Romance மனநிம்மதிக்கு மருந்து

[sagotharan]

வீரபாண்டியன் என்ற புது நண்பர் அவர் வீட்டிற்கு விருந்துண்ண அழைக்க.. தவிர்க்க முடியாமல் அவரோடு காரில் பயணித்தேன். அவர் சொன்னபடி மாயனூர் ரயிலடிக்கு முன்புள்ள சாலையில் வண்டியை திருப்பினேன்.

ஒரு பத்து வீடுகள் இருக்கும். அதன் பின் இருபுறமும் வயல்வெளிகள். வாழையும், நெல்லும் நிறைந்திருந்தது. ஆங்காங்கு மயில்கூட்டம். முன்பெல்லாம் மலைகளில் மட்டுமே இருந்த மயில்கள் இப்போது தரையில் இருக்கின்றன.

"மயிலெல்லாம் பார்க்கவே ஆச்சரியமாக இருக்கு பாண்டியன்" என்றேன்.
"ஆமாம் சார். இப்ப இரண்டு மூனு வருசமா இப்படி மயில்களோட வரத்து அதிகமா இருக்கு. இங்க விவசாயமே பண்ண முடியலைனு நிறைய பேர் தென்னை வைக்க ஆரமிச்சுட்டாங்க.."
"அப்படியா..? இதெல்லாம் எனக்கு புது நியூஸ். நாம அப்படியே டெக்ஸ்டைல்ஸையே கட்டிக்கிட்டு அழுவறதால இதெல்லாம் தெரியல.."

வயல்கள் தாண்டியதும் ஒரு பாழடைந்த சிவன் கோயில் வலது புறம் கீழ்புறத்தில் இருந்தது. நான் அதை கவனிக்கவும்..
"இது சோழர்கள் காலத்து சிவன் கோயில் சார். மூலவர் இருக்கிற கட்டிடமும், முன்னாடி பெரிய கல்மண்டபமும் மட்டும் தான் மிஞ்சி இருக்கு. பிரதோசத்துக்கு செம கும்பலாக இருக்கும்.." என்றார்.
"கோயிலோட பேர் என்ன?" என கேட்டேன்.

"ஏதோ ருத்ரபுரீசுவரரோ.. ருத்ராட்சபுரீஸ்வரரோனு சொன்னாங்க" என்றார்.
"ஓகோ.. உங்களுக்கு கடவுள் பக்தி அதிகமா இருக்கும் போலவே.. நிறைய தெரிஞ்சு வைச்சிருக்கிங்க" என்றேன்.

"எனக்கு இல்லசார். என் பொண்டாட்டிக்குதான் இதெல்லாம் ரொம்ப இஸ்டம். கிருத்திகை, பௌர்ணமி, அமாவாசை, அட்டமி என எல்லாத்துக்கும் விரதம் இருப்பா.. எல்லா கோயிலுக்கும் போயிட்டு வருவா" என அவர் மனைவியை நினைத்து வியந்து பாராட்டினார்.

"உங்க மனைவியும் பயபக்தியா இருப்பாங்களா சார்" என வீரபாண்டியன் கேட்க..
"இருந்தாங்க பாண்டியன். இப்ப இல்ல.. நான் தனியாளுனு சொன்னேன் இல்லை..‌ "
"அடடா.. சாரி சார்.. ரொம்ப சாரி. நீங்க சொன்னதோட உள் அர்த்தம் எனக்கு அப்ப சரியா விளங்கல.. " என வீரபாண்டியன் மன்னிப்பு கேட்டார்.

"பரவாயில்லை பாண்டியன். விடுங்க" என்று சமாதானம் செய்தேன். அதற்குள் கைப்பேசியில் ஒரு அழைப்பு.. காரை மிதமான வேகத்தில் ஒட்டிக்கொண்டே யாரென பார்த்தேன். ஜிஜிஎம் ரூபன். வண்டியை ஓரம் கட்டினேன். ஓரமாக‌ நிறுத்திய இடத்தில் சில வீடுகள் இருந்தன.

"ஹலோ சொல்லுங்க ரூபன்.‌"
"ஹலோ சார். மெயின் ஆபிஸ் ஹாஸ்டலில் சின்ன இஸ்யூ"
"சொல்லுங்க ரூபன். என்ன இஸ்யூ?"
"தமிழ் பசங்க இந்தி பசங்களுக்குள்ள சின்ன கிளாஸ் ஆகிடுச்சு சார்."
"வாட்.. ஸ்டேடஸ் என்ன?" என பதறித் கொண்டு கேட்கும் போது.. என் வண்டிக்கு எதிரே ஒரு பருவப்பெண் மாரில் பாவாடையை தூக்கி கட்டிக் கொண்டு சாலையை கடந்தாள்.

அடர் பச்சை நிற பாவாடையில் அவளது கோதுமை நிற மேனி தூக்கலாக தெரிந்தது. உள்ளாடைகள் இல்லாத அவள் மாம்பழங்கள் வடிவழகை பாவாடையில் முட்டி காண்பித்தன. அவள் மாம்பழங்கள் காம்புகளை கொண்டு பாவாடையை குத்தின‌.

மார்வரை துணி இல்லாத அவளது உடலும் கெண்டைக்கால் வரை ஏறிய அவள் பாவாடையும் எனக்கு கிரக்கத்தை ஏற்படுத்தின. அவள் துள்ளி குதித்து சாலையை கடந்து சாலை ஓரத்தில் இருந்த குழாய் அடியில் குத்துக்காலிட்டு உட்காந்தாள்.

அவளுடைய முதுகுபகுதியில் பாவாடை இறங்கி தெரிந்தது. முழு முதுகையையும் தரிசிக்க முடிந்தது. நடுவே தண்டுவட பிளவும் இருபக்க கொதுப்பு சதையும் கிரக்கத்தை ஏற்படுத்தின. பாதங்களில் அவளது முழு உடல் எடையும் இறங்கியது.

குழாயை திருகி தண்ணீரை குழாய் அடியில் இருந்த பேசினில் நிரப்பிக்கொண்டு ஒரு ஜக்கை எடுத்து தன்மேல் ஊற்றினாள். அது பளிங்கு மேனியில் பட்டு தெறித்து வழிந்து அருவி போல ஓடியது. ஓடும் தடமெங்கும் அவளுடைய‌ ஒரே ஆடையான பாவடையில் பட்டு ஈரமாக்கி உடலழகை கூட்டியது. கொழுத்த குண்டிகள் ஈரப்பாவடையில் ஒட்டி அந்த சதைப்பகுதிகளை எனக்கு காட்டின.

ஜிஜிஎம்.. "ஹலோ.. சார்.. "
"ஹலோ.. சார் டூ யூ ஹியர் மீ" என கதறும் சத்தை கேட்டு நினைவுக்கு வந்தேன். வீரபாண்டியன் நான் பேசுவதையே கவனித்துக் கொண்டிருந்தார். எதிர்தரப்பு பேசுவதை அவர் கேட்கமுடியாது என்பதால் நான் கவலையின்றி இருந்தேன்.‌

"சொல்லுங்க ரூபன்.. இப்ப தெளிவா கேட்குது. நெட்வொர்க் இஸ்யூனு நினைக்கிறேன் " என மழுப்பினேன்.
"பிராபலத்தை சால்வ் பண்ணிட்டோம். தமிழ் பசங்களோட மொபைல் இரண்டு திருடு போயிடுச்சு. அதை இந்தி‌பசங்க தான் திருடியிருப்பாங்கனு கேட்க போய் கிளாஸ் ஆகிடுச்சு"
"அடடா‌... ஏதாவது யாருக்காவது இன்ஜூரி ஆகிடுச்சா?"

"அதிகம் இல்லை சார். இரண்டு மூனு பேருக்கு பஸ்ட் எய்டு பண்ணிட்டோம். ஒருத்தருக்கு மட்டும் நர்சிங் கேர் தேவைப்படுது. அவரை பக்கத்துல இருக்கிற ஹாஸ்பிடலில் அப்சர்ல வைச்சிருக்கோம்."
"சரிசரி.. ரூபன். இன்ஸ்பெக்டர் கிட்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லி வைச்சிடுங்க. அவர் கோஆப்ரேட் பண்ணுவாரு. ஏதாவது இஸ்யூனா திருப்பி கால் பண்ணுங்க. நான் கொஞ்சம் அவுட்டர் வந்திருக்கேன். ரீச் ஆகலைனா நீங்களே டெசிசன் எடுங்க.. சரியா" என்றேன்.

"சரி சார். இன்ஸ்பெக்டர் கிட்ட பேசிக்கிட்டு அடுத்த வொர்க் பார்க்கிறேன் சார். "
"சரி ரூபன்" என்று போனை வைத்தேன். ஆனால் என் பார்வை முழுவதும் அந்த பச்சை பாவாடை பெண்மீதே இருந்தது.
"சார் போகலாமா? இல்லை அவங்க குளிச்சு முடிஞ்சதும் கிளம்பளாமா?" என வீர பாண்டியன் சிரிக்க..

"அட.. என்னாங்க பாண்டியன்.. இப்படி பப்ளிக்ல குளிக்கறாங்களே பார்த்தேன்.." என வலிய..
"சார்.. நானும் உங்க வயசுகாரன்தான். இதெல்லாம் எனக்கு புரியும்" என வீரபாண்டியன் சொல்ல.. காரை எடுத்தேன்.

***