Incest மகளின் மலராத மொட்டு.

[monor]

பகுதி-17


என் பார்வையில்

மதியம் தூங்கினேன்.

தூங்கி எழுந்து முகம் கை கால் கழுவிவிட்டு, கீழே வந்து சமையல் கட்டில் பார்த்தேன். அம்மா காபி போடுவதற்காக் பால் காய்ச்சிக் கொண்டிருந்தாள் ப்ரண்ட் மைதிலிகிட்டே ரெகார்ட் நோட் வாங்க வேண்டும் என்ற ஞாபகம் வந்தது.

“அம்மா, என்னோட ஃப்ரண்ட் மைதிலி கிட்டே ரெகார்ட் புக் வாங்கணும். போய் வாங்கிட்டு வந்திடட்டா?”

“ அவ பனைமரத்துப்பட்டிலேதானே இருக்கா? இந்த நேரத்துல அவளைத் தேடிப் போகணுமா? நாளைக்குப் போலாமே?”

“இல்லேம்மா அதை வாங்கிட்டு வந்துதான் நான் காலேஜ் போறதுக்குள்ள என் ரெகார்ட் நோட் புக்கை எழுதி முடிக்கணும். “

“மழை வேற வர்ற மாதிரி இருக்கு. பக்கமா இருந்தாலும் பரவாயில்லை. அவ்வளவு தூரத்துக்கு தனியா போக வேணாம். உங்க அப்பா வந்ததும், அவரை கூட்டிட்டு போய் விடச் சொல்றேன்.”

“சரிம்மா”

மாலை மணி 4 ஆனது. அப்பா கம்பெனிக்கு போய் விட்டு வந்தார். முகம் கால் கை கழுவிட்டு அம்மா கொடுத்த காபியை குடித்தவர், “மலர் எங்கே?” என்றார்.

“அவ மாடிலேதான் படிச்சுகிட்டு இருக்கா. பனைமரத்துப்பட்டியிலே இருக்கிற அவ ஃப்ரண்ட் கிட்டே ரெகார்ட் புக் வாங்கணுமாம். தனியா போறேன்னு அடம் பிடிச்சா. நான்தான் அப்பா வரட்டும் அவரை கூட்டிட்டு போகச் சொல்றேன்னு சொல்லி நிறுத்தி வச்சிருக்கேன்.” என்று சொன்னவள் மாடியை நோக்கி, “மலர்,….ஏய் மலர்,… அப்பா வந்துட்டார். அவரை கூட்டிகிட்டு போகச் சொல்லி இருக்கேன். அவர் கூட போய்ட்டு சீக்கிரம் வாடி. வானம் வேற கரு கும்னு மேகம் திரண்டு இருக்கு. நல்ல மழை வரும் போல இருக்கு.”

அம்மாவின் குரலைக் கேட்டு, ப்ளூ கலர் பாவாடை கட்டி, ப்ளூ கலர் ஜாக்கெட் போட்டு, வெள்ளை நிற தாவணியை கட்டி இருந்த நான் துள்ளிக் குதித்து மாடிப்படிகளிலிருந்து இறங்கி வந்தேன்.

அப்பாவும் ஜீன்ஸ் பேன்ட், ஒயிட் சர்ட் போட்டு நின்றிருந்தார். என்னைப் பார்த்த்தும் புன்னகைத்தார். நானும் புன்னகைத்தேன். அம்மாவுக்குத் தெரியாமல், சைடில் தெரிந்த என் முலையை பார்த்து ரசித்தார்.

அவர் ரசிப்பதை நானும் ரசித்து, ‘இன்னைக்கு உங்களுக்கு இருக்கு’ என்று அவரை ஓரக் கண்ணால் பார்த்து தாவணியின் முனையை முறுக்கியபடி வெக்கத்தில் நெளிந்தேன்.

“அதான் வந்துட்டா இல்லே ஒரு குடை எடுத்துகிட்டு கிளம்புங்க.”

“மழை எல்லாம் வராதுடி குடை எல்லாம் வேணாம்..” என்று சொன்ன அப்பா, வெளியே வந்து தன் புல்லட் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்ய அதில் நான் ஜம்ப் செய்து உட்கார்ந்தேன்.

இருவரையும் சுமந்தபடி புல்லட் பைக் பட பட வென்ற சத்த்ததுடன் பனை மரத்துப்பட்டி நோக்கி பறந்தது.

போகும் வழி எல்லாம் சைட் மிர்ர்ரில் பார்த்து என்னை சைட் அடித்துக்கொண்டே வந்தார். முத்தம் கொடுப்பது போல வாயைக் குவித்துக் காட்டினார். நான் கண்டு கொள்ளாமல் வந்தேன். அடிக்கடி பிரேக் போட்டு என்னை அவர் முதுகில் சாய வைத்தார். நானும் அப்பாவின் மேல் சாயக் கூடாது என்று ரொம்ப கன்ட்ரோலாக இருந்தாலும், சாயாமல் இருக்க முடியவில்லை.

வழியில் வயல், தோப்பு, காடு என பயணித்து பனைமரத்துப்பட்டி சென்று என் ஃப்ரண்ட் வீடு தேடி கண்டு பிடித்தோம். ஆனால், அது பூட்டப்பட்டு இருந்தது. ‘மத்தியானம் கூட வீட்லதான் இருக்கேன்னு சொன்னாளே?,… இப்ப எங்க போய் இருப்பா’ என்று யோசித்தபடியே அவளுக்கு போன் செய்தேன். போனில் அர்ஜென்டா அவ பாட்டி வீட்டுக்கு போயிட்ட்தாவும் ரொம்ப சாரிடீன்னும் சொன்னாள்.

“என்ன இவ்வளவு தூரம் வந்து உன்ஃப்ரண்ட் இல்லையா? இதுவும் நல்லதாதான் போச்சு. இப்ப மணி 5;30 ஆச்சு. அம்மா சொன்ன மாதிரி மழை வேற தூர ஆரம்பிச்சிடுச்சு. இப்ப திரும்புனா, நம்ம வீட்டுக்கு போக கிட்ட்த் தட்ட 1 மணி நேரம் ஆய்டும். நாம செமையா மழைல மாட்டிக்குவோம். அதனால, பக்கத்து தியேட்டர்ல தெலுங்குப் படம் போட்டிருக்கான். தெலுங்குப் படம் பாத்து ரொம்ப நாளாச்சு. வா போகலாம். உங்க அம்மாவுக்கு போன் பண்ணி சொல்லிடு.”
“சரிப்பா,….” என்று சொல்லி அம்மாவுக்கு டயல் செய்தேன். மழை பெய்து முடிக்கும் வரை அப்பாவோடு படம் பார்த்து விட்டு வருகிறேன் என்று சொல்லி போனை கட் செய்தேன்.

அருகில் இருந்த தியேட்டருக்குப் போனோம்.

அப்பா ஸ்டேன்டில் பைக்கை நிறுத்தி விட்டு வரும் வரைக்கும், நான் டிக்கட் கவுண்டர் அருகே வெயிட் பண்ணினேன். அப்போது பக்கத்தில் ஓட்டப்பட்டிருந்த போஸ்டர்களைப் பார்த்தேன். ரொம்ப செக்ஸியாக இருந்த்து. வெளியே இருந்த போஸ்டரில் கதா நாயகனும் கதா நாயகியும் செக்ஸியாக கட்டிப் பிடித்தபடி போஸ் கொடுத்திருந்தனர்.

அப்பா வந்து இருவருக்கும் பால் கனி டிக்கட் வாங்கினார். இருவரும் உள்ளே சென்றோம்.

“என்னப்பா இந்த படம் ஓவரா செக்ஸியா இருக்கும் போல இருக்கே? இந்தப் படத்துக்கா கூட்டிகிட்டு வந்தீங்க.”

“படம் கொஞ்சம் செக்ஸிதான். ஆனா, கதை நல்லா இருக்கும். டைம் பாஸ் பண்ண வேற வழி இல்லே. வா போகலாம்”. என்று சொல்லி என் கை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு போனார்.

தியேட்டருக்குள் நுழைந்ததும் மழை சோ என்று பெய்யத் தொடங்கியது.

படம் போடுவதற்காக லாஸ்ட் பெல் அடித்து விளக்குகள் அனைக்கப்பட, எங்கோ இருந்து வந்த மிதமான வெளிச்சம் எங்களுக்கு வழி காட்ட, இருட்டுக்குள் எங்கள் சீட் வரிசையைத் தேடி நடந்தோம்.