
" பாகம்-1
இந்தா, இன்னாம்மே இம்மாம் சோகமா கீற? இத்தினி நாளா எனக்கு எம்மாம் உதவியெல்லாம் செஞ்சுகீற, சொல்ல முடியும்னா எங்கைல சொல்லு, என்னால எதாச்சும் முடியும்னா செய்றேன்", மலைவாழ் இன பொம்பளை காத்தாயி.
"அதெல்லாம் அப்றம் சொல்றேன். எனக்கு ரொம்ப நாளா ஒரு சந்தேகம். இந்த வசிய மை வசிய மை அப்டீன்றாங்களே, அதும் மலைவாசிங்க கிட்ட கெடைக்கும்றாங்களே? உண்மையா? எங்கிட்ட எதும் மறைக்காம சொல்லு", குடும்பத் தலைவி லீலாவதி.
லீலாவதி (42) இல்லத்தரசி, கணவன் ஜெயராம் (47) பிஸினஸ்மேன், மகன் ரவி (21), மகள் தாரிணி(19) இவர்கள் 4 பேர் கொண்ட அளவான குடும்பம் அது. ரவி காலேஜ் இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கிறான். தாரிணி +2 முடித்துவிட்டு, neet coaching போகிறாள்.
காத்தாயி, வனப்பகுதியில் வசித்துவரும் மலைவாழ் மக்கள் இனத்தைச் சேர்ந்தவள். டவுனுக்கு வந்து, பாசிமணி ஊசிமணி, ஹேர்பின், வளையல்கள், சீப்பு, பின்னூக்கு, மூட்டுவலி தைலம், தலைவலி தைலம் இவைகளை வீடு வீடாக சென்று விற்றுவிட்டு, சாயந்திரம் குடியிருப்புக்குத் திரும்பிவிடுவாள். அவளுக்கு டவுனில் சில வீடுகளில் உள்ள பெண்கள் வாடிக்கையாளர்கள். அதிலும் லீலாவதி, காத்தாயிக்கு ரெகுலர் வாடிக்கையாளர். காத்தாயியின் மகனுக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போனதை லீலாவதியிடம் சொன்னதும் சுளையாய் 1000/- ரூபாய் கொடுத்து, மருத்துவமனைக்கு கூட்டிப்போகச் சொன்னாள். பழைய சேலைகள், நல்ல நிலையில் உள்ளதையே காத்தாயிக்கு அடிக்கடி தருவாள். அதனால், காத்தாயிக்கு லீலாவதி மேல் இனம்புரியாத பாசம். டவுனில் வியாபாரத்தை முடித்துவிட்டு, குடியிருப்புக்கு திரும்பும்முன், சாயந்திரம் லீலாவதியின் வீட்டுக்கு வந்து, பேசிக்கொண்டு இருந்துவிட்டுப் போவாள். நாளடைவில் இருவரும் ஒருமையில் பேசிக்கொள்ளும்படி நெருக்கமானார்கள். அப்படி ஒருநாள் இருவரும் பேசும்போதுதான் மேற்கண்ட உரையாடல் நடந்தது.
"த்தே, அத்து கெடக்கட்டும், ஒம்மூஞ்சீல களையே இல்லாம சப்புன்னு கெடக்கே ஏன்?", காத்தாயி.
"அதை ஏன் கேக்கறே? என் புருஷன் முன்னமாதிரி எங்கிட்டே பாசமா பழக மாட்டேங்கறாரு. நானே வலிய பக்கத்துல போனாலும் கண்டுக்கறதில்ல. உங்கிட்ட சொல்றத்துக்கு என்னா? நாங்க ரெண்டுபேரும் குடும்பம் நடத்தி மாசக்கணக்காவுது", லீலாவதி.
"பிரியுது பிரியுது, ஒம்புருஷன் ஒங்கூட படுக்கறதில்லேன்ற? அத்தான?", காத்தாயி.
அசட்டுச்சிரிப்பு சிரித்தாள் லீலாவதி. காத்தாயிக்கு ஜெயராமை தெரியும். காத்தாயி வீட்டுக்கு வரும்போது பார்த்தால் "என்னாம்மா சௌக்கியமா", ன்னு கேட்பான். கொஞ்சநேரம் யோசனையாக இருந்தாள் காத்தாயி. "இல்ல, நீ ரொம்ப நல்லவ, ஒங்கிட்ட எப்புடி சொல்றது?".
"எதா இருந்தாலும் மறைக்காம சொல்லு ", உலுக்கினாள் லீலாவதி.
"நாஞ்சொல்றத கேட்டு, ஒம்புருஷன்கிட்ட சண்ட போட மாட்டேன்னு சத்தியம் பண்ணு, நா உண்மைய சொல்றேன்", காத்தாயி.
"உன்மேல சத்தியமா எம்புருஷங்கிட்ட சண்டை போட மாட்டேன், இப்ப சொல்லு ", லீலாவதி.
"சக்திநகருல நா யாவாரத்துக்கு போம்போது, விநாயகர் கோயிலு தெருல ஒரு வூட்டாண்ட ஒன் வூட்டுக்காரர அடிக்கடி பாத்துருக்கேன். அந்த பொம்பளை ஒன்னவிட வயுசு சாஸ்தியா இருக்கும். ஆனா தளுக்கு மினுக்குல ஒண்ணும் கொறச்சலில்ல", காத்தாயி சொன்னவுடன் லீலாவதிக்கு 'திகீர்' னு இருந்தது. இவர்கள் வீட்டிலிருந்து 4 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் சக்திநகர் விநாயகர் கோயில் தெருவில் குடியிருப்பது, புருஷன் ஜெயராமின் கூடப்பிறந்த அக்கா ஜெயமணிதான். ஆனால் இவர்களுக்கும் ஜெயமணிக்கும் உறவு அவ்வளவாக சரியில்லை. கிராமத்துல பழைய பரம்பரை வீட்டை பாகம் பிரிக்கும்போது, லீலாவதிக்கும் ஜெயமணிக்கும் ஏற்பட்ட தகராறில், ஜெயமணி இவர்கள் வீட்டு வாசலில் நின்று கண்டபடி கெட்ட கெட்ட வார்த்தைகளால் தூற்றிவிட்டுப் போனாள். ஜெயராம் தன் மனைவியை எவ்வளவோ சமாதானப்படுத்தியும்கூட தகராறு தீரவில்லை. அதன்பிறகு இருவீட்டுக்கும் போக்குவரத்தே இல்லை. அப்படியிருக்க, தன் புருஷன் அங்கே போவதை கேள்விப்பட்டவுடன் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. "அக்காளும் தம்பியும் எனக்கே தெரியாம கூடிக் குலாவுறாங்களா?", ன்னு லீலாவதி பொறுமினாள். உண்மையிலேயே அவர்கள் 'கூடி' குலாவுகிறார்கள் என்று தெரியாமல்.
"இன்னாது? அக்காவும் தம்பியுமா", இப்போ காத்தாயிக்கு அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது. ஒருநாள் சக்திநகரில் வியாபாரத்துக்கு போகும்போது, திடீர் மழை பிடித்துக்கொண்டதால், காத்தாயி ஜெயமணியின் வீட்டு தாழ்வாரத்தில் ஒதுங்க வேண்டியதாயிற்று. வீட்டுக்குள் ஒரு பெண்குரலும் ஆண்குரலும் கேட்டது. வாசலில் ஜெயராமின் பைக் நின்றிருந்ததால், உள்ளே கேட்ட ஆண்குரல் ஜெயராம்தான் என்று தெரிந்தது.
பெண்: "டே, விடுரா, இந்த பிசை பிசையாதடா, வலிக்குதுடா"
ஆண்: "சும்மா வாடி, நானே மழைக்கு கொஞ்சம் சூடு ஏத்திக்கலாம்னு பாக்கறேன், ரொம்பத்தான் பிகு பண்றியேடி"
பெண்: "டே, காலைலயே மூடு ஏத்துறயேடா, வா பெட்ரூமுக்காச்சும் போயிடலாம்"
அதைத் தொடர்ந்து, பெட்ரூம் கதவு சாத்தும் சத்தம் கேட்டது காத்தாயிக்கு. சரிதான் வேலை ஆரம்பித்து விட்டார்கள் என்று தெரிந்ததும், லீலாவதிக்கு இந்த மனுஷன் துரோகம் பண்றானேன்னு ரொம்ப வருத்தமாக இருந்தது அவளுக்கு. அப்போது தெரியாது காத்தாயிக்கு, ரெண்டு பேரும் அக்காவும் தம்பியுமென்று. வேறே யாரோ ஒரு பொம்பளைன்னுதான் நினைச்சுகிட்டு இருந்தாள். இப்போது லீலாவதி சொன்னதும் வாயடைத்துப் போய்விட்டாள்.
இந்தா, இன்னாம்மே இம்மாம் சோகமா கீற? இத்தினி நாளா எனக்கு எம்மாம் உதவியெல்லாம் செஞ்சுகீற, சொல்ல முடியும்னா எங்கைல சொல்லு, என்னால எதாச்சும் முடியும்னா செய்றேன்", மலைவாழ் இன பொம்பளை காத்தாயி.
"அதெல்லாம் அப்றம் சொல்றேன். எனக்கு ரொம்ப நாளா ஒரு சந்தேகம். இந்த வசிய மை வசிய மை அப்டீன்றாங்களே, அதும் மலைவாசிங்க கிட்ட கெடைக்கும்றாங்களே? உண்மையா? எங்கிட்ட எதும் மறைக்காம சொல்லு", குடும்பத் தலைவி லீலாவதி.
லீலாவதி (42) இல்லத்தரசி, கணவன் ஜெயராம் (47) பிஸினஸ்மேன், மகன் ரவி (21), மகள் தாரிணி(19) இவர்கள் 4 பேர் கொண்ட அளவான குடும்பம் அது. ரவி காலேஜ் இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கிறான். தாரிணி +2 முடித்துவிட்டு, neet coaching போகிறாள்.
காத்தாயி, வனப்பகுதியில் வசித்துவரும் மலைவாழ் மக்கள் இனத்தைச் சேர்ந்தவள். டவுனுக்கு வந்து, பாசிமணி ஊசிமணி, ஹேர்பின், வளையல்கள், சீப்பு, பின்னூக்கு, மூட்டுவலி தைலம், தலைவலி தைலம் இவைகளை வீடு வீடாக சென்று விற்றுவிட்டு, சாயந்திரம் குடியிருப்புக்குத் திரும்பிவிடுவாள். அவளுக்கு டவுனில் சில வீடுகளில் உள்ள பெண்கள் வாடிக்கையாளர்கள். அதிலும் லீலாவதி, காத்தாயிக்கு ரெகுலர் வாடிக்கையாளர். காத்தாயியின் மகனுக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போனதை லீலாவதியிடம் சொன்னதும் சுளையாய் 1000/- ரூபாய் கொடுத்து, மருத்துவமனைக்கு கூட்டிப்போகச் சொன்னாள். பழைய சேலைகள், நல்ல நிலையில் உள்ளதையே காத்தாயிக்கு அடிக்கடி தருவாள். அதனால், காத்தாயிக்கு லீலாவதி மேல் இனம்புரியாத பாசம். டவுனில் வியாபாரத்தை முடித்துவிட்டு, குடியிருப்புக்கு திரும்பும்முன், சாயந்திரம் லீலாவதியின் வீட்டுக்கு வந்து, பேசிக்கொண்டு இருந்துவிட்டுப் போவாள். நாளடைவில் இருவரும் ஒருமையில் பேசிக்கொள்ளும்படி நெருக்கமானார்கள். அப்படி ஒருநாள் இருவரும் பேசும்போதுதான் மேற்கண்ட உரையாடல் நடந்தது.
"த்தே, அத்து கெடக்கட்டும், ஒம்மூஞ்சீல களையே இல்லாம சப்புன்னு கெடக்கே ஏன்?", காத்தாயி.
"அதை ஏன் கேக்கறே? என் புருஷன் முன்னமாதிரி எங்கிட்டே பாசமா பழக மாட்டேங்கறாரு. நானே வலிய பக்கத்துல போனாலும் கண்டுக்கறதில்ல. உங்கிட்ட சொல்றத்துக்கு என்னா? நாங்க ரெண்டுபேரும் குடும்பம் நடத்தி மாசக்கணக்காவுது", லீலாவதி.
"பிரியுது பிரியுது, ஒம்புருஷன் ஒங்கூட படுக்கறதில்லேன்ற? அத்தான?", காத்தாயி.
அசட்டுச்சிரிப்பு சிரித்தாள் லீலாவதி. காத்தாயிக்கு ஜெயராமை தெரியும். காத்தாயி வீட்டுக்கு வரும்போது பார்த்தால் "என்னாம்மா சௌக்கியமா", ன்னு கேட்பான். கொஞ்சநேரம் யோசனையாக இருந்தாள் காத்தாயி. "இல்ல, நீ ரொம்ப நல்லவ, ஒங்கிட்ட எப்புடி சொல்றது?".
"எதா இருந்தாலும் மறைக்காம சொல்லு ", உலுக்கினாள் லீலாவதி.
"நாஞ்சொல்றத கேட்டு, ஒம்புருஷன்கிட்ட சண்ட போட மாட்டேன்னு சத்தியம் பண்ணு, நா உண்மைய சொல்றேன்", காத்தாயி.
"உன்மேல சத்தியமா எம்புருஷங்கிட்ட சண்டை போட மாட்டேன், இப்ப சொல்லு ", லீலாவதி.
"சக்திநகருல நா யாவாரத்துக்கு போம்போது, விநாயகர் கோயிலு தெருல ஒரு வூட்டாண்ட ஒன் வூட்டுக்காரர அடிக்கடி பாத்துருக்கேன். அந்த பொம்பளை ஒன்னவிட வயுசு சாஸ்தியா இருக்கும். ஆனா தளுக்கு மினுக்குல ஒண்ணும் கொறச்சலில்ல", காத்தாயி சொன்னவுடன் லீலாவதிக்கு 'திகீர்' னு இருந்தது. இவர்கள் வீட்டிலிருந்து 4 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் சக்திநகர் விநாயகர் கோயில் தெருவில் குடியிருப்பது, புருஷன் ஜெயராமின் கூடப்பிறந்த அக்கா ஜெயமணிதான். ஆனால் இவர்களுக்கும் ஜெயமணிக்கும் உறவு அவ்வளவாக சரியில்லை. கிராமத்துல பழைய பரம்பரை வீட்டை பாகம் பிரிக்கும்போது, லீலாவதிக்கும் ஜெயமணிக்கும் ஏற்பட்ட தகராறில், ஜெயமணி இவர்கள் வீட்டு வாசலில் நின்று கண்டபடி கெட்ட கெட்ட வார்த்தைகளால் தூற்றிவிட்டுப் போனாள். ஜெயராம் தன் மனைவியை எவ்வளவோ சமாதானப்படுத்தியும்கூட தகராறு தீரவில்லை. அதன்பிறகு இருவீட்டுக்கும் போக்குவரத்தே இல்லை. அப்படியிருக்க, தன் புருஷன் அங்கே போவதை கேள்விப்பட்டவுடன் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. "அக்காளும் தம்பியும் எனக்கே தெரியாம கூடிக் குலாவுறாங்களா?", ன்னு லீலாவதி பொறுமினாள். உண்மையிலேயே அவர்கள் 'கூடி' குலாவுகிறார்கள் என்று தெரியாமல்.
"இன்னாது? அக்காவும் தம்பியுமா", இப்போ காத்தாயிக்கு அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது. ஒருநாள் சக்திநகரில் வியாபாரத்துக்கு போகும்போது, திடீர் மழை பிடித்துக்கொண்டதால், காத்தாயி ஜெயமணியின் வீட்டு தாழ்வாரத்தில் ஒதுங்க வேண்டியதாயிற்று. வீட்டுக்குள் ஒரு பெண்குரலும் ஆண்குரலும் கேட்டது. வாசலில் ஜெயராமின் பைக் நின்றிருந்ததால், உள்ளே கேட்ட ஆண்குரல் ஜெயராம்தான் என்று தெரிந்தது.
பெண்: "டே, விடுரா, இந்த பிசை பிசையாதடா, வலிக்குதுடா"
ஆண்: "சும்மா வாடி, நானே மழைக்கு கொஞ்சம் சூடு ஏத்திக்கலாம்னு பாக்கறேன், ரொம்பத்தான் பிகு பண்றியேடி"
பெண்: "டே, காலைலயே மூடு ஏத்துறயேடா, வா பெட்ரூமுக்காச்சும் போயிடலாம்"
அதைத் தொடர்ந்து, பெட்ரூம் கதவு சாத்தும் சத்தம் கேட்டது காத்தாயிக்கு. சரிதான் வேலை ஆரம்பித்து விட்டார்கள் என்று தெரிந்ததும், லீலாவதிக்கு இந்த மனுஷன் துரோகம் பண்றானேன்னு ரொம்ப வருத்தமாக இருந்தது அவளுக்கு. அப்போது தெரியாது காத்தாயிக்கு, ரெண்டு பேரும் அக்காவும் தம்பியுமென்று. வேறே யாரோ ஒரு பொம்பளைன்னுதான் நினைச்சுகிட்டு இருந்தாள். இப்போது லீலாவதி சொன்னதும் வாயடைத்துப் போய்விட்டாள்.