భారతి కథ- (రెండవ కథ : భారతి కథనం)updated on 27 aug

[bharati sharma]

కళ్ళు తెరిచేసరికి వాడి గుండెల మీద తల పెట్టి పడుకున్నాను. చప్పున తల ఎత్తి వాడి మొహంలోకి చూసాను. నన్ను పొదివి పట్టుకొని ప్రశాంతంగా నిద్ర పోతున్నాడు. వాడిని చూస్తుంటే ఏడుపు వచ్చేస్తుంది నాకు. పాపం, ఎంతో ఆశ పెట్టి, చివరలో ఇలా.. చిన్న పిల్లాడు. ఎంత డిసప్పాయింట్ అయ్యాడో.. అనుకుంటూ, కాస్త పైకి లేచి, వాడి బుగ్గ పైన మృదువుగా ముద్దు పెట్టాను. 

ఆ ముద్దుకి నిద్ర లేచాడు వాడు. లేవగానే “అమ్మా.. ఎలా ఉందీ?” అడిగాడు ఆదుర్ధాగా. “సారీరా..” అన్నాను. వాడు గట్టిగా వాటేసుకొని, “సారీ ఎందుకమ్మా..” అన్నాడు.

“ఇది రెండోసారి.. ప్చ్.. పాపం నువ్వు..”

“పాపం లేదూ, గీపం లేదు.. ఊరుకుంటావా!”

“ఎలా ఊరుకోనూ? ఇక ఇది మన మధ్య అవ్వదు..”

“అవ్వకపోతే పోనీవ్వూ..”

“మ్మ్.. అది కాదురా..”

“అమ్మా.. ఆ విషయం వదిలేయ్..”

“మ్మ్.. సరే..” అంటూ, వాడి ఛాతీ మీద వేలితో సున్నాలు చుడుతూ, “ఒకటి అడుగుతాను, చెప్తావా!” అన్నాను.

“మ్మ్.. అడుగు..”

“నువ్.. నువ్వు.. ఎవరినైనా ప్రేమించావా?”

“ఆఁ.. ప్రేమించాను.”

వాడు అలా అనగానే ఒక్కసారిగా నా గుండె అసూయతో భగ్గుమంటూ ఉండగా, “ఎవరినీ?” అడిగాను వాడి కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ. వాడు చిన్నగా నవ్వు, నా తల మీద ముద్దు పెట్టుకొని, “నిన్నే అమ్మా..” అన్నాడు.

“అబ్బా.. నన్ను కాదు. ఎవరన్నా అమ్మాయిని..”

“నువ్వు అమ్మాయివే కదా..”

“ఇస్స్.. దేవుడా.. ఇక్కడకి రాక ముందు..”

“ప్చ్.. లేదమ్మా..”

“మ్మ్.. నమ్మాలా?”

“ఎందుకు నమ్మవు?”

“నువ్వు బావుంటావు. నిన్ను లైన్ లో పెట్టకుండా ఏ అమ్మాయి అయినా ఉంటుందా? మొన్న బట్టల షాప్ లో అమ్మాయి కూడా..”

“పిచ్చి అమ్మా! ఇక్కడకి రాక ముందు నా స్థితి ఏంటో తెలుసా! తినడానికి తిండి కూడా లేదు. ఇక ప్రేమా దోమా ఎందుకు ఉంటాయి?”

“అయ్యో.. అవునా..”

“అవును. నేను మొదటగా ప్రేమలో పడింది నీతోనే..”

“ఏయ్.. అబద్దం కదా..”

“కాదమ్మా..”

“నాలో ఏం ఉందబ్బా!?”

వాడు నన్ను తన మీదకి లాక్కొని, “ఏం ఉందా! అందరి దగ్గర గంభీరంగా, గయ్యాళిలా ఉండే నువ్వు, నా దగ్గర చిన్నపిల్లలా మారిపోతావ్ కాబట్టి.. అర్ధమయిందా?”

“ఊఁ.. కానీ నాతో ఎల్లకాలం ఉండలేవుగా..”

“ఎందుకు ఉండలేనూ?”

“పెళ్ళి చేసుకొని వెళ్ళిపోతావుగా..”

“నేనేం పెళ్ళి చేసుకోను..”

“మరి పెళ్ళాం??”

“మొద్దూ.. నువ్వే నా అమ్మవీ, పెళ్ళానివీ.. సరేనా..” అన్నాడు వీపును నిమురుతూ.

“అవును, ముసలి పెళ్ళాన్ని..”

“అజంతా శిల్పాలకి వయసు అవ్వదు..”

“అబ్బో.. పొగడ్తలు ఆపి, ముంది ఇది చెప్పు.”

“ఏంటీ?”

“ఎప్పుడైనా నన్ను వదిలి వెళ్ళాలీ అనిపిస్తే? నిన్ను ఆపడం పాపం కదా. చిన్నపిల్లాడివి, మంచి ఫ్యూచర్ ఉం..” అంటూంటే, వాడు చటుక్కున నా పెదాలను వాడి పెదాలతో మూసేసాడు. “మ్మ్.. మ్మ్..” అంటూ విడిపించుకొని, “మాట్లాడుతుంటే ఏంటీ ఈ వేషాలూ?” అన్నాను కోపంగా. “విడిపోతాం, వెళ్ళిపోతాం.. అంటే నా రియాక్షన్ ఇలాగే ఉంటుంది. ఒకవేళ నేను బోర్ కొడితే చెప్పు, వెళ్ళిపోతా..” అని వాడు అనగానే, “అమ్మో..” అని వాడిని గట్టిగా పట్టేసుకొని, “ఎలా మరి? అది అవ్వడం లేదే..” అన్నాను.

“అమ్మా.. ఈరోజు కాకపోతే రేపు, రేపు కాకపోతే తరవాత..”

“అస్సలు కాకపోతే..”

“కాకపోతే వదిలేయ్..”

“ఇస్స్.. వదలను.”

“మ్మ్.. అర్ధమయింది.”

“ఏం అర్ధమయిందీ?”

“నీకు బా..గా..” అంటూ, నా తొడల మధ్యలో చెయ్యి పెట్టి “బాగా వేడెక్కిపోయిందని..” అన్నాడు.

 “ఛీ.. సిగ్గులేదు నీకు..”

“నీ దగ్గర సిగ్గు ఎందుకమ్మా..”

“మ్మ్.. అమ్మా అమ్మా అంటూనే, అక్కడ తడిమేస్తారా ఎవరైనా?”

“మా అమ్మ, నా ఇష్టం.. ఎక్కడైనా తడుముతాను.”

“ఇస్స్.. బాబోయ్..”

“ఏం అయింది అమ్మా??”

“హబ్బా.. అలా కెలికేస్తూ ‘అమ్మా’ అనకురా..”

“అంటే??”

“అలా అంటుంటే నాకు ఇంకా..”

“మ్మ్.. ఇంకా??”

“ఇస్స్.. ఏదో అయిపోతుంది..”

“ఏం అవుతుందేంటీ?”

“ఏంటా! దూల ఎక్కువైపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. నా బాబు కదూ.. ఆపు నాన్నా..”

“ఆపలేను అమ్మా..”

“ఇస్స్..ఉఫ్ఫ్.. ఛీ..”

“మళ్ళీ ఏంటీ?”

“ఎంతో ఆశగా ఉంది..”

“ఏ ఆశ?”

“ఆఁ.. నీతో వేళ్ళు కాకుండా..” అంటూ, వాడి అంగాన్ని చేతిలోకి తీసుకొని “దీన్ని పెట్టించుకోవాలనీ..కానీ ఏంటో అలా అయిపోతుంది. ఎందుకో, ఎలానో.. అసలు అవుతుందా?”

“ఓవర్ గా ఎక్సైట్ అవుతున్నావ్. అది తగ్గించుకుంటే అయిపోతుంది.”

“ఎలా తగ్గించుకోవాలీ?”

“ఇలా ఒకేసారి అన్నీ చేసేయకుండా, చాలసేపు ఒక్కొక్కటి ఒక్కొక్కటి చేసాం అనుకో, అదే పోతుంది.”

“అంటే!?”

“అంటే.. కొద్దిసేపు ముద్దులూ.. కొంచెం గేప్ ఇచ్చి, తరవాత నొక్కుళ్ళూ, పిసుకుళ్ళూ.. మళ్ళీ గేప్ ఇచ్చి..”

“ఇస్స్.. ఏయ్.. నీకెలా తెలుసూ? ఇంతకు ముందు అనుభవం లేదుగా?”

“అంతలోనే అనుమానమా? రాక్షసీ.. నెట్ లో చూస్తే తెలుస్తుంది..”

“మ్మ్.. ఓకే.. ఒక్కొక్కటి ఒక్కొక్కటి చేయాలంటే, ఈ పనుల్లో కుదరదు. టూర్ కి వెళ్దామా!”

“ఎక్కడికీ?”

“మ్మ్.. మ్మ్.. మ్మ్.. ఆఁ.. గోవా..”

“గోవానా? బోలెడు ఖర్చు.”

“హలో మాష్టారూ.. ఖర్చు సంగతి నేను చూసుకుంటాలే..”

“అబ్బా.. అన్ని ఖర్చులూ చూసుకొనే ఫిగర్ దొరకడం ఎంత అదృష్టమో కదా..”

“మ్మ్.. అవునవును.. ముందు ఫ్లైట్ టికెట్స్ బుక్ చెయ్ బే..”

“ఎప్పటికీ?”

“పొద్దున్నే.. ఎంత ఎర్లీగా ఉంటే, అంత ఎర్లీగా.. ఒకసారి చెక్ చెయ్..”

నా గోల భరించలేక సెల్ లో చూసాడు. ఉదయం ఎనిమిది గంటలకి ఒకటి ఉంది.

“బుక్ చేసేయ్.. బుక్ చేసేయ్..” అన్నాను తొందరపెడుతూ.

“అబ్బా.. ఇంకా చీప్ గా ఏదైనా ఉందేమో చూస్తా ఉండు.”

“చీపూ లేదూ, గీపూ లేదూ.. అదే బుక్ చెయ్..”

“రేట్ డబుల్ ఉందే..”

“పరవాలేదు, చేసేయ్ చేసేయ్ చేసేయ్..”

“ఉఫ్ఫ్.. పిల్లకి బాగా కంగారు ఎక్కువైపోయింది.”

వాడు ‘పిల్ల’ అనగానే ఫక్కున నవ్వేసి, “బుక్ చెయ్ పిల్లోడా..” అన్నాను సరసంగా.

“ఉఫ్ఫ్..” అంటూ బుక్ చేసి, సెల్ నా చేతికి ఇచ్చాడు. మనీ ట్రాన్సేక్షన్ చేసి, “ఇప్పుడు ఎకామడేషన్ వెతుకు.” అన్నాను. వాడు ఓయో ఓపెన్ చేసాడు.

“బాబూ.. ఓయోకి వెళ్ళడానికి నువ్వు రోడ్ మీద ఫిగర్ ని సెట్ చేసుకొని వెళ్ళడం లేదు. మంచిది వెతుకు.”

“అక్కడ చీప్ గా ఉంటాయమ్మా..”

“నీ చీప్ తగలెట్టా..” అంటూ, సెల్ లాక్కొని బీచ్ ఒడ్డున ఉన్న రిసార్ట్స్ కోసం వెతికాను. ప్రైవేట్ బీచ్, ప్రైవేట్ స్విమ్మింగ్ పూల్ తో ఒక కాటేజ్ దొరికింది.

“యా.. ఇదీ కావలసింది. బుక్ చేయ్..” అన్నాను. వాడు రేట్ చూసి గుండెలు బాదుకుంటూ, “రోజుకి ముప్పై వేలు.” అన్నాడు.

“రోజుకి కాదు సార్! వారం రోజులకు బుక్ చెయ్..” అన్నాను.

“అమ్మో.. రెండు లక్షలు..”

“మ్మ్.. మీ అమ్మ దగ్గర బోలెడు డబ్బు ఉందిలే, కంగారు పడకు.” అని, “ఇంతకీ నేను అమ్మనా, పెళ్ళాన్నా?” అన్నాను.

“జోకులు ఆపు. రెండు లక్షలంటే..”

“మూసుకొని బుక్ చేయరా..”

“ఓ.. రా అన్నావా! అయితే అమ్మవే..”

“వెదవా.. చెయ్..”

బుక్ అయిపోయింది.

“ఇప్పుడు టైం ఎంతయింది?”

“పొద్దున్న ఐదు.”

“అమ్మో.. మూడు గంటలే ఉంది. వెంటనే బయలుదేరాలి, పదా..”

“సరే, బట్టలు  సర్దుకుందాం, లే..”

“నో సర్దుకోవడం.. అక్కడకు వెళ్ళి కొనుక్కుందాం పద..”

“పిచ్చా??”

“పిచ్చే.. పదా, టైం లేదు.”

“అయినా, ఇలా వెళ్ళడానికి కుదరదు బంగారం.”

“ఎందుకు కుదరదూ? ఇలాగే వెళ్దాం, లే” అంటుంటే, వాడు నవ్వుతున్నాడు.

“అంత నవ్వడానికేం ఉందీ?” అన్నాను ఉడికిపోతూ.

“ఒకసారి చూసుకో..” అన్నాడు. అప్పుడు చూసాను. ఇద్దరి వంటి పైనా నూలుపోగు లేదు. కెవ్వున అరుస్తూ, కప్పుకుందామంటే, చేతికి ఏం దొరక్క వాడి గుండెల మీద తలదాచుకొని, “వెదవా..” అని తిట్టాను కసిగా. వాడు నవ్వేసి, “లేచి, బట్టలు వేసుకొని బయలుదేరదాం, పద.” అన్నాడు.

“ముందు నువ్వెళ్ళు..”

“అబ్బో.. అంతలోనే సిగ్గా..” అంటూ ఉండగా గట్టిగా గిల్లేసాను. ఈసారి వాడు కెవ్వుమని అరిచి, “రాక్షసీ..” అని పిర్ర మీద ఒక్కటిచ్చి,  బయటకి పరుగెత్తాడు.

 

బయటకి వచ్చేసరికి కేబ్ రెడీగా ఉంది. ఇద్దరం కేబ్ ఎక్కేసాం. డ్రైవర్ డ్రవ్ చేస్తూ, వాసుని అడిగాడు.

“మీ అమ్మగారా సార్?”

“అవును..”

“ఏ ఊరుకి వెళ్తున్నారు?”

“గోవా కి..”

అతను కొంచెం షాక్ అయ్యి, “అమ్మను తీసుకొని గోవా ఏంటి సార్. ఏ తిరుపతికో వెళ్ళాలి గానీ.” అన్నాడు. ఆ మాటలకు వాసు నన్ను కోరగా చూసాడు. వస్తున్న నవ్వును ఆపుకుంటూ, డ్రైవర్ తో “నేనూ అదే చెప్పాను నాయనా! కానీ వీడే గోవా అంటున్నాడు.” అన్నాను అమాయకంగా. వాసు నన్ను మళ్ళీ కొరకొరాచూస్తూ “గోవాలో పుణ్యక్షేత్రాలు ఉన్నాయిలే అమ్మా..” అన్నాడు పళ్ళబిగువున.

“అక్కడేం పెద్ద పుణ్య క్షేత్రాలు ఏం లేవు బాబూ.. నా మాటవినీ..” అని డ్రైవర్ అంటుంటే, “మూసుకొని కార్ నడుపుతావా..” అన్నాడు వాసు చిరాకుగా. అయినా అతను ఆపడం లేదు. “మీరైనా చెప్పండమ్మా.. ఈ కాలం పిల్లలు వినరు.” అంటున్నాడు.

“అవునవును. మా అబ్బాయి మరీనూ.. వద్దని చెప్పినా ఏవేవో అల్లరి పనులు చేస్తూనే ఉంటాడు.” అన్నాను వాడి తొడ మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ.

వాడికి ఉక్రోషం వచ్చేసి, డ్రైవర్ కి తెలియకుండా, నా తొడ గట్టిగా గిల్లేసాడు. అయినా నాకు నవ్వు ఆగడం లేదు. బలవంతంగా ఆపుకుంటూ కూర్చున్నా.

 

ఎయిర్ పోర్ట్ లోకి ఎంటర్ అవ్వగానే, ఒక కూర్చీలో కూలబడిపోయి, కడుపు పట్టుకొని పకపకా నవ్వసాగాను. అందరూ నన్నే చూస్తున్నారు. వాడు కంగారుగా నా పక్కన కూర్చొని, “ఏయ్! పిచ్చెక్కినట్టు ఏంటా నవ్వూ, ఆపు..” అంటున్నాడు. అప్పటికే నాకు దగ్గరలో కూర్చున్న ఇద్దరు విదేశీయులు నన్ను వింతగా చూస్తున్నారు. వాసు ఎంబారాసింగ్ గా చూస్తూ, “మై మామ్.” అన్నాడు. వాళ్ళు తల తిప్పేసుకున్నారు. నాకు మళ్ళీ నవ్వువస్తుంది. వాడి మొహం చూసి, బలవంతంగా ఆపుకున్నాను. నా చెయ్యి పట్టుకొని లాక్కెళుతూ, “ప్లీజ్.. అలా నవ్వకమ్మా..” అంటున్నాడు. “నవ్వొస్తుందిరా.. ఏం చెయ్యనూ?” అన్నాను, మళ్ళీ వస్తున్న నవ్వును ఆపుకుంటూ. “దేవుడా..” అంటూ వాడు వెళ్ళి టికెట్స్ తెచ్చేసాడు. నా కళ్ళలో అల్లరి  అలాగే ఉంది. వాడు “ఉఫ్ఫ్..” అని, మళ్ళీ నా చెయ్యి పట్టుకొని లాక్కెళ్ళిపోయాడు.

 

లాంజ్ లో వెయిట్ చేస్తూ ఉన్నాం. నేను ఎక్కడ అల్లరి చేస్తానో అని, వాడు నా చెయ్యి గట్టిగా పట్టుకొని కూర్చున్నాడు. అటుగా వెళ్తున ఒక తల్లి మమ్మల్ని చూసి, తన కొడుకుతో, “అతన్ని చూడు. తల్లిని ఎంత జాగ్రత్తగా చూసుకుంటున్నాడో..” అంటుంది. మళ్ళీ నాకు నవ్వు వచ్చేసింది, కానీ వాడు కొరకొరా చూస్తున్నాడు. నవ్వును ఆపుకుంటూ, “కొంచెం నవ్వుతానురా, ప్లీజ్..” అన్నాను. “చంపుతా..” అన్నాడు వాడు. పెదాల మధ్య నవ్వును దాచేస్తూ అలానే ఉండిపోయాను.