15-07-2022, 05:45 PM
(This post was last modified: 15-07-2022, 05:50 PM by Ishitha. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
நிஜாம் : இது என்ன திடீர் முடிவு? உனக்கு அர்பத், உன் அண்ணனுக்கு நுபுர் , உன் அம்மாக்கு நான்! குடும்பத்தோட கான் பரம்பரை ஆகிடலாம்னு கணக்கு போடுறியா? சொத்துக்காகத்தானே உன் அம்மாவையே கூட்டி கொடுக்க துணிஞ்சிட்ட?
கவிதா : பதட்டமானாள்... மனதுக்குள் படபடத்தாள். என்ன நம்ம திட்டத்தை இவ்ளோ தெளிவா புட்டு புட்டு வைக்கிறாரு! பரவாயில்லை, இந்த நிஜாம் ரொம்ப புத்திசாளித்தான். இவ்ளோ புத்தி இருக்குறதுனாலத்தான் இவ்ளோ பெரிய சாம்ராஜ்ஜியத்தை கட்டி காப்பாத்துறாறு...
நாம நம்ம புததிசாளித்தனத்தை காட்டுவோம்...
கவிதா பேச தொடங்கினாள்.
கவிதா : ஆமா ! நிஜாம். என் குடும்பம் கான் குடும்பத்தில் இணையனும்னு நினைச்சேன். நீங்க உங்க நுபுரை ஒரு இளவரசனுக்கு கொடுக்கனும்னு நினைச்சது போல , நானும் என் அம்மாவை ஒரு ராஜாவுக்கு கொடுக்க நினைச்சேன். அது தப்பா? நீங்க ராஜாதான். ஆனா எங்கம்மா இப்போ ராணி இல்லை!
ஒரு காலத்துல எங்கம்மாவும் ராணிதான்.
கால சூழ்நிலை உங்க முன்னாடி பணமில்லா ஏழையா நிக்கிறோம். அதுக்காக உங்க சொத்து மேல ஆசபட்டு நான் கூட்டி கொடுக்குறேன்னு வார்த்தையை விட வேண்டாம்.
எங்க கிட்ட பணம் இல்லைன்னாலும் மானம் இருக்கு. பேசி கொண்டே டைனிங் டேபில் சேரில் அமர்ந்தாள் நிஜாமும் டைனிங் டேபில் சேரில் அமர, கவிதா தொடர்ந்தால்.
அப்பா விட்டு போன கடனை அடைக்க முடியாம அம்மா கஷ்ட்டபட்டாங்க. 50 லட்சத்துக்கும் மேல் கடன். வட்டி ஒரு பக்கம் ஏறி போக . கடன் காரங்க வீட்டுக்கு வந்து என்ன சொன்னாங்க தெரியுமா?
தாமரை உன்னால கடனை திருப்பித்தர வசதி இல்லை. அதனால அசலை நீ படுதது கழிச்சிக்கோ.. வட்டிக்கு உன் பொண்ணு கவிதாவ படுக்க அணப்புன்னு கேட்டாங்க. பணத்துக்கு கூட்டி கொடுக்குற ஆள்னா நாங்க படுத்தே கடனை அடச்சகருப்போமே..
ஆனால் நாங்க மானம் பெருசுன்னு வாழ்றவங்க.
எங்க அப்பாவைத்தவிர வேற ஆம்பளையை ஏறு எடுத்து பார்க்க பாட்டாங்க என் அம்மா. அதனாலையே அவங்களை மாதிரி விதவைகளை வச்சி மாமிஸ் ஊருகாய்னு சின்ன கம்பெணி ஆரம்பிச்சி சக்சஸ்புல் கம்பெணியா நடத்துறாங்க. எந்த அளவு சக்சஸ்னா..
எங்கயோ ஒரு ஏழை தாமரை போடுற ஊருகாய் இங்க கோடீஸ்வர நிஜாம் வீட்டு டைனிங் டேபில்ல இருக்கு என தன் அம்மாவின் ஊருகாய் எடுத்து நிஜாமிற்க்கு காட்டி தன் ஊருகாய் பெருமை பேசி நிஜாம் மனதை கலைத்தாள்.
எந்த புள்ளையும் அப்பா ஸ்தானத்துல வேற ஆம்பளையை அம்மா கூட சேர்த்து கற்பனை கூட பன்ன மாட்டாங்க. ஆனா நான் ஏன் உங்களை என் அம்மாக்கு கேக்கனும்? கேவலம் பணத்துக்கா? அல்பம் சொத்துக்கா? இல்லை!
ஆயிரத்துல வாழ்றவனே பொண்டாட்டி பத்தாம வப்பாட்டி தேடுற இந்த காலத்துல.. கோடிஸ்வரர் ஆன நீங்க இன்னும் உங்க செத்து போன மனைவியை மறக்காம இருக்கீங்க. இன்னொரு கல்யாணம் பன்னிக்காம தனிமரமா நிக்குறீங்க. எங்க அம்மாவும அப்படித்தான் அப்பாவை மறக்காம தனி மரமா இருக்காங்க. இந்த தகுதி போதாதா தாமரையை நிஜாமுக்கு தரதுக்கு? என் தாமரை அம்மாவை நிஜாம் அப்பாக்கு தர ஒரு மகளா கவிதாவான எனக்கு சம்மதம்.
அப்பா நிஜாமான நீங்க அம்மா தாமரையை ஏத்துக்க இந்த கவிதாவோட அப்பாவா உங்களுக்கு சம்மதமா? உங்களை அப்பான்னு கூப்பிடலாம்ல? அன்பால் நிஜாமை தாக்கினாள் கவிதா!
நிஜாம் : தாமரைக்கு வயசு என்ன?
கவிதா : 55
நிஜாம் : உன் அண்ணன் பூபதிக்கே வயது 40 தாண்டிடுச்சின்னு சொன்னாங்க? உன் அம்மாக்கும் அண்ணனுக்கும் வெறும் 10-15 வயசுதான் வித்தியாசமா? இடிக்கிதே.
கவிதா : அது என் தாத்தா பாட்டி தவறு. எங்க குல வழக்கப்படி பெண்ணை சீக்கிரம் கட்டி கொடுத்திடனும். அம்மாக்கு வயசுக்கு வந்தவுடனையே கல்யாணம் பன்னி வச்சிட்டாங்க.
சீக்கரம் கல்யாணம் பன்னி , சீக்கிரம் அம்மாவாகி இப்போ சீக்கிரம் விதவையும் ஆகிட்டாங்க. அவங்க பட்ட கஷ்ட்டம் நான் பட கூடாதுன்னு என் கல்யாணத்தையும் என்க ல்யாண வயசையும் என்னை தேர்ந்தெடுக்கும் சுதந்திரத்தை கொடுத்தாங்க. அந்த சுதந்திரத்தை வைத்து இன்னைக்கு அவங்களுக்கு ஒரு கணவரை நான் தேர்ந்தெடுத்துட்டேன். உங்க சம்மதம் இன்னும் சொல்லலையே நிஜாம்?!
நிஜாம் : தாமரையை பார்க்கனுமே
கவிதா தன் போனில் இருந்த அவள் அம்மா போட்டோவை நிஜாமுக்கு அணப்பினாள்.
போட்டோவை நிஜாம் பார்த்தார்.
55 வயது பொம்பளை பார்க்க 40 வயசு மாதிரித்தான் இளமையா , கவர்ச்சியா , அழகா உடம்பை கட்டுகோப்பா வச்சிருக்கா. இவளை எவன்தான படுக்க கூப்பிடாம இருப்பான்? நம்ம பேகம்சாப் அளவுக்கு பேரழகி இல்லைன்னாலும் தாமரையும் ஒர் அழகிதான்.
கவிதா : உங்களுக்கு என் அம்மா தமரையை கல்யாணம் பன்னிக்க சம்மதமான்னு தெரிஞசா, நான் அம்மாட்ட பேசி சட்டுபுட்டுன்னு கல்யாண வேலையை ஆரம்பிச்சுடுவேன். சீக்கிரமா பதில் சொல்லுங்க நிஜாம் பாய்சாப்.
நிஜாம் : நீ என்னை இனிமேல் அப்பான்னே கூப்பிடலாம்!
-தொடரும்
கவிதா : பதட்டமானாள்... மனதுக்குள் படபடத்தாள். என்ன நம்ம திட்டத்தை இவ்ளோ தெளிவா புட்டு புட்டு வைக்கிறாரு! பரவாயில்லை, இந்த நிஜாம் ரொம்ப புத்திசாளித்தான். இவ்ளோ புத்தி இருக்குறதுனாலத்தான் இவ்ளோ பெரிய சாம்ராஜ்ஜியத்தை கட்டி காப்பாத்துறாறு...
நாம நம்ம புததிசாளித்தனத்தை காட்டுவோம்...
கவிதா பேச தொடங்கினாள்.
கவிதா : ஆமா ! நிஜாம். என் குடும்பம் கான் குடும்பத்தில் இணையனும்னு நினைச்சேன். நீங்க உங்க நுபுரை ஒரு இளவரசனுக்கு கொடுக்கனும்னு நினைச்சது போல , நானும் என் அம்மாவை ஒரு ராஜாவுக்கு கொடுக்க நினைச்சேன். அது தப்பா? நீங்க ராஜாதான். ஆனா எங்கம்மா இப்போ ராணி இல்லை!
ஒரு காலத்துல எங்கம்மாவும் ராணிதான்.
கால சூழ்நிலை உங்க முன்னாடி பணமில்லா ஏழையா நிக்கிறோம். அதுக்காக உங்க சொத்து மேல ஆசபட்டு நான் கூட்டி கொடுக்குறேன்னு வார்த்தையை விட வேண்டாம்.
எங்க கிட்ட பணம் இல்லைன்னாலும் மானம் இருக்கு. பேசி கொண்டே டைனிங் டேபில் சேரில் அமர்ந்தாள் நிஜாமும் டைனிங் டேபில் சேரில் அமர, கவிதா தொடர்ந்தால்.
அப்பா விட்டு போன கடனை அடைக்க முடியாம அம்மா கஷ்ட்டபட்டாங்க. 50 லட்சத்துக்கும் மேல் கடன். வட்டி ஒரு பக்கம் ஏறி போக . கடன் காரங்க வீட்டுக்கு வந்து என்ன சொன்னாங்க தெரியுமா?
தாமரை உன்னால கடனை திருப்பித்தர வசதி இல்லை. அதனால அசலை நீ படுதது கழிச்சிக்கோ.. வட்டிக்கு உன் பொண்ணு கவிதாவ படுக்க அணப்புன்னு கேட்டாங்க. பணத்துக்கு கூட்டி கொடுக்குற ஆள்னா நாங்க படுத்தே கடனை அடச்சகருப்போமே..
ஆனால் நாங்க மானம் பெருசுன்னு வாழ்றவங்க.
எங்க அப்பாவைத்தவிர வேற ஆம்பளையை ஏறு எடுத்து பார்க்க பாட்டாங்க என் அம்மா. அதனாலையே அவங்களை மாதிரி விதவைகளை வச்சி மாமிஸ் ஊருகாய்னு சின்ன கம்பெணி ஆரம்பிச்சி சக்சஸ்புல் கம்பெணியா நடத்துறாங்க. எந்த அளவு சக்சஸ்னா..
எங்கயோ ஒரு ஏழை தாமரை போடுற ஊருகாய் இங்க கோடீஸ்வர நிஜாம் வீட்டு டைனிங் டேபில்ல இருக்கு என தன் அம்மாவின் ஊருகாய் எடுத்து நிஜாமிற்க்கு காட்டி தன் ஊருகாய் பெருமை பேசி நிஜாம் மனதை கலைத்தாள்.
எந்த புள்ளையும் அப்பா ஸ்தானத்துல வேற ஆம்பளையை அம்மா கூட சேர்த்து கற்பனை கூட பன்ன மாட்டாங்க. ஆனா நான் ஏன் உங்களை என் அம்மாக்கு கேக்கனும்? கேவலம் பணத்துக்கா? அல்பம் சொத்துக்கா? இல்லை!
ஆயிரத்துல வாழ்றவனே பொண்டாட்டி பத்தாம வப்பாட்டி தேடுற இந்த காலத்துல.. கோடிஸ்வரர் ஆன நீங்க இன்னும் உங்க செத்து போன மனைவியை மறக்காம இருக்கீங்க. இன்னொரு கல்யாணம் பன்னிக்காம தனிமரமா நிக்குறீங்க. எங்க அம்மாவும அப்படித்தான் அப்பாவை மறக்காம தனி மரமா இருக்காங்க. இந்த தகுதி போதாதா தாமரையை நிஜாமுக்கு தரதுக்கு? என் தாமரை அம்மாவை நிஜாம் அப்பாக்கு தர ஒரு மகளா கவிதாவான எனக்கு சம்மதம்.
அப்பா நிஜாமான நீங்க அம்மா தாமரையை ஏத்துக்க இந்த கவிதாவோட அப்பாவா உங்களுக்கு சம்மதமா? உங்களை அப்பான்னு கூப்பிடலாம்ல? அன்பால் நிஜாமை தாக்கினாள் கவிதா!
நிஜாம் : தாமரைக்கு வயசு என்ன?
கவிதா : 55
நிஜாம் : உன் அண்ணன் பூபதிக்கே வயது 40 தாண்டிடுச்சின்னு சொன்னாங்க? உன் அம்மாக்கும் அண்ணனுக்கும் வெறும் 10-15 வயசுதான் வித்தியாசமா? இடிக்கிதே.
கவிதா : அது என் தாத்தா பாட்டி தவறு. எங்க குல வழக்கப்படி பெண்ணை சீக்கிரம் கட்டி கொடுத்திடனும். அம்மாக்கு வயசுக்கு வந்தவுடனையே கல்யாணம் பன்னி வச்சிட்டாங்க.
சீக்கரம் கல்யாணம் பன்னி , சீக்கிரம் அம்மாவாகி இப்போ சீக்கிரம் விதவையும் ஆகிட்டாங்க. அவங்க பட்ட கஷ்ட்டம் நான் பட கூடாதுன்னு என் கல்யாணத்தையும் என்க ல்யாண வயசையும் என்னை தேர்ந்தெடுக்கும் சுதந்திரத்தை கொடுத்தாங்க. அந்த சுதந்திரத்தை வைத்து இன்னைக்கு அவங்களுக்கு ஒரு கணவரை நான் தேர்ந்தெடுத்துட்டேன். உங்க சம்மதம் இன்னும் சொல்லலையே நிஜாம்?!
நிஜாம் : தாமரையை பார்க்கனுமே
கவிதா தன் போனில் இருந்த அவள் அம்மா போட்டோவை நிஜாமுக்கு அணப்பினாள்.
போட்டோவை நிஜாம் பார்த்தார்.
55 வயது பொம்பளை பார்க்க 40 வயசு மாதிரித்தான் இளமையா , கவர்ச்சியா , அழகா உடம்பை கட்டுகோப்பா வச்சிருக்கா. இவளை எவன்தான படுக்க கூப்பிடாம இருப்பான்? நம்ம பேகம்சாப் அளவுக்கு பேரழகி இல்லைன்னாலும் தாமரையும் ஒர் அழகிதான்.
கவிதா : உங்களுக்கு என் அம்மா தமரையை கல்யாணம் பன்னிக்க சம்மதமான்னு தெரிஞசா, நான் அம்மாட்ட பேசி சட்டுபுட்டுன்னு கல்யாண வேலையை ஆரம்பிச்சுடுவேன். சீக்கிரமா பதில் சொல்லுங்க நிஜாம் பாய்சாப்.
நிஜாம் : நீ என்னை இனிமேல் அப்பான்னே கூப்பிடலாம்!
-தொடரும்