Maguva - Maya

[moodyfyed]

 

ఇక పోతే చిన్నక్క...
 
అంటూ చెప్పడం ఆపి, ఇక్కడ కూర్చుంటాను అని నా పక్కన చూపించింది, దా కూర్చో అన్నాను, సోఫాలో నాకు ఎడమ పక్కన కూర్చుని నా ఎడమ చేతిని కౌగిలించుకుని నా భుజం మీద తల వాల్చి చెప్పడం మొదలు పెట్టింది.
 
కావ్య: చిన్నక్క కూడా ప్రేమించింది, తనను ఇంటికి తీసుకొచ్చింది, అమ్మ నాన్న లకి పరిచయం చేసింది, ఒక అనధికారిక పెళ్లి చూపులు లాగ జరిగింది తంతు, అబ్బాయి కుటుంబ వివారాలు, వాళ్ళ వ్యవహార శైలి నాన్నకు నచ్చలేదు, వద్దు అని చెప్పారు, పైగా పెద్దక్క విషయంలో అలా జరగడంతో ప్రేమ పెళ్లి మీద ఒక ద్వేషం ఏర్పడిపోయింది, అది నాన్న తప్పు కాదు, ఏ మనిషి అయినా అలానే మారిపోతాడు. ఇంట్లో ఒప్పుకోరు అని చిన్నక్కకు అర్ధమైపోయి ఒక రోజు రాత్రి లెటర్ రాసి వెళ్లిపోయింది.
 
పరువే ప్రాణంగా బ్రతికేవాడికి గుండె కోస్తుంటే వచ్చే నొప్పి కన్నా పరువు పోతుందనే భయం తెచ్చే నొప్పే ఎక్కువ, తట్టుకోలేకపోయారు.
 
ఇది చెప్పేటప్పుడు తన గొంతు వణకడం నాకు తెలుస్తుంది, మాట్లాడలేకపోతుంది ఇబ్బంది పడుతుంది.
 
నేను: ఇంకా ఆపెయ్యి కావ్య, చెప్పకు.
కావ్య: లేదు చెప్పాలి, ఇదే మొదటి సారి, ఇంట్లో వాళ్ళతో కాకుండా బయట మనుషులతో పంచుకోవడం. చాన్నాళ్లుగా నా గుండె బరువెక్కిపోయింది విభా
 
నేను: ".."
కావ్య: కూలబడిపోయారు, హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళాం, సివియర్ స్ట్రోక్, మా చేతుల్లో ఏమి లేదు, ఇష్టదైవాన్ని ప్రార్ధించుకుని ఐదు నిమిషాలు మాట్లాడండి అన్నారు, కాళ్ళ కింద భూకంపం వచ్చింది ఆ మాట వినగానే, ప్రాణం అనుకున్న మనిషి కాసేపట్లో మనల్ని శాశ్వతంగా వదిలి వెళ్ళిపోతారు అని ముందే తెలియడం, తెలిసి కూడా ఏమి చెయ్యలేని నిస్సహాయ స్థితిలో మనం ఉండడం, నాన్న నన్ను జాలిగా చూస్తుంటే తట్టుకోలేకపోయాను, ఆ క్షణంలో ఆయన చెప్పిన మాట, "నీకు అండ దండగా ఉండాల్సిన నేను ఉండలేకపోతున్నాను, వెళ్ళిపోతున్నాను, దయచేసి క్షమించమ్మా, అమ్మ బాధ్యత నీదే, నువ్వే చూసుకోవాలి, వాళ్లిదరిలాగా నీ దారి నువ్వు చూసుకుంటాను అని మాత్రం అనకు, నాకు ప్రమాణం చెయ్యి, అది పాపం పిచ్చిది, నువ్వు కూడా మీ అక్కల్లాగా చేస్తే మాత్రం భరించగలిగేంత బలమైంది కాదు", అన్నారు. ఆ క్షణం మా నాన్నకు మాటిచ్చాను, ప్రేమ పెళ్లి లాంటి జోలికి వెళ్ళను, అమ్మ మాటని కాదు అనను అని.
నేను: ఐ అం సారీ కావ్య, నేను ఏదో మాములు లవ్ మేటర్ అనుకున్నాను కానీ ఇంత జరిగిందని తెలీదు
 
నా చెయ్యి ని వదిలి నన్ను హత్తుకుంది, తన ఎడమ చేత్తో నా ఎడమ చెయ్యిని పట్టుకుని తన బుజాల చుట్టూ వేసుకుంది, తన మొహం నా ఛాతి మీద పెట్టుకుని కళ్ళు మూసుకుంది. ఎడమ చేత్తో ఇంకొంచెం గట్టిగా నా మీదకు లాక్కున్నాను.
 
కావ్య: పర్లేదు విభా, ఇప్పటివరకు ఎవరికి చెప్పాలి అనిపించలేదు, ఇది చెప్పేటప్పుడు ఎమోషనల్ బ్రేక్ డౌన్ అవుతాను, ఆ సమయంలో దగ్గరగా అనిపించే వాళ్ళు లేకపోతే అసలు చెప్పాలి అనే ఆలోచన కూడా వచ్చేది కాదు, నీతో పంచుకోవాలి అనిపించింది, చెప్పాను అంతే. ఒక్క ఐదు నిమిషాలు ఏమి మాట్లాడకు, కామ్ గా ఉండు ప్లీస్.
 
నిశితంగా తనని గమనిస్తున్నాను, కారిన కన్నీళ్లు చెంపల మీద గుర్తులు విడిచాయి, గాలి తెరలకి జుట్టు పడుతూ లేస్తూ ఊగుతుంది, మనసులో ఉన్న భారం దిగిపోయినట్టు ప్రశాంతంగా ఉంది తన మొహం, తన మొహాన్ని అంత దగ్గరగా చూడడం అదే మొదటిసారి. చెంపల మీద నీటి తడిని తుడిచాను, నా అరచేతిని తన చేతితో పట్టుకుని బుగ్గల మీద పరుచుకుని పెట్టుకుంది. కాసేపు అలానే ఉంచు అనింది, నుదురు మీద ముద్దు పెట్టాలి అనిపిస్తున్నా ఇది తను ఎలా తీస్కుంటుందో అని ఆగిపోతున్నా. ఇంతలో తను నా చేతి వేళ్ళని తన చేతి వేళ్ళతో ముడి వేసి గట్టిగ పట్టుకుని అరచేతిని ముద్దు పెట్టుకుంది. బదులుగా నేను నుదురు మీద ముద్దు పెట్టుకుని తన వీపును రుద్దుతున్నాను, ఓదార్పు చేస్తున్నట్టు. వీపు రుద్దటంతో ఇంకా గట్టిగా హత్తుకుంది నన్ను, తన ఎద నాకు గట్టిగా తగులుతుంది, వీపు రుద్దేటప్పుడు తెలిసింది తను బ్రా వేసుకోలేదు అని, కానీ ఆ క్షణంలో కామాన్ని ప్రేమ అధిగమించింది, నుదురు ముద్దు తప్ప పెదాల మీద ముద్దు పెట్టుకోవాలి అనిపించలేదు ఎందుకో.
 
కావ్య: విభా, ఇంకో విషయం అడగాలి అని ఉంది, అడిగితే నాకేం వస్తుందో తెలియదు, అసలు అడగచ్చో లేదో కూడా తెలియదు, అడగమంటావా?
నేను: ఇంకా సంకోచం ఎందుకే నీకు అడుగు.
కావ్య: నువ్వు నన్ను ఎప్పుడైనా ఆ దృష్టితో చూసావా
నేను: ఇప్పుడు ఇది మొదలుపెట్టి మన రేలషన్ ని కంప్లికేట్ చెయ్యాలి అనుకోవట్లేదు కావ్య నేను
కావ్య: నువ్వు నన్ను మొదటిరోజు కాంటీన్ లో ఎక్కడెక్కడ చూసావో నాకు తెలియదా విభా, ఒక అబ్బాయి అమ్మాయిని ఆ దృష్టితో చూసినప్పుడు వెంటనే అర్ధమవుద్ది మాకు. అవసరం వచ్చిన రోజున, మాట్లాడాలి అనుకున్న రోజున బయట పెడతాం అప్పటివరకు ఏమి ఎరగనట్టే ఉంటాము.
నేను: ఇప్పుడు ఏమి అవసరం వచ్చింది నీకు
కావ్య: అన్ని క్లియర్ చేసుకోవాలి అనుకున్నాను విభా అందుకే అడిగాను.
నేను: (ఒక నిట్టూర్పు విడిచాను) ఏమో కావ్య, చుసిన మాట వాస్తవమే, చుసిన ప్రతిసారి నువ్వు అందంగా సెక్సీగా అనిపించినా మాటా వాస్తవమే, నీలో కలవాలి అనే ఆలోచన వచ్చిన ప్రతిసారి నా గతం గుర్తొచ్చి ఆగిపోతున్నాను, ఇంకోసారి అలాంటి పరిస్థితుల్లో నన్ను నేను చూడాలి అనుకోవట్లేదు.
కావ్య: ఏంటి ఆ గతం?
నేను: ఇప్పుడు కాదు, ఇంకోసారి ఎప్పుడైనా చెప్తాను.
కావ్య: అయితే నా మీద అలాంటి ఆలోచన వచ్చింది అంటావు.
నేను: వచ్చింది కానీ మన పరిచయం తో పెరగలేదు
కావ్య: నాక్కూడా విభా, ఎన్నోసార్లు నిన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలి అనిపించినా, నాన్నకు ఇచ్చిన మాట గుర్తొచ్చి ఆగిపోతున్నాను, అమ్మ దగ్గరికి వెళ్లి నేను ఇతన్ని ప్రేమించాను, ఇతనితో సంతోషంగా ఉంటాను అని చెప్పే ధైర్యం లేదు, ఇటు చూస్తే ఏమో నువ్వు నన్ను చదివినట్టు ఎవరు చదవలేదు, నిన్ను వదులుకోవడం ఇష్టం లేదు. ఇందాక నుంచి నీ మాటలు వింటుంటే నిన్ను కన్సిడర్ చెయ్యకుండా తప్పు చేస్తున్నానా అనిపిస్తుంది.
నేను: నువ్వు ఏ తప్పు చెయ్యలేదు, కానీ ఇంకాసేపు నన్ను ఇలా హత్తుకుని ఉంటూ ఇదే టాపిక్ కంటిన్యూ చేస్తేనే తప్పు జరిగేలా ఉంది
కావ్య: ఏంట్రా ఎం తప్పు జరుగుద్ది?
 
ఈ మాట అనేసి సిగ్గు పడుతుంది ముద్దుగా. ఆ క్షణం నా మనసులో ఆలోచనలు కాంతి వేగంతో నడిచాయి, ఇప్పుడు కావ్యతో కమిట్ అయితే రిలేషన్ ని ముందుకు తీసుకెళ్లగలనా, మళ్ళి ఇక్షిక తో జరిగినట్టే బ్రేకప్ జరుగుతుందా, మళ్ళి జరిగితే తట్టుకోగలనా, ఇక్షిక కి అన్యాయం చేస్తున్నానా, ఇక్షిక ని మర్చిపోవాలంటే కావ్య తో క్లోజ్ గా ఉండడమే మార్గమా, ఇక్షిక నుంచి బయట పడడానికి కావ్య ని వాడుకోవడం కరెక్టే నా.....
 
తాగిన మైకం తెలివిని మసకబారుస్తుంది, తాత్కాలిక సుఖాల వైపు పరుగులు పెట్టిస్తుంది. అప్పుడు మొదలయింది నాలో వేడి, తన ఛాతి స్పర్శ నుంచి సళ్ళని ఊహించుకున్నాను, గట్టిగా ఉన్నాయి, దాదాపు బొడ్డు వరుకు నాకు అంటుకునే ఉంది కావ్య. అందంగా ఉండే అమ్మాయి, చాలాకాలం నుంచి నాకు తెలిసిన అమ్మాయి, నా కౌగిట్లో ఉంది అనే ఆలోచన రాగానే నా మగతనం గర్వంగా పెరగడం మొదలయ్యింది. నా ఎడమ చేతితో తన జుట్టును గట్టిగా పట్టుకున్నాను, కుడి చేతితో బుగ్గల్ని పట్టుకుని దగ్గరకి తీసుకున్నాను, బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను, తను నా పెదాల స్పర్శకి కళ్ళు మూసుకుంది, రెండు కళ్ళ మీద ముద్దు పెట్టాను, ముక్కు మీద ముద్దు పెట్టి పళ్లతో కొరికాను, ఆహ్ అని మూలిగింది, మూలిగినప్పుడు తన పెదాలు విచ్చుకున్నాయి, కింద పెదవిని పళ్లతో పట్టుకున్నాను, నా పెదాలతో జుర్రుకున్నాను, మెత్తగా తడిగా ఉన్నాయి, తన టేస్ట్ నా నాలుకకు తగలగానే నా మడ్డ ఉగ్రరూపం దాల్చింది.
 
 
 
పై పెదవిని అందుకున్నాను, పెదవిని చప్పరిస్తూ మధ్య మధ్యలో నా నాలుకను తన నోట్లోకి పంపించి తన పళ్ళని పలకరిస్తున్నాను. కుడి చెయ్యి మెల్లగా తన కిందకు చేరుకుంటుంది, చేతికి ఒక సన్ను తగిలింది, చేతిలోకి తీసుకున్నాను, ఆ తీసుకోవడంలోనే ముచిక చూపుడు వేలుకి మధ్య వేలుకి మధ్యలో ఇరుక్కుంది, తన రెండు పెదాలు మార్చి మార్చి జుర్రుకుంటూ సన్ను ని పిసుకుతున్నాను, పిసుకుతున్నప్పుడు, వేళ్ళ మధ్యలో పడి ముచిక కూడా నలుగుతుంది, అది నా మడ్డ లాగా నా చేతుల్లోనే పెరిగింది గట్టిబడింది. తను తన ఎడమ చేతితో నా మడ్డతో బలప్రయోగం చేస్తుంది తన చేతితో వంచడానికి, తను వంచడానికి ప్రయత్నించే కొద్ది నా మడ్డ ఇంకా గట్టి పడుతూ తనను గెలివనివ్వకుండా చేస్తుంది. వొంట్లో ఉన్న రక్తమంతా మడ్డ దగ్గర చేరుకోవడం తెలుస్తుంది నాకు, నా బలమంతా స్ట్రా వేసి లాగేసినట్టు నా మడ్డ లాగేసుకుంటుంది.
 
కావ్య నా పెదాల్ని విడిపించుకుని ఛాతి మీద తల పెట్టి పంటితో ఛాతి మీద వెంట్రుకలు పట్టుకుని లాగింది, నా వొళ్ళు జివ్వుమనింది, ఎడమ చేతితో తన జుట్టుని పట్టుకుని వెనక్కి లాగి బుగ్గని నోట్లోకి తీసుకుని కొరికాను, అంతే కసితో సన్నుని పిసికాను, నాలుకతో బుగ్గలు నాకాను. తట్టుకోలేని తను షార్ట్ లోపల చెయ్యి పెట్టింది, మడ్డని చేతుల్లోకి తీసుకుంది. తన చేతులు చల్లగా తగులుతున్నాయి, సుకుమారంగా అరచేతులు చెమట పట్టి ఆ చెమట నా మడ్డ చర్మానికి అంటుకుని అది అంతా తెలుస్తుంది నాకు. జుట్టు పట్టుకుని తలను వెనక్కు వంచి ఆ పొడవు మెడ మీద పంటి గాట్లు పెట్టుకుంటూ వెళ్తున్నాను. తను నా మడ్డ చర్మాన్ని వెనక్కి లాగుతూ ముందుకు నెడుతూ రెండోసారి వెనక్కి లాగేటప్పుడు తెగిపోతుందేమో అనిపించేలాగా వెనక్కి నెడుతుంది. ఆ బలమైన ఊపుడుకి నా శరీరం నా వశం తప్పి తన ఆధీనంలోకి వెళ్ళిపోతుంది. తన ట్ షర్టు మీద నుంచే ముచికలని కొరుకుతూ నా కుడి చేతిని తన కాళ్ళ మధ్యలోకి పోనించాను బట్టల లోపల నుంచి.
 
ఆడతనం మొదలు దగ్గరే తడి తగులుతుంది, ఎప్పటినుంచి ఆపుకుందో అనుకున్నాను, చిన్నగా మధ్య వేలుని పోనివ్వబోయాను, తడికి సర్రున జారిపోయింది, క్లిట్ దాటి లోపలి వెళ్లిపోయింది, ఆ పరిణామానికి తొడలతో బలంగా బిగించింది. కాసేపు చూపుడు వేలు మధ్య వేలు లోపల పెట్టి పూకు రేకులని బొటన వేలు ఉంగరం వేలు తో విడతీసి రుద్దడం మొదలు పెట్టాను, మెలికలు తిరిగిపోతుంది తమకంతో, నా మెడ మీద ముద్దులు పెడుతూ చిన్నగా నా చెవిని కొరుకుతోంది, వొళ్ళంతా ఉద్రేకంతో రగిలిపోతుంది నాకు, తట్టుకోలేక, తన పూకు మొత్తాన్ని చేత్తో పట్టుకుని ఎడమ చెయ్యి భుజాల చుట్టూ వేసి నా ఒళ్ళోకి లాక్కున్నాను.
 
సోఫాలో కౌ గర్ల్ పోసిషన్ లో కూర్చోబెట్టుకున్నాను, నా కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ షార్టుని కిందకి లాగే ప్రయత్నం చేస్తుంది, నా తొడలు ఎత్తి తనకు సహకరించాను, మొత్తానికి నా మగతనానికి ఊపిరి ఆడుతుంది ఇప్పుడు, చల్ల గాలి తగలగానే ఎగిరెగిరి పడుతుంది, తన టీషర్టు విప్పేసాను, రోప్ లైట్ వెలుగులో మేలిమి బంగారం లా మెరుస్తున్నాయి, ఇందాక టీషర్టు మీద నుంచి ముద్దులు పెట్టడం వల్ల ఆ తడి ముచ్చికల మీద ఇంకా అలానే ఉంది, అది చూడగానే కామం కట్టెలు తెంచుకుంది, అమాంతం ఎడమ సన్ను నోట్లోకి తీసుకుని కొరుకుతూ కుడి సన్నుని పిసుకుతున్నాను, తను పంగ మీద ఒత్తిడి పెంచి నా మగతనాన్ని అణిచివేయ్యడానికి ప్రయత్నిస్తుంది, నా ఎడమ చేత్తో తన కుడి పిర్రని పట్టుకుని కొడుతున్నాను. ఇంకా కొట్టు అన్నట్టు పిర్రలని అందిస్తుంది నాకు. ఆ సహకారానికి నాకు ఇంకేం గుర్తు రావట్లా, మైండ్ లో ఒకటే ఉంది, ఈ రోజు కావ్య కూసాలు కదిలిపోవాలి అని. ఆ ఆవేశంలో ఇక్షిక మీద ఒక రకమైన కోపం వచ్చింది, తన మీద కోపంతో అయినా కావ్యని వెయ్యాలి ఈరోజు అనుకుని గట్టిగా హత్తుకున్నాను.
 
ఏమైందో తెలీదు ఒక్క క్షణం కావ్య మిన్నకుండిపోయింది, ఉలుకు పలుకు లేదు, ఒక్క ఉదటున నా మీద నుంచి లేచి కింద పడిన తన ట్ షర్ట్ వేసుకుని, ఐ అం సారీ విభా, నేను వెళ్తున్నాను అని చెప్పి టేబుల్ మీద ఉన్న నా కార్ తాళాలు తీసుకుని వెళ్ళిపోయింది. ఏమైంది, అసలు ఎందుకు వెళ్ళిపోతుంది? ఎం జరిగింది అని ఆలోచిస్తూ, అసలు నేనేం చేసాను, బాధ చెప్పుకున్న పిల్లతో ఇదా నేను చేసింది అని తల పట్టుకుని కూర్చున్నాను.
 
రాత్రంతా నిద్ర పట్టలేదు, నా భుజం మీద తల పెట్టుకుని ధైర్యంగా పడుకోగలవా అని గర్వంగా అడిగిన నేను చేసిందేంటి అనే అపరాధభావం నన్ను మనిషిలా ఉండనివ్వట్లేదు.
 
ఆఫీసుకి వచ్చాను, తను రాలేదు సెలవు పెట్టింది, ఇంటికి వెళ్లి క్షమాపణ అడగాలి అనుకున్నాను కానీ ఏ మొహం పెట్టుకుని వెళ్ళాలి, ధైర్యం సరిపోలేదు, మెసేజ్ చేద్దాం అనుకున్నాను కానీ అది కూడా చెయ్యలేకపోయాను. రెండోరోజు కూడా తను ఆఫీసుకి రాలేదు. నాకు మాట్లాడడానికి మొహం చెల్లట్లేదు. మూడో రోజు వచ్చింది, ముభావంగా కూర్చుని పని చేసుకుంది, ఒకసారి తన డెస్క్ దగ్గరికి వెళ్లాను ధైర్యం చేసి, అసలు నేను ఉన్నట్టు కూడా పట్టించుకోలేదు, తన పని చేసుకుంటూ పోతుంది, మనసు చివుక్కుమనింది. తను అడ్జస్ట్ అయ్యేవరకు ఆగుదాం అనుకుని మళ్ళి మాట్లాడే ప్రయత్నం చెయ్యలేదు.
 
వారం అయింది సరిగ్గా, ఇంక లాభం లేదు అనుకుని తన డెస్క్ దగ్గరికి వెళ్లి కూర్చున్నాను, కావ్య, ఒక్క నిమిషం నేను చెప్పేది విను, తిరిగి నువ్వేం బదులు ఇవ్వక్కర్లేదు, విను చాలు, ఆ రోజు తాగిన మైకంలో నువ్వు అంత దగ్గరగా ఉండేసరికి ఏమైందో తెలియలేదు, ఏదో మైకం కమ్మినట్టు అలా జరిగిపోయింది, నిజానికి నాకు నీ మీద ఆశ లేదు, నీ నుంచి నేను అది ఆశించలేదు, ఆ క్షణం నా ఆలోచనలు నా ఆధీనంలో లేవు, నా బాధలు నాకున్నాయి. ఇప్పుడు కూడా ఇదంతా ఎందుకు చెప్తున్నా అంటే నువ్వు నాతో మాట్లాడకపోయినా ఫర్వాలేదు, నువ్వు నా నుంచి దూరంగా వెళ్ళిపోయినా ఫర్వాలేదు, ఇన్నాళ్ల నా స్నేహాన్ని మన పరిచయాన్ని ధూషించకు, మొదటి రోజు నుంచి నీ వొళ్ళు చూసాను కానీ ఏ రోజు అది నా కింద ఉండాలి అనుకోలేదు, ఆ క్షణం ఆవేశంలో జరిగిన పొరపాటు, అర్ధం చేసుకుంటావని ఆశిస్తున్నాను, ఇంక నీ ఇష్టం, నువ్వేం చేసినా నాకు సమ్మతమే అని చెప్పాను. ఒక్క క్షణం కోపంగా నా వైపు చూసింది, ఆ కళ్ళల్లో ఇన్నాళ్లలో ఎప్పుడు అంత కోపాన్ని చూడలేదు, తన నుంచి ఆ చూపు భరించలేకపోయాను, లేచి వచ్చేసాను.
 
ఇది జరిగిన దాదాపు నెల తరువాత కావ్య నా దగ్గరికి వచ్చింది, విభా, నీతో కొంచెం మాట్లాడాలి అనింది, చెప్పు కావ్య అన్నాను, ఇక్కడ ఇప్పుడు కాదు, మధ్యాహ్నం ఏదైనా హోటల్ కి లంచ్ కి వెళదాం, రిజర్వేషన్ చెయ్యి అని చెప్పి వెళ్లిపోయింది.
 
అంతా వెతికి, కొంచెం ప్రశాంతంగా ఉండే ఒక రెస్టారెంట్ లో లంచ్ బుక్ చేసాను, అదే విషయం తనకు చెప్పాను. మధ్యాహ్నం కార్ లో వెళ్తున్నాము, వెళ్తున్నంతసేపు నోరు తెరిచి ఒక్క మాట మాట్లాడలేదు, నేను మాట్లాడించే ప్రయత్నం చెయ్యలేదు. వెళ్లి కూర్చున్నాము, ఆర్డర్ చేసాము.
 
కావ్య మాట్లాడడం మొదలు పెట్టింది,
 
ఆరోజు ఎం జరిగింది అని అడగను విభా, ఇద్దరిది పొరపాటు ఉంది, అది పొరపాటు అని కూడా అనను. ఇద్దరి ఇష్టంతో జరిగింది, బలవంతం ఏమి లేదు, ఒకటి చెప్పాలి అనుకుంటున్నాను. అసలు మన మధ్య ఇలాంటి సందర్భం వస్తుంది అని కలలో కూడా అనుకోలేదు, ఆరోజు అది జరిగింది కాబట్టి చెప్తున్నాను, నేను నిన్ని పెళ్లి చేసుకోలేను, ఇక్కడ నా కర్మ ఏంటంటే, పెళ్లి విషయంలో నాకు ఉన్న ఇబ్బందులని నీతో చెప్పిన రోజునే జరగడం, నీకు ఇది ముందే తెలిసి ఉంటే అక్కడ వరుకు వచ్చేది కాదేమో, చాల రాంగ్ టైములో రాంగ్ పరిస్థితిలో చెప్పాను. కానీ ఎందుకు విభా నాకు ఇంత దగ్గర అయ్యావు, ఏ అమ్మాయి అయినా అబ్బాయిలో కోరుకునేది, అబ్బాయి దగ్గర తను తనలాగా నిస్సంకోచంగా ఉండగలగాలి, తనను అర్ధం చేసుకునేవాడు కావాలి అని, నువ్వేమో ఏకంగా నన్ను ఒక పుస్తకాన్ని చేసి చదివేసావు. నిన్ను వదులుకోలేను దగ్గర అవలేను. నీతో జీవితాన్ని పంచుకోవాలని ఉన్నా ఏమి చెయ్యలేని నిస్సహాయ స్థితిలో నన్ను నుంచోబెట్టావు, దుర్మార్గుడివి నువ్వు, నీ కన్నా కిరణ్ నయం కదా విభా, డైరెక్ట్ గా అడిగేసి తేల్చేసుకున్నాడు, నువ్వు విడిపోలేని ముడి పెట్టావు. నన్ను ఎం చేయమంటావు?
 
ఆ మాటలకి నా ఆలోచనలు గతంలోకి వెళ్లాయి.
 
నేను: ఇప్పుడు ఏమంటావు ఇక్షిక?
ఇక్షిక: ఇక్కడ ఉన్నావు రెండే దారులు విభా! ఒకటి నువ్వు కావాలి అనుకుని నీతో వచ్చేయడం, రెండు అమ్మ నాన్న కావాలి అనుకుని నిన్ను మర్చిపోవడం. నీకు నాకు మనిద్దరికి ఇంకా జీవితం ఉంది, భవిష్యత్తులో ఇంకో అమ్మాయిని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకునే అవకాశం ఉంది, ఒకవేళ అది కుదరకపోయినా, తల్లితండ్రులు చూపించిన అమ్మాయిని చేసుకునే అవకాశం ఉంది, నా తల్లి తండ్రులకి నేను ఒక్కదానినే, నేను కాదు అంటే వాళ్ళు చనిపోతారు, వాళ్ళ గురించి నాకు తెలుసు, ఇది ఖచ్చితంగా జరుగుతుంది, వాళ్ళ మృతుదేహాలు దాటొచ్చి నిన్ను పెళ్ళి చేసుకోవాలి, ఎం చేయమంటావు నన్ను?
నేను: నేను ఒకటే చెప్తాను ఇక్షిక, నువ్వే ఆలోచించుకో, రెండిట్లో ఏది ముఖ్యం, ఏది అవసరం, ఏది నీకు ఎక్కువ కావాలి అనిపిస్తుంది? అది నా ప్రేమా? వాళ్ళ ప్రేమ, బాధ్యతలా? ఏది లేకపోయినా నువ్వు బ్రతకగలవు? నిర్ణయం నీదే, నువ్వు ఏది చేసినా నేను గౌరవిస్తాను. ఇంకో మాట మాట్లాడను.
ఇక్షిక: దుర్మార్గుడివి నువ్వు, జరగదు అని తెలిసి ఇంత దగ్గర అయ్యావు, ఇప్పుడు నన్నే తేల్చుకో అని చెప్పి నాకే వదిలేస్తున్నావు, కొంచెం కూడా తప్పు అనిపించట్లేదా?
నేను: అసలు ఈ పరిచయం ప్రేమగా ఎప్పుడు మారిందో తెలీదు ఇక్షికా నాకు, నచ్చవు ఇంకా నచ్చావు, నచ్చేసావు, దగ్గరయ్యావు, మరిపించావు మురిపించావు, నువ్వు తప్ప ఇంకేదీ వద్దు అనిపించావు, మైకంలో ఆలోచనలు మొద్దుబారిపోయాయి, ఒక స్టేజికి వచ్చాక కానీ కళ్ళు తెరుచుకోలేదు. తెలిసే టైంకి ఇదిగో ఇలా ముగుస్తుంది.
 
విభా అన్న కావ్య పిలుపుకు ఈ లోకం లోకి వచ్చాను, ఏంటి ఆలోచిస్తున్నావు??
 
 
చెయ్యడానికి ఏముంది కావ్య, ఒకటి క్లియర్ కదా, పెళ్లి సంగతి అమ్మకే వదిలేసావు, తను ఎవరిని చూపిస్తే వాళ్ళని చేసుక, ఇంక మన సంగతి అంటావా, సగం నిర్మించి మిగతా సగానికి నోచుకోని భవంతి అనుకోవడమే.
కావ్య: అంత తేలిక అయిపోయానా నీకు
నేను: తేలిక అవడం ఏంటి, నీకు అలా ఎందుకు అనిపించింది?
కావ్య: మన సంగతి అంటూ వెటకారాలు ఆడుతున్నావు, ఆడపిల్లని, సిగ్గు విడిచి నువ్వంటే ఇష్టం అని చెప్పాను కదా, లోకువైపోయాను నీకు.
నేను: ఆడపిల్లవే, నువ్వంటే ఇష్టం అని చెప్పావు, నాక్కూడా నువ్వంటే ఇష్టం, ఇప్పుడు ఇద్దరం సమానమే కదా, లోకువ ఏమిలేదు ఇక్కడ.
కావ్య: పెళ్లి గురించేనా ఇదంతా?
నేను: కాదు
కావ్య: నిజం చెప్పు, నా మీద ఒట్టేసి.
నేను: నీ మీద ఒట్టు, పెళ్లి గురించి కాదు.
కావ్య: మరి ఎందకు పుల్లవిరుపు మాటలు మాట్లాడుతున్నావు.
నేను: అయ్యో కావ్య, నేను అలా ఏం మాట్లాడలేదు, మామూలుగానే చెప్పా, సరే నువ్వు చెప్పు, ఇప్పుడు నా నుంచి ఎం ఆశిస్తున్నావు? మన ఇద్దరం ఆ రోజు పరిధి ధాటి ప్రవర్తించాము, వెనక్కు తీసుకునేది, సరిచేసుకునేది కాదు అది. మర్చిపోయి మాములుగా స్నేహితులుగా ఉండడం నాకు రాదు. ఒకసారి నిన్ను అలా చూసాక, నీతో ఆ మెట్టు ఎక్కాక, ఇప్పుడు ఏమి లేనట్టు ఉండమంటే నటించాలి, నీ దగ్గర కూడా నటించే రోజు వస్తే, నిజం చెప్పి నిన్ను బాధ పెడతాను కానీ అబద్దం చెప్పను, ఇంకా ముందుకు తీసుకెళదాం అంటే, మనిద్దరివి కలిసే దారులు కావు. నువ్వే చెప్పు. నన్ను ఏమని బదులివ్వమంటావు, ఏమి చేయమంటావు?
 
కావ్య: అంటే, ఆ రోజు జరిగింది కాబట్టి ప్రతిరోజు జరగాలి అంటావా? మాములుగా ఉండలేం అంటావా?
నేను: అనేది ఏంటి, ఉండలేము, ఇది వాస్తవం, ఇప్పుడు చెప్పింది అదే కదా, మళ్ళి అదే అడుగుతావు? అండ్, నేను రోజు జరగాలని, కావాలని అడగలేదు, నా మాటలు వక్రీకరించమాకు, ఒకసారి ఒక అమ్మాయిని అలా చూసాక, ఎంతో కొంత వ్యవహారం నడిపాక, ఏ కోరిక లేకుండా, ఏ ఆలోచనా లేకుండా ఎవడు ఉండడు, ఉన్నాడు అంటే వాడు అబద్ధం చెప్తున్నట్టు. నేను అదే చెప్పాను.
 
నేను చెప్పింది వదిలెయ్యి, నువ్వు ఆలోచించు, ఆ రోజు నుంచి ఈరోజు వరుకు ఒక్కసారి కూడా అది జ్ఞాపకం రాలేదా? కావాలి అనిపించలేదా?
ఆ రోజు నువ్వు నన్ను సగం నగ్నంగా చూసావు, సాధారణంగా ఎవరు చేరని నీ ఒంటి ప్రదేశాలకి నా చేతులు చేరాయి, నా నోరు చేరింది. ఇదంతా నువ్వు మర్చిపోగలవా? ఇప్పుడు ఇది చెప్తున్నప్పుడు నీ ఒళ్ళు వేడెక్కలేదా?
ఉంటాము, ఇవి చెయ్యకుండా కూడా ఉంటాము, కానీ అనుక్షణం తటపటాయిస్తూ ఇది దేనికి సంకేతం అని నిరంతరం ఆలోచిస్తూ, రేకెత్తే ఆలోచనలని అతి కష్టం మీద సమాధి చేస్తూ ఉంటాము. అలా ఉందాం అంటే ఉందాం.
 
కావ్య: మరి ఇంకెలా ఉంటాము?
నేను: ఏమో నాకు మాత్రం ఎం తెలుసు, ఆ క్షణానికి ఏదనిపిస్తే అది చేసుకుంటూ పోవడమే.
కావ్య: నాకు ఆలోచించుకోవడానికి టైం కావాలి విభా
నేను: నీ ఇష్టం వచ్చినన్నాళ్లు ఆలోచించుకో, నీకు ఏది కరెక్ట్ అనిపిస్తే అది చెయ్యి.
 
ఇది జరిగిన ఒక వారం పది రోజులు వరుకు మళ్ళి ఈ ప్రస్తావన రాలేదు, తను నేను ఇద్దరం చర్చించుకోలేదు. ఒక రోజు సాయంత్రం కావ్య నా డెస్క్ దగ్గరకి వచ్చింది.
 
కావ్య: నాకు నీతో కొంత సమయం ఏకాంతంగా గడపాలి అని ఉందిరా
నేను: ఆహా ఎందుకురా?
కావ్య: ఎహె అన్నిటికి ఎటకారమే నీకు, నన్ను ఎటైనా తీసుకెళ్ళు.
నేను: ఔనా, సరే చెప్పు ఎక్కడికి వెళ్దాం?
కావ్య: ఎటైనా, కొంచెం దూరంగా, ఒక రెండు మూడు రోజులు ఉండేలాగా
నేను: రోజులు బానే చెప్పావ్, ఎన్ని రాత్రుళ్లో కూడా చెప్పు
కావ్య: ఛి, సిగ్గులేదా?
నేను: నీ దగ్గర నాకు సిగ్గెందుకు, సరే ప్లాన్, చేస్తాను ఈ వీకెండ్ వెళ్దాము, ఒకటి రెండు రోజులు ముందు కానీ వెనుక కానీ లీవ్ పెట్టుకో.
 
ఆఫీస్ అయ్యాక ఇంటికి వచ్చేటపుడు అడిగా కావ్య ని, ఇంటికొస్తావా అని, కాసేపు ఆగి వస్తాను, ఇంట్లో ఉతకాల్సిన బట్టలు ఉన్నాయి, చిన్న చిన్న పనులు ఉన్నాయి, అన్ని ముగించుకుని వస్తాను అనింది.
 
పది అవ్వొస్తుంది, ఆ టైములో ఇంటికి వచ్చింది, ఈలోపే ఈ వారం ఎక్కడికి వెళ్ళాలి ఏంటి అని మొత్తం సిద్ధం చేసి ఉంచాను. ఇంట్లో ఏమైనా వండావా బయట నుంచి తెచ్చుకుందామా అని అడిగింది. లేదు, వండుకుందాం, నాకు కూరగాయలు కోసి ఇవ్వు అన్నాను.
 
ప్రతి దానిలో తనను భాగం చేసుకోవాలని నా తాపత్రయం. తనతో కలిసి వంట చేస్తుంటే, అదొక ఆనందం. తినేసి మంచం ఎక్కాము. తనతో ఏదైనా చేసేంత చనువు ఉంది, ఇద్దరికి అది కావాలి అనే కోరికా ఉంది, చేసే అవకాశం ఉంది, నేను ముందుకు కదలలేదు, ఆ కలయిక సాధారణంగా, ఇలా బెడ్ రూమ్ లో జరగాలి అనేది నా కోరిక కాదు. జీవితాంతం ఇద్దరికి గుర్తిండిపోవాలి అని ఆగిపోయాను. నాకు ఎడమ పక్కకు తను ఉంది, వీపు నా వైపుకు తిప్పి పడుకుంది. ఏసీ చల్లదనం పెరిగాకా, తన నడుము మీద చెయ్యేసి, నా మీదకు లాక్కుని హత్తుకుని స్పూన్ యాంగిల్ లో పడుకున్నాను.
 
కావ్యా, కావ్యా, లెగువు, లేచి స్నానం చెయ్యి, బయటకు వెళ్ళాలి మనం అని లైట్ లు ఆన్ చేసి కావ్య ని లేపుతున్నాను, బద్ధకంగా లేచి టైం చూసింది, ఆమ్మో నాలుగింటికి లేపుతున్నావా నన్ను,నాకు టూర్ వద్దు ఏమి వద్దు నన్ను వదిలెయ్యి విభా, పడుకోనివ్వు అని బద్ధకంగా అటు తిరిగి దుప్పటి కప్పుకుని పడుకుంది. ఇలా చెప్తే లెగవదు అని, దుప్పటిలో దూరి తనను హత్తుకున్నాను, చెవి వెనుక మెడ మీద ముద్దులు పెడుతూ కోరుకుతున్నాను, నేను ఆల్రెడీ స్నానం చేసి రెడీ అయిపోయాను, బట్టలు వేసుకోవడమే తరువాయి, నా వొళ్ళు చేతులు చల్లగా ఉన్నాయి, అవి తనకు తగులుతుంటే, తన వొళ్ళు గగుర్పొడవడం కనిపిస్తుంది నాకు, మెల్లగా టిషర్టు పైకి లేపాను తనది, ముచ్చికల మీద చూపుడు వేలుతో రుద్దుతున్నాను, సన్ను మీద రోమాలు నిక్కబొడుచుకుంటున్నాయి. నా వైపుకు తనను తిప్పి, సన్ను దగ్గర సన్ను పై భాగం లో ముద్దు పెడుతూ కోరుకుతున్నాను. చిన్నగా మూలుగుతుంది నిద్ర మత్తులో, తన చెవి దగ్గరకు వచ్చి, లెగిస్తే బయలుదేరదాం, లేట్ అవుతుంది అని చెప్తూ చెవి కొరుక్కుంటూ ముద్దు పెట్టుకున్నాను. నా వీపు మీద చేతులేసి నన్ను తన మీదకు లాక్కుని, ఆ చేస్కునేదేదో ఇక్కడే చేసుకుని తిని పడుకుందాం మూడు రోజులు అనింది. తల కిందకు పెట్టి ముచికని నోట్లోకి తీస్కుని జుర్రుకుంటూ, నాలుక తో దాన్ని గట్టిగా రుద్దుతున్నాను. నా తలను తన చేతులతో పట్టుకుని సన్నులోకి నొక్కుకుంటుంది, ఒక్క ఉదటున కొరికాను, అప్పుడు నిద్ర మత్తు వదిలింది అమ్మ గారికి, ఇంకా లేచి రెడీ అవ్వు కబుర్లు బాగానే చెప్తున్నావు కానీ అన్నాను. రాక్షసుడివి రా నువ్వు అని విసుక్కుంటూ లేచి రెడీ అయింది.
 
ఎక్కడికి వెళ్తున్నాము అని అడిగింది, చెప్పను అని బదులిచ్చాను, ఏమైంది చెప్పడానికి అనింది, వెళ్ళాక నువ్వే చూస్తావు కదా అన్నాను. సుదీర్ఘ ప్రయాణం తరువాత, చేరాల్సిన చోటుకు చేరుకున్నాం. ఉదయం ఐదుకు బయలుదేరితే రాత్రి ఆరు అయింది చేరుకునేసరికి.  అడవి ప్రాంతం, కొండల మధ్యలో, కర్రలతో చెక్కలతో కట్టిన చిన్న చిన్న ఇళ్ళు, ఒక చిన్న రిసార్ట్ అది. ప్రయాణ బడకలి తో ఉండడం వల్ల, స్నానం చేసే ఓపిక కూడా లేదు, రిసార్ట్ లో ఏదో తినేసి పడుకున్నాము. రాత్రి 7 గంటలకు పడుకోవడం వల్ల ఉదయం త్వరగా మెలకువ వచ్చేసింది.
 
మంచు కురిసే వేళలో అంటూ నా కార్లో మీడియా ప్లేయర్ పాడుతుంది, ఐదు అవ్వొస్తుంది, నిజంగానే బయట మంచు కురుస్తుంది, మొత్తానికి శిఖరాగ్రం చేరుకునేసరికి సుమారు ఐదున్నర అయింది. క్లిఫ్ పాయింట్ దగ్గరకి చేరుకున్నాము, జోరుగా మంచు కురుస్తుంది, చలి దారుణంగా ఉంది, జెర్కిన్ తీసేసాను, తనను కూడా తీసేయమన్నాను, చలి పుడుతుంది, మంచు కురుస్తుంది రా తడిచిపోతాము అనింది, పర్లేదు తీసెయ్యి అన్నాను, తీసేసింది. ఒక బండ రాయి క్వీన్ సైజు మంచం పరిమాణంలో బల్లపరుపుగా ఉంది దగ్గర్లో, గొడుగు వేసుకుని ఆ రాయి మీద మౌనంగా కూర్చున్నాము, తను నా భుజం మీద వాలి పడుకుని, లోయల్ని, మొత్తం ఊరుని పరిశీలిస్తుంది, ఇప్పుడే వస్తా అని చెప్పి, ఫ్లాస్క్ లో ఉన్న కాఫీ కప్ లో పోసి తీసుకొచ్చాను, మెల్లగా సూర్యుడు ఉదయిస్తున్నాడు, వెలుగు వస్తుంది కానీ కిరాణాల వేడి జాడ లేదెక్కడ, మంచు మేఘాలు పలకిరిస్తు వెళ్తున్నాయి. కాఫీ తాగుతూ ప్రకృతిని ఆస్వాదిస్తున్నాము. నిర్మానుష్యమైన ప్రాంతం, గాలి చప్పుడు తప్ప ఇంకే చప్పుడు వినిపించట్లేదు. లయ తప్పడానికి ఇంతకన్నా మంచి సమయం మళ్ళి జీవితంలో దొరకదు అనిపించే తరుణం, తన చెంప మీద చెయ్యేసి మొహాన్ని నా మొహం మీదకు లాక్కుని పెదవుల్ని అందుకున్నాను. నులివెచ్చగా తాకింది స్పర్శ నా నాలుక కి. ఎంతసేపు అలా ఉండిపోయామో తెలియదు, కాసేపటికి ఊపిరి సలపక వదిలేయాల్సి వచ్చింది. ఒక్క నిమిషం ఆయాసం తీర్చుకుని నా మీదకు ఎక్కి కూర్చుంది, మంచు పడి తడిచిపోయిన నా మెడ భాగాన్ని తన నాలుకతో తుడుస్తోంది,