Incest சொல்லி முடியாத அந்தரங்கம்

[Agniheart]

மூலிகைகளை மூட்டையாக கட்டி, மாறன் முதுகில் சுமந்துவர, இருவரும் கோயிலுக்குத் திரும்பி வந்தார்கள்.   அடுத்த நாள் அமாவாசை.  அமாவாசையன்று,  காத்தவராயன் சாமி உக்கிரமாக இருக்கும் என்பதால், கோயில் பக்கமே யாரும் வரமாட்டார்கள்.  அமாவாசை தினத்தில், கருங்கற்களால் ஆன பீடத்தின்மேல் அமைந்துள்ள பிரம்மாண்டமான காத்தவராயன் சிலை முன்பாக யாகம் வளர்த்தி, அதன் முன் உட்கார்ந்திருந்தான் கடம்பன்.   அவன் கன்னத்திலும் நெற்றியிலும் குங்குமத்தை பூசி,  கொடுவாள் மீசையுடன் உருட்டும் விழிகளுடன், நெருப்பின் வெளிச்சத்தில் பயங்கரமாக காட்சியளித்தான். அவன் முன்பு, மலையிலிருந்து பறித்துவந்த மூன்று மூலிகை செடிகளும் கழுவி சுத்தம் செய்து, மஞ்சளில் நனைத்த நூலால் வேரில் கட்டப்பட்டு பிரம்புப் பாயில் நேர்த்தியாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன.  பூஜைக்கு தேவையான பொருட்களை தட்டில் அடுக்கி வைத்துவிட்டு, பக்கத்தில் பவ்வியமாக கைகட்டி நின்றுகொண்டிருந்தான் மாறன். 

               மந்திரமே இல்லையென்று சொல்லாதே நீ
              மதி முக்கால் வேணுமடா மாணா கேளு
                தந்திரம்பார் தேங்காயில் துவாரம் செய்து
                 தலைகுடுமி தீண்டாதே தவளம்போக்கி
                  தந்திரமாய் சுண்டெலியை உள்ளே விட்டு
                    பக்குவமாய் மஞ்சள் குங்குமமிட்டு
                   வந்திருக்கும் சபைநடுவே விட்டுப்பாரு 
                    வாசலெல்லாம் புரளுமடா வசியமென்பார்


               

"ஓம் க்ரீம் க்லீம் பட்", மந்திரத்தைச் சொல்லி பக்கத்தில் வைக்கப்பட்டிருந்த குங்கிலியத்தை வலது கையால் எடுத்து யாக நெருப்பில் போட்டான் கடம்பன்.  அது திகுதிகுவென்று எரிந்தது.  இரவு முழுதும் "ஓம் நசி மசி வசி", என்று மந்திரங்கள் சொல்லி, யாகம் வளர்த்தான்.  விடியற்காலம் பிரம்ம முகூர்த்தத்தில் "ஓம் க்ரீம் க்லீம் அவ்வுங் கிலியும் வஸ்த்ராய பட்",  மந்திரத்தை சொல்லி, தூய வெள்ளைத் துணியை எடுத்து மூன்றுமுறை, யாக நெருப்பின் மேலாக காட்டி தூப தீப ஆராதனைக்குப் பின், மூலிகைகளை அந்த வெள்ளைத்துணியில் சுற்றி,  மாறனிடம் கொடுத்தான்.  "48 நாள் ஒரு மண்டலம் இந்த மூலிகைகளை மிருக எச்சம், பறவை எச்சம், மனித எச்சம் படாமலும், வெயில் படாமல் நிழலில் உலர்த்தி எங்கிட்ட எடுத்துட்டு வாடா", என்றான்.  மாறனும் அப்படியே 48 நாள் உலர்த்தி கடம்பனிடம் கொடுத்தான்.  அதற்கு அடுத்த அமாவாசை அன்று மீண்டும் தூப தீப ஆராதனைகள் செய்து,  நன்கு உலர்ந்திருந்த மூலிகைகளை தனித்தனியே கல்வத்தில் போட்டு இடித்து பொடியாக்கினான் கடம்பன்.   அந்த மூன்று மூலிகைப் பொடிகளும், வெள்ளை, இளஞ்சிவப்பு, மற்றும் கறுப்பு நிறத்தில் இருந்தன. அதை மெல்லிய சல்லாத்துணியில் போட்டு சலித்ததில்,  மிகவும் மிருதுவான பொடியாக ஆனது.  மூன்று பொடிகளையும் சிறிது சிறிது எடுத்து,  மூன்று பொட்டலங்களாக கட்டி மாறனிடம் கொடுத்துவிட்டு, மீதியை மூன்று சிறிய மண் குடுவைகளில் போட்டு, மஞ்சள் துணியால் மூடி, மஞ்சள் நூலால்  கட்டி வைத்தான் கடம்பன்.  

"டே மாறா, இத்தன நாளா காத்தவராயனுக்கு நீ பிரதிபலன் பாக்காம சேவை செஞ்சதுக்கு பலனா ஒனக்கு இப்ப இந்த பொருள் கெடச்சிருக்கு.  நாட்டு சனங்க பேசிக்கற மாதிரி, வசியம் மலைவாசிங்ககிட்ட இருக்குதான். ஆனா அது அவங்க நெனைக்கிற மாதிரி வசிய மை இல்ல, வசியப்பொடி.  அதுவும் எல்லா வசியத்துக்கும் ஒரே பொடி இல்ல. தனித்தனியா மூணு பொடி இருக்கு.  ஒரு காலத்துல மனுசங்க எல்லோருமே நல்லவங்களா இருந்தப்போ, கை கால் துண்டா போயிட்டா அத ஒட்டவக்கற சல்ய கரணி,  பாம்பு கடிச்சா வெசத்த முறிக்கற சிறியா நங்கை மூலிகை, அவ்வளவு ஏன்? செத்துப்போன ஆளக்கூட உயிர் கொடுத்து பொழைக்க வைக்கற அமிர்த சஞ்சீவினி மூலிகை எல்லாமே இந்த பூமியில இருந்துச்சு. ஆனா, எப்போ  மனுசங்ககிட்ட பேராசை, பொறாமை, சுயநலம் இதெல்லாம் வந்துச்சோ, அப்பவே இந்த அரிய மூலிகையெல்லாம் மனுசங்க கண்ணுல படாம மறைஞ்சிடுச்சி.  எந்த கெட்டகுணமும் இல்லாம உண்மையா இருக்கற நம்பள மாதிரி மலைவாசிங்க கண்ணுக்கு மட்டும் ஒண்ணு ரெண்டு மூலிகைங்க தென்படும்.  அதத்தான் இப்ப ஒங்கிட்ட பொட்டலமா கொடுத்திருக்கேன். இத வச்சி வைசாலிய நீ அடைஞ்சிடலாம்.  ஆனா, அடுத்த பவுர்ணமியில வைசாலி கழுத்தில நீ தாலி கட்டி மனைவியா ஏத்துக்கனும். இல்லன்னா அதுக்கு அடுத்து வர்ற அமாவாசைல நீ ரத்தம் கக்கி செத்துப்போயிடுவ", கடம்பன். 

"சாமி, நம்ம குலதெய்வம் காத்தவராயன் சாமி மேல சத்தியமா வைசாலிய எம் பொண்டாட்டியா ஏத்துக்கறேன் சாமி, இந்த பொடிகளை எப்படி உபயோகிக்கறதுன்னு சொல்லிக்குடுங்க சாமி", மாறன். 

"அடே, மொதல்ல இந்தப் பொடிங்க என்னா வேலை செய்யும்னு சொல்றேன். கவனமா கேளு,  வெள்ளையா இருக்கற பொடி பேரு மனோவசியப் பொடி.  இந்த பொடிய, ஒனக்கு வசியமாகனும்னு நெனைக்கிற ஆளுக்கு சாப்பாட்டுலயோ தண்ணிலயோ கலந்து குடுத்துட்டீன்னா,  ஏழாவது நாள்ல இருந்து அந்த ஆள் ஒனக்கு அடிமையா மாறி, நீ சொல்றதெல்லாம் தட்டாம கேப்பான்.  இளஞ்சிவப்பு நிறத்துல இருக்கறது, காம வீரியப்பொடி. இத பௌர்ணமி அன்னக்கி சாயங்காலமா யாருக்கு கொடுக்கறயோ, அவங்க மனசுல காம ஆசைய உண்டு பண்ணி,  உடலுறவுக்கு ஏங்க வைக்கும்.  கறுப்பா இருக்கறது, ஆண்பெண் வசியப்பொடி.  இத திங்கள்கெழம சாயங்காலம் ஆரம்பிச்சு சனிக்கிழமை வரை ஒவ்வொரு நாள் சாயங்காலம் குடுத்துகிட்டே வந்தோம்னா,  ஆண் கொடுத்தா அவன்கிட்ட பொம்பளயும், பெண் கொடுத்தா அவகிட்ட ஆம்பளயும் வசியமாகி, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆரம்பிச்சு, மருந்து குடுத்தவங்க மேலே விழுந்து புரண்டு, ஞாயித்துக்கெழம அன்னக்கி தன்னோட ஒடம்ப நமக்கு அர்ப்பணிச்சுடுவாங்க.  அன்னக்கி அந்த நபரோட உடலுறவு வச்சிக்கனும்.  அப்புறம் காலாகாலத்துக்கும் இணைபிரியாம மருந்து குடுத்தவங்களோட வாழ்க்கை நடத்துவாங்க. இந்த மூணு பொடியிலயும்  எந்த ருசியும் இருக்காது.  அதனால இத எதுல கலந்து கொடுத்தாலும் வித்தியாசம் தெரியாது.  பத்திரமா வெச்சுக்க.  இது தகுதியில்லாதவங்க கைக்கு கெடச்சா விபரீத விளைவுகள் ஏற்படும். ஜாக்கிரதை. வைசாலிக்கு மொதல்ல ஆசையை தூண்டுற காம வீரியப்பொடிய பிரசாதத்துல கலந்து கொடு. அதுக்கு அடுத்த திங்கள் முதல் ஆண்பெண் வசியப்பொடிய குடுத்துடு.  அவ ஒனக்கு இணங்கிடுவா.  காத்தவராயன் ஒன்னயும் வைசாலியையும் ஆசிர்வதிப்பார்", கடம்பன் சொன்னதும், மாறன் அவன் காலில் நெடுஞ்சாண்கிடையாக விழுந்து வணங்கினான்.   மாறனின் தலையில் பூப்போட்டு ஆசீர்வதித்து அனுப்பிய கடம்பன்,  மாறன் போனதும்,  சாமி சிலையின் அடிப்பீடத்திலிருந்த ஒரு கல்லை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அசைத்து வெளியே எடுத்தான்.  உள்ளே இருந்த சிறிய இடத்தில் மூன்று குடுவைகளையும் வைத்து, கல்லை முன்போல் மூடிவிட்டான்.

அடுத்த பௌர்ணமி அன்று மாலை வழக்கம்போல் கோயிலுக்கு சாமி கும்பிட வந்த வைசாலிக்கு,  இளஞ்சிவப்பு காம வீரியப்பொடியை பிரசாதத்தில் கலந்து கொடுத்தான் மாறன்.  அதை வாங்கி சாப்பிட்டுவிட்டு, அன்று இரவு முழுவதும் நெருப்பைச்சுற்றி மலைவாசிகள் ஆடிய ஆட்டத்தை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த வைசாலிக்கு,  விடியற்காலம் உடலில் என்னவோ செய்தது.  உள்ளுக்குள் பூ மலர்வது போன்ற உணர்ச்சி உண்டானது. எதிரில் இடுப்பில் மட்டும் உடையணிந்து திறந்த மார்புடன் ஆடிக் கொண்டிருந்த ஆண்களைப் பார்த்ததும் வெட்கம் வந்தது.  அவர்களின் கட்டுடலை அள்ளி அணைத்துக் கொள்ள ஆசை வந்தது.  அவர்கள், தன்னை இறுக்கி அணைத்து முலைகளை பிசைய மாட்டார்களா என்ற காமவெறி ஏற்பட்டது.  இருட்டில் தன் முலைகளை தானே பிசைந்து கொண்டாள்.  முலைக்காம்புகளில் திணவு உண்டானது.  தன் முலைக்காம்புகளை தானே திருகி இன்பமடைந்தாள்.  எதிர்ப்புறத்தில் இருட்டில் நின்றுகொண்டு இவளையே கண்காணித்துக் கொண்டிருந்த மாறன், இவள் செய்கைகளை பார்த்ததும், மூலிகை வேலை செய்கிறது என்று தெரிந்து மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.   வைசாலி, விடியும் நேரத்தில் குடிசைக்குத் திரும்பி,  பாயில் விழுந்து தூக்கம் வராமல்  புரண்டு கொண்டிருந்தாள்.  

அதற்கு அடுத்து வந்த திங்களன்று, சாயங்காலம் வைசாலியின் குடிசையைத் தேடி போனான் மாறன்.   அவன் போன நேரம், வைசாலியின் பாட்டி காட்டுக்குள் விறகு பொறுக்க போய்விட்டாள்.  வைசாலி மட்டும் குடிசையில் இருந்தாள். 

"பாட்டி, பாட்டி", என்று மாறன் கூப்பிட்டதும்,  வெளியே வந்த வைசாலிக்கு,  வாலிபனான மாறனைப் பார்த்ததும் வெட்கம் வந்தது.  தலையைக்குனிந்தபடி ஓரக்கண்ணால் அவனை பார்த்தாள்.  கட்டுடலுடன் அரும்பு மீசை வைத்து சுருள் சுருளான தலைமுடியுடன் நிமிர்ந்து நின்ற அவனிடம் "பாட்டி விறகு பொறுக்கப் போயிருக்கு", என்றாள் மெல்லிய குரலில்.  "பரவால்ல, இந்தா சாமி பிரசாதம்,  பூசாரி ஒனக்கு குடுக்க சொன்னாரு", என்று கறுப்புப் பொடி கலந்த பிரசாதத்தை அவளிடம் கொடுத்தான்.  பயபக்தியுடன் வாங்கி சாப்பிட்டுவிட்டாள் வைசாலி.   "நான் வர்றேன்", ன்னு சொல்லி விட்டு மாறன் போய்விட்டான்.  பாட்டி திரும்பி வந்ததும் இருவரும் இரவு உணவு சாப்பிட்டு படுத்தார்கள்.  இரவு நேரம் ஏற ஏற, வசியப் பொடி நன்றாக வேலை செய்தது.  வைசாலிக்கு மாறன் மேல் அடக்க முடியாத ஆசை வந்தது.  அவன் உருவமே அவள் மனக்கண்ணில் இருந்தது.   மீண்டும் அவனை எப்போது சந்திப்போம் என்று  ஆவலாக இருந்தது.   அடுத்த நாள் மாலை, வழக்கத்துக்கு மாறாக, பாட்டியிடம் கோயிலுக்கு போயிட்டு வர்றேன் என்று சொல்லிவிட்டு, நேராக காத்தவராயன் கோயிலுக்கு வந்தாள்.  இவளை எதிர்பார்த்து மாறனும் காத்திருந்தான்.  இருவரும் சந்தித்ததும், அவனையே விழுங்குவதுபோல் பார்த்தாள்.  அவளுக்கு மீண்டும் கறுப்புப் பொடி கலந்த பிரசாதத்தை கொடுத்தான் மாறன்.   வாங்கி சாப்பிட்டுவிட்டு அவனை நெருங்கினாள்.  "ம்ஹும்", என்ற கனைப்புக்குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டுத் திரும்பியவள்,  பூசாரி கடம்பனை பார்த்ததும் அவன் காலில் விழுந்து வணங்கினாள்.  அவளை ஆசீர்வதித்த கடம்பன், "டே மாறா, நாளைக்கு சாயங்காலமா அருவிகிட்ட இருக்கற மூலிகையை பறிச்சுகிட்டு வாடா", என்றான்.  வைசாலி தலைகுனிந்தவாறு குடிசைக்கு திரும்பினாள்.  அடுத்த நாள் மாலை எப்போது வரும் என்று இருவரும் காத்திருந்தார்கள்.  அடுத்த நாள்,  மாலை, "குளிச்சுட்டு வர்றேன் பாட்டி", ன்னு சொல்லிவிட்டு ஓட்டமும் நடையுமாக அருவியை அடைந்தாள்.  அருவிக்கரையில் அங்குமிங்கும் அவனைத் தேடி, காணாமல் ஏமாற்றமடைந்த அவள், மரத்தின் மீதிருந்து திடீரென குதித்த மாறனை பார்த்ததும் முதலில் பயந்தாலும்,  மாறன்தான் என்று தெரிந்தவுடன் ஆசையுடன் அவனை பார்த்தாள்.  அவன் கையை நீட்டியவுடன் அவன் கையோடு தன் கையை கோர்த்துக்கொண்டாள்.  இருவரும் மரத்தடியில் உட்கார்ந்தார்கள்.  அவள், அவன் மடிமீது தலைசாய்த்து படுத்துக்கொண்டாள்.

"வைசாலி "

"ம்.."

"ஒன்ன மொதமொதலா கோயில்ல பாத்தவுடனே எனக்கு ரொம்ப புடிச்சுபோச்சு"

"ம்ம்.."

"அப்போ இருந்து ஒன்னயே நெனச்சுகிட்டு இருக்கேன்"

  "ம்ம்.."

"ஆனா நீ என்ன திரும்பிக்கூட பாக்கல, என்னை புடிக்கலயா", 

மாறன் கேட்டதும், அவன் கழுத்தை வளைத்து கீழே இழுத்து, அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, "ரொம்ப புடிச்சிருக்கு"என்றாள்.  அவன் அவள் இதழ்களில் முத்தமிட குனிந்தபோது அவனை தள்ளிவிட்டு எழுந்து ஓடினாள்.  அவன் துரத்திச்சென்று அவளைப் பிடித்து, இறுகத் தழுவி அவள்  இதழில் முத்தமிட்டான்.   மீண்டும் மரத்தடிக்கு அணைத்தபடி கூட்டிச் சென்று, தான் கொண்டு வந்திருந்த குடுவையில் இருந்த கறுப்புப்பொடி கலந்த தேனை அவள் வாயில் பருக வைத்தான்.  அவளும் காதலன் கொடுத்த தேனை ஆசையுடன் பருகினாள்.  அதற்குள் இருட்டும் நேரம் ஆனதால் இருவரும் மீண்டும் இதழ் முத்தமிட்டு அவனிடம் பிரியாவிடை பெற்று குடிசைக்கு திரும்பினாள் வைசாலி.  

அடுத்த மூன்று நாளும் சந்தித்தபோதெல்லாம் வசியப்பொடி கலந்த தேனை அவளுக்கு கொடுத்து வந்தான்.  அவள் அவன் மேல் விழுந்து புரண்டாலும், முத்தமிட்டாலும் அவளுடன் கவனமாகவே பழகினான்.இனி அவனுடன் கலக்காமல் தூக்கமில்லையென்று ஆனது அவளுக்கு.  நாளை ஞாயிறு.  பூசாரி சொன்னதுபோல் உடலுறவு கொள்ள வேண்டிய நாள்....