30-06-2022, 01:45 PM
रात्रीची जेवणं झाली तेव्हा कोणीच काही बोललं नाही. अजूनही वातावरणात अवघडलेपण होतं. दिवसाच्या अखेरीला नेहमीच्या शिरस्त्याप्रमाणे दोघं फिल्म बघायला एकत्र जमले. आज गार्गीने फिल्म निवडायची होती. तिने निवडली होती १९९७ मधली 'लोलिता'. एक प्रोफेसर टीनेज मुलीच्या प्रेमात पडतो आणि तिच्या जवळ राहता यावं म्हणून तिच्या विधवा आईशी लग्न करतो असं कथानक. साहजिकच सिनेमा सुरू होऊन काही काळ झाल्यावर लोकेश अस्वस्थ झाला. टीव्हीच्या स्क्रीनवर आपल्या मुलीच्या उघड्या त्वचेकडे, खुल्या केसांकडे बघून उत्तेजित होणारा बाप बघून त्याची चोरटी नजर गार्गीकडे वळत होती. गार्गीचे लांब मुलायम दाट केस, त्यातल्या हिरव्या बटा, तिच्या उघड्या मांड्या आणि ब्रा घातली नसल्याने ढगळ टीशर्टमधून दिसणारी स्तनाग्रे. त्याच्या लिंगाने चुळबुळ केली. पडद्यावर आता बाप आणि लेकीमध्ये शारीरिक घसट दिसत होती. त्याचं लिंग वेगाने ताठरलं. एवढ्यात त्याला जाणवलं की आपल्या या ताठरलेल्या लिंगावर एक हात आहे. अर्थातच गार्गी आपल्या बापाचं लिंग अलगदपणे कुरवाळत होती. लोकेशचा श्वास थोडा वेगाने होऊ लागला. तिची नजर अजूनही स्क्रीनवर होती. तिकडे बघतच तिने लोकेशचा हात हातात घेऊन स्वतःच्या उघड्या मांड्यांवर ठेवला. त्याच्या लिंगात अजूनच कडकपणा आला असणार. तिच्या ओठांवर हलकी स्मितरेषा उमटली. त्याचा हात अलगदपणे तिच्या मांड्यांच्या मध्ये गेला आणि हलकेच तो योनीच्या बाहेच्या बाजूवरून बोट फिरवू लागला.
"स्स..." गार्गीच्या तोंडून अस्फुट हुंकार बाहेर पडला. 'आपण हे काय करतोय?' लोकेशच्या मनात विचार आला. आपलीच ही मुलगी. आणि तिच्याबरोबर हे करणं योग्य तरी आहे का? या विचाराबरोबर साहजिकच रक्तप्रवाह मेंदूकडे गेला आणि त्याचं लिंग लुळं पडू लागलं. गार्गीला ते जाणवलं असणार. तिने रोखून लोकेशकडे बघितलं. तो तिची नजर टाळत होता.
"गार्गी...मला वाटतं..." तो काहीतरी बोलायचा प्रयत्न करणार तोवर ती पुढे झुकली आणि पँटवरूनच त्या अर्धवट लुळ्या लिंगाला तोंड लावलं.
"स्स..." गार्गीच्या तोंडून अस्फुट हुंकार बाहेर पडला. 'आपण हे काय करतोय?' लोकेशच्या मनात विचार आला. आपलीच ही मुलगी. आणि तिच्याबरोबर हे करणं योग्य तरी आहे का? या विचाराबरोबर साहजिकच रक्तप्रवाह मेंदूकडे गेला आणि त्याचं लिंग लुळं पडू लागलं. गार्गीला ते जाणवलं असणार. तिने रोखून लोकेशकडे बघितलं. तो तिची नजर टाळत होता.
"गार्गी...मला वाटतं..." तो काहीतरी बोलायचा प्रयत्न करणार तोवर ती पुढे झुकली आणि पँटवरूनच त्या अर्धवट लुळ्या लिंगाला तोंड लावलं.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.