A Story by Dr Vempalli Gangadhar

[k3vv3]

సహదేవుడి వేణువు - Dr Vempalli Gangadhar
అంతఃపుర స్త్రీలందరూ గుమిగూడారు.రాణివాసం తలుపులు తెరుచుకున్నాయి.
'నువ్వేం చేస్తావో మాకు తెలియదు. మేము కూడా వేణు గానం చేయాలి. ఆ విద్య నువ్వే మాకు నేర్పాలి' అని పట్టుబట్టారు.
బృహన్నల బేల చూపులు చూసింది. వేణువు ఊదడం తనెప్పుడూ నేర్చుకోలేదు.
రాజగృహ మాలినీమణుల కోరిక తీరేది ఎట్లానో...
'వేణుగానం నాకు రాదు. నన్ను శిక్షణ ఇమ్మని బలవంతం పెట్ట వద్దని' అమాయకంగా ముఖం పెట్టి ప్రాధేయపడింది. కానీ వాళ్ళు వినేటట్టు లేరు.
ఇప్పటికిప్పుడు వేణువు పైకి వీళ్లకు మనసు ఎందుకు పోయిందో అంతుబట్టడం లేదు.
 ' మన దగ్గర, ఈ గదిలో వేణువు కూడా లేదు కదా. మీకు నేర్పించడానికి...' అని తప్పించుకోవాలని చూసింది.
' అదెంత సేపట్లో పని, ఇప్పుడే కబురంపి చిటికెలో తెప్పిస్తాం ' అని అన్నారు వాళ్ళు ఉత్సాహంగా. ఎవరక్కడ? అనగానే వచ్చిన పరిచారిక తో వేగంగా వెళ్లి ఒక వేణువు ను తీసుకొని రమ్మని పురమాయించారు కూడా!
 'దేవుడా ...వీళ్లు వదిలేలా లేరు' అని తల పట్టుకుని కూర్చుంది బృహన్నల.
 ఏదో ఆలోచన మదికి తట్టింది. వెంటనే 'మన రాజ్యంలో బాగా వేణుగానం చేయగలిగిన కళాకారుడిని పిలిపించి అతని ద్వారా ఆ విద్య అందరం నేర్చుకుందాం.' అని తనకు తోచిన ఆలోచనను అందరికీ చెప్పింది. 'చాల్లే ఆపు నీ మాటలు' అన్నట్లు చూశారు.
'అంతఃపుర రాణివాసం లోకి పురుషుడు అడుగు పెట్టే అవకాశం లేనేలేదని' తేల్చి చెప్పారు.
 బృహన్నల గుండెల్లో బండ పడి పడినట్లయ్యింది. అటూ ఇటూ చూసి మెల్లిగా అక్కడి నుంచి బయట పడింది.
 2
మత్స్య రాజు పరిపాలించే రాజ్యం.
పాండవులు పన్నెండేళ్ళు అరణ్యవాసం ముగించుకున్నారు. విరాట నగరం చేరుకున్నారు. విరాట రాజు కొలువులో- 'కంకుడు ' పేరుతో ధర్మరాజు, 'బల్లవ ' గా భీముడు, ' బృహన్నల' గా అర్జునుడు, 'గ్రంధిక' గా నకులుడు, ' తంతి పాలుడు' గా సహదేవుడు, 'సైరంధ్రి 'గా ద్రౌపది... మారుపేర్లతో కొలువులు చేస్తున్నారు. కాలం గడుస్తూ ఉంది.
 ఇదిగో ఇప్పుడు ఇలా ఊహించని రీతిలో తనకు వచ్చిపడిన 'వేణుగాన' సంకటాన్ని గురించి అర్జునుడు సతమతమవుతూ ఉన్నాడు.
రాజమహల్ వద్ద తారసపడిన ధర్మరాజుతో తో ఇదే విషయాన్ని చెప్పాడు .
 ' అర్జునా... ఎందుకైనా మంచిది. నువ్వు ఒకసారి సహ దేవుడిని కలిసి మాట్లాడు. సమస్య ఒక కొలిక్కి వస్తుంది. శ్రీకృష్ణుడు, సహదేవుడు ఇద్దరూ కలిసి వేణుగానం విద్యపై , అందులోని మెలకువల పై లీనమై మాట్లాడుకోవడం, చర్చించుకోవడం, నేను చాలా సార్లు చూసాను. నిన్న ఈ గండం నుంచి గట్టెక్కించగలిగినవాడు - సహదేవుడే' అని చెప్పి ధర్మరాజు వెళ్ళిపోయాడు.
అర్జునుడు సహ దేవుడిని వెతుక్కుంటూ గోశాల వైపుకు కదిలాడు.
 
గోశాల నిశ్శబ్దంగా ఉంది. సహదేవుడు అక్కడ లేడు.
 
ఆవుల మందలను తోలుకొని ఉదయాన్నేకొండకు వెళ్లాడని సాయంత్రం తిరిగీ వస్తాడని అక్కడున్న పనివాళ్ళు చెప్పారు. అర్జునుడికి ఎందుకో ఒక సందేహం వచ్చింది.
'సహదేవునికి వేణువు వాయించడం వస్తుందా?' అక్కడున్న వారిని అడిగాడు.
వాళ్ళు ఆశ్చర్యంగా ఎగాదిగా చూశారు.
'సహదేవుడి వేణుగానానికి గోవులు పరవశించి పోతాయని' చెప్పారు.
 'అతడి వేణు గానం తో ప్రాతఃకాలంలోనే నిద్రలేచి గోవులు తమంతకుతాముగా పాలిస్తాయని' అని వాళ్లు చెప్పారు. అతడట్లా వేణువు వాయించుకుంటూ ముందు వెళ్తుంటే వెనుక వేలాది ఆవులు తన్మయత్వం తో లయబద్ధంగా అడుగులు వేసుకుంటూ, మెడలోని గంటల శబ్దం తో కొండకు కదులుతాయని, చూడ్డానికి అదొక వేడుకలా ఉంటుందని వాళ్ళు చెప్తున్నారు.
అర్జునుడికి నమ్మశక్యంగా లేదు.
కొండలోని రాతి బండ పైన కూర్చొని సహదేవుడు వేణు గానం చేస్తున్నప్పుడు మేఘాలు నీడలుపడతాయని, ఆవులకు దాహం వేసినపుడు వానలు కురిపిస్తాయని, చెరువులు, కుంటలన్నీ నిండుతాయని, పచ్చని ప్రకృతి పరవశించి పశుపక్ష్యాదులకు ఆహ్లాదాన్ని ఇస్తుందని' వాళ్ళు అట్లా చెబుతూనే ఉన్నారు.
'వీళ్ళు చెబుతున్నది సహదేవుని గురించేనా?' అనే సందేహం లోనే అర్జునుడు ఉన్నాడు.
 'సహదేవుడి వేణుగానం వింటూ ఒకవైపు గోవులు, మరోవైపు పులులు ఆ ప్రాంతంలో పక్కపక్కనే సంచరిస్తూ ఉండటం కూడా మేము చూశామని' ఇంకొందరు చెబుతున్నారు.
అంతా గందరగోళంగా అనిపిస్తోంది.
'సరే... సహదేవుడు వచ్చిన తర్వాతనే కలుస్తాను' అని చెప్పి గోశాల నుంచి వెనక్కి వచ్చేశాడు అర్జునుడు.
పైన ఆకాశం నిర్మలంగా ఉంది.
సాయం సమయం కోవెల కోనేరు మెట్ల పైన
ఒకవైపు అర్జునుడు కూర్చుని ఉన్నాడు.
మరోవైపు సహదేవుడు ఉన్నాడు.
' నీకు వేణువు వాయించడం వచ్చునా...' సందేహంగా అడిగాడు అర్జునుడు
తన చేతిలోని వేణువు తీసి , చేత్తో తుడిచి, పెదవి అంచుకు చేర్చి సుతారంగా గాలి ఊదాడు.
 సమ్మోహన అమృత సంగీత తరంగాలు.
చూస్తుండగానే కొలనులోని పూలన్నీ విచ్చుకున్నాయి. ఎక్కడి నుంచో రెండు రాజహంసలు ఎగురుతూ వచ్చి కోనేరులోకి చేరాయి. పురివిప్పిన మయూరాలు పచ్చటి పచ్చిక పైన ఆడుతున్నాయి. 
 ఒక్కసారిగా వాతావరణం అంతా మారిపోయింది.
' సహదేవ...! నాకు వేణువు వాయించడం నేర్పించాలి. ఆ విద్య నాకు ఇప్పుడు అవసరం వచ్చింది. అంతఃపుర రాణివాసపు స్త్రీలు తమకు నేర్పించమని పట్టుబడుతున్నారు.' అని అన్నాడు అర్జునుడు.
సహదేవుడు సరేనన్నట్టు తలాడించాడు.
 'నేనేం చేయమంటావు' అడిగాడు అర్జునుడు ఆసక్తిగా.
 'సాధన ' అని జవాబిచ్చాడు సహదేవుడు.
'ఇది నా ప్రతిభాపాటవాలు సంబంధించిన విషయంగా మారింది. సరిగ్గా చెప్పు'తీక్షణంగా చూస్తూ అన్నాడు.
'సాధన' అని ప్రశాంతంగా సమాధానమిచ్చాడు.
'సరే , ఇదిగో నేను తెచ్చుకున్న వేణువు ను ఒక సారి వాయిస్తాను. చూడు.' అని అర్జనుడు వేణువును పెదవుల వద్దకు చేర్చి గాలి ఊదాడు.
 అందులోనుంచి ఏదో విచిత్రమైన శబ్దం వచ్చింది.
మరోసారి వాయించాడు .
అది పలకలేదు. గాలి తుస్సి పోయింది.
సహదేవుడి వైపు ముఖం చిట్లించుకొని చూసాడు.
'సాధన చేస్తూ ఉంటే వస్తుంది ' అని సావధానంగా అన్నాడు సహదేవుడు .
'వెదురు లో ఏదో లోపం ఉన్నట్టుంది ' అని సమర్థించుకున్నాడు అర్జునుడు.
సహదేవుడు చిన్నగా నవ్వాడు.
సహదేవుడి వేణుగాన విద్య అంతా అతడిలో ఉందా ? అతడి వేణువులో ఉందా ?
అర్జునుడికి ఏదో అర్థమైంది.
స్పష్టత వచ్చినట్లైయింది . దులుపుకొని పైకి లేచాడు.
సహదేవుడి వైపు సంతృప్తి గా చూసాడు.
'చివరిగా చెప్పు ...ఏమి చేయమంటావు?' అని అడిగాడు తన చేతిలోని వేణువును కోనేరులోకి విసిరేస్తూ.
'ఏ వేణువు అయినా ఒక కొయ్య ముక్కనే. అందులోకి నువ్వే ఊపిరి ఊది సంగీతాన్ని పుట్టించాలి. దాని కోసమే కావాలి-సాధన ' అంటూ స్థితప్రజ్ఞత తో చెప్పాడు . బయలుదేరడానికి పైకి లేచాడు సహదేవుడు.
ఆకాశం లోకి రాత్రి ని మోసుకొంటూ చంద్రుడు వస్తున్నాడు .
ఎవరి పాటికి వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు.
ఎప్పటిలాగానే ప్రాతఃకాలంలోనే నిద్ర లేచాడు సహదేవుడు.
కాలకృత్యాలు ముగించుకున్న తరువాత వేణుగాన సాధన చేయడానికి పూనుకున్నాడు.
తలుపు కు అటువైపు ఉన్న గదిలో రోజూ వేణువు పెట్టె చోట చూశాడు. అది అక్కడ లేదు. కిందా, పైనా వెతికాడు. కనిపించలేదు.
తనలో తానే నవ్వుకున్నాడు.
కొత్త వేణువు తయారు చేసుకోవడానికి వెదురు పొదల దారి వైపు కి ముందుకు కదిలాడు.