. అని రెండు కప్పుల బూస్ట్ అందించింది.

...........................................................................

సరిత : ఏంటే కంట్లో నుంచి పట పటా కారాయి కన్నీళ్లు, వాడంటే అంత ఇష్టమా..

అను : హహ..

సరిత : చెప్పూ...

అను : ఏమో తెలీదు, కానీ మీరు కావాలా బావ కావాలా అంటే అలోచించకుండా బావతో వెళ్లిపోయేంత ఇష్టం..

సరిత : అబ్బో.. అంటే వాడికోసం మమ్మల్ని వదిలేస్తావా

అను : కానీ నువ్వు నన్ను వదలవు, నేనంటే నీకు ఎంత ఇష్టమో నాకు తెలుసు.. థాంక్స్ మా..

సరిత : దేనికి?

అను : అన్నిటికి..

సరిత : సరే సరే.. అదిగో వస్తున్నాడు చూడు.

అను లేచి ఆదిత్య చేతిలో ఉన్న కప్ అందుకుని కూర్చుంది.

ఆదిత్య : ఇంకా అత్తా, ఈ సారి హాలిడేస్ కి ఎక్కడికి వెళదాం.

సరిత : అవును మర్చిపోయా, ఈ సారి హాలిడేస్ కి మనం వెళ్ళటం లేదు, ఊరి నుంచి మా అత్త వస్తుంది.

ఆదిత్య : ఎవరు?

అను : మా నాయనమ్మ.. ఎందుకు వస్తుందే ఇక్కడికి.

సరిత : అక్కడ వాళ్ళు ఏటో వెళుతున్నారట అందుకని కొన్ని రోజులు ఉండటానికి వస్తుంది.

ఆదిత్య : అలాగ, సరే నేను అలా బైటికి వెళ్ళొస్తా ఏమైనా కావాలా

సరిత : ఏమైనా గుర్తొస్తే ఫోన్ చేస్తారా

రాత్రికి భోజనం చేస్తుంటే అందరూ నన్ను అనుని చూసి నవ్వుతుంటే సిగ్గేసి ఇద్దరం టక టకా తినేసి రూంలో పడ్డాం, మేము పడుకునే దాకా మాతో ముచ్చట్లు పెట్టి అనే కంటే మాకు కాపలా ఉండి అనొచ్చు, పడుకున్నట్టు నటిస్తే గాని మమ్మల్ని వదిలి పోలేదు..

రాత్రి పన్నెండింటికి అను లేచి నన్ను లేపింది.

అను : బావా బావా.. లే..

ఆదిత్య : లేచే ఉన్నా, పడుకో నేను లేపుతా..

అను : అబ్బా..

ఆదిత్య : ఇలా రా..

అను ఆ మంచం మీద నుంచి లేచివచ్చి నా మీద పడుకుంది, ఇద్దరికీ దుప్పటి కప్పి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను.

ఆదిత్య : పడుకో.. నిద్ర పాడు చేసుకోకు అన్నిటికంటే ఆరోగ్యం ముఖ్యం.. నేను లేపుతా అప్పుడు ఎంజాయ్ చేద్దువు.. అని తల నిమురుతూ గట్టిగా వాటేసుకుని పడుకున్నాను.. అను లేచి తన టీ షర్ట్ విప్పేసి నాది కూడా లాగేసి నన్ను కరుచుకుని కళ్ళు మూసుకుంది, నాకు నిద్ర ఎగిరిపోయినా తనని ఏదేదో చేసెయ్యాలన్నంత కామం రాలేదు.. అలాగే కళ్ళు మూసుకుని వెచ్చగా వాటేసుకుని ఆ ఎత్తులు నా ఛాతి మీద నాలుగుతుంటే ఆస్వాదిస్తూ పడుకున్నాను..


పొద్దున్నే మెలుకువ వచ్చింది అనుని లేపబోయాను కానీ ఆ మొహం చూసి తన నిద్ర చెడగొట్టబుద్దికాలేదు అలా నా ఒళ్ళో పెట్టుకుని చూస్తూ ఉన్నాను.. సంకలో చెయ్యి పెట్టి చూస్తే వెచ్చగా ఉంది అలాగే గట్టిగా వాటేసుకుని తన ఒంటి వాసన పీల్చుకుంటూ పడుకున్నాను.. మళ్ళీ ఐదు అవుతుందనగా అనుని లేపాను..

అను : పొద్దున్నే లేపుతా అన్నావ్.

ఆదిత్య : మెలుకువ రాలేదు, ఇలా నిన్ను వాటేసుకుని పడుకుని వారం అవుతుంది కదా, చాలా మత్తుగా హాయిగా నిద్ర పోయాను.

అను : అవును నేనూ అంతే, అని పెదాలని దెగ్గరికి తెచ్చింది.

కోర పెదవులని నా నోట్లోకి తీసుకుని ఎంగిలి జుర్రుతూ సన్ను మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతున్నాను.. నా నుండి విడిపడింది.

అను : నాకేం నొప్పి పుట్టదు బావా గట్టిగా పిసుకు..

ఆదిత్య : ఇప్పుడే వద్దులే.. మళ్ళీ సైజలు పెరిగితే అదో తలనొప్పి అని మళ్ళీ తన పెదాలు అందుకున్నాను.

కలవక కలవక మళ్ళీ కలిసిన కొడుకు కోడలు ఎలా ఉన్నారో అని పొద్దున్నే మెలుకువ వచ్చి లేచిన మంజుల , కొడుకు రూం దెగ్గరికి వచ్చి ఒంటి మీద బట్టలు లేకుండా ఒకరినొకరు అల్లుకుపోయి ముద్దులాటలో మునిగిపోయిన జంటని చూసి మురిసిపోయింది, ఇంకా చూడాలని ఉన్నా వాళ్ళని మధ్యలో కదిలించాలని లేకున్నా తప్పక సౌండ్ చేసింది.

ఆదిత్య అను విడిపోయి ఇద్దరూ టీ షర్ట్లు వేసుకుని బైట పడ్డారు, ఆదిత్య నేరుగా కిచెన్ లోకి వెళ్లి మంజులని పలకరించాడు.

మంజుల : అను వాళ్ల నాయనమ్మ ఇవ్వాళ వస్తున్నారట, నా భయం అంతా మీ గురించే.

అనూ కూడా లోపలికి వచ్చింది..

ఆదిత్య : అను.. మీ నాయనమ్మ ఎలా ఉంటుంది, మంచిదేనా

అను : ఎప్పుడు అందరి మీద అరుస్తూ ఉంటుంది.. అస్సలు ఎందుకు వస్తుందో ఏంటో.. మొత్తానికి ఏదో పని పెట్టుకునే వస్తుంది.

నేను అమ్మా ఒకరినొకరం చూసుకున్నాం..